Bettina (f. 1949) er ensk að þjóðerni, en býr í Ástralíu. Hún er sálfræðimenntaður kynfræðingur og starfaði sem slikur um skeið eða þar til fyrir tveim áratugum síðan. Fram að þeim tíma hafði hún verið höll undir kvenfrelsunarfræðin, en sá sig um hönd og berst nú fyrir réttindum karla, sem eru fyrir borð borin í hatrammri og ofstækisfullri baráttu kvenfrelsaranna gegn veikara kyninu. Undanfarið hefur hún beitt kröftum sínum gegn ”kengúrudómstólunum,” sem settir hafa verið á laggirnir til að dæma og ósjaldan ófrægja karlnemendur, sem bornir hafa verið sökum um kynferðisleg ódæði gagnvart skólasystrum sínum. Þulan um svokallaða nauðgunarmenningu er vinsæl meðal vestrænna þjóða. Hugtökin hafa stöðugt bólgnað. Hugtakabólgan er meinsemd hin mesta og skemmir rökhugsun. En eins og öllum ætti að vera ljóst er þess háttar hugsun kvenfrelsurunum venjulega framandi.
Í viðtalinu er vikið að rannsókn á nauðgunarmenningunni í háskólum Ástralíu. Niðurstaðan var býsna niðurdrepandi fyrir kvenfrelsarana. Þegar allur kynferðislegur óskundi af hálfu karla – m.a. að líta konu girndarauga (samkvæmt þolanda eða aflifanda) – var talið, að um það bil 1.5% kvenna hefðu orðið fyrir slíku afbroti. Í BNA virðast rannsóknir benda til þess (afstætt í ljósi mismunandi gagnasafna, aðferða og þýða), að um 0.5% karla nauðgi konum. Það er vissulega 0.5% of mikið, en tæpast faraldur að telja. Konur í nánum samböndum berja jafnvel heldur meira á körlum en öndvert. Í viðtalinu er Bettínu óskað til hamingju með nýfengna orðu sínu frá áströlskum yfirvöldum fyrir afhjúpandi og einarða baráttu fyrir málfrelsi og gildi staðreynda, þ.e. í þessu tilviki andkvenfrelsunarbaráttu. Ætli Katrín eða Guðni eigi slíkar orður í sarpi sínum? Bettína er ein nokkurra afrekskvenna, sem tekið hafa upp hanskann fyrir bleika og blauða karlmenn, sem fæstir bera hönd yfir höfuð sér og gleðjast sumir við, þegar kvenfrelsararnir berja á kynbræðrum þeirra. Þeir eru dæmigerðar undirlægjur. En fen er oft fótum nær en hyggur. Norður-ameríski félagsfræðingurinn, Mikeal Kimmel (f. 1951), sem stýrir rannsóknastofu í karlafræðum á vegum erkikvenfrelsaranna með Jane Fonda (f. 1937) og Gloria Steinem (f. 1934) í broddi fylkingar, hefur nú einnig verið sakaður um kynferðislegt ofbeldi af hálfu kvenkynsnemanda. Það er enginn óhultur, heldur ekki í vígi kvenfrelsaranna.
https://www.youtube.com/watch?v=8_bV2gJFAVE
(Birtist í Vísi 24. feb. 2020)
"Ofbeldi hefur áhrif á líf milljóna kvenna um allan heim óháð menningu og þjóðfélagshópi og er ein versta birtingarmynd ójafnrar stöðu kynjanna. Talið er að ein af hverjum þremur konum verði fyrir alvarlegu ofbeldi einhvern tímann á lífsleiðinni. ... Kynbundið ofbeldi tekur á sig margvíslegar myndir allt frá heimilisofbeldi og nauðgun til kynfæralimlestinga og nauðungarhjónabanda. Nýleg rannsókn Alþjóðaheilbrigðisstofnunarinnar sýnir þó að heimilisofbeldi er stærsta ógnin við líf og heilsu kvenna og alvarlegt heilbrigðisvandamál um allan heim.... Um helmingur þeirra kvenna sem þolað hafa ofbeldi af hendi maka sinna hafa fengið alvarlega líkamlega áverka og konur sem einhvern tímann hafa orðið fyrir ofbeldi af hendi maka eru tvisvar sinnum líklegri en aðrar konur til að þjást af andlegu og líkamlegu heilsuleysi.“ Svo ritar Guðrún Dögg Guðmundsdóttir árið 2005, þáverandi forstýra Mannréttindaskrifstofu Íslands (nú útsendari sveitarfélaganna í Brussel.) Höfundur er keikur kvenfrelsari.
Alhæfingar, algildingar og staðhæfingar ýmist á grundvelli hugaróra eða vísvitandi skrumstælingar rannsóknaniðurstaða – stundum fölsunar þeirra - eða eigin kvenfrelsunarrannsókna og samantekta úr ársskýrslum kvenfrelsunarstofnanna á borð við Stígamót og Kvennaathvarf, eru undirstaðan að einhliða áróðri fyrir nauðsyn þess, að íslenskir skattgreiðendur pungi út til að bæta eymd kvenna. Karlar eru vitaskuld ævinlega sökudólgarnir. Öðruvísi er sjaldan á þá minnst.
Drífa Snædal, núverandi forsæta ASÍ, áður forstýra Kvennaathvarfsins, og háttskrifaður hugmyndafræðingur Vinstri-Grænna um kvenfrelsun, er líka kynngimagnaður kvenfrelsari. Á sama ári og kvenfrelsunarsystir hennar ofangreind leiddi okkur í sannleikann um karlillskuna um víða veröld, staðhæfði Drífa – jafn áhugasöm um mannréttindi og systirin í trúnni: "Að vera laus við ofbeldi hljóta að vera mannréttindi..." Og það fer varla á milli mála, hverjir séu þrjótarnir: "Það er alveg horft framhjá því að 95% þeirra sem beita heimilisofbeldi eru karlar og 95% sem verða fyrir því eru konur."
Drífa tekur enn djúpt í árinni: „Hér á landi eru þúsundir kvenna og barna sem hræðast hversdaginn. Þau eru ekki örugg heima hjá sér, finna fyrir daglegum ótta, vanmætti og niðurlægingu. ... Ástæðan er kynbundið ofbeldi [þ.e. ofbeldi karla] sem þrífst í skjóli þagnarinnar, ...“
Drífa fer enn á kvenfrelsunarkostum: „Kynbundið ofbeldi er ofbeldi sem karlar beita konur og staðfestir aldagamalt valdamisvægi kynjanna. ... Þannig hefur sameiginlega forsjáin [yfir börnum] gefið ofbeldismönnum enn eitt tæki í hendurnar til að stjórna lífi kvenna og barna, en yfirleitt eru þau stjórntæki sem tiltæk eru, notuð til að halda valdayfirráðum. Kynbundið ofbeldi er svo umfangsmikið vandamál að fullkomlega óábyrgt er að líta fram hjá því við lagasetningu eins og varðandi sameiginlega forsjá. ... Að líta fram hjá ofbeldi karls gegn konu inni á heimilinu er því að líta fram hjá ofbeldi gegn börnum. ... Eins og frumvarpið lítur út í dag er gert ráð fyrir því að foreldrarnir séu tveir einstaklingar sem búa við jafnrétti sín á milli og hafi hag barnsins að leiðarljósi. Algerlega er litið fram hjá félagslegu valdamisræmi milli kynjanna eða því að um ofbeldi geti verið að ræða. ... Ástæða þess að konur samþykkja sameiginlega forsjá þó það sé andstætt hagsmunum barnsins og/eða konunnar getur líka verið undirliggjandi hótun eða ógnun.“
Boðskapur Drífu er í samhljómi við stefnuskrá VG og öfgakvenfrelsara um allan hinn vestræna heim. Samkvæmt hugtaki þeirra um „feðraveldið“ margumrædda felst böl kvenna í ofbeldi karla á öllum sviðum, þó einkum inni á heimilunum, þar sem þeir kúga bæði konur og börn. Faðir er í sjálfum sér skaðvaldur barna sinna.
Það hefur ekki staðið á Alþingi og stjórnvöldum að bregðast við í anda þessa málflutnings. Á þeim vettvangi hafa kvenfrelsarar með VG í broddi fylkingar unnið hvern „stórsigurinn“ á fætur öðrum. T.d. hefur nýlega verið lögleiddur fleirþjóðlegur samningur þess efnis að líta beri á konur sem fórnarlömb karla. Dómarar verða því augljóslega að túlka íslensk lög í því ljósi. Stjórnvöld hafa gripið áróðurinn á lofti og staðfest í umfangsmiklum aðgerðaáætlunum gegn körlum, feðrum.
Undir samstjórn Sjálfstæðisflokks og Framsóknarflokks starfaði á árinu 2003 ein á mörgum svokölluðum „jafnréttisnefndum,“ sem skipaðar hafa verið af íslenskum stjórnvöldum (í tíð Árna Magnússonar, félagsmálaráðherra). Hún hafði þann starfa að úthugsa aðgerðir til að stemma stigu við ofbeldi karla gegn konum eins og hver nefndin á fætur annarri síðan. Tillögur voru t.d. þær að fræða starfsfólk dómstóla, saksóknara og löggæslu um ofbeldi af hálfu karla. Þar að auki skyldi markvisst fjölga konum í starfsstéttum, sem koma að slíkum ofbeldismálum, enda þótt konur væru þar í miklum meirihluta. Það var þó ekki bundið í kvóta eins og tíðkast, þegar auka þarf veg kvenna í þjóðlífinu.
Snemma árs 2009 komst til valda ríkisstjórn VG og Samfylkingarinnar. Í skýrslu velferðarráðuneytis árið 2013 gefur eftirfarandi að lesa: „Markmið áætlunar ríkisstjórnarinnar um aðgerðir gegn ofbeldi karla gegn konum í nánum samböndum miða að því að fyrirbyggja ofbeldi gegn konum, styrkja úrræði fyrir konur sem beittar eru ofbeldi og vinna að verndun barna sem verða vitni að ofbeldi. Þá er þess sérstaklega getið í markmiðum að unnið skuli að úrræðum fyrir karla sem vilja hætta að beita ofbeldi.“ Hvergi er getið um „viðgerðir“ á konum, sem beita slíku ofbeldi u.þ.b. til jafns við karla.
Ríflegir styrkir til Kvennaathvarfs og Stígmóta eru meðal aðgerða stjórnvalda ríkis og Reykjavíkurborgar og í samræmi við stefnuskrá VG, þar sem stendur m.a.: „Standa skal myndarlega við bakið á þeim grasrótarsamtökum sem hafa borið hitann og þungann af ráðgjöf og þjónustu við þolendur [konur]. Sömuleiðis þarf að tryggja meðferðarúrræði fyrir ofbeldismenn [ofbeldiskarla].“ Það þarf varla að taka fram, að rausn VG er sótt í vasa skattgreiðenda.
Ofannefndar áætlanir eru byggðar á kunnáttuleysi og/eða fordómum og/eða vinsældaöflun og/eða ofstæki. Fyrir liggur mýgrútur rannsókna, sem stjórnmálamenn, vilji þeir á annað borð grundvalla stjórnvaldsaðgerðir á upplýsingu og staðreyndum, gætu kynnt sér. Ég læt mér að sinni nægja að nefna eina þeirra frá nágrönnum okkar, Norðmönnum, sem oft vanda til verka. „Það vekur athygli, að þar sem um er að ræða ofbeldi meðal fullorðinna í fjölskyldunni, telja margir viðmælenda [mæðranna] sig [hvort tveggja] aðalofbeldismann og upphafsmann ofbeldisins.“ (Skýrsla 4/2014 um rannsóknir á ofbeldi mæðra gegn börnum frá „Nasjonalt kunnskapssenter for vold og traumatisk stress,“ 4/2014) Þessi niðurstaða endurómar reynsluna frá fyrsta kvennaathvarfi okkar tíma í Lundúnum.
Þrátt fyrir, að staðreyndir tali öðru máli, eru karlar venjulega dregnir til ábyrgðar fyrir heimiliserjur. Til að mynda var í samstarfsyfirlýsingu ríkisstjórnar Samfylkingarinnar og Vinstri grænna frá maí 2009 kveðið á um, að ríkisstjórnin muni grípa til aðgerða til að útrýma ofbeldi karla gegn konum, m.a. með því að lögfesta austurrísku leiðina 10. júní 2011. Þess má geta, Austurríkismenn eru sérlega kappsamir kvenfrelsarar. T.d. átti sér stað árið 2007 fjölmiðlaherferð þar í landi undir herhvötinni „Heittelskuð, heitbundin, höggvin“ (verliebt, verlobt, verprügelt).
Í fyrrnefndu lagaákvæði felst að fangelsa megi ofbeldismann á heimili umsvifalaust, að beiðni konu í sjálfskilgreindri neyð. Lögregluembætti landsins hafa þráfaldlega beitt ákvæðinu til að grípa inn í heimiliserjur. Það kemur ekki á óvart. Það var nefnilega ein aðgerða stjórnvalda, að innræta m.a.lögreglunni og félagsþjónustunni áróður kvenfrelsaranna. Löggjöf og framkvæmd eru, að sögn stjórnvalda, til að stuðla að jafnrétti. Í umdæmi lögreglustjórans á Reykjanesi hefur þessu ákvæði einungis verið beitt gegn körlum á ákveðnu tímabili. VG hefur nú á prjónunum að gera kvenfrelsunaráróðurinn að námsgrein í skólum landsins.
Ósvinna, misrétti og virðingarleysi við hlutaðeigandi börn á sér stað í vitundarbrenglaðri samvinnu lögreglu, félagsmálayfirvalda (barnverndarnefnda, Barnaverndarstofu) og Kvennaathvarfs. Samkvæmt rannsókn Anni G. Haugen (2009) fyrir Rannsóknastofnun í barna- og fjölskylduvernd á viðbrögðum félagsþjónustu og barnaverndar við ofbeldi gegn konum, gegnir Kvennaathvarfið lykilhlutverki, hvað varðar samstarf við stofnanir innan félagsþjónustu, en þær fara með mál kvenna, sem búa við ofbeldi á heimilum sínum og barna þeirra. Fram kemur að mikið traust er borið til starfsemi athvarfsins af hálfu félagsþjónustunnar. (Bergdís Ýr Guðmundsdóttir) Þess má og geta, að Kvennaathvarfið hefur verið verðlaunað af Reykjavíkurborg fyrir jafnréttisstarf.
