Alessandro Strumia

Alessandro Strumia er eðlisfræðingur, f. 1969, menntaður við háskólann í Pisa á Ítalíu. Fyrir tveim árum (2018) síðan var hann ráðinn sem gestaprófessor að Evrópsku rannsóknastofnunni í kjarneðlisfræði (CERN – European Organization for Nuclear Research, sem stofnuð var 1954, staðsett í Genfar í Sviss. Formaður CERN ráðsins er Ursula Bassler, framkvæmdastjóri er Fioabola Gianotti.

Árið 2018 var haldið málþing um vísindi og kynferði. Alessandro var einn fyrirlesara. Efnislega sagði hann þetta: Það hefur hvorki við nein rök að styðjast, að kveneðlisfræðingar séu beittir misrétti, né sýnd kynfólska. Síðan 1995 hefur konum verið ívilnað við ráðningar samkvæmt venjulegum mælistikum eins og tilvitnunum í útgefnar vísindagreinar. Til að mynda var fram hjá Alessandro sjálfum gengið við ráðningu. Tilvitnanir í greinar hans voru tíu sinnum fleiri, heldur en í greinar konunnar, sem ráðin var. Konum dugar oft u.þ.b. helmingur af tilvitnunum í karla. Það eru bæði konur og karlar, sem oftar vitna í karlagreinar eða greinar, þar sem aðalhöfundur er karlmaður. Sama ójafnvægi í þágu kvenna ríkir við styrkveitingar. Aukin heldur eru karlmenn töluvert ötulli allan sinn feril.

Alessandro veltir ástæðum þessa fyrir sér. Hann telur meiri áhuga karla skipta máli sem og betri námsgáfur á þessu sviði, þar sem þeir mælast upp undir tvöfalt fleiri í efstu stigum greindar, þ.e. yfir 130 greindarstigum. Það er sú tegund greindar, sem best nýtist í eðlisfræði (raungreinum, tækni).

Viðbrögð létu ekki á sér standa. Alessandro var rekinn frá CERN og siðgæðisrannsókn ýtt úr vör við háskólann í Pisa. CERN lét frá sér fara eftirfylgjandi fréttatilkynningu. „CERN eins og fleiri í samfélaginu lítur svo á, að fyrirlesturinn, þar sem gerð er árás á einstaklinga, sé ótilhlýðileg atvinnumennska í hvívetna, og andstæður siðareglum CERN. Það hefur því verið ákveðið að fjarlægja glærurnar úr vefgeymslunni.“

Starfsbræður og starfsystur (að mestu leyti frá Bandaríkum Norður-Ameríku) undirrituðu fordæmingarbréf og kröfðust afsagnar Alessandro. Í upphafi þess er yfirlýsing þess efnis, að öllum skuli sýnd virðing, m.a. konum og fólki af öðrum kynþáttum. (Reyndar nefndi Alessandro kynþætti ekki á nafn.)

Alessandro svaraði fullum hálsi, sagði að „yfirlýsingin væri skrifuð af litlum hópi norður-amerískri naflaskoðara (US-centric), [sem] aðhyllist rétttrúnaðarkenninguna um kynferði í háskólunum. ... ekki er minnst á þá gagnstæða kenningu, sem ég sagði frá í hnotskurn, vegna þess, að hún kynni að skýra gögnin.“ Fremur en að skoða gögn með vísindalegum hætti, er mikilvægar „að staðhæfa, að hinn hörmulegi [kenningasmiður] (depolarable) skuli rekinn.“

Það söfnuðust um fjögur þúsund undirskriftir. Annar hópur skrifaði Alessandro til stuðnings. Sá taldi tæplega tvö og hálft þúsund manns. Fioabola hefur ekki séð ástæðu til að svara honum.

Fjöldi blaðagreina hefur verið skrifaður um málið. Hér er sýnishorn:

Lindsay Nicholson: „Eðlisfræðin býr við kvennavanda – og það þarf ekki geimvísindi til að átta sig á ástæðunni“ (Physics does have a women problm – and it‘s not rocket science to work out why) https://www.telegraph.co.uk/women/work/physics-does-have-women-problem-not-rocket-science-work/

Höfundur hefur sjálfur lagt stund á eðlisfræði, taldi frammistöðu sína vera um meðallag. Sá besti í bekknum, segir hún, var renglulegur, hjárænulegur, mannfælinn karlmaður. Það virðist fara í taugarnar á höfundi, að Alessandro hafi haldið því fram, að karlmenn hefðu mótað eðlisfræðina. (Ég veit ekki betur, en að það sé staðreynd, enda þótt mannkynið hafi einnig átt frábærum kveneðlisfræðingum á að skipa. Sjá t.d. hér að neðan.) „Skort“ á kveneðlisfræðingum telur höfundur eiga rætur í ónógri hvatningu stúlkna, sem er þáttur í kúgun kvenna.

Meg Urry: „Vísindi og kynferði. Vísindamenn verða leggja harðar að sér í jafnréttismálum (Sciene and gender: Scientists must work harder on equality) https://www.nature.com/news/science-and-gender-scientists-must-work-harder-on-equality-1.19064

Skýring höfundar er kunnugleg. Konum er mismunað á öllum sviðum. „Konur á karldrottnunarvettvangi bera fyrir tálmunum, sem oft og tíðum eru ósýnilegar og ógreindar.“ Þar að auki skiptir ekki máli, hvort hlutaðeigandi eigi fjölskyldu eða ekki. Þær skrifa að vísu færri vísindagreinar, en þær eru lengri og ítarlegri. Meira að segja fá þær styttri meðmælabréf. Höfundur bendir á tvo kvensnillinga; Mary Sommerville og Ada Lovelace.

Ramin Skibba: „Konur í eðlisfræði rekast á stórar hindranir – ennþá“ (Women in physics face big hurdles – still) https://www.nature.com/news/women-in-physics-face-big-hurdles-still-1.20349

Kunnuglegur málflutningur; það er illa búið að konum, þær eru ekki metnar að verðleikum, búa við fordóma, skort á fyrirmyndum og hlutdrægni. „Enn sem fyrr hefur þrálát hlutdrægni áhrif á fjölda kveneðlisfræðinga,“ segir greinarhöfundur.

Ákall um að hlusta og trúa þolendum ofbeldis

Fyrir skömmu birti Fréttablaðið ákall Stellu Samúelsdóttur, framkvæmdastýru „UN Women“ á Íslandi. (Væntanlega hvetur Stella okkur til að hlusta á eða ljá eyra þolendum ofbeldis). Stella ákallar í tengslum við ljósagönguna svonefndu „á alþjóðlegum baráttudegi Sameinuðu þjóðanna gegn kynbundnu ofbeldi.“ (Átt er við ofbeldi karla gegn konum.) Stella segir: „Við verðum að hætta að rengja trúverðugleika þolenda ...“ Forstjóri Hörpunnar hefur greinilega svarað ákalli Stellu, því „Harpa verður lýst upp í appelsínugulum lit, sem er táknrænn litur fyrir von og bjarta framtíð kvenna og stúlkna án ofbeldis.“ Þeir eru líklega vandfundnir, sem ekki búa yfir svo „appelsínugulu“ hugarfari í garð stúlkna og kvenna En hvaða lit vonar ætli drengir, unglingspiltar og karlmenn, sem verða fyrir kynferðislegu ofbeldi, fái útdeilt hjá forstjóra Hörpu? Og í hvaða litum skal lýsa upp karlþolendur falskra ásakana stúlkna og kvenna um kynferðislegt ofbeldi - og þá, sem hlotið hafa falska dóma fyrir svo andstyggilegt athæfi? Ég vona, að Svanhildur forstjóri og Stella framkvæmdastýra, skoði málið með „appelsínugulu“ hjartalagi.

Stella gefur engar skýringar á því, hvers vegna skal trúa konum/stúlkum blint, þegar þær saka pilta/karlmenn um kynferðislegt ofbeldi. Ætli henni sé ókunnugt um falsar ásakanir kvenna í þessu efni og þær skelfilegu afleiðingar, sem þær hafa í för með sér? Tekur Stella undir málflutning ofstækisfyllstu kynsystra sinna, sem kasta vilja fyrir róða siðuðu réttarkerfi og dæma karla á grundvelli framburðar kvenna? Ætli Stellu sé ókunnugt um, að konur/stúlkur/mæður beiti karlkynið einnig kynferðislegu (og annars konar) ofbeldi? Nokkrir fróðleiksmolar og hugleiðingar í þessu sambandi:

Hvað kynlífsofbeldi kvenna gegn körlum viðkemur: Efnið var rannsakað þegar á níunda áratugi síðustu aldar m.a. bæði í Bandaríkjum Norður-Ameríku (BNA) og Kanada. Frá rannsóknum var greint í viðurkenndum vísindatímaritum. Í grófum dráttum voru niðurstöður þær, að rúm fjörtíu af hundraði karla hefðu frá sextán ára aldri verið þvingaðir af konu til kynlífsathafna að minnsta kosti einu sinni, þar með talið samræði (um fjórðungur hópsins). Umgetnar og seinni tíma rannsóknir leiða í ljós, að konurnar beita sálrænum þrýstingi, þrábiðja, ljúga og blekkja. Sumar bíða þar til fórnarlambið líður út af sökum þreytu eða ölvunar (sem þær oft og tíðum stuðla að) og örva þau síðan með munnmökum eða öðrum gælum til holdrisa. Síðan stíga þær á bak. (En á sama hátt og skeið konu getur vöknað við nauðgun og hún jafnvel fengið fullnægingu, verða holdris hjá körlum og sáðlát við sömu aðstæður.)

Fæstir kvennauðgara beita áþreifanlegu ofbeldi og fjárkúgunum. En um það eru einnig dæmi: Huffington pósturinn (BNA) skýrir svo frá: Cierra er tveggja barna móðir í Chicago. Hún bauð ókunnum karlmanni að aka honum heim. Þegar hann settist inn í bílinn tók hún fram skotvopn og neyddi hann til samræðis við konu í baksætinu. Þetta var árið 2013. Á sama ári skýrði Þjóðarpósturinn (National Post) í Torontó (Kanada) frá áþekku tilviki, þar sem nítján ára gömlum pilti var boðið skutl heim með fjórum konum. En heim komst hann ekki. Ekið var á afvikinn stað, þar sem konurnar fjórar beittu hann kynferðislegu ofbeldi.

Kynferðislegt ofbeldi kvenna gegn drengjum og fullvaxta körlum er löngu þekkt. T.d. var í Stokkhólmi opnauð meðferðarstöð fyrir mæður, sem beittu barnunga drengi (hvítvoðunga jafnvel) kynferðislegu ofbeldi fyrir mörgum áratugum síðan. Venjulega neita konur ásökunum um slíkt ofbeldi eða telja það eins konar kynlífsuppeldi drengja. (Reyndar veita reyndar konur drengjum slíkt uppeldi meðal nokkurra þjóðflokka og jafnvel í okkar menningu fyrrum.) Konur hafa verið sakfelldar fyrir slíkt hátterni víða um álfur. Nýlegt dæmi er frá Tennessee (BNA): Eiginkona þjálfara nokkurs, tæplega þrítug að aldri, átti árið 2017 endurtekið samræði við fjórtán ára pilt í umsjá hennar og eiginkarlsins. Hún staðhæði, að drengurinn hefði fúslega tekið þátt, og að samræðið hefði gert honum gott. Vörnin byggði á því, að um gagnkvæmni hefði verið að ræða. Starfsmanna skólans höfðu vitneskju um misnotkun drengsins, sem létu hjá líða að tilkynna ofbeldið. Tveir þeirra voru sendir í launalaust leyfi örfáa daga.

Hvað falskar ásakanir mæðra áhrærir: Rannsóknir í BNA á illvígum hjónaskilnuðum þar í álfu afhjúpa þá staðreynd, að ásakanir um kynferðislegt ofbeldi karla gegn börnum sínum eru að langmestu leyti rangar og nær allar þeirra eru settar fram af mæðrum – stundum dætrum, stúlkubörnum. Þetta er vitaskuld einnig þekkt fyrirbæri á Íslandi og meðal nágranna okkar.

Í nágrannalöndunum eru hrollvekjukennd dæmi um rangar sakargiftir dætra/stúlkna, sem m.a. hafa orðið innblástur kvikmyndagerðarmönnum í Danmörku. Í Noregi er harmleikurinn frá Bjugn kunnur. En ásökun stúlku í leikskóla og móður hennar hrundi af stað dæmafáu fári, þar sem ásakanir og hugarburður fór gersamlega úr böndunum í ótrúlegri sefasýki, sem lamaði hið litla samfélag gersamlega. Ódugandi fagmenn áttu hlut að máli. Það áttu þeir einnig í harmleiknum, sem skók Svíþjóð nokkrum árum síðar, „fallet Ulf.“

Um tilvikið fjallaði „Uppdrag Granskning“ rannsóknadeild sænska ríkissjónvarpsins, í margverðlaunaðri dagskrá undir forstöðu Hannes Råstam heitins. Dómnefnd verðlaunanna kemst svo að orði: „[Hannes hefur] í umfjöllun sinni um karlmann, sem dómfelldur var og fordæmdur af samfélaginu, afhjúpað alvarlega bresti í sænsku réttarkerfi.“ Málsatvik voru þessi: Faðir unglingsstúlku, Bo, ásamt félaga sínum, var dæmdur til fangelsisvistar árið 2001. Dúsuðu þeir í fangelsi í þrjú ár, áður en hæstiréttur lét þá lausa. Bo fékk átta árs dóm, félaginn fimm og hálft. Vitnisburður dótturinnar var afgerandi. Hún sagði föður sinn og fjölda annarra karlmanna hafa nauðgað sér og misnotað sig kynferðislega á ýmsa lund. Hún spann upp sögur um samsæri barnníðinga, djöfladýrkun og vændi. Dóttirin hélt því fram, að faðir hennar hefði selt hana til vændis. Sálfræðingur hnátunnar tók undir hugarburð stúlkunnar og bar vitni fyrir dómstólum.

