Hin nýju vísindi vífanna

Seinni heimstyrjöldin skók veröldina, svo um munaði. Spurt var áleitinna spurninga um mannlíf, stjórnmál, menningu og vísindi. Fljótlega, eftir að hildarleiknum lauk, skall þriðja bylgja kvenfrelsunar á Vesturlöndum af fullum þunga. Gerð var krafa um jafnrétti kynjanna. Vinda þyrfti bráðan bug að því að fjölga konum í vísindum.

Franski heimspekingurinn, Simone de Beauvoir (1908-1986), virtist þó full efasemda um skynsemi slíkrar kröfu: „Konur skortir yfirsýn eins og sjá má, þegar þær vísa á bug siðboðum og lögmálum rökvísi - og lýsa vantrú á lögmálum náttúrunnar. Heimurinn virðist konunni ruglingslegt safn einstakra atburða. Þess vegna tekur hún meira mark á slúðri nágrannans fremur en vísindalegri skýringu.“

Norður-amerísku fræðimennirnir, Daphne Patai (f. 1943) og Noetta Koertge (f. 1935) benda á, að þau einkenni, sem Simone lýsir, séu reyndar hæfileikar, sem sóst er eftir í kvenvísindum: „Þeir, sem stunda kvenfrelsunarrannsóknir, skulu sýna hugmyndafræðilegri aðgerðaskrá hollustu sína, fremur en sýna hæfni til rannsókna og rökhyggju.“

Norður-ameríski lögfræðingurinn, Catharine McKinnon (f. 1946), gagnrýndi vísindi karlanna, taldi karlmenn fremja vísindi í anda kyneðlis síns, þ.e. nauðgunareðlis og reðurhugsunar. Þeir iðkuðu nauðgunarvísindi. Þroski þeirra væri heftur og eðli þeirra eitrað, sagði hún. Catherine útfærir kenninguna um heftan þroska og eitraða karlmennsku nánar með tilliti til vitþroska og vísinda: „Skortur á sjónarhorni (aperspectivity) er afhjúpaður sem drottnunarkænska af hálfu karlforustunnar. ... Óhlutdrægni er hin þekkingarfræðilega afstaða karlanna, sem samræmist þeirri veröld, er þeir skapa. ... Huga karlmannsins teljum við í reðurlíki . ... Það er að renna upp fyrir kvenfrelsurum, að vita hafi merkt að serða. “ Og karlar serða veröldina svo sannarlega.

Elizabeth Fee (1946-2018) heldur sig við svipað heygarðshorn. Hún segir í ritgerðinni „Eðli konunnar og vísindaleg hlutlægni“ ( Women´s Nature and Scientific Objectivity), að vísindaleg frjálslyndishugsun grundvallist á „röðum kynfólskulegra tvígreininga (sexist dichotomies).“ Hún ítrekar: „Við ætlum, að eiginleikar vísinda séu eiginleikar karla; ... kaldir, hörkulegir, ópersónulegir, hlutlægir. ... Ef við samsinnum róttækum kvenfrelsurum, verður að umhverfa vísindunum. … stofna til nýrra tengsla milli mannveru og eðlisheimsins …“

Ruth Harriet Bleier (1923-1988) samsinnir viðhorfum kynsystranna. Hún segir í bókinni, „Vísindi og kyn“ (Science and Gender): „[S]annleikur, raunveruleiki og óhlutdrægni, [eru] að okkar dómi vandræðahugtök; við greinum karlskapaðan sannleika og veruleika, karlleg sjónarmið, karlskilgreinda óhlutdrægni.“

Fleiri kvenfrelsunarfræðimenn taka i sama streng: Í ritgerð sinni: „Áleiðis til aðferðafræði kvenfrelsunarrannsókna,“ (Towards a Methodology for Feminist Research), segir Renate Klein (f. 1945): „Í stað þeirrar fullyrðingar, að rannsóknir séu óháðar gildum [og] hagsmunum – og séu óhlutdrægar gagnvart viðfanginu, þarf að koma meðvituð hlutdrægni. ... Óhlutdræg og íhugandi „þekking rannsakandans“ verður að víkja fyrir aðgerðum, hreyfingum og baráttu fyrir frelsun kvenna.“

Barbara du Bois, segir í ritgerðinni „Tilfinningaþrungin fræðimennska“ (Passionate Scholarship): „Í hefðbundnum vísindum er brugðist við samkvæmt samhljóma skilningi á veruleikanum. Gengið er að slíkum skilningi sem gefnum, raunverulegum, innan seilingar hugans. Hver sem er getur borið kennsl á hann utanfrá, hlutlægt og hlutlaust. Kvenfrelsarar vísa á bug skilningi feðraveldisins á veruleikanum.“

Simone hafði greinilega ekki áttað sig á því, að vísindaleg nálgun karla skyldi víkja fyrir yfirburðavísindum kvenna. „Í nýjum vísindum tuttugustu og fyrstu aldarinnar verður kraftur andans allsráðandi á kostnað hins efnislega. Eftirspurn eftir efnislegum hæfileikum mun réna, en aukast eftir hæfileikum til huga og anda. Skynvit mun víkja fyrir yfirskilviti. Konan mun aftur sýna yfirburði á þessu sviði. Hún, sem einu sinni var dáð og dýrkuð af hinum fyrsta karli fyrir hæfileikann til að rýna í hið óræða, mun aftur verða þungamiðjan – ekki sem kynvera, heldur sem gyðja. Í hinni nýju menningu verður hún miðdepillinn.“ (Elizabeth Gould Davis (1910-1974))

Hin nýju gyðjuvísindi runnu saman við kvenfrelsunarþekkingarfræðina samkvæmt Florence Rosenfeld Howe (f. 1929), sem var meðal frumkvöðla að stofnun kvenfrelsunarfræða við æðri menntastofnanir á Vesturlöndum. Í ritgerð sinni: „Kvenfrelsunarfræðimennska: Framhald byltingarinnar“ (Feminist Scholarship: The Extent of the Revolution), segir hún fullum fetum:. „Kvenfrelsun og kvennafræði ... eru samheiti fyrir mér.“ Í skýrslu hennar til Menntamálaráðuneytisins Bandaríkja Norður-Ameríku ítrekar hún, að „nauðsyn beri til, að kennarar séu ekki einungis vel að sér á eigin fræðavettvangi, heldur einnig í kvenfrelsunarfræðum [kvenfrelsunargreiningu].“

Á grundvelli ofangreinds blómstra kvenfrelsunarvísindin, t.d. kvenfrelsunarjöklafræðin. Hér er úrdráttur greinar, sem birtist í ritrýndu vísindatímariti: „Með samruna vísindarannsókna á sviði nýlendukvenfrelsunar og stjórnmálalegrar kvenfrelsunarvistfræði [skapast undirstaða] kvenfrelsunarjöklafræða, sem elur af sér traustvekjandi greiningu á kynferði, valdi og þekkingaröflun, í kvikum, félagsvistfræðilegum kerfum. Þannig leiðir [greiningin] til réttlátari og jafnræðislegri vísinda og samskipta íss og manna.“

Kvenfrelsun, ýgi og ýtar

Einu sinni lifðu konur saman í ást, sátt og samlyndi, sakleysi og syndarleysi. Í fyrirmyndarsamfélagi þeirra voru allar jafnar að verðleikum. Þær þroskuðust góðlátlega hver í kappi við aðra. Gyðja þeirra virðist enn lifa, algóð, alvitur og réttlát yfirburðakona, enda er litið á konur sem yfirburðakyn, sem hefur búið við kúgun karla frá örófi alda. Kvenfrelsararnir eru sannleiksspámenn hennar.

Svo kom syndafallið. Fyrir um hálfri milljón ára síðan rak karl á fjörur þeirra. (Tímasetning er nokkuð á reiki. Oft er einnig miðað við þrjátíu þúsund ár.) Ein þeirra var veikgeðja og átti samfarir við hann. Það var fyrsta nauðgunin, því samfarir eru óhjákvæmileg nauðgun af karla hálfu. Konur undirskipuðust þar með körlum, urðu fórnarlömb (sbr. stefnuskrá Vinstri-grænna). Óþverrakörlum fjölgaði. Þeir sáu sér leik á borði og stofnuðu með sér hin hræðilegu kúgunarsamtök, feðraveldið, með það að markmiði að kúga miskunnarlaust ástkonur sínar, mæður, dætur, sonar- og dótturdætur, vinkonur og frænkur.

Í ljósi þessa ævintýris er þróun mannsins og mannkynssagan túlkuð. Í sama ljósi eru greind samskipti hinna gömlu kynja, karla og kvenna, sem nú eru á hverfanda hveli, m.a. fyrir sakir áratuga baráttu kvenfrelsara fyrir sköpun kvenkennds hvorugkyns.

Kvenfrelsunarbaráttan miðar einnig að því að endurheimta hina horfnu kvennaparadís. Vísindi og fræðaiðkun kvenfrelsaranna snýst að verulegu leyti um að sýna fram á sannleika þessa ævintýris og afhjúpa hinar ýmsu birtingarmyndir kúgunarinnar. Eitt tilbrigða við kúgunina er ofbeldi gegn þeim af karla hálfu. En konur eru í eðli sínu – eins og ýjað er að – lausar við tilhneigingar í þá veru. Konur (og karlar), sem velkjast í vafa um hið ævintýralega fagnaðarerindi, búa við falska vitund.

Kvenfrelsararnir ætla sér með góðu eða illu að bæta úr því. Þeir hafa svo sannarlega haft erindi sem erfiði. En eins og alkunna er, vilja þeir „meira jafnrétti,“ sem á þeirra tungumáli merkir meiri kvenfrelsun, enda þótt þeir geti varla sameinast um neitt, nema þá sannfæringu, að karlar séu vondir við konur. T.d. er ekki ýkja langt síðan, að einn hópur þeirra hraktist berbrjósta um Bankastræti og frelsaði geirvörtur sínar og annarra kvenna einu sinni enn. Á meðan mótmælti annar hópur þeirra í Seðlabankanum afhjúpun sömu geirvörtu í myndlist. Ámóta dæmi eru mýmörg.

Reyndar hafa kvenfrelsararnir svo sannarlega í nógu að snúast, samkvæmt því, sem Ingibjörg Dögg Kjartansdóttir, rísandi stjarna meðal íslenskra kvenfrelsara, segir. Hún virðist ekki velkjast í vafa um kúgunarævintýrið: „Veruleiki kvenna er þessi. Kynbundið ofbeldi ógnar lífi þeirra og heilsu. ... Vondi karlinn á sér enga eina birtingarmynd, hann er alls staðar og hvergi og þú veist aldrei hvort eða hvenær þú mætir honum. Stundum þekkir þú hann bara af góðu einu þar til hann snýst gegn þér. Stundum laðar hann þig til sín og brýtur á þér.“ Um þessar mundir hefur hann fengið liðsstyrk af Kínaveirunni og viðbrögðum yfirvalda við henni.

En það eru aðrar leiðir til að skoða þróun mannlífsins, kynin og samskipti þeirra í aldanna rás, þ.m.t. talin þroskun vitmuna. Þróunarfræðin eru gagnleg við slíka skoðun. Grundvöllur þeirra eru verk hins snjalla náttúrufræðings, Charles Robert Darwin (1809-1882) um þróun tegundanna.

Síðustu áratugina hefur kenningum hans verið aukinn gaumur gefinn og fjöldi rannsókna unninn í anda kenninga hans. Þar hafa margir ágætir vísindamenn komið við sögu. T.d. norður-ameríski þróunar- og vitþroska sálfræðingurinn, David Cyrril Geary ( f. 1957). Í bók sinni „Karlkyn, kvenkyn: þróun kynjamismunar manna“ (Male, female: The Evolution of Human Sex Differences),“ sem kom út á vegum Norður-ameríska sálfræðingafélagsins árið 2010 í annarri útgáfu, gerir hann grein fyrir helstu framförum í kenningasmíði og rannsóknum um efnið. Leitast verður við að rekja nokkur meginatriði úr bók hans, er lúta að grundvallarsundurgreiningu kynjanna með tilliti til ýgi og baráttu um völd.

Barátta þessi á sér að töluverðu leyti stað á mismunandi sviðum. T.d. draga rannsóknir hvarvetna og úr mörgum sjónarhornum, upp skýra og einhlíta sviðsmynd um mun kynjanna; konur sýna meiri áhuga á ósérplægnum, gagnkvæmum samskiptum; karlar sýna meiri áhuga á völdum, samkeppni og baráttu, t.d. stjórnmálum.