Beinum sjónum aftur í austur. „Árið 2009 voru birtar niðurstöður norskrar rannsóknar sem náði til allra þarlendra kvennaathvarfa. Rannsóknin skiptist í tvo hluta, megindlegan spurningalista til stjórnenda 50 kvennaathvarfa í landinu (alls eru þau 51) og eigindleg viðtöl við 22 börn á aldrinum 4-17 ára sem höfðu dvalið í slíku athvarfi. [Feður barnanna hafa greinilega ekki verið virtir viðlits.] Helstu niðurstöður rannsóknarinnar voru að börnum fannst staða þeirra oft vera ruglingsleg, þau skorti upplýsingar ... [Á]herslan á að halda staðsetningu athvarfsins leyndri flækti líf sumra, þau þurftu sum hver að ljúga og skipuleggja sögu sína vel til þess að koma ekki upp um staðsetninguna. Í nokkrum tilfellum leiddi það til þess að barnið einangraði sig frá lífinu utan athvarfsins. Þátttakendur kvörtuðu yfir því að hafa ekki fengið mikilvægar upplýsingar um dvöl sína, svo sem hvar þau voru, hver væri ástæða dvalar þeirra og hvað tæki við er dvöl í kvennaathvarfinu lyki.“ ... „Togstreita í tryggð barns við móður er algeng þegar barn sem fylgir móður úr ofbeldisfullu sambandi saknar föður síns eða langar til þess að viðhalda samskiptum við hann.“ (Bergdís Ýr Guðmundsdóttir)
Aðdáun barnaverndaryfirvalda á Kvennaathvarfinu er einskær: „Í einstaka tilvikum hafa konur leitað í Kvennaathvarfið eftir að barnaverndaryfirvöld hafa skikkað þær til að slíta sambúð við ofbeldismann vegna ólíðandi ástands heima fyrir. Þar sem þær hafa ekki haft í önnur hús að venda upplifa þær sig stundum þvingaðar til dvalar í Athvarfinu. Í dagbókarfærslum má finna 26 mál þar sem afskipti Barnaverndar eru skráð, eða 20%.“ (Anni Haugen og Bergdís Ýr Guðmundsdóttir)
Það er víðar en í Noregi að reynt er að skyggnast bak við tjöldin í kvennaathvörfunum. Gerhard Amendt er prófessor við háskólann í Bremen í Þýskalandi. Hann hefur um langt árabil stundað rannsóknir á kynferði og samskiptum kynjanna. Skilnaður og þáttur kvennaathvarfa við úrlausn þeirra hefur komið þar í brennidepil. Honum segist svo frá: „Rannsókn okkar [rannsóknarhópsins] á skilnuðum í Bremen leiddi í ljós, að ofbeldi átti sér stað í [tæpum] þriðjungi tilvika allra skilnaða. Átján hundruð karlar greindu frá líkamlegu eða sálrænu ofbeldi af hálfu maka. Þetta er mun hærra hlutfall, heldur en við venjulegt dagfar, um það bil tíu af hundraði. Í þeim skilnuðum, þar sem um ofbeldi var að ræða, áttu fyrrverandi eiginkonur eða unnustur upptök að ofbeldinu. Rannsóknir sviptu hulunni af ofbeldi kvenna, sem einnig fremja ofbeldi við aðstæður í lífi fullorðinna, þar sem misklíð ríkir. Það er einungis frá sjónarhóli kvennaathvarfa, að karlar eru [einvörðungu] að ofbeldinu valdir. Í stað þess að stuðla að lausn ágreinings við skilnað, hella kvennaathvörfin í raun olíu á eldinn.“
Aukin heldur: „[T]alsmenn kvennaathvarfanna reyna að beita fordómum í því skyni af hafa að engu rétt barns til beggja foreldra.“ ... „Meðan vísindin leitast við að leysa ágreining, hrósa kvennaathvörfin stjórnmálalegum sigri í ljósi fjandskapar gegn körlum.“ ... „Kvennaathvörfin eru heimur án lífsgleði. Og viðleitni til að jafna ágreining í sambandinu hefur verið umsnúið í hugarvíl um tilvistina og jafnvel sjálfshatur. En karlfæð gæti [sem sagt] vísað [umræddum konum] veg.“
„Formælendur kvennaathvarfanna láta sér í léttu rúmi liggja ákúrur þess efnis, að farið sé á skjön við siðferði atvinnumennskunnar, því atvinnumennska er fráleitt þeirra ær og kýr. Þvert á móti nefna þeir sig „skæruliða,“ sjálfsálitinu uppmálaðir. Það endurspeglar viðhorf til kvenna sem fórnarlamba ógnvekjandi karlavalds og almennings, ... Atvinnumennskusiðferðið hefur gagngert vikið fyrir stjórnmálalegum ásetningi. Slíkt gefur þeim [starfsmönnum, formælendum] sjálfsástarstuð og tilfinningu siðferðilegrar upphafningar yfir aðra í veröldinni. Það er góð blanda sjálfsupphafningar og sjálfsfórnar ...“
„Flestir [starfsmanna kvennaathvarfanna] láta sem vind um eyru þjóta [þá staðreynd], að þegar upp er staðið er ekkert gagn í ráðgjöfinni til skjólstæðinganna, sem á náðir þeirra leita, vegna þess, að gagnsleysið er útskýrt sem þvermóðska kvennanna gegn stjórnmálalegu innsæi [ráðgjafanna]. Trúboð (mission) þeirra veitir stærri sjálfsástarfullnægju, heldur en það óárennilega og torsótta verkefni að starfa með ofbeldisfjölskyldum, sem beita líkamstjáningu í stað orða daglegs máls og hafa að öðru leyti ekkert við hvert annað að segja.“
Boðskapurinn er, að „.. konum séu allar bjargir bannaðar og karlar drottni. Þannig viðhalda kvennaathvörfin slitnu talsambandi makanna. Fyrirætlanin er stjórnmálalegs eðlis.“
Ég tek að lokum heilshugar undir heiðræði Gerhards: „Ráðgjöf og lækning verður að vera ómenguð stjórnmálalegri hugmyndafræði, sem einungis á heima í ólýðræðislegum samfélögum.“
„Sett er fram tillaga um frumkvæði til fólksfækkunar á heimsvísu. Hún mun á nokkrum áratugum leiða til þess, að karlmenn verði um það bil eitt til tíu af hundraði [mannkyns], í þeim tilgangi að stuðla að friði og grósku í veröldinni.“ Haldið verður upp á alþjóðlegan geldingardag. (Krista Leighanne)
„Karlinn er þrunginn tortímingu; harðneskjulegur [og] sjálfselskur. Hann unnir stríði, ofbeldi [og] sigurvinningi, miklast af sjálfum sér og leggur að fótum sér. Eins og í hinum veraldlega heimi sáir hann í siðferðið ósætti, glundroða, sjúkdómum og dauða.“ ... „Yfirburðir kynferðis okkar sem kvenna eru óendanlegir.“ (Elizabeth Cady Stanton (1815-1902))
„Þarfnast konur land og hers ..; eða kvenfrelsunarútlagastjórn ... ? Eða er málið einfaldara í sniðum? Rúmið á konan, híbýlin á konan; allt land heyrir konum til. Sýni náinn karlmaður ýgi verður hann fjarlægður úr því rými, sem hún hefur óyggjandi og heilagt kall til. Hann verður handtekinn, honum verður meinuð náðun og sóttur til saka. ...
„Mig dreymir um að sjá karl svo lúbarinn, að hann liggi í blóðbaði með skóhæl á kafi í munni sér sem væri epli í gini svíns.“ (Andrea Dworkin (1946-2005)) Mælir með að konur útrými körlum, sem standa í vegi fyrir þeim.
Aurelia Vera er kennari á Kanaríeyjum. Boðskapur hennar í kynfræðslutíma með unglingsnemendum var á þessa leið. Hún beindi orðum sínum til karlkynsnemenda: Væri þú tilkippilegur til geldingar í því skyni, að tryggja konum völd? Hún svarar piltinum sjálf neitandi og segir því næst: „Við þurfum að láta okkur lynda (dabble) úrval [drengja] til geldingar. Ef þú vanaðir son þinn, væri hann ekki fær um að eignast börn. [Aukin heldur] væri honum hlíft við fjölda kynvakastýrðra breytinga, sem hafa í för með sér [aukna] líkamsburði. Þrótturinn kemur úr kynkirtlunum. Svo verða raddir þeirra áfram barnslegar.“
Úr skotæfingabúðum kvenna. Herhvötin hljómar: „Dauðir karla ljúga ekki. ... Dauðir karlar nauðga ekki. ... Leiðin til hjarta karlsins liggur í gegnum brjósthol hans. ... Skotfæri eru af skorum skammti. Það eru ekki karlar.“
„Annað hvort verða karlar að þróast eða verða útdauðir ella. Konur munu einfaldlega stofna fjölskyldur á eiginkarla eða karlelskuhuga einfaldlega vegna þess, að þær eru þegar færar um að sjá um sig sjálfar. Sæðisbankar eiga nóg sæði, svo sérhver kona í veröldinni gæti eignast tvö börn næst öldina. Karlar eru úreltir.“ (Á Íslandi hafa tæplega tvö hundruð konur farið þessa leið árið 2020.) (Viðbrögð á Twitter við grein um karlaskort.)
„Líklega er öryggisfangelsi einasti staðurinn, þar sem karlar geta talið sig örugga, nema yfir þeim vofi sú hætta að verða leystir úr haldi.“ (Germaine Greer, f. 1939)
„Foreldrar í Bandaríkjum Norður-Ameríku velja nú stúlkur fram yfir drengi í aukandi mæli. Oft og tíðum sjá þeir stúlku fyrir hugskotssjónum, þegar þeir stoltir leiða hugann að [þeirri lífsreynslu] að fylgjast með barni vaxa og dafna og verða að velheppnuðum fullorðnum.“ (Hanna Rosin)
„Karlmaðurinn á gersamlega engan tilverurétt [out of phase with] í náttúrunni. Konan er náttúran. Karlinn er innrásarmaðurinn. Tilverurétt á [einungis] sá karlmaður, sem endurstillir bylgjulengdina eða afmáir karlmennsku sína, [aðrir ættu að] eyða sjálfum sér [...]. (Jill Johnston (1929-2010))
„Líta ber á hatur kvenna á körlum sem kvenfrelsunarviðbragð. Við ættum að vera hreyknar af því.“ (Julie Bindel, f. 1962)
„Réttur kvenna til lífs er rétti karla æðri. ... Þess vegna er útrýming karla góður og réttlætanlegur gjörningur, sem kemur konum vel og líta má á sem líknardráp.“ (Valerie Solanas (1936-1988))
„Hatur mitt til karla er engin hugarfluga (meme). Það er ekki söguburður á veraldarvefnum. [Karlhatur mitt] er trúfesta, ær mínar og kýr.“ (Kristina Agbebiyi) Kristina er félagsráðgjafi, sem vann til verðlauna við norður-amerískan háskóla. Verðlaunin eru veitt með hliðsjón af eftirtöldum atriðum: Verðlaunahafi skal hafa sýnt leiðtogahæfileika; lagt jákvætt af mörkum til félagsþjónustu; sýnt hollustu í stjórnmála- og félagsstarfi; sýnt framúrskarandi námsárangur; sýnt og sannað sig á grundvelli siðalaga samtakanna um atvinnumennsku. Hún lýsir sér svo:„Ég er hugfangin af eigin sjálfsást. Og ég er sallaánægð með þann ásetning að biðjast ekki velvirðingar á henni. Það fellur mér vel í geð, að fólk, sem mér er annt um, finni til hamingju, þegar það verður vitni að sjálfsást minni. Ég nýt blessunar.“ ... „Vinum mínum finnst ég vera stórkostleg. Og það finnst mér líka. Það eru þeir einnig. Það er svo yndislegt.“
„Afeitrun jarðarinnar verður að eiga sér stað, eigi líf að þrífast til framtíðar. Ég hygg, að hún verði samhliða þróun, sem hafi í för með sér verulega fækkun karlmanna.“ (Mary Daly (1928-2010)
„Ég bið fólk að hugleiða ... sviðsmynd, þar sem við [konur] myrðum ákveðinn fjölda karlmanna í viku hverri. Hversu mörgum þyrftum við að koma fyrir, þar til feðraveldið sest niður handan borðsins og segir: „Gott og vel, látum gott heita. Hvað er í okkar valdi til að stansa aflífunina?“ ... „Hversu marga karla þurfum við að drepa svo þeir hætti að nauðga okkur“ (Mona Eltahawy, f. 1967)
„Hlutfall karla verður að skera niður í og haldið í u.þ.b. tíunda hluta mannkyns.“(Sally Miller Gearhart, f. 1931)
„Það er engin þörf fyrir herkvaðningu. Við þurfum geldingar happdrætti fyrir hvíta karla. Mánaðarleg drögum við út afmælisdag, sundurgreinum þá óþörfu og bregðum skærunum á nokkra poka [punga], helst við fjölmenna, opinbera samkomu.“ (Sarah Jeong, f. 1988, í ritstjórn Nýju Jórvíkur Tímans (New York Times)
„Vald mitt til að meiða karlmenn eykst með aukinni frægð og valdeflingu.“ (Sharon Stone, f. 1958)
„Mér svellur móður við þá tilhugsun, að geta ákært sérhvern þann karlmann, sem ég hata eða er í nöp við, fyrir að hafa þuklað á mér fyrir þrjátíu og fimm árum síðan, og rústað lífi hans, án sannanna. Ég þakka þér, kvenfrelsun! ... Ef þú hefur syni þína á brjósti eru [í raun] að þjálfa þá sem nauðgara, þegar þeir komast til vits og ára. Þú ert í raun réttri að kenna þeim, að þeir geti þuklað á konu, þegar þeim sýnist. Sértu andsnúin nauðgunum, skaltu hætta að gefa drengjum brjóst.“ (Shaykha Alia)
Suzanna Danuta Walters, prófessor í félagsfræði og framkvæmdastýra og við Kven- og kynfræðadeild deild „Northeastern University“ í Bandaríkjum Norður-Ameríku:
„[S]tandi hugur ykkar til þess að losna undan hatri okkar [kvenna] sökum misgjörða ykkar um aldir – sem þið hafið [einnig] notið góðs af – notið eftirfarandi affararsælast: Hokið herðum, svo við mættum rétta úr kútnum, án þess að vera barðar niður. Heitið því að kjósa einvörðungu konur. Bjóðið ykkur ekki fram til embætta. Hafið ekki umsjón með nokkrum hlutum. Leggið frá ykkur valdasprotann. ... Og hafið það hugfast, að við munum ekki lengur þerra krókódílatár ykkar. Hatur okkar er réttlátt. Þið hafið gerð á hlut okkar.“
Þrátt fyrir að sagan geymi minningar um fjölda stór- og heimsvelda og aragrúa brjálæðinga, sem dreymt hefur um heimsyfirráð, um eitt alheimsríki, er hugsunin fjarstæðukennd. Því hef ég kímt að fólki eins og Klaus Schwab, forystusauði Alheimsefnahagsráðsins (World Economic Forum). Hann hefur nefnilega marglýst því yfir, að alheimsríkið sé í burðarliðnum. Svo hefur auðkýfinga- og stjórnmálamannafélagsskapur hans stofnað til samvinnu við Sameinuðu þjóðirnar. Saman hafa þessi reginsamtök sett heiminum markmið; „sjálfbærnimarkmið.“
Eitt þessara markmiða er að hlífa náttúrinni við mannskepnunni og annað að valdefla konur og dætur (börn) þeirra. Markviss undirbúningur að báðum markmiðum hófst um svipað leyti, fyrir um hálfri öld síðan. Upplausn og áróður eru lykilhugtök.