Málið (og önnur svipuð) olli fjaðrafoki í Svíþjóð og víðar. Ruby Harrold-Claesson, formaður Norrænu mannréttindanefndarinnar, sagði: „Lifum í þeirri von, að tilvikið, Úlfur, opni augu fólks fyrir nauðsynlegri og löngu tímabærri tiltekt í rotnu réttarkerfi Svíþjóðar.“

Christian Diesen, lögfræðiprófessor, segir: „[A]fleiðingarnar af lygum hlutaðeigandi [sem setja fram rangar sakargiftir] eru mannskemmandi fyrir þann, sem þær snerta. Og lygarnar skemma einnig fyrir þeim konum, sem raunverulega hafa orðið fyrir nauðgun og berjast fyrir rétti sínum.“

Hans-Gunnar Axberger, prófessor í fjölmiðlarétti, segir: „Með því að láta sér nægja frásögn [hins meinta] brotaþola eykst áhættan á röngum dómum.“

Thomas Olsson (f. 1963), reyndur sakamálalögfræðingur, segir: „Það er til vansa, að réttarkerfið skuli að tilefnislausu setja fram alvarlegar ásakanir og [krefjast] langvinnra rannsókna.“

Hvað röngum ásökunum fullveðja ástkvenna, bólfélaga og rekkjunauta, viðkemur: Rannsókn frá 1993 (Eugene J. Kanin, birt í Archieves of Sexual Behavior) í miðvesturríkjum BNA, þar sem rannsakaðar voru fjörtíu og fimm falskar ásakanir um nauðgun kvenna á níu ára tímabili, gaf höfundi tilefni til að álykta: „Falskar fullyrðingar eru ekki afleiðingar, sem tengdar eru kynferðislegum afbrigðileika (gender –linked aberration) eins og oft er haldið fram. Fremur má líta svo á, að þær endurspegli hvatvísi og örvæntingu í viðleitni til að höndla streitu við aðstæður af félagslegum og persónulegum toga.“ Í síðari rannsókn sama höfundar á nemendum tveggja háskóla á nefndu svæði viðurkenndi helmingur aðspurðra kvenna að hafa kært án tilefnis. Drjúgur helmingur þeirra sagði hvatann hafa verið þörf fyrir fjarvistarsönnun.“

Í grein, sem Frank S. Zepezauer ritaði í ITP Forensics 1994, segir höfundur: „Niðurstöður rannsókna styðja ekki þá útbreiddu trú, að varla sé til sú kona, sem sakar karlmann um kynferðislega áreitni að ósekju. Þvert á móti benda rannsóknir eindregið til þess, að falskar ásakanir um kynferðislega áreitni, sifjaspell og kynferðislegt ofbeldi gegn börnum, sé orðinn umtalsverður vandi. Svo virðist sem alls kyns ástæður liggi að baki; örvinglun, hvatning frá meðferðaraðiljum og fleirum, ástríðulygi, hagsbætur í sjónmáli, von um fjárhagslegan ábata og hugmyndafræði kvenfrelsunardólga (radical feminists).“

Um sama leyti voru fimm hundruð fimmtíu og sex ákærur kvenna á hendur karlkyns samstarfsmönnum í flugher BNA skoðaðar (C.P. McDowell. False allegations. Forensic Science Digest). Í ljós kom, að tuttugu og sjö af hundraði drógu ásakanir sínar sjálfviljugar tilbaka. Á grundvelli þessara tilvika var útbúin greiningarskrá. Því næst voru þær ásakanir, sem út af stóðu, greindar samkvæmt henni af þrem sjálfstæðum greinendum. Væru greiningarnar samhljóma þótti sýnt, að um falska ásökun gæti verið að ræða. Heildarniðurstaðan var sú, að sextíu af hundraði kæra væru að öllum líkindum falskar. Sumar kvennanna játuðu fyrst, þegar þeim var gert að gangast undir lygapróf, aðrar, þegar þær féllu á prófinu.

Árið 1996 gaf Dómsmálaráðuneyti BNA út skýrslu m.a. um rangar sakargiftir kvenna um nauðgun af hálfu karla. Í fjórðungi tilvika var hinn grunaði útlokaður með DNA prófi. En jákvætt próf sannar heldur ekki sök. Leiða má að líkum, að um níutíu og fimm þúsund norður-amerískir karlmenn séu árlega að ósekju sakaðir um nauðgun.

André W.E.A. De Zutter og fleiri við Háskólann í Amsterdam (Hollandi) gerðu árið 2016 rannsókn á hvötum til falskra fullyrðinga um nauðgun. Ástæður eru taldar; hagnaðarvon, fjarvistarsönnun, hefnd, samúð, athygli, geðbrenglun, umorðun og eftirsjá. Höfundar segja: „Umkvartanir lýstu framar öllu tilfinningalegri fullnægju. Að mestu leyti voru upplognar fullyrðingar glýja ein til að þurfa ekki að horfast í augu við framhjáhald eða skróp úr skóla.“ Rannsóknir frá BNA benda til að bæta megi við fleiri ástæðum eins og skertri greind, fölskum minningum og óbeinu samþykki.

Rannsókn í Virgíníuríki í BNA 2009 (S.W. Anderson og L. Anderson) gaf þessa niðurstöðu: „Kynferðislegt ofbeldi gegn körlum er alvarleg lýðheilsuvá, sem að miklu leyti er óskráð og ekki virt viðlits. Skoðuð var saga dæmigerðra sjö hundruð og fimm karla. Tæp þrettán af hundraði þeirra höfðu orðið fyrir kynferðislegri áreitni af hendi kvenna, níutíu og fjögur af hundraði þeirra, áður en þeir náðu átján ára aldri. Hugmyndir um sjálfsvíg og þunglyndi voru miklu algengari í þessum hópi, heldur en meðal jafningja. Einungis rúm fimmtán af hundraði leituðu sér aðstoðar.

Ásökun um kynferðislegt ofbeldi karla gegn konum fjölgar stöðugt á Vesturlöndum. Oft og tíðum á ungt fólk í hlut. Þetta veldur áhyggjum, m.a. hjá grönnum okkar á Norðurlöndunum.

Anna-Karin Gunnervaldh, lögreglufulltrúi, stjórnaði yfirheyrslu í tilviki, sem Gautaborgspósturinn (Svíþjóð) sagði svo frá 2006: Jessica og Björn komu sér á samfélagsmiðli saman um kynlífsstefnumót. Að því loknu ákærði Jessica rekkjunaut sinn fyrir nauðgun. Við skýrslutökuna höfðu reyndar bæst við fjórir karlar. Fimm karla hópurinn hefði síðan nauðgað henni, hvað eftir annað, og lagt hníf að barka hennar. Við yfirheyrslu játaði hún rangar sakargiftir.

Eftir lögreglufulltrúanum er haft í þessu sambandi: „[Anna-Karin Gunnarvaldh] virðist, að fölskum ásökunum fjölgi, sérstaklega þar sem stúlkur á aldrinum fimmtán til sautján ára eiga í hlut. Þær setja fram nauðgunarákæru, enda þótt málið snúist um aðra hluti. Hluti ákæranna er eftiráspuni. Þær taka þátt í hinu og þessu í vímu, en þegar af þeim rennur sjá þær eftir öllu saman. Þá er túlkun þeirra á þann veg, að þær hafi orðið fyrir nauðgun, jafnvel þótt þær hafi tekið þátt í samförunum.“

Dæmin eru mörg hvaðanæva að. Það var árið 2009, að átti sér stað hópnauðgun á salerni á járnbrautarstöðinni í borginni, Frederícíu (Danmörku) – eða því hélt fimmtán ára unglingsstúlka fram. Á grundvelli framburðar hennar voru þrír unglingspiltar á aldrinum sextán til átján ára dæmdir til fangelsisvistar. Aðalmaðurinn fékk dæmda fangelsisvist í tvö ár og þrjá mánuði. Síðar kom upp úr kafinu, að framburður meyjarinnar hefði verið rangur. Bróðir eins hinna dæmdu náði hljóðupptöku af orðum ákæranda. Piltarnir voru látnir lausir, eftir rúmlega árs fangelsisvist.

Eins og áður er drepið á, fjölgar stöðugt ásökunum kvenna um kynferðisleg ódæði karla. En flestum þeirra er vísað frá dómi. Í Svíþjóð sem dæmi á þetta við um u.þ.b. áttatíu af hundraði þeirra. Lena Hellbom Sjögren, sálfræðingur, kunnur álitsgjafi í landi sínu og víðar, segir fyrir þessu þrjár meginástæður; að stúlku/konu vanti fjarvistarsönnun; að hún hafi harma að hefna; að hana vanti athygli. Lena segir: „Það má með sanngirni halda fram, að ástæða þess, að svo fáar kærur í kynofbeldismálum leiði til ákæru, sé, að þær hafi ekki við rök að styðjast.“

Óumdeilanlega eru ásakanir um kynferðislegt ofbeldi erfiðar viðfangs í réttarkerfinu eins og eftirfarandi rannsókn TV2 í Danmörku árið 2016 sýndi. Rannsóknina framkvæmdi Signe Walgren Daugbjerg, þaulreyndur rannsóknarblaðamaður. Málsatvik voru þessi: Julía var fjórtán ára gömul, bjó með móður sinni, þriðja barnsföður sínum, og hálfsystkinum. Móðir og uppeldisfaðir, sem Júlía leitaði til, áttu í deilum um forsjá sameiginlegra barna. Í skólanum lét hún að því liggja við vinkonur sínar, að hún hefði margsinnis átt kynlíf með stjúpföður sínum.

Þetta tilkynnti hún einnig á Fésbók. Í samtali við skólastjóra dró hún sögur sínar tilbaka. Síðar eignast Júlía kærasta, sem var drykkjurútur, ellefu árum eldri en hún sjálf. Þegar móðir og stjúpi bönnuðu samvistir þeirra, strauk hún að heiman og hótaði því að ljóstra upp um stjúpföður sinn. Hún lét verða af því. Vitnisburður Júlíu var tekinn gildur í réttinum og Lars dæmdur í héraðsrétti til tveggja og hálfs árs fangelsisvistar. Endanlegur dómur féll 2015. Ári síðar mætti Júlía á lögreglustöð og sagði sig hafa spunnið söguna upp. Henni var ekki trúað.Talið var, að hún hefði verið þvinguð til að draga áburð sinn tilbaka. Afplánunarleyfi stjúpans var því næst ógilt. Lars var í fyrstu lagður inn á geðdeild í angistarkasti. Þegar hann jafnaði sig, var hann fluttur í steininn aftur. Rannsóknarblaðamaðurinn segir: „[A]ð mínum dómi sýnir þessi saga, hversu snúið sé að dæma í nauðgunarmálum, þar sem fullyrðing stendur gegn fullyrðingu. Eftir stendur spurnin og vafinn – er hann sekur eða ekki.“

Danska blaðamanninum rekst vissulega rétt orð á munn. Slík mál eru vond og snúin. Hvað skal til bragðs taka? Áróðursstofa „UN Women“ á Íslandi, Stígamót, Kvennaathvarf og hin ýmsu samtök kvenfrelsara önnur krefjast þess, að ásökun konu á hendur karli um kynferðislegt ofbeldi skuli sjálfkrafa leiða til sakfellingar. Hlutverk réttarkerfisins yrði þá að skammta körlum refsingar. Slíkt réttarkerfi yrði kvenfrelsurum vafalaust beitt vopn í ábyrgðarlausu stríði þeirra við karlmenn. En flestir sjá líklega í hendi sér fáránleika kröfunnar. Er ekki mál að linni? Tökum höndum saman í þeirri viðleitni að tryggja eiginlegum fórnarlömbum kynferðisofbeldis (af öllum kynjum) réttláta meðferð fyrir dómi.

Afrek mannsandans við Kluge vísdómssetrið

John Werner Kluge Center er lærdómssetur í Þjóðarbókhlöðu hinna frjálsu, þar sem klókir hugsuðir ná bylgjulengd við stjórnmálamenn um mótun framtíðar í lýðræðislegu samfélagi. Lærdómssetrið er gjöf auðkýfingsins, hins þýsk/norður-ameríska John Werner Kluge (1914-2010). Það tók til starfa um síðustu aldamót.

Stjórnendur setursins boða öðru hverju til fundar merkustu hugsuða samtímans til að varpa ljósi á mikilvæg mál. Hér er umfjöllunarefnið, hvernig reynslan í Táradalnum kynni að nýtast við landnám á Mars. Forvitni og hæfni til landkönnunar kemur í brennidepil. Viðmiðun er sótt til bókar Tom Wolfe (1930-2918) „Hið kjarngóða efni,“ (The Right Stuff) og kvikmyndunar sögunnar, sem leikstýrt var af Philip Kaufman (f. 1936). Myndin fjallar um sjö karlhetjur, sem fyrstar landa sinna héldu út í geiminn. Myndin var margverðlaunuð, en öðlast aldrei verulegar vinsældir. Síðar eða sama ár og nefnt setur var stofnsett, var gerð mynd undir nafninu, „Kúasmalar geimsins,“ (Space cowboys) í leikstjórn Clint frá Austurskógi (Clint Eastwood). Þar komu saman nokkrir af bestu karlleikurum álfunnar í vestri. En á voru méli, þegar kvenfrelsunarhugsun hefur smogið inn í merg og bein flestra okkar – ekki síst löggjafans – er kúreki orðið eins konar skammaryrði og tákngerving fyrir karlkyns bleiknefja, sem rústa veröldinni, kúga konur og gera þeim lífið leitt á alla lund – og hafa gert frá því að fyrsta sveinbarnið barði veröldina augum.

Hin skapskyggna Janice Fiamengo, sem áður var prófessor í ensku við háskólann í Ottawa í Kanada, fjallar hér um umræddan fund.( https://www.youtube.com/watch?v=5UACktweQ3s) Ég hvet alla til á að hlýða. Spekingarnir, sem þarna koma saman, endurspegla þróunina við æðri menntastofnanir á Vesturlöndum um þessar mundir. Það virtist einkum fyrir þeim vaka að ógilda þau vísindi og þá tækni, sem gert hefur geimferðir að veruleika, þar sem afrekin mætti þakka hvíta kynstofninum – sérstaklega þrífættra bleikskinna. Því væri um að ræða kúgandi ójöfnuð og vanvirðu við litskinna. Annað megináhugaefni spekinganna var, hvernig geimfarar bæru sig að við að kúka. Það efni kitlaði hláturtaugar þeirra eins og sama fyrirbæri gjarnan gerir hjá börnum á leikskólum.

Því miður helltist yfir mig vonleysi við hlustunina. Ég varð beinlínis hnugginn. Vona, að ég hljóti huggun og uppörvun þeirra, sem túlkað geta orð spekinganna í anda vonar og gleði yfir afrekum mannsandans og framtíðar í ljósbirtu skynsemi og sanngirni.

Skýringar: Orðið „intersectional feminism“ kemur fyrir í umfjölluninni. Það mætti þýða sem samfylkingar- eða samskipunarkvenfrelsun, sem felur í sér þá sannfæringu, að konur skipist í lið hinna þjáðu, svokallaðra minnihlutahópa (konur er þó um helmingar mannkyns),hverju nafni sem þeir nefnast (þó ekki hvítnefjar eða bleikskinnar); frumbyggjar, blakkskinnar, samkynhneigðir, tvikynhneigðir, kynskiptafólk og svo framvegis og svo framvegis.

Írókesar (fr. Iroquois) eða Haudenosaunee (á eigin tungu) voru frumbyggjar á svæðinu, þar sem Washington stendur (norður-austur horninu Norður-Ameríku). Þeir voru stjórnvitringar, bjuggu í samfélagi með „móðurveldissniði.“ Öldungar þeirra tömdu sér við ákvarðanatöku að hugsa afleiðingar hennar sex kynslóðir fram í tímann. (Þessa reglu ættu Alþingismenn einnig að temja sér.) Chanda Prescod-Weinstein vísar til þessaarar reglu.

Að vita er að serða. Karlvísindi

Karlar eru í eðli sínu eitraðir, segja kvenfrelsarar um þessar mundir, iðka eitraða karlmennsku. Fyrirbærið er einnig kallað sjúkleg karlmennska (uppáhaldshugtak Stígmóta) eða skaðleg karlmennska eða skerðingarsjúkdómur eða barasta karlsýki. Sannast sem oft áður, að kært barn hefur mörg nöfn (e. toxic masculinity, mascupathy). Höfundar einnar skýrslu stjórnvalda um þann vanda, sem hlýst af meinsemdinni í sálu karla, segja greiningu „sérlega mikilvæg[a] í umræðu um það sem kallað er „skaðleg karlmennska“, tegundir karlmennsku sem hindra jafnrétti og félagslegt réttlæti.“

En það er fjarri því, að hugmyndin um eitruðu karlmennskuna sé ný af náinni. Hér eru gengnar aftur fornar grundvallarkennisetningar Jane Anger (1560-1600), og Elizabeth Cady Stanton (1815-1902).

