Hatursfyllsti maður Bretlands, Tommy Robinson

Tommy Robinson eða Stephen Yaxley Lennon eins og hann eiginlega heitir, afplánar átján mánaða fangelsisdóm. Hann dúsar í einangrun – í því skyni að vernda hann, segja fangelsismálayfirvöld.

Tommy afplánar dóm fyrir birtingu heimildarmyndarinnar, Þöggun (Silenced). Hann stofnaði félagsskapinn, „Varnarsveit Englands“ (English Defence League), árið 2009.

Myndin fjallar um áhrif öfgafullrar Múhammeðstrúar eða Íslam, sem merkir undirgefni við Guð. Hún skaut rótum í Sádí-Arabíu á sjöundu öld.

Þessi öfgafulla túlkun Kóransins varð hugmyndafræðilegur grundvöllur Bræðralags Múhammeðstrúarmanna, sem Bretar hafa óspart beitt í nýlendustríðum sínum og Vesturveldin beita nú í Sýrlandi, áður í Afganistan, Írak og víðar, í búningi ISIS, al-Nushra og svo framvegis. Vesturlönd (Bretar og Bandaríkjamenn) styrktu trúarskóla, sem öfgarnar kenndu.

Nú kalla þessir öfgafullu morðingjar sig, Hayat Tahrir Al-Sham. Þeir segjast þó ekki sækjast eftir stofnun alheimsveldis eða kalífats (ummah) eins og herskáir Íslamistar gjarnan gera.

Houari Boumedienne (1932-1978), forseti Algeríu, sagði í ræðu hjá Sameinuðu þjóðunum í september 1974: „Milljónir manna munu kveðja Suður-hálfhvelið og leita norður. Þeir koma ekki með vinarþel í brjósti. Það vakir fyrir þeim að sigra, og þeir munu tímgast fyrir tilstilli sona sinna. Frjósemi kvennanna mun tryggja sigur yfir Evrópu og veröldinni.“

Recep Tayyip Ergodgan, forseti Tyrklands, áður borgarstjóri Miklagarðs (Istanbul): „Moskurnar [í löndum Vestursins] eru herskálar (barracks), hvelfingarnar eru hjálmar okkar, bænaturnarnir sverð og trúmennirnir hermenn.“

Hófsamir Múhammeðstrúarmenn hafa varað við þessum öfgum. Palestínumaðurinn, Sami Aldeeb, prófessor í Sviss, segir t.d.:

„Íslamskar hreyfingar reyna að koma í veg fyrir hvers kyns gagnrýni á Íslam með aðstoð frá vestrænum dómstólum. Það ber nauðsyn til að veita þessu réttarfari (inquisition) viðnám til verndar mannkyni. Dómarar á Vesturlöndum, sem styðja þess háttar réttarfar eru hinir eiginlegu, gagnlegu bjálfar, sem bjóða eigin þjóðum hinum verstu hættum heim.“

Tommy mótmælir útbreiðslu Íslam. Hann segir einstaka trúmenn Múhammeðs ekki vera til vandræða, heldur öfgafulla róttæklinga. Tommy hefur verið tíðrætt um svokallaðan „hugstuld“ (grooming) barna, þ.e. eins konar forstig heilaþvottar til að sannfæra þau um gildi ákveðinnar hugmyndafræði og lífernis, þekkt t.d. hjá áróðursmönnum kynskipta.

Í raun á Tommy við ósæmilegar kynlífsathafnir íslamskra karlmanna – jafnvel nauðganir – á ungum, hvítum stúlkum. Hann hefur líka bent á, hvernig umfjöllum um glæpi innflytjenda er þögguð niður eða afbökuð.

Annar blaðamaður, Simon Heffer, segir: „Í orði kveðnu er þetta [Bretland] frjáls samfélag, en við lifum á tímum stjórnmálalegs rétttrúnaðar og ritskoðunar, sem gerir það að verkum, að mörg okkar fá hroll við tilhugsunina um að viðra fullkomlega gjaldgengar skoðanir af ótta við fordæmingu. Þar með er málfrelsinu stefnt í voða, mikilvæg málefni eru ekki rædd, og fólk sættir sig við, að stórar lygar verði óumdeildur stórisannleikur.“

Þetta er vitaskuld ekki bundið við Bretland, en bresk yfirvöld hafa síðustu árin farið yfir stokk og stein í ritskoðun, eftirliti og ofsóknum gegn blaðamönnum - og „öðruvísi“ þenkjandi.

Trúaröfgar eru algengar, sérstaklega í trúarbrögðum, sem hafa greinilegt stjórnmálayfirbragð (political religions), einkum Abrahamstrúarbrögð eins og kristni, Múhammeðstrú og Gyðingtrú. Dæmi er slíkt er til að mynda sú túlkun Bíblíunnar, að Gyðingakörlum sé heimilt að nauðga stúlkum í Palestínu, því þær séu ekki af úrvalsstofni Gyðinga og því ekki menn. Í Bretlandi virðast fylgimenn Öfgaíslams, snúa þessu á haus.

Bandaríski heimspekingurinn, Hilary Putnam (1926-2016) hitti naglann á höfuðið: „Mönnum sést yfir kjarna trúarbragða, þegar þeir leita sannanna [um þau]. Það er beiting þeirra, sem máli skiptir.“

https://www.rebelnews.com/breaking_charges_dismissed_against_tommy_robinson https://www.nationalreview.com/2018/05/tommy-robinson-grooming-gangs-britain-persecutes-journalist/ https://www.rebelnews.com/tommy_robinson_reports_on_britains_grooming_gangs https://www.thatalexwoman.com/p/why-i-interviewed-tommy-robinson https://www.conservativewoman.co.uk/the-tcw-teams-pick-of-our-2024-blogs-jordan-peterson-gives-tommy-robinson-the-fair-hearing-he-deserves/ https://www.youtube.com/watch?v=Q96elyZaxq8 https://x.com/calvinrobinson/status/1817527443013390591 https://humanevents.com/2025/01/03/breaking-tommy-robinson-speaks-out-from-prison-says-hes-being-tortured-for-his-journalism https://www.globalresearch.ca/western-democracies-threat-social-disintegration/5876002 https://www.timesofisrael.com/liveblog_entry/uk-court-clears-far-right-activist-of-refusing-to-leave-london-march-against-antisemitism/ https://www.youtube.com/watch?v=zG4WKjHasxY&rco=1

Ljáðu okkur eyra, segja hin úkraínsku Diana Panchenko og Andriy Derkach

Diana er blaðamaður í Úkraínu. Þrátt fyrir bönn og ofsóknir af hálfu glæpræðisstjórnar lýðræðishetju Íslendinga, hinum umboðslausa Volodymyr Zelensky, hefur hún og félagar haldið áfram rannsóknum á spillingu og þjóðlífi í Úkraínu. Þeim reiknast til, að peningastuldurinn nemi 60 milljörðum Bandaríkjadala.

Andryi er þingmaður og hefur átt sæti í nefndum, sem rannsaka fjárreiðuspillingu. Hann hefur m.a. upplýst um sérstakan sjóð utan fjárlaga til að fjármagna hryðjuverk á erlendri grundu og varpar frekara ljósi á spillingu Biden fjölskyldunnar (Burisma hneykslið).

Jospeh Biden hefur, hvað eftir annað, hlutast til um stjórnmál í Úkraínu. Frá 2014, þegar stjórninni var steypt af stóli af vestrænum lýðræðisríkjum undir forystu Bandaríkjamanna og Breta, hefur enginn stjórnmálamaður í Úkraínu verið óháður.

Mig hreinlega sundlaði við að hlýða á greinargerðir þeirra um stuld á skattfé, sem Þórdís Kolbrún tók úr vösum okkar og sendi í austurveg.