Þegar ég skoða þessa undirbúningssögu verð ég að ljúka upp einum munni með auðkýfingnum, Bill Gates, sem er afskaplega umhugað um samneyti við barnaníðinga, að sprauta mannkyn með alls konar bóluefnum og bjóða því skordýr í matinn, hvað ættir auðkýfinganna eru stefnufastar og einarðar eins og t.a.m. Rockefeller, Soros og Rothschild.
Meginaðferðin er enn sem fyrr að deila og drottna. Þegar þriðja bylgja kvenfrelsunar reis upp úr síðara heimsstríði, hlóðu auðmannasjóðirnir, þ.e. framfara- og mannréttindasjóðir, sem þeir venjulega eru kallaðir, fé á hreyfinguna.
Grunnstoðin í málflutningi kvenfrelsunarhreyfingarinnar er sú, að skapari himins og jarðar hafi skapað kúgaðar konur og karla til að kúga þær - og gera þeim lífið leitt.
Nýlega komust mannvitsbrekkur sömu hreyfingar að því, að skaparanum hafi einnig orðið á í kynmessunni. Þess vegna þarf að berjast bæði fyrir kven- og kynfrelsun. Helvítis strákunum og körlunum verður því að koma fyrir kattarnef.
Það kveður orðið svo rammt að þessari iðju, að þingmaður „undir niðri,“ Pauline Hanson, hefur lýst því yfir, að aftökur karla séu orðin þjóðaríþrótt Ástrala.
Í Ástralíu býr einn af harðvítugustu kvenfrelsurum heims, Clementine Ford, sem tók upp á því að eignast son. Og kvartar mikið yfir þeirri kúgun. Enda er heróp hennar; „drepum alla karla.“
Þessi mikli frelsari kvenna hefur gefið út bækur. Eins og gefur að skilja á Clementine fjölda aðdáanda, sem biðja hana um áritun á bækurnar. „Hefur þú drepið karlmanna í dag? Hvers vegna, ef svo er ekki? Svo áritar Clementine eina bókanna.
Í nýjustu bókinni má lesa: „Hvernig dirfast karlar á líðandi stundu að bera saman uppreisn kvenna, sem fyrir löngu síðan varð tímabær, [þótt] enn sé hún ekki fullnægjandi, við [gjörninga] níðinga og kvenhatara, sem hafa pyndað okkur um aldir eins og um nornaveiðar væri að ræða. Mættu þeir allir sorðnir verða (f..k them all) til helvítis.“
„Ég-líka-byltingin,“ sem kvenfrelsarar RÚV kalla „me-too-byltingu,“ það er „karlaaftökumúgefjun“ sú, er upphófst í Bandaríkjunum, er enn við lýði, enda þótt sú bylting kynni að narta ofurlítið í börnin sín. Á Íslandi birtist hún nýlega í kvennaverkfalli, þar sem verulegur hluti íslenskra kvenna lýsti yfir kúgun sinni í svipuðum dúr og allar konur á landsfundi Samfylkingarinnar fyrir nokkrum árum síðan. Allar höfðu þær orðið fyrir kynferðislegri áreitni.
Það sagði líka Brittany nokkur Higgins á fyrrnefndri álfueyju suður í höfum. Kvenvænir dómstólar tóku undir lygar hennar um nauðgun á ríkisstjórnarskrifstofu. Þó upp hafi komist svik um síðir og konan sé verulega elfd að völdum – fékk meira að segja góða stöðu hjá Sameinuðu þjóðunum, muni ég rétt – virðist hún ekki þurfa að axla ábyrgð.
Hin glögga Janice Fiamengo segir „ég-líka-byltingu-RÚV“ hafa verið gagnlega að því leyti, að hún hafi galopnað augu sjáandi fyrir eiginlegum tilgangi og trú hreyfingarinnar. Í siðlegu samfélagi, segir Janice, ætti öllum að vera ljóst, að jafnrétti og mannleg reisn væri ekki á hennar stefnuskrá, svo svívirðilegar eru aftökurnar og samviskuleysið gagnvart þjáningum karla.
Það er svo sem skiljanlegt, að enn velji karlar sjálfsvíg, þegar öll sund lokast. Karlar eru um áttatíu af hundraði þeirra, sem velja þá óyndislegu og harmþrungnu leið. Kannski þeir fari beina leið til helvítis eins og kirkjan kenndi um árabil og Clementine og fleiri kvenfrelsarar boða nú.
Það er varla heldur tilviljun, að karlar séu einnig í meiri hluta fíkniefnasjúklinga, utangarðsmanna, glæpamanna og barnlausra.
Útskúfun er körlum þungbær, en þó er aðskilnaður við börnin vafalítið þyngstur á metunum, þegar óhamingja þeirra er skoðuð. Eins og allir ættu að vita, er það snar þáttur í valdeflingu kvenna að taka börnin af feðrum þeirra með einum eða öðrum hætti. Verstu móðurvargarnir í þessu tilliti verða jafnvel þjóðhetjur meðal kvenhollra Íslendinga, í kvenna- og móðurríkinu við nyrsta baug. Ástandið er líklega svipað og handan áls. Um helmingur breskra barna býr nú á móðurheimili.
Réttsýnar konur og karlar hafa þó veitt mótspyrnu, líka félagsskapnum íslenska, „Lífi án ofbeldis,“ sem leggur ríka áherslu á allra handa ofbeldi feðra gegn börnum sínum. Á Spáni hefur t.d. trisið andófsbylgja, sem m.a. lýsti sér í mikilli kröfugöngu þar um slóðir. Þar sameinuðust mæður og feður gegn sundrungraöflum og auðkýfingafífluðum konum.
Það tókst líka að stöðva „lögleiðingu“ á vettvangi Sameinuðu þjóðanna, í þá veru, að foreldraútilokun (parental alienation), sem aðallega er stunduð af mæðrum til að efla vald sitt, væri í raun ekki til. Gáfumenn meðal sálfræðinga höfðu komist að þessu, eftir þrotlausar umræður og rannsóknir, sem gefa rannsóknum á þriðju (píslarvættis)vaktinni (eða fjórðu) ekkert eftir.
Það er vonandi tímanna tákn, að kvenfrelsunartímaritið Jezebel, þar sem birst hafa „ritrýndar“ greinar kvenfrelsunarvísindamanna, hafi nú lagt upp laupana. Það hefur horfið á vit formóðurinnar, þeirrar skelfilegu fordæðu.
Það er líka uppörvandi, að alþjóðahreyfingu, sem berst fyrir (eiginlegri) vísindalegri viðmiðun í öllu því, sem lýtur að skilningi og úrlausn við heimiliserjur og ofbeldi, vaxi nú fiskur um hrygg. (DAVIA – Domestic Abuse and Violence International Alliance.) Þar hafa bundist samtökum félög frá þrjátíu og fjórum löndum í flestum heimsálfum.
Þessi staðreynd segir þá sögu, að áróðursbábiljan um kven- og barnvonsku karla hefur verið blásin út um víða veröld. Samtök kvenfrelsara, fjölmiðla og heimsyfirráðaauðkýfinga, eru enn að, svo ekki má sofna á verðinum.
Það er sérstaklega sótt að Múhameðstrúarmönnum um þessar mundir, samhliða vopnastórsókn samrunaheimsveldis Bandaríkjamanna og Ísraelsmanna fyrir botni Miðjarðarhafs. Deila og drottna er þar í öndvegi. Meginskotskífurnar eru Íran og Afganistan, þar sem íslenskir erkikvenfrelsarar gerðu garðinn frægan, bæði á stjórnmála- og kvenfrelsunarfræðasviðinu.
En betur má, ef duga skal. Drengir eru í bráðri hættu í þessari karlfjandsamlegu múgsefjun. Þeir eru vanræktir og kvengerðir og heilbrigt hátterni þeirra er sjúkdómsvætt – einkum með ADHD. Það á ekki síst við á uppeldisstofnunum hins opinbera eins og fjöldi rannsókna og reynsla ber vitni um.
Viðmót (kven)kennara er strákum neikvætt og andsnúið. Það leiðir til óvinsælda, vansældar og síðri kennslu. Enda er bágur árangur drengja í skóla varla nýjabrum í fréttum. (Það er engu líkara, en að fjölda Íslendinga – alla vega VG og Svandísi – þyki vænna um hvali en drengi.)
Heilbrigðum konum er þó víðar brugðið en á þjóðþingi Ástralíu. Kanadíski þingmaðurinn, Anne Cools, lét t.d. hafa eftir sér fyrir nokkrum árum:
„… þessi kvenfrelsun hefur sprottið upp [eins og gorkúla] á síðustu árum. Öll manngæska og dygð prýða konur, en illska öll og ofbeldi karla.“
Einu sinni lýsti hin sköruglega járnfrú, forsætisráðherra Breta, Margaret Thatcher (1925-2013), því yfir, að hún legði fæð á kvenfrelsun. Hún væri eitur í hennar beinum.
En íslenska kvenfrelsunarríkisstjórnin situr við sinn keip; vinnur að því að ná sjálfbærnimarkmiðum Sameinuðu þjóðanna og Alheimsefnahagsráðsins og fjármagnar baráttuna gegn körlum og kyni.
Íslensk ríkisstjórn er svo skjálgeygð, dáðlaus og aumkunarverð, að um hana mætti hafa svipuð orð og bandaríski stjórnmálaskýrandinn, William Buckley yngri (1925-2008), um þá bandarísku (þar sem elliærir, siðlausir og stríðsóðir stjórnmálamenn ráða ríkjum) og snillingana við Harvard háskóla (sem nýlega rak kvenrektor sinn fyrir ritstuld:
„Ég hefði betur treyst þeim fjögur hundruð, sem fremst raðast í símaskrána í Boston, fyrir stjórn Bandaríkjanna, heldur en gáfumönnunum (faculty of) við Harvard háskóla.“
Coalition to End Domestic Violence (endtodv.org) https://bettinaarndt.substack.com/p/hateful-clementine-ford?utm_source=post-email-title&publication_id=448263&post_id=140239031&utm_campaign=email-post-title&isFreemail=true&r=ry8jq&utm_medium=email https://fiamengofile.substack.com/p/shty-women-in-feminism?utm_source=post-email-title&publication_id=846515&post_id=140332630&utm_campaign=email-post-title&isFreemail=true&r=ry8jq&utm_medium=email https://menaregood.substack.com/p/the-demonization-of-masculinity?utm_source=post-email-title&publication_id=1350013&post_id=140160829&utm_campaign=email-post-title&isFreemail=true&r=ry8jq&utm_medium=email https://menaregood.substack.com/p/the-fall-of-the-always-believe-women?utm_source=post-email-title&publication_id=1350013&post_id=140183886&utm_campaign=email-post-title&isFreemail=true&r=ry8jq&utm_medium=email https://bettinaarndt.substack.com/p/feminisms-latest-weapon-is-a-fraud?utm_source=post-email-title&publication_id=448263&post_id=139601695&utm_campaign=email-post-title&isFreemail=true&r=ry8jq&utm_medium=email Video #18N Manifestación Derechos de los Niños - YouTube https://www.youtube.com/watch?v=6wA8BmgUylw https://menaregood.substack.com/p/women-say-feminist-hatred-of-men?utm_source=post-email-title&publication_id=1350013&post_id=140013854&utm_campaign=email-post-title&isFreemail=true&r=ry8jq&utm_medium=email https://www.youtube.com/watch?v=ksqgKZfEfNM j F https://menaregood.substack.com/p/the-truth-about-male-suicide?utm_source=substack&utm_medium=email https://menaregood.substack.com/p/jezebel-goes-down-ding-dong-the-witch?utm_source=substack&utm_medium=email&utm_campaign=email-half-post&r=ry8jq#play https://steigan.no/2023/11/hvordan-star-det-til-med-likestillingen-i-verdens-mest-likestilte-land/?utm_source=substack&utm_medium=email https://www.mindingthecampus.org/2023/11/13/the-collegiate-war-on-men/?utm_source=NAS+Email+General&utm_campaign=388c1f1efc-EMAIL_CAMPAIGN_2023_08_31_02_11_COPY_01&utm_medium=email&utm_term=0_-bd36de006c-%5BLIST_EMAIL_ID%5D https://fiamengofile.substack.com/p/are-women-the-biggest-losers-of-the?utm_source=post-email-title&publication_id=846515&post_id=138766630&utm_campaign=email-post-title&isFreemail=true&r=ry8jq&utm_medium=email https://menaregood.substack.com/p/regarding-men-22-mean-girls-too?utm_source=post-email-title&publication_id=1350013&post_id=139285089&utm_campaign=email-post-title&isFreemail=true&r=ry8jq&utm_medium=email https://fiamengofile.substack.com/p/international-day-for-the-elimination?utm_source=post-email-title&publication_id=846515&post_id=139110724&utm_campaign=email-post-title&isFreemail=true&r=ry8jq&utm_medium=email https://bettinaarndt.substack.com/p/narrow-escape-for-lisa-wilkinson?utm_source=post-email-title&publication_id=448263&post_id=139139082&utm_campaign=email-post-title&isFreemail=true&r=ry8jq&utm_medium=email https://menaregood.substack.com/p/feminist-lies-the-old-and-the-new?utm_campaign=846515&utm_source=cross-post&r=ry8jq&utm_medium=email https://menaregood.substack.com/p/anti-semitism-judaism-zionism-white?utm_source=substack&utm_medium=email&utm_campaign=email-half-post&r=ry8jq https://www.youtube.com/watch?v=QeI-olvKwrM https://www.theguardian.com/australia-news/2023/may/23/senior-act-police-officer-was-immediately-suspicious-of-brittany-higginss-allegation-inquiry-told https://bettinaarndt.substack.com/p/lynching-of-men-is-our-national-sport?utm_source=post-email-title&publication_id=448263&post_id=138768495&utm_campaign=email-post-title&isFreemail=true&r=ry8jq&utm_medium=email
(Birtist í Vísi 25.september 2019)
Tíu ár eru umliðin frá andláti Marilyn French (1929-2009), einum afkastmesta kvenfrelsara og rithöfundi eftirstríðsáranna. Sjálf sótti hún innblástur til kyndilbera baráttunnar, hins merka heimspekings og rithöfundar, Simone de Beauvoir (1908-1986). Simone sagði reyndar aldrei ótvírætt, að hún væri kvenfrelsari. T.d. hafði hún að orði: „Við verðum ... að sýna röksemdum kvenfrelsara tortryggni; oft og tíðum tapa röksemdirnar gildi sínu sökum viðleitni þeirra til að efna til deilu.“
Þessi orð má lesa í merkri bók um hið síðra kyn, þ.e. konuna, sem kom út skömmu eftir lok seinni heimstyrjaldar (Le deuxiéme sexe). Bókin er iðulega kölluð biblía nafntogaðra kvenfrelsara á tuttugustu öldinni - ekki bara Marilyn French, heldur einnig Betty Friedan (1921-2006), sem skrifaði m.a. bókina, Dulúð kvenna (The Feminine Mystique), og Germaine Greer (f. 1939), sem skrifaði m.a. Kvengeldinginn (The Female Eunuch], og margra fleiri kvenfrelsunarhöfunda. Gagnrýni á hjónabandið, eymd og ófullnægjandi kynlíf kvenna er nefndum höfundum afar hugleikið.