Sú fyrrnefnda segir árið 1589: „Við erum öndverðar við karla, því karlar eru öndverðir því sem gott má teljast. [Þ]eir eru svo steinblindir, að þeim er um megn að rýni í eðli okkar. Það er öðruvísi með okkur farið gagnvart þeim, af því að þeir eru svo vondir (það sæjum við jafnvel þótt hálfa sjón hefðum á einu auga). [H]egðun okkar tekur breytingum daglega, vegna þess, að dygðum karla hrakar á hverri klukkustund. ... Þar eð Guð skóp konuna af holdi karlsins, er hún hreinna sköpunarverk heldur en hann. [Þ]að sýnir óvefengjanlega, hversu miklu framar konur standa körlum.“

Sú síðarnefnda boðar árið 1868 nýjan skilning og skýringu á hálfu mannkyni, karlmönnum. Hún sagði 1868: „Karlinn er þrunginn tortímingu; harðneskjulegur [og] sjálfselskur. Hann unnir stríði, ofbeldi [og] sigurvinningi, miklast af sjálfum sér og leggur að fótum sér. Eins og í hinum veraldlega heimi sáir hann í siðferðið ósætti, glundroða, sjúkdómum og dauða.“ ... „Yfirburðir kynferðis okkar sem kvenna eru óendanlegir.“

Hinum fyrstu kvenfrelsurum var kynlíf í sjálfu sér ekki hugleikið sem kúgunaraðferð karla. En dætur og dótturdætur þeirra hugsa um fátt annað. Fyrir um aldarfjórðungi síðan skrifaði málsmetandi kvenfrelsari, Hlín Agnarsdóttir. Opnun umræðu um kynlíf „er stundum ekkert annað en afhjúpun á dulbúnum kynlífsórum og tilfinningalegri bælingu karlmanna. Tökum íspinnaauglýsingarnar sem dæmi þar sem spilað er sterkt á þessa strengi. Kona fer afsíðis með brúnan íspinna og sleikir hann og sýgur og talar um að hún eigi hann alveg ein ... kona rennir brúnum íspinna milli brjóstanna á sér ... kona sýgur brúnan íspinna og karlmaður horfir og þau sameinast í sogkossi ... undir léttgröð tónlist til að vekja kenndir, serðandi augnráð, tæling sem selur vöruna. Allt þekktar myndir úr spólusafni strákanna, ísköld, nafnlaus flekun, aftenging lims og sálar. Konur hafa sjaldnast eitthvað að segja um þessa sýn á kynlífið, hún er sérsvið karla og í kringum hana er sprottinn heill iðnaður kláms og vændis, þar sem konur og börn eru í flestum tilvikum fórnarlömb. ... Þetta er útrás fyrir aðra heila og hormónastarfsemi mannsins, miklu alvarlegri og hættulegri. Það er starfsemi árásarhvatar og ofbeldis, sem oft leitar út gegnum kynhvötina t.d. með nauðgunum jafnt leyfilegum sem óleyfilegum. Þeim sem nauðga hefur oftast verið nauðgað sjálfum eða niðurlægðir sálrænt, eins og sjá má gleggst í stríðum.“ ... „Frumstæðar kynórahugmyndir misþroska og ofvirkra karla hafa dómínerað umræðuna of lengi og viðhorf kvenna hafa í þessu sem öðru orðið útundan og ósýnileg. ... Konur og þeirra viðhorf hafa þar lítil áhrif, eins og víðast annars staðar í þessum heimi. Þær eru sem fyrr hið þögla viðfang.“

Kristín Ástgeirsdóttir leggur út af hugmyndinni um feðraveldissamsærið: „Hvernig stendur á því að karlar, sem lengstum hafa ráðið ríkjum í stéttum lækna og sálfræðinga hafa ekki [fyrir] löngu kannað rækilega þessa hegðun [kynferðislegt ofbeldi gegn stúlkubörnum] meðbræðra sinna. Hefur verið í gildi einhver þegjandi samtrygging karla um að tala ekki um þessi mál og taka mildilega á þeim, jafnt á dómstólum sem annars staðar?“

Og enn eru karlar óalandi og óferjandi, segir Ingibjörg Dögg Kjartansdóttir, rísandi stjarna meðal íslenskra kvenfrelsara: „Veruleiki kvenna er þessi. Kynbundið ofbeldi ógnar lífi þeirra og heilsu. ... Vondi karlinn á sér enga eina birtingarmynd, hann er alls staðar og hvergi og þú veist aldrei hvort eða hvenær þú mætir honum. Stundum þekkir þú hann bara af góðu einu þar til hann snýst gegn þér. Stundum laðar hann þig til sín og brýtur á þér.“

Það sætir svo sem ekki undrum, að karlmenn, þrungnir af bældum kynlífsórum, klámfengnir, misþroska, ofvirkir og ofbeldishneigðir nauðgarar, séu líklegir til dáða á nokkru sviði mannlífsins. Nauðgun kvenna er bókstaflega og táknrænt lýsandi fyrir viðhorf karlsins til veraldarinnar, vífanna og vísindanna. Og í samförum – jafnvel þótt með vitund og vilja konunnar sé – er óhjákvæmilega um nauðgun að ræða.

Kvenfrelsararnir virðast tiltölulega sammála um alla helstu drætti nauðgunar, sbr.: „[Nauðgun er] ásetningur allra karla og leið til að halda öllum konum í stöðugri skelfingu – nauðgun er í sjálfu sér ofbeldi, valdbeiting, ekki nautn.“ (Susan Brownmiller, f. 1935) „Hvað nauðgurum viðkemur er erfitt að greina hafrana frá sauðunum. [Þ]ar af leiðandi gerum við ráð fyrir því, að allir karlar séu nauðgarar. Þetta er hinn hryllilegi sannleikur. Hér er um samfélagsvanda að ræða og þess vegna ber körlum að gangast við sameiginlegri ábyrgð sinni – öllum sem einum.“ (Linda Westerlund Snecker, f. 1983) „[Karlinn] lifir og hrærist í anda yfirburða sinna, sem hann rekur til tilvistar reðsins. [Konan] hrærist í heimi niðurlægingar og lítillækkunar, þar eð hún er talin óverðug. Kynferðið er bölvun hennar.“ (Andrea Dworkin (1946-2005)

Marilyn French (1939-2009) heldur sér við svipað sjónarhorn: „Allir karlar þurfa ekki að neyta aflsmunar til að koma konum undir. En vitneskjan um, að sumir geri það, er nógsamleg ógn öllum konum. Hann [karlinn] getur lemstrað eða drepið konuna, sem hann ber yfirlýsta ást til; honum er í lófa lagið að nauðga konum ... hann á hægt um vik að svívirða dætur sínar kynferðislega ... Lungi karlmanna í veröldinni gerir annað hvort eða hvort tveggja.“ ... „Allir karlar eru nauðgarar og ekkert annað. Þeir nauðga okkur í sjónum sínum, lögum og siðareglum.“ Og í vísindum, gæti Marilyn óefað bætt við.

Fáir kvenfrelsunarfræðimenn hafa betur lýst nauðgunareðli karla gagnvart vífi og veröld, heldur en Catharine McKinnon (f. 1946). Hún tekur í sama streng og fyrrgreindar kynsystur: „Kynferðisleg áreitni merkir í sjálfu sér ekki að karla fýsi alla að serða okkur bókstaflega, þeir vilja einungis meiða okkur, kúga okkur, og hafa á okkur taumhald, en það er í eðli sínu serðing.“ „Að mínum dómi er ævinlega um nauðgun að ræða, eigi kona kynlíf og þyki sér misboðið. [S]amfarir gagnkynhneigðra er nauðgun, þar eð konur almennt hafa ekki nægan styrk til að gefa merkingarbært samþykki [til þess arna].“

Catherine útfærir kenninguna um heftan þroska karlmanna og eitraða karlmennsku þeirra nánar með tilliti til vitþroska og vísinda: „Skortur á sjónarhorni (aperspectivity) er afhjúpuð sem drottnunarkænska af hálfu karlforustunnar. ... Óhlutdrægni er hin þekkingarfræðilega afstaða karlanna, sem samræmist þeirri veröld, er þeir skapa. ... Huga karlmannsins teljum við í reðurlíki . ... Það er að renna upp fyrir kvenfrelsurum, að vita hafi merkt að serða. “ Og karlar serða veröldina svo sannarlega.

Kvenfrelsarar hafa enn frekar útfært kenninguna um eitruð og vitskert viðhorf karla til þekkingar, vífa og vísinda. T. d. leiddu vangaveltur í upphafi tíunda áratugar síðustu aldar til eftirtalinnar niðurstöðu: „Niðurstaðan er sú, að öll vísindi kunni að vera karllæg. Svo má vera, að leiðin til að öðlast kvenvísindi sé róttæk, [þ.e.] að láta vísindalegar athafnir víkja fyrir öðrum, sem ekki grundvallast á hinni vísindalegu aðferð. Að öðrum kosti mætti sætta sig við tilhliðranir nútíma vísinda, „kvengerð“ vísindi (skilgreind sem vísindi, þar sem framkvæmdin er öðruvísi), sem framin eru í þágu stjórnmálalegra markmiða kvenvísindamanna.“ (Muriel Lederman)

Liz Stanley (f. 1947) og Sue Wise (f. 1953) fjalla um eitraða karlvísindamennsku í samfélagsfræðum með sérstöku tilliti til afbrotafræði og í ljósi kvenfrelsunarfræða. Efni kvenfrelsunarfræða og samfélagsvísindi er: 1) Kvenfrelsunargagnrýni; þ.e. að lyfta konum fram í dagsljósið, því þótt konur séu efniviður rannsókna, gleymist að geta þeirra í niðurstöðunum; 2) rannsóknir áeiga að snúast um konur, skulu gerðar af konum og koma þeim að gagni; 3) ekki skal beita aðferðum í anda karlfólsku (sexist); 4) rannsóknir skyldu vera aðgerðamiðaðar og sem slíkar gagnlegar kvenfrelsunarhreyfingunni.

„[K]venfrelsunargagnrýni á hefðbundna afbrotafræði er sú (i) að konur séu ósýnilegar eða jaðarsettar í rannsóknum, þegar best lætur, (ii) að rannsóknir á konum séu einkennilega takmarkaðar og brenglaðar, þegar þær eru framkvæmdar.“ .... Umfjöllun einkennist af „furðulegri, reyndar siðlausri (perverse) útilokun kvenna í afbrotafræðilegri umfjöllun og brenglunar reynslu kvensökunauta, svo þröngva megi þeim í mót viðeigandi staðalímynda. Áberandi hefur verið ofuráhersla á að kynlífsmiða glæpi kvenna, þannig t.d. að litið var á vændi sem einasta afbrot kvenna, en ekki horft til þess sem skynsamlegs starfsvals til að framfleyta sjálfum sér og börnum sínum.“

Kvenfrelsarar hafa þó einnig talið, að kynlífsþjónusta kvenna væri lágkúrulegasta og ofbeldisfyllsta kúgun karla á konum, innrás í konukroppinn, sbr. ofanritað. Sneitt hefur verið hjá umræðu um vændi karla og vændiskaup kvenna bæði hjá kynsystrum og –bræðrum.

Carol Christine Smart (f. 1948) gerir að umtalsefni þá tilhneigingu fræðimanna að sniðganga glæpi kvenna eða draga úr þeim. Hún hefur í þessu sambandi einkum tvær efasemdirnar: 1) Ef farið er í felur með konur og afbrot þeirra, gæti það leitt til þess, að kvenfrelsunargagnrýnin næði ekki fótfestu; 2) ef kastljósið beindist að afbrotum kvenna gæti fólk orðið felmtri lostið, síðfelmtur.“ Hún bendir ennfremur á, að ónóg áhersla sé lögð á þátttöku kvenna í afbrotum, sem „stuðli að því, að undirskipan kvenna í samfélaginu styrkist, í þeirri einfeldningslegu trú, að kvenleiki sé öndverður við ástundun afbrota.“ Það var lengi vel trúa manna, að konur fremdu ekki glæpi, alla vega ekki ofbeldisglæpi. Afbrot kvenna, kæmu þau fyrir, mætti ævinlega rekja til kúgunar þeirra.

Laura Sjoberg setur fram svipaðar hugleiðingar í bók sinni um kvenstríðsglæpamenn. Hún nefnir t.d. dæmigerða rannsókn á ofbeldi kvenna í Afríku, þar sem verulegur hluti ofbeldis kvenna er ekki skráður sökum þess, að ekki er spurt gagngert um þátt kvenna eða að kynferðisofbeldi er skilgreint sem nauðgun og nauðgun skilgreind afar þröngt, þ.e. nauðgun karla með skaufa sínum. Þegar vísindamenn skoða á annað borð kynferðisofbeldi kvenna, er ýmist skautað yfir ofbeldi gegn kynsystrunum eða sköpuð um það hugaræsing og uppnám, segir Laura.

Caron Gentry og Laura Sjöberg draga lærdóm af rannsóknarblindunni í þessu efni og telja, að endurskoða þurfi skilgreiningu ofbeldis og þátttöku kvenna.: „Það er ekki vegna þess, að karlar og konur sýni frábrugðna ofbeldishegðun eða að ofbeldishvati kvenna sé öðruvísi. Heldur er skýringa að leita í nálgun fræðimanna ... til ofbeldis í þeim skilningi, að karlar séu alfarið eða því sem næst ábyrgir fyrir ofbeldi. Þar af leiðandi hefur [skilningurinn] tekið mið af karllegum félagsgildum.“ Karlmenn hafa reyndar sjaldan viljað trúa því, að konur gætu framið jafn viðbjóðslega glæpi og þeir sjálfir.

Nýrrar tegundar vísinda er bersýnilega þörf, þar sem vísindaleg nálgun karlanna víkur fyrir yfirburðavísindum kvenna. Svo mælir Elizabeth Gould Davis (1910-1974): „Í nýjum vísindum tuttugustu og fyrstu aldarinnar verður kraftur andans allráðandi á kostnað hins efnislega. Eftirspurn eftir efnislegum hæfileikum mun réna, en aukast eftir hæfileikum til huga og anda. Skynvit mun víkja fyrir yfirskilviti. Konan mun aftur sýna yfirburði á þessu sviði. Hún, sem einu sinni var dáð og dýrkuð af hinum fyrsta karli fyrir hæfileikann til að rýna í hið óræða, mun aftur verða þungamiðjan – ekki sem kynvera, heldur sem gyðja. Í hinni nýju menningu verður hún miðdepillinn.“ Það hillir undir, að spádómur Elísabetar rætist.

Átrúnargoð kvenfrelsaranna, franski heimspekingurinn, Simone de Beauvoir (1908-1986), virðist þó full efasemda: „Konur skortir yfirsýn eins og sjá má, þegar þær vísa á bug lögmálum rökvísi og siðboðum og lýsa vantrú á lögmálum náttúrunnar. Heimurinn virðist konunni ruglingslegt safn einstakra atburða. Þess vegna tekur hún meira mark á slúðri nágrannans fremur en vísindalegri skýringu.“

En karlvísindum er engu að síður viðbrugðið: „Virtur danskur prófessor notaði bestu ár ævi sinnar til að grúska upp vegakerfið á Sjálandi á 16. öld. Hann komst að þeirri merkilegu niðurstöðu að á þeirri öld hefði umferð fjórhjólaðra farartækja aukist að mun.“ (Inga Huld Hákonardóttir.)

Karlfræðimenn eru svo sannarlega aumkunarverðir, sbr. einnig samtal tveggja kvenfrelsunarfræðimanna á norrænni ráðstefnu fyrir nokkrum árum síðan. Katrín: „Það er með ólíkindum, hvað hann var langorður um það, sem liggur í augum uppi.“ Stella: „Já því miður, það er ekki orðum aukið, hversu ómerkilegt framlag starfsbræðra okkar er.“ Katrín: „Þeir hafa í sjálfu sér nothæfa greind. Þeir eru bara svo aftarlega á merinni.“ Það er ævinlega notalegt að fá klapp á kollinn. Þýðingar eru höfundar.