Tal um frið og friðaraðstoð hefur verið siðferðilegt klám frá því að þetta svívirðilega stríð hófst. Enn vilja stríðsæsingaöfl á Íslandi og á Vesturlöndum öðrum láta karlpeninginn berast á banaspjótum í Úkraínu og Rússlandi.

Heilli kynslóð ungra karla hefur verið útrýmt í Úkraínu, fórnað á altari stríðsóðra auðkýfinga og aumkunarverðra stjórnmálamanna.

Kynlífsiðnaðarkóngurinn, Vitaliy Klitchko, sætir einnig rannsókn af hálfu téðs blaðamannahóps. Hann ku stjórna útflutningi á stúlkum til Bandaríkjanna og Evrópusambandsins. Þar að auki stjórnar hann hundruðum nektarskemmtistaða og skækjuhúsa. Eiturlyfjasala er aukabúgrein.

Regnbogavalkyrjurnar ætla enn að höggva í sama hnérunn, þrátt fyrir heitstrengingar um að fara að alþjóðalögum. Þau bjóða að stuðla skuli að friði. Það gerir reyndar Nató samningurinn einnig.

En valkyrjurnar þurfa þá að gera gangskör, því Rússar nálgast Kænugarð. Stríð spillingar- og stríðsæsingafólks á Vesturlöndum er gjörtapað. (Til allrar hamingju eiga stöðugt fleiri úkraínskir karlar fótum fjör að launa, segja upp í sláturhúsinu.)

Það eru ekki allir svo heppnir. Því miður er líkum úkraínskum hermanna stungið í poka og send heim til fjölskyldnanna, eiginkvenna og barna. Sömu örlög hljóta rússneskir karlar, franskir, bandarískir, pólskir, sænskir og breskir. Á meðan hrapar efnahagur, virðing og siðferði Vesturlanda. Stjórnmálamenn þeirra eru ómerkingar orða sinna.

Friðarlíkur í bráð eru óraunhæfar, dauðvona Nató ógnar enn með annarri innrás í Rússland eða Hvíta-Rússland, Íran (í samvinnu við Ísrael) og Kína. Það yrði trúlega „síðasta heimstyrjöldin,“ svo notuð séu orð hernaðarsérfræðingsins, William Schryver.

Hversu há verða verðlaun íslenskra skattgreiðenda til glæpagengisins í Úkraínu á þessu ári? Ætli forseti Íslands og utanríkisráðherra smelli viðurkenningarkossi á lýðræðislega valdaránsforsetann, Volodymyr Zelensky, í ár? Hvenær ætli honum verði boðið að ávarpa Alþingi Íslendinga aftur og reka sjálfri Fjallkonunni koss?

https://21stcenturywire.com/2024/05/02/the-roots-of-u-s-corruption-in-ukraine-interview-with-andriy-derkach/ https://21stcenturywire.com/2024/01/17/derkach-interview-new-documents-connect-biden-corruption-and-burisma-scandal-ukraine/ https://www.youtube.com/watch?v=3VU7gKrmnpg https://21stcenturywire.com/2025/01/02/peace-through-strength-a-gateway-to-war/ https://www.moonofalabama.org/2025/01/ukraine-sitrep.html#more https://www.youtube.com/watch?v=t5RKi8cgEj0 https://unherd.com/2025/01/why-trump-wont-end-the-war-in-ukraine/?utm_source=substack&utm_medium=email https://kyivindependent.com/old-guard-pushback-continues-to-haunt-ukraines-arms-procurement-cleanup/ https://www.politico.eu/article/ukraines-defense-problems-warfront-corruption-poland-defense-production-dpa-weapons/ https://www.france24.com/en/europe/20240128-ukraine-uncovers-40-million-embezzlement-corruption-bogus-arms-deal-defence-officials https://thehill.com/opinion/international/5060257-zelensky-ukraine-corruption-waste/ https://steigan.no/2024/12/tretten-rolls-roycer-vesten-er-forferdet-over-korrupsjonen-i-ukraina/ https://x.com/Panchenko_X/status/1845912862385922548 https://x.com/Panchenko_X/status/1807853700830085592?ref_src=twsrc%5Etfw%7Ctwcamp%5Etweetembed%7Ctwterm%5E1807853700830085592%7Ctwgr%5Ec4672a657a3195b1ef4e8a3e5170276d8e484d89%7Ctwcon%5Es1_&ref_url=https%3A%2F%2Fsteigan.no%2F2025%2F01%2Fthe-hill-hold-ukraina-ansvarlig-for-korrupsjonen%2F https://imetatronink.substack.com/p/welcome-to-the-last-world-war?utm_source=post-email-title&publication_id=1085164&post_id=153945271&utm_campaign=email-post-title&isFreemail=true&r=ry8jq&triedRedirect=true&utm_medium=email

Íslenska nasistahreyfingin: Seinni hluti

Stefnuskrá Flokks þjóðernissinna:

„1. Vér viljum vernda íslenskt þjóðerni, meðal annars með róttækum ráðstöfunum gegn kynblöndun og úrkynjun. Jafnframt verði tekin til rækilegrar athugunar dvöl útlendinga á Íslandi og innflutningur þeirra þegar stöðvaður, nema þegar sérstaklega stendur á, svo sem um sérfræðinga, er vér sjálfir eigum ekki völ á.

2. Vér krefjumst samstarfs allra Íslendinga í þágu þjóðarheildarinnar.

3. Vér berjumst fyrir stjórnarfarslegu, fjárhagslegu og menningarlegu sjálfstæði íslensku þjóðarinnar, þannig að hún megi verða það, sem hún áður var, frjóavasti reitur norrænnar menningar.

4. Vér krefjumst þess, að hagsmunir heildarinnar sitji ávallt í fyrirrúmi fyrir hagsmunum einstakra stétta og manna.

5. Vér viljum, að ríkið hafi forgöngu í því að skapa og styrkja nýja atvinnumöguleika og álíti það skyldu sína, að öllum þegnum þess verði séð fyrir vinnu og viðunandi lífskjörum.

6. Vér viljum, að ríkið hafi eftirlit með atvinnurekstrinum, sérstaklega þeim, sem rekinn er með lánsfé hins opinbera; einnig krefjumst vér fyllstu ábyrgðartilfinningar og þjóðhollustu af öllum, er fyrir einkarekstri standa.

7. Vér viljum, að erfðavenjum bændastéttarinnar sé í heiðri haldið, þannig að hún geti um ókomna tíma verið orkugjafi íslensku þjóðarinnar, svo sem hefir reynst frá upphafi. Jarðirnar skal vernda gegn niðurníðslu, veðflækjum og braski, þannig að þær geti haldist í eign frjálsra bænda sem ættaróðul, því að vér álítum, að fjölmenn og dugandi bændastétt, dreyfð um landið allt, sé besta tryggingin fyrir andlegri og efnalegri velferð þjóðar og ríkis.

8. Vér viljum, að reyndir og sérfróðir menn hafi stjórn atvinnuveganna með höndum.

9. Vér viljum, að stofnuð séu samfélög atvinnurekenda og verkamanna, sem tryggi friðsamlega samvinnu þeirra, þannig að þeir í fullri eindrægni og gagnkvæmum skilningi á sameiginlegum hlutverkum, skyldum og göfgi starfa síns, vinni sem einn maður í þágu heildarinnar. Ennfremur viljum vér, að sérhverjum verkamanni verði tryggð sambærileg lífskjör við aðra þegna þjóðfélagsins, og að hann fái hlutdeild í arði fyrirtækjanna, þar sem því verður við komið.

10. Vér viljum, að tekju- og verðmætaöflun, sem ekki byggist á starfi, verði útilokuð, að vaxtaokur verði afnumið og komið í veg fyrir gengis- og verðsveiflur og að gjaldmiðill vor hvíli á framleiðslu og verðmætum landsins sjálfs.