Simone var eins konar átrúnaðargoð íslenskra kvenfrelsara: „Hún [Simone de Beauvoir] var fyrirmynd og vegvísir án þess að við værum nokkuð að sökkva okkur í verk hennar eða leita þar að hugmyndafræðilegum lausnum. Hún var konan með kyndilinn ... Sem slík hafði hún bein áhrif á íslenska kvennabaráttu á seinni hluta þessarar [þ.e. síðustu] aldar.“ (Irma Erlingsdóttir.)
Líklega gerðu frelsarar vorir mistök með því að sökkva sér ekki niður í verk Simone? Það er reyndar ekkert áhlaupsverk eins mótsagnakennt og það er, heimspekilegur skáldskapur um kynin, að mestu byggður á skáldverkum og sjúkrasögum sálkönnuða í samtímanum. Þar er æði margt harla véfréttarlegt, t.d.: „Vanmat kvenmennskunnar var nauðsynlegt skref í þróun mannkynsins.“ ... „Konan var beygð í duftið, blekkt í þeirri trú, að hún væri dýrmæt. Í raun réttri er hún stundargaman, nautn karlinum, hlutur án mikilvægis.“ (Afar sérkennilegt fullyrðing m.a. í ljósi þess, að sjálf var Simone tvíkynhneigð, hafði kynnautn af konum.)
Svo lýsir Simone samskiptum kynjanna: „Staðreyndin er sú, að um þessar mundir eru kynin vansæl með hvort annað. En spurningin er, hvort um sé að ræða upprunalegt böl, sem knýr þau til að tæta hvort annað í sig, eða hvort ásteytinguna ... beri að skilja sem hjálíðandi skeið í sögu mannskyns.“ (Það ætla ég svo sannarlega að vona.)
Simone hefur glöggt auga fyrir gagnkvæmninni: Ásteyting [kynjanna] mun halda áfram, meðan karlar og konur viðurkenna ekki hvort annað sem jafningja; þ.e. meðan kvenmennskan sem slík er óbreytt. ... Það er fánýtt að útdeila sök og hrósi. Í raun er svo torsótt að rjúfa vítahringinn, þar eð hvort kynið um sig er fórnarlamb sjálfs sín og hins. ... [E]ngum er þetta stríð til góðs.“ Það er afar sjaldan, að lærisveinkur Simone brjóti þessi orð til mergjar.
Það þykir góð latína kvenfrelsara – með skírskotun til Simone – að tala um „undirskipan“ kvenna frá örófi alda. En Simone segir þó: „Það er eins fjarstæðukennt að tala um hina almennu „konu“ og „hinn eilífa karl.“ Það gefur því auga leið, hvers vegna samanburður á þá lund, hvort konur standi skör lægra eða hærra en karlar eða séu jafnokar þeirra, sé út í hött. Kynin búa í grundvallaratriðum við mismunandi aðstæður.“
Simone tvinnar saman eymd kvenna og ást: „Þegar sá dagur rennur upp, að konan verði fær um að veita ást í atorku, en ekki í eymd, hætt flótta sínum og [orðin] sátt við sjálfa sig, styrk í sjálfri sér, en ekki í uppgjöf, mun ást hennar verða uppspretta lífs eins og hjá karlinum, en ekki bjóða tortímandi hættu heim. ... Aragrúi fórnarlamba bera vitni um óréttlæti örlaga, sem býður þeim sótthreinsað helvíti sem einasta kost.“ ... „Sýni elskhugi konunni ónóga ást, takist henni ekki að vekja áhuga hans, skapa honum hamingju eða vera honum fullnægjandi, umhverfist sjálfsást hennar í viðbjóð, niðurlægingu og andúð á sjálfri sér, sem rekur hana til sjálfsrefsingar.“ (Hið „sótthreinsaða helvíti“ er vafalaust heimili konunnar.)
Marilyn tekur annan pól í hæðina, heldur en lærimóðirin. Samkvæmt henni eiga karlar sök á eymd kvenna. Þeir ku hafa tekið sig saman, stofnað feðraveldi fyrir um tíu til tólf þúsund árum síðan og þar með spillt hinu friðsama sæluríki kvennanna. Þeir voru hafðir utangarðs og notaðir til undaneldis, þegar svo bar undir. Þetta var fyrsta byltingin. „Föðurveldið varð afleiðing fyrstu byltingar í veröldinni [og] svo virðist sem megintilgangur hennar hafi verið að öðlast meira vald yfir konum.“ Í sama streng tekur Mary Daly (1928-2010): „Föðurveldið hefur rænt okkur nánast öllu; sköpunarorku og sköpunargleði [og] trú.“ ... „Með þann skilning í huga, að reðurveldið hafi með goðsögum sínum og stofnunum unnið umtalsverð skemmdarverk á vitundinni, munum við halda uppteknum hætti og útnefna föðurveldið sem öfuguggaviðmið [um samfélag] og uppsprettu annarrar félagslegrar illsku.“
Síðan fyrrnefnd bylting átti sér stað, hafa karlar kúgað konur og beitt þær ofbeldi; heimilisofbeldi og/eða kynferðislegu ofbeldi, segir Marilyn: „Allir karlar þurfa ekki að neyta aflsmunar til að koma konum undir. En vitneskjan um að sumir geri það er nógsamleg ógn öllum konum. Hann [karlinn] getur lemstrað eða drepið konuna, sem hann ber yfirlýsta ást til; honum er í lófa lagið að nauðga konum ... hann á hægt um vik að svívirða dætur sínar kynferðislega ... Lungi karlmanna í veröldinni gerir annað hvort eða hvort tveggja.“ ... „Allir karlar eru nauðgarar og ekkert annað. Þeir nauðga okkur í sjónum sínum, lögum og siðareglum.“ (Síðustu setninguna segir lykilpersóna í skáldverki hennar).“
Alhæfingar Marilyn um sögulega þróun karlillskunnar í garð kvenna koma kynlega fyrir sjónir, m.a. í ljósi hinna ýmsu samfélagsvísinda, veraldarsögu, fornsögulegra skáldskaparyfirlita, riddaramennsku og kvenmærðarbókmennta miðalda, sem einkum voru skrifaðar af körlum. Þeir voru margir á mála hjá öflugum kvendrottnurum. Það ætti einnig að vera alkunna, að fegurstu ljóð veraldar eru ort og fegurstu tónar heims samdir af karlskáldum til kvenna. Að þessu sögðu væri óneitanlega fróðlegt að heyra vitnisburð fortíðarskálda um ástir kynjanna, sem karlbölskvenfræðingar samtímans lýsa svo hryllilega. Skoðum nokkur dæmi:
Anyte frá Tegia (þriðju öld fyrir Krist), var grískt ljóðskáld, ástsæl í lifenda lífi. Hennar er m.a. getið í yfirlitsverkum - skrifuðum af körlum - um grísk skáld fornaldar. Antipater frá Þessalóníku (uppi um Krists burð), jafnaði henni við sjálfan Hómer, skáldgoð Grikkja. Hann bætti reyndar um betur og skipaði henni á bekk hinna níu elskuðu söngskálda Grikkja við hlið kynsystur sinnar, hinnar grísku Sappho. Anyte var atvinnuskáld. Konur og börn voru henni hugstætt yrkisefni. Svo hljómaði grafskrift ungrar konu, Antibíu:
Ég syrgi ungmeyna Antíbu,
sem átti svo fjölmörgum biðlum að fagna
í hús föðurins.
Sérhver biðill var gegntekinn fegurð meyjar og visku.
En nú hafa dauðans örlög
feykt vonum þeirra á burt.
Sappho/Psappho (630? - 570?) var eins og fyrr segir forngrískt ljóðskáld. Hún var ástsæl mjög og einkum kunn fyrir söngljóð sín. Því miður hafa nánast eingöngu varðveist brot ljóða þessa skáldmærings. Sappho vegsamaði ástina, en ást, losti og ástarbrími voru uppáhaldsviðfangsefni hennar.
Þegar ég ber þig augum,
jafnvel þótt eitt andartak sé,
vefst mér tunga um tönn.
Það logar, það brímar,
ég er slegin blindu.
Það suðar fyrir eyrum mér,
svitaperlur merla,
ég nötra öll og skelf [....].
Svo virðist sem ég sé stirðnuð, dauðvona.
Konur hafa ort um ást til karla og frygð frá örófi alda eða eins langt og skyggnast má aftur í fortíðina með hjálp varðveittra orða. Um 1300 f.Kr. yrkir egypsk kona um unnusta sinn.
Ég fann unnusta minn við leynisíkið,
fætur busluðu í vatninu.
Í reyrinn hafði hann helgað sér rjóður, að tigna,
að tileinka þennan dag
heilagri upphafningu holdsins.
Hann dregur fram leyndan dóm,
(brjóst og lend berist, berist).
Þrunginn hófmóði yfir altari sínu, risinn, aa ...!
Hávaxinn maður er meira en herðarnar.“ (Þýðandi: Helgi Hálfdánarson.)
Sumum seinni tíma konum er hugsanaháttur Marilyn einnig framandi: „Ó karlar! Það er ekki kóngurinn ..., sem er yfirboðari yðar og ræður ríkjum. Eru það ekki konur? Ykkur hlýtur að vera ljóst, að valdið er kvennanna. Eru það ekki þið, sem starfið og slítið, og færið konunni ávexti erfiðis ykkar? Ó já! Gæti það ekki verið svo, að margir ykkar hafi týnt glórunni í þágu kvenna og orðið þjónar til að gera þeim til geðs? Margir [ykkar] hafa einnig tortímst, ratað af [réttri] leið og syndgað fyrir þær.“ ... „[Karlar] háir sem lágir virðast að jöfnu móta þrár sínar eftir duttlungum kvennanna - og hafa af því ánægju - [enda þótt] fagurri konu með tár á hvarmi sé í lófa lagið að rústa því, sem hinir bestu og vitrustu [meðal þeirra] hafa unnið að árum saman.“ (Elizabeth Poole Sandford (1797-1853).) Í verkum nefndra skálda er ekki að finna hatur til karla, nema síður sé.
En hvað sem öðru líður ratast Marilyn óumdeilanlega rétt orð á munn, þegar hún segir: „Kvenfrelsunarhugsun (feminism) litar allt [í lífinu]; henni verður ekki afklæðst eins og skikkja væri. Í henni felast gildin, sjónarhorn á sögu og atburði líðandi stundar.“ Undir þessu sjónarhorni skoðar hún karlmenn frekar:
„Hvað er karlmaður, þegar upp er staðið? Þegar ég svipast um í dægurmenningunni, skilst mér, að karlmaður sé sá, er ríði og drepi. En lífið sjálft kennir mér, að karlinn sé sá, sem þénar peninga.“
Hvað ætli hafi rekið Marilyn til svo skringilegs og hatursfulls söguskáldskapar? Fátt verður um svör, en ætli karlhatur skipti þar máli? Þegar Marilyn var borið hatur til karla á brýn, svaraði hún: „Þeir sögu mig karlhatara. [É]g bar aldrei höfn yfir höfuð mér, því að ég trúi því, að karlar eigi sök á ástandi kvenna.“
Einum forkólfa kvenfrelsaranna í annarri bylgju hennar, Betty Friedan (1921-2006), lá „nafnlausi vandi“ kvenna þungt á hjarta á sama hátt og baráttusystrum hennar úr fyrstu bylgju, Elizabeth Cady Stanton (1815-1902). En hverjar voru þessar konur? Skoðum nokkrar lýsingar kynsystra þeirra.
Norður-ameríska fræðimanninum, rithöfundinum og skólameistaranum, Emily James (Smith) Putnam (1865-1944) voru kynsystur sínar hugleiknar. Hún skrifaði m.a. greinasafnið: „Daman: Athugun á mikilvægum skeiðum í sögu hennar.“ (The Lady: Studies of Certain Significant Phases of Her History.) Sjálf var hún alin upp með silfurskeið í munni. Hún krabbar um kynsystur sínar, sem voru sömu tegundar og vinnuveitandi hinnar gáfaðu Mary Wollstonecraft. (1759-1797). Frúin sú varði að sögn fjórum tímum á dag fyrir framan spegil.