Mismunandi valdabarátta kvenna og karla kemur greinilega í ljós við æxlun. Karlar velja sér til mökunar konur, sem líklegar eru til frjóvgunar og uppeldis afkvæma. Karlar berjast um konurnar. Þeir eru þó ekki jafn vandlátir og konurnar, sem velja sér öflugasta, fáanlega karlinn, góðan skaffara. Ríkjandi karl leitast við að einoka mökun til að tryggja erfðum sínum framgang. Engu að síður velja konur stundum valdaminni karla til mökunar. En bæði í heimi dýra og manna bregður oft og tíðum svo við, að einungis fá karldýr auka kyn sitt sökum samkeppni og drottnunar. Sæði keppa líka innbyrðis hjá mönnum eins og frjóvgun tveggja eggja með sæði sín hvors karlsins ber með sér, þ.e. tilurð tvíbura, sem eiga sinn hvorn föðurinn.

Eins og drepið er á keppa konur um vænlegasta karlinn. Í samfélögum fyrri tíma, þjónaði bæði heimanmundur og brúðgumaþjónusta þeim tilgangi. Heimanmundur tíðkaðist aðallega í lagskiptum samfélögum, þar sem einkvæni var lögbundið (í um sex af hundraði tilvika). Eljurígurinn getur orðið býsna beinskeyttur eins og að hressa upp á útlitið, brigsla öðrum konum um lauslæti eða deyða börn keppinautanna.

Í sumum samfélaga velja konur marga álitlega karla til samræðis í þeirri viðleitni að krækja í bestu erfðirnar handa barni sínu (samkvæmt viðurkenndum hugmyndum um erfðir). Þar sem svona fyrirkomulag gildir er einn eljaranna talinn fyrstifaðir. Konur meðal Achne og Bari þjóðanna í Suður-Ameríku, eiga til að mynda samræði við marga karlmenn, þegar getnaður hefur átt sér stað, í þeirri viðleitni að skuldbinda þá tilframfærslu barnsins. Þeir eru kallaðir aukafeður.

Ákveðinnar samsvörunar gætir í nútímasamfélögum, þegar konur velja sér vel stæðan eiginmann, en leita til æskilegri karla um erfðir. Í sumum nútímasamfélaga eru karlar ekki færir um að ala önn fyrir fjölskyldu. Mæður stunda því raðeinkvæni eða fjölveri.

Einnig má greina mismunandi þróun ýginnar í leikþroskanum. Þykjustubardagar eða leikbardagar tíðkast hjá ungviði margra tegunda fremdardýra (apa). Hún er mest áberandi hjá karldýrum og tíðust, þar sem samkeppni karldýra er heiftúðugust. Sum bragðanna eins og bit, eru ásköpuð. Stimpingar, líkamleg ýgi og drottnun verða áberandi snemma á gelgjuskeiði drengja eins og hjá öðrum karldýrum. Leikir snúast oft og tíðum um afl, drottnunargirni og árás. Drengir/karlar búa yfir meira afli, heldur en stúlkur/konur og kasta því lengra, hraðar og af meiri nákvæmni. Sviðsmynd leikþroskans er frábrugðinn hjá telpum. Líkt og hjá mörgum fremdardýrum öðrum (öpum) sýna þær aukinn áhuga á ungabörnum og eldri börnum á gelgjuskeiðinu. Þetta gæti verið tengt aukningu kvenkynvaka (estrogen) á þessu tímabili. Leikir þeirra snúast iðulega um tengsl, fjölskyldu og uppeldi barna.

Svo virðist sem kynin þroski misjafnt næmi, hvað varðar tengsl, sjálfsskilning og ýgitengda skynjun. T.d. er stúlkum/konum tamara að lýsa sér sem nánum félagsverum. Þær eru sérstaklega næmar fyrir óyrtum (ósögðum) boðum hverrar annarrar. Stúlkur og konur virðast einnig yfirleitt áhugasamari um eðli sitt og hátterni. Líkami þeirra er oft og tíðum í brennidepil. Sambönd og draumórar höfðu líka meira til þeirra. Þær eru sömuleiðis nákvæmari við túlkun tilfinninga eins og þær birtast í svipbrigðum og andlitsdráttum, líkamsstöðu og raddbrigðum. Þessi munur kynjanna hefur komið berlega í ljós við rannsóknir víða um heim.

Andstætt því sem almennt á við um stúlkur/konur leggja strákar/karlar mesta áherslu á þátttöku í teymi eða hópi. Þegar hópur hefur verið myndaður, sýna þeir meiri samstöðu og samvinnu. Tilburðir til hópdrottnunar eru áberandi, án tillits til þjóðernis, uppruna, stéttar, menntunar, trúar og stjórnmálaflokks. Þessar tilhneigingar eru veikari hjá konum.

Strákum/körlum lætur betur að greina reiðileg svipbrigði í ásjónu kynbræðra sinna, heldur en kynsystra. Aftur á móti eru þeir næmari fyrir svipbrigðum í andliti kvenna, sem túlka má sem óbeit, ótta og depurð, heldur en í ásjónu kynbræðranna. Ungir karlar, sem að eigin dómi eru líkamlega vel á sig komnir og hafa til að bera drottnunareinkenni í andlitsdráttum, hafa meira sjálfsálit og telja sig hafa meiri kynþokka, heldur en aðrar karlar.

Auðsýnd ofbeldishegðun kynjanna er mismunandi. T.d. á það við um fremdardýr (mannapa), að kvendýrin beiti hvert annað áþreifanlegu ofbeldi. En það er sjaldan jafn heiftúðugt og meðal karldýranna – og ekki jafn skeinuhætt, jafnvel þótt það geti haft dráp í för með sér. En þess í stað stunda þau óbeint ofbeldi við rógburð, lygar og fláræði.

Í grundvallaratriðum má rekja orsök valdabaráttu kvenna/kvendýra til samkeppni um bjargráð. Karlar eru þar meðtaldir. Þeim mun háðari sem kvendýrið er maka sínum, þeim mun illvígari er ýgin. Þetta á t.d. við um konur í fjölkvænissamfélögum. Venjan var sú, að ný brúður flyttist til heimkynna eiginkarlsins (e. patrilocal). Þar gat hún lent í baráttu um tilvistarrétt sjálfrar sin og afkvæma sinna við hinar eiginkonurnar og kvenættingja karlsins. Mæður áttu það til að eitra fyrir börnum hinna eiginkvennanna til að ota eigin barni. Þetta er m.a. þekkt meðal þjóða í Afríku. Konur hafa einnig gripið til þess ráðs að deyða sveinbörn í samkeppni um arf. T.d. er dánartíðni drengja meðal Dogon þjóðarinnar í Austur-Afríku rúmlega tvöfalt hærri, en meðal telpna.

Hvarvetna beita karla meira líkamlegu ofbeldi, heldur en konur. Einungis kemur til átaka, svo fremi að siðboð og sýndarátök dugi ekki til að leysa ágreining um vald og stöðu. Ofbeldi meðal karla er meira, þar sem erfitt er að henda reiður á efnalegum gæðum . Það á t.d. við um Yanomanö þjóðina á landamærasvæðum Venesúela og Brasilíu. Þar láta átta af hundraði karla lífið í innbyrðis átökum um konur og yfirráð. Fjórðungur deyr sökum blóðugra átaka inn á við sem út á við í baráttunni um að fjölga kyni sínu. Stríðsmennirnir eru eftirsóttir af konunum, þeir giftast fyrr og fleiri konum, þ.e. rúmlega tvöfalt fleiri, heldur en meðaljóninn. Auk þess eignast þeir þrisvar sinnum fleiri börn. Þetta á í aðalatriðum við um önnur samfélög svipaðrar gerðar og jafnvel þar, sem innbyrðis samkeppni karla um mannvirðingar virðast skorður settar. Þetta á til að mynda við um samfélag Gebusi í Nýju-Gíneu. Þó er morðtíðni hvergi meiri. Svipaðar sviðsmyndir eiga einnig við um svonefnd friðsæl samfélög.

Það á almennt við um samfélög safnara og veiðimanna, að um þriðjungur karla geispar golunni vegna vígaferla, tengdum æxlun, þ.e. baráttunni um konur. Slík hjaðningavíg eru einnig algeng meðal hirðingja sem og þjóða, sem stunda akuryrkju og landbúnað.

Áætlað er, að karlar vegi hvern annan þrjátíu til fjörtíu sinnum oftar, heldur en konur hver aðra. Tíðust eru vígin á því lífsskeiði, sem maka er leitað. Oftar er því um að ræða ógifta karla. Í þrem fjórðu hluta tilvika er kveikjan að drápinu ósætti og í helmingi tilvika eiga drápin rót sína í samkeppni um stöðu - eða þau eru framin í því skyni að verja sjálfsvirðinguna. Sömuleiðis drepa karlar konur miklu oftar en konur karla. Dráp karla á konum – sem og annað alvarlegt ofbeldi - á ósjaldan rætur að rekja til kynlífstengdrar afbrýði og verndar á kynlífsrétti, þ.e. í tengslum við hjúskaparbrot.

Íslensk kvenfrelsunarheimspeki og "tréhestar“ í stífum jakkafötum

Sigríður Þorgeirsdóttir (f. 1958) hefur ritað athyglisverða bók; Kvenna megin: Ritgerðir um femíníska heimspeki. Bókin kom út árið 2001, útgefin af Hinu íslenzka bókmenntafélagi í ritröðinni, Íslenzk heimspeki.

Sigríður er merk kona, fyrst kvenna til að gjörast lektor í heimspeki við Háskóla Íslands árið 1997. Hún er svo kynnt á bókarkápu: „… lauk prófi í heimspeki frá Boston University í Bandaríkjunum 1981, M.A. prófi frá Freie Universität í Berlin 1988 og doktorsprófi frá Humboldt háskólanum í Berlín … 1993.“

Um kvenfrelsunarheimspeki segir hún m.a.: ”Femínisk heimspeki sprettur upp úr þeim jarðvegi sem nefndur hefur verið ”önnur bylgja” femínismans, þ.e. kvenfrelsishreyfingum á síðari hluta 20. aldar. … Femínismi er reistur á hugmynd um frelsi og sjálfræði hvers einasta manns yfir sínu lífi. … [B]arátta femínista felst í því að losa sig undan hefðbundnum gildum og krefjast réttinda og frelsis, … [T]ilgangur femínískrar gagnrýni innan hugvísinda [hefur sem forsendu] að kynhlutverkin móti sjálfsmynd og félagsmótun einstaklinganna. Þegar haft er hugfast að þessi skipan kynhlutverkanna mismunar konum er hlutverk femínískrar gagnrýni fólgið í því að greina og afhjúpa þá mismunun í öllum sínum myndum.“

Fjölskylduna telur höfundur kúgunartæki karla eins og kvenfrelsarar yfirleitt: „Það samvinnumynstur innan fjölskyldu sem er algengast skipar konum í valdaminni stöðu og gerir þeim erfitt um vik að losa sig undan fyrirfram gefnum væntingum og gildum. … Algengt er að konur búi við óréttlæti í einkalífinu, vinni tvöfaldan vinnudag og eigur þeirra og laun séu minni en karla.“

Eins og margir kvenfrelsarar úr sauðahúsi annarrar flóðbylgju ætlar Sigríður ásamt stöllum sínum að frelsa karla í sömu andrá og konur. Hún segir, greinilega í nöp við jakkaföt (mér til sárrar gremju): ”Hluta af eymd vissra hópa karla eins og t.d. ofbeldishegðun, má að einhverju leyti rekja til hefðbundinna kynjahlutverka sem spretta úr jarðvegi aldagamallar kvenfyrirlitningar. Enn er kynt undir slíkum hugmyndum, t.d. með klámi sem hlutgerir konur, með kynjuðu orðfæri sem gerir lítið úr kvenleika og upphefur karlleika, með því að gera lystarstols-líkamsvöxt að fyrirmynd og þvinga með því stúlkur í lífstykki sem gefa þeim sem tíðkuðust á 19. öld ekkert eftir. … Raunar eru slík viðhorf ekki síður heftandi fyrir karla. Þeim er gert erfiðara fyrir að vera tilfinningaverur og ímynd karlsins í stífum jakkafötum í valdastöðu er tréhestaleg.”

Þetta er bæði fróðleg og skemmtileg kvenfrelsunarheimspeki. Ég bíð þess spenntur, að Sigríður fjalli af sama innsæi um kynjað orðfæri um karla eins og „karlpungur, ballarboli og jólasveinn,“ sérsniðið klám handa konum og nánar um karla sem tilfinningaveruleysur.

