Óþekki læknirinn og sóttvarnarskrifræðið Guðmundur Karl Snæbjörnsson

Neðanmáls má finna krækju á stórfróðlegt spjall við „óþæga“ lækninn, Guðmund Karl Snæbjörnsson. Hann kemur víða við, bendir t.d. á tilurð veirunnar í Wuhan, meðferðarvanrækslu lækna, þöggun þeirra, sem viðrað hafa skoðanir og stefnu, sem ekki er þóknanleg yfirvöldum, bæði heima og erlendis. Hann fjallar PCR um (polymerase chain reaction) prófið sem ófullkomið sjúkdómsgreiningartæki; um neyðarleyfi fyrir notkun tilraunalyfja og samning um kaup á þeim, áður en virkni þeirra varð ljós, og hvernig samningurinn firrir lyfjafyrirtækin ábyrgð á framleiðslu sinni - svo það helsta sé talið.

Þá telur Guðmundur Karl það „algjörlega galið“ og „glæpsamlegt“ að bólusetja börn með barnalyfi Pfizer (baby Pfizer), þar eð þau hafi frá náttúrunnar hendi vernd, sem sé allt að því fullkomin. Vísar í sænskar, þýskar og breskar rannsóknir, sem allar sýna, að einungis fá börn hafi veikst alvarlega og ekkert þeirra látist af völdum veirunnar.

Guðmundur Karl bendir á nokkrar eftirtaldar, kunnar aukaverkanir; andlát, heilablæðingar, hjartabólgur, blóðtappa, skaða á æxlunarfærum kvenna og eistum karlmanna, höfuðverki, hita, vöðvaverki, að viðbættum fósturlátum og nýrnabilun. Jafnframt bendir Guðmundur Karl á, að enn séu ekki öll kurl komin til grafar í þessu efni, þ.e. ófyrirséðar afleiðingar „bólusetningarinnar,“ sem ugglaust munu koma.

Guðmundur Karl víkur einnig að villandi skráningum dauðsfalla af völdum veirunnar. Ég heyri ekki betur, en að skoðanir hans séu í aðalatriðum samhljóma skoðunum þeirra, sem gerst til þekkja meðal erlendra starfsbræðra og -systra – og sem einnig hefur verið útskúfað.

Útskúfunarsagan, er lýtur að kófi og bólusetningum, er á þessa leið:

„Lyfjastofnun hefur gert Guðmundi Karli Snæbjörnssyni, sérfræðingi í heimilislækningum að eyða tveimur Facebook-færslum sínum þar sem hann fjallar um lyfið Ivermectin og kosti þess gegn Covid-19. Stofnunin telur skrif Guðmundar, sem skrifar undir nafninu Kalli Snæ, flokkast undir lyfjaauglýsingu. … en í bréfi hennar segir … að krafist sé að færslunum verði eytt innan 2ja daga frá birtingu úrskurðar stofnunarinnar. Að öðrum kosti svarað með dagssektum og lögsókn.“ (Fréttablaðið 11. jan. 2021)

„Guðmundur Karl hefur einnig varað við bólusetningum gegn Covid-19 og haft uppi gagnrýni á ýmislegt í stefnu sóttvarnayfirvalda í baráttunni gegn Covid-faraldrinum. Hann segir að kæra Lyfjastofnunar sé tilkomin vegna þess að hann hafi sótt að stofnuninni og krafist vísindalegrar raka fyrir höfnun hennar á lyfinu Ivermectin. „Þeir svara með því að fara í manninn. Þegar ég lagði fram síðasta kröfubréf til Lyfjastofnunar þá kæra þeir mig tveimur dögum seinna til lögreglu.

Ég hef skrifað meira um Covid en flestir aðrir kollegar mínir hér á landi og síðustu níu mánuði hef ég beitt mér fyrir notkun Ivermectin. Við erum að sjá gríðarlegan árangur af notkun þessa lyfs úti í heimi. En hvorki kollegar mínir á Landspítalanum né sóttvarnayfirvöld hafa kynnt sér þetta nokkuð. Ég kynnti lyfið fyrir kollegum á Landspítalanum á síðasta ári og höfðu þeir ekki heyrt lyfsins getið. Þeir tala líka umfram getu sína og þekkingu og sóttvarnalæknir leitar álits þeirra varðandi notkun lyfsins,“ ...

Ég hef verið að krefja Lyfjastofnun og Sóttvarnalækni skýringa á því hvers vegna okkur læknum er meinað að gefa lyf sem við eigum að geta gefið samkvæmt Lyfjalögum og af mannúðarstæðum, tilgreint í sömu lögum. Fyrir almenning. Skýringarnar hafa ekki komið og þeir vissu að ég var að fara með þetta í stjórnsýslukæru sem er komin til heilbrigðisráðuneytisins og fer áfram ef þetta verður ekki afgreitt með eðlilegum hætti. Ég var kærður á þeim forsendum að þeir höfðu heyrt utan að sér að ég hefði áhuga á framleiðslu Ivermectin. Ég var í viðræðum við lyfjafyrirtæki sem heitir Pharmarctica og er staðsett á Grenivík um að setja saman Ivermectin til að gera klínískar rannsóknir á því hér á landi. Ég var í viðræðum við lækna Landspítala um þetta og Lyfjastofnun var eðlilega kunnugt um málið, en neitaði aðstoð og framgangi þess. …

Lögreglan spurði hvort ég hefði verið að framleiða lyf, þeir höfðu heyrt af því. Næsta spurning var sú hvort ég hefði skrifað undanþágulyfseðla til fólks upp á Ivermectin. Það er rétt, að við skrifuðum upp á þetta fyrir okkur sjálfa, nokkrir læknar, í desember síðastliðnum. Við fengum þá lyfseðla samþykkta en okkur var meinað um að skrifa upp á fyrir eiginkonur okkar og alþingismenn og lögfræðinga sem voru á óskalistanum eftir þessu lyfi. Þessu var neitað fyrir alla nema okkur sjálfa. Þarna var Lyfjastofnun að brjóta jafnræðisreglu og meðalhófsreglu. En spurningarnar héldu áfram og það var verið að klína því á mig að þessum lyfjum hefði ég verið að dreifa til annarra. En það hvarflaði ekki að mér að leysa lyfið út fyrir sjálfan mig fyrst ég mátti ekki gefa það öðrum. …

Þeir eru að saka mig um að dreifa eitri og að brjóta lagagrein sem getur varðað sex ára fangelsi, …“ (DV 21. júní 2021)

„Guðmundur Karl Snæbjörnsson heimilislæknir lenti hér á landi í morgun og ætti samkvæmt nýjustu sóttvarnarreglum að sæta fimm daga sóttkví þar sem hann er ekki bólusettur fyrir Covid. Hann bendir á að það sé ekki meiri hætta sem stafi af óbólusettum en bólusettum.

Læknirinn segir engar vísindalegar forsendur liggja fyrir þessari mismunun sem er auk þess augljóslega brot á stjórnarskrá landsins. Ekki ósvipað því þegar skylda átti fólk í stofufangelsi sóttvarnahótelanna hér forðum.

„Sóttvarnalæknir verður einfaldlega að sýna fram á einhver vísindi þessu til stuðnings, nægir ekki þó honum hugnist, eða af „pólitískum" ástæðum vilji hann og heilbrigðisráðherra mismuna fólki, það líka ólöglegt. (Fréttin 2. okt. 2021)

„Heilbrigðisráðuneytið hefur staðfest ákvörðun Lyfjastofnunar þar sem umsókn læknis um að ávísa lyfinu ivermectin sem fyrirbyggjandi meðferð við COVID-19 var hafnað. Í úrskurði ráðuneytisins kemur fram að Guðmundur Karl vildi fá að ávísa lyfinu sem fyrirbyggjandi meðferð við COVID-19 og til þeirra sem væru að glíma við væg einkenni til að draga mætti úr eða koma í veg fyrir innlagnir á sjúkrahús.

Lyfjastofnun hafnaði þeirri beiðni á þeim forsendum að hér á landi væru samræmdar aðgerðir við COVID-19. Meðferð og forvarnir væru í höndum sóttvarnalæknis og smitsjúkdómadeildar Landspítalans og þaðan hefðu ekki borist jákvæðar umsagnir fyrir notkun lyfsins sem forvörn eða meðferð við COVID-19.

Ráðuneytið tekur undir með Lyfjastofnun og læknum á smitsjúkdómadeild Landspítalans. Guðmundur Karl hafi ekki vísað til neinna áreiðanlegra gagna til að fallast mætti á umsóknir hans um að ávísa lyfinu sem forvörn gegn COVID-19. Var ákvörðun Lyfjastofnunar því staðfest. Ráðuneytið telur engu að síður að annmarkar hafi verið á ákvörðun Lyfjastofnunar.“ (RÚV 26. okt. 2021)

Fleiri samtöl við Guðmund Karl. Útvarp Saga: https://www.utvarpsaga.is/erum-i-midri-tilraun-sem-ekki-hefur-verid-fengid-leyfi-fyrir-almenningur-omedvitadur-ad-hann-se-ad-taka-thatt-i-tilraun/

Harmageddon: https://kovid.is/frettir/

https://www.utvarpsaga.is/omicron-betri-vorn-en-allar-sprauturnar/?fbclid=IwAR3U5YzGb9V1_je49JZjQU9Z4yIlrN9VxCsenyf0UFAKk596LB0-Fz0qsGY

Bólusetningar barna og baby-Pfizer

Það er engu líkara en að einn og einn Alþingismaður sé að vakna til vitundar um sóttvarnarherferð ríkisvaldsins (ríkisstjórnar, lyfjastofnunar, landlæknis (sóttvarnalæknis), ríkislögreglustjóra, almannavarna), en fram að þessu hefur varla nokkur vitræn umræða farið fram á Alþingi um samning ríkisstjórnarinnar við lyfjafyrirtækin, eðli og tegund ”bóluefnisins” og afleiðingar þess. En hugsanlega hefur yfirvofandi ”bólusetning” barna fengið þingið til að rumska.