11. Vér viljum, að komið verði á almennri, skipulagðri þegnskylduvinnu í þágu þjóðarheildarinnar, og verði hún jafnframt uppeldis- og íþróttaskóli fyrir hina vinnandi æsku.

12. Vér viljum auka siðferðis- og ábyrgðartilfinningu hjá æskunni og gefa henni aukin tækifæri til menntunar, íþróttaiðkana og holls lífernis.

13. Vér viljum, að fyllsta réttlætis sé gætt í framkvæma laganna, og að strangt sé tekið á afbrotum embættismanna þjóðfélagsins.

14. Vér viljum, að einstaklingar úr hvaða stétt þjóðfélagsins sem er, fái tækifæri til þess að njóta hæfileika sinna, og til þess að það megi verða, viljum vér: a. Að ríkið kosti fátæka hæfileikamenn til náms. B. Að veitt sé í stöður fyrst og fremst eftir hæfileikum og þekkingu. C. Að enginn maður hafi meira en eitt fulllaunað embætti í þágu hins opinbera.

15. Vér viljum vernda og efla heilbrigt trúarlíf með þjóðinni. 16. Til þess að framkvæma þetta markmið vort, krefjumst vér öflugra ríkisvalds, sem hafi fullkomna yfirsýn og óskorað vald yfir öllum málefnum þjóðarinnar, og sem grundvallist á vilja meginhluta hennar.“

Jón Aðils, yngri, skrifar 31. jan. 1936 í tímaritið, Ísland: „Vér viljum vernda þjóðerni það, sem hér býr, inn á við með ítarlegum ráðstöfunum til að hefta það, að aumingjar og vitfirringar og aðrir stórgallaðir menn auki kyn sitt og spilli stofninum ... og út á við með því að stemma stigu fyrir, að útlendingar, og þá helzt menn af ólíkum kynþáttum setjist hér að.“

22. feb. 1936 í tímaritinu, Íslandi. Helgi S. Jónsson lýsir draumaríkinu, „hinu samvirka þjóðríki þjóðernisjafnaðarstefnunnar.“ „Hin mikla hugsjón vor Þjóðernissinna er að skapa hið samvirka þjóðríki friðar og réttlætis, þar sem engar innbyrðis deilur eru til, þar sem þjóðin stendur sem einn maður sameinuð um hag sinn og velmegun.

Í slíku ríki eru útilokaðir allir bitlingar og hlutdrægni, þar sem stjórnin ber ætíð velferð alþjóðar fyrir brjósti og þar sem alþjóð er henni fylgjandi. Í slíku ríki fær framtak einstaklingsins að njóta sín, en þó aldrei þannig, að það nái að skaða hag heildarinnar, sem er fyrst og fremst fyrir brjósti borin ... þá verða innlendir vísindamenn látnir rannsaka möguleika þá, sem land vort hefur að geyma ... í hinu samvirka þjóðríki verður vakað yfir lífi hvers einstaklings og velferð hans ... þá verður ekki hinn ungi iðnaður landsmanna kúgaður með innflutningshöftum og hvers kyns ranglæti ...

Í þegnskylduvinnu hins samvirka þjóðríkis kynnast ungir menn af öllu landinu. Þar lærir æskan að vinna fósturjörðinni gagn ... Í hinu samvirka þjóðríki verður sjómönnum veitt fyllsta öryggi ... Þá verða bændur landsins, kjarni þjóðarinnar, aftur sjálfstæðir, leystir af skuldaklafanum ... Þá verður verzlunarstéttin ekki ofsótt lengur, heldur fær hún frið til að lifa og starfa ... Þá verða lögin ekki lengur verndarvængur glæpamanna, heldur geta allir landsmenn leitað á náðir þeirra og verður rétt úr málum allra skorið ...

Og þegar dagur hins samvirka þjóðríkis rennur upp yfir föðurlandi voru, hafa ekki einungis þeir draumar rætzt, sem í fyrstu urðu til hér hjá nokkrum ungum umkomulitlum mönnum, og sem þeir helguðu líf sitt og starf, heldur hefur þá einnig rætzt draumur allrar þjóðarinnar um nýtt og betra þjóðskiplag, hinn duldi draumur um einingu, frið, vinnu og frelsi.“

Birgir Kjaran í Mjölni, málgagni þjóðernissinnaðra stúdenta við HÍ. okt./nóv. 1935: „Fjölnismenn eru löngu horfnir, en starf þeirra lifir. Þær tilfinningar, sem þeir vöktu hjá þjóðinni, hafa aldrei kulnað út með öllu. Við minnumst bezt aldarafmælis barátturits þeirra, Fjölnis, með því að dusta úr okkur drungann og ganga í raðir þjóðernissinna, sem munu ljúka því verki, sem Fjölnismenn hófu, að gera Ísland að farsælda fróni.“

18. júli 1936 skrifar Jón Þ. Árnason, formaður Félags ungra þjóðernissinna, í tímaritið, Ísland: „Við íslenzkir þjóðernissinnar getum hvar sem er, hvenær sem er, og hvernig sem á stendur, viðurkennt Þýzkaland sem þann vettvang, sem við sækjum fyrirmyndir okkar á, en á hinn bóginn neitum við því harðlega, ef einhverjum skyldi detta í hug að halda því fram, að við sækjum þangað fyrirmæli. Við dáum forystumenn þýzku þjóðarinnar og óskum þess af heilum huga, að okkar þjóð, íslenzka þjóðin, megi verða svo gæfusöm að eignast nokkra slíka, það er allt og sumt.“

„Erfitt er að gefa viðhlítandi skýringu á því, að Flokkur þjóðernissinna hlaut jafn lítið fylgi og raun bar vitni, en þó má benda á, að flokkurinn var að því leyti ólíkur öðrum nazistaflokkum, að hann skorti óumdeildan foringja. Þau fimm ár, sem hann starfaði, gegndu fjórir menn starfi flokksformanns.

Sennilega hefur það átt sinn þátt í, hve flokknum varð lítið ágengt, að hann hafði ekki yfir að ráða forystumönnum, sem höfðu til að bera persónutöfra og gátu náð til fjöldans. Ein skýring á fylgisleysi flokksins er sú, að honum tókst ekki að vinna kjósendur frá Sjálfstæðisflokknum, en helzt var við því að búast, að þjóðernissinnar fengju fylgi þaðan. Athyglisvert er, að þeir kenndu jafnan Sjálfstæðisflokknum um, hve lítið fylgi flokkurinn fékk.

Því hefur oft verið haldið fram, að félagar í Flokki þjóðernissinna hafi nær eingöngu komið frá efnuðum heimilum á þeirra tíma mælikvarða. Þetta er ekki allskostar rétt. Að vísu kom allstór hópur flokksfélaga úr slíku umhverfi, en auk þess voru í flokknum iðnnemar, verzlunarmenn, iðnaðarmenn, sjómenn og verkamenn. Þá má benda á, að sjálfir lýstu þjóðernissinnar sér sem „nokkrum ungum umkomulitlum mönnum“.

Að öllu samanlögðu virðist mega draga þá ályktun að allmargir þjóðernissinnar hafi verið ungir og efnalitlir menn, sem höfðu margir hverjir lítillar skólagöngu notið. Þeir voru óánægðir með hlutskipti sitt í lífinu og mótmæli þeirra komu fram í því, að þeir gengu í flokk þjóðernissinna og vildu rífa til grunna ríkjandi þjóðskipulag og reisa á rústum þess nýtt og betra þjóðfélag.