Eins og títt er um kvenfrelsara veltir Sigríður fyrir sér gildi eðlis – eðlishyggjukenningu. Hinn forngríski vísindamaður, Aristóteles (384-322), sem enginn hefur borið herðar yfir (nema hugsanlega Leonardo da Vinci (1452-1519)), verður ævinlega skotspónn nútíma heimspekikvenfrelsara, sem eru á höttunum eftir ummerkjum um kvenhatur karla í fyrndinni. (Leirtöflurnar, sem Aristoteles ritaði á, eru löngu komnar í glatkistuna. Sama má segja um afritun þeirra. Við eigum arabískum fræðimönnum það upp að inna, að einhverjum handritum var bjargað. Þau hafa verið þýdd og endurþýdd á ógrynni tungumála. Aristótetes var reyndar fallinn í gleymsku og dá, uns fræðimenn kristinnar kirkju uppgötvuðu hann á ný og lögðu út af „kenningum hans.“)

Svo þroskandi finnst kvenfrelsurunum að narta í þetta andans ofurmenni, að þeir telja hann ekki hafa kunnað að telja tennur í konum. Og svo skammast þeir um þetta ár út og ár inn i æðri menntastofnunum um allar álfur. Og svo „munnhöggvast“ þeir líka um „eðlishyggjukenningu“ hans og „tvíhyggju,“ það er, að greinarmunur sé á eðlislægu karl- og kvenkyni. Sjáum, hvað Sigríður hefur um þetta að segja:

”Aristóteles rekur karleðli og kveneðlið til líffræðilegs mismunar kynjanna og því er kynjakenning hans líffræðileg eðlishyggja. Annað sem er mikilvægt í þessu samhengi er að eðlishyggjukenningar af þessum toga eru ævinlega tvíhyggjukenningar. … Hvort kyn um sig er fulltrúi ákveðinna eiginleika, hefur ákveðnum hlutverkum að gegna í samræmi við kyn sitt. Sundurgreining kynjanna gerir að verkum að þau mynda andstæður sem geta af sér hugtakapör.“

„Karlmaðurinn er staðallinn eða viðmiðið og kynkyn er frávik frá því. Aristóteles segir: „Okkur ber að líta á konuna sem væri hún vanskapnaður sem kemur þó engu að síður upp við náttúrulegar aðstæður.“ … Karlinn er samkvæmt hinni aristótelísku líffræði hinn virki aðili, en konan óvirk og tekur við því sem karlinn gefur frá sér. Við getnað gefur karlinn frá sér formið, en konan leggur til efnið … Konan, segir Aristóteles, er „ófrjór karl.“ … Líffræðilegt og samfélagslegt hlutverk kvenna er fyrst og fremst að ganga með og ala börn. Hinar samfélagslegu skilgreiningar á konunni draga augljóslega dám af því … Allt hennar eðli miðast við þetta hlutverk og einskorðar hana við það. Það er dygð eða ágæti (gr. Arete) hennar.“ (Því má svo skjóta hér inn, að líferfðalega séð er karlinn flóknari náttúrsmíði, svo færa mætti rök að því, ef verkast vildi, að karlinn sé „ofskapaðri“ konunni. Svo vangaveltur Aristótelesar um þetta efni sem önnur eru ekki öldungis fjarri lagi.)

Aristóteles segir svo sem ekki annað en það, sem allir vissu á hans méli út um allar koppagrundir veraldarinnar og margir vita enn. Konur bera börn, en karlar ekki. Karlar veiða, vernda og serða. Að öðrum kosti deyr stofninn út. Þetta kalla kvenfrelsarar kúgun kvenna, en varla er hún körlum að kenna, nema skaparinn hafi verið karlmaður auðvitað og skipulagt feðraveldið, samsærið gegn konum, þegar í árdaga mannkyns.

Vitaskuld skipast kynin í tvö horn að þessu leyti. Og það er óumdeilanlega „tvíhyggja“ að halda því fram. Að þessu leyti eru kyn eðlislæg og ólík. En það er alveg óþarfi að hanga á orðavali þýðenda eins og hundar á roði. Það hlýtur að vera skynsamlegra að ráða í merkingu útjaskaðra og margþýddra orða af fræðilegu samhengi og tíðaranda. Þáttur eggsins í æxlun var t.d. uppgötvaður fyrir tveim öldum eða svo og konur í hinu forna Grikklandi höfðu ekki síður völd en karlar, enda þótt þær tækju ekki beinan þátt í stjórnmálum og hernaði. Það hefur fram á okkar daga óhjákvæmilega verið vettvangur karla að miklu leyti, einn þátta karlmennskunnar eins og vísindaiðkun og skáldskapur, en með mörgum undantekningum þó.

Heimspekikvenfrelsarar há fræðilegar orrustur við eigin vindmyllur í þessu efni. Þeir ímynda sér, að hugsun Aristótelesar hafi verið jafn fátækleg og ferhyrnd og þeirra eigin. Og svo agnúast þær út í hann og kalla sömu illu nöfnum og karlmenn samtímans.

Höfundur segir í þessum anda: „[T]víhyggjan, sem eðlishyggja kynferðisskilgreininga byggir á, fær ekki lengur staðist í fræðunum. Heimspeki og vísindi 20. aldar samþykkja ekki lengur sundurgreiningu skynsemi og tilfinninga annars vegar, og líkama og sálar hins vegar, … „Flestar eðlishyggjukenningar standast ekki nánari skoðun, því kenning sem kveður á um hvað er sameiginlegt með öllum mönnum, öllum konum, öllum körlum reynist röng ef hún á ekki við alla menn, alla konur, alla karla.“

Tja! Slíka staðhæfingu og hugtakaleikni virðist ekki þurfa að útskýra nánar. Það er tvíhyggja að segja, að veröldin sé svört-hvít. Þannig getur hún verið. En hvert mannsbarn veit, að tilbrigði þar á milli eru mörg. Og þetta vissi ábyggilega Aristóteles.

Flestir kynjafræðinganna sitja í þessari hugtakasúpu. Það er sama, hvernig þeir snúa sér, ævinlega þvælast hin andstæðu skaut fyrir þeim, þó engum sé tamari já/nei hugsun, þ.e. að ekkert sé annað hvort, allt sé bæði og. Alhörðustu „bæði-og-sinnar“ tala því um kynrófið, þ.e. að kynferði sé reikult á rófi milli tveggja skauta. Þar hefur eðlishyggjutvískautahugsunin skotið upp kollinum aftur. Þetta ruglar þá í ríminu, almenning, svo og öll börnin, sem leita kyni sínu staðfestu.

Norður-ameríski heimspekingurinn, Judith Butler (f. 1956) hefur sig þó yfir tvíhyggjuna. Hún fullyrðir, að kyn sé ekki til, það sé bara um að ræða spjall og gjörninga, gjörningakynleysu. Sjálf er hún kynleysa. Sigríður segir heimspekisysturina fullyrða, „að hugtakið „konur“ merki ekki annað en ótilgreint svið mismunar, sem ekki er unnt að alhæfa eða draga saman með ákveðnu einkunnarorði. Að mati Butler er annar helsti annmarki mismunarskilgreininga sá að þær eru ævinlega brenndar marki hefðbundinnar tvíhyggju kynjaskilgreininga, sem viðheldur stigsskiptingu kynjanna og misréttinu sem einkennir hana.“ (Stigskipting í þessu sambandi merkir væntanlega misrétti!)

Sigríður tekur kröftuglega til andmæla gegn kynleysuhugtakinu og segir kyn víst vera til. Hvernig ættu kvenfrelsarar að öðrum kosti að frelsa konur undan körlum, ef ekkert er kynið?

Hryðjuverk í hugarfylgsnum. Taugatæknifræði og stjórn hugans

Flestir þekkja yfirvarp innrása Vesturveldanna í annarra manna ríki; frelsa íbúa og kenna þeim lýðræði - eða varðveita eigið frelsi og lýðræði. Þetta er eins konar vörumerki Bandaríkjamanna og Nató.

Færri gera sér grein fyrir, að ríkisstjórnir Vesturlanda vinna gegn eigin þegnum, að töluverðu leyti, til að ná yfirþjóðlegum markmiðum Sameinuðu þjóðanna og Alheimsefnahagsráðsins (World Economic Forum) - og Evrópusambandsins reyndar einnig, sbr. þróunar- og rannsóknaráætlunina, „Sjóndeildarhring Evrópu“ (Horizon Europe).

Það vakir t.d. fyrir yfirvöldum Evrópusambandsins aðlaga okkur að loftlagsbreytingum, rafmynt, snjallborgum og netöryggi (stafrænt aðgengi að netinu), svo eitthvað sé nefnt. Ofurtölvan og gervigreindin eru mál málanna.

Viðleitni stjórnvalda og ofangreindra aðilja til að ná beinni stjórn á huga vorum og taugakerfi, er á fárra vitorði. Vitundariðnaðurinn er svo sannarlega margfaldur í roðinu.

Þróun þessarar tækni er komin vel á veg. Beint inngrip í hugann og eftirlit er t.d. framkvæmt með stafrænni tækni, rafsegulbylgju-, örgjörva- og tölvuagnatækni (nanotechnology - ). Sú síðastnefnda var m.a. notuð við gerð bóluefna gegn covid-19 veirunni. En taugaflöguígræðsla er vissulega líka þekkt.

José Manuel Rodriguiez Delgado (1915-2011), var brautryðjandi við flöguígræðslu (chip) í heilabú manna og dýra. Hann skrifaði árið 1969 bókina: „Efnisleg stjórnun hugans: Áleiðis til sálsiðaðs samfélags (Physical Control of the Mind: Toward a Psychocivilized Society). Hann segir m.a.:

„Maðurinn hefur engan rétt til eigin hugþroska. Frjálslyndisleg viðhorf í þessu efni hafa víðtæka skírskotun. Það verður að raftengja heilann. Sá dagur mun koma, að herjum og hershöfðingjum verði stjórnað við raförvun heilans.“

Aukin þekking í líffræði og tölvutækni býður forsjárhyggju- og stjórnlyndisfólkinu sífellt upp á nýjar aðferðir við notkun tölvuagnstýra eða -ráða (nanobot). Fræðigreinin um þetta kallast tölvuagnfræði (nanobotics). Ofursmáar agnir úr gerviefnum eru forritaðar, svo þær megi örva eðlileg boð líkamans eða yfirtaka þau.

Raymond Kurzweil (f. 1948) hefur líka skrifað bók um efnið; „Sérstaðan er nálæg: Þegar mannkind rýfur múra eðlisins (The Singularity is Near: When Humans Transcend Biology). Hann hefur einnig skrifað um þetta grein í The Guardian.

Agntölvurnar, sem streyma um blóðrásina, má forrita með ýmsum hætti, t.d. til að greina og virkja varnir gegn sjúkdómum, endurræsa frumur eða styrkja, hugsanlega með þeim árangri, að við yrðum ódauðleg. Slík inngrip gera manninn að tölvumenni (transhumanism, cyborg (tölvuvélmenni)), blending lífveru og tölvu. Líftölvuagnfræði heitir sú grein (bionanotechnology).

Agnir (nano eða nanometre eða agnmetri er einn milljarðasti úr metra) voru t.d. notaðar til að koma hluta covid-19 veirunnar inn í frumur líkamans, sem þannig dreifðist með blóðrásinni og virkjaði ónæmiskerfið til varna. Tæknin hefur líka verið notuð til að hnitmiða notkun krabbameinslyfja.

Tékkneski heimspekingurinn og hagfræðingurinn, Mojmir Babacek (f. 1947) hefur skrifað athygliverðar greinar um þessa þróun. Hann hefur sömuleiðis ritað opið bréf til Evrópusambandsins, þar sem hann greinir frá þeirri ógn við frelsi, sjálfræði, sjálfsvirðingu og lýðræði, sem af þessari tækni stafar.

Mojir bendir eins og fyrrgreindur José Manuel, á, að hernaðaryfirvöld hafi líka fengið augastað á þessari tækni. Cornelis van der Klaauw, hollenskur herforingi í Nató og sérfræðingur í herkænskumiðlun (strategic communication), segir til að mynda:

Ástæða þess að fórnarlömbin (target) verða ekki vör við innrásina í huga sinn, er sú, að hún sneiðir hjá árvekni hugans, beinist að ómeðvitaðri deild hans, en þar eru flestar ákvarðanir teknar. Innrásir í fylgsni hugans eiga sér ekki bara stað í vísindaskáldsögum lengur. Þær eru raunverulegar.