Til dæmis segir Guðmunur Ingi Kristinsson, þingmaður Flokks fólksins: ”Það er auðvitað skelfilegt ef það er verið að fara sprauta einhverju efni í börn sem við fáum ekki svör við fyrr en árið 2026 hvort að sé í lagi.“

Viðbrögð hans koma eftir fund Velferðarnefndar Alþingis 29. des. 2021, þar sem fulltrúi sóttvarnarlæknis, Kamilla Sigríður Jósepsdóttir, fræddi nefndarmenn um „bólusetningar“ barna, þ.e. með barnalyfi Pfizer (baby Pfizer). Hún sagði m.a.:

”Rannsóknin sem að markaðsleyfið byggist á er gerð af framleiðanda bóluefnisins, það er eins og bara tíðkast almennt, þegar lyf eru tekin í notkun, …”

”Það er lítið vitað um áhrif á hormónastarfsemina og í rauninni eru líkurnar á því að bólusetning hafi bein áhrif á hormónakerfið ekki mjög miklar. Það eru önnur kerfi, sem taka þátt í stjórn tíðahringsins … blóðstorkukerfið og ónæmiskerfið, sem er það sem beinlínis leysir upp slímhúðina til þess, að hún fari sína leið. … Þau áhrif eru ekki komin fram á þessum aldri, nema hjá stúlkum, sem eru um það bil að hefja sínar fyrstu tíðir. Og það gæti þá komið fram einhverjum vikum eða mánuðum, fyrr heldur en hefði annars gerst. … Við vitum ekki nóg um þetta. Það er alveg klárt.” (Þess má og geta, að broddhvítan (spike protein), sem „bóluefnið“ hvetur ónæmiskerfið til að framleiða, hefur áhrif bæði á æða- og storkukerfi. Það hefur líka áhrif á æxlunarfæri eins og kunnar aukaverkanir hafa sýnt, þ.e. eistu karla og tíðir kvenna - og þess vegna á kynvakakerfi (kynhormón) líkamans.)

Þetta vakti athygli mína. Því sendi ég eftirfarandi tölvupóst til Embættis landlæknis, beint til Kamillu Sigríðar: Góðan dag, Kamilla! Í fjölmiðlum í dag var eftir þér haft, að embættið styddist við nýjar rannsóknir á bólusetningum barna við kórónaveirunni. Það er að sönnu athyglivert. Bið þig vinsamlegast um að upplýsa mig um þessar rannsóknir - gjarnan með krækju á netútgáfu.

Kamilla svaraði ljúfmannlega um hæl:” Góðan dag! Rannsóknir framleiðenda:

• Meginrannsókn: https://www.nejm.org/doi/full/10.1056/NEJMoa2116298

• Öryggishópur: óbirt gögn lögð fyrir EMA (Lyfjastofnun Evrópu) og deilt af EMA meðal aðildarríkja ECDC (Sóttvarnastofnunar Evrópu) – ósk um að niðurstöður sem lagðar voru fyrir EMA verði birtar opinberlega send Pfizer í desemberbyrjun. Vitnað í gögnin í umfjöllun EMA hér: https://www.ema.europa.eu/en/news/comirnaty-covid-19-vaccine-ema-recommends-approval-children-aged-5-11

Uppgjör CDC á aukaverkanatilkynningum í USA: https://www.cdc.gov/vaccines/acip/meetings/downloads/slides-2021-12-16/05-COVID-Su-508.pdf

Eins og fram kemur er ekki um nýjar rannsóknir að ræða. Byggt er á rannsókn lyfjaframleiðandans. Það er að öllu leyti ófullnægjandi ekki síst vegna þess, að Pfizer hefur verið staðið að rannsóknafúski í sambandi við kóflyf sitt. Þar að auki hafa (alvöru) rannsóknir eindregið bent til þess, að börn veikist sjaldan alvarlega og ekkert þeirra hefur látist úr sjúkdómnum.

Vísindafúsk og þöggun umræðu í sambandi við umrætt tilraunalyf (mRNA, fitlað við erfðaefni líkamans) eru með fullum ólíkindum; þ.e. umræða um hinn undarlega samning ríkisstjórna Vesturlanda við lyfjarisana, opinbera fjármögnun á framleiðslu lyfsins (mismunandi eftir fyrirtækjum), áhrif hagsmunagæslu á ákvarðanatöku og viðbrögð heilbrigðisyfirvalda, áhrif lyfsins m.a. á ónæmiskerfið og aukaverkanir.

Hvað snertir „bólusetningar“ fullorðinna blasa staðreyndirnar við: Lyfið stuðlar hugsanlega að skammvinnri framleiðslu ónæmiskerfisins á mótefnum; fólk getur smitast, án þess að einkenni komi fram; PCR prófið er óáreiðanlegt við sjúkdómsgreiningu, það getur veitt falskt öryggi, fólk getur smitað, þrátt fyrir neikvæða niðurstöðu á prófinu.

Það veldur ekki síst furðu, að þau yfirvöld, sem hafa skuldbundið sig til að kaupa afrakstur lyfjafyrirtækjanna, tilraunalyfið, skuli leggja blátt bann við tilraunum lækna til fjöllyfjameðferðar (annarra lyfja) á smituðu fólki. Þetta er opinber meðferðarstefna íslensku ríkisstjórnarinnar.

Ég hvet foreldra til að kynna sér staðreyndir málsins og skoða m.a. ofangreindar heimildir sóttvarnalæknis og Embættis landlæknis, sem liggja til grundvallar því að mælt er með bólusetningu barna.

https://www.utvarpsaga.is/heilbrigdisradherra-vidurkennir-ad-bolusetningar-gegn-covid-seu-lyfjatilraunir/?fbclid=IwAR0wN8Hbsmz1IhE4wXtbJ8tbk1-rdDiSyQ3_8gUsveP-Mr2m8612HtBKQKM

Hernám hugans í kófinu Upplýsingastríðið

Sagan hefur kennt okkur að slá varnagla við, þegar reynt er að þagga niður í fólki, dæma það, án dóms og laga, útskúfa því, ritskoða og brenna bækur, njósna um ferðir þess og hátterni, og jafnvel hvetja það til uppljóstrana um hvert annað. Það er venjulega háttalag valdboðsstjórna eða gerræðisstjórna. Þörfin fyrir að ráðskast með náungann er ríkur þáttur í fari fólks. Það eru bara sjötíu og fimm ár síðan slíkt gerræðisstjórnarfar var áberandi í veröldinni. Það er líklega almælt, hvað það hafði í för með sér.

Nú eru aftur blikur á lofti. Ný heimsvaldastefna stórveldanna, sem berjast um völdin í veröldinni og í alþjóðastofnunun, er auðsæ hverjum manni. Það er nöturlegt til þess að hugsa, að á Vesturlöndum skuli lýðræðiskjörnar ríkisstjórnir stunda bæði undirróður og áróður í milliríkjasamskiptum sem og á heimavelli. Um það fjallar hjálögð grein. Pistillinn er í aðalatriðum saminn á grundvelli hans. Bretland er í brennidepli.

Breska ríkisstjórnin fjármagnar um þessar mundir eins konar hugnámsáætlun (influence operation) til að sannfæra almenning um ágæti „bólusetninga“ við kófinu. Aðferðin er yfirskins- eða yfirvarpsáróður (astroturfing) með skírskotun til skoðana almennings.

“Markmiðið með áætluninni er gerð sálsvipsmynda (psychological profiling) af breskum borgurum, sem andæfa stjórnvaldsaðgerðum, svo sem bólusetningarkvöð og sóttkvíum. Gögnin eru notuð til að opna rásir á á You Tube, þar sem ofangreindir eru kynntir sem hættulegir “ofurtalsmenn rangfærslna.” Ásjóna ríkisvaldsins er “Hin konunglega stofnun” (Royal Institution) með Carl Bretaprins í broddi fylkingar.

Konunglega stofnunin hefur fengið “Valent Projects” í lið með sér. Þetta fyrirtæki sér um herkænskuáætlanir. Það hefur m.a. reynslu af undirróðursstarfsemi í Sýrlandi, þegar Bretar meðal annarra kyntu undir borgarastríði á þeim slóðum. Fyrirtækið er einnig fjármagnað af bandarískum yfirvöldum, USAID (US Agency for International Development). Leyniþjónustan hefur m.a. með höndum verkefni, sem beinist að “rannsóknum á rangfærslum.”

Það vakir fyrir nefndu „almannatengslafyrirtæki“ að skipuleggja „fjöldamiðaða herferð á samfélagsmiðlum.“ Leiguliði þess er breski leikarinn, Abigail Thorn (f. 1993), sem er samfélagsmiðlastjarna og áhrifavaldur. Hún rekur eigin rás „Heimspekirásina“ (Philosophy Tube) og er félagi í svonefndu „BreadTube“ bandalagi á „YouTube“ samfélagsmiðlinum. Markmið fyrirtækisins er að „valda mælanlegu, breyttu hugarfari hjá markhópnum.“ Breska „RÚV,“ það er BBC, leggur lið í þessari viðleitni.

Abigail er ógnarlega vinsæl og samkvæmt BBC umtalaðasta karlkona (trans woman) Bretlands. Hún hrósar sér af rúmri milljón aðdáendum og fær fjárhagslegan stuðning frá sjö þúsundum þeirra. Í orði kveðnu berst hún, ásamt félögum sínum á „BreadTube“ gegn svokölluðum hægri öfgamönnum. Einn þessara er talinn kanadíski sálfræðingurinn, Jordan Peterson.

Abigail slær tvær flugur í einu höggi, því áhorfendum og aðdáendum lofar hún fjárstuðningi við kvenfrelsunarsamtökin „Óskoraðar systur“ (Sisters Uncut). Systurnar játa trú á samskipunarafbrigði kvenfrelsunar (intersectional feminism) og býður kynskiptinga velkomna í sínar raðir. (Það er reyndar makalaust, hversu oft baráttan fyrir kvenfrelsun – jafnvel á alþjóðavísu – helst í hendur við baráttu fyrir öfgafullri umhverfisvernd, kynleysu, þöggun, útskúfun, ritskoðun og þvinguðum hjarðbólusetningum.)

Því er það varla tilviljun, að vísindablaðamaðurinn, Angela Saini (f. 1980), var herstjórnandi að annarri herferð Abigail, „Skorað á gervivísindin.“ En Angela er margföld í roðinu – sannkallaður áhrifavaldur. Hún situr í ráði tímaritsins, „Lancet,“ eins konar aðgerðahópi, sem starfar að alþjóðatengslum á sviði kóftengds heilbrigðis (The Lancet Covid-19 Commission Task Force on Global Health Diplomacy.) Þetta tímarit hefur m.a. unnið sér það til frægðar að birta vísindalega villugrein um „bólusetningar.“ (Nú fjarlægð.) Angela er hvergi nærri af baki dottin. Hún er nú að leggja síðustu hönd á bók um rætur feðraveldisins. Og var nú ekki vanþörf á.