En það var ekki eingöngu óánægja, sem olli því, að menn gengu í flokkinn, heldur líka aðdáun á Adolf Hitler og þýzka nazismanum. Ýmsir trúðu því í einlægni, að nazisminn væri lausn á vandamálum mannkynsins og væri það, sem koma skyldi.“

Ábending um lesefni: Hrafn og Illugi Jöklulssynir: Íslenskir nasistar

Íslenska nasistahreyfingin. Fyrri hluti

Ásgeir Guðmundsson skrifaði merka ritgerð um þjóðernishreyfinguna á Íslandi. Hann kynnir einnig verk sitt í ritgerðinni: „Nazismi á Íslandi. Saga Þjóðernishreyfingar Íslendinga og Flokks þjóðernissinna.“ Saga XIV (1976), bls. 5-68. Þessi pistill grundvallast í meginatriðum á fræðistörfum Ásgeirs.

Saga í hnotskurn: Árið 1932 gaf Jón H. Þorbergsson, bóndi Laxamýri, S-Þing, út bæklinginn: Þjóðstjórnarflokkur. Drög að stefnuskrá.

Félag ungra þjóðernissinna, Landsmálafélagið Þórshamar, var stofnað 9. sept. 1933. Um vorið varð til Þjóðernishreyfing Íslendinga (einnig umtöluð af félagsmönnum sem þjóðernisjafnaðarstefna (Nationalsozialismus). Landsfundur var haldinn 10. mars 1934. Hreyfingin sameinaðist Flokki þjóðernissinna (nasistaflokknum) sem var stofn 2. jan. 1934.

Flokkurinn leið undir lok 1938/1939, fundahöld í anda flokksins héldu áfram til 1944. Sjálfstæðisflokksmennirnir hurfu til síns heima. Blaðið, Ísland, sá dagsins ljós. Einkunnarorð: „Íslandi allt.“ Félag þjóðernissinnaðra stúdenta við HÍ gaf einnig út tímaritið, Mjölni.

Flokki þjóðernissinna var verulega uppsigað við „kommúnista.“ Útrýming þeirra var á dagskrá:

„Takmark þjóðernisjafnaðarstefnunnar er að skapa Volksgemeinschaft —þjóðarsamfélag, órjúfandi þjóðarheild … Stéttamunurinn á að hverfa og allur ágreiningur, sem stafað getur af mismunandi uppeldi manna … Í því skyni starfa hin stóru æskulýðsfélög —Hitlersæskufélögin [Hitlerjugend] … „Ef þjóðin á að lifa, verður Marxisminn að deyja." (Ásgeir Guðmundsson).

„Útrýming kommúnista“ (hvað svo sem það nú var) er enn þá snar þáttur í hugsun margra „Sjálfstæðisflokksmanna.“

Seinni hugmyndafræðingar Sjálfstæðisflokksins eins og Friðrik Sophusson og Hannes Hólmsteinn Gissurarson, hafa bent á, að nær væri að kalla hann ristilegan jafnaðarmannaflokk. Nasískur eðliþáttur í hugmyndafræði hans slær einnig út í vígorðum eins og „stétt með stétt,“ sem lék á vörum forystumanna hans um árabil.

Stefnuskrá Þjóðernishreyfingar Íslendinga var svohljóðandi:

„I. Ríkismál.

1.Vjer krefjumst, að ríkisvaldið vinni ávalt fyrst og fremst að verndun og efling sjálfstæðis íslenska ríkisins. 2.Vjer krefjumst öflugs ríkisvalds til þess að halda uppi friði og rjetti í landinu. 3. Vjer krefjumst, að stjórnmálaflokkum og blöðum verði bannað að þiggja erlendan styrk til stjórnmálastarfsemi. 4.Vjer krefjumst, að sambandinu við Dani verði slitið svo fljótt sem unt er og að þegar verði hafinn undirbúningur að sambandsslitum.

II. Menningarmál.

5.Vjer krefjumst eflingar íslenskrar menningar á þjóðlegum grundvelli. 6. Vjer kefjumst, að námsgreinum við Háskóla vorn verði fjölgað hið fyrsta, einkum í hagnýtum fræðum, og að rannsakað verði sem fyrst alt, er lýtur að atvinnuvegum vorum. 7.Vjer krefjumst, að ríkið styrki unga mentamenn til náms við erlendis, einkum í þeim greinum, sem eigi eru kendar við Háskóla vorn og oss vanhagar um. 8. Vjer krefjumst, að í heilbrigðismálum sje þess framar öllu gætt, að kynstofninn spillist eigi af völdum arfgengra sjúkdóma.

Heilbrigði þjóðarinnar sje vernduð og efld á grundvelli mannbótakynfræðinnar (Rassenhygiene, Eugenik). 9. Vjer krefjumst, að strangt eftirlit sje haft með næmum sjúkdómum, sem einkum eru hættulegir heilbrigði þjóðarinnar, svo sem berklaveiki og kynsjúkdómar.

III. Velferðarmál.

10.Vjer krefjumst, að þjóðarheill sitji ávalt í fyrirrúmi fyrir hagmunum stjórnmálaflokka og einstakra manna. 11. Vjer krefjumst, að unnið verði að auknum skilningi og samúð milli allra stjetta þjóðfélagsins meðal annars með því, að verkamenn fái hlutdeild í arði þeirra framleiðslu, er þeir vinna við. 12. Vjer krefjumst, að ríkið beiti sjer fyrir byggingu verkamannabústaða með hagkvæmum lánum og framlagi úr ríkissjóði. Verkamönnum sje gert kleift að eignast bústaðina. 13. Vjer krefjumst, að löggjöfinni sje hagað þannig, að atvinnuvegirnir geti blómgast og veitt landsins börnum nóg brauð.

IV. Atvinnumál.

14. Vjer krefjumst afnáms ríkisrekstrar, þar sem hann brýtur í bága við framtak einstaklingsins eða þjóðarheill. 15. Vjer krefjumst, að ríkið beiti sjer af afefli fyrir því, að kjör sveitanna verði bætt, svo að stöðvist straumurinn úr sveitum landsins í bæina. 16. Vjer krefjumst, að ríkið beiti sjer fyrir því, að landbúnaður vor verði rekinn með nýtísku sniði og að leitað verði nýrra markaða fyrir afurðir hans erlendis. 17. Vjer krefjumst, að ríkið styðji innlendan iðnað og iðju með því að afnema framleiðslutolla og með því að leggja verndartolla á þær erlendar vörur, er framleiða má jafn ódýrar og góðar í landinu sjálfu og með hagkvæmum lánveitingum til iðnaðar. 18. Vjer krefjumst, að efldar verði samgöngur bæði á sjó og landi og að Íslendingar taki á næstunni allar siglinar milli hafna og útlanda í sínar hendur. 19. Vjer krefjumst, að engir erlendir menn stundi atvinnu hjer á landi, nema um sjerfræðinga sje að ræða, og þá því aðeins, að eigi sje völ jafn góðra innlendra. 20. Vjer krefjumst, að komið verði á þegnskylduvinnu hjer á landi.

V. Fjármál.

21. Vjer krefjumst, að ríkið gæti þess jafnan fyrst og fremst að búa skuldlaust. 22. Vjer krefjumst, að fjármál ríkisins sjeu rannsökuð nákvæmlega og að nákvæmt eftirlit sje haft með hag og stjórn bandanna og allra þeirra atvinnufyrirtækja, sem rekin eru eða rekin munu verða af ríkinu. 23. Vjer krefjumst, að skattaálögur sjeu ávalt miðaðar við gjaldþol þegnanna.“

Þorsteinn Bernharðsson í Heimdalli, blaði ungra Sjálfstæðismanna í júní 1933: „Nú vill svo til, að flestir sem ennþá fylla flokk Þjóðernissinna eru gamlir sjálfstæðismenn. Það eru áhugasamir ungir menn, sem hefir fundist of mikil deyfð í flokki sínum, til þess að þeir gætu starfað þar, og heldur kosið að stofna nýjan flokk á svipuðum grundvelli.“

Morgunblaðið 2. Júní 1933 um Þjóðernishreyfinguna: „Kommúnisminn rússneski, stjettahaturspólitík sosíaldemókrata og svikaflækja Hriflunganna [þ.e. stuðningsmanna Jónasar frá Hriflu, Framsóknarflokki] eru sjúkdómar, sem þjáð hafa þjóðina á undanförnum árum.