Taugatölvutækni (neural nanotechnology) má beita til að koma stjórnráði (nano-sized robot) í blóðrásina, sem tekur sér bólfestu í námunda við tiltekna frumu. Þannig má beintengja heilann við gervigreindartölvu fram hjá vökulum skilningarvitum. Jafnvel þótt vinna megi áfangasigur á öðrum vígvöllum (tactical and operational victory), er mannshugurinn sá einasti vígvöllur, þar sem fullum sigri má ná.

Taugavopnin (neuroweapon) eru vopna farsælust og er beitt gegn einstaklingum, svo og hjörðum (crowd control technology, radio frequency weapons, directed energy weapons). Það er með þessi stríð sem önnur, minnir David Skripac okkur á; þau eiga rót sína í græðgi og hagsmunagæslu(https://www.bitchute.com/video/fo3pOKatXitc/).

Þróun taugahernaðartækni er stunduð víða. Hún er samtvinnuð annari þróun á boð- og snjallsviði. Vonir standa til, að sjötta kynslóð snjallsíma- eða boðkerfa (6G) sé þess megnug að tengja taugakerfi fólks beint við alnetið.

Ætli íslenska leyniþjónustan, sem nú er í örum vexti fyrir atbeina núverandi ríkisstjórnar, hugsi sér ekki gott til glóðarinnar?

https://frettin.is/2022/05/31/tolvuagnastyring-huga-og-heilsu-liftolvuagnfraedi-og-sjalfbaera-saelurikid/ https://www.globalresearch.ca/author/david-skripac https://www.globalresearch.ca/our-species-genetically-modified-witnessing-humanity-march-toward-extinction-viruses-friends-not-foes/5763670 https://rumble.com/v4gd9rw-trudeau-panics-as-arrest-warrants-issued-against-wef-young-global-leaders.html https://www.globalresearch.ca/moving-toward-global-empire-humanity-sentenced-unipolar-prison-digital-gulag/5818824 https://expose-news.com/2024/02/29/horizon-europe-is-a-euphemism-for-technocracy/ https://eufunds.me/articles-horizon-europe/ https://www.globalresearch.ca/if-democracy-win-world-united-nations-organization-must-become-democratic/5826398?utm_campaign=magnet&utm_source=article_page&utm_medium=related_articles https://www.globalresearch.ca/peoples-brains-bodies-not-protected-against-attacks-electromagnetic-waves-neurotechnologies/5820193 https://www.globalresearch.ca/why-governments-around-world-classify-information-about-effects-pulsed-mirowaves-extra-low-frequency-electromagnetic-waves-human-brains/5839545 https://www.globalresearch.ca/let-us-try-save-freedom-democracy/5839838 https://www.globalresearch.ca/world-competition-control-human-brains-should-stopped/5849422?utm_campaign=magnet&utm_source=article_page&utm_medium=related_articles https://www.globalresearch.ca/about-time-stop-world-competition-control-human-brains/5850919

Guðlegar grillur, meiðing og múgsefjun

Það fór svo aldrei svo, að trúarleiðtogar gætu ekki sameinast í einni trú. Það er trúin á helvítishlýnunina, sem framkvæmdastjóri Sameinuðu þjóðanna svo kallar. Þeir hafa gefið út boðorðin tíu um loftlagsiðrun:

Við erum þjónar veraldarinnar; sköpun ber vitni um guðdóm; lífið er allt samtvinnað; bakið ekki tjón; hugsið til morgundagsins; hefjumst yfir sjálf okkur; breyttu innra andrúmslofti; iðrastu og snúðu við; sérhver gjörningur skiptir máli og beittu huganum, opnaðu hjartað.

Lagður var grundvöllur að hinum nýju sameiginlegu trúarbrögðum mannkyns árið 1991, þegar samkunda auðkýfinga og stjórnmálamanna, Rómarklúbburinn svonefndi, gaf út Nýju biblíuna; „Fyrstu alheimsbyltinguna: Skýrslu ráðs Rómarklúbbsins“ (The first global revolution: A report by the council of the Club of Rome). Þar skrifar Herra Alexander King, einn stofnenda þessarar virðulegu samkundu:

„Í leitinni að sameiginlegum óvini til að skipa okkur saman fæddist sú hugmynd, að mengun, ógnin af ofhitun alheimsins, vatnsskortur, hungursneyð og þess háttar, væri líkleg til árangurs. … Hinn raunverulegi óvinur væri mannkynið sjálft.“

Þetta fagnaðarerindi hefur nú verið „meitlað“ í tíu boðorð eins og Moses gerði forðum í Sínaí eyðimörkinni, þegar hann meitlaði orð Guðs, Jahve, í stein.

Það hlýtur að koma á óvart, að páfi kristinna manna skuli afbaka orð og gjörning Jesúar Maríusonar og Jósefs. Jesús boðaði nefnilega, að mannkyn skyldi tímgast í ást og virðingu - og ekki stunda okurlánastarfsemi. Enda var hann líflátinn fyrir tilstilli afkomenda Mósesar, Farísea eða Gyðinga.

Nú er sum sé öldin önnur. Páfi er genginn til liðs við Farísea og vill fækka fólki, því – eins og Rómarklúbburinn hélt fram – mannkynið er óvinur sjálfs sín.

Því miður er þetta ekki brandari dagsins. Þetta er vitnisburður um skelfilega múg- eða hjarðsefjun, rétt eins og lygaveirufarandurinn var.

Er ekki ráð að rumska? Íslensk stjórnvöld reka okkur í inn þessa rétttrúnaðarrétt – og hrópa hott, hott.

https://www.globalresearch.ca/biggest-lie-in-world-history-the-data-base-is-flawed-there-never-was-a-pandemic-the-covid-mandates-including-the-vaccine-are-invalid/5772008 https://matthewehret.substack.com/p/cop27-and-pope-francis-attack-on?utm_source=cross-post&publication_id=260045&post_id=87271769&utm_campaign=260045&isFreemail=true&r=ry8jq&triedRedirect=true&utm_medium=email https://www.prnewswire.com/news-releases/global-religious-leaders-promote-climate-action-during-un-climate-conference-cop-27-301677245.html https://rumble.com/v4ikcuw-wef-insider-reveals-the-new-911-will-be-a-global-famine.html

Sjónhverfinga- og svikamyllusamfélagið

(Birtist í vefritingu Krossgötum í júlí 2024)

Í ársbyrjun 1941 strengdi Franklin Delano Roosevelt (1882-1945), forseti Bandaríkjanna, eins konar ármótaheit. Hann sagði Bandaríkjamenn „líta til framtíðar í veröld, sem reist væri á fjórum grunnstoðum frelsis.“ Þessar grunnstoðir eru:

Tjáningarfrelsi, trúfrelsi, frelsi þjóða til að tryggja þegnum sínum viðurværi og frelsi frá ógn og ótta, þ.e. víðtækri afvopnun til að koma í veg fyrir árás grannríkja.

Það er alkunna, að svo fór ekki. Raunar kveður hér við yfirgengilegan hræsnistón. Yfirlýsing James Monroe (1758-1831), forseta, um yfirráð Bandaríkjamanna í Nýja heiminum (Ameríku), var þá í fullu gildi og bandarísk yfirvöld höfðu beitt vélabrögðum, bæði gagnvart Mexíkó og Spánverjum, til að stofna til landvinningastríðs. Báðir þjóðirnar voru sakaðar um árásir.

Þriðja tálbeitan var í undirbúningi, þ.e. árás Japana á Perluhöfn (Pearl Harbour), sem svar við efnahagsþvingunum og afarkostum Bandaríkjamanna. Stjórnvöld og fjölmiðlar áttu samvinnu um að blekkja almenning, móta vitund hans og tryggja stuðning við stríð og landvinninga.

Efnahagsleg undirokun þjóða í Mið- og Suður-Ameríku, í þágu bandarískra auðjöfra, var þegar hafin á grundvelli Monroe yfirlýsingarinnar. Skírskotað var til hinnar „guðlegu“ skyldu Bandaríkjamanna að boða með öllum ráðum ágæti eigin hugmyndafræði. Það trúboð reið frumbyggjum Norður-Ameríku að fullu, myndbirtist í margföldum þjóðarmorðum.

Þannig var sniðmát að heimsveldisstefnu Bandaríkjanna í sjálfu sér fullmótað, þegar Franklin forseti flutti sína fjálglegu ræðu um frelsið. [1]

Það er einnig áhugavert í þessu sambandi, að þrátt fyrir yfirlýst stríð á hendur Þjóðverjum (Öxulveldunum) í annarri heimstyrjöldinni, baráttunni fyrir frelsi og lýðræði í Evrópu, flökraði Bandaríkjamönnum ekki við að eiga samvinnu við Þjóðverja, meðan á stríðinu stóð. Það átti bæði við um stjórnvöld og athafnamenn.

Samvinnan átti sér meira að segja stað, meðan á réttarhöldum bandamanna yfir Þjóðverjum stóð í Nürnberg. T.d. fluttu Bandaríkjamenn fjölda vísinda- og menntamanna Þjóðverja vestur um haf og leyniþjónustan, með Allan Welsh Dulles (1893-1969) í fararbroddi, skipulagði nýja þýska leyniþjónustu undir forystu Reinhard Gehlen (1902-1979), leiðtoga þeirrar gömlu á austurvígstöðvunum.

Neðanjarðarherdeildir Nató, stundum kenndar við Gladio (Gladiator), voru að hluta skipaðar þýskum hermönnum. Þeim var beitt til að hrella almenning til fylgispektar við kaldastríðsstefnu yfirvalda á Vesturlöndum með hryðjuverkum og morðum. Andstæðingum þeirra var oft og tíðum kennt um. Óþekkir þjóðarleiðtogar eins og Aldo Moro (1916-1978) og Charles de Gaulle (1890-1970) voru skotmörk hryðjuverkasveitanna. Aldo drápu þeir, en Charles slapp u.þ.b. þrjátíu sinnum við kúlur þeirra. Athafnamanninn, Enrico Mattei (1906-1962), drápu þeir líka. [2]

Kaldastríðspáfar Bandríkjanna/Nató létu sér ekki nægja að stofna hryðjuverkasveitir, sem beint var gegn almenningi og leiðtogum Vesturlanda, heldur lögðu þeir drög að hryðjuverkasveitum Múhammeðstrúarmanna - einkum tengdum Bræðralagi þeirra – undir leiðsögn sjálfs Zbigniew Brzezinski (1928-2017), aðalhugmyndafræðings um árásar- og heimsveldisstefnu Bandaríkjanna og fylgihnatta þeirra í Nató. En það yrði of langt mál að fjalla nánar um það hér. [3]

Í dagsins önn um átta áratugum, eftir að Franklin D. Roosevelt flutti frelsisræðu sína, erum við rækilega minnt á „brostna drauma“ forsetans á mörgum sviðum - og hvað eftir annað. Við höfum t.d. öðlast innsæi í hug- eða vitundarhernaðinn, þ.e. aðferðir fyrirtækja, samtaka, stjórnvalda og leyniþjónusta þeirra til að stjórna hugsun okkar og viðhorfum. Þær fela m.a. í sér brenglaða fjölmiðlun og þekkingu, skerðingu málfrelsis og annarra lýðréttinda eins og réttar til atvinnu og ferðalaga sem og ógnir um hamfarir af ýmsu tagi. Í raun réttri gengur ríkisvaldið enn lengra og þvingar fólk til þátttöku í vafasömum tilraunum með lyf eða bóluefni, sbr. covid-19 faraldurinn.

Hinir óþekku hljóta refsingu eins og alkunna er. Fjöldi lærðra og leikinna verða að þola viðurlög af hálfu hins opinbera í sambandi við umræðu um nefnd bóluefni og hvaðeina, sem hið opinbera, þjóðir og alþjóðasamtök, kunna að boða og framkvæma.

Það kveður svo rammt að þessu, að sumir tala – eins og áður er ýjað að - um „hugstríð“ (psychological eða cognitive warfare) gegn almenningi með reyndum og úthugsuðum aðferðum, allt frá rangfærslum til markvissra heilaþvottaaðgerða, jafnvel studda lyfjum. [4]

Hugveitur ríkisvaldsins og þeirra hagsmunaaðilja, sem það styður – það er nánast um samruna að ræða (stakeholder governance) – semja áróðursálitsgerðir um viðbrögð við gagnrýninni. Samdar eru áróðursþulur og -stef. Gagnrýni er sögð samsæriskenning. Og si svona til ofureinföldunar verður grunnstefið iðulega Gyðingahatur eða andstyggð á Semítum (þjóðir eða þjóðflokkar, sem lifðu og hrærðust í löndunum fyrir botni Miðjarðarhafs).