Í nefndum aðgerðahópi situr einnig gamall „kunningi,“ Peter Daszak. Í fyrri pistli um skyld efni skrifaði ég: „Árið 2014 hófu breski skordýrafræðingurinn, Peter Daszak, og ónæmisfræðingurinn, Ralph Barric (1954), frá Bandaríkjum Norður-Ameríku (BNA), í samvinnu við veirufræðinginn, Shi Zhengli (f. 1964), frá Kína, rannsóknir á því, hvernig flytja mætti sýkla úr leðurblökum í „mann-erfðabreyttar“ mýs þ.e.a.s. að lungu þeirra tillíktust nú fyrir tilstilli erfðatækni lungum manna. „Starfsemisauki“ (gain of function) er það kallað.“ (Sjá: „Veira og vont lýðræði“ á: arnarsverrisson.is)

Peter er forseti óopinbers (non-governmental) félagskapar, Umhverfisheilsubandalagsins“ (EcoHealth Alliance), en þurfi nýlega að segja af sér vegna hagsmunaárekstra. En meðan á rannsóknum í Wuhan stóð, þáði félag hans milljónatugi dala frá bandarískum stjórnvöldum, stofnun, sem annaðist takmörkun ógnar og vann gegn fjöldatortímingar vopnabúnaði og tilfallandi, ógnvænlegum samtökum (Defense Threat Reduction Agency - a divison countering weapons of mass destruction and improvised threat networks).

Peter hafði þegar í desember 2019 haft á orði, að kórónaveiran ætti greiða leið inn í frumur mannslíkamans, því þær mætti auðveldlega fitla við – og engin væru bóluefnin gegn henni.

Það er iðulega svo, þegar skoðuð er fjármögnun kvenfrelsunaráróðurs og áróðurs fyrir hjarðbólusetningu, þöggun og ritskoðun, að nafn bandaríska tölvuauðjöfursins og frelsisverðlaunahafans, Bill Gates (1955), beri á góma, og/eða eiginkonunnar fyrrverandi, tölvuvísindamannsins og forstjórans, Melinda French Gates (f. 1964). Samkvæmt greinarhöfundum keypti Bill, ásamt ungversk-bandaríska auðjöfrinum, George Soros (1930), upp til agna fyrirtæki í Bretlandi, sem starfaði að hönnun kófprófs. Skömmu síðar stofnaði hann með tæknigreifanum, Reid Garret Hoffmann (f. 1967), stofnanda Linkedln, fyrirtækið „Góða upplýsingu“ (Good Informations). Það má nærri geta, hvað það mun sýsla.

Áður en gengið var til samninga við Abigail og „Valent Projects“ höfðu bresk yfirvöld stofnað sérstaka eftirlitseiningu í stjórnsýslunni, þ.e. Einingu skjótra viðbragða (Rapid Response Unit - RRU). Hún gengur einnig undir nafninu; „villuupplýsinga- eða rangfærslueiningin (fake news unit). Þar ráða ráðum sínum „„teymi greinenda, tölvuvísindamanna, ásamt sérfræðingum í stafrænni tækni og fjölmiðlun.“ Einingin er vel búin nýjustu hugbúnaðartækni, svo megi starfsmenn „vinna sólarhringinn inn og út við að komast yfir nýjar vefsögur og umræður á veraldarvefnum.“ Þessi eining hefur einkum beint sjónum sínum út á við, en svo virðist sem breyting sé að verða þar á. Um þetta fjallar Mike Robinson á vefmiðlinum „Anti Empire.“ (https://anti-empire.com/britains-77th-psy-ops-brigade-has-been-activated-to-counter-coronavirus-disinformation/)

En bresk yfirvöld reiða sig ekki eingöngu á „almannatengslafyrirtæki“ og njósnadeild í stjórnsýslunni. Herinn hefur verið kallaður til. Hann hefur á að skipa heilli deild, sem sérhæfir sig í hugnámi og viðhorfsmótun.

Samkvæmt ofangreindri heimild lét Nick Carter, hershöfðingi, hafa eftir sér í í daglegum kófupplýsingaþætti stjórnarinnar: „Sjötugasta og sjöunda herfylkið hefur átt samstarf við Einingu skjótara viðbragða í stjórnarráðinu með það fyrir augum að kveða niður rangfærsluorðróm sem og annars konar upplýsingavillur. Við höfum á okkar snærum þrjú til fjögur þúsund manns, sem að þessu starfa, [og] um það bil tuttugu þúsund í bakvarðarsveit, sem er til þjónustu reiðubúin, þegar mikið liggur við.“

Hughernaðarfylkið hefur starfað á erlendum vettvangi, en beinir nú sjónum í auknum mæli að hinum innlenda vígvelli. Hershöfðinginn segir: „Það ber þó brýna nauðsyn til að efla okkur að allri dáð á þessum nýja stríðsvelli. Og að mínum dómi er mikilvægt að byggja á þeim grunni, sem lagður var fyrir upplýsingahernað á vegum sjötugasta og sjöunda herfylkisins. Það gerir okkur í stakk búin til samkeppni í frásagnarstríðinu [og] hnitmiðaðra árása (at the tactical level).“

Um umrætt herfylki segir greinarhöfundur: „Það andæfir ekki einungis rangfærslum, heldur vakir það yfir félagsmiðlum og greinir, hvernig villuupplýsingar, þar með taldar þeirra eigin, dreifast. Alnetið er kortlagt sem og miðlun upplýsinga í vefkimum.“

https://thegrayzone.com/2021/12/24/leaked-files-syria-psyops-astroturfing-breadtube-covid/

Kófið eða Covid-19, lygafarsóttin og Astrid Stuckelberger

Astrid Stuckelberger (f. 1959) er norsk-svissnesk að ætterni, alin upp í Genfar. Við háskólann þar í borg stundaði hún nám í líf- og sálfræði og lauk doktorsgráðu lýðfræði og heilbrigðisfræðum árið 2000. Hún hefur birt 180 vísindagreinar og gefið út tólf bækur um sérsvið sín.

Astrid hefur starfað á alþjóðavettvangi um árabil og árið 1999 var hún verðlaunuð af aðalframkvæmdastjóra SÞ, Kofi Annan (1938-2018), fyrir störf að heilbrigði aldraðra.

Alþjóðaheilbrigðismálastofnun (WHO) Sameinuðu þjóðanna (SÞ) bar víurnar í Astrid, þegar árið 2005. Í bréf frá stofnuninni frá 7. júlí skrifar Lee Jong-wook (1945-2006), þáverandi aðalframkvæmdastjóri:

„Ég hef þá ánægju að bjóða þér með formlegum hætti að ganga til liðs við siðanefnd Alþjóðaheilbrigðismálastofnunarinnar (WHO Research Ethics Review Committee (ERC)). … Þú ert einstaklega vel til þess fallin sem rannsakandi og kennari með meistaragráðu við háskólann í Genfar, að leggja af mörkum til umræðunnar, og taka þátt í ákvarðanatöku ERC. Hún ber ábyrgð á því að reifa siðferðilegar hliðar fyrirhugaðra rannsókna, er lúta að fólki, og fjármagnaðar eru eða studdar með öðrum hætti af WHO. Ég væri þér af þakklátur, ef þú léðir máls á því að ganga til samstarfs við nefndina.“

Þegar Astrid sótti um stöðu prófessors og forstjóra alþjóðaheilbrigðisstofnunarinnar við læknadeild háskólans í Genfar, árið 2013, skrifaði Dr. Caroline S. Brown, yfirmaður áætlanadeildar á sviði inflúensu og annarra sýkinga í öndunarfærum:

„Dr. Stuckelberger hefur lagt WHO lið á tveim lykilsviðum heilbrigðis á alþjóðavísu … þróun og kennslu námskeiðs um alþjóðlegra reglugerð WHO (2005), sem margir hagsmunaaðilja líta á sem eitt af árangursríkustu verkefnum WHO. … [Auk þess hefur hún] unnið í samvinnu við svæðisskrifstofu WHO í Evrópu að gerð leiðbeininga um viðbragðsáætlanir í sambandi við farsóttir - og jafnframt að gerð námsefnis fyrir vinnustofur um farsóttaviðbragðsáætlanir fyrir fjórtán þátttökuríki í austur og suðaustur-Evrópu, ásamt Ísrael og Sviss.

Dr. Stuckelberger hefur í störfum sínum á alþjóðlegu heilbrigðissviði sýnt fyrirtaks hæfileika til skipulagningar [og] kennslu fullorðinna og [jafnframt] sýnt víðtækan skilning á hinum ýmsu stofnunum (sectors) og hagsmunaaðiljum, sem starfa verða saman, svo takast megi að skapa margþætta skipan mála í því skyni að bæta heilsufar. … Það væri WHO ánægjuefni að starfa áfram með Dr. Stuckelberger í framtíðinni.“

Árið 2017, þann 10. feb. skrifar fulltrúi WHO aukin heldur: „Dr. Stuckelberger hefur á árabilinu 2009 til 2012 starfað á vegum WHO….. Hún hafði umsjón með þrem sviðum sérstaklega: stjórnun neyðaráætlana, boðskiptum og áhættuboðskiptum, viðbúnaði og áætlunum, heilbrigðiskerfum, mannréttindum og útfærslu fjögurra kennsludæma, sem voru kjarni námsskeiðsins. Hún á eingöngu lof skilið fyrir starf sitt og trúmennsku (commitment).“

En nú er, samkvæmt því sem Astrid segir, komið annað hljóð í strokkinn SÞ, sem reyna að reyta af henni fjaðrirnar. Og hví skyldi það vera? Er Astrid uppljóstrari? Hún segir:

„Ég er enginn uppljóstrari, ég útskýri bara á grundvelli vísindanna; um lygarnar, spillinguna, áróðurinn … og um skaðsemi bóluefnanna.“ Kjarninn í boðskapi hennar er: Það er ekki um að ræða neina farsótt; það er spilling á ferðinni, líka með rannsóknir; það eru gríðarmörg andlát af völdum bóluefnanna; lækingatölfræðingurinn góðkunni, John Ionannidis, við Stanford háskólann, hefur sýnt fram á, að andlát á árinu 2020 hafi ekki verið fleiri en á öðrum árum; WHO starfar eins og um væri að ræða alþjóðafyrirtæki með þátttökuríkin sem dótturfélög.

Aðspurð um áhyggjur, svarar Astrid: „Af bóluefnunum. Þau eru [í reynd] ekki bóluefni. [Það er um að ræða] líftæknilega gerviefnatilraun, þar sem erfðaefnum er breytt eins og í erfðabreyttri veru (genetic modified organism). Það hefði átt að upplýsa fólk um innihald bóluefnisins. Bóluefnið veldur sýkingu. Það er varhugavert. Að mínum dómi er það ekki broddhvítan [spike protein - sýkjandi þáttur bóluefnisins], sem veldur vandræðum, heldur grafít [grafen – graphene; gerviefni, notað m.a. við smíði tölva, þynnsta og sterkasta efni, nokkru sinni hefur verið uppgötvað] í bóluefnisblöndunni. Það veldur dauða og nú liggja staðtölur fyrir. Þetta er þekkt.“

Astrid segir, að WHO hafi tekið breytingum, sérstaklega síðan 2016: „WHO er ekki sama stofnun og fyrrum. … Ég hafði ekki komið auga á þetta, fyrr en núna í skilningsljósi stjórnmálanna.“ Stofnanir utan stjórnkerfisins (non-governmental organizations) hafa gengið til liðs við WHO eins og til að mynda Alþjóðasamtök um ónæmi með bólusetningu (Global Alliance for Vaccine Immunization – GAVI). Stofnunin lýtur stjórn Bill Gates eins og sjóðurinn, sem kenndur er við hann og eiginkonuna, Belinda Gates. (Sú hefur heldur betur látið til sín taka í alþjóðlegri kvenfrelsun.)