„Aðrar konur falla í skugga hennar. Herrar hafa aldrei átt slíka hliðstæðu. Jafnvel á því skeiði og í löndum, þar sem þeir hafa verið miðdepill [atburða], var það að mestu leyti í ljósi dyggða hans og hæfni sem manns.“ ... „Aðrir sjá henni farborða. Það á einnig við um aðrar stéttir samfélagsins. Í hennar tilviki vekur það furðu, að þeir, sem standa henni næst, skuli láta sér það lynda. Daman sjálf sér ekkert athugavert við ... [líferni] sitt. Og henni er framfleytt af eldmóði þeirra, sem hlut eiga að máli. Hún framleiðir ekkert. ... Aftur á móti er neysla hennar gífurleg. Fræðimenn hafa daufheyrst við því, að neysla hennar stuðli að hagsæld samfélagsins.“ Fræðimaðurinn, Barbara J. Berg, lýsti svo hefðarkonunum, dömunum, í bók sinni um uppruna kvenfrelsunar í Bandaríkjum Norður-Ameríku: „[F]jölmenn stétt gjörsamlega iðjulausra hefðarkvenna (ladies).“
Stétt „gjörsamlega iðjulausra kvenna“ hafði um miðbik síðustu aldar aukist mjög að vöxtum. Tækni karlanna og umhyggja fyrir eiginkonunum hafði gert það að verkum, að heimilisstörf voru meira eða minna hjóm orðin í samanburði við þá tíma, þegar vinnsla matvæla og önnur mikilvægt heimilisstörf voru mörgum húsmæðrum þungur baggi. En nú var sem sagt svo komið, að sinnuleysi var þær lifandi að drepa.
Betty og baráttuglaðar systur þeirra voru minnugar heilræðis kvenfrelsunargyðjunnar, Simone de Beauvoir (1908-1986): „Engin kona ætti að fá leyfi til að vera heima við og ala upp börnin sín ... Þann valkost eiga konur ekki að hafa, því ... þá myndu alltof margar konur velja þann kost.“ Slík skerðing á valfrelsi hefur varla runnið henni til rifja. Tilgangurinn helgar meðalið. Hún gerði sér nefnilega fulla grein fyrir því, að „[k]onur séu miskunnarlausar í garð kynsystra sinna.“
Norður-amerísku fræðimennirnir, Diana Furchtgott-Roth og Christine Elba, segja um þetta í bók sinni „Kvenfrelsunarkreppunni (The Feminst Dilemma): „Það er bannfæringu líkast fyrir kvenfrelsara að ljá máls á því, að sumar kvenna kjósi meiri viðveru á heimilinu, fremur en krefjandi frama í atvinnulífinu.“
Það þurfti að leiða okkur öllum fyrir sjónir, að við færum villu vegar, boðskapur kvenfrelsaranna væri sannleikurinn og lífið: „Í viðleitni sinni til að kollvarpa algerlega gervallri tilvist menningar vorrar, hafa hinir róttæku kvenfrelsarar orðið lifandi skilgreining stórmennskubrjálæðis. Þeir trúa því, að skylda þeirra sé að uppræta þá fölsku vitund, sem umvefur (suffuse) líf vort.“ (Steven Pinker) (Það hafa nú reyndar margir fleiri reynt, m.a. Adolf Hilter (1889-1945) og Karl Marx (1818-1883), en þá herra kannast líklega margir lesendur við.)
Valfrelsi kvenna hefur ævinlega verið eitur í beinum kvenfrelsara í öllum bylgjum baráttu þeirra. En nú var úr vöndu að ráða. Pyngjan tóm. Það var líkt á komið með þeim og Möggu í ljóði Magnúsar Eiríkssonar. Það vart hart í ári:
Í vetur, betur gekk henni að galdra
til sín glaða og kalda karla sem oft gáfu aur.
En Magga í sagga, situr ein í bragga
á ekki fyrir olíu er alveg staur.
Hvað áttu Betty og baráttuglaðar systur að taka til bragðs? Auðvaldssamfélagið hafði verið þeirra versti óvinur, en samt höfðu karlar af sanngirni orðið við ósk þeirra um „jafnrétti.“ En það var um þær eins og barnabörnin mín smáu,“meira, meira.“ Þær vilja meira, meira, „jafnrétti.“
„[K]venfrelsarar samtímans hafa villst af leið með því að gefa langt nef grundvallarkennisetningum kvenfrelsunarhreyfingarinnar í árdaga hennar; ...“ segja Diana Furchtgott-Roth og Christine Elba. En neyðin kennir nakinni konu að spinna eins og alkunna er.
Kvenfrelsarar annarrar bylgju kvenfrelsunar höfðu nefnilega eins og Magga, ráð undir rifi hverju í öllu, er laut að auramálum, áróðri og hugmyndafræði. Gloria Steinem (f. 1934) fann lausnina: „Við verðum að afnema „fucking“ feðraveldið. Afnám auðvaldsins er hégómi fyrir okkur.“ Þannig áttu samfarir auðvald og kvenfrelsarar. Enda var þeim ríkulega launað - og fjárfesting auðjöfranna – og smám saman allrar iðnríkja Vesturálfu – reyndist arðbær.
Áróður kvenfrelsaranna reið nú yfir eins og flóðbylgja yfir vestræn iðnríki. Í áróðri felst „boðun hugmynda, upplýsinga eða söguburðar í þeim tilgangi að aðstoða eða baka tjón stofnun, málstaði eða einstaklingi. [Um er að ræða] hugmyndir, staðreyndir, [dylgjur] eða ásakanir, boðaðar í þeim [eina] ásetningi að efla eigin málstað ellegar skaða andstæðan slíkan. [Áróður] merkir einnig opinbera aðgerð, sem slík áhrif hefur.“ (Orðabók Merriam-Webster.)
Nú upphófust herfarirnar gegn hinu fólska feðraveldi. Inntak hugmyndafræðinnar var í grófum dráttum, sem hér greinir: 1) Að konur hefðu frá öndverðu verið kúgaðar af körlum. 2) Að einasti munur kynjanna sæist á æxlunarfærunum. 3) Að konur væru minnihlutahópur og því jaðarsettur með öðrum minnihlutahópum. Af þessum sökum ættu þær að njóta sérstakrar verndar og réttinda umfram karla (þrátt fyrir huliðshulu jafnréttis). 4) Að farið væri með konur eins og annars flokks sjúklinga í heilbrigðiskerfinu og annars flokks nemendur í skólakerfinu. 5) Að konur væru annars flokks launþegar í hagkerfinu og rækju höfuðið stöðugt í glerþak. 6) Að farið væri með konur eins og annars flokks borgara í réttarkerfinu. 7) Að dagvistun væri öruggt skjól fyrir börn með tilliti til hreinlætis, að hún væri holl fyrir sálina og þroskandi; að dagvistarstofnanir byðu þroskavænlegri uppeldisaðstæður en heimilin. 7) Að fóstureyðing nyti almenns stuðnings og væri siðferðilega verjandi og heilsufarslega örugg. 8) Að fjórðungi allra kvenna væri nauðgað af körlum. 9) Að drjúgur þriðjungur allra kvenna hefði verið kynferðislega misnotaðar af körlum í bernsku. 10) Að níutíu af hundraði kvenna yrðu fyrir kynferðislegri áreitni á vinnustöðum. 11) Að drjúgur þriðjungur kvenna hefðu orðið fyrir ofbeldi af hálfu karls á heimili og að konur væru einu fórnarlömb heimilisofbeldis. 12) Að á heimilinu væri konum og börnum mest hætta búin. 13) Að feður mættu að meinalausu fara forgörðum. (Sbr. Frank S. Zepenzauer. The Feminist Crusades: making Myths and Building Bureaucracies.)
Það er skemmst frá því að segja, að bornar hafa verið brigður á hverja einustu þessara fullyrðinga, fræðileg einfeldni afhjúpuð sem og vísindalegt klúður og falsanir, eftir atvikum. Vísindalegur heiðarleiki er mörgum þeirra þvert um geð. „Kvenfrelsarar hafa verið óvandaðir að virðingu sinni í því, er lýtur að staðreyndum,“ segja Diana Furchtgott Roth og Christine Elba.
Kanadíski sálfræðingurinn, Steven Pinker, tekur í sama streng: „Kvenfrelsunarbarátta fyrir jafnrétti í stjórnmálalegu og félagslegu tilliti er mikilvæg, en kvenfrelsunarfræðaklíkur á háskólastigi, sem einbeita sér að furðukennisetningum, eru það ekki. ... [því] kynjakvenfrelsun steytir gegn vísindunum. ... [Kvenfrelsararnir] berjast með kjafti og klóm gegn rannsóknum á kynferði og mismuni kynjanna. ... [Það er] meginástæðan fyrir því, að heiftúðlega er spyrnt gegn beitingu vitneskju um þróun, erfðafræði og taugafræði, í umræðu um mannshugann.“
Norður-ameríski félagsfræðingurinn, Steven Goldberg ( f. 1941, sagði þegar árið 1973, þegar áróðurherferð þriðju bylgja kvenfrelsunar, hafði verið ýtt úr vör: „Það er blekking, þegar kvenfrelsarar í nafni fræðilegra rannsókna, eru svo fúsir til að upphugsa staðreyndir, hafna þeim eða taka til sín eftir því, hvernig [staðreyndirnar] höfða til tilfinninga þeirra.“
Fræðilegur heiðarleiki, vísindalegur sannleikur og sanngirni í málflutningi er kvenfrelsunarhreyfingunum fráleitt hugleikinn. Aðrir hagsmunir eru þeim efst í huga. „Kvenfrelsun á voru méli snýst ekki um að binda endi á misrétti gegn konum. Hún er í senn atvinnugrein og stofnanaveldi, sem hefur það ekki síður að markmiði að halda stofnunum [þeirra] á floti, heldur en að tryggja réttindi kvenna.“ ... Kvenfrelsarar „hafa fjármunalegra hagsmuna að gæta með því að hanga eins og hundar á roði á þeirri staðhæfingu, að konur séu annars flokks borgarar og að aldrei verði náð landi í baráttu fyrir kvenréttindum. Geti kvenfrelsarar ekki reist við hún fána fórnarlambsins, munu þeir lenda í fjárþurrð.“( Diana Furchtgott og Roth og Christine Elba)
Norður-ameríski sagnfræðingurinn, Arthur Hermann (f. 1956) lítur um öxl. Kvenfrelsunarhreyfingin fullyrti, segir hann, að konur væru kúgaðar og beittar misrétti rétt eins og blökkumenn (svokallað samfylkingartilbrigði (intersectional feminism] við kvenfrelsun), væri minnihlutahópur mannkyns. Fullyrðingin endurspeglaði „samþættingu tærra lyga og afskræmingu sögunnar. Beitt var verulegu stjórnmálalegu og fjárhagslegu afli [til áróðurs]. Samtímis hafa verið unnin ótrúleg skemmdarverk á lífi þjóðarinnar.“
Þunginn í áróðrinum hefur eftirminnilega verið sá að telja stjórnmálamönnum og landslýði trú um, að konur væru fórnarlömb karla. „Kvenfrelsarar hafa víða komið við með boðskap sinn. Hér um bil allir skólar og vinnustaðir ... kynna kúgunarguðspjall kvenfrelsaranna til þeirra, sem hugljómunar er vant. ... Það stappar nærri guðlasti í margra augum að láta að því liggja, að konur séu ekki kúgaðar. ... Við búum í samfélagi, sem hefur tekið sjálfkunngerð fórnarlömb í dýrðlingatölu.“ (Diana Furchtgott-Roth og Christine Elba)
Þær ítreka : „[K]venfrelsunarhreyfingarnar ... staðhæfa þrálátlega, að konur séu fórnarlömb [karla]. Það eru kaldhæðnisleg skilaboð hreyfingar, sem upphaflega var knúin til dáða á þeirri forsendu, að konur væru jafnokar karla að greind og hæfni og skyldu af þeim sökum bjóðast sömu tækifæri til þátttöku í borgaralegu lífi.“
En samkvæmt áherslum kvenfrelsaranna eru konur umkomulaus, vanhæf fórnarlömb. Þær þurfa nefnilega „meira og meira jafnrétti.“ Það er helst falið í misrétti gegn körlum. Einn hugmyndafræðinga þeirra, sálfræðingurinn, Virginia Valian, segir í bók sinni, „Hví hægagangur? Frami kvenna“ (Why So Slow? The Advancement of Women):“ Flestum kvenna mundi ... leika á tungu sú staðhæfing, að konum væru allir vegir færir sökum eigin verðleika. En tölur tala skýru máli. Eigin verðleikar duga þeim skammt til framdráttar einir og sér. Tilgangurinn með jákvæðri mismunun (affirmative action) er að skapa þeim heim til að svo mætti verða.“
Annar hugmyndafræðingur þeirra, lagaprófessorinn, Mary Ann Becker, sagði í grein sinni (Patriarchy and Inequality: Towards a Substantive Feminism) árið 1999 „Jákvæð mismunun í þágu kvenna ... er einasta ráðið, sem dugar gegn feðraveldishleypidómum, sem hvítir karlar njóta góðs af. [Fordómarnir hafa] tekið sér djúprætta ... bólfestu í menningunni, gildum hennar, [sem stjórna] því, hvernig lagt er mat á verðleika [fólks], hvort heldur af hlutlægum eða huglægum toga.“
Jákvæð mismunun hefur verið töfralausnin í baráttu, sem óskammfeilnir kvenfrelsarar enn kalla jafnréttisbaráttu. Í áratugi hefur verið hlúð og hlynnt, stutt og skorað á, svo konur mættu beita sér á fornum vettvangi karla hvarvetna og í hvívetna. En þær konur, sem lengst hafa náð, komast á áfangastað sökum eigin kosta og hæfileika. En kvenfrelsarar svífast einskis í áróðri sínum fyrir „meira og meira jafnrétti.“ Bábiljan um vonda atvinnurekendur, sem kúga konur með lágum launum, dynur stöðugt í eyrum.