Og þá má einu gilda, hvað er gagnrýnt; bóluefni, styrjaldarrekstur, stundarfjórðungsborgir eða 5G. Oft og tíðum koma þó í brennidepil Sjálfbærnimarkmið Sameinuðu þjóðanna og Alheimsefnahagsráðsins (World Economic Forum) eða stríðin í Úkraínu og Ísrael. [5]

Uppljóstrarar eiga skiljanlega ekki sjö daganna sæla, þegar slíkir vindar blása. Svívirðilegastar hafa ofsóknirnar verið á hendur Edgar Snowden og Julian Assange. Hið lýðræðislega ríkisvald hefur berlega sýnt Medúsuandlit sitt, sem flestum var líklega framandi; þ.e. ofbeldis- og gerræðisásjónuna. Eins og kunnugt er, skutu stjórnvöld í Ekvador skjólshúsi yfir Julian í sendiráði sínu í Lundúnum.

Leyniþjónustu Bandaríkjanna er sérstaklega uppsigað við Julian, þar sem honum hefur tekist að skyggnast inn í þeirra helgustu tölvuvé (vault 7). Því skyldi krækja í hann með öllum ráðum. Meira að segja voru áætlanir um að ráða Julian af dögum. En hallarbylting í Ekvador varð lausnin, tilbrigði við „litaskrúðsbyltingar“ (colour revolution), sem notaðar hafa verið víða um heim.

Ný stjórnvöld í Ekvador framseldu Julian til Breta, sem vörpuðu honum í Belmarsh fangelsið. Því er stundum jafnað við pyndingafangelsi Bandaríkjamanna, Guantanamo, á Kúbu.

Stjörnublaðamaðurinn, Chris Hedges, er ómyrkur í máli: „Hin svarta mulningsvél heimsveldisins, sem Julian Assange auðsýndi veröldinni, reyndi að mylja hann í fjórtán ár. Það skrúfaði fyrir fjármögnun hans, lokaði bankareikningum og greiðslukortum. Upp á hann voru lognar sakir um kynofbeldi til að framselja hann til Svíþjóðar. Þar átti að koma honum í hendur Bandaríkjamanna.“

Í þessu samband er hollt að rifja upp orð samfélagsfræðingsins, Hannah Arendt (1906-1975), sem að öðrum ólöstuðum hefur lagt mest af mörkum til skilnings á alræðinu (totalitarianism).

„Markmiðið með allsherjar eftirliti er ekki, þegar upp er staðið, að ljóstra upp um glæpi, heldur að hafa allt til reiðu, þegar ríkisstjórnin tekur ákvörðun um fangelsun tiltekinna hópa þegnanna.“

Chris leggur út af orðum Hannah: „Þetta stöðuga eftirlit og einstaklingsbundin gögn eru sem banvæn veira í gagnahvelfingum stjórnvalda. Þau bíða þess að sleppa henni lausri gegn okkur. Það má einu gilda, hversu fánýtar eða sakleysislegar þessar upplýsingar eru. Í alræðisríkjum skiptir réttlætið ekki máli frekar en sannleikurinn.“

Julian er nú góðu heilli frjáls maður, þökk sé almenningsvaldinu, enda þótt barátta einstakra stjórnmálamanna í Ástralíu, heimalandi Julian, hafi trúlega haft úrslitaáhrif. Nefna ber sérstaklega þátt Anthony Albanese, fyrrverandi forsætisráðherra, í því sambandi.

Fyrrum vopnaeftirlitsmaðurinn, Scott Ritter, er þó ekki öldungis sáttur við málalokin. Hann kallar þau „Hinn svarta dag Bandaríkjanna“ og bætir við:

„Með því að leyfa bandarískum stjórnvöldum að þvinga Julian Assange til að játa á sig glæp, sem hann ekki framdi, hafa Bandaríkin dæmt sjálf sig til að verða það land, þar sem það telst glæpur að segja sannleikann.“ [7]

Ástralski þingmaðurinn, Malcolm Roberts, hélt ræðu í þinginu í tilefni af heimkomu Julian. Hann þakkaði þeim, er stuðluðu að frelsun hans. Malcolm þakkaði jafnframt Julian fyrir uppljóstranir sínar og gagnrýndi fjölmiðla fyrir að látið hjá líða að krefjast þess, að stjórnmálamenn öxluðu ábyrgð. Í stað þess að gagnrýna gengu fjölmiðlar í eina sæng með alheimsvaldinu (globalist) og töluðu fyrir áætlunum þess. Þingmaðurinn leggur áherslu á rétt fólks til að tjá sig og undrast bolabrögð ríkisvaldsins til að koma í veg fyrir það. [8]

Þýski blaðamaðurinn, Udo Ulfkotte (1960-2017), gaf svipaðan vitnisburð um fjölmiðla:

„Ég hef verið blaðamaður í aldarfjórðung. Ég var menntaður til að ljúga, svíkja og fela sannleikann fyrir almenningi. En nú er nóg komið og engin leið til baka, þegar ég verð vitni að því, hvernig þýskir og bandarískir fjölmiðlar leitast við að efna til stríðs í heimahögum Evrópubúa og eggja til stríðs við Rússa.

Ég spyrni við fótum og játa fyrri mistök, þ.e. að hafa fólk að ginningarfíflum og semja áróður gegn Rússum. Starfsbræður og -systur hafa rangt við nú sem endranær. Þeim er mútað til að svíkja fólk, ekki einungis í Þýsklandi, heldur um alla Evrópu.“ [9]

Julian var handtekinn í kjölfar birtingar trúnaðargagna Bandaríkjastjórnar og Leyniþjónustunnar - sem stundum virðist ríki í ríkinu – einkum og sér í lagi vegna stríðsglæpanna í Írak. Hvað stríðsglæpi varðar, er af mörgu að taka, enda hefur ekkert ríki í veröldinni hegðað sér í svo einskærri mótsögn við orð Franklin D. Roosevelt og einmitt Bandaríkin; ríki hinna hugdjörfu og frjálsu.

Julian sagði: „Sérhvert stríð síðustu fimmtíu árin hefur verið háð vegna lyga í fjölmiðlum. Almenningur kærir sig ekki um stríð. Það verður að blekkja hann til stuðnings við stríð.“

Fyrrum þingmaður á bandaríska þinginu, Dennis Kucinich, tekur óbeint undir orð Julian, þegar hann segir, að stríðin, sem nú eru í burðarliðnum, séu ekki háð til varnar föðurlandinu, heldur séu þau birtingarmynd hörmulegrar stjórnmálaforystu. Enn fremur:

„Þeir, sem frásögninni stjórna og hvetja í síbylju til alvarlegri stríðsátaka til lausnar allra ágreiningsefna, halda um stjórnartaumana í Bandaríkjunum, og hafa örlög framtíðarkynslóða Bandaríkjamanna í hendi sér. [Þeir] leiða okkur út á glötunarhyldýpi. Þaðan verður ekki snúið.

Hergagnaiðnaðarbáknið (military industrial complex), sem [Dwight David] Eisenhower (1890-1969), forseti Bandaríkjanna], lýsti svo hyggilega, hefur um þessar mundir heljartak á fjárlögum Bandaríkjanna, stjórnmálum, utanríkismálum og fjölmiðlun.

Bandaríkin eru að springa innan frá, meðan leiðtogar okkar þeytast hvað eftir annað umhverfis jörðina í tortímingarleiðangra,“ heldur Dennis áfram. [10]

Fyrrverandi starfsmaður Leyniþjónustu Bandaríkjanna, Larry Johnson, gefur sjónhverfingastjórnmálamönnum heimalandsins hefur bága einkunn. Heilaspuni, hugvillur og sjónhverfingar hafi gert þá að eins konar veruleikavillingum, sem trúi því m.a., að stjórnmálamenn annarra þjóða séu haldnir sömu villu. Hann segir:

„Ólíkt því sem við á um marga leiðtoga Vesturlanda, segja rússneskir erindrekar það, sem þeir meina. Það temja sér ekki að setja fram hégómlegar, innantómar hótanir.“

Larry bendir á varautanríkismálaráðherra Rússa, Sergei Ryabkov, sem dæmi. Sergei sagði:

„Ég hvet þessar verur [stjórnmálamenn í Bandaríkjunum] … til að verja hluta tíma síns, sem þeir virðast eyða í tölvuleiki, ef marka má kæruleysislega nálgun þeirra, til að ígrunda ítarlega, hvað [Vladimir] Putin hefur látið sér um munn fara.“ [11]

Breski blaðamaðurinn, Matthew Kennard, hefur skrifað um þetta bók, ”Svikaríkið. Frakki fréttaritarinn gegn bandaríska heimsveldinu” (The Racket: A Rogue Reporter vs The American Empire), þar sem hann flettir ofan af vélabrögðum bandaríska heimsveldisins; grimmd, lygum og hættulegum hugvillum, sem fulltrúar þess, blindir á eigin gjörðir, trúa sem heilögum sannleika. Flóttinn inn í eigin hugvillur og ímyndanir, gera þá ónæma fyrir beinhörðum og óþægilegum staðreyndum.

Óheiðarleika, lygum og fölsunum, virðast fá takmörk sett. Meira að segja þjófnaður er litinn hýru auga í heimi sjónhverfinganna. Það er nefnilega alkunna, að Bandaríkin og Bretar hafi stolið gjaldeyrisvaraforða Afgana og Venesúelabúa. Nú gerast fleiri evrópsk ríki þjófsnautar og stela sjóðum Rússa í raun, enda þótt það heiti að gera upptæka vexti til að standa straum af stríðsrekstri Úkraínumanna. Þetta er vitaskuld siðleysa og ólöglegur gjörningur samkvæmt alþjóðalögum. Það er svo sem engin furða, að blaðamaðurinn, Paul Cudenec, kalli þetta „glæpræði“ (criminocracy). [12]

Blaðamaðurinn, Jonathan Cook, talar hins vegar um þykjustustjórnmál (make-believe-politics). Skjölin, sem Julian Assange varpaði hulunni af, bera m.a. vitni um þau, og sýna þar að auki, að leiðtogar Vesturlanda skirrast heldur ekki við að tortíma heilu samfélögunum til að tryggja sjálfum sér auð. Og svo er ætlast til þess, að við leggjum trúnað á gildi lýðræðis, áreiðanleika og opið stjórnarfar.

Leiðtogarnir, segir Jonathan, „sýna engan áhuga á því að halda í heiðri virtum gildum eins og frelsi fjölmiðla, nema þegar hann beinist gegn fjandmönnum þeirra.“

Lygar, sjónhverfingar og þykjusta, minna um margt á starfsemi veruleikasmiðjunnar, Hollývúdd. Kvikmyndin, „Dillið seppanum“ (Wag the Dog) frá árinu 1997, er sérstaklega eftirminnileg. Stjórnmálamenn og stríðsauðvald vantaði stríð til að koma vopnum í verð – eða eins og það iðulega er kallað að verja lýðræði, frelsi og mannréttindi. Albanía varð fyrir valinu.

Á svipstundu var unnin fréttamynd með dæmigerðum uppspuna og hrollvekjandi myndefni. Búinn var til fjandi Bandaríkjamanna og hins frjálsa heims eins og hendi væri veifað. Almenningur ætti að þekkja til svipaðra áróðurssviðsetninga síðustu áratugina.

Kvikmyndaáhorfendur hafa vafalítið dáðst að töfra- og blekkingarbrögðum iðnaðarins, þar sem persónur eru endurskapaðar, eignast tvífara. Við þekkjum líka þær undursamlegu breytingar á útliti, sem listamenn meðal lækna eru færir um að gera. En færri vita líklega, að Leyniþjónusta Bandaríkjanna hafi á að skipa heilli deild sjónhverfingamanna, sem – að sögn uppljóstrara – tók tæknimönnum Hollývúdd fram að snilli.

Fréttamenn, „Raddar fólksins“ (The People‘s Voice) hafa fjallað um þetta og telja sig hafa sýnt fram á, að fyrrum forsetafrú, Michelle Obama, sé kynskiptingur (transsexual), og að Jósep Biden eigi sér tvífara. Það tekur m.a. dóttir hans undir. Barrack Obama hefur margsinnis talað um Michelle sem Michael.

David Sörensen hjá „World Control“ tekur undir þessa greiningu á Jósep og telur slíkar hamfarir einnig skýra „stökkbreytingu“ á Vladimir Putin, sem einu sinni var „skólastrákur“ hjá Alheimsefnahagsráðinu (World Economic Forum), en umbreyttist og varð kirkjurækinn þjóðernissinni og íhaldsmaður, andsnúinn eyðileggingu fjölskyldu og kyns m.a.