Astrid segir: „Síðan hefur WHO orðið að nýrri gerð alþjóðasamtaka. GAVI öðlaðist smám saman meiri áhrif – og algjöra friðhelgi – viðtækari en erindrekar SÞ njóta. GAVI starfar að eigin geðþótta [og] löggæslan er lömuð. … GAVI kynnti aðgerðaáætlun fyrir bólusetningar á tímabilinu 2012 til 2020. GAVI hafði sem sé í átta ár fulla stjórn. Bill Gates sá um bólusetningar, hann yfirtók.“

Astrid segir frá því, að GAVI, Alþjóðabankinn og WHO, hafi gengið í eina sæng og stofnað til alþjóðlegrar fjármögnunar ónæmisbólusetningar (International Facility Finance for Immunization). Astrid telur, að farsótt hafi verið skilgreind i þessu augnamiði.

Astrid er eins og gefur að skilja, ekki lengur óskabarn WHO. Auk þess hafa háskólarnir í Genfer og Lausanne í Sviss sýnt henni langt nef og fellt niður námskeið hennar. Þetta er sami útlegðardómur og fleiri starfssystkini hennar hafa hlotið, hafi þau vogað að upplýsa og viðrað aðrar skoðanir. Hún segir auðhringana fjármagna fjölmiðlana. „Alþjóðlegir ræningjar“ eru þeir, að sögn Astrid.

Um aukaverkanir segir Astrid: „Dauðsföllin og aukaverkanirnar, sem skýrt er frá, eru einungis einn til tíundi af hundraði þess, sem eiginlega á sér stað. Í lok október skráði evrópska aukaverkanaskráningin (EudraViligance) 29.000 dauðsföll, en áætlaðar skuggatölur gætu verið 290.000. En það er ekki heglum hent að henda reiður að því, þar eð ekki er krufið. Það er mikið um lygar og svindl í vísindunum og í stjórnkerfunum. PCR [kjarnsýru]prófið [polymerase chain reaction] er eitt dæmi um slíkt. Það er læknum ónothæft til sjúkdómsgreiningar. [Það á að greina erfðaefni frá aðkomuefni.] Læknar þiggja greiðslu fyrir að fullyrða, að dauðsfall sé af völdum Covid á grundvelli PCR, sem ekki virkar. Þetta gerist mjög oft, án þess að krufið sé. Sagt er, að sjúklingur látist, jafnvel þótt ekki sé um Covid að ræða.“

Astrid segir enn fremur: „Samkvæmt gögnum frá VAERS er stöðugt meiri fylgni milli andláta og bólusetningar. Það er hræðilegt til þess að hugsa, að ekki séu gerðar klíniskar rannsóknir. Upplýsingar eru eingöngu fengnar frá sjúkrahúsunum. Það er einstakt í sögu faraldsfræða, að upplýsingar séu ekki aðgengilegar. Í Bandaríkjum Norður-Ameríku (BNA) hefur verið tilkynnt um 17.000 andlát vegna bólusetninga, sem einnig taka til barna og hvítvoðunga. Það er ósiðlegt að halda áfram. Í BNA er tíðni dauðsfalla af völdum bólusetninga þrisvar sinnum hærri en samtals af öllum bólusetningum síðustu þrjátíu og fimm árin.“

Þekkt skilgreining á dauða af völdum kófsins er svohljóðandi: „hvers kyns andlát, sem á sér stað, áður en 28 eða 30 eða 60 dagar eru liðnir frá jákvæðu próf.“ Heilbrigðisstarfsmenn frá Ítalíu, Norður-Írlandi, Þýskalandi, BNA og Stóra-Bretlandi, hafa viðurkennt, að svo sé. Fyrir rúmu ári síðan bentu prófessorarnir, Yoon K. Loke og Carl Heneghan, sá fyrrnefndi læknir og lyfjafræðingur, sá síðarnefndi sérfræðingur í sannreyndum lækningum, á þetta fyrirkomulag skráningar hjá Lýðheilsustofnun Englands (Public Health England - PHE). Þeir segja m.a.:

„[Þ]egar sjúklingur gefur upp öndina, er andlátið skráð hjá heilbrigðisyfirvöldum (National Health Service – NHS) (þetta er ekki bundið við andlát á sjúkrahúsi). Daglega eru bornir saman listar yfir þá, sem greinst hafa jákvæðir á öllum rannsóknarstofum við miðlægan gagnagrunn NHS til að ganga úr skugga um, hvort einhverjir hafi látist.“

Greinarhöfundar halda áfram: „Samkvæmt þessari skilgreiningu PHE, verður engum kófsjúklingi nokkru sinni leyft að ná bata. Hafi sjúklingur verið greindur jákvæður, en verið útskrifaður af sjúkrahúsi eftir fullnægjandi meðferð, mun kófið samt sem áður verða talin dánarorsök, jafnvel þótt hlutaðeigandi hafi fengið hjartaáfall eða orðið undir strætisvagni þrem mánuðum síðar.“ https://www.spectator.co.uk/article/why-no-one-can-ever-recover-from-covid-19-in-england

Astrid er spurð, hversu marga skammta sé fyrirhugað að gefa. Svar hennar er: „Átta skammta, keyptir hafa verið átta skammtar. En það var engin farsótt. Það var um að ræða farsótt PCR [-prófanna], áróðurs, hræðsluáróðurs … [Við erum vitni að] umfangsmikilli spillingu og hagsmunavörslu. Vísindin og fjölmiðlar eru einnig spilltir, allt kerfið er spillt. Heilbrigðisstarfsmenn eru hafðir að ginningarfíflum með eignarhlutum í lyfjafyrirtækjunum. Þetta hefur verið úthugsað á síðustu tuttugu árum. Iðnaðurinn stjórnar fjölmiðlum [og] læknum … Lygarnar eiga rætur að rekja til háskólanna, sem segjast „bera kennsl á vísindi.“ Þetta er dæmalaust. Háskólarnir í Sviss selja [bóluefni eða lyf frá] Pfizer og Moderna. Fólk hefur verið blekkt. Það hefur ekki komið auga á áróðurinn og hin nýju tilbrigði við stjórnmálin, breyttar skilgreiningar.“

Í hjálagðri grein má finna viðtal við Astrid og finna fjölda tilvísana.

https://hemali.no/siste/professor-astrid-stuckelberger-en-pandemi-av-logner/

Kínversk krútt og kjötbollur. Konur bera uppi hálfan himininn

Formaðurinn ódauðlegi, Mao Zedong (1893-1976), sagði, þegar menningarbylting hans var í fullum blóma, að «konur gætu haldið upp hálfum himninum.» Þessi orð enduróma kvenfrelsunarhugmyndafræði byltingarsinna í Evrópu á öndverðri tuttugustu öldinni. Aftur á móti náði hin borgaralega kvenfrelsunarhreyfing Vesturlandi aldrei fótfestu í Kína – fyrr en Kína tók upp auðvaldsskipulag. Hún fékk byr í seglin, þegar Kínverjar buðu Sameinuðu þjóðunum að halda fjórðu alheimsráðstefnu sína um frelsun kvenna í Bejing árið 1995. Nú er Xi Jinping (f. 1953) í senn framkvæmdastjóri fyrirtækisins og æðstistrumpur í æðstaráðinu.

Veröldin vaknaði um daginn af værum blundi við kunnuglega tegund stórfrétta. Fjaðurkúlu- eða tennisdrottning Kínverja, Peng Shuai (f. 1986) lýsti því yfir á kínverska tístinu, „Sina Weibo,“ að Zhang Gaoli (f. 1946), fyrrverandi varaforsætisráðherra, hefði nauðgað sér, og konan hans verið afundin og andstyggileg. Samkvæmt ágætri grein á Wikipedia hafði hann einu sinni verið býsna ágengur. Peng hafði þá látið til leiðast. Síðan hafði farið svo vel á með þeim, að eljan vildi giftast sínum heittelskaða. Hann tók því óstinnt upp. Því fór sem fór.

Þrátt fyrir, að kínversk yfirvöld hefðu í nokkrum tilvikum lagt blessun sína yfir „aftökur“ bæði háskólakennara og Búddastrúarleiðtoga, brugðust þau ókvæða við ásökunum Peng, sem hvarf af sjónarsviðinu, eftir að ásökun hennar var afmáð af kínverska tístinu. Heimurinn fór á annan endann. M.a. hótaði alheimssamband fjaðurboltakvenna að keppa aldrei framar í Kína. Peng kom í leitirnar skömmu síðar.

En æðstistrumpur, Xi, hefur meiri áhyggjur af annarri afleiðingu kvenfrelsunar, sem nú er reyndar kennd við háskóla í Kína og blómstrar, þrátt fyrir handtöku áróðurshóps á árinu 2015, sem kallaður hefur verið, „Femmurnar fimm“ (feminist five). Strákarnir, framtíðarhermenn Kínverja, kvenvæðast nú sem aldrei fyrr.

Si Zefu, forstjóri, félagi í Þjóðarrráðinu, hringdi viðvörunarbjöllu. Hann sagði, að kínverskir piltar væru „veiklundaðir, hlédrægir og auðmýktu sjálfa sig.“ Þetta þótt Xi vond tíðindi, því hann dreymir um heimsyfirráð og kínverska heimsmeistara í ruðningi – væntanlega karla. Kínversk yfirvöld hafa nú gefið út tilskipun þess efnis, að strákar skuli gerðir karlmannlegir á ný í skólum landsins.

En það er við ramman reip að draga. Drengir eru um 37 milljónum fleiri í Kína vegna misheppnaðrar einsafkvæmisstefnu fyrri ára. (Heildarmannfjöldi er um 1.4 milljarður.) Þeir alast upp að mestu leyti hjá mæðrum, ömmum og kvenkennurum í skóla. Því skal ráða fleiri karlkennara, leggja meiri stund á íþróttir og hampa góðum fyrirmyndum.