Allir hafa sjúkdómar þessir beinst með mestri áfergju að æskulýðnum og hinni uppvaxandi kynslóð. Sýkt æska er sama og dauðvona þjóðfjelag. Það hafa þeir vitað, sem mest hafa stutt að útbreiðslu kommúnismans, með kenslustarfsemi, blaðaútgáfu, stjettabaráttu, með því að grafa undan heilbrigðu framleiðslu- og viðskiftalífi.

Æska landsins og hin uppvaxandi kynslóð hefir tekið hinni vaknandi þjóðernishreyfingu með mesta fögnuði ...

En hvernig svo sem starfsemi íslenskra þjóðernissinna veður háttað í framtíðinni ... þá er eitt víst, að þjóðernishreyfing Íslendinga, sú hreyfing, sem að því miðar að verjast kommúnistiskum sjúkdómum og erlendum niðurdrepsáhrifum, er sprottin úr alíslenskum jarðvegi – af innlendri nauðsyn.“

Í Íslenskri endurreisn, málgagni Þjóðernishreyfingarinnar 11. maí 1933: „Af hálfu Sjálfstæðisflokksins hefir Þjóðernishreyfingin fengið yfirleitt vingjarnlegar viðtökur. Það er samt ástæða til þess að vara við þeim misskilningi, er sumstaðar hefir gætt: að Þjóðernishreyfingin sje aðeins afsprengi Sjálfstæðisflokksins, því að svo er ekki.

Að vísu er stefnumunur milli okkar Þjóðernissinna og Sjálfstæðisflokksins ekki verulegur, en við krefjumst, að stefnunni sje fylgt fram hik- og hálfvelgjulaust. Vilji Sjálfstæðisflokkurinn útrýma þeim óheillaöflum, sem undanfarin ár hafa leitt þjóðina á glötunarbarminn, þá verður hann að berjast gegn þeim með meiri krafti en hann hefir gert hingað til.“

Sveinn Jónsson í Þórshamri 19. jan. 1934: „Takmark flokksins er: Sigur Þjóðernisjafnaðarstefnunnar á Íslandi 1943. – Þ.H.Í. er stofnað 1933. – ... Við skorðum á alla þá menn, sem vilja gera Ísland að landi, þar sem enginn stéttamunur og þar af leiðandi engin stéttabarátta er til, að fylkja sér undir merki Þ.H.Í. Við berjumst fyrir hagsmunum allra stétta, fyrir frelsi, vinnu og brauði handa öllum.“

Í málgagninu, Íslenskri endurreisn, 11. maí 1933: „Þjóðernishreyfing Íslendinga er af alíslenskum rótum runnin og á alls engin mök við nokkrar erlendar stefnur eða flokka. Ef svo væri ekki, þá bæri hún heldur ekki nafn sitt með rjettu.“

Ísland, málgagn Flokks þjóðernissinna, 23. maí 1934. Markmið: „Vér viljum afnema stéttabaráttuna og reisa á Íslandi samstarfandi og frjálst þjóðfélag.

Framtíðarlíf þjóðarinnar skal byggt á fortíðarreynslu hennar, á samstarfi allra stétta, á fullkomnum friði, bæði innanlands og við aðrar þjóðir, á réttlæti handa hverjum einasta Íslending, á frelsi einstaklingsins til þess að ná sem mestum þroska, bæði andlega og líkamlega.

Vér viljum vekja trúna á landið, vér viljum í sameiningu leita gæða þess, í sameiningu vinna þau, í sameiningu njóta þeirra.

Vér viljum hagnýta okkur þekkingu og reynslu mannkynsins á hverjum tíma til þess að létta lífsbaráttu þeirra, sem Ísland byggja. Vér viljum lifa í okkar eigin landi, frjálsir og óháðir öllum.

Vér viljum vekja trú þjóðarinnar á hennar eign mátt og megin og auka menningu hennar og þroska, skapa henni verðugan sess meðal annara þjóða.

Vér viljum vekja trúna á lífið – trúna á hið góða í manninum, á þróun lífsins að hinu æðsta marki, fullkomnum friði og bræðralagi, bæði einstaklinga og þjóða.

Réttlæti – frelsi – friður eru kjörorð vor. Í þessum kjörorðum er markmið þjóðernissinna falið. Undir þeim og tákni afls hinnar sameinuðu þjóðar – Þórshamrinum – leggjum við í baráttuna fyrir sigri hins besta málstaðar.“

Íslenska þjóðernishreyfingin; kjarni hugmyndafræðinnar og áhrif: Seinni þáttur

Hin glataða gullöld: Íslendingar áttu sína glæstu fornöld, sem glataðist: „Söguöldin er gullöld Íslendinga. Hún er það tímabil í sögu þeirra, sem ól göfugri og þrekmeiri kynslóð en nokkurt annað fyr eða síðar. Við hana eru hnýttar þjóðarinnar dýrustu endurminningar. Hvar sem litið er, þá blasir við augum þjóðlíf í fylsta og fegursta blóma.

Framkvæmdaþrekið, hreystin og hugprýðin haldast þar í hendur við mannúð og göfuglyndi. Sterkar og djúpar tilfinningar eru þar tengdar ráðsnild og hyggjuviti. Hagsýni og dugnaður í veraldlegum efnum eru þar samfara mentaþrá og fegurðarsmekk. Það er eins og víkingalíf fornaldarinnar sé endurvakið í allri sinni fjölbreyttu dýrð, en um leið með nýjan og göfugan siðmenningarblæ yfir sér.“ (79)

Með siðaskiptunum verður svartnætti í lífi þjóðarinnar að dómi Jóns Aðils: „Það er engu líkara en að dimmi af nótt í lífi þjóðarinnar eftir siðaskiftin, og þessi nótt grúfir yfir svört og þungbúin alt fram á 18. öld.

Það er eins og síðustu leifarnar af kjark og þreki og sjálfstæði líði undir lok, og jafnvel tunga þjóðarinnar er orði spilt og dönskublandin. En í náttmyrkrinu má þó öðru hvoru eins og sjá rofa fyrir stjörnu í fjarska. Það er leiðarstjarna þjóðarinnar gegn um hættur og hafvillur, - þjóðernistilfinningin.“ (179-180)

En þjóðernistilfinningin er vakin af Eggerti Ólafssyni, sem var hrifnæmur upplýsingarmaður: „Enn sem komið er hefur ekki sá maður fæst hér á seinni öldum, að einum undanskildum, sem verðugri sé en hann til að skipa öndvegissessinn í hjarta þjóðarinnar. Hann er sannkallaður þjóðræknispostuli, og eigi nokkur maður skilið, að nafn hans sé letrað á gullspjald og varðveitt inst í helgidómi þjóðarinnar, þá er það Eggert Ólafsson, því með ljóðum sínum kvað hann þjóðina til lífsins aftur.“ (237)

Íslensk þjóðernishreyfing: Þegar öldur hafði lægt í átökunum um sjálfstæði þjóðarinnar og flokkar fóru að skipast í það horf, sem við þekkjum í dag, þ.e. fjórflokkurinn (Sjálfstæðisflokkur, Framsóknarflokkur, Alþýðuflokkur og Sósíalistaflokkur/Alþýðubandalag), fór að örla á skipulagðri þjóðernishreyfingu (þ.e. annarri en Sjálfstæðisflokknum).