Svipaðar blekkingar hafa vitaskuld verið iðkaðar í stjórnmálum áður. Það er ekki ýkja langt síðan, að almúginn var upplýstur um, að leikari hefði verið fenginn til að flytja ræður Winston Leonard Spencer Churchill (1874-1965), forsætisráðherra Breta, þegar hann sauðdrukkinn hvorki mátti mæla né hugsa.

Hvað svo sem um hamfarir í þessu efni mætti segja, er óhætt að fullyrða, að víða sé maðkur í mysunni og að margt sé skrítið í kýrhausnum.

Hellislíking forngríska spekingsins, Plato (428/423-348/347), gæti verið skilningsljós. Í hellinum sáu hellisbúar nefnilega bara skuggamyndir veruleikans, en aldrei raun rétta. Og því gerðu þeir sér ekki grein fyrir. [1]

https://canadianpatriot.org/2021/01/08/fdrs-four-freedoms-indict-inspire-us-today/ https://arnarsverrisson.blog.is/blog/arnarsverrisson/entry/2289636/ [2] https://canadianpatriotreview.substack.com/p/what-happened-to-americas-anti-fascist?utm_source=post-email-title&publication_id=2375857&post_id=143145754&utm_campaign=email-post-title&isFreemail=true&r=ry8jq&triedRedirect=true&utm_medium=email https://arnarsverrisson.blog.is/blog/arnarsverrisson/month/2023/10/ https://rumble.com/v3xbe6m-ep454-jfkgladio.html?utm_source=substack&utm_medium=email https://www.corbettreport.com/jfkgladio/ https://www.reddit.com/r/Documentaries/comments/29psbh/full_bbc_documentary_operation_gladio_1992/https://www.reddit.com/r/Documentaries/comments/29psbh/full_bbc_documentary_operation_gladio_1992/ https://www.corbettreport.com/episode-049-paperclipped-nazis-and-stay-behind-gladios/ https://www.corbettreport.com/episode-256-gladio-revisited/ https://www.corbettreport.com/episode-298-gladio-b-and-the-battle-for-eurasia/ https://arnarsverrisson.blog.is/blog/arnarsverrisson/entry/2298915/ [3] https://www.sott.net/article/352366-Grand-architect-of-modern-terrorism-The-true-horror-of-Zbigniew-Brzezinskis-policies https://neistar.is/greinar/nato-bol-evropu-ganga-nato-til-strids/?fbclid=IwZXh0bgNhZW0CMTEAAR30-2eUs-orz-SQWZzz_EXypi8MVqOwaigY7GSBbYnUTplUDIMDo-PZvxA_aem_7plH338pzVg6C_WHVW0vgQ [4] https://canadianpatriotreview.substack.com/p/mindspace-psyops-and-cognitive-warfare?utm_source=post-email-title&publication_id=2375857&post_id=143145531&utm_campaign=email-post-title&isFreemail=true&r=ry8jq&triedRedirect=true&utm_medium=email https://neistar.is/greinar/arodurssamfelagid/ https://frettin.is/2023/09/17/vitundarmotun-og-vitfirring-lygar-stjornmalamanna-og-fjolmidla/ https://arnarsverrisson.blog.is/blog/arnarsverrisson/entry/2300652/ https://arnarsverrisson.blog.is/blog/arnarsverrisson/entry/2275849/ https://arnarsverrisson.blog.is/blog/arnarsverrisson/entry/2294290/ [5] https://winteroak.org.uk/2024/07/03/the-military-industrial-guilt-complex/ - https://www.wlrk.com/docs/weforumorgDavosManifesto2020TheUniversalPurposeofaCompanyintheFourthIndustrialRevolution.pdf - https://corpgov.law.harvard.edu/2022/01/21/stakeholder-governance-and-purpose-of-the-corporation/ [6] https://chrishedges.substack.com/p/you-saved-julian-assange?utm_source=post-email-title&publication_id=778851&post_id=146000775&utm_campaign=email-post-title&isFreemail=true&r=ry8jq&triedRedirect=true&utm_medium=email [7] https://scottritter.substack.com/p/americas-dark-day?publication_id=6892&post_id=145990570&isFreemail=true&r=2waqwl&triedRedirect=true [8] https://efrat.substack.com/p/senator-roberts-acknowledges-julian?utm_source=post-email-title&publication_id=1148466&post_id=146140318&utm_campaign=email-post-title&isFreemail=true&r=ry8jq&triedRedirect=true&utm_medium=email [9] https://frettin.is/2023/04/19/fjolmidlar-fylgja-logmaetu-mafiunni-ad-malum-fjolmidlavaendi/ https://frettin.is/category/arodur/ https://stopworldcontrol.com/ukraine/ [10] https://denniskucinich.substack.com/p/draft-notice-from-the-shop-of-horrors?utm_source=post-email-title&publication_id=1441588&post_id=145960007&utm_campaign=email-post-title&isFreemail=true&r=ry8jq&triedRedirect=true&utm_medium=email - https://www.declassifieduk.org/the-impending-collapse-of-the-american-empire/ https://winteroak.org.uk/2024/07/03/the-military-industrial-guilt-complex/ https://arnarsverrisson.blog.is/blog/arnarsverrisson/entry/2289517/ https://arnarsverrisson.blog.is/blog/arnarsverrisson/entry/2301741/ [11] https://sonar21.com/russia-is-flashing-red-the-west-better-pay-attention/ [12] https://winteroak.org.uk/2024/06/25/the-acorn-94/#2 https://sputnikglobe.com/20240625/eu-accelerates-de-dollarization-by-stealing-russian-money-1119126047.html - https://winteroak.org.uk/2024/06/25/the-acorn-94/#2 [13] https://www.realnewsandhistory.com/anyt-11-26-23/ https://rumble.com/v55cuxo-leaked-docs-show-michelle-obama-listed-as-male-on-2024-voter-forms.html https://stopworldcontrol.com/ukraine/

Andrés Ingi, Alþingi og hið nýja landnám

Flóttamannamál eru verulega snúin. Fólk velur sjaldnast að flýja heimahagana. Venjulega er um að kenna ofsóknum af einhverju tæi. Það mætti í hálfkæringi halda því fram, að Íslendingar væru flóttamannaþjóð. Keltar af mismunandi greinum eru áberandi í grunnstofninum.

En stundum vill fólk freista gæfunnar eins og gerist og gengur. Nokkrir landsnámsmanna til forna voru í þeim hópi. Einn og annar landsnámsmanna nútímans eða innflytjenda sver sig í þá ætt. Stundum er eftir þeim sóst sökum hæfileika. Það er augljóslega af þeim gagn, sumir frjóvga mannlíf og menningu, eru ómetanlegir í því tilliti. Einstaka innflytjandi aðlagast og velur að gerast Íslendingur. Slíkir landnámsmenn hljóta að vera æskilegir og „ódýrir.“

Flóttamenn eru vitaskuld sundurleitur hópur. Mæður með börn eru áberandi í sumum undirhópum þeirra frá beinum átakasvæðum. Karlarnir þeirra hafa venjulega verið drepnir, pyndaðir og fangelsaðir. Stundum losna þeir úr prísundinni og komast til Evrópu. Saga þeirra er hryllingur, dapurlegt vitni þess, að þroskun mannkyns miðar ofurhægt.

Karlmenn, sem freista vilja gæfunnar, er annar undirhópur. Meðal þeirra eru feður, sem vilja sjá fjölskyldum sínum farborða. Hvorugur hópanna er eftirsóknarverður í efnahagslegu tilliti. Venjulega er fátækt og ómenntað fólk í meirihluta. Landnám þessara hópa er ávísun á kostnað fyrir skattgreiðendur. Hversu mikla fjármuni vilja skattgreiðendur láta af hendi rakna til þessara mála? Áhugamenn um slíkt landnám gætu að sjálfsögðu greitt götu flóttamanna, framfærslu og menntun úr eigin vasa. En varla er slíkum áhugamönnum til að dreifa.

Umræðan um flóttamenn nútímans er sagan endalausa. Stórþjóðirnar eru að miklu leyti ábyrgar. Þær hafa beitt sér bæði innan og utan Sameinuðu þjóðanna. Þjóðir víða um heim, Asíu, Afríku og Suður-Ameríku, eru eins og peð í refskák þeirra. Á vettvangi SÞ fer fram eins konar hernaður gegn þeim með kúgandi löggjöf, sáttmála og samninga að vopni, sem kynda undir innanlandskífi og hagsmunabaráttu í heimaríkinu. Þetta er einkum gert undir yfirskini mannréttinda og viðskipta. Hin „leynda“ heimveldisbarátta hinna auðugu þjóða er því að töluverðu leyti háð í þingsölum SÞ á hugmyndafræðilegum og viðskiptalegum grundvelli. Barátta þeirra í heimahögum nefndra flóttamanna er opinbert leyndarmál. Hún er einkum háð með stjórnmálaklæki (t.d. spillingu í viðskiptum, stjórnmálum og stjórnsýslu – og meira að segja byltingar) og vígtól að vopni. Stórveldin sum hver hafa af því beinan eða óbeinan hag að viðhalda staðbundnum styrjöldum. Þeim væri í lófa lagið – réði siðferði eitt og sér för – að stöðva útflutning og sölu hergagna. Svo ekki sé nú talað um að láta af viðskiptalegri kúgun í garð „flóttamannaþjóðanna.“ Því skal heldur ekki stinga undir stól, að almenningur á Vesturlöndum tekur glaðbeittur þátt í þessari ósvinnu. Hann neytir og neytir og neytir ódýrs varnings, sem framleiddur er undir slíkum formerkjum.

Því eru „flóttamenn“ eins konar „aukaverkun“ alþjóðastjórnmálanna í bráð og lengd. Þetta hlýtur Andrés Ingi að vita (og flestir Alþingismanna). En hvað er til ráða? Hvernig eiga Íslendingar að bregðast við? Það er vitaskuld óráð að ætla sér bjóða hingað 700.000 flóttamönnum. Það ætti að vera augljóst öllu hugsandi fólki, að fámenn þjóð ræður ekki við slíkt óráðsverkefni. En stundum skal mannúð ráða för.

Affararsælast væri fyrir flóttamenn að komast til síns heima og geta lifað þar í friði. En meðan hráskinnaleikur hinna öflugu þjóða heldur áfram, er lítil von til þess. Andrés Ingi og Íslendingar ættu að beita sér á þeim vettvangi. Einu sinni velti íslensk þúfa þungu alþjóðahlassi. Íslendingar með Jón Baldvin Hannibalsson í broddi fylkingar beittu sér gegn rússneska risanum eins og Ragnar Loðbrók drekanum forðum. Andrés Ingi hefur þar verðugar fyrirmyndir.

https://www.frettabladid.is/frettir/born-a-flotta-eiga-ad-fa-ad-vera-her/?fbclid=IwAR1Zcm2Fhecw6pCQ0cZexwhfCjRViMn5tWQnc6lds8rCPxOmyFGQjYlWUOA

Amy Coney Barrett og sýndardómstólar

Herkænskufræðingarnir í þriðju bylgju kvenfrelsunar lögðu ofuráherslu á lagabreytingar, sem ívilnuðu konum á kostnað karla. Þeir efndu til krossferða á aðskiljanlegustu sviðum mannlífsins; í réttarkerfi, heilbrigðiskerfi, menntakerfi og á vettvangi félags- og umhverfismála. Samnefnarinn – enda þótt þá greindi á um nokkur málefni – var karlillskan. Hið loðna mannfræðilega hugtak, „feðraveldi,“ var tekið hernámi. Samsvarandi hugtaki um móðurveldi gáfu þeir hins vegar langt nef. Hið nýja hugtak kvað á um tegundarillsku karlmannsins.

Kvenvonska karla útskýrði nú felst það, sem aflaga fór í mannlífinu yfirleitt og kvenlífinu sérstaklega. Áróðursmeistarar þeirra gengu í skóla Hitlers og Goebbels. Aðferð nasistanna fólst einkum í sífelldri endurtekningu boðskaparins, m.a. firrunnar um hreinleika norræna ættstofnsins, sérstakan rétt Þjóðverja til hefnda og aukins landrýmis, ásamt sekt Gyðinga. Valdayfirtakan öfgamannanna var lýðræðisleg fyrir atbeina kvenkjósenda ekki síður en karlkjósenda. Firrur þjóðernisjafnaðarmanna eða nasistanna voru leiddar í lög á lýðræðislegan hátt, dómstólum beitt til þöggunar og níðingsverka, „vísindum“ og alþjóðatengslum til dýrkunnar, áróðurs og ofbeldis. Reyndar voru smíðuð ný vísindi til að gera áróðurinn trúverðugan. Þjóðernisjafnaðarmenn náðu undirtökum í fjölmiðlunum og beittu ríkisfjármálunum málstaði sínum til framdráttar.