Í því efni á Xi í harðvítugri baráttu við tíðarandann. Kvenlegir unglingspiltar, algjörar kjötbollur (little fresh meat), hafa slíkt aðdráttarafl, að æðstaráðið má sín lítils. Nokkrir yndisþokkalegir sveinar stofnuðu t.d. sveitina, „TF Boys,“ sem nýtur fádæma vinsælda í Kína og Austur-Asíu – og gætu sem hægast lagt undir sig heiminn. Efni söngvanna hljómar kunnuglega eins og „Sýndu mér ást þína, yndið mitt (baby).“ (https://www.youtube.com/watch?v=Z1F_0snF0Oo)

Nokkrir kurra vegna áðurgreindrar tilskipunar formannsins. Kanadíski sagnfræðingurinn, Gwynne Dyer (f. 1943), skrifar t.d. hneykslunargrein með titlinum: „Sjúkleg tillaga til að koma í veg fyrir kvengervingu stráka“ (China‘s Sick Proposal to Prevent the Feminization of Male Adolescents.“ (Má lesa í: Niagara Falls Review og víðar.)

Kvenfrelsurum á heimavígstöðvunum varð einnig brátt í brók. Félagsfræðingurinn, Fang Gang, við kynjafræðideild Renmin Háskólans í Bejing, lét frá sér heyra. Hann er kvenfrelsunaraðgerðasinni, m.a. leiðtogi kvenfrelsunarsamtaka karla, Hvíta borðans (White Ribbon) og áhugamaður um réttindi samkynhneigðra, tvíkynhneigðra og kynskiptinga. Hann segir:

„Karlar eru ekki óhjákvæmilega ýgir, vörpulegir og kappgjarnir. Konur eru ekki óhjákvæmilega óvirkar, tilfinningasamar og mjúkar. Góðir eiginleikar eru kynlausir. Þá ættu bæði piltar og stúlkur að tileinka sér.“ Lü Ping, stofnandi áróðursrásarinnar, Kvenfrelsunarradda (Feminist Voices), lét einnig frá sér heyra, þrátt fyrir, að Flokkurinn hafi látið þagga niður í henni árið 2018.

En Flokkurinn þakkar ekki niður í Liu Minghui við Kínverska kvennaháskólann. Hún er prófessor í lögum. Liu segir í flokksblaðinu, „Dagtíðindum Kína“ (China Daily): „Það ber nauðsyn til að ala börnin upp, án kynmótunar (gender bias), og leyfa manngerð þeirra að þroskast sjálfstætt til skyldurækni og annarra góðra mannkosta. Hver getur, þegar allt kemur til alls, tryggt, að karlar með öflugri vöðva, séu einnig heiðvirðari og ábyrgðarfyllri.“

Hliðstæður við vestræna þróun eru fleiri. Stúlkur skjóta kynbræðrum sínum ref fyrir rass á menntasviðinu. Þær standa sig betur á stöðluðum prófum og skipa meirihluta nemenda við æðri menntastofnanir. Sumar þeirra ná til metorða í tæknigeiranum eins og hin 25 ára gamla, Zhou Chengyu, geimfari og foringi áhafnar geimflaugarinnar við þriðju tungllendingu kínversku geimferðastofnunarinnar. Hún þurfi ekki á jákvæðri mismunun, kvótum eða kvenkynferði að halda. Hún er er bara yfirburðasnjöll og nýtur þess (sem og við hin).

Meðan Xi reynir að gera hermenn og karla í krapinu úr krúttlegu, litlu kjötbollunum á heimaslóð, dundar höfðandstæðingur hans, Joseph Biden, sér við að kvengera bandaríska stráka og valdefla stúlkur. Í þessu skyni er t.d. verið að hanna sérstakan óléttubúning handa orrustuþotuflugmönnum (konum) í flughernum.

Það er svo margt skrítið og skemmtilegt í kýrhausnum.

https://www.bbc.com/news/world-asia-china-55926248

Ungur nemur gamall temur - týndi afinn (of amman)

Meðal frumbyggja Ástralíu bar afinn sértaka ábyrgð á siðun og þjálfun afastrákanna sinna. Það mun hafa tekið um það bil áratug að þjálfa siðaðan, góðan veiðimann. Þá voru ungu karlarnir tilbúnir til að axla ábyrgð eiginmanns og föður. Eins og gefur að skilja voru brúðgumar allmiklu eldri en brúðir, þegar foreldrarnir leyfðu þeim hjúskap. Stundum voru barnungar stúlkur og unglingspiltar heitbundin, löngu áður en til giftingar kom. Þá var víða um að ræða tilraunagiftingu undir umsjón foreldra til að kanna, hvort brúðhjónin ættu saman. (Svipað fyrirkomulag gilti miklu víðar.)

Með breyttum lífsháttum „týnist“ afi. Hans Hämäläinen við háskólann í Turku segir: ”Siðustu áratugina hefur hlutverk móður-og föðurforeldra verið rannsakað víðsvegar …“ Engu að síður ”hefur öfum verið veitt miklu minni athygli en ömmum.”

En nú hafa tvær hugumstórar konur lagt upp í björgunarleiðangur. Ann Buchannan (f. 1941) og Anna Ullica Rotkirch (f. 1966) ritstýrðu alþjóðlegu ritverki um efnið: „Afar í alþjóðlegu ljósi“ (Grandfathers: Global Perspectives), sem kom út árið 2016. Um er að ræða greinasafn margra höfunda. Höfundar hafa verið tilnefndir til verðlauna fyrir framlag sitt.

Ann er enskur félagsráðgjafi og sálfræðingur með áratuga reynslu af störfum og rannsóknum á börnum og fjölskylduhögum. Hún hefur m.a. starfað við háskólann í Oxford.

Fyrir nokkrum árum síðan gerði Ann rannsókn á hálfu öðru þúsundi dæmigerðra barna (dæmigerðu úrtaki – representative sample) í Wales og á Englandi, þar sem m.a. var hugað að þýðingu ömmu og afa í lífi þeirra. „Lykilniðurstaðan var sú, að þátttaka móður- og föðurforeldra tengdist aukinni velsæld barnanna.“ Rannsóknin hefur síðar verið endurgerð með svipuðum niðurstöðum víðar.

Á grundvelli þessa segir Ann: „Í ljósi þess, að móður- og föðurforeldrar leggja svo mikla umhyggju og stuðning af mörkum við næstu kynslóð, má það sæta furðu, að lög séu miðuð við ráðandi „kjarnafjölskyldufyrirkomulag, [þar sem] ömmur og afa eiga engan rétt í sambandi við barnabörnin.“ Þetta hefur skapað ómældar þjáningar fyrir ömmur, afa og börn, á liðnum áratugum, þegar upplausn fjölskyldunnar ágerðist.

Anna Ullica Rotkirch (f. 1966 ) er finnskur félagsfræðingur, rannsóknastjóri á lýðfræðirannsókna stofnun í Finnlandi, sem heitir því óþjála nafni Väestöliitto. Hún hefur sérhæft sig í fjölskyldurannsóknum. T.d. hefur hún rannsakað það áhugavera fyrirbæri, hvort ömmur og afar sinni stjúpbarnabörnum af sömu alúð og raun- eða ættleiddum börnum. Hún komst að því, að svo væri ekki. Í ljósi fjölda stjúpbarnafjölskyldna og algengs tengslarofs barna við ömmu og afa, þegar fjölskyldan leysist upp, hlýtur þetta að valda áhyggjum.

Í bókardómi segir svo frá: „Höfundar álykta sem svo, að það væri samfélaginu til hagsbóta að hvetja afa til virkrar þátttöku í lífi barnabarnanna og færa rök fyrir réttindum afanna til samvista við þau, …“

Í hjálagðri grein tínir Rozzette Cabrera til helstu niðurstöður rannsókna á þessu sviði.

Skemmtilegur og uppörvandi lestur.

https://spotlightstories.co/why-kids-need-their-grandparents/?utm_source=page_sm&utm_medium=facebook&utm_campaign=e1339474-b14b-49e4-a373-3fb6ede9389a&utm_content=parents&fbclid=IwAR0_EisQP_dP66wpZTC4-_CaheJ5TF6nkKHUw9ooHTG6UANATuno1Fs_KIE

Leiðbeining bandaríska sálfræðingafélagsins um viðgerð vondra vera

Ronald F. Levant menntaðist í uppeldisfræði og sálfræði við Háskólana í Kaliforníu og Harvard. Hann er ákafur talsmaður kvenfrelsunar og hefur skrifað bækur um efnið. Ronald var um skeið formaður samtaka bandarískra sálfræðinga, APA (American Psychological Association). Í samtökunum eru 120.000 félagar, 58% konur. Í sálfræðinámi eru 75% nema konur.

Fimmtugasta og fyrsta deild félagsins er kölluð „Félag til rannsókna á körlum og karlmennskum“ (Society For the Psychological Study of Men and Masculinities). Á heimasíðu þess er gerð grein fyrir köllun félagsmanna í nokkrum liðum, m.a. þessum:

Félagsmenn „viðurkenna sögulega þakkarskuld sína við kvenfrelsunarinnblásna fræðimennsku um kyn og heitir stuðningi við hópa eins og konur, samkynhneigða, lespur og litað fólk, sem búið hefur við einstaka kúgun í kerfi kyns/stéttar/kynþáttar.

Leggja sig fram um að útrýma aðþrengjandi skilgreiningum á karlmennsku, sem í sögulegu ljósi hefur heft þroska karla, hæfni þeirra til mikilvægra tengsla, og stuðlað að kúgun annars fólks.“

Á árinu 2005 barðist Ronald fyrir því innan félagsins, að skrifaðar yrðu leiðbeiningar handa sjúkrasálfræðingum (clinical), sem starfa með stúlkur og konur annars vegar, hins vegar drengi og karla. Höfundar þessara leiðbeininga voru margir þeir sömu.

Tveim árum síðar mátti lesa í kvenmiðuðu leiðbeiningunum: „Sálfræðingar, [er annast] sállækningu (therapy), kennslu, rannsóknir og handleiðslu, eru hvattir til að gera sér í hugarlund áskoranir, sem stúlkur og konur hafa þurft að takast á við og þrautseigjuna og styrkinn, sem þær hafa sýnt í því sambandi.“

Árið 2019 komu út leiðbeiningar um drengi og karla. Nú kemur annað hljóð í strokkinn:. „Sjúkrasálfræðingar verða að vera minnugir karlmannlegra drottnunarviðhorfa og gæta að hugsanlegri villuhugsun (bias) sinni. … Það ríður á, að heilbrigðisstarfsmenn geri sér grein fyrir, hvernig áhrif valds, forréttinda og kynfólsku (sexism), eru karlmönnum til hagsbóta og leiða þá [samtímis] í gildru aðþrengjandi hlutverka.“

Sjúkdómur karla er „eitruð karlmennska.“ Hún skal vera viðfangsefni rannsókna: „Í þeim rannsóknum, sem á eftir koma, skal leggja megináherslu á, að hefðbundin karlmennska – sem einkennist af yfirvegun og æðruleysi (stoicism), samkeppni, drottnun og ýgi – sé yfirleitt skaðleg.“

Kanadíski sálfræðingurinn, Jordan Peterson (f. 1962), er ómyrkur í máli: „Höfundar [leiðbeininganna] staðhæfa, að karlar, sem siða drengi sína til hefðbundinnar karlmennsku, spilli heilsufari þeirra … [og] móti karlmenn, sem fjölskyldum og samfélagi stafi meginógn af.“

Í anda kvenfrelsunarfræða staðhæfa höfundar umrædds rits, að kyn og ýgi ákvarðist í samskiptum. Í framhaldinu bendir Jordan á mikilvægi feðra í því efni: „Því sú hugmynd, að ýgi (aggression) sé numin, er ekki einungis röng, heldur er hún forneskjuleg. Ýgi er [í sjálfu sér] auðveld. Siðuð hegðun er þyrnum stráð. Það er siðun (integration) ýginnar, sem numin er. Og það eru fyrst og fremst karlmenn, sem siða, sérstaklega harðskeytta stráka. Hvernig vitum við þetta?