Ásgeir Guðmundsson hefur skrifað ritgerð um efnið. Framsetningu hans er fylgt.

Þjóðernishreyfing Íslendinga stofnuð apríl 1933, fyrsti landsfundur 10. mars 1934, en tveim árum fyrr, þ.e. 1932 , hafði Jón H. Þorbergsson, bóndi Laxamýri, S-Þing, gefið út bæklinginn: Þjóðstjórnarflokkur. Drög að stefnuskrá.

Þannig 11. mars sameinast Þjóðernishreyfingin flokki þjóðernissinna (nasistaflokknum) sem var stofnaður 2.jan. 1934. Flestir flokksmanna voru flokksbundnir í Sjálfstæðisflokknum eða töldu sig Sjálfstæðismenn. Þeir hurfu til síns heima, þegar Nasistaflokkurinn lagði upp laupana 1938/1939, en fundahöld héldu áfram til 1944. Flokkurinn gaf út blaðið, Ísland. Einkunnarorð: „Íslandi allt.“

Starfandi var einnig félag þjóðernissinnaðra stúdenta við HÍ, sem gaf út tímaritið Mjölnir. Aðalhugmyndafræðingur þess, Birgir Kjaran, var síðar einn helsti hugmyndafræðingur Sjálfstæðisflokksins á tímabili. Enn þá eitt félag starfaði um tíma: Félag ungra þjóðernissinna, stofnað 9. sept. 1933, landsmálafélagið Þórshamar.

Hugmyndafræðilegar uppsprettur þjóðernissinna voru verk Jóns Aðils, sagnfræðings, rit Guðmundar Finnbogasonar, sálfræðings, og rit dansk/þýska leiðtoga danskra nasista, sem var þýskmenntaður læknir Frits Clausen að nafni. Hefti hans, Þjóðernis-jafnaðarstefnan. (Rvk. 1926, Þjóðvörn) (1893-1947) var þýdd á íslensku. Clausen sótti að einhverju leyti innblástur til danska fræðimannsins og klerksins, Nikolai Grundtvig, sem lagði ofuráherslu á norræna goðafræði og þýðingu hennar fyrir þjóðernið, að ógleymdri mikilli áherslu á kristna trú. Clausen segir m.a. (síðutal í sviga):

„Þjóðernið er ekki sama og þjóðastofninn eða kynþátturinn, heldu stafar þjóðernið frá þjóðastofninum, sem hver þjóð er af, alveg eins og tónarnir, sem koma frá hljóðfærinu fara eftir efni og gerð hljóðfærisins, sem þeir koma frá. (15) ...

En ofan við hin ólífrænu lögmál efnisins á þjóðernis-jafnaðarstefnan samleið með og sameinist hinum trúarlegu kröftum og þeirri mannúðartilhögun, sem Kristur kemur með í fagnaðarboðskap sínum og lífsfyrirmynd, sem hefir lýst upp og gert andlega bjart yfir löngum tímabilum í sögu alþýðu vorrar, og sem er hin æðsta og hreinasta manndómshugsjón, sem til er. (47) ...

Frjófruman verður til af heild líkamans, og út af henni vaxa svo aðrar frumur, er byggja upp líkamann og mynda hann. Á þennan sama hátt verkar einnig hin þjóðlega hugsjón meðal fólksins, á þann hátt, að einstaklingurinn hefir fengið hæfileika til að móta efnivið þjóðfélagsins og gera hann að einum þjóðarlíkama, og sem þar með öðlast leiðsögn og forustu, þar sem leiðtoginn er beinlínis einskonar táknmynd af hugsjóninni og fylgi hans er framkvæmd hugsjónarinnar innan hinnar skipulögðu heildar, þar sem hugsjónin er ráðandi. Þannig verður þjóð að ríkisheild,... „(49)

Eins og hér um bil gefur að skilja kynngimagnast hugsjónir fólksins í nasistaflokknum og leita sér farvegs í leiðtoga fólksins.

Íslenski nasistaflokkurinn stefnir að sjálfsögðu að forustu fyrir Íslendingum, enda þótt aldrei hefði greinilegur leiðtogi risið upp innan hans. Í stefnuskrá íslensku þjóðernishreyfingarinnar var m.a. lögð rík áhersla á íslenska menningu og hreinleika þess kynstofns, sem Jón Aðils (og raunar fleiri, m.a. Guðmundur Finnbogason) höfðu lýst sem afburðakynstofni. Þar segir (síðutal úr grein Ásgeirs):

„Vjer krefjumst eflingar íslenskrar menningar á þjóðlegum grundvelli. ... Vjer krefjumst, að í heilbrigðismálum sje þess framar öllu gætt, að kynstofninn spillist eigi af völdum arfgengra sjúkdóma. Heilbrigði þjóðarinnar sje vernduð og efld á grundvelli mannbótakynfræðinnar (Rassenhygiene, Eugenik). (11) Þetta endurómar síðar í stefnuskrá Flokks þjóðernissinna.“

Áðurnefndur hugmyndafræðingur þjóðernissinna og Sjálfstæðismanna, Birgir Kjaran, skrifar í Mjölni, málgagni þjóðernissinnaðra stúdenta við HÍ. okt/nov 1935:

„Fjölnismenn eru löngu horfnir, en starf þeirra lifir. Þær tilfinningar, sem þeir vöktu hjá þjóðinni, hafa aldrei kulnað út með öllu. Við minnumst bezt aldarafmælis barátturits þeirra, Fjölnis, með því að dusta úr okkur drungann og ganga í raðir þjóðernissinna, sem munu ljúka því verki, sem Fjölnismenn hófu, að gera Ísland að farsælda fróni.“ (45)

Nasistaflokkur Þýskalands er hin stóra fyrirmynd. Þann 18. júli 1936 ritar Jón Þ. Árnason, formaður Félags ungra þjóðernissinna í Íslandi:

„Við íslenzkir þjóðernissinnar getum hvar sem er, hvenær sem er, og hvernig sem á stendur, viðurkennt Þýzkaland sem þann vettvang, sem við sækjum fyrirmyndir okkar á, en á hinn bóginn neitum við því harðlega, ef einhverjum skyldi detta í hug að halda því fram, aða við sækjum þangað fyrirmæli. Við dáum forystumenn þýzku þjóðarinnar og óskum þess af heilum huga, að okkar þjóð, íslenzka þjóðin, megi verða svo gæfusöm að eignast nokkra slíka, það er allt og sumt.“ (46)

En slíkir leiðtogar komu ekki fram á sjónarsviðið. Ásgeir telur, að samvöxturinn við Sjálfstæðisflokkinn hafi skipt máli. Hann segir:

„Erfitt er að gefa viðhlítandi skýringu á því, að Flokkur þjóðernissinna hlaut jafn lítið fylgi og raun bar vitni, en þó má benda á, að flokkurinn var að því leyti ólíkur öðrum nazistaflokkum, að hann skorti óumdeildan foringja. Þau fimm ár, sem hann starfaði, gegndu fjórir menn starfi flokksformanns. Sennilega hefur það átt sinn þátt í, hve flokknum varð lítið ágengt, að hann hafði ekki yfir að ráða forystumönnum, sem höfðu til að bera persónutöfra og gátu náð til fjöldans.

Ein skýring á fylgisleysi flokksins er sú, að honum tókst ekki að vinna kjósendur frá Sjálfstæðisflokknum, en helzt var við því að búast, að þjóðernissinnar fengju fylgi þaðan. Athyglisvert er, að þeir kenndu jafnan Sjálfstæðisflokknum um, hve lítið fylgi flokkurinn fékk. ...