„Barátta nútímakvenfrelsara fyrir jákvæðri mismunun (e. affirmative action), sérstaklega þó venjubundin beiting blekkjandi tölfræði eins og t.d. kynning þeirra á launabili [kvenna og karla] – færir heim sanninn um, að inntak baráttunnar sé ekki að tryggja réttindi kvenna, heldur að efla vald sitt og viðhalda sjálfum sér sem stofnun.“ (Diana Furchtgott-Roth og Christine Elba)
Fórnarlambskonan og jákvæð mismunun henni í vil hefur nú ýmist verið lögleidd eða bundin ákvæðum í alþjóðlegum samningum – einnig á Íslandi. Við ráðningar í stöður, veitingu embætta , við störf lögreglu og dómara, ber að virða þessa firru sem meginreglu.
Ennþá eru þó til konur, sem hafa reisn til að bera: „Það má vel vera, að kvenfrelsunarhreyfingunum takist að særa hluta stjórnkerfisins til fylgilags við sig, ásamt fjölmiðlum og fyrirtækjum. En ennþá hafa þeir ekki náð að leggja snörur sínar fyrir allar norður-amerískar konur .“ (Diana Furchtgott Roth og Christine Elba)
„Það má augljóst vera, að innræting kvenfrelsunarhugmyndafræðinnar hefur átt sér stað í slíkum mæli á Vesturlöndum, að jafnvel stofnendur ungliðasveita Hitlers [Hitler Jugend] yrðu grænleitir af öfund.“ (Adolf Hitler (1889-1945) „einræðisherra“ nasista og forkólfur þeirra.) (Bob Lewis)
Ég gef Diana Furchtgott Roth og Christine Elba síðasta orðið: „[K]venfrelsarar, sem endur fyrir löngu börðust fyrir misrétti gegn konum, eru nú formælendur forréttindaáætlana handa konum – og misrétti gegn körlum.“
Herkænskufræðingarnir í þriðju bylgju kvenfrelsunar lögðu ofuráherslu á lagabreytingar, sem ívilnuðu konum á kostnað karla. Þeir efndu til krossferða á aðskiljanlegustu sviðum mannlífsins; í réttarkerfi, heilbrigðiskerfi, menntakerfi og á vettvangi félags- og umhverfismála. Samnefnarinn – enda þótt þá greindi á um nokkur málefni – var karlillskan. Hið loðna mannfræðilega hugtak, „feðraveldi,“ var tekið hernámi. Samsvarandi hugtaki um móðurveldi gáfu þeir hins vegar langt nef. Hið nýja hugtak kvað á um tegundarillsku karlmannsins.
Kvenvonska karla útskýrði nú felst það, sem aflaga fór í mannlífinu yfirleitt og kvenlífinu sérstaklega. Áróðursmeistarar þeirra gengu í skóla Hitlers og Goebbels. Aðferð nasistanna fólst einkum í sífelldri endurtekningu boðskaparins, m.a. firrunnar um hreinleika norræna ættstofnsins, sérstakan rétt Þjóðverja til hefnda og aukins landrýmis, ásamt sekt Gyðinga. Valdayfirtakan öfgamannanna var lýðræðisleg fyrir atbeina kvenkjósenda ekki síður en karlkjósenda. Firrur þjóðernisjafnaðarmanna eða nasistanna voru leiddar í lög á lýðræðislegan hátt, dómstólum beitt til þöggunar og níðingsverka, „vísindum“ og alþjóðatengslum til dýrkunnar, áróðurs og ofbeldis. Reyndar voru smíðuð ný vísindi til að gera áróðurinn trúverðugan. Þjóðernisjafnaðarmenn náðu undirtökum í fjölmiðlunum og beittu ríkisfjármálunum málstaði sínum til framdráttar.
Kvenfrelsararnir arka í aðalatriðum sömu leið. En til viðbótar beita þeir tveim hárbeittum vopnum, sem síður nýttust Hitler og Goebbels; eðlilægri fórnfýsi karla í þágu kvenna og skúrkaskynjuninni.
Allir geta væntanlega séð fyrir hugskotssjónum þann veruleika, að körlum sé fremur kennt um „klækina,“ heldur en konum – jafnvel þótt um samvinnu séð að ræða eða sams konar hátterni sé metið. Þetta hefur nú verið skoðað og staðfest í vísindalegum tilraunum í Bandaríkjum Norður-Ameríku. Skýringin kynni að vera, að hér sé um að ræða enn eitt dæmi um erfðatengdan mun kynjanna.
Með „móðurmjólkinni“og úr andrúmsloftinu teygar karlpeningurinn í sig slæma samvisku í garð mæðra/kvenna. Það hefur reynst kvenfrelsurunum notadrjúgt í stríðinu gegn körlum og birtist líklega skýrast í þulunni um kynferðislegt ofbeldi. Löggjöf á Vesturlöndum er um þessar mundir undirorpin stöðugum breytingum í þá veru að skilgreina hátterni karla sem glæpsamlegt. Samfara þessu er þrýstingur aukinn á dómstóla um að endurspegla í starfi sínu það ákvæði laga og alþjóðasamninga að líta beri á konur sem fórnarlömb. Einnig hefur verið lögð áhersla á að „dæma“ karla án eiginlegra réttarhalda.
Víkur þá sögunni loks til BNA og óbeint til þeirra forsetakosninga, sem nú fara í hönd. Joe Biden er einn hugmyndafræðinganna að baki lagagreinar, svonefndrar níundu greinar (Title IX) um fjármögnun háskóla og fleira, þess efnis, að mismunun á grundvelli kynferðis sé í hvívetna bönnuð í háskólum, styrktum af alríkisstjórninni. Á þessum grundvelli hefur verið stofnað til embætta jafnréttiserindreka, sem fjalla um kærur um þess háttar misrétti. Sakborningar eru dregnir fyrir sýndardómstóla.Þeir eru stundum nefndir kengúrudómstólar.
Samtímis hefur áróðurinn um „nauðgunarmenninguna“ verið skerptur. Sú menning felur í sér í grófum dráttum, að skólapiltum sé tamt að nauðga skólasystrum sínum og yfirleitt að beita þær allra handa kynferðislegu ofbeldi. Þetta hefur – eins og af líkum mátti ráða – leitt til hörmunga fyrir skólapilta. Þessi lög eins og fleiri af sama toga hafa verið samþykkt með jafnrétti að yfirvarpi. Fleiri eru í bígerð víða á vesturlöndum – þar með talin lagasmiðja VG.
Amy Coney Barret, tilnefnd af Donald Trump til embættis hæstaréttardómara, er einn þeirra dómara, sem gengið hefur í berhögg við laga- og réttarfarstúlkun á ofannefndum grunni. Um það fjallar greinin; um Jón og Gunnu, sem felldu hugi saman í háskóla og stunduðu kynlíf. Jón skýrði svo frá, að elska hans hefði gert tilraun til sjálfmorðs. Hún brást illa við, þegar Jón leitaði aðstoðar. Svo, þegar vakningarmánuður um kynferðislegt ofbeldi rann upp í háskólanum, ásakaði Gunna hann um kynferðislegt ofbeldi. Eins og í fjölda annarra og áþekkra tilvika, var ákæra Gunnu metin gild sönnun á „afbroti“ Jóns. Hann var rekinn úr skóla og frami hans eyðilagður. Málatilbúnaður var kærður. Amy kom þar til skjalanna. Um málatilbúnaðinn fórust henni svo orð, að „hann væri svo eymdarlegur, að ekki dygði til dagsbrottvísunar nemenda í framhaldsskóla.“
En það er við ramman reip að draga, hvað útnefningu varðar. Áróðurvél kvenfrelsaranna hefur verið ræst. Joe Biden hefur heitið því að draga til baka smávægilegar breytingar á þessu hliðarréttarkerfi, sem núverandi menntamálaráðherra, Elisabeth Dee (Betsy) DeVos, stóð fyrir.
https://reason.com/2020/09/27/amy-coney-barrett-condemns-purdue-universitys-fundamentally-unfair-adjudication-of-sexual-assault-claims/
Fyrir skömmu (janúar 2019)birti Fréttablaðið ákall Stellu Samúelsdóttur, framkvæmdastýru „UN Women“ á Íslandi. (Væntanlega hvetur Stella okkur til að hlusta á eða ljá eyra þolendum ofbeldis). Stella ákallar í tengslum við ljósagönguna svonefndu „á alþjóðlegum baráttudegi Sameinuðu þjóðanna gegn kynbundnu ofbeldi.“ (Átt er við ofbeldi karla gegn konum.) Stella segir: „Við verðum að hætta að rengja trúverðugleika þolenda ...“ Forstjóri Hörpunnar hefur greinilega svarað ákalli Stellu, því „Harpa verður lýst upp í appelsínugulum lit, sem er táknrænn litur fyrir von og bjarta framtíð kvenna og stúlkna án ofbeldis.“ Þeir eru líklega vandfundnir, sem ekki búa yfir svo „appelsínugulu“ hugarfari í garð stúlkna og kvenna En hvaða lit vonar ætli drengir, unglingspiltar og karlmenn, sem verða fyrir kynferðislegu ofbeldi, fái útdeilt hjá forstjóra Hörpu? Og í hvaða litum skal lýsa upp karlþolendur falskra ásakana stúlkna og kvenna um kynferðislegt ofbeldi - og þá, sem hlotið hafa falska dóma fyrir svo andstyggilegt athæfi? Ég vona, að Svanhildur forstjóri og Stella framkvæmdastýra, skoði málið með „appelsínugulu“ hjartalagi.
Stella gefur engar skýringar á því, hvers vegna skal trúa konum/stúlkum blint, þegar þær saka pilta/karlmenn um kynferðislegt ofbeldi. Ætli henni sé ókunnugt um falsar ásakanir kvenna í þessu efni og þær skelfilegu afleiðingar, sem þær hafa í för með sér? Tekur Stella undir málflutning ofstækisfyllstu kynsystra sinna, sem kasta vilja fyrir róða siðuðu réttarkerfi og dæma karla á grundvelli framburðar kvenna? Ætli Stellu sé ókunnugt um, að konur/stúlkur/mæður beiti karlkynið einnig kynferðislegu (og annars konar) ofbeldi? Nokkrir fróðleiksmolar og hugleiðingar í þessu sambandi:
Hvað kynlífsofbeldi kvenna gegn körlum viðkemur: Efnið var rannsakað þegar á níunda áratugi síðustu aldar m.a. bæði í Bandaríkjum Norður-Ameríku (BNA) og Kanada. Frá rannsóknum var greint í viðurkenndum vísindatímaritum. Í grófum dráttum voru niðurstöður þær, að rúm fjörtíu af hundraði karla hefðu frá sextán ára aldri verið þvingaðir af konu til kynlífsathafna að minnsta kosti einu sinni, þar með talið samræði (um fjórðungur hópsins). Umgetnar og seinni tíma rannsóknir leiða í ljós, að konurnar beita sálrænum þrýstingi, þrábiðja, ljúga og blekkja. Sumar bíða þar til fórnarlambið líður út af sökum þreytu eða ölvunar (sem þær oft og tíðum stuðla að) og örva þau síðan með munnmökum eða öðrum gælum til holdrisa. Síðan stíga þær á bak. (En á sama hátt og skeið konu getur vöknað við nauðgun og hún jafnvel fengið fullnægingu, verða holdris hjá körlum og sáðlát við sömu aðstæður.)
Fæstir kvennauðgara beita áþreifanlegu ofbeldi og fjárkúgunum. En um það eru einnig dæmi: Huffington pósturinn (BNA) skýrir svo frá: Cierra er tveggja barna móðir í Chicago. Hún bauð ókunnum karlmanni að aka honum heim. Þegar hann settist inn í bílinn tók hún fram skotvopn og neyddi hann til samræðis við konu í baksætinu. Þetta var árið 2013. Á sama ári skýrði Þjóðarpósturinn (National Post) í Torontó (Kanada) frá áþekku tilviki, þar sem nítján ára gömlum pilti var boðið skutl heim með fjórum konum. En heim komst hann ekki. Ekið var á afvikinn stað, þar sem konurnar fjórar beittu hann kynferðislegu ofbeldi.
Kynferðislegt ofbeldi kvenna gegn drengjum og fullvaxta körlum er löngu þekkt. T.d. var í Stokkhólmi opnauð meðferðarstöð fyrir mæður, sem beittu barnunga drengi (hvítvoðunga jafnvel) kynferðislegu ofbeldi fyrir mörgum áratugum síðan. Venjulega neita konur ásökunum um slíkt ofbeldi eða telja það eins konar kynlífsuppeldi drengja. (Reyndar veita reyndar konur drengjum slíkt uppeldi meðal nokkurra þjóðflokka og jafnvel í okkar menningu fyrrum.) Konur hafa verið sakfelldar fyrir slíkt hátterni víða um álfur. Nýlegt dæmi er frá Tennessee (BNA): Eiginkona þjálfara nokkurs, tæplega þrítug að aldri, átti árið 2017 endurtekið samræði við fjórtán ára pilt í umsjá hennar og eiginkarlsins. Hún staðhæði, að drengurinn hefði fúslega tekið þátt, og að samræðið hefði gert honum gott. Vörnin byggði á því, að um gagnkvæmni hefði verið að ræða. Starfsmanna skólans höfðu vitneskju um misnotkun drengsins, sem létu hjá líða að tilkynna ofbeldið. Tveir þeirra voru sendir í launalaust leyfi örfáa daga.
Hvað falskar ásakanir mæðra áhrærir: Rannsóknir í BNA á illvígum hjónaskilnuðum þar í álfu afhjúpa þá staðreynd, að ásakanir um kynferðislegt ofbeldi karla gegn börnum sínum eru að langmestu leyti rangar og nær allar þeirra eru settar fram af mæðrum – stundum dætrum, stúlkubörnum. Þetta er vitaskuld einnig þekkt fyrirbæri á Íslandi og meðal nágranna okkar.