Konungar kynskiptanna. Christopher Rufo

Það er kjarninn í trúboði kvenfrelsaranna, að skaparanum (eða náttúrunni) hafi orðið á mistök, þegar karl- og kvenkyn komu til sögunnar, því karlkynið hafi kúgað hitt. Móðurhlutverkið er þáttur í þessari kúgun. Því ríkir ójafnrétti millum kynjanna og frelsisbarátta kvenna er nauðsynleg.

Mistökin uppgötvuðust upp úr miðri nítjándu öldinni hjá yfirstéttarfrúm Evrópu og Bandaríkjanna. Eftir aðra heimstyrjöld fékk kvenfrelsunartrúboðið byr undir báða vængi. Auðjöfrar og sjóðir þeirra báru fé á hreyfingu kvenfrelsara. Skólarnir, sem þeir fjármagna, að miklu leyti, tóku hugmyndunum með opinni buddu. Kvenfrelsunarfræði urðu að virðulegum vísindum og trúarbrögðum meðal stjórnmálamanna og almennings.

Kvenfrelsunarvísindamennirnir spreyta sig stöðugt á að finna ný tilbrigði við kúgun karla á konum og færa á þau sönnur. Stríðið gegn körlum er árangurríkt, en samtímis hafa konur aldrei verið ólukkulegri. Geðlyfjaneyslan er ótrúleg. Karlar eru líka ólukkulegir. Þeir skrá sig út úr samfélaginu; draga sig til hlés, svipta sig lífi eða gefa sig fíkn á vald. Það þarf varla að fjölyrða um bágindi barna. Strákarnir eru orðnir skólaskussar og forðast æðri menntun, enda illa læsir margir.

Næsti þáttur í upplausnarframvindunni var kynið sjálft. Fleiri mistök skaparans komu í ljós. Kvenfrelsunarspekingarnir beindu spjótum sínum að eðlislægri kynskiptingu í karl- og kvenkyn. Eðliskyn er ekki til, sögðu þeir. Kyn er valfrjálst og það þarf að kenna börnum frá unga aldri.

Kennslumyndir hafa verið gerðar í þessu skyni eins og „Mamma er með yfirrvaraskegg“ (Mama has a Mustache). (Katrín Jakobsdóttir beitti sér sérstaklega fyrir samningu þess háttar námsefnis.) Auðjöfrar eins og kynskiptingurinn, Jennifer (James) Pritzker, opnuðu budduna eins og sjóðir Ford og Rockefeller (og fleiri) áður, þegar fyrri mistök skaparans uppgötvuðust.

Skólaðir kvenfrelsarar segja kynfrelsun byltingu mannkyns. Rosa Lee gerir sér í hugarlund, að kynskiptingar séu hin nýja framvarðarsveit kúgaðs verkalýðs. En eins og kunnugt er boðaði Karl Marx (1818-1883) frelsun hans í blóðugri byltingu. Bók sína kallar Rosa „Kynskiptingabyltingarfræði“ (Transgender Marxism).

Kynskiptingurinn, Susan Stryker, hefur heldur ekki legið á liði sínu við eflingu fræðanna. Hún segir trúboðsstarf sitt felast í að skapa kynjaóreiðu, svo auðveldara verði að umbreyta kyninu með tilliti til samfélags og umhverfis. Kroppur hennar sé farvegur reiði og hefndar gegn gagnkynhneigðinni, segir hún. Markmiðið er að vinna gegn kúgun náttúrunnar og eyðileggja hefðbundin fjölskyldugildi. (Þetta er líka boðskapur Alheimsefnahagsráðsins.)

Samtímis þróun fræðanna vinna kynskiptingabyltingarmennirnir að því að meitla trúna í löggjöf. Jósep Biden segir það jaðra við synd að neita barni um kynbreytingameðferð, þ.e. lyf og skurðaðgerð. Slíkar aðgerðir eru víða stundaðar í Bandaríkjunum. Kynbreyting er arðvænlegur atvinnuvegur.

Það veldur þó sumum læknum og hjúkrunarfræðingum ónotum að skemma líkama ungra barna. Eitam Heim, sem starfaði á stærsta barnasjúkrahúsi Bandaríkjanna í Texas, ofbauð. Hann gerðist uppljóstrari. Nú situr hann á sakamannabekknum, ákærður fyrir að hafa gægst í sjúkraskrár.

Blaðamaðurinn, Christopher Rufo, skrifaði um þetta grein og margar fleiri um efnið. Ein þeirra ber fyrirsögnina; „Konungar kynskiptanna“ (The Transgender Empire).

Annar óþekktargemlingur, sálfræðingurinn kanadíski, Jordan Peterson, á fróðlegt viðtal um málið við hinn geðþekka Eithan. Það má nefna í þessu sambandi, að Jordan er til rannsóknar hjá Sálfræðingafélaginu sínu. Sakarefnið er óvirðing við fjölbreytileikann, þ.e. afbrigðilegt kynferði og iðkendur afbrigðislegs kynlífs.

https://christopherrufo.com/p/the-business-of-transgenderism https://www.youtube.com/watch?v=Xwsekb5QReo https://arnarsverrisson.blog.is/blog/arnarsverrisson/entry/2303856 https://arnarsverrisson.blog.is/blog/arnarsverrisson/month/2021/4/ https://frettin.is/2023/04/19/kynami-kynjavitfirring-kennarar-og-logreglumenn/ https://frettin.is/2022/08/27/kyngimognud-kynleysa-og-mugsefjun/ https://arnarsverrisson.blog.is/blog/arnarsverrisson/month/2021/5/ https://arnarsverrisson.blog.is/blog/arnarsverrisson/entry/2265051/ https://arnarsverrisson.blog.is/blog/arnarsverrisson/entry/2269999/ https://arnarsverrisson.blog.is/blog/arnarsverrisson/month/2021/7/ https://arnarsverrisson.blog.is/blog/arnarsverrisson/month/2021/6/ https://arnarsverrisson.blog.is/blog/arnarsverrisson/month/2021/9/ https://arnarsverrisson.blog.is/blog/arnarsverrisson/month/2021/10/ https://frettin.is/2022/10/02/kynskipti-eru-drengir-randyr-en-stulkur-tholendur/ https://arnarsverrisson.blog.is/blog/arnarsverrisson/entry/2262632/ https://frettin.is/2023/04/04/sjuk-kvenfrelsun-kynbreytingaidnadurinn-redurofundin-og-ofbeldid/ https://formannslif.blog.is/blog/formannslif/entry/2303842/?fb=1&fbclid=IwZXh0bgNhZW0CMTEAAR1U6YJ4TlgD22qUDt1HxGtvgRghrhepPPJROTevp4EuYr_OD25QUV6MVVc_aem_J6hegwZzKtkOXQSVKaEtwA https://frettin.is/2023/05/22/born-eru-blekkt-til-ad-thiggja-kynstadfestingar/ https://arnarsverrisson.blog.is/blog/arnarsverrisson/month/2021/3/ https://www.visir.is/g/20201999956d/kyn-roskun-stulkna.-hin-nyja-modur-syki- https://www.transgendermap.com/issues/topics/media/christopher-rufo/ https://www.city-journal.org/article/the-murky-business-of-transgender-medicine https://apnews.com/article/texas-doctor-transgender-care-indicted-80f26e760bdf857c4728bd39e2fddc50 https://www.youtube.com/watch?v=-5n1m2eXUDw

Kynskipti. Eru mæður skapanornir?

Franski heimspekingurinn, kvenfrelsarinn og rithöfundurinn, Simone de Beauvoir (1908-1986), sagði: „Móðirin er rótin, er greinist djúpt í iðrum alheimsins. [Hún getur] sogað upp safana; hún er uppsprettan. Þaðan gýs hið lifandi vatn, sem einnig er næringarrík mjólk.“

Móðirin er uppspretta nærandi safa og menningar. Í upphafi lífsins teygar barnið í sig menninguna við móðurbrjóstið. Móðir er heimur afkvæmisins, skjöldur þess, tengiliður við rætur i iðrum alheims og menningar. Mamma miðlar tungumáli, lífsháttum, siðum og venjum, mótar hugann, viðhorfin og skapferlið. Móðir tekur sér bólfestu í beinmergnum, huganum og hjartanu. Hún hefur ógnarlega völd, þau völd, er mestu máli skipta hvarvetna.

Hvernig gætu þessi völd myndbirst? Ástralskur unglingspiltur, Lúkas, segir hér sögu sína í kjölfar umræðu um örlög annars drengs í svipaðri sögu. Móðir Lúkasar var norður-amerísk að ætterni, en fluttist búferlum til föður hans í Vestur-Ástralíu. Þar fæddist Lúkas. Þegar foreldrar hans skildu fylgdi hann móður sinni til heimalandsins. Þá var hann sjö ára gamall. Mæðginin bjuggu til að byrja með hjá móðurforeldrunum.

Fjölskyldugoðsögnin var á þá leið, að faðir hans hefði í raun rænt móðurinni og fært í fjötrum til Vestur-Ástralíu - og haldið nauðugri í sjö ár. Hann minnist þess, að faðir hans hafi m.a. verið uppnefndur kynfól og nauðgari:

„Ég rek ekki minni til, að hann hefði verið eins og lýsingar gáfu til kynna, en umtal mömmu og afa varð til þess, að ég fór að hata hann. Þau drógu upp mynd af skrímsli og lengi vel trúði ég þeim,“ segir hann.

Þegar Lúkas var um níu ára gamall hófst móðir hans handa um að gera hann að stúlku; klæddi hann upp sem slíkan og smurði á hann andlitsfarða. Hún þvingaði soninn til að horfa á sýningar klæðaskiptinga (karldrottningar).

„Dag einn, þegar við vorum í miðjum klíðum, sneri hún sér að mér og sagði, að ég væri sérstakur og ólíkur öðrum börnum. Hún innti mig eftir því, hvort mér „kippti frekar í kyn“ hennar en föðurins. … og með tilliti til allra þeirra hræðilegu hluta, sem hún hafði sagt mér um föður minn, svaraði ég: „Ég er eins og þú, mamma.“

Mamma breytti nafni Lúkasar í Lucy, tjáði honum, að nú þyrfti hann að losna við eitrunina úr lífi sínu, því faðir hans hefði komið því til leiðar, að hann teldi sig vera strák. Lucy var klædd upp í glys og glingur: „Mér leið eins og stjörnu. Kennararnir dáðu mig og bentu á mig sem fordæmi. Það var litið á mig sérstökum augum. Mér gat aldrei orðið neitt á. Hinir strákarnir í bekknum voru mér ekki vondir. Mér þótti athyglin góð. Ég hreifst og gekkst að einhverju leyti upp í henni.“

Móðir hans naut athyglinnar ekki síður en hann sjálfur. Henni var boðið til viðtala og fyrirlestrahalds um kynskiptabörn og sagði í blaðagrein frá ofbeldinu, sem mæðginin hefðu mátt þola af hendi fyrrverandi eiginmanns. Piltur segir: „Ég minnist þess að hafa lesið greinina og hugsaði sem svo, að þetta væri tóm tjara. Hún hélt því fram, að pabbi hefði lagt á mig hendur og kallað mig hommafælugrey. Ég innti mömmu eftir sannleiksgildi orða hennar. Hún hélt því statt og stöðugt fram, að svona hefði þetta verið, en ég rekti ekki minni til þessa, því ég væri í áfalli. En engu að síður gerðist þetta aldrei.“

Móðir Lúkasar fór með hann í stúlkugervi á skemmtistaði, þar sem karlmenn stigu kynögrandi dans. Þegar hún fór fram á, að þau þekktust boð um að eiga einkastund með einum þeirra, var Lúkasi nóg boðið og spyrnti við fótum og neitaði jafnvel að ganga í stúlkufötum í skólanum. „Ég var tilfinningalega þvingaður til þess arna. Ef ég sýndi þrákelni fór mamma að gráta og sagði mig líkjast föður mínum.“

Þegar viðspyrna Lúkasar jókst á gelgjuskeiðinu, tók móðir drengsins það til bragðs að sýna honum lespuklám til að sannfæra hann um kveneðlið, sagði slíkt kynlíf eðlilegan lífsins gang. Þegar þetta gerðist var Lúkas fimmtán ára. Móðirin neitaði honum um strákaföt. Kærastan sá þó við „tengdamömmu“ og útvegaði Lúkasi strákaföt í skólanum, kennurunum til sárra vonbrigða. Þeir tóku pilt afsíðis og lásu yfir honum um hlýðni við kynsiðboð, tjáðu honum, að framferði hans væri eitrað: „Enskukennarinn fékk mér orð í eyra. Hún sagði, að ég væri slæmt fordæmi fyrir hin „samkynhneigðu-hommalegu-tvíkynhneigðu-kynskiptalegu-hinsegin (kynóvissu) börnin“ (Lesbian-gay-bisexual-transsexual-queer (questioning)– LGBTQ).

Umgetinn kennari hélt uppteknum hætti og kallaði Lúkas fyrir Lucy. Þegar hann reyndi að leiðrétta hana, varð hún snakill og ásakaði hann í áheyrn bekkjarins um kynbrenglun (misgendering) og karlþótta (mansplaining).

Lúkas eignaðist (gamaldags) kærustu og náði samband við föður sinn. Lýkur svo sögunni um Lúkas.

Í hinu forna Egyptalandi var haft á orði: „Þú skalt endurgjalda móður þinni fyrir auðsýnda umhyggju ... Láttu henni í té allt það brauð, sem hún þarfnast og berðu hana [á herðum þér] eins og hún bar þig. Þú varst henni nefnilega byrði. Eftir að þú komst í heiminn bar hún þig á hálsi sér og í þrjú ár ól hún þig við brjóst sér...“

Mæður eiga eðlilega aðskiljanlegar ásjónur. Austurríski sállæknirinn, Sigmund Freud (1856-1939), „gat aldrei fengið sig til að leggja trúnað á, að mæður gætu verið grimmar, hafnað [börnum sínum] eða flekað – trú, sem kynni að hafa verið dæmigerð á Viktoríutímanum... konur voru hið blinda sjónarhorn ... [í fræðum Sigmund Freud].“ Móðir Sigmundar var drottnarinn á heimilinu og hafði hann í sérstökum hávegum, kallaði hann gulldrenginn sinn (mein goldener Sigi). Í kenningum sínum glímdi hann við eigin fjölskylduhagi og sérstaklega móðurina. Hann umhverfði hinni valdamiklu, stjórnsömu og aðlaðandi móður í aðgengilega veru (object), gædda löngunum og þrám.“ (Shari L.Thurer)

Ábyrgð og völd móður er afdrifarík með margvíslegum hætti. Í bók sinni, „Hafmeyjan og ófreskjan“ (The Mermaid and the Minotaur), segir norður-ameríski sálfræðingurinn, Dorothy Dinnerstein (1923-1992): „Börn verða skelfingu lostin, þegar rennur upp fyrir þeim, að líf þeirra sé að veði hjá móður ... Móðirin er grimmúðleg og óseðjandi; hún er hin sauruga gyðja, óútreiknanleg; henni verður ekki fullnægt. ... Móðirin getur, gefi fullvaxa karlmaður henni færi á því, rústað karlmennsku hans, hvenær sem verða vill. Eðlilega elur slíkt vald af sér hatur í garð hennar.“

Austurríski sálkönnuðurinn, Melanie Klein (1882-1960), tekur í sama streng: „Barnið lifir í stöðugum ótta við hugsanlegar refsingar af móðurinnar hálfu. Samkvæmt því, sem Melanie segir, bætir drengurinn sér upp tilfinningar eins og „hatur, kvíða, afbrýði og vanmátt ... með því að kynda undir stolti af skaufa sínum.“ (Dorothy Dinnerstein)

https://www.sausageroll.com.au/lifestyle/fashion/16-year-old-boy-shares-his-story-about-being-forced-to-be-trans-by-mother/?fbclid=IwAR0DZg0bkU0C7IxLAuPv5-u7Kq2rLqS_k4R7_ASAmB0_USeuFB3ywx6DktA

Líftóruna eða tittlinginn! Kvenfrelsunarhetjan Lorena Bobbitt og kvenfrelsunargeðveikin

”Köld eru kvenna ráð,” sagði Flosi, þegar Hildigunnur eggjaði hann til að hefna Höskuldar. ”Þeim var ég verst, er ég unni mest,” sagði Guðrún Ósvífursdóttir og lét flugumann sinn myrða Kjartan.