Því hefur oft verið haldið fram, að félagar í Flokki þjóðernissinna hafi nær eingöngu komið frá efnuðum heimilum á þeirra tíma mælikvarða. Þetta er ekki allskostar rétt. Að vísu kom allstór hópur flokksfélaga úr slíku umhverfi, en auk þess voru í flokknum iðnnemar, verzlunarmenn, iðnaðarmenn, sjómenn og verkamenn. Þá má benda á, að sjálfir lýstu þjóðernissinnar sér sem „nokkrum ungum umkomulitlum mönnum“.

Að öllu samanlögðu virðist mega draga þá ályktun að allmargir þjóðernissinnar hafi verið ungir og efnalitlir menn, sem höfðu margir hverjir lítillar skólagöngu notið. Þeir voru óánægðir með hlutskipti sitt í lífinu og mótmæli þeirra komu fram í því, að þeir gengu í flokk þjóðernissinna og vildu rífa til grunna ríkjandi þjóðskipulag og reisa á rústum þess nýtt og betra þjóðfélag.

En það var ekki eingöngu óánægja, sem olli því, að menn gengu í flokkinn, heldur líka aðdáun á Adolf Hitler og þýzka nazismanum. Ýmsir trúðu því í einlægni, að nazisminn væri lausn á vandamálum mannkynsins og væri það, sem koma skyldi.“ (60-61)

Að leiðarlokum: Þjóðernishyggjuna kallaði eðlisfræðingurinn, Albert Einstein (1879-1955), barnasjúkdóm eða mislinga mannsins. Það mætti til sanns vegar færa í yfirfærðum skilningi.

Íslenska þjóðernishreyfingin; kjarni hugmyndafræðinnar og áhrif: Fyrri þáttur

Ég styðst í aðalatriðum við rit Jóns Aðils, sagnfræðings, um íslenskt þjóðerni. (Islenzkt þjóðerni. Alþýðufyrirlestar. (Rvk., Sigurður Kristjánsson, 1903) (fyrirlestrarnir voru einnig gefnir út undir titlunum‚ íslenskt þjóðerni, gullöld Íslendinga og Dagrenning 1903 til 1910 – vísað er til blaðsíðutals í sviga.)

Önnur tveggja aðalheimilda er rit Ásgeirs Guðmundssonar um íslenska þjóðernishreyfingu. („Nazismi á Íslandi. Saga Þjóðernishreyfingar Íslendinga og Flokks þjóðernissinna.“ Saga XIV (1976), bls. 5-68.) (Einnig hér er vísað til blaðsíðutals í sviga.) Skrif þeirra um efnið verða rakin og rædd.

Ágrip/niðurlag: Þær þjóðernishreyfingar, sem urðu til á nítjándu öldinni á meginlandi Evrópu, tvinnuðust saman við þjóðernis- og sjálfstæðishugsun íslenskra menntamanna, sem einkum urðu fyrir áhrifum frá þýsk-danskri draumórastefnu (rómantík). En þegar á átjándu öldinni sá Eggert Ólafsson fyrir sér íslenska þjóð, sem hafði endurheimt þjóðerni sitt og glæsileika menningar sinnar.

Íslenskir menntamenn urðu einnig fyrir áhrifum af hugmyndum um svonefnda félagslega Darwinshyggju, sem styrkti íslenska söguskoðun í þá veru, að á Íslandi byggi „guðs“ útvalda þjóð, sem fyrir misskilning örlaganna hafði ekki náð að senda geisla sína til umheimsins. En „skín á gull, þótt í skarni liggi.“ Tími íslenskrar afburðaþjóðar er kominn rétt eins og tími Jóhönnu, þrátt fyrir vissan „ómöguleika“ um aldir.

Nasistaflokkurinn leið undir lok, en fræ hans spíruðu í Sjálfstæðisflokknum og hugmyndafræðilegur arfur hans, þjóðernisjafnaðarstefnan, sem boðaði altumlykjandi forsjárhyggju, lifir góðu lífi með þjóðinni og þrífst eins og púki á fjósbita.

Þjóðernisstefna: Stefnan er venjulega rakin til þýskra skálda og fræðimanna á nítjándu öldinni. Allir eru þó ekki á eitt sáttir. Ágreiningur fræðimanna um tímasetningu kemur aðallega til af mismunandi skilgreiningum á fyrirbærinu, þótt flestir tengi upphaf þjóðernisstefnu við myndun nútíma þjóðríkja. Grunnhugmyndir um þjóðina eru tvær; pólitísk eining og menningarlegt fyrirbæri. (Ragnheiður Kristjánsdóttir. Rætur íslenskrar þjóðernisstefnu. Saga 1996, 131-174, bls. 135-136.)

Jón Aðils segir um þetta: „Þar sem upplýsingarstefnan bygði á almennum mannúðargrundvelli, bygði rómantíska stefnan á þjóðlegum grundvelli. Það er þjóðernislögmálið, sem ryður sér til rúms með þessari stefnu. Hennar aðal þýðing er í því fólgin, að hún hjálpar þjóðunum til að finna sjálfar sig. Hún beinir athygli þeirra að fortíðinni, að uppruna sínum, sögu og fornbókmentum, og kveykir við það nýtt líf og nýjan þrótt hjá þeim.“ (237)

Þjóðernisrannsóknir: „Módernismi í þjóðernishyggjurannsóknum, sú kenning að pólitísk þjóðernishyggja, óskin um að mörk þjóðar og ríkis falli saman, hafi lítt eða ekki orðið til fyrr en á nýöld. Spurningar vakna óhjákvæmilega í tilfelli okkar Íslendinga um það frelsi sem forvígismenn sjálfstæðisbaráttunnar þóttust vilja sækja í greipar Dana.“ (Gunnar Karlsson. Sagan af þjóðríkismyndun Íslendinga 1830 – 1944 (109-134), bls.127. Íslensk sagnfræði á 20. öld. Útg. Guðmundur J. Guðmundsson og fl. Sögufélag 2009.)

Hugtakið Íslendingur: „Hugtökin Ísland og Íslendingar koma fyrir í dróttkvæðum frá tíundu og elleftu öld. Frá og með 12. öld fara konungar á Norðurlöndum að efla samstöðu þegna sinna. Áður var föðurlandið einungis það land sem átti sér sameiginlegt þing.

Íslenskt þjóðerni skipti máli fyrir þá sem voru staddir í erlendu umhverfi og þegar þjóðin þurfti að koma saman til að bregðast við erlendu áreiti. Fyrir 1262 voru íslenskir bændur þjóð erlendis en eftir það þurftu þeir líka að vera það heima hjá sér. Að því leyti markar árið 1262 upphaf íslensks þjóðernis.“ (Sverrir Jakobsson. Hvers konar þjóð voru Íslendingar á miðöldum? Skírnir, 173. árg., vor 1999, bls. 140.)

Íslensk þjóðernishyggja: „Þjóðernishyggja 19. aldar; vildi hún viðhalda fornum þjóðarsiðum og þjóðareinkennum og endurvekja það af slíku tagi sem hefði glatast í tímans rás, einkum ef það hafði glatast vegna útlendra áhrifa og yfirráða. Á hinn bóginn var þjóðernisstefnan líka nývæðingarstefna [modernisation] og framfarastefna [positivism].“ (Gunnar Karlsson, Saga Íslands IX, Hib, Rvk. 2008, bls. 255.)