Kvenfrelsararnir arka í aðalatriðum sömu leið. En til viðbótar beita þeir tveim hárbeittum vopnum, sem síður nýttust Hitler og Goebbels; eðlilægri fórnfýsi karla í þágu kvenna og skúrkaskynjuninni.

Allir geta væntanlega séð fyrir hugskotssjónum þann veruleika, að körlum sé fremur kennt um „klækina,“ heldur en konum – jafnvel þótt um samvinnu séð að ræða eða sams konar hátterni sé metið. Þetta hefur nú verið skoðað og staðfest í vísindalegum tilraunum í Bandaríkjum Norður-Ameríku. Skýringin kynni að vera, að hér sé um að ræða enn eitt dæmi um erfðatengdan mun kynjanna.

Með „móðurmjólkinni“og úr andrúmsloftinu teygar karlpeningurinn í sig slæma samvisku í garð mæðra/kvenna. Það hefur reynst kvenfrelsurunum notadrjúgt í stríðinu gegn körlum og birtist líklega skýrast í þulunni um kynferðislegt ofbeldi. Löggjöf á Vesturlöndum er um þessar mundir undirorpin stöðugum breytingum í þá veru að skilgreina hátterni karla sem glæpsamlegt. Samfara þessu er þrýstingur aukinn á dómstóla um að endurspegla í starfi sínu það ákvæði laga og alþjóðasamninga að líta beri á konur sem fórnarlömb. Einnig hefur verið lögð áhersla á að „dæma“ karla án eiginlegra réttarhalda.

Víkur þá sögunni loks til BNA og óbeint til þeirra forsetakosninga, sem nú fara í hönd. Joe Biden er einn hugmyndafræðinganna að baki lagagreinar, svonefndrar níundu greinar (Title IX) um fjármögnun háskóla og fleira, þess efnis, að mismunun á grundvelli kynferðis sé í hvívetna bönnuð í háskólum, styrktum af alríkisstjórninni. Á þessum grundvelli hefur verið stofnað til embætta jafnréttiserindreka, sem fjalla um kærur um þess háttar misrétti. Sakborningar eru dregnir fyrir sýndardómstóla.Þeir eru stundum nefndir kengúrudómstólar.

Samtímis hefur áróðurinn um „nauðgunarmenninguna“ verið skerptur. Sú menning felur í sér í grófum dráttum, að skólapiltum sé tamt að nauðga skólasystrum sínum og yfirleitt að beita þær allra handa kynferðislegu ofbeldi. Þetta hefur – eins og af líkum mátti ráða – leitt til hörmunga fyrir skólapilta. Þessi lög eins og fleiri af sama toga hafa verið samþykkt með jafnrétti að yfirvarpi. Fleiri eru í bígerð víða á vesturlöndum – þar með talin lagasmiðja VG.

Amy Coney Barret, tilnefnd af Donald Trump til embættis hæstaréttardómara, er einn þeirra dómara, sem gengið hefur í berhögg við laga- og réttarfarstúlkun á ofannefndum grunni. Um það fjallar greinin; um Jón og Gunnu, sem felldu hugi saman í háskóla og stunduðu kynlíf. Jón skýrði svo frá, að elska hans hefði gert tilraun til sjálfmorðs. Hún brást illa við, þegar Jón leitaði aðstoðar. Svo, þegar vakningarmánuður um kynferðislegt ofbeldi rann upp í háskólanum, ásakaði Gunna hann um kynferðislegt ofbeldi. Eins og í fjölda annarra og áþekkra tilvika, var ákæra Gunnu metin gild sönnun á „afbroti“ Jóns. Hann var rekinn úr skóla og frami hans eyðilagður. Málatilbúnaður var kærður. Amy kom þar til skjalanna. Um málatilbúnaðinn fórust henni svo orð, að „hann væri svo eymdarlegur, að ekki dygði til dagsbrottvísunar nemenda í framhaldsskóla.“

En það er við ramman reip að draga, hvað útnefningu varðar. Áróðurvél kvenfrelsaranna hefur verið ræst. Joe Biden hefur heitið því að draga til baka smávægilegar breytingar á þessu hliðarréttarkerfi, sem núverandi menntamálaráðherra, Elisabeth Dee (Betsy) DeVos, stóð fyrir.

https://reason.com/2020/09/27/amy-coney-barrett-condemns-purdue-universitys-fundamentally-unfair-adjudication-of-sexual-assault-claims/

Um alþjóðlega karlgeldingardaginn – og fleira smálegt í þeim dúr úr fræðakistu kvenfrelsaranna (úr öllum flóðbylgjunum fjórum)

„Sett er fram tillaga um frumkvæði til fólksfækkunar á heimsvísu. Hún mun á nokkrum áratugum leiða til þess, að karlmenn verði um það bil eitt til tíu af hundraði [mannkyns], í þeim tilgangi að stuðla að friði og grósku í veröldinni.“ Haldið verður upp á alþjóðlegan geldingardag. (Krista Leighanne)

„Karlinn er þrunginn tortímingu; harðneskjulegur [og] sjálfselskur. Hann unnir stríði, ofbeldi [og] sigurvinningi, miklast af sjálfum sér og leggur að fótum sér. Eins og í hinum veraldlega heimi sáir hann í siðferðið ósætti, glundroða, sjúkdómum og dauða.“ ... „Yfirburðir kynferðis okkar sem kvenna eru óendanlegir.“ (Elizabeth Cady Stanton (1815-1902))

„Þarfnast konur land og hers ..; eða kvenfrelsunarútlagastjórn ... ? Eð is málið einfaldara í sniðum? Rúmið á konan, híbýlin á konan; allt land heyrir konum til. Sýni náinn karlmaður ýgi verður hann fjarlægður úr því rými, sem hún hefur óyggjandi og heilagt kall til. Hann verður handtekinn, honum verður meinuð náðun og sóttur til saka. ... „Mig dreymir um að sjá karl svo lúbarinn, að hann liggi í blóðbaði með skóhæl á kafi í munni sér sem væri epli í gini svíns.“ (Andrea Dworkin (1946-2005)) Mælir með að konur útrými körlum, sem standa í vegi fyrir þeim.

Aurelia Vera er kennari á Kanaríeyjum. Boðskapur hennar í kynfræðslutíma með unglingsnemendum var á þessa leið. Hún beindi orðum sínum til karlkynsnemenda: Væri þú tilkippilegur til geldingar í því skyni, að tryggja konum völd? Hún svarar piltinum sjálf neitandi og segir því næst: „Við þurfum að láta okkur lynda (dabble) úrval [drengja] til geldingar. Ef þú vanaðir son þinn, væri hann ekki fær um að eignast börn. [Aukin heldur] væri honum hlíft við fjölda kynvakastýrðra breytinga, sem hafa í för með sér [aukna] líkamsburði. Þrótturinn kemur úr kynkirtlunum. Svo verða raddir þeirra áfram barnslegar.“

Úr skotæfingabúðum kvenna. Herhvötin hljómar: „Dauðir karla ljúga ekki. ... Dauðir karlar nauðga ekki. ... Leiðin til hjarta karlsins liggur í gegnum brjósthol hans. ... Skotfæri eru af skorum skammti. Það eru ekki karlar.“

„Annað hvort verða karlar að þróast eða verða útdauðir ella. Konur munu einfaldlega stofna fjölskyldur á eiginkarla eða karlelskuhuga einfaldlega vegna þess, að þær eru þegar færar um að sjá um sig sjálfar. Sæðisbankar eiga nóg sæði, svo sérhver kona í veröldinni gæti eignast tvö börn næst öldina. Karlar eru úreltir.“ (Á Íslandi hafa tæplega tvö hundruð konur farið þessa leið árið 2020.) (Viðbrögð á Twitter við grein um karlaskort.)

„Líklega er öryggisfangelsi einasti staðurinn, þar sem karlar geta talið sig örugga, nema yfir þeim vofi sú hætta að verða leystir úr haldi.“ (Germaine Greer, f. 1939)

„Foreldrar í Bandaríkjum Norður-Ameríku velja nú stúlkur fram yfir drengi í aukandi mæli. Oft og tíðum sjá þeir stúlku fyrir hugskotssjónum, þegar þeir stoltir leiða hugann að [þeirri lífsreynslu] að fylgjast með barni vaxa og dafna og verða að velheppnuðum fullorðnum.“ (Hanna Rosin)

„Karlmaðurinn á gersamlega engan tilverurétt [out of phase with] í náttúrunni. Konan er náttúran. Karlinn er innrásarmaðurinn. Tilverurétt á [einungis] sá karlmaður, sem endurstillir bylgjulengdina eða afmáir karlmennsku sína, [aðrir ættu að] eyða sjálfum sér [...]. (Jill Johnston (1929-2010))

„Líta ber á hatur kvenna á körlum sem kvenfrelsunarviðbragð. Við ættum að vera hreyknar af því.“ (Julie Bindel, f. 1962)

„Réttur kvenna til lífs er rétti karla æðri. ... Þess vegna er útrýming karla góður og réttlætanlegur gjörningur, sem kemur konum vel og líta má á sem líknardráp.“ (Valerie Solanas (1936-1988))

„Hatur mitt til karla er engin hugarfluga (meme). Það er ekki söguburður á veraldarvefnum. [Karlhatur mitt] er trúfesta, ær mínar og kýr.“ (Kristina Agbebiyi) Kristina er félagsráðgjafi, sem vann til verðlauna við norður-amerískan háskóla. Verðlaunin eru veitt með hliðsjón af eftirtöldum atriðum: Verðlaunahafi skal hafa sýnt leiðtogahæfileika; lagt jákvætt af mörkum til félagsþjónustu; sýnt hollustu í stjórnmála- og félagsstarfi; sýnt framúrskarandi námsárangur; sýnt og sannað sig á grundvelli siðalaga samtakanna um atvinnumennsku. Hún lýsir sér svo:„Ég er hugfangin af eigin sjálfsást. Og ég er sallaánægð með þann ásetning að biðjast ekki velvirðingar á henni. Það fellur mér vel í geð, að fólk, sem mér er annt um, finni til hamingju, þegar það verður vitni að sjálfsást minni. Ég nýt blessunar.“ ... „Vinum mínum finnst ég vera stórkostleg. Og það finnst mér líka. Það eru þeir einnig. Það er svo yndislegt.“

„Afeitrun jarðarinnar verður að eiga sér stað, eigi líf að þrífast til framtíðar. Ég hygg, að hún verði samhliða þróun, sem hafi í för með sér verulega fækkun karlmanna.“ (Mary Daly (1928-2010)

„Ég bið fólk að hugleiða ... sviðsmynd, þar sem við [konur] myrðum ákveðinn fjölda karlmanna í viku hverri. Hversu mörgum þyrftum við að koma fyrir, þar til feðraveldið sest niður handan borðsins og segir: „Gott og vel, látum gott heita. Hvað er í okkar valdi til að stansa aflífunina?“ ... „Hversu marga karla þurfum við að drepa svo þeir hætti að nauðga okkur“ (Mona Eltahawy, f. 1967)

„Hlutfall karla verður að sker niður í og haldið í u.þ.b. tíunda hluta mannkyns.“(Sally Miller Gearhart, f. 1931)

„Það er engin þörf fyrir herkvaðningu. Við þurfum geldingar happdrætti fyrir hvíta karla. Mánaðarleg drögum við út afmælisdag, sundurgreinum þá óþörfu og bregðum skærunum á nokkra poka [punga], helst við fjölmenna, opinbera samkomu.“ (Sarah Jeong, f. 1988, í ritstjórn Nýju Jórvíkur Tímans (New York Times)

„Vald mitt til að meiða karlmenn eykst með aukinni frægð og valdeflingu.“ (Sharon Stone, f. 1958)

„Mér svellur móður við þá tilhugsun, að geta ákært sérhvern þann karlmann, sem ég hata eða er í nöp við, fyrir að hafa þuklað á mér fyrir þrjátíu og fimm árum síðan, og rústað lífi hans, án sannanna. Ég þakka þér, kvenfrelsun! ... Ef þú hefur syni þína á brjósti eru [í raun] að þjálfa þá sem nauðgara, þegar þeir komast til vits og ára. Þú ert í raun réttri að kenna þeim, að þeir geti þuklað á konu, þegar þeim sýnist. Sértu andsnúin nauðgunum, skaltu hætta að gefa drengjum brjóst.“ (Shaykha Alia)