Í nágrannalöndunum eru hrollvekjukennd dæmi um rangar sakargiftir dætra/stúlkna, sem m.a. hafa orðið innblástur kvikmyndagerðarmönnum í Danmörku. Í Noregi er harmleikurinn frá Bjugn kunnur. En ásökun stúlku í leikskóla og móður hennar hrundi af stað dæmafáu fári, þar sem ásakanir og hugarburður fór gersamlega úr böndunum í ótrúlegri sefasýki, sem lamaði hið litla samfélag gersamlega. Ódugandi fagmenn áttu hlut að máli. Það áttu þeir einnig í harmleiknum, sem skók Svíþjóð nokkrum árum síðar, „fallet Ulf.“
Um tilvikið fjallaði „Uppdrag Granskning“ rannsóknadeild sænska ríkissjónvarpsins, í margverðlaunaðri dagskrá undir forstöðu Hannes Råstam heitins. Dómnefnd verðlaunanna kemst svo að orði: „[Hannes hefur] í umfjöllun sinni um karlmann, sem dómfelldur var og fordæmdur af samfélaginu, afhjúpað alvarlega bresti í sænsku réttarkerfi.“ Málsatvik voru þessi: Faðir unglingsstúlku, Bo, ásamt félaga sínum, var dæmdur til fangelsisvistar árið 2001. Dúsuðu þeir í fangelsi í þrjú ár, áður en hæstiréttur lét þá lausa. Bo fékk átta árs dóm, félaginn fimm og hálft. Vitnisburður dótturinnar var afgerandi. Hún sagði föður sinn og fjölda annarra karlmanna hafa nauðgað sér og misnotað sig kynferðislega á ýmsa lund. Hún spann upp sögur um samsæri barnníðinga, djöfladýrkun og vændi. Dóttirin hélt því fram, að faðir hennar hefði selt hana til vændis. Sálfræðingur hnátunnar tók undir hugarburð stúlkunnar og bar vitni fyrir dómstólum.
Málið (og önnur svipuð) olli fjaðrafoki í Svíþjóð og víðar. Ruby Harrold-Claesson, formaður Norrænu mannréttindanefndarinnar, sagði: „Lifum í þeirri von, að tilvikið, Úlfur, opni augu fólks fyrir nauðsynlegri og löngu tímabærri tiltekt í rotnu réttarkerfi Svíþjóðar.“
Christian Diesen, lögfræðiprófessor, segir: „[A]fleiðingarnar af lygum hlutaðeigandi [sem setja fram rangar sakargiftir] eru mannskemmandi fyrir þann, sem þær snerta. Og lygarnar skemma einnig fyrir þeim konum, sem raunverulega hafa orðið fyrir nauðgun og berjast fyrir rétti sínum.“
Hans-Gunnar Axberger, prófessor í fjölmiðlarétti, segir: „Með því að láta sér nægja frásögn [hins meinta] brotaþola eykst áhættan á röngum dómum.“
Thomas Olsson (f. 1963), reyndur sakamálalögfræðingur, segir: „Það er til vansa, að réttarkerfið skuli að tilefnislausu setja fram alvarlegar ásakanir og [krefjast] langvinnra rannsókna.“
Hvað röngum ásökunum fullveðja ástkvenna, bólfélaga og rekkjunauta, viðkemur: Rannsókn frá 1993 (Eugene J. Kanin, birt í Archieves of Sexual Behavior) í miðvesturríkjum BNA, þar sem rannsakaðar voru fjörtíu og fimm falskar ásakanir um nauðgun kvenna á níu ára tímabili, gaf höfundi tilefni til að álykta: „Falskar fullyrðingar eru ekki afleiðingar, sem tengdar eru kynferðislegum afbrigðileika (gender –linked aberration) eins og oft er haldið fram. Fremur má líta svo á, að þær endurspegli hvatvísi og örvæntingu í viðleitni til að höndla streitu við aðstæður af félagslegum og persónulegum toga.“ Í síðari rannsókn sama höfundar á nemendum tveggja háskóla á nefndu svæði viðurkenndi helmingur aðspurðra kvenna að hafa kært án tilefnis. Drjúgur helmingur þeirra sagði hvatann hafa verið þörf fyrir fjarvistarsönnun.“
Í grein, sem Frank S. Zepezauer ritaði í ITP Forensics 1994, segir höfundur: „Niðurstöður rannsókna styðja ekki þá útbreiddu trú, að varla sé til sú kona, sem sakar karlmann um kynferðislega áreitni að ósekju. Þvert á móti benda rannsóknir eindregið til þess, að falskar ásakanir um kynferðislega áreitni, sifjaspell og kynferðislegt ofbeldi gegn börnum, sé orðinn umtalsverður vandi. Svo virðist sem alls kyns ástæður liggi að baki; örvinglun, hvatning frá meðferðaraðiljum og fleirum, ástríðulygi, hagsbætur í sjónmáli, von um fjárhagslegan ábata og hugmyndafræði kvenfrelsunardólga (radical feminists).“
Um sama leyti voru fimm hundruð fimmtíu og sex ákærur kvenna á hendur karlkyns samstarfsmönnum í flugher BNA skoðaðar (C.P. McDowell. False allegations. Forensic Science Digest). Í ljós kom, að tuttugu og sjö af hundraði drógu ásakanir sínar sjálfviljugar tilbaka. Á grundvelli þessara tilvika var útbúin greiningarskrá. Því næst voru þær ásakanir, sem út af stóðu, greindar samkvæmt henni af þrem sjálfstæðum greinendum. Væru greiningarnar samhljóma þótti sýnt, að um falska ásökun gæti verið að ræða. Heildarniðurstaðan var sú, að sextíu af hundraði kæra væru að öllum líkindum falskar. Sumar kvennanna játuðu fyrst, þegar þeim var gert að gangast undir lygapróf, aðrar, þegar þær féllu á prófinu.
Árið 1996 gaf Dómsmálaráðuneyti BNA út skýrslu m.a. um rangar sakargiftir kvenna um nauðgun af hálfu karla. Í fjórðungi tilvika var hinn grunaði útlokaður með DNA prófi. En jákvætt próf sannar heldur ekki sök. Leiða má að líkum, að um níutíu og fimm þúsund norður-amerískir karlmenn séu árlega að ósekju sakaðir um nauðgun.
André W.E.A. De Zutter og fleiri við Háskólann í Amsterdam (Hollandi) gerðu árið 2016 rannsókn á hvötum til falskra fullyrðinga um nauðgun. Ástæður eru taldar; hagnaðarvon, fjarvistarsönnun, hefnd, samúð, athygli, geðbrenglun, umorðun og eftirsjá. Höfundar segja: „Umkvartanir lýstu framar öllu tilfinningalegri fullnægju. Að mestu leyti voru upplognar fullyrðingar glýja ein til að þurfa ekki að horfast í augu við framhjáhald eða skróp úr skóla.“ Rannsóknir frá BNA benda til að bæta megi við fleiri ástæðum eins og skertri greind, fölskum minningum og óbeinu samþykki.
Rannsókn í Virgíníuríki í BNA 2009 (S.W. Anderson og L. Anderson) gaf þessa niðurstöðu: „Kynferðislegt ofbeldi gegn körlum er alvarleg lýðheilsuvá, sem að miklu leyti er óskráð og ekki virt viðlits. Skoðuð var saga dæmigerðra sjö hundruð og fimm karla. Tæp þrettán af hundraði þeirra höfðu orðið fyrir kynferðislegri áreitni af hendi kvenna, níutíu og fjögur af hundraði þeirra, áður en þeir náðu átján ára aldri. Hugmyndir um sjálfsvíg og þunglyndi voru miklu algengari í þessum hópi, heldur en meðal jafningja. Einungis rúm fimmtán af hundraði leituðu sér aðstoðar.
Ásökun um kynferðislegt ofbeldi karla gegn konum fjölgar stöðugt á Vesturlöndum. Oft og tíðum á ungt fólk í hlut. Þetta veldur áhyggjum, m.a. hjá grönnum okkar á Norðurlöndunum.
Anna-Karin Gunnervaldh, lögreglufulltrúi, stjórnaði yfirheyrslu í tilviki, sem Gautaborgspósturinn (Svíþjóð) sagði svo frá 2006: Jessica og Björn komu sér á samfélagsmiðli saman um kynlífsstefnumót. Að því loknu ákærði Jessica rekkjunaut sinn fyrir nauðgun. Við skýrslutökuna höfðu reyndar bæst við fjórir karlar. Fimm karla hópurinn hefði síðan nauðgað henni, hvað eftir annað, og lagt hníf að barka hennar. Við yfirheyrslu játaði hún rangar sakargiftir.
Eftir lögreglufulltrúanum er haft í þessu sambandi: „[Anna-Karin Gunnarvaldh] virðist, að fölskum ásökunum fjölgi, sérstaklega þar sem stúlkur á aldrinum fimmtán til sautján ára eiga í hlut. Þær setja fram nauðgunarákæru, enda þótt málið snúist um aðra hluti. Hluti ákæranna er eftiráspuni. Þær taka þátt í hinu og þessu í vímu, en þegar af þeim rennur sjá þær eftir öllu saman. Þá er túlkun þeirra á þann veg, að þær hafi orðið fyrir nauðgun, jafnvel þótt þær hafi tekið þátt í samförunum.“
Dæmin eru mörg hvaðanæva að. Það var árið 2009, að átti sér stað hópnauðgun á salerni á járnbrautarstöðinni í borginni, Frederícíu (Danmörku) – eða því hélt fimmtán ára unglingsstúlka fram. Á grundvelli framburðar hennar voru þrír unglingspiltar á aldrinum sextán til átján ára dæmdir til fangelsisvistar. Aðalmaðurinn fékk dæmda fangelsisvist í tvö ár og þrjá mánuði. Síðar kom upp úr kafinu, að framburður meyjarinnar hefði verið rangur. Bróðir eins hinna dæmdu náði hljóðupptöku af orðum ákæranda. Piltarnir voru látnir lausir, eftir rúmlega árs fangelsisvist.
Eins og áður er drepið á, fjölgar stöðugt ásökunum kvenna um kynferðisleg ódæði karla. En flestum þeirra er vísað frá dómi. Í Svíþjóð sem dæmi á þetta við um u.þ.b. áttatíu af hundraði þeirra. Lena Hellbom Sjögren, sálfræðingur, kunnur álitsgjafi í landi sínu og víðar, segir fyrir þessu þrjár meginástæður; að stúlku/konu vanti fjarvistarsönnun; að hún hafi harma að hefna; að hana vanti athygli. Lena segir: „Það má með sanngirni halda fram, að ástæða þess, að svo fáar kærur í kynofbeldismálum leiði til ákæru, sé, að þær hafi ekki við rök að styðjast.“
Óumdeilanlega eru ásakanir um kynferðislegt ofbeldi erfiðar viðfangs í réttarkerfinu eins og eftirfarandi rannsókn TV2 í Danmörku árið 2016 sýndi. Rannsóknina framkvæmdi Signe Walgren Daugbjerg, þaulreyndur rannsóknarblaðamaður. Málsatvik voru þessi: Julía var fjórtán ára gömul, bjó með móður sinni, þriðja barnsföður sínum, og hálfsystkinum. Móðir og uppeldisfaðir, sem Júlía leitaði til, áttu í deilum um forsjá sameiginlegra barna. Í skólanum lét hún að því liggja við vinkonur sínar, að hún hefði margsinnis átt kynlíf með stjúpföður sínum. Þetta tilkynnti hún einnig á Fésbók. Í samtali við skólastjóra dró hún sögur sínar tilbaka. Síðar eignast Júlía kærasta, sem var drykkjurútur, ellefu árum eldri en hún sjálf. Þegar móðir og stjúpi bönnuðu samvistir þeirra, strauk hún að heiman og hótaði því að ljóstra upp um stjúpföður sinn. Hún lét verða af því. Vitnisburður Júlíu var tekinn gildur í réttinum og Lars dæmdur í héraðsrétti til tveggja og hálfs árs fangelsisvistar. Endanlegur dómur féll 2015. Ári síðar mætti Júlía á lögreglustöð og sagði sig hafa spunnið söguna upp. Henni var ekki trúað.Talið var, að hún hefði verið þvinguð til að draga áburð sinn tilbaka. Afplánunarleyfi stjúpans var því næst ógilt. Lars var í fyrstu lagður inn á geðdeild í angistarkasti. Þegar hann jafnaði sig, var hann fluttur í steininn aftur. Rannsóknarblaðamaðurinn segir: „[A]ð mínum dómi sýnir þessi saga, hversu snúið sé að dæma í nauðgunarmálum, þar sem fullyrðing stendur gegn fullyrðingu. Eftir stendur spurnin og vafinn – er hann sekur eða ekki.“
Danska blaðamanninum rekst vissulega rétt orð á munn. Slík mál eru vond og snúin. Hvað skal til bragðs taka? Áróðursstofa „UN Women“ á Íslandi, Stígamót, Kvennaathvarf og hin ýmsu samtök kvenfrelsara önnur krefjast þess, að ásökun konu á hendur karli um kynferðislegt ofbeldi skuli sjálfkrafa leiða til sakfellingar. Hlutverk réttarkerfisins yrði þá að skammta körlum refsingar. Slíkt réttarkerfi yrði kvenfrelsurum vafalaust beitt vopn í ábyrgðarlausu stríði þeirra við karlmenn. En flestir sjá líklega í hendi sér fáránleika kröfunnar. Er ekki mál að linni? Tökum höndum saman í þeirri viðleitni að tryggja eiginlegum fórnarlömbum kynferðisofbeldis (af öllum kynjum) réttláta meðferð fyrir dómi.
Kvenfrelsarar eygja nú loksins endalega frelsun konunnar, eftir harðvítuga baráttu, því móðurlífi hennar verður hlíft við barnseignum og kynfærum við kynlífi með körlum. Þetta verður síðan gulltryggt, þegar sjálfbærnimarkmiðunum verður náð, allavega því, er lýtur að valdeflingu kvenna. Það er ástæða til að ætla, að Kvenfrelsunarstofnun Sameinuðu þjóðanna (UN Women), sjái til þess, að frelsaðar og valdelfdar konur sitji í alheimsstjórninni og gangi úr skugga um, að stjórnun heimsins verði kvenvæn eins og landbúnaður og annað atvinnulíf.
Það heyrast þó efasemdarraddir meðal „kynskiptakvenfrelsaranna“ (transsexual feminism). Einn þeirra er hin breska Mary - stundum Sebastian - Harrington, enda þótt hún hafi ekki lifað í karlgervi. Mary kallar sig íhaldskvenfrelsara (conservative feminist). Það hafa runnið á hana tvær grímur um góð áhrif kvenfrelsunar á mannlífið. Hún gagnrýnir m.a. þróunina í átt að kvenvélmennum (cyborg feminism) og mannslíkjalýðræði öreiganna (communism).