En Lorena Bobbitt sá um hefndir sínar sjálf. Hún vopnaðist búrhnífi og læddist að hvílu eiginmannsins, þar sem hann sængaði hjá annarri konu, og framdi á honum skaufaskurð. Fyðlinum fleygði hún í almenningsgarð. Fyrir dómi beitti Lorena alþekktri vörn, fórnarlambsvörninni, þ.e. að eiginmaðurinn hefði kúgað hana, sérstaklega þó í kynlífinu. Karlkvölinni tókst ekki að fullnægja eiginkonunni.

Það þarf ekki að fjölyrða um það, að kviðdómurinn sýknaði Lorena af sök fyrir bragðið. Og Lorena varð kvenfrelsunarhetja. En sams konar hetjudáð hafa fleiri konur framið. Ein sú kúgaðasta var af kínversku bergi brotin. Þegar tekist hafði að sauma saman skorinn liminn á karli hennar, vopnaðist hún á ný og skar aftur undan honum, en nú í sjúkrarúmi.

Fyrrverandi kvenfrelsari, kanadíski prófessorinn, Janice Fiamengo, segir: „Hið þrjátíu ára gamla mál Lorena Bobbitt, sem sneiddi reðinn af eiginmanni sínum, varð eins konar sniðmát; lítið er gert úr ofbeldi kvenna, sem beinist að kynfærum karla. Það er réttlætt og því stundum fagnað, oft og tíðum með skírskotun til fórnarlambsstöðu kvenofbeldismannsins. Kátínan vegna ófara karlsins er augljós.“

Þeim lærdómi, sem breski ofurkvenfrelsarinn, Susanne Moore, dregur af málinu, er best lýst í fyrirsögn greinar hennar: „Líftóruna eða tittlinginn“ (Your penis or your life.)

Eins og flestir vita, skal konum alltaf trúa, enda þótt það hafi vafist fyrir íslenskum dómstólum upp á síðkastið. Meira að segja framburður móður einnar hinna kynlöskuðu kvenna þótti í einu tilvikanna ótrúverðugur. Það er viðbúið, að dómar í þessa veru sefi uppdráttar- og drottnunarsýki þess undirhóps kvenna, sem virðast gera út á ásakanir um kynofbeldi í anda „me-too“ sefasýkinnar.

Það virðist býsna algengt, að sauðdrukknar konur, sem eiga samræði við karla, beri því við, þegar víman rennur af þeim, að þær hafi ekki gefið samþykki fyrir samræðinu. Því hafi þeim verið nauðgað (eða hér um bil nauðgað eins og fraukunni í félagsskapnum, Öfgum). En það hefur ekki við rannsóknarök að styðjast. Ofurölvi kona getur sem hægast gefið samþykki, enda þótt hún minnist þess ekki, þegar af henni rennur.

Eins og allir vita hefur það verið gífurlegt kappsmál kvenfrelsara íslenskra – eftir að þeir endurfrelsuðu geirvörtur sínar um árið – að konur gæfu samþykki hátt og snjallt eða gerðu það á uppáferðarappi, sem Danir hafa fundið upp.

Samþykki er reyndar sjálfgefið, en stundum verður gröðum körlum á í messunni eins og þrjátíu sekúndna nauðgaranum í Ástralíu, sem var heldur seinn að kippa litla vininum út, þegar ástkonan dró samþykki sitt til baka í miðjum klíðum.

Janice sér ástæðu til ábendingar í þessu efni: „Kvenfrelsarar hafa um langa hríð – of langa – lagt að konum að hugsa nær einvörðungu um sjálfar sig, sýna sjálfsvorkunn og sjálfsást vegna auðsýndrar hetjulundar [í stríðinu við karla]. Þetta hefur leitt til óþolandi sjálfumgleði (narcissism), hvar sem borið er niður. Sérstaklega er hrokafull sannfæringin um siðlega yfirburði [óviðeigandi].“

Það hafa reynar vaknað spurningar um andlega heilsu öfgafyllstu kvenfrelsaranna. Aðsóknarkennd þeirra blómstrar eins og hjá Ingibjörgu Dögg, ritstjóra Heimildarinnar (áður hjá Kjarnanum). Hún segir m.a.:

„Veruleiki kvenna er þessi. Kynbundið ofbeldi ógnar lífi þeirra og heilsu. ... Vondi karlinn á sér enga eina birtingarmynd, hann er alls staðar og hvergi og þú veist aldrei hvort eða hvenær þú mætir honum. Stundum þekkir þú hann bara af góðu einu þar til hann snýst gegn þér. Stundum laðar hann þig til sín og brýtur á þér.“ Þetta er eitt dæmi af mörgum, þar sem konur lýsa svipuðum bágindum.

Margumrædd Janice hefur, ásamt sállækninum, Tom Golden, átt samtal um efnið við norskan geðlækni, Hannah Spier. Viðtalið er býsna fróðlegt. Þar er m.a. fjallað um, hvernig hin allsráðandi kvenfrelsunarvitund í sambandi við móðurhlutverkið, hefur haft vond áhrif á konur. ( https://menaregood.substack.com/p/does-feminism-create-psychopathology?utm_campaign=846515&utm_source=cross-post&r=ry8jq&utm_medium=email )

Í spjalli við Janice Fiamengo segir Hannah m.a. (í endursögn Janice): Konur, sem til hennar leituðu „sýndu ýmis konar sálsýkistilbrigði (psychopathology), sem mér virðast stafa af þeim gildum, sem kvenfrelsunin hefur leitt af sér.“ Samfélagið skapar þeim sjúkdóm og býður stundum lækningu, sem veldur því, að sóttin elnar.

T.d. leita andlega bágstaddar konur dæmigert til sálfræðinga eða ráðgjafa, sem eru frjálslyndir kvenfrelsarar. Þeir styrkja konurnar í þeirri trú, að þær séu fórnarlömb karla. Karlar eru eitraðir eins og kunnugt er, samkvæmt spekingum kvennaathvarfanna. Sú hugmyndafræði er studd af ríkisvaldinu.

Í umræddu samtali segir Janice: „ … kvenfrelsunarhyggjan styðst ekki við hamingjusamar og ánægðar konur; þörf er vansælla, angistarfullra og reiðra kvenna, sem eru firrtar sjálfum sér og fjölskyldunni. Þær verða háðar ríkisvaldinu og missa getuna til að hafna kröfum þess.“

Og það er mikið af reiðum og vansælum konum, sem lifa við sífellda ógn og misrétti af hálfu karlmanna. Íslendingar hafa ekki farið varhluta af slíkum konum og skilja má af ástralska kynfræðingnum, Bettina Arndt, að urmull sé af þeim neðan undir í Ástralíu.

Hún gerir að umtalsefni síaukin umsvif og völd kvenna í samfélaginu, þ.e. á þeim sviðum, sem þeim hugnast og í þeim störfum, sem þær hafa áhuga á. Þar gilda sömu lögmál og á Íslandi og víðar. Kynferði skiptir meira máli en hæfni, þegar fólk er valið til áhrifastarfa.

„Sérhverju sinni, sem auglýst eru eftirsóknarverð störf í Ástralíu, má ganga út frá því vísu, að kona hneppi hnossið – jafnvel þó það feli í sér, að nýgræðingur sé valinn til starfans, sem býr yfir miklu minni reynslu en þeir sem áður hafa starfinu gengt.“ (Þetta blasir við augum á Íslandi einnig.)

Nú eru t.d. fimm af sex dómurum í hæstarétti Höfuðstaðsumdæmisins (Australian Capital Territory) konur og fimm af sex ríkisstjórum sömuleiðis. Það væri í sjálfu sér ekkert við það að athuga, ef „ganga mætti út frá því, að þessi nýuppkomna kynslóð „yfirhunda“ (topdogs) myndu einfaldlega sinna starfi sínu eins og til er ætlast, án þess að misnota embættin til að greiða götu kvenna á kostnað karla. En svo er ekki. Það er algengt að verða vitni að því, að valdakonur misbeiti stöðu sinni til að troða karlana undir fótum sínum eða festa upp á þráð.“ Svo mælti Bettina.

Það er enn fremur kunnuglegt stef, að konur séu almennt færari en karlar um flest það, sem þeim dettur í hug. Íslendingar kannast við stefin úr frelsissöngvum Rauðu sokkanna um friðsömu, skynsömu, ástríku og hagsýnu húsmæðurnar, sem nauðsyn bæri til að kjósa til forystu. Og kallinu var svo sannarlega svarað, bæði á Íslandi og í Ástralíu.

Bettina bendir á, að konur sækist eftir eftirlitsstörfum hjá hinu opinbera. Það er kunnara en frá þurfi að segja, að þær ráði að miklu leyti opinberri stjórnsýslu, uppeldis- og heilbrigðisgeiranum, til viðbótar heimilum landsmanna. Þar hafa þær ævinlega verið drottningar.

Kanadíski sálfræðingurinn, Jordan Peterson, veltir vöngum yfir þessari þróun og segir: „Það er bara síðustu þrjá áratugina, að okkur hefur gefist tækifæri til að gaumgæfa, hvernig stórar kvendrottnunarstofnanir starfa – þær eru sögulega dæmalausar. Við höfum ekki glóru um, hvaða kostum eða sálsýki þessar stofnanir búa yfir.“

Bettina nefnir „Netritskoðunarstofnun Ástralíu“ (Australia‘s Digital Platform Regulator) sem dæmi. Hún gæti verið hliðstæða Fjölmiðlanefndar á Íslandi. En eins og menn kynnu að muna, fól Katrín Jakobsdóttir þessari nefnd að hlutast til um „hatursorðræðu“ á netinu.

Forkvinna þessa þarfaþings er Julie Inman Grant. Hún hefur helst unnið sér til frægðar að gera lítið úr þeirri hættu, sem að drengjum stafar af misyndisfólki í netheimum. Hún lætur sig heldur ekki muna um að segja Elon Musk til syndanna og hótar að sekta hann um háar fjárhæðir, fjarlægi hann ekki efni, sem frúnni þykir óviðeigandi. Júlía er orðin ástsæl meðal þjóðar sinnar, sem syngur kvenfrelsunargyðjunni til heiðurs: https://www.bitchute.com/video/6UnpPUEkn7bJ/

Júlíu líður svipað og Ingibjörgu Dögg: Hún er nefnilega sannfærð um að hlúa þurfi sérstaklega að konum með tilliti til netöryggis (eins og reyndar á flestum sviðum öðrum) vegna „kynfólskulegra og kynbundinna köpuryrða, sem á okkur dynja,“ segir hún.

Vei þeim konum – kvenfrelsurum og hinum – sem syngja ekki í kvenfrelsunarkórnum. Eins og menn muna (hán, karlar og konur) sungu íslenskar konur hástöfum lagið um kúgun kvenna í verkfalli nýlega – og á gullaldaríslensku: „Fokkum feðraveldinu.“

Erkikvenfrelsarinn, Naomi Rebekah Wolf, hefur t.d. fengið ófagra útreið. Hún söng einn falskan tón, þ.e. hvatti kvenfrelsarana, sem upp til hópa aðhyllast eymdarhyggju (wokeism) og kjósa Lýðræðisflokk (Demókrata) hins aldna höfðingja, Jósefs Biden, að leita á önnur mið. Naomi dirfðist sem sé að mæla með því, að kvenfrelsunarhreyfingin söðlaði um í miðju vaði vegna bólusetningaglæpa Jósefs. Vei, henni!

Aumingja Naomi, sem er reyndar í þeim undirhópi kvenfrelsara, sem stundum er unnt að rökræða við, hefur heldur betur hlotið slæma útreið. Liza Featherstone skrifaði fyrir fáeinum dögum grein um baráttusysturina með titlinum: „Brjálsemi Naomi Wolf“ (The Madness of Naomi Wolf).

Ætli hér sé kastað steinum úr glerhúsi? Heiftin er svo mikil, að kvenfrelsunarsysturnar varpa nú loksins hulunni af frjálslegri meðferð sannleikans í bók Naomi, „Fegurðargoðsögninni“ (The Beauty Myth). Liza er í senn kvenleg og óvægin: Naomi „hefur ævinlega átt í baráttu við sannleikann.“ Svona er slitinn sundur friðurinn á kærleiksheimili kvenfrelsaranna. Og það stafar eðlilega af kúgun karla í bráð og lengd eins og lesendur geta ímyndað sér.

 

Naomi Wolf Was a Feminist Icon. Now She’s an Anti-Vaxxer Banned by Twitter | The New Republic Naomi Wolf's Slide From Feminist Icon to the 'Conspiracist Whirlpool' - Business Insider Does Naomi Wolf’s The Beauty Myth hold up? What I think of it now that she’s an anti-masker. (slate.com) https://bettinaarndt.substack.com/p/women-on-top?utm_source=post-email-title&publication_id=448263&post_id=146003562&utm_campaign=email-post-title&isFreemail=true&r=ry8jq&triedRedirect=true&utm_medium=email https://news.google.com/newspapers?nid=1309&dat=19940116&id=WuBOAAAAIBAJ&sjid=0BMEAAAAIBAJ&pg=3218,2274068 https://www.vice.com/en/article/av4p5a/a-brief-history-of-getting-your-dick-chopped-off-303 https://fiamengofile.substack.com/p/feminism-and-female-psychopathology?utm_source=post-email-title&publication_id=846515&post_id=145509472&utm_campaign=email-post-title&isFreemail=true&r=ry8jq&triedRedirect=true&utm_medium=email https://fiamengofile.substack.com/p/voting-like-women-will-not-save-us?r=iqrdm&utm_campaign=post&utm_medium=web&triedRedirect=true https://archive.md/dxenr#selection-1015.80-1015.113 https://fiamengofile.substack.com/p/lorena-bobbitt-and-other-heroines?utm_source=post-email-title&publication_id=846515&post_id=145728713&utm_campaign=email-post-title&isFreemail=true&r=ry8jq&triedRedirect=true&utm_medium=email https://www.theguardian.com/world/1994/jan/21/gender.uk https://bettinaarndt.substack.com/p/drunk-sex-and-consent?utm_source=post-email-title&publication_id=448263&post_id=145592643&utm_campaign=email-post-title&isFreemail=true&r=ry8jq&triedRedirect=true&utm_medium=email

Um að slíta sundur friðinn á sólarströnd í Sevastopol. Háskasumar

Váskeyti úr vestri falla eins og skæðadrífa víðsvegar um Rússland. Drápsflaugarnar koma af úkraínskri storð, en eru framleiddar á Vesturlöndum (flestar í Bandaríkjunum) og beint á braut af vestrænum hertæknimönnum, samkvæmt njósnum gervihnatta þeirra.