Það er [í raun] einfalt – og það er þessi einfalda staðreynd, sem grefur undan fullyrðingum í APA ritinu. Hvers konar fjölskyldur geta af sér ofbeldisfulla, ungar karla? Föðurlausar fjölskyldur. Skaðsemi föðurleysis er einstaklega vel rannsökuð. Enginn rannsakandi, sem vill rísa undir nafni, dregur það í efa.“ (Bendi áhugasömum á pistilinn: „Föðurleysi,“ á: arnarsverrisson.is.)

Jordan segir: „Ritið, sem APA hefur gefið út undir yfirskini leiðbeininga um sállækningar (psychological treatment) drengja og karla, einkennist af undirferli, vísindalegum fölsunum og ámælisverðu siðferði. Trúa mín er sú, að höfundar þess líði af þekkingarskorti, hafi gefið sig hugmyndafræði á vald [og] búi við siðferðilega lágkúru og meinfýsi. [Þeir eru] drýldnir í vanþóknun sinni, [jafnvel þótt] ekki sé við henni gengist.

Það, að þeir skuli tala í mínu nafni og atvinnugreinar minnar, gerir mig [í senn] vandræðalegan og skömmustulegan. Ég bið fólk velvirðingar á því að hafa ekki sýnt næga árvekni, látið fyrr í ljósi hneykslan mína og gert meira til að koma í veg fyrir, að slíkt hafi átt sér stað.“

Þetta tek ég vitaskuld heilshugar undir.

Að neðan er að finna krækju á greinagóða gagnrýni Jordan. Þar er líka að finna krækju á umrætt rit APA.

https://www.jordanbpeterson.com/political-correctness/comment-on-the-apa-guidelines-for-the-treatment-of-boys-and-men/?fbclid=IwAR1zlTr5QMshRxFDYbTcT2ACSmGb0_N-JPzbfKUCrFtlGYHSN9Czwn0BdNI

Samræðan, sálin, rökvísin og vísindin

Svissneski sálfræðingurinn, Jean Piaget (1896-1980), uppgötvaði ”samverutalið,” þ.e. þann áfanga í hug- samskiptaþroskanum, þegar börn leika sér saman, tala saman, að því er virðist. En í raun er um að ræða eins konar sam-eintal. Þau tala út frá eigin brjósti og eigin þörfum, án tillits til þess, sem hitt segir, hverfast um sjálf sig. Smám saman þroskast félagsskilningur og skynbragð á hugtök, aðgreining ímyndunar og raunveruleika á sér stað. Lokaáfangi hug- og samskiptaþroskans er sú hæfni að setja sig í annarra spor.

Rússneski sálfræðingurinn, Lev Semyonovich Vygotsky (1896-1934) hafði einnig margt gagnlegt að segja um þroskun hugsunar, samskipta og tungumáls. Við athuganir sínar komst hann að þeirri niðurstöðu, að í upphafi væri mál og hugsun aðskilin. Þegar barnið nær tveggja ára aldri fer þó hugsun og mál að tvinnast saman og um þriggja ára aldur sundurgreinist málið í útleitandi hluta, þ.e. málbundna tjáningu, og innleitandi hluta, sjálfstal eða sjálfhverft mál. Því beitir barnið til að leiðbeina eða stjórna hugsun sinni eins og samverutalið ber vott um.

 

Sjálfstalið verður smán saman – eða um sjö ára aldur – sjálfshugsun eða innra mál. Þrátt fyrir þessa þróun er ekki ástæða til að ætla, að hugsun og mál falli alveg saman. Sjálfri hugtakaþroskuninni skiptir Vygotsky í þrjú stig; óreiðuflokkun, þ.e. flokkunin virðist tilviljunarkennd; einsþáttarflokkun, þ.e. flokkað er samkvæmt einum greinilegum þætti eins og t.a.m. stærð; og hugtaksflokkun, þ.e. flokkun á sér stað á grundvelli skilnings á fleiri eiginleikum fyrirbærisins.

Vygotsky segir að greina megi tvo undirflokka hugtakanna; sjálfsprottin hugtök, þ.e. hugtök byggð á innsæi og áþreifanleika annars vegar og rökföst eða vísindaleg hugtök hins vegar, þ.e. hugtök sem eru rökrétt og sértæk (óhlutbundin - abstract). Samræðulistin snýr ekki síst að þeirri hæfni að greina þessar hugtakategundir að.

Það er í málnámi og í samskiptum, að við tileinkum okkur menninguna, félagslegan skilning, viðhorf og siðboð, almenna skynsemi og allra handa fordóma. Þannig mótast einnig manngerðin sjálf, því hugurinn er næmur fyrir aðsteðjandi áhrifum og upplýsingum. Að sumu leyti mætti segja, að við byggjum við ákveðna sjálfhverfu, sem erfitt er að þroskast út úr. Rökleysurnar eru á hverju strái, ógn við þroskaða hugsun.

En góðu heilli búum við líka yfir hæfileikanum til að gera grein fyrir, að beita rökum og rökföstum hugtökum. Það mætti færa þungvæg rök fyrir því, að fátt sé mikilvægara í lífinu en einmitt hæfileikinn til að læra, skynsemin, dómgreindin, glöggskyggnin og rökhyggjan, sjálfar undirstöður hugþroska fullorðins manns. Kanadíski sálfræðingurinn, Steven Pinker, sagði um hana: ”Fegurð rökhyggjunnar felst í því, að henni má beita til að brjóta rökleysurnar til mergjar.”( „Upplýsingu nú þegar. Málsvörn skynsemi, vísinda, mannúðarhyggju og framfara“ (Enlightenment Now. The Case for Reason, Science, Humanism, and Progress.)

En það er margt í manngerð vorri og tengslum, sem truflar. Stundum beitum við skynseminni í einhvers konar mannvirðingarkeppni, til að halda andlitinu. Þá leitum við jafnvel að fjarstæðukenndustu rökum. Enda þótt okkur séu ljós eigin gildi, fordómar, hindurvitni, hlutdrægni og skoðanakeppikefli, látum við hjá líða að beita rökfærslunni. Það yrði of dýrkeypt fyrir sjálfsálitið, skapaði óöryggi.

Öryggisþörfin fær stundum á sig spaugilegar myndir, t.d. þegar við veljum illa samkvæmt skynsamlegum mælikvörðum, en beitum síðan skynseminni til að deyfa ósamhljóminn af vondri ákvörðun, tínum til alls konar mótrök, sem öðlast af tilefninu sérstakt vægi. Sjálfblekking virðist algeng þörf.

Stundum hleypur skynjun og hugur með okkur í gönur. Okkur er tamt að skynja sem svo, að tengsl fyrirbæra í tíma og rúmi feli í sér orsakatengsl milli þeirra. En það þarf síður en svo að vera. Það sýndu þýskir tilraunasálfræðingar fram á fyrir um það bil einni og hálfri öld síðan.

Tölfræðileg fylgni er eitt tilbrigða við þetta lögmál. Slík fylgni segir í sjálfu sér ekkert um orsakatengsl. Tilhneiging til að alhæfa er annað rökhyggjumein skynjunar og hugsunar. Það er algengt í umræðu. Brjóti kona t.d. á barni kynferðislega, er ekki þar með sagt, að allar konur séu seldar undir sömu sök. Það er áskorun að hemja hugann að þessu leyti. Beiting rökvísi, vísindalegri aðferð, er besta leiðin til þess.

Málatilbúnaður í rökræðu getur þjónað þeim eina tilgangi að sannfæra okkur sjálf um eigið gildi eða tryggja þátttökurétt í hópi skoðanabræðra og - systra, afla sér hlutgengis. Slík þrá og þörf gerir fólk viðkvæmt fyrir hópþrýstingi. Hópþörfin og hóphollustan verður rökhyggjunni æðri. Eitt tilbrigði þessa er flokkshollusta. Hollustan við flokk og leiðtoga getur orðið dómgreindinni yfirsterkari, borið gagnrýna hugsun og rökvísi ofurliði, gert það að verkum, að maður tileinki sér tilteknar skoðanir í því skyni að tryggja gjaldgengi og efla sjálfsvitund.

Skoski heimspekingurinn, David Hume (1711-1776), sagði í þessu sambandi: „Þorri fólks hefur náttúrulega tilhneigingu til að vera fullvist í sinni sök og standa fast á skoðun sínum. ... Þurfi þeir að hika og vega málin og meta, þá fipar það skilningsgáfu þeirra og tefur þá við verk sín. Þeir eru því ekki í rónni fyrr en þeir losna við allar þessar amasömu vöfflur og reyna því að ganga sem allra lengst í kokhraustri vissu og halda í skoðanir sínar af sem mestri þrákelni.“ (Rannsókn á skilningsgáfunni. Þýðandi: Páll Árdal.)

Hin vísindalega aðferð er haldbest í baráttunni við hindurvitni, fáfræði og dómgreindarbrest. En sjálfsrýni og meðrýni annarra er nauðsynleg á vísindalegum vettvangi sem og annars staðar. Það er auðvelt að gera sig að fífli. Norður-ameríski eðlisfræðingurinn, Richard Phillips Feynman (1918-1988), sagði skorinort um fyrstu reglu vísindanna: „[Þ]ú ættir ekki að blekkja sjálfan þig – og þig er auðveldast að blekkja.“

Í alvöru vísindum eru gerðar strangar kröfur um sönnunarfærslu, þ.e. að skoða, hvort ákveðin kenning, tilgáta eða fullyrðing, hefur við rök að styðjast, sé raunsönn. Því þarf í sjálfri tilgátunni að segja til um, hvaða niðurstöður eða rannsóknargögn muni gera það að verkum, að annað hvort sé hún sönnuð eða afsönnuð. Rannsaka má í sjálfu sér, hvað sem er, en samt sem áður er gerð sjálfsögð krafa um, að rannsóknarefnið sé fræðilega undirbyggt með tilliti til þess, sem aðrir hafa gert og í fullum samhljómi við fræðilega (og almenna) skynsemi.