Frjósemislyfjaiðnaðinn lýtur hún einnig hornauga í nýrri (2023) bók sinni, „Kvenfrelsun gegn framförum“ (Feminism Against Progress). Kvenvélmenniskvenfrelsun er þar skilgreind sem gervigreindaruppfærsla lífefna- og lyfjaiðnaðarins á kvenlíkamanum, undir yfirskini frelsunar.
Önnur er hin ítalska, Silvia Guerini. Hún segir m.a.: „Sjónarmiðum LGBTQ+ [lesbía-(karl)homma-tvíkynja-tvískiptinga-kynlausra og fl.] er nú gert hátt undir höfði hjá hinum valdamiklu og formælendur þeirra rísa til metorða í fjölmiðlum, æðri menntastofnunum og sérstaklega þó meðal viðskipta-, góðagerða- og tæknijöfra.“ …
„Fullkomin tortíming fyrri tilhögunar mannlífsins er í aðsigi: fæðing, kynferði, menntun, tengsl, fjölskylda - og jafnvel mataræðið, sem er í þann mund að verða gervimatur.“ …
„Aðförin að börnum, einkum og sér í lagi í skóla og fjarri vernd foreldra, er nánast að skilja sem markvissa félagsverkfræði.“ Hún bendir á, að við séum bara steinsnar frá veröldu „án mæðra.“
Að lokum úr brunni Silvíu: „Ef enginn er raunveruleikinn og enginn er sannleikurinn, er heldur ekkert frelsi.“
Silvia hefur skrifað bókina: „Frá eðlilegum líkama mannslíkja á siðnýöld: Gagnrýni á kynjahugmyndafræðina“ (From the ‘Neutral’ Body to the Postmodern Cyborg: A Critique of Gender Ideology) [17]
Niðurlag: Alþjóðlegt auðvald náði undirtökunum í Bandaríkjunum með stofnun Seðlabankans (Federal Reserve), árið 1913. Þegar það hafði rústað veröldinni öðru sinni í annarri heimstyrjöldinni, voru lögð endurnýjuð drög að alheimsyfirráðum. Í því skyni var mikilvægt að valda allsherjarusla (kynusli dygði ekki til); skapa upplausn og óreiðu í samfélaginu, eyðileggja gildi, siði og stofnanir. Fjölskyldan kom í því efni óhjákvæmilega í brennidepil eins og endurspeglast í fræðum og starfi kvenfrelsaranna.
Þannig var hug- og vitundarstríð (sálfræðilegt stríð – psychological warfare) háð gegn almenningi. Ein af helstu hugveitum yfirvalda í Bandaríkjunum, Rand Corporation, skilgreinir hugstríð svo: Það „felur í sér markvissan áróður eða aðrar sálfræðilegar aðgerðir til að hafa áhrif á skoðanir, tilfinningar, viðhorf og hátterni andstöðuhópa.“ [18]
Dæmi um slíkar hernaðarstofnanir er að finna í bandaríska hernum. Sá breski hefur einnig slíkum herdeildum á að skipa. Auk þess starfa hliðstæðar stofnanir á vegum stjórnsýslunnar í vestrænum ríkjum – og vafalaust víðar.
Samtímis stríðinu inn á við, voru lögð á ráðin um vopnaskak gegn öðrum þjóðum. Reyndar var kvenfrelsunarhreyfingunni beitt óbeint á þeim vettvangi líka. Breskir kvenfrelsarar, súffurnar (suffragettes) voru t.d. fengnar til að leita uppi karlmenn, sem síður vildu gegna herþjónustu í fyrra heimsstríði, frýja þeim hugrekkis og næla í barm þeirra hvítri fjöður.
Á vettvangi heimsmálanna setti Zbigniew Brzenzinski (1928-2017) óafmáanleg spor við mótun utanríkisstefnu Bandaríkjanna og þar með stefnu Nató. T.d. lagði hann í bók sinni, „Mikilfenglega skákborðinu: Yfirburðum Bandaríkjanna og skyldum á vettvangi heimsmála“ (The Grand Chessboard: American Primacy and its Geostrategic Imperatives – 1997) á ráðin um að umkringja Rússa og frelsa þjóðir og ættflokka undan oki þeirra. Það var alla vega yfirlýst markmið. Skæruhernað gegn þeim í Afganistan skipulagði hann einnig. Kvenfrelsunaráróðursdeildir á vegum Sameinuðu þjóðanna komu til sögu í kjölfar hernáms Nató. Íslendingar sendu Ingibjörgu Sólrúnu Gísladóttur.
Það var greinilegur samhljómur í hugsun Zbigniew, kvenfrelsaranna og Alheimsefnahagsráðsins. Í bók sinni, „Milli tveggja tímaskeiða: Hlutverki Bandaríkjanna á tækniskeiðinu“ (Between Two Ages: America‘s Role in the Technetronic Era - 1970), sagði hann m.a.:
„Tæknivæðingin felur í sér stigvaxandi stjórnun samfélagsins. Þannig samfélag … undir handarjaðri úrvals manna, losað úr viðjum hefðbundinna gilda … [með] sérhvern þegn undir stöðugu eftirliti … [og sem] handstýrir atferli og hugsun almennings [mun verða hin nýja viðmiðun].“ [19]
Svo er að sjá, að sameiginlegur draumur Alheimsefnahagsráðsins, Sameinuðu þjóðanna og kvenfrelsunarhreyfingarinnar, sé að rætast hröðum skrefum. Frelsið er innan seilingar, frelsun náttúrunnar frá mannkyni (sem ört týnir tölunni), frelsun kvenna úr viðjum karla og náttúrunnar, frelsun almennings undan oki þjóðríkis og -menningar - og sjálfstæðs vilja vitaskuld. [20]
[17]https://corbettreport.substack.com/p/episode-402-your-guide-to-the-great-ab8 https://www.youtube.com/watch?v=BiZtCl0-E2E https://www.youtube.com/watch?v=D8_VmWWRJgE https://corbettreport.com/qfc082-trans-humanism/ https://arnarsverrisson.blog.is/blog/arnarsverrisson/entry/2279507/ [18] https://www.globalresearch.ca/everything-weapon-totalitarianism-normalized/5862195 https://expose-news.com/2024/07/11/the-woke-will-kill-themselves-first/ https://www.zerohedge.com/political/we-were-deceived-gaslit-years-all-name-democracy-then-poof-it-collapsed-overnight#google_vignette https://www.armytimes.com/news/your-army/2022/05/17/foreboding-army-psyops-recruitment-video-shows-whos-pulling-the-strings/ [19] https://strategic-culture.su/news/2024/06/14/european-mutiny-at-the-illiberal-order/ [20] https://drjacobnordangard.substack.com/p/advise-to-the-un-summit-of-the-future?utm_source=post-email-title&publication_id=1015075&post_id=146360161&utm_campaign=email-post-title&isFreemail=true&r=ry8jq&triedRedirect=true&utm_medium=email https://gustafadolf.com/yuval-noah-harari-og-framtid-velmenna/?fbclid=IwZXh0bgNhZW0CMTEAAR3mZEVq7sli122pfJRZloAkUiIREWKoR4ibsYEHwBVbsvZWuY_CTVMyy2A_aem_M-Kwb0JE2yIP82UkUfMZTA https://www.bitchute.com/video/fo3pOKatXitc/. https://frettin.is/2022/12/13/audnulaus-med-orflogur-i-heilanum-uppfaersla-homo-sapiens-og-stundarfjordungssnjallborgin/ https://jbilek.substack.com/p/wrong-bodies-a-castration-cult?r=2m5c13&utm_medium=ios&fbclid=IwZXh0bgNhZW0CMTAAAR1Cfz1zuxPSuLniG3oPtSm17e3A9D29JKBDygaNu3l79rpsiyjrl01oH9s_aem_1dVdG-ygqDbcQRyezcosrQ&triedRedirect=true https://corbettreport.substack.com/p/meet-the-sentient-world-simulation?utm_source=podcast-email&publication_id=725827&post_id=147063002&utm_campaign=email-play-on-substack&utm_content=watch_now_button&r=ry8jq&triedRedirect=true&utm_medium=email
Alríkisþingið í landi hinna frjálsu, Bandaríkjum Norður-Ameríku (BNA) samþykkti árið 1972 hina alræmdu grein níu, ítargrein við löggjöf um menntun í ríkinu. Þar er kveðið á um bann við allri mismunun á grundvelli kynferðis í menntastofnunum, sem fjármagnaðar eru að einhverju leyti af ríkisvaldinu. Þetta er eitt dæmi af mörgum um lagabreytingar í hinum vestræna heimi, sem gerðar eru í nafni jafnréttis, en virka í raun sem vogarstöng í áróðri kvenfrelsara um „meira jafnrétti,“ þ.e. óhófleg völd kvenfrelsara í samfélaginu. Það hefur sagan sýnt, svo varla verður um villst. Greinin var reyndar samin með valdeflingu kvenna í íþróttum í huga. (Afleiðingarnar á því sviði hafa verið hörmulegar, en umfjöllun um það býður betri tíma.)
Á grundvelli téðrar lagagreinar hafa til að mynda verið stofnaðir sýndardómsstólar við alla ríkisstyrkta háskóla í BNA. Tilbrigði við slíka sýndardómstóla (einnig nefndir kengúrudómstólar) hafa breiðst út um hinn vestræna heim – líka til Fróns, bæði HR og HÍ. Hér fylgir lærdómsrík saga.
Laura Kipnis (f. 1956) er prófessor í listfræðum við Northwestern háskólann í BNA. Við háskólann starfaði einnig Peter Ludlow (f. 1957), prófessor í heimspeki. Pétur var ákærður fyrir kynferðislega ósvífni af tveim námsmeyjum. Hann var dreginn fyrir sýndardómstól, útskýrði, að ástarsambandið við meyjarnar tvær hefði verið á frjálsum grundvelli. Hann var rekinn úr embætti. Þetta varð Laura Kipnis tilefni til greinar í tímaritið, „Annál æðri menntunar,“ (Chronicle of Higher Education) fyrir fimm árum síðan. Heiti greinarinnar: „Æðri menntun í heljargreipum kynferðislegrar vænisýki“ (Sexual Paranoia Strikes Academe).
Greinin er fremur löng, afskaplega fróðleg og vel skrifuð. Þar lýsir LK m.a. 1)hvernig kvenfrelsararnir berjast einbeittri baráttu á grundvelli umræddrar lagagreinar fyrir eilífri og ábyrgðarfirrtri barnæsku kvenna; 2) hvernig náin sambönd kennara og nemenda hafi tíðast um aldur og leitt til fjölmargra hjónabanda; 3) hvernig smáatriðareglugerðir um samskipti kennara og nemenda færir völd í heldur skriffinna háskólanna.
Skömmu eftir að greinin birtist efndu kvenfrelsarar til kröfugöngu með dýnur og kodda, tákn um „kynbundið ofbeldi,“ þ.e. kynferðislegt ofbeldi karla gegn konum. Skrúðgangan staðnæmdist við skrifstofu rektors og gerði kröfu um „umsvifalausa, opinbera fordæmingu“ greinarinnar.
Laura var dreginn fyrir sama dómstól og starfsbróðirinn, Pétur. Tvisvar! Hún var þó sýknuð af öllum ákærum; t.d. þeirri að letja námsmeyjar til að skýra frá kynferðislegu ofbeldi í þeirra garð. En áður en að því kom, skrifaði Laura þessa grein (og bók síðar) um réttarhöldin. Um það bil eitt hundrað háskóla í BNA sæta rannsókn (2015) vegna meintra brot á grein níu.
Greinin er fróðleg eins og sú fyrri. Laura komst m.a. að því, eftir töluverða eftirgrennslan, að henni væri óheimilt að njóta fulltingis lögfræðings undir yfirheyrslunum. En starfsbróður eða –systur mætti hún bjóða til yfirheyrslunnar. En hlutaðeigandi mætti hvorki gefa frá sér hósta eða stunu. (Stuðningsaðili Laura var svo einnig ákærður.) Ei heldur ætti sakborningur kost á skriflegri ákæru. Engu að síður hafði háskólinn keypt þjónustu lögfræðinga til að annast réttarhöldin.
Meðan á réttarhöldunum stóð hafði fjöldi háskólamanna samband við Laura. Hún segir: „Ég komst að því, að háskólakennarar víðs vegar gera sér far um að forðast efni, sem gæti gert einhverjum gramt í geði. Þekktur félagsfræðingur t.d. skrifaði mér, að hann vogaði sér ekki lengur að kenna um fóstureyðingar.“
Lokaorð Laura hér verða: „Tjónið, sem hlotist hefur af, er skortur á atvinnuöryggi og frelsi til að birta hugmyndir í blóra við hið viðurtekna (against the grain). ... Karlar, jafnvel fastráðnir, eru þeir hópur við háskólana, sem þurfa að gæta tungu sinnar. Engin háskólakarl með réttu ráði myndi áræða að skrifa eins og ég gerði. Karlar hafa árangursríkt verið múlbundnir ...“
https://www.chronicle.com/article/my-title-ix-inquisition/
RSS
Eldri færslur
- Júní 2025
- Maí 2025
- Apríl 2025
- Mars 2025
- Febrúar 2025
- Janúar 2025
- Desember 2024
- Nóvember 2024
- Október 2024
- September 2024
- Ágúst 2024
- Júlí 2024
- Júní 2024
- Maí 2024
- Apríl 2024
- Mars 2024
- Febrúar 2024
- Janúar 2024
- Desember 2023
- Nóvember 2023
- Október 2023
- September 2023
- Ágúst 2023
- Júlí 2023
- Júní 2023
- Maí 2023
- Apríl 2023
- Mars 2023
- Febrúar 2023
- Janúar 2023
- Desember 2022
- Nóvember 2022
- Október 2022
- September 2022
- Ágúst 2022
- Júlí 2022
- Júní 2022
- Maí 2022
- Apríl 2022
- Mars 2022
- Febrúar 2022
- Janúar 2022
- Desember 2021
- Nóvember 2021
- Október 2021
- September 2021
- Ágúst 2021
- Júlí 2021
- Júní 2021
- Maí 2021
- Apríl 2021
- Mars 2021
contact
gudjonelias
ingolfursigurdsson