Þess er skemmt að minnast, að flaugum var skotið að viðvörunarstöðvum Rússa. Ein þeirra laskaðist verulega. Það torveldar Rússum að greina tegund morðflauganna, sem þeim eru sendar. Með öðrum orðum auka slík skemmdarverk enn á hættuna á kjarnorkustríði.

Fyrir nokkrum dögum síðan beindu Vesturlönd flugskeyti með ólöglegum klasasprengjum (cluster) að sólarströnd í Sevastopol. Tilgangurinn með slíkum sprengjum er að valda sem mestu manntjóni.

Bandaríkjamönnum/Úkraínumönnum varð að ósk sinni. Nokkrir baðgestir voru drepnir, þar á meðal lítið stúlkubarn. En vafalaust vakir einnig fyrir Vesturlöndum að ögra Rússum til alvöru styrjaldar. Þeir hafa þráfaldlega lýst því yfir, að hefnt yrði fyrir slíkar árásir.

Sendiherra Bandaríkjanna í Mosku, Lynne Tracy, var kallaður á teppið hjá Sergei Lavrov (sem fréttastofa RÚV (Bogi Ágústsson) kallar bullara). Sergei ku hafa tjáð sendiherranum, að nú væri sundur slitinn friðurinn, slíkra fólskuverka yrði hefnt eins og boðað hefði verið.

Fjöldi skynsamra kunnáttumanna hefur varað við stigmögnum stríðsins í Úkraínu. Það er engu líkara en að einbeittur stríðsvilji ráði för. Alla vegna talast óvinirnir varla við. Það er lýsandi fyrir þroska þeirra, sem hafa veröldina í höndum sér.

Einn hinna skynsömu er brasilíski blaðamaðurinn, Pepe Escobar, sem reifar þróun stríðsins í Úkraínu með sérstöku tilliti til heitstrengina þess efnis að senda öflugri vopn og hermenn Vesturlanda til Úkraínu.

Emmanuel Macron er Pepe sérstakalega hugstæður í þessu tilliti. Hann kallar Emmanuel „smákónginn“ (Le petit roi). Hann er jafn ófær og Napóleon (stóri kóngurinn) um að læra af sögunni. Þráhyggjan um að ráða niðurlögum Rússa og komast yfir auðlindir þeirra lifir enn góðu lífi í Frakklandi og fleiri Vesturlöndum.

Yfirvofandi innrás í Rússland eða styrjöld verður væntanlega háð undir vígorðunum, „frelsi, jafnrétti, bræðralag.“ Þó er trúlegt, að bræðralaginu verði í nafni jafnréttis breytt í „systralag“ eða „hánalag.“ „Kjánalag væri þó réttnefni.

En því má ekki gleyma, að styrjöldin er í raun hafin. Upplýsinga- og efnahagsstyrjöld er háð af grimmd. Vesturveldin hafa t.d. stolið eða fryst gjaldeyrisvarasjóði Rússa og ætla sér að nota arðsemina af þeim til að fjármagna vopnakaup hjá sjálfum sér til að herja á Rússa.

Nú er þjófnaður einnig talinn til þeirra gilda okkar, sem varin eru með lífi hundruða þúsunda úkraínskra karlmanna, sbr. orð Bjarna Ben II í hátíðarræðu 17. júní.

Það er ekki að undra, að Pepe búi okkur undir háskasumar.

The U.S. Is Leading the World Into the Abyss - Global ResearchGlobal Research - Centre for Research on Globalization https://steigan.no/2024/06/russland-advarer-usa-etter-dodelig-angrep-pa-krim-gjengjeldelsestiltak-vil-folge/?utm_source=substack&utm_medium=email https://www.youtube.com/watch?v=jJYzRFsR5dQ https://www.globalresearch.ca/acting-as-if-it-werent-really-so/5860125 https://gilbertdoctorow.com/2024/06/27/todays-edition-of-judging-freedom-russian-retaliation/ https://expose-news.com/2024/06/23/andrew-bridgen-we-are-already-at-war-with-russia/ https://www.youtube.com/watch?v=iXD8t7gYpTo https://sonar21.com/nato-and-israel-hurtling-towards-wars-of-self-destruction/ https://sonar21.com/russia-tells-u-s-ambassador-we-are-no-longer-at-peace/ https://informationclearinghouse.blog/2024/06/16/the-summer-of-living-dangerously/15/

Alþjóðalög; réttarfar og refskák

(Birtist í vefritinu; Krossgötum.)

”Skýrt brot á alþjóðalögum” hljómar oft og tíðum í eyrum okkar. Það er ekki ýkja langt síðan, að ríkisstjórn Íslands tilkynnti, að innrás Rússa í Úkraínu – sem þeir reyndar kölluðu sérstaka hernaðaraðgerð – væri brot af því tagi. Það þurfti ekki rökstuðnings við.

Því liggur beint við að spyrja, hvað alþjóðalög séu og hvert gildi þeirra sé?

Lena Mjöll Markúsdóttir, skilgreinir alþjóðalög svo:

„Með alþjóðalögum er átt við reglur sem gilda í lögskiptum ríkja, það er samskiptum sem lúta ákvæðum laga. Einnig þær réttarreglur sem gilda um starfsemi alþjóðastofnana. Aðallega er því um að ræða ákvæði alþjóðasamninga, venjur og meginreglur. Ekkert eitt löggjafarþing setur reglurnar heldur eru þær settar af þeim aðilum sem koma að stofnun hvers alþjóðasamnings fyrir sig. Í flestum tilvikum er fullvalda ríkjum í sjálfsvald sett hvaða reglum þjóðaréttar þau kjósa að fylgja, til dæmis hvort þau gerist aðili að tilteknum alþjóðasamningi. … Alþjóðalög, sem einnig kallast þjóðaréttur, eru reglur sem gilda með bindandi hætti í lögskiptum ríkja og einnig þær réttarreglur sem gilda um starfsemi alþjóðastofnana.“

Og ennfremur: „Með alþjóðalögum er aðallega átt við ákvæði þeirra alþjóðasamninga sem ríki eru aðilar að. Ekki er um ákveðið löggjafarþing að ræða, heldur eru reglurnar settar af þeim sem stofnuðu til alþjóðasamningsins hverju sinni. Einnig getur verið um að ræða milliríkjavenjur og meginreglur, sem hafa þó í auknum mæli vikið fyrir ákvæðum alþjóðasamninga, enda eru margir þeirra lögfesting á venjum og meginreglum. Þá má líta á úrlausnir alþjóðlegra dómstóla og landsdómstóla sem alþjóðalög enda slá þeir oft fastri þjóðréttarvenju.“

Um er að ræða tvenns konar þjóðréttarreglur: „Þjóðaréttur skiptist í tvenns konar reglur, almennar reglur þjóðaréttar sem binda öll ríki (lat. jus cogens) og svo aðrar reglur. Undir jus cogens falla meðal annars reglur um bann við árásarstríði, þjóðarmorðum, sjóránum og þrælahaldi. Þegar jus cogens reglum sleppir er fullvalda ríkjum í sjálfsvald sett hvaða reglum þjóðaréttar þau kjósa að fylgja, til dæmis hvort þau gerist aðili að tilteknum alþjóðasamningi.“ [1]

Það hlýtur að vera svo að skilja, að jafnvel þótt ríki sé ekki aðilji að samnings- eða lagagerð, sé það af henni bundið, þyki lagasmiðunum hún falla undir „almennar reglur þjóðarréttar.“ Flestar þjóðir heims hafa sameinast í Sameinuðu þjóðunum, sem er helsti samráðs- og stjórnunarvettvangur þeirra:

„Stofnsáttmáli Sameinuðu þjóðanna (e. Charter of the United Nations) er stofnskrá samtakanna. Ráðstefna um stofnun Sameinuðu þjóðanna var haldin í San Francisco í Bandaríkjunum árið 1945 og lauk henni með undirritun sáttmálans þann 26. júní 1945. Sáttmálinn öðlaðist gildi 24. október sama ár eftir að fastafulltrúar öryggisráðsins höfðu fullgilt hann. Samþykktir Alþjóðadómstólsins í Haag eru óaðskiljanlegur hluti sáttmálans.

Sáttmálinn skiptist í 19 kafla, inngangsorð og formála. Með sáttmálanum eru settar grundvallarreglur í alþjóðlegum samskiptum. Sáttmálinn hefur stöðu þjóðréttarsamnings og eru ákvæði hans ekki lög en hafa þó forgangsáhrif að því leyti að þau ganga framar öðrum þjóðréttarsamningum (samanber 103. gr. sáttmálans).“ [2]

Og ítarlegar enn: „Í sáttmála Sameinuðu þjóðanna er samtökunum falið að taka að sér skráningu og þróun alþjóðalaga. Þeir rúmlega fimm hundruð sáttmálar, milliríkjasamningar og viðmiðanir sem sú vinna hefur skilað, mynda lagaramma sem stuðlar að alþjóðlegum friði og öryggi og efnahagslegri]og félagslegri þróun. Ríki sem staðfesta þessa sáttmála eru lagalega bundin af þeim.“ [3]

Upphafsorð Sáttmálans gefa fögur fyrirheit: „Og ætlum [við, aðildarþjóðirnar,] í þessu skyni; að sýna umburðarlyndi og lifa saman í friði, svo sem góðum nágrönnum sæmir; að efla vinsamlega sambúð þjóða á milli, er byggð sé á virðingu fyrir grundvallaratriði jafnréttis og sjálfsákvörðunarréttar, og gera aðrar hæfilegar ráðstafanir til að styrkja alheimsfrið, …“ [4] (Þessum sáttmála svipar um margt til Sáttmála dýranna í Hálsaskógi.)

Alfred de Zayas er meðal kunnra fræðimanna um alþjóðalög. Hann nam lög í Bandaríkjunum og Þýskalandi, starfaði innan vébanda Sameinuðu þjóðanna og kennir alþjóðarétt. Hann hefur m.a. gefið út bókina „Smíði réttlátrar heimsskipunar“ (Building a Just World Order). Aðra hefur hann í smíðum; „Mannréttindaiðnaðinn“ (The Human Rights Industry).

Alfred bendir á, að stofnskrá Sameinuðu þjóðanna, sé eins konar „stjórnarskrá“ alþjóðasamfélagsins að telja. Þar er viðurkenndur sjálfsákvörðunarréttur þjóða og þjóðabrota, þar með talið valfrelsi um lýðræði. Lagt er blátt banni við innrás í önnur ríki. Á grundvelli ákvæða þessa efnis var t.d. aðskilnaður Slóvaka og Tékka við Tékkóslóvakíu löglegur rétt eins og aðskilnaður sjálfsstjórnarhéraða (oblast, republic) rússneskumælandi íbúa í Úkraínu við úkraínska ríkið.

Í stofnskránni er eftirminnilega kveðið á um þá skyldu að leysa ágreining með friðsamlegum hætti. Öll valdbeiting eða ógn um hana er ólög að telja eins og bann við frjálsri upplýsingaöflun.

Alfred bendir einnig á, að milliríkjasamningar séu bindandi, jafnvel þótt ekki séu færðir í letur eins og t.d. samningar rússneskra og vestrænna ráðamanna um síðustu aldamót, er lúta að þróun Nató, þ.e. að Bandalagið skyldi ekki þanið út til austurs að landamærum Rússlands. Samningur John Fitzgerald Kennedy (1917-1963) og Nikita Khruschchev (1894-1971) um lausn á Kúbudeilunni 1962, voru einnig munnlegir.

Kveðið er á um gildi munnlegra samninga í Vínarsáttmálanum frá 1969 um gerð þjóðréttarsamninga. (Vienna Convention on the Law of Treaties), enda hafði „Alþjóðlegi fastadómstóllinn“ (The Permanent Court of International Justice) úrskurðað 1933, að orð norska utanríkismálaráðherrans, Nils Claus Ihlen (1855-1925) 1919, þess efnis, að Norðmenn myndu ekki andmæla kröfu Dana um yfirráð yfir Austur-Grænlandi, væru gild að alþjóðalögum.

Áratugum síðar eða 1962, staðfesti „Alþjóðalagaráðið“ (International Law Commission) þennan skilning á gildi munnlegra samninga í alþjóðalögum. Bandaríska alþjóðalagafélagið“ (American Society of International Law) komst að sömu niðurstöðu 1997. [5]

Samkvæmt stofnskrá Sameinuðu þjóðanna skulu aðildarþjóðirnar skuldbundnar af samþykktum Öryggisráðsins. En það er misbrestur á því. Nýlegt dæmi er, þegar sendiherra Bandaríkjanna, Linda Thomas Greenfield, lýsti því yfir, að ályktun (resolution), er laut að vopnahléi á Gaza, væri ekki bindandi fyrir Ísrael.

Dómar Alþjóðadómstólsins í Haag (International Court of Justice) hafa heldur ekki meira vægi á alþjóðavettvangi. Ísrael virti að vettugi bráðabirgðadóm þess efnis, að því bæri að forðast þjóðarmorð á Gaza. Síðar var dómurinn þyngdur í þá veru, að Ísraelar skyldu draga herlið sitt til baka frá Rafah. Það fór á sömu leið. [6]

Aukin heldur hlutast Ísraelsmenn, leyniþjónusta þeirra, Mossad, til um störf Alþjóðasakadómstólsins (International Criminal Court). Þessar ofsóknir hófust 2015, í kjölfar þess, að Allsherjarþing Sameinuðu þjóðanna viðurkenndi Palestínu sem aðildarland að samtökunum. Dómstóllinn var stofnaður samkvæmt „Rómarlögunum“ (Rome Statute) frá 1998. [7]

Dómstóllinn hefur látið frá sér fara, að „átt hafi sér stað margvíslegar ógnir og boðskipti, sem líta má á sem óviðeigandi afskipti af starfi hans.“ [8]

Það vekur athygli í þessu sambandi, að Alþjóðasakadómstóllinn hafi meinað Palestínumönnum að verjast með skírskotun til fjórða skjals (protocol) Genfarsáttmálans (Geneva Convention). Alþjóðalög eru annars ótvíræð með tilliti til réttar þjóða, þjakaðra af erlendri áþján eða nýlendukúgun, að grípa til vopna, sbr. ályktun Sameinuðu þjóðanna 37/43 frá 1982. [9]

Það er sömuleiðis eftirtektarvert, að sjálft réttarkerfi Sameinuðu þjóðanna, þ.e. bæði Alþjóðadómstóllinn (International Court of Justice) og Alþjóðasakadómstóllinn (International Criminal Court), hafa látið sem vind um eyru þjóta eða því sem næst, þjóðarmorðið í Palestínu.

Það er beinlínis furðulegt í ljósi þess, að fyrir liggur „Alþjóðlegi sáttmálinn um þjóðarmorð“ (International Genocide Convention), sem kveður m.a. á um skyldu til að koma í veg fyrir þjóðarmorð og refsa fyrir það.

Ansarallah (Houthi - Hútarnir) í Jemen og Hesbolla í Líbanon skírskota til þessara ákvæða í viðleitni sinni til að styðja íbúa Gaza með vopnavaldi. Aðildarþjóðum Sameinuðu þjóðanna rennur blóðið til þeirra skyldu að koma í veg fyrir ódæðisverk eins og stríðsglæpi, þjóðernishreinsanir og glæpi gegn mannkyni. Því er það, að leiðtogar ríkja, sem láta hjá líða að sinna þessari skyldu sinni, gerast brotlegir við alþjóðalög. [10]

Enn fremur mætti ætla, að yfirlýsingar Sameinuðu þjóðanna, þess efnis, að hernám og innlimum Ísraels á Gólanhæðum og Austur-Jórsölum, sé ómerkur og ólöglegur gjörningur, skipti máli í umfjöllun dómsins. [11]

Í ofangreindum dæmum er um að ræða einstök ríki. En vanvirðing við Stofnskrá eða Sáttmála Sameinuðu þjóðanna á sér einnig stað af hálfu alþjóðasamtaka á borð við Norður-Atlantshafsbandalagið (North Antlantic Treaty Organization - NATO), t.d. við árásirnar á Serbíu, Líbíu, Sýrland, Afganistan og Írak.