Suzanna Danuta Walters, prófessor í félagsfræði og framkvæmdastýra og við Kven- og kynfræðadeild deild „Northeastern University“ í Bandaríkjum Norður-Ameríku: „[S]tandi hugur ykkar til þess að losna undan hatri okkar [kvenna] sökum misgjörða ykkar um aldir – sem þið hafið [einnig] notið góðs af – notið eftirfarandi affararsælast: Hokið herðum, svo við mættum rétta úr kútnum, án þess að vera barðar niður. Heitið því að kjósa einvörðungu konur. Bjóðið ykkur ekki fram til embætta. Hafið ekki umsjón með nokkrum hlutum. Leggið frá ykkur valdasprotann. ... Og hafið það hugfast, að við munum ekki lengur þerra krókódílatár ykkar. Hatur okkar er réttlátt. Þið hafið gerð á hlut okkar.“

Alþjóðlegur baráttudagur karla

Fyrir heilli öld síðan og ári betur var 23. febrúar tileinkaður hetjunum föðurlandsins. Þeir vörðu landið gegn fjendum sínum. Föðurlandið var Rússland eða Ráðstjórnarríkin sálugu. (Þar frelsuðust konur í byltingunni 1917.) Eðli málsins samkvæmt var aðallega um karlmenn að ræða. Smám saman varð dagurinn eins konar hátíðisdagur til heiðurs öllum körlum. Haldnar eru tilhlýðilegar tölur á vinnustöðum; mæður, eiginkonur og börn færa uppáhalds körlum sínum meira að segja gjafir. Sums staðar dansa konurnar körlunum til heiðurs, raka þá og klippa – og þeir heppnustu fá meira að segja nudd. Og þetta gerist á vinnustaðnum. (Olga Ringquist).

Karlar á Vesturlöndum eru ekki eins happasælir og þeir rússnesku. Það hefur vafalaust einnig talið Thomas nokkur Oaster í Kansas í Bandaríkjum Norður-Ameríku, sem nú er nefndur til sögu. Tómas, sem veitti forstöðu rannsóknarmiðstöð háskólans í Missouri um karlamál (Missouri Center for Men‘s Studies), hafði um árabil reynt að draga athygli manna að stöðu drengja og karla. Í þeirri viðleitni skaut upp í kolli hans hugmyndinni um karladag. Hann var fyrst haldinn hátíðlegur sjöunda febrúar 1992 í Kansas með fulltrúum frá Möltu og Ástralíu. Skipuleggjendur í Missouri misstu fljótlega vindinn úr seglunum, en byrinn reyndist betri á Möltu, þar sem hátíðahöld í einhverri mynd hafa átt sér stað árlega síðan 1994.

Það var von Tómasar, að slíkur dagur, þar sem beint væri kastljósi að stöðu karla og drengja, gæti stuðlað að vitundarvakningu um menningarleg afrek karla og valfrelsi um lífshætti. Einkum lagði hann áherslu á eftirtalin hugðarefni; fagna framlagi karla og jákvæðum þáttum í fari þeirra; stuðla að betri samskiptum kynjanna; beina athygli að heilsu karla og vellíðan; vinna gegn karlfæð og mismunun gagnvart körlum; opna nýjar lífsleiðir drengjum og körlum; skoða í ljósi mannúðar allt, sem karlmenn snerti.

Næst er nefndur til sögu Jerome Teelucksingh, prófessor í sögu við háskólann í Vestur-Indíum. Hann lagði einnig gjörva hönd á plóg. Jerome gekkst fyrir því árið 1999, að gunnfáni Tómasar yrði aftur reistur við hún. Dagsetningu var að vísu breytt í 19. nóvember, afmælisdag föður hans. Þetta var jafnframt merkisdagur í íþróttasögu Trindidad og Tobago árið 1989. Eins og gefur að skilja vildi Jerome með þessu einnig heiðra föður sinn, sem var honum góð fyrirmynd í lífinu. Síðastliðna tvo áratugi hefur dagurinn því verið haldinn hátíðlegur hér og þar um heiminn. Jerome lýsti viðleitni forvígismanna svo: „Þeir stefna að jafnrétti kynjanna og með þolinmæðina að vopni reyna þeir að ryðja úr vegi neikvæðum ímyndum um karla og smánun þeirra (stigma).“

Tíu árum síðar tóku karlar svo heljarstökk með stofnun alheimsráðs um alþjóðlegan baráttudag dag karla. Þar var fyrrnefndur Jerome kjörinn til formennsku. Kanadísku samtökin segja um daginn: „Þetta er tilefni til að beina kastljósinu að mismunun gagnvart körlum og drengjum, fagna afrekum þeirra og framlagi, en sérstaklega framlagi þeirra til samfélags, fjölskyldu, hjónabands og uppeldis barna.“ Þess má og geta, að Laurel kvennaathvarfið í Winnipeg, tók nú að sinna feðrum og börnum þeirra, sem orðið höfðu fyrir ofbeldi af hálfu eiginkvenna/mæðra. Áströlsku samtökin vildu einnig heiðra karlmennskuna sem slíka og efla hugrekki karla og þjálfun til að takast á við þær áskoranir, sem nútímasamfélag býður upp á.

Alheimsráðið tók í sjálfu sér undir orð beggja samtakanna, en meitluðu tilgang dagsins í sex eftirtalin grunnatriði: 1) Halda á lofti jákvæðum karlfyrirmyndum; 2) fagna jákvæðu framlagi karla; 3) beina sjónum að heilsu karla og velsæld; 4) bæta samskipti kynjanna og stuðla að jafnrétti þeirra; 5) vekja athygli á mismunun gagnvart körlum; 6) stuðla að öruggari og betri heimi. Ár hvert er ákveðið efni í brennidepli. Árið 2016 var það t.d. sjálfsvíg karla.

Um þessar mundir taka 83 ríkja Sameinuðu þjóðanna þátt. (Þau eru 193.) Þann tuttugasta sama mánaðar er svo haldinn hátíðlegur alþjóðadagur barna (Universal Children‘s Day), þannig að hátíðarhöld standa jafnvel í tvo daga með áherslu á tengsl feðra og barna. Stundum er ýjað að því, að nóvember ætti að vera sérstakur karlamánuður. Allavega hafa uppákomur eins og söfnun yfirvaraskeggs til að styrkja heilbrigðisrannsóknir í þágu karla verið haldnar í þeim mánuði. Feðradagurinn er einnig haldinn hátíðlegur í nóvember.

Mótun baráttudags karla í Bretlandi (UK), sem í hófst í smáum sniðum árið 2010, er um margt athyglisverð. Þá þegar höfðu verið stigin skref í þá veru að sinna körlum, sem þjáðust undan ofbeldi eiginkvenna eða ástmeyja sinna.T.d. voru stofnuð samtök (ManKind Initiative) í þessu skyni árið 2001. Forvígismaður samtakanna er Mark Brooks, sem einnig er einn frumkvöðla baráttudags karla í UK.

Annar mikilvægur undanfari baráttudags karla í UK var fyrsta ráðstefnan um málefni drengja og karla, sem haldin var i Brighton árið 2011. Þar komu saman nærri eitt hundrað félagssamtök, sem færðu í letur áskorun til ríkisstjórnar UK um að setja sérstakar þarfir drengja og karla í brennidepil og leita úrlausna. Í bréfinu segir m.a.: „Við sameinumst í hollustu við þann málstað að liðsinna öllum drengjum til fullnaðarþroska sem karlmanns og um leið að bæta vaxtarskilyrði í veröldinni fyrir sérhvern karlmann, konu, stúlku og pilt í hinu sameinaða konungsríki [Stóra-Bretlandi].“

Glen Poole er annar frumkvöðull að alþjóðabaráttudegi karla í UK og jafnframt forvígismaður Bandalags um hagsmuni drengja og karla (Men and Boys Coalition). Hann skrifaði árið 2013 grein í nýstofnaðan karlmálefnakálf „Daily Telegraph,“ þar sem hann segir m.a.:

„Vitað er; að karlar í Bretlandi lifa fjórum árum skemur en konur að meðaltali; að tólf karlar fremja sjálfmorð á degi hverjum; að níutíu af hundraði útigangsmanna eru karlar; að níutíu og fimm af hundraði fanga eru karlmenn; að sjö af tíu fórnarlömbum morðingja eru karlar; að stúlkur skjóta drengjum ref fyrir rass á öllum skólastigum; að stúlkur eru að þriðjungi líklegri til að stunda háskólanám; að drengir eru sjötíu af hundraði atvinnulausra; að ungir karlar, útskrifaðir úr háskóla, eru að helmingi líklegri til að ganga atvinnulausir; að karlmenn á þrítugsaldri þéna minna en konur á sama aldri; að níutíu og sex af hundraði þeirra, sem verða fyrir dauðaslysi í vinnu, eru karlar; að karlar voru áttatíu og fjögur af hundraði þeirra, sem frömdu sjálfsvíg í tengslum við kreppuna.“

Glen bætti við: „Ef konur og stúlkur ættu við slíkan vanda að stríða í sama mæli og karlar og drengir, þætti nauðsyn bera til að stofna til sérstaks alþjóðadags um málefnið. Hvernig má það vera, að við séum svo skeytingarlaus um ýmis konar vanda, sem frekar steðjar að karlkyns helmingi mannkyns?“

Árið 2014 tók Bandalag um hagsmuni drengja og karla að sér skipulagningu dagsins. Ári síðar vakti þingmaður Íhaldsflokksins, Philip Davies, máls á stöðu drengja og karla í neðri málstofu (House of Commons) breska þingsins. Þáverandi forsætisráðherra, Theresa May, lýsti yfir stuðningi við málstaðinn. Eins og gefur að skilja voru ekki allir sáttir við framgang málsins.

Við háskólann í Jórvík (York) var hátíðahöldum aflýst vegna andstöðu um tvö hundruð manns, sem tengdust háskólanum á einhvern hátt. Þeir rituðu opnið bréf. Þar mátti lesa m.a.: „Dagur, sem er til þess fallinn að vekja athygli á (celebrate) málefnum karla ... felur ekki í sér baráttu gegn ójafnrétti, heldur magnar það kerfisbundið ójafnrétti, sem þegar er til staðar.“ Jafnréttis- og fjölbreytninefnd téðs háskóla (equality and diversity committee) lét hafa eftir sér, að fyrirhugaður viðburður „væri sérstaklega óviðeigandi í ljósi þeirrar staðreyndar, að karlmenn skipuðu stjórn háskólans að tveim þriðju hlutum.“ Þrátt fyrir undirskriftalista til að mótmæla þessari afstöðu, en undir hann skrifuðu 4.261, sat háskólinn við sinn keip ári seinna.

Árið 2015 vannst sigur í baráttunni við ákæruvaldið í UK. Það samþykkti um síðir, að nú skyldu karlkyns fórnarlömb heimilisofbeldis/ofbeldis í nánum samböndum færð til bókar í skýrslum embættisins. Ári síðar fékk Bandalagið til samstarfs yfir fimmtíu stofnanir, einstaklinga og samtök, sem helguðu starf sitt drengjum og körlum. Árið 2018 hafði dagurinn slitið barnsskónum í Bretlandi. Skipulagðir voru rúmlega tvö hundruð viðburðir.

Alþjóðlegur baráttudagur karla er fyrirferðarlítill á Íslandi eins og víðar á Vesturlöndum, þar sem ríkir kvenfrelsunaralgleymi. Rúmensk stjórnvöld ákváðu þó árið 2016, að nítjándi nóvember skyldi þar í landi einnig verða þjóðlegur baráttudagur karla. Ástralar hafa árlega haldið upp á daginn síðan 2003. Danir héldu fyrst upp á daginn 2010 og Norðmenn ári seinna.

Mjór er mikils vísir. Ég leyfi mér að gera eftirfarandi orð Ben Hine, sálfræðings við Vestur-Lundúna háskóla, að mínum: „Það er trúa mín ... að körlum almennt sé á fjölmargan hátt bakað tjón og valdinn skaði. Nauðsyn ber til að fjalla sérstaklega um vanda ákveðinna undirhópa þeirra í félagslegu samhengi og á vettvangi stjórnmálanna með það fyrir augum að bæta hag þeirra. Það eiga þeir skilið.“