Niðurstöður vísindalegra athugana verða sem sé að standast gagnrýna skoðun, svo leggja megi mat á áreiðanleika niðurstaðnanna og gildi þeirra mælinga og hugtaka, sem notast er við. Þess vegna er leitast við að staðfesta niðurstöðu með endurtekinni athugun annarra vísindamanna.

Í því efni er oft pottur brotinn. Árið 2005 skrifaði John P.A. Ionanidis (f. 1965), grísk-amerískur lækningatölfræðingur, grein í vísindatímarit um efnið. Titillinn var ógnvænlegur: „Hvers vegna flestar birtar rannsóknaniðurstöður eru rangar“ (Why Most Published Research Findings Are False). Það er óhætt að segja, að rannóknarniðurstöður hans hafi valdið titringi í vísindasamfélaginu – og varla hefur um hægst.

John komst að þeirri niðurstöðu, að það væri býsna algegnt, að athuganir væri ekki unnt að endurtaka, svo sannreyna mætti fyrri niðurstöður. Niðurstöður hans hafa síðar verið staðfestar að töluverðu leyti í öllum greinum, ekki síst í lækningafræðum og félagsvísindum. Þetta er kallað endurgerðarkreppan (replication crises). Því er einboðið, að niðurstöður verði að skoða í gagnrýnu, aðferðafræðilegu ljósi.

Áðurnefndur, Steven Pinker, segir í þessu sambandi: „Virðing fyrir vísindalegri hugsun er ekki fólgin í þeirri óbilandi trú, að allar vísindalegar tilgátur á líðandi stundu séu sannar. Flestar hinna nýju eru það ekki. Hringrás tilgátna og afsönnunar er sjálf lífæð vísindanna. Sett er fram tilgáta og síðan reynir á, hvort hún stenst tilraunir til að hafna henni.“

Það eru fleiri ljón í vegi vísindamanna. Norður-ameríski heimspekingurinn, Thomas Kuhn (1922-1996), benti t.d. á það fyrir sextíu árum síðan (1962 – „Gerð vísindabyltinga“ (Structure of Scientific Revolutions), að vísindamenn í ákveðnum greinum eða fagkimum hefðu tilhneigingu til að komast að svipuðum niðurstöðum og staðfesta þannig hvern annan (confirmation bias), fremur vegna hópþrýstings en vísindalegrar vandvirkni eða hugljómunar.

Hagsmunagæsla er annar vágestur vísindamanna. Það eru mörg dæmi um pantaðar vísindaniðurstöður frá tilteknum hagsmunaaðiljum. Og enn eru ótaldir vágestir. Skrifræði háskólanna er stundum þrándur í götu við fjármögnun rannsókna. Það er jafnvel krafist ákveðins stjórnmálalegs eða faglegs rétttrúnaðar.

Á síðustu áratugum hafa kvenfrelsunarfræðimenn haldið því fram, að hlutlægar, áþreifanlegar staðreyndir væru ekki til – að veröldin og vísindin mætti rífa niður eins og hver önnur hugtök. Einstaklingsbundin reynsla og tilfinningar væru einustu mælikvarðarnir á sannleika og þekkingu.

Að þessu mætti ljóst vera, að það sé snúið að eiga uppbyggilegar rökræður á grundvelli rökréttra hugtaka, áreiðanlegra vísinda og upplýsinga. Það hefur þó sjaldan verið nauðsynlegra en nú. En ég neita því ekki; stundum sýnist mér, að samræður okkar séu miklu fremur sjálfstal eða samverutal, á grundvelli óreiðuhugtaka, en menntandi rökræða.

Uppruni öfgahreyfinga, kvenfrelsun, trúarofstæki - Eric Hoffer

Á fæðingarári mínu (1951) gaf Eric Hoffer (1902-1932) út sína fyrstu bók, „Hinn sanntrúaði: Vangaveltur um eðli fjöldahreyfinga“ (The True Believer: Thoughts on the Nature of Mass Movements). Bókinni hefur verið skipað á bekk sígildra rita um efnið. Það má þó furðu sæta, því Eric, fæddur, að sögn í Nýju Jórvík, af fátæku, þýsku foreldri kominn, var blindur drjúgan hluta æskunnar. Hann vann erfiðisvinnu alla ævi, hlaut ekki skólun við æðri menntastofnanir, en gagnmenntaðist af eigin rammleiki.

Bók Eric kom út, um það bil, er önnur bylgja kvenfrelsunar skall á vestrænni veröld, en var þá hvorki orðin að trúarbrögðum eins og síðar varð, né viðurkennd söguskýring mannkyns við alþjóðastofnanir. En tilurð þessarar öfgahreyfingar má að töluverðu leyti skýra á grundvelli hugsunar hans um fjöldahreyfingar eins og t.d. ofsatrúarhreyfingar Múhameðstrúarmanna.

Hinn rétttrúaði er „ofsatrúarmaður, sem er reiðubúinn til að fórna lífi sínu í þágu heilags málstaðar,“ vegna „örvinglunar með eigið líf, tilgangsleysis og merkingarleysis, tilfinningar höfnunar og einsemdar.“

„Í hjarta fylgismanna sérhverrar fjöldahreyfingar skýtur rótum fýsi til sjálfsfórnar og tilhneiging til sameiginlegra aðgerða. Allar sem ein, án tillits til boðaðrar kennisetningar … ala af sér ofstæki, ákefð, glóandi von, hatur og vægðarleysi. Allar eru þær færar um að leysa úr læðingi flaum aðgerða á vissum sviðum mannlífsins. Allar byggja þær á blindri trú og óbrigðulli hollustu.“

„Fjöldahreyfingar ganga hart fram í því að boða kennisetningar, sem yfirskyggja skynsemi með trú, og þjóna eins og varnargirðing gegn staðreyndum, milli hinna trúandi og veruleika veraldarinnar. Það má ekki með nokkru móti draga þær í efa.“

„Helsti sameiningarþátturinn (agent) er hatrið, nærtækast og yfirgripsmest. Það ruglar fólk í ríminu og losar fólk úr eigin skinni, slær hlutaðeigandi blindu á eigin velferð og framtíð, losar það úr greipum öfundar og heftir leitina að sjálfu sér. Einstaklingurinn verður nafnlaus eining [og] þráir í geðshræringu að sameinast, renna saman við sína líka, svo úr verði einsleit eldtungueðja (mass). … Fjöldahreyfingar geta risið og magnast án guðstrúar, en aldrei án trúarinnar á djöfulinn.“

Kvenfrelsunarhreyfingin þurfti ekki lengi að leita að djöflinum: Um miðbik nítjándu aldar sagði fræðaformóðir kvenfrelsaranna, hin norður-ameríska Elizabeth Cady Stanton (1815-1902): „Karlinn er þrunginn tortímingu; harðneskjulegur [og] sjálfselskur. Hann unnir stríði, ofbeldi [og] sigurvinningi, miklast af sjálfum sér og leggur að fótum sér. Eins og í hinum veraldlega heimi sáir hann í siðferðið ósætti, glundroða, sjúkdómum og dauða.“

Þessi sannfæring markaði fyrstu bylgju kvenfrelsunar, enda þótt það sé sögulega nákvæmara að staðsetja hana síðla á átjándu öldinni eða beinlínis í frönsku byltingunni. Aðsópsmesti kvenkyns kvenfrelsari hennar var reyndar hálshöggvinn fyrir morð í þágu málstaðarins.

Á sokkabandsárum hreyfingarinnar lá kvenfrelsurum einkum á hjarta getnaðarvarnir, afnám þrælahalds og bindindi, en það var þá talinn helsti löstur karla, að þeir sauðdrukknir sóuðu heimilispeningunum á kránum. Aðgangsharðasta baráttukonan gekk á milli kráa og hótaði karlræflunum með reiddri öxi.

Hártoganir á frelsisyfirlýsingu íbúa Norður-Ameríku (að Kanada undanskildu) voru þeim einnig hugleiknar, þ.e. hvort enska orðið, „Man“ merkti mannkyn eða bara karla. Hástéttarkonan, Elizabeth, og sálufélagar hennar, töldu svo ekki vera, og sömdu því eigin sjálfstæðisyfirlýsingu kvenna.

Það dró til stórra tíðinda um aldamótin 1900, þegar hreyfingin fór annars vegar að berjast fyrir blóðugri byltingu og hins vegar fyrir kosningarétti kvenna. (Kosningaréttur karla lá þeim í léttu rúmi.) Kosningaréttarhreyfingin í Stóra-Bretlandi þróaðist í hryðjuverkasamtök. Banatilræði við borgarstjórann í Sankti-Pétursborg misheppnaðist, en drápssveit kvenna undir forystu Alexe Popova (d. 1909) tókst að granda um þrjú hundruð körlum fyrir meint heimilisofbeldi. (Kviðdómur kvenna kvað upp dómana og fullnægði þeim. Orðum þeirra var almennt trúað. Fyrirkomulagið gildir við sýndardómstóla stofnana og fyrirtækja í vestrænni menningu rúmri öld síðar – ekki síst í fjölmiðlum. Kvenfrelsarar berjast fyrir því, að það verði einnig tekið upp við opinbera réttargæslu.)

Kvenfrelsunarhreyfingin tók virkan þátt í að smala ungum karlmönnum til vígvalla fyrri heimsstyrjaldarinnar, en í þeirri seinni hvöttu þær konur til að framleiða hergögn, þegar karlarnir höfðu verið sendir í sláturhús vígvallanna. Næsta flóðbylgja kvenfrelsunar skall á Vesturlöndum upp úr miðri síðustu öld, um það leyti sem bók Eric kom út.

Eric segir: „Það er jafnvel svo, að útbreitt og niðurdrepandi iðjuleysi sé haldbesta vísbendingin um jarðveg fjöldahreyfingar. [Á] fyrstu stigum hreyfingarinnar er líklegra, að hún hljóti hljómgrunn og stuðning þeirra, sem búa við leiða, en þeirra, sem finnst þeir vera órétti beittir og kúgaðir. Einarðir æsingamenn til uppþota finna ekki síður uppörvun meðal þeirra, sem glíma við leiða dauðans, en hinna, sem þjást vegna óbærilegrar eða stjórnmálalegrar misnotkunar. … Ástríðuþrungið hatur skapar merkingu og tilgang í innantómu lífi. … Fólk er fyrst og fremst leitt á sjálfu sér, þegar það þjáist af leiðindum“

Um þær mundir leiddist mörgum miðstéttarkonum gífurlega og voru ónógar sjálfum sér. (Kvenfrelsarar komu yfirleitt úr röðum millistétta, sumar hástétta.) Kvenfrelsunarfræðimenn hafa ekki fundið annað nafn á þetta fyrirbæri, en „nafnlausa vandann.“ Þessi vandi er einkum og sér í lagi kominn til vegna þess, að allri tækni, sem laut að heimilishaldi, hafði fleygt svo fram, samtímis opinberri þjónustu, að erfiði millistéttarhúsmæðra hafi minnkað, svo um munaði. Og hvað áttu þær að gera af sér?