Í tilviki Serbíu var um að ræða markvissan grimmdarverkaáróður Bandalagsins í því skyni að villa um fyrir aðildarþjóðunum og Öryggisráðinu, svo lögð yrði blessun yfir loftárásirnar (eins og síðar t.d. á Líbíu). Leiðtogi Serba, Slobodan Milosevic (1941-2006), var sakaður um fjöldamorð á eigin þegnum, sbr. uppspunann um Racak „fjöldamorðin.“ Loftárásir Nató á Líbíu 2011 á grundvelli tilhæfulauss áróðurs um fjöldamorð, var eins konar endurtekning á Serbíuósvinnunni.

Spuninn um fjöldamorðin í Racak var sem sé réttlæting á loftárásum Bandaríkjanna (Nató) á Beógrad. Bill Clinton, sagði [12]:

„Við skulum hafa í huga atburðina í þorpinu, Racak, í janúar s.l. Saklausir karlar, konur og börn, voru numin á brott og neydd til að krjúpa í leðjunni á skurðbarmi, þar sem kúlnaregnið buldi á þeim. Það var ekki vegna þess, að þau hefðu neitt til sakar unnið heldur vegna þess, hver þau voru“ [Albanar í Kosóvó).

Ákvörðun um árás á Serbíu var andstæð samþykktum Sameinuðu þjóðanna og Öryggisráðið lagði ekki blessun sína yfir hana. Þegar Kosóvó lýsti yfir sjálfstæði frá Serbíu þann 17. febrúar 2008, innti Allsherjarþingið Alþjóðadómstólinn (International Court of Justice) álits á grundvelli alþjóðalaga. Svarið var: „Sjálfstæðisyfirlýsingin … brýtur ekki í bága við almenn alþjóðalög.“ Bandaríkin hafa nú umsvifamikla herstöð í Kosóvó.

Nató réðst inn í Írak eins og Serbíu og Kosóvó. Innrásin var sömuleiðis réttlætt á grundvelli lyga um gereyðingarvopn Íraka, m.a. lífefnavopn. Sama gerðu Bandaríkjamenn í Sýrlandi. [15]

Slobodan Milosevic, forsætisráðherra Serbíu, var dreginn fyrir „alþjóðadómstól“ (International Criminal Tribunal for the former Yugoslavia – ICTY) vegna áróðurs Vesturlanda um óhæfuverk; glæpi gegn mannkyni, þjóðarmorð og svo framvegis. Réttarhöldin stóðu í fjögur ár eða þar til að Slobodan lést. Opinber dánarorsök var hjartaáfall. Sjálfur kvartaði hann undan því, að honum væri byrlað eitur. Lyf (rifapicin) fannst í blóði hans tveim mánuðum fyrir andlátið. Honum var meinað að verja sig sjálfur.

Júgóslavíuglæpadómstóllinn var stofnaður og skipaður í maí 1993 á grundvelli samþykktar Öryggisráðsins með skírskotun til sjöunda kafla stofnskrár Sameinuðu þjóðanna. Þetta var fyrsti stríðsglæpadómstóll, sem settur var á stofn, síðan réttað var í Toykíó og Nürnberg vegna stríðsglæpa Þjóðverja og Japana í annarri heimstyrjöldinni. Hann er að mestu fjármagnaður af Nató. Sama máli gegnir um Alþjóðadómstólinn (International Court of Justice). [13]

Dómur Júgóslavíuglæpadómstólsins leiðir hugann að nýrri dómi í tengslum við hernað. Alþjóðasakadómstóllinn (International Criminal Court – ICC) hefur gefið út handtökuskipun á hendur forseta Rússlands, Vladimir Putin, og yfirmanni Barnaréttindaskrifstofu Rússlands (Children‘s Right Commissioner), Maria Lvove-Belova.

Sakarefnið er barnsrán (kidnapping) og útlegð (deportation) barna. Dómstóllinn telur skynsamlega ástæðu til að ætla, að fyrrgreind séu sek. Einkum er skírskotað til skýrslu, sem unnin var af bandarískri stofnun, „Yale lýðheilsuskólanum – mannúðarrannsóknarstofunni“ (Yale School of Public Health – Humanitarian Research Laboratorium). Vísindamenn rannsóknarstofunnar hafa hvorki drepið fæti niður í Rússlandi, né skoðað þær stofnanir rússneskar, sem um ræðir.

Skýrslan var þegar komin hámæli, áður en til umfjöllunar dómstólsins kom. T.d. sagði forsætisráðherra Kanada, Justin Trudeau: „Rússar hafa rænt þúsundum úkraínskra barna. Þetta er þjóðarmorð, hrein og tær nýlendustefna.“

Vanþóknun í garð Rússa vegna innrásarinnar í Úkraínu, þegar þeir léku sama leikinn og Nató í Kosóvó - með skírskotun til greinar 51. í Stofnsáttmála Sameinuðu þjóðanna um sameiginlegar (collective) varnir - varð til þess, að þeir voru reknir úr Mannréttindaráði Sameinuðu þjóðanna í apríl 2022, jafnvel þótt dómur hefði ekki fallið í „barnsránsmálinu.“ Rússar fylgdu þar með Líbíu. Sendiherra Bandaríkjanna sagði þátttöku Rússa skemma trúverðugleika Ráðsins. [14]

Þess ber að geta, að þegar borgarastyrjöldin í Úkraínu hófst árið 2014, í kjölfar þess, að lýðræðislega kjörinni stjórn var steypt af stóli, að undirlagi Bandaríkjanna, fengu börn frá Donetsk og Lugansk tilboð um skólavist í Rússlandi eða dvöl í æskulýðsbúðum - að sögn Rússa og heimamanna. Sum þeirra hafa verið ættleitt.

Dómstóllinn virðist ekki hafa gefið því gaum, að árásir á börn og almenna borgara sé glæpur gegn mannkyni, samkvæmt Genfar sáttmálanum. Dómur er ekki fallinn í málinu.

Samkvæmt framansögðu er skiljanlegt, að sænski friðarfræðingurinn, Ola Tunander, hafi komist að þeirri niðurstöðu, að stofnskrá Sameinuðu þjóðanna, sjálf stjórnarskráin, sé túlkuð eins og hagsmunaaðiljum eða sigurvegurum í stríði best hentar hverju sinni.

Hollusta og hræsni er í því sambandi auðsæ. T.d. er Rússum legið á hálsi fyrir að hafa hernumið um fimmtung landsvæðis í Úkraínu, en stjórnvöld á Vesturlöndum gera ekki athugasemdir við hernám Bandaríkjanna í Sýrlandi. Það nemur um þriðjungi landsins. Þar er besta landbúnaðarlandið að finna, svo og olíu. Hertekið land Ísraels í Palestínu er jafnvel meira. Þó hefur engin þjóð farið að dæmi Vesturlanda í Úkraínu og vopnvædd Palestínumenn í svipuðum mæli og gert er í Úkraínu.

Það eru óneitanlega mörg álitamálin í alþjóðarétti. Nú, þegar kjarnorkuógn vofir yfir eina ferðina enn, er ekki úr vegi að rifja upp, að Alþjóðadómstóllinn hefur – þrátt fyrir bann Stofnsáttmála Sameinuðu þjóðanna við innrás og ógn – gefið álit í þá veru, að beiting kjarnorkuvopna sé heimil, þegar tilvist ríkis sé ógnað. [18]

Í þessu sambandi ber að nefna, að Bandaríkjamenn hafa sagt upp samningum um takmörkum langdrægra kjarnorkuvopna og rýmkað skilyrði fyrir beitingu þeirra. Rússar segjast einungis beita kjarnavopnum, verði tilvist þeirri ógnað.

Í aldarfjórðung hafa Rússar reynt að koma Vesturlöndum í skilning um þá ógn, sem þeir telja, að fyrir hendi sé. Þeir hafa talað fyrir daufum eyrum. Rússum stafar sérstök ógn af útþenslu Nató að landamærum sínum. Útþenslan er samkvæmt munnlegum samningum við ráðamenn Vesturlanda, brot á alþjóðalögum. Ráðstjórnarríkin/Rússar stóðu við sinn þátt í samkomulaginu, drógu herlið sitt til baka frá Þýskalandi.

Vestrænir leiðtogar hafa ekki gengið gruflandi að því, hvernig Rússar myndu túlka aðild Úkraínu að Nató. Angela Merkel, sem síðar sveik báða Minsk friðarsamninganna, sagði t.d., að Rússar myndu túlka slíkan gjörning sem „stríðsyfirlýsingu.“ Minsk II samningurinn var fullgildur samningur að alþjóðalögum, sem Öryggisráð Sameinuðu þjóðanna hafði lagt blessun sína yfir. Vesturveldin gerðust því brotleg við alþjóðalög með því að hunsa samninginn, svo vopnvæða mætti Úkraínu.

Joseph E. Hilbert, bandarískur hershöfðingi, sagði: “Stærstu mistök Rússa voru að veita okkur næði til að undirbúa [stríðið].“ Þessi orð féllu 4. maí 2022, rúmri viku, eftir innrás Rússa í Úkraínu. Brotaviljinn virðist augljós. Orð í sömu veru hafa hrotið úr munni Francois Holland, en Frakkar og Þjóðverjar voru beinir aðiljar að samningunum.

Það ætti að vera morgunljóst, að staðsetning vopna við landamæri Rússa, væru „ógn við friðinn,“ sem er ólöglegt háttalag samkvæmt stofnskrá Sameinuðu þjóðanna. Það er líka starfsemi lífefna- lífvopnarannsóknarstofa í grannríkjunum. En Bandaríkjamenn, „Varnarskrifstofan,“ (Defense Threat Reduction Agency) hafði staðsett einar 46 slíkar í Úkraínu (og fleiri í Georgíu og Kasakstan).

(Slíkar rannsóknastofur eru líka staðsettar í grennd við Kína; Víetnam, Taílandi og Laos. Sjá bók Robert P. Kadlec: „Vígvelli framtíðarinnar“ (Battlefield in the Future), þar sem hann færir rök fyrir því, að lífefnavopn kynnu að vera öflugri en kjarnavopn.)

Bandarískir lögfræðingar hafa sömuleiðis túlkað staðsetningu vopna í grennd við landamæri sem ógn við öryggi grannþjóðar og í því sambandi skírskotað til 51. greinar stofnsáttmála Sameinuðu þjóðanna um rétt til sjálfsvarnar, þar sem um væri að ræða „ógn við friðinn.“ Við slíkar aðstæður væri jafnvel réttlætanlegt að verða fyrri til, gera „varnarárás“ (pre-emptive strike), en það var einmitt það, sem Þjóðverjar gerðu gagnvart Holllandi, Belgíu og Frakklandi, þegar Bretar höfðu safnað liði til árása í annarri heimstyrjöldinni. Sama átti við um Rússa síðar.

Sjálfsákvörðunarréttur þjóðar í öryggismálum takmarkast af rétti annarra þjóða til öryggis, þ.e. öryggi einnar þjóðar getur ekki orðið á kostnað annarrar. Um þetta hefur verið fjallað af Palme-ráðinu um sameiginlegt öryggi (Palme Commission on „Common Security“ ) 1982 og Öryggis- og samvinnustofnun Evrópu (Organization for Security and Co-operation in Europe – OSCE), sbr. „Parísartofnskrána fyrir hina nýju Evrópu“ (Charter of Paris for a New Europe), sem undirrituð var af öllum þar til bærum þjóðum 1990. Í samningi Nató og Rússlands (NATO-Russia Founding Act) frá 1997 er kveðið á um evrópska þróun, án tálmanna. [16]

Því miður er enn af mörgu að taka, þegar brenglað alþjóðaréttarkerfi er annars vegar, eins og t.d. réttarhöld sigurvegaranna í annarri heimstyrjöldinni (Nürnberg og Tokíó) og réttarhöldin vegna stríðsglæpa í Rúanda. Þau stjórnuðust einnig af refskák stjórnmálamanna og hagsmunaaðilja. [17]

Niðurlag: Ég brosi stundum að blessuðum barnabörnunum, þegar þau bjóða mér að taka þátt í hinum og þessum leikjum. Það bregst varla, að leikreglur taki breytingum eftir öðrum torræðum reglum – sérstaklega, sé ég sigurstranglegur. Þau bera óhjákvæmilega sigurorð af mér, þeirra er nefnilega leikvaldið.

Leikurinn á heimssviðinu er svipaðs eðlis, en afleiðingarnar stundum skelfilegar. Sigurvegararnir eða valdhafarnir setja eða túlka leikreglur, refsa og kúga – meira eða minna, án tillits til alþjóðalaga.

Valdið yfir hugum manna, frásagnarvaldið og vitundariðnaðurinn, gerir iðulega gæfumuninn. Það virðist í meginatriðum eiga við á báðum (virkum) vígstöðvum Bandaríkjamanna (og Nató); Úkraínu og Palestínu/Ísrael. [1]

https://www.visindavefur.is/svar.php?id=65825 [2] https://www.evropuvefur.is/svar.php?id=65515 - Evrópuvefurinn: Alþjóðadómstóllinn í Haag (evropuvefur.is) [3] https://unric.org/is/altjoealoeg/ [4] https://www.stjornarradid.is/verkefni/utanrikismal/althjodamal/um-althjodastofnanir/sattmali-sth/ [5] https://www.youtube.com/watch?v=21h_2RyQKRU [6] https://www.voltairenet.org/article220965.html [7] https://www.icc-cpi.int/sites/default/files/2024-05/Rome-Statute-eng.pdf [8] https://english.almayadeen.net/articles/analysis/mossad-and-its-network-of-little-helpers--the-sayanim [9] International Law Guarantees Palestinians the Right To Resist - Palestine Chronicle- Israeli occupation and international humanitarian law - Conf. of High Contracting Parties to 4th Geneva;Convention - Paper by Palestine/Non-UN document - Question of Palestine - https://michelchossudovsky.substack.com/p/when-the-lie-becomes-the-truth-israel?utm_source=profile&utm_medium=reader2 [10] https://www.declassifieduk.org/icc-must-investigate-british-ministers-for-complicity-in-gaza-war-crimes/ [11] https://www.britannica.com/summary/international-law [12] HC 119 Libya: Examination of intervention and collapse and the UK's future policy options (parliament.uk) - https://www.rferl.org/a/1066617.html -https://covertactionmagazine.com/2024/06/05/declassified-bbc-and-mi6-kosovo-war-propaganda-blitz/?mc_cid=5bdc61cfef&mc_eid=5cd1ec03b1 - The CIA's Racak ‘Massacre’ Hoax - by Kit Klarenberg - Serb killings 'exaggerated' by west | World news | The Guardian - Milosevic et al. "Kosovo" - Second Amended Indictment (icty.org) [13] Sri Lanka Get Ready: Lessons from Tribunal against Yugoslavia | sinhalanet.net [14] The UN Human Rights Council is a Farce, It Has Hurt Its Credibility – The Expose (expose-news.com) [15] Fact Sheet on WMD Threat Reduction Efforts with Ukraine, Russia and Other Former Soviet Union Countries > U.S. Department of Defense > Release [16] https://www.foreignaffairs.com/reviews/capsule-review/1982-09-01/common-security-blueprint-survival - https://www.osce.org/files/f/documents/0/6/39516.pdf - https://www.nato.int/cps/su/natohq/official_texts_25468.htm - https://olatunander.substack.com/p/did-russia-violate- nternational?utm_source=post-email-title&publication_id=1510517&post_id=137593937&utm_campaign=email-post-title&isFreemail=true&r=ry8jq&utm_medium=email -https://olatunander.substack.com/p/did-russia-violate-international-e3a?utm_source=post-email-title&publication_id=1510517&post_id=137602027&utm_campaign=email-post-title&isFreemail=true&r=ry8jq&utm_medium=email https://olatunander.substack.com/p/did-russia-violate-international-875?utm_source=post-email-title&publication_id=1510517&post_id=137616294&utm_campaign=email-post-title&isFreemail=true&r=ry8jq&utm_medium=email [17] https://corbettreport.substack.com/p/the-rwandan-genocide-is-a-lie?utm_campaign=email-half-post&r=ry8jq&utm_source=substack&utm_medium=email [18] 7497.pdf (icj-cij.org) -

Vitfirringarnir þrír í Miðausturlöndum. Fjöldasjálfsmorðið í Ísrael

Skýrsla, unnin af ísraelska hernum, leiðir í ljós, að dráp hersins á eigin borgurum við innrás Hamas í Ísrael í fyrra, voru snöggtum viðameiri, en ætlað var í fyrstu, þ.e. einkum vegna svokallaðrar “Hannibal tilskipunar.” Hún segir að drepa skuli ísraelska borgara í stað þess að láta taka þá til fanga. Skýrslan kemur ekki út fyrr eftir nokkrar vikur.

Ísraelska hernum gengur bölvanlega að vinna bug á Hamas á Gaza. Jafnvel inni í Rafah sjálfri verða Ísraelar fyrir skakkaföllum. En morð á óbreyttum borgurum halda áfram. Þeir eru skotnir, sprengdir og sveltir til bana.

Nú hafa Suður-Kóreumenn bæst í hóp þeirra, sem ofbýður grimmdin, og stefna Ísraelum fyrir stríðsgæpadómstólinn.

En stríðsvitringarnir þrír, Benjamin Netanyahu, forsætisráðherra, Yoav Gallant, varnarmálaráðherra, og Beazalel Smotrich, fjármálaráðherra, berja stríðsbumburnar, þrátt fyrir það. Þeir gefa ljóslega í skyn, að senn dragi til alvarlegra tíðinda í Líbanon. Innrás sé yfirvofandi. Endurtaka á ævintýrið frá 2006.

Ofangreindir vitringar fá, í kæru Suður-Kóreu, félagsskap af forsetanum, Isaac Herzog, varnarmálaráðherranum, Herzi Halevi, utanríkismálaráðherranum, Israel Katz, og þjóðaröryggisráðherranum, Itamar Ben Gvir.

Þetta er að sönnu föngulegur hópur vitskertra stríðsmanna, sem eru dyggilega studdir af Vesturlöndum og hvattir til frekari drápa.

Brjálæðingurinn, Bezalel, er einstakur í sinni röð. Fyrir skemmstu lagði hann til, að stofna skyldi nýtt þorp landtökumanna á Vesturbakkanum, fyrir hverja nýja viðurkenningu á tilvist ríkis Palestínumanna.

Bezalel ætti að fara að dæmi foringja síns, Brjálaða-Bensa barnamorðingja, frelsishetju íslenskra aðdáenda Ísraelsstjórnar. Hann leitaði nefnilega til geðlæknis. Það fór þó ekki betur en svo, að geðlæknirinn, Moshe Yatom, framdi sjálfsmorð, meðan Benjamin var blóðugur upp að öxlum við dráp á eigin landsmönnum og Aröbum. Í kveðjubréfi geðlæknisins stóð, að Benjamin „hefði drepið í honum lífsviljann.“

„Í ránum felst björgun, í aðskilnaði (apartheid) frelsi. Aðgerðasinnar í þágu friðar eru hryðjuverkamenn, morð er vörn, rán er löghlýðni, Palestínumenn eru Jórdanir, landtaka er frelsun. Öfugmælunum eru engin takmörk sett.“ Svo mælti geðlæknirinn, Moshe, um sjúkling sinn um níu ára skeið, Benjamin Netanyahu.

Ísraelar hugsa Hisbolla þegjandi þörfina. Þeir njóta einróma stuðnings G7 ríkjanna (og Nató í raun) og hernaðarlegs stuðnings Frakka, Breta og Bandaríkjamanna. Þeir tveir síðastnefndu hafa þegar sent hermenn inn á Gaza og, ásamt Frökkum, tekið þátt í lofthernaði.

Stríðið í Gaza er orðið að tilraunavígvelli fyrir prófun og þróun nýrra vopna vígtólaiðnaðarins, rétt eins og í Úkraínu. Hernaðarsérfræðingar – jafnvel úr hópi bandarískra herforingja – vara við feigðarflani í Líbanon.

Andspyrnuhersveitir í Írak og Jemen heita Líbönum aðstoð. Það eru jafnframt verulega líkur á því, að Íranir dragist beint inn í slík átök. Að baki Írönum og Sýrlendingum standa Rússar.

Herstöð Breta á Kýpur, en enn þá eiga þeir um 4% eyjunnar, yrði vafalítið sprengd í tætlur. Það er viðbúið, að Tyrkir myndu ekki sitja þegjandi hjá, en grunnt er á því góða, eftir að Bandaríkjamenn bundu trúss sitt við kúrdískar uppreisnarsveitir, sem herja á Tyrki.

Ástarsamband Tyrkja við Vesturveldin er harla rytjulegt orðið. Þeir halda stöðugt fram hjá og gera nú glingrur við BRICS, þreyttir orðnir á biðsölum Evrópusambandsins. Tyrkir leita nú einnig hófanna í Asíu, t.d. eiga viðræður sér stað við Shanghai samvinnuráðið (Shanghai Cooperation Council (SCO) og Samtök þjóða í suðaustur Asíu (Association of South East Asian Nations – ASEAN). Það skynsamlegt að hafa í huga, að Tyrkir eru eitt mesta herveldi Evrópu með annan fótinn í Asíu.

Herskipafloti Bandaríkjamanna, úti fyrir ströndum Levantíu, yrði upplagt skotmark, ef þeir voguðu sér að berjast með Ísraelsmönnum. Sama má um herstöðvar þeirra segja í Írak, Jórdaníu og Sýrlandi. Bandaríkjamenn styrkja nú herstöðvar sínar þar og olíustuldurinn heldur áfram.

Vitfirringarnir virða að vettugi ráð og ábendingar hinna skynsömustu meðal liðsmanna sinna, sem segja það óráð og feigðarflan að ráðast til atlögu við Hisbolla í Líbanon. Sneypuför þeirra yrði afdrifaríkari nú en 2006. Hisbollah hefur meira að segja birt opinberleg hnit að skotmörkum sínum í Ísrael. Einn herforingja þeirra hefur afdráttarlaust kallað slíka innrás fjöldasjálfsmorð.

Bandaríski blaðamaðurinn, Chris Hedges, sem mælir á arabísku, og hefur dvalið langdvölum í Miðausturlöndum, segir:

„Sál Ísraela hefur eitrast í geðveiki stöðugra styrjalda. Hún hefur beðið siðferðilegt tjón af helgun fórnarlambshyggjunnar, sem réttlætt hefur hernám. [Það] er illræmdara en aðskilnaður kynþátta í Suður-Afríku (apartheid). Lýðræðinu – sem reyndar hefur ævinlega bara verið fyrir Gyðinga – var stolið að öfgasinnum, sem keyra samfélagið í átt að fasisma. … Skólakerfið er innrætingarstöð fyrir herinn, [innrætingin] byrjar í leikskóla.“

Hinn almenni Gyðingur virðist dáleiddur af umræddum vitfirringum. Merkur sagnfræðingur, Isreal Shahak (1933-2001), ísraelskur að þjóðerni, lýsti í bók sinni „Sögu Gyðinga, Gyðingtrú; þunga hinna þrjú þúsund ára“ (Jewish History, Jewish Religion: The Weight of 3.000 Years), sem kom út 1986, hefðbundnum Gyðingdómi sem alræðisáætlun í þágu tiltölulega fárra auðkýfinga meðal Gyðinga.

Höfundur segir almúga Gyðinga hafa verið „undir hæli presta og auðugra leiðtoga frá annarri öld fram á þá átjándu.“ Það virðast þeir enn vera eins og stofnun Ísraelsríkis raunar ber vitni um. Það var (og er að töluverðu leyti) fjármagnað af alþjóðlegu Gyðingaauðvaldi með Rauðskjöldunga (Rothschild) í broddi fylkingar.

Annar mætur Gyðingur, Yeshayahu Leibowitz (1903-1994), sem heimspekingurinn og Gyðingurinn, Isaiah Berlin (1909-1997), kallaði „samvisku Ísraels,“ varaði við því, að ríki og kirkja hefðu ekki verið aðskilin í Ísrael. Hann varaði einnig við því að ljúka ekki hernáminu. Að öðrum kosti væri hætta á því, að Ísrael þróaðist yfir í fasískt og spillt prestaríki. Þegar svo væri komið – og því miður reyndist Yeshayahu sannspár – ætti „Ísraels ekki tilvistarrétt og væri ekki þess virði að varðveita.“

Ísraelski blaðamaðurinn, Mordechai Motti Gilat, kallar vitfirringahópinn, sem Ísrael stjórnar, raðmorðingja. Enda flýja Ísraelar, hver sem betur getur. Drjúg hálf milljón hefur flúið síðustu mánuði. Mordechai bendir á, að upplausn Ísraels sé hafin.

Upplausn og hnignun Ísraelsríkis er einn af mörgum váboðum fyrir nýlenduveldin. En stofnun Ísraelsríkis var einmitt örvæntingarfull viðleitni þeirra til að drottna í veröldinni; síðasta nýlenduríkið.

Margmiðjuveröld (multi-polar) er í burðarliðnum. Því miður bera Íslendingar ekki gæfu til að stuðla að friðsemdarlegri og sanngjarnari veröld. Rislitlir stjórnmálamenn þeirra eru upp til hópa þekkingarlega vanburðugir, áróðursblindaðir og skammsýnir.

Íslendingar sitja því hrollkaldir eftir í frosnu fúafeni kalda stríðsins nýja, meðan síðasta heimsveldið engist sundur og saman í dauðateygjunum.

https://archive.org/details/IsraelShahakJewishHistoryJewishReligionTheWeightOfThreeThousandYears https://steigan.no/2024/06/usa-forsterker-okkupasjonsbasen-i-det-nordostlige-syria/?utm_source=substack&utm_medium=email https://harici.com.tr/en/hakan-fidans-building-of-the-turkish-axis-china-russia-and-the-brics/ https://steigan.no/2024/06/nato-medvirker-til-israels-folkemord-i-palestina/?utm_source=substack&utm_medium=email https://x.com/MiddleEastEye/status/1768168696013275237 https://www.bloomberg.com/news/articles/2024-06-25/turkish-frustration-with-eu-talks-is-prompting-outreach-to-brics https://steigan.no/2024/06/tyrkia-misfornoyd-med-eu-og-snakker-om-a-slutte-seg-til-brics/?utm_source=substack&utm_medium=email https://www.youtube.com/watch?v=hMLxjZ4ZUPI https://informationclearinghouse.blog/2024/06/14/fbi-whistleblower-exposes-israels-chokehold-on-american-politics/15/ https://informationclearinghouse.blog/2024/06/14/fbi-whistleblower-exposes-israels-chokehold-on-american-politics/15/ https://rumble.com/v51bo7l-breaking-history-ep-49-geopolitical-updates.html?utm_source=substack&utm_medium=email https://www.urmedium.net/c/presstv/129847 https://gilbertdoctorow.com/2024/06/16/censored-press-tv-discussion-today-of-unrwas-report-that-50000-children-across-the-gaza-strip-are-suffering-from-acute-malnutrition/ https://chrishedges.substack.com/p/neros-guests?utm_source=post-email-title&publication_id=778851&post_id=145690355&utm_campaign=email-post-title&isFreemail=true&r=ry8jq&triedRedirect=true&utm_medium=email https://www.declassifieduk.org/the-british-israeli-soldiers-at-risk-of-gaza-war-crimes-probe/ https://www.youtube.com/watch?v=iXD8t7gYpTo https://www.declassifieduk.org/the-british-spy-squad-assisting-israel-as-it-bombs-gaza/ https://steigan.no/2024/06/idf-israel-ma-avslutte-rafah-angrepet-for-a-konfrontere-hizbollah-i-nord/?utm_source=substack&utm_medium=email https://www.jpost.com/breaking-news/article-806511 https://informationclearinghouse.blog/2024/06/16/serial-criminals-rule-israel-thats-where-the-collapse-begins/17/ https://www.newarab.com/news/israel-crisis-netanyahu-accuses-ben-gvir-state-leaks https://steigan.no/2024/06/mediehype-og-militaere-tabber-den-britiske-rollen-i-gaza/?utm_source=substack&utm_medium=email https://steigan.no/2024/06/idf-rapport-fant-flere-tilfeller-av-drap-pa-egne-i-forbindelse-med-7-oktober/?utm_source=substack&utm_medium=email https://www.haaretz.com/israel-news/2024-06-20/ty-article/.premium/israeli-official-warns-power-grid-not-prepared-for-war-with-hezbollah/00000190-361c-d1b6-a19d-b7ffa7900000 https://steigan.no/2024/06/idf-netanyahus-mal-om-a-eliminere-hamas-er-uoppnaelig/?utm_source=substack&utm_medium=email https://steigan.no/2024/06/fn-israelske-myndigheter-ansvarlig-for-forbrytelser-mot-menneskeheten/?utm_source=substack&utm_medium=email https://www.declassifieduk.org/battle-tested-in-gaza-britains-next-drones/ https://steigan.no/2024/06/det-israelske-militaeret-kjente-til-hamas-planer-for-7-oktober-sier-rapport/?utm_source=substack&utm_medium=email https://www.middleeasteye.net/news/israeli-army-knew-hamas-plans-report-finds https://english.almayadeen.net/articles/analysis/mossad-and-its-network-of-little-helpers--the-sayanim https://www.haaretz.com/israel-news/2024-06-18/ty-article/report-new-evidence-reveals-idf-had-detailed-prior-knowledge-of-hamas-plan-to-raid-israel/00000190-2afb-d2de-af9e-6ffbdf700000?fbclid=IwZXh0bgNhZW0CMTEAAR2HVLijphaj8WzIO1gDhXPybV1b-0OI9lcd0yNV6deBXMLig8nJ5yeOTO8_aem_ZmFrZWR1bW15MTZieXRlcw https://www.youtube.com/live/SJGieB7rfgg https://www.declassifieduk.org/how-mainstream-media-ignores-uk-military-support-for-israel/ https://www.commondreams.org/news/israel-settlements-west-bank https://www.trtworld.com/middle-east/over-550000-israelis-flee-country-amid-gaza-war-data-shows-18176225 https://www.presstv.ir/Detail/2024/06/24/728043/Resistance-groups-fight-Hezbollah-ranks-Israel https://informationclearinghouse.blog/2024/06/24/ray-mcgovern-mossad-in-the-pentagon/13/ https://www.youtube.com/live/SJGieB7rfgg https://steigan.no/2024/06/sor-korea-reiser-sak-mot-israel-for-krigsforbrytelser-i-gaza/?utm_source=substack&utm_medium=email https://thegrayzone.com/2024/06/21/israeli-army-friendly-fire-october-7/ https://www.globalresearch.ca/psychiatrist-benjamin-netanyahu-commits-suicide/5859368