Kvenfrelsunarfræðimennirnir skilgreindu ástandið sem helsi kvenna og kúgun, sem karlar væru ábyrgir fyrir og stunduðu af ásetningi. Þeir staðhæfðu enn sem fyrr, en nú með annars konar skírskotun en áður, að konur væru veikburða fórnarlömb karla.

Eric segir um veika burði og vald: „Það hefur oft verið haft á orði, að völd leiði til spillingar. En það er ekki síður mikilvægt að gera sér grein fyrir, að veikir burðir spilla sömuleiðis. Valdið spillir fámenni, en veikir burðir spilla fjöldanum. Hatur, meinfýsi, ruddaskapur, vægðarleysi og vænisýki (suspicion) eru veikleikar hinna veikburða.“

Um vald og tilfinningar segir Eric: „Vanda þarf til leiðarstefs hugmyndafræðinnar til að beina tilfinningasullinu í „réttan“ farveg : „Sé kenningin ekki fjarstæðukennd [sem slík], þarf hún að vera ógreinileg. Sé hún hvorki fjarstæðukennd né ógreinileg, skal ekki vera unnt að færa á hana sönnur.“ Kvenfrelsunarkenningin er að sönnu allt í senn; fjarstæðukennd, ógreinileg og ósannanleg, þrátt fyrir tilburði kvenfrelsunarvísindamanna til hins gagnstæða.

Eric segir: Sá, sem segir veröldina sitja á svikráðum við sig, hefur á réttu að standa. Hlutaðeigandi hefur glatað þeirri dásamlegu tilfinningu að treysta einhverjum eða einhverju.“ Öfgarnar frelsa: „Sérhvert öfgaviðhorf er flótti frá sjálfum sér. … Trúin á heilagan tilgang er að verulegu leyti til að vega upp týndu trúna á okkur sjálf.“ Ábyrgð á sjálfum sér og frelsið fer lönd og leið: „Við tökum þátt í fjöldahreyfingu til að skorast undan einstaklingsbundinni ábyrgð, eða með orðum hins unga Nasista; „til að öðlast frelsi frá frelsinu.““

Það hefur ekki skort hatursyfirlýsingar í garð karla í flóðbylgjunum fjórum. Kvenfrelsarar síðustu áratuga hafa í baráttu sinni gegn karldjöflinum skipulagt hverja herferðina á fætur annarri. Þeir saka karla um „skítlegt eðli“ (eins og Ólafur Ragnar Davíð), þörf fyrir að meiða börn og konur, að tálma frama kvenna á öllum sviðum, kúga þær með lágum launum og beita þær allra handa ofbeldi, þó sérstaklega kynofbeldi.

Samtímis herferðum sínum á hendur körlum hafa kvenfrelsarar lagt áherslu á að styrkja vígstöðu sína á öllum sviðum opinbers valds og meira að segja þvingað í gegn löggjöf, sem gefur þeim nær því opið veiðileyfi á drengi og karlmenn, ásamt einokuraðstöðu til að innræta ungviðinu hugmyndafræði sína og tilfinningar. Síðustu hömlur réttarríkisins er fyrirhugað að afnema í tíð núverandi ríkisstjórnar með dullyklinum; að bæta réttarstöðu þolenda kynofbeldis.

Hverjar gætu skýringarnar á botnlausu hatri og ósanngirni verið? Eric segir: „Sjálfsfyrirlitning – jafnvel þótt ógreinileg sé – gerir okkur glöggskyggnari á galla annarra. Venjulega reynum við eftir fremsta megni að varpa ljósi á ljóði í fari annarra, sem fólgnir eru í okkur sjálfum.“ Slíkt fólk lætur sig hverfa á vit múgsins. „Vansældarfólk að upplagi (permanent misfits) finnur eingöngu sáluhjálp við fullkomna sjálfsfirringu; og venjulega er lausnin að fela sig á vald samofinni heild fjöldahreyfingarinnar.“

Kvenfrelsunarhreyfingin hefur eignast marga leiðtoga í langri ofbeldissögu sinni. Um þá alla gætu þessi orð Eric átt við: „Skynsemi (quality) hugmyndanna virðist skipta leiðtoga fjöldahreyfinga litlu máli. Það, sem hins vegar hefur gildi, er hroki í framkomu, vanvirðing við skoðanir annarra, og að bjóða veröldinni byrginn upp á sitt eindæmi.“

Hreyfingin er nú komin á stig, sem Eric líklega hefur ekki fyrirséð, að öllu leyti. Kjarni hugmyndafræði hennar hefur verið leiddur í lög og tekinn upp í alþjóðasamninga. Alþjóðasamtök boða hana hvarvetna. Sameinuðu þjóðirnar hafa stofnað sérstaka áróðursstofnun um trúboðið; „UN Women.“ Eric segir: „Áróður … þjónar fremur til að réttlæta sjálf okkur en að sannfæra aðra; ákefð áróðursins gefur til kynna, hversu sakbitin við erum.“

Áróður á þjóðlegum og alþjóðlegum grunni hefur gert það að verkum, að hugmyndfræðilegar öfgar kvenfrelsunarhreyfingarinnar eru um það bil að verða almannarómur, ný alheimstrúarbrögð. Þar með hefur kennisetningin um böðulshátt karla, öðlast sess meðal stærstu trúarbragða í sögu mannkyns.

Hugsanlega mætti líta á aðalframkvæmdastjóra Sameinuðu þjóðanna, António Guterres (f. 1949), sem aðalleiðtoga alheimskvenfrelsunarhreyfingarinnar. Hann boðar heimsendi og karlillsku af sannfæringu og fullvissu. Orð Eric gætu hér átt við:

„Einfeldni í fari fullorðinna er stundum töfrandi; en samofin fordild, er hún óaðgreinanleg frá heimsku. … Það er ekki erfiðast að takast á við eigingirni eða fordild eða sviksemi, heldur tæra heimsku. … Fullvissu öðlast menn einungis í þeim efnum, sem þeir ekki skilja.“

Skoska stríðið gegn foreldrum og fjölskyldu Nicola Sturgeon

Fyrir löngu síðan benti þýsk-bandaríski heimspekingurinn, Eric Hoffer (1902-1983), á þá staðreynd, að öfgahreyfingar, sem hefðu yfirráð á stefnuskrá sinni, beindu spjótunum iðulega að foreldrum og fjölskyldu. Þessi viska á einnig við um lýðræðissamfélög Vesturlanda, þar sem hið opinbera verður stöðugt fyrirferðarmeira í fjölskyldulífinu. Þessi valdafíkn er iðulega dulbúin sem barnavernd í einhverri mynd.

Skosk yfirvöld eru í engu eftirbátar þeirra íslensku. Þau flétta einnig saman frelsun barna og frelsun kvenna. Áherslur kvenfrelsunarhreyfingarinnar eru eins og alkunna er, barátta gegn karlkyni, bæði kyninu sem slíku og þeirri menningu, sem þeir hafa skapað.

Skoski fornleifafræðingurinn, Neil Oliver (f. 1967), lýsir þessu svo: „Það er ekki bara sagan, sem er skotmarkið, heldur er fjölskyldunni ógnað um þessar mundir. ... Ríkisstjórn Skoska þjóðarflokksins virðist haldin þeirri þráhyggju að leita stöðugt leiða til að bora sér inn milli foreldra og barna. Alræmdustu tilburðir hennar í þá átt er frumvarpið um ríkisfulltrúa (named persons bill), sem á vegum hins opinbera hefði orðið hluti af lífi sérhvers barns og hefði umboð til að ræða í einrúmi við barnið til að safna upplýsingum, án leyfis foreldra.“ Til samanburðar má geta þess, að barnavernarnefnd Kópavogs fer hliðstæða leið með hjálp smáforrits, sem börnum er veittur aðgangur að.)

Eins og gefur að skilja leysti frumvarpið úr læðingi heiftarlega gagnrýni. Að lokum fór svo, að hæstiréttur dæmdi það ólöglegt árið 2016. En ríkisstjórnin er ekki af baki dottin og reynir nú að innleiða – ásamt kennsluleiðbeiningum um jafnrétti – hliðstæð vinnubrögð í opinberum uppeldisstofnunum.

Eins og á Íslandi og víðar á Vesturlöndum eru kynskiptingar komnir í eldheitan brennidepil þjóðmálaumræðunnar. Neil segir:

„Fyrir skemmstu ákvað sama ríkisstjórn, að börn, niður í fjögurra ára aldur, skyldu vera þess umkomin að skilgreina sjálf sig af gagnstæðu kyni, velja annað nafn og klæðast öðrum fötum – án vitundar foreldra.“

Það vill svo skemmtilega til í þessu sambandi, að Skotar eiga sína Katrínu. Sú heitir Nicola Sturgeon (f. 1970) og hefur troðið upp á kvenfrelsunarráðstefnum Katrínar á Íslandi – í boði skattgreiðenda. Hún er eins og gefur að skilja keikur kvenfrelsari – og talsmaður kynskipta barna. Hún lætur sem sé ekki duga að berjast fyrir sjálfsagðri mannúð gagnvart fulltíða kynskiptingum, heldur berst hún á barnakynskiptaflóðbylgu líðandi stundar.

Þar með gefur hún kvenfrelsurum á sér höggstað. Þeir eiga eins og kunnugt er í stríði við karla, sem umbreytast vilja í konur, gera lespukynsystrunum glingrur og krefjast afnota af öryggisafdrepum kvenna, sem víðs vegar er að finna, t.d. í æðri menntastofnunum. (Meira að segja í Hörpu má finna tvö nauðgunarvarnabílastæði handa konum.) Nauðgari í dulargervi konu, segja ekta kvenfrelsarar - eins og úlfurinn í sögunni um Rauðhettu.

En Nicola er hvergi smeyk og svarar kokhraust: „Við skyldum aldrei gleyma því, að konum stafar – eins og ævinlega hefur verið – hætta af ýgum körlum og skeinuhættum; af djúprættri kynfólsku og kvenhatri - og sums staðar í veröldinni frá löggjöfum, sem ætla sér að ræna [konur því] grundvallarfrelsi og [þeim] réttindum að ráða eigin líkama.“

https://www.newstatesman.com/comment/2021/09/nicola-sturgeon-is-refusing-to-back-down-on-trans-rights-but-resistance-is-growing