Uppruni Íslendinga: Íslendingar eru búnir til úr tveim úrvalsstofnun; þ.e. Keltum og Norðmönnum. Jón Aðils Jónsson, sagnfræðingur, ritaði töluvert á fræðilegum grunni um uppruna og þjóðerni íslendinga. Jón telur mannval mikið hafa byggt Ísland, ríkt að atgjörvi, lærdómi, menningu og þjóðerniskennd. Hann segir:

„Hér á Íslandi blönduðu þessir tveir kynþættir blóði [Keltar og Norðmenn]. Hér rann saman í eitt andlegt fjör, hugvit og snild Keltanna, og djúpskyggi, staðfesta og viljaþrek Norðmannanna, og fæddi af sér þjóðlíf, sem varla hefur átt sinn líka í sögunni. (49)

Í Hafursfjarðarorustu var mest mannval saman komið á mót Haraldi konungi. Þau þrjú fylki, sem aðallega héldu þar upp vörninni, stóðu lang fremst í menningu af öllum fylkjum í Noregi, og var það að (21) þakka viðskiftum þeirra við Vesturlöndin, sem áður er minnst á. Þaðan höfðu víkingaflokkar farið vestur um haf og sótt gull og gersimar til keltnesku þjóðanna. En þeir sóttu um leið það sem meira er í varið, og það var menning og mentaþrá og andleg áhrif í ýmsar áttir. Það eitt sýnir nægilega samband þessara fylkja við Vesturlöndin, að fjölda margir menn komu vestan um haf til að berjast á móti Haraldi konungi í Hafursfirði. (22)

Í fornritum vorum er oft getið um man, bæði þræla og ambáttir, og um margt af því er tekið fram, að það hafi verið af írsku kyni. ... Nú mega menn ekki ætla, að þetta man hafi alt verið þýborið, eða yfir höfuð að tala af auðvirðilegum uppruna. Það var oft af göfugum ættum, jafnvel jarlborið og konungborðið, ... (38)

Írskir klerkar og klaustramenn lögðu sig ekki eingöngu eftir latínu, heldur einnig eftir grísku og hebresku. Þeir hófu fyrstir manna fornrit Grikkja, þennan gimstein alheimsbókmenntanna, upp úr gleymsku og niðurlæginu og auðguðu anda sinn og þekkingu á lestri þeirra. Eftir það skifti svo um, að hver mentakynslóðin á fætur annari hefur nú öld eftir öld ausið þaðan sína beztu undirstöðufræðslu.

Írar voru hugvitsmenn hinir mestu í alls konar listum og snillingar í höndunum. Fornar írskar skinnbækur eru skreyttar hinum margbrotnustu listadráttum, svo óviðjafnanlega vel gerðum, að það ber að fegurð og snild af flest öðru, sem fram hefur komið í þeirri grein alt fram á vora daga. Þeir voru líka lista-smiðir á alla málma og greyptu svo fagurlega alls konar skrautmyndir á smíðisgripi sína, að afbragð þótt meðal annara þjóða.“ (46)

Ættjarðarást og þjóðernistilfinning: Jón Aðils Jónsson segir um ættjarðarástina: „Hún laðar og lokkar í vorblænum, þegar hann leikur um vangann; hún töfrar og seiðir í öldunum, þegar þær gnauða við borðstokkinn; hún vekur já þeim megnast óyndi og sleppir ekki tökunum fyr en þeir snúa stafni heim. (66) ... Hún brann stöðugt eins og heldur fórnareldur í hjörtum landsins beztu sona og var þeirra tryggast vörn gegn öllu því, sem á nokkurn hátt gat miðað til að hnekkja þjóðarsjálfstæðinu. (71) …

Þjóðernistilfinningin deyr aldrei út. Hún rénar aða vísu og dofnar annað veifið og lætur aðeins örlítið á sér bera, en reisir þó stöðugt höfuðið á milli og lætur heyra sína gjallandi viðvörunarröddu, þegar sem mestur voði vofir yfir þjóðinni.“ (1) ...

Utanríkismálastefna Íslendinga og ofurlítið um öryggi, kyn, helvítishlýnun og lýðræði: Þriðji hluti

Enn er hnykkt á friðsemdar- og lýðræðiseðli Nató á heimasíðu þess:

„Atlantshafsbandalagið styður við lýðræðisleg gildi og gerir aðildarríkjunum kleift að ráðfæra sig og vinna sameiginlega að varnar- og öryggismálum til að takast á við úrlausnarefni, efla traust og koma í veg fyrir átök til langframa.

Atlantshafsbandalagið er skuldbundið til að leita ávallt friðsamlegra leiða við úrlausn deilumála. Ef ekki reynist unnt að leiða ágreining til lyktar með diplómatískum leiðum hefur bandalagið hernaðarlegt bolmagn til að grípa til aðgerða til að koma á stjórn á hættutímum

„NATO ákvörðun“ er sameiginleg viljayfirlýsing allra 32 aðildarríkjanna, þar sem allar ákvarðanir þarf að samþykkja samhljóða.“

Samkvæmt þessu ætti að vera ljóst, að Íslendingar bera fulla ábyrgð á starfsemi Nató.

Illugi Jökulsson, segir um inngönguna: „Forystumenn þeirra þriggja flokka sem sátu þá í ríkisstjórn voru allir eindregnir stuðningsmenn aðildar Íslands að NATO en það voru Sjálfstæðisflokkur, Alþýðuflokkur og Framsóknarflokkur. Það var því enginn vafi á að aðildin yrði samþykkt með yfirburðum þegar hún kom til atkvæða við fyrri umræðu 29. mars og svo aðra umræðu daginn eftir.“

Hugsun forsætisráðherra, Ólafs Tryggvasonar Thors (1892-1964), er einkar áhugaverð:

„Atlantshafssáttmálinn liggur nú fyrir, hefur legið fyrir umheiminum um nokkurt skeið, og þá einnig fyrir okkur Íslendingum. Hann er sáttmáli um það, að frjálsar þjóðir efni til frjálsra samtaka til varðveislu friðarins í veröldinni. Hann er hollustueiður frelsisunnandi þjóða til friðar, jafnrjettis og sjálfsákvörðunarrjettar. …

Hann er sáttmáli um það, að aldrei skuli herstöðvar vera á Íslandi á friðartímum. Hann er sáttmáli um það, að Íslendingar láni baráttunni fyrir frelsinu, sömu afnot af landi sínu, ef til átaka kemur sem þeir gerðu í síðustu styrjöld. Hann er sáttmáli um það, að reyni nokkur nokkru sinni að teygja hramm sinn yfir fald fjallkonunnar, þá rísi 330 milljónir best menntu þjóða veraldarinnar upp til varnar frelsi hennar og fullveldi. Sáttmálinn er mesti og merkasti friðarsáttmáli, sem nokkru sinni hefur verið gerður í heiminum.“

Þegar Ólafur talar um að lána landið „í baráttu fyrir frelsinu,“ á hann vísast við varnarsamninginn fyrri við Bandaríkin frá 7. júlí 1941. Sá síðari var gerður tíu árum síðar fyrir tilstuðlan Nató. Þá var Bjarni Ben., eldri, utanríkisráðherra. Hernámsliðið breytti um ham og varð varnarlið, sem hvarf á brott 2006.

En nú er varnarlið komið aftur að vestan, því rússneski björninn er á leiðinni að austan. Það fer hrollur um mig við þá tilhugsun, að hann leggi hramminn „yfir fald fjallkonunnar.“ Það er skýrt brot á alþjóðlögum um samskipti kynjanna.

Inngangsorð téðs samnings eru eftirtektarverð: „Þar sem Íslendingar geta ekki sjálfir varið land sitt, en reynslan hefur sýnt, að varnarleysi lands stofnar öryggi þess sjálfs og friðsamra nágranna þess í voða, og þar sem tvísýnt er um alþjóðamál, hefur Norður-Atlantshafsbandalagið farið þess á leit við Ísland og Bandaríkin, að þau geri ráðstafanir til, að látin verði í té aðstaða á Íslandi til varnar landinu …

Ekkert ákvæði þessa samnings skal skýrt þannig, að það raski úrslitayfirráðum Íslands yfir íslenskum málefnum.“

Þetta er hér um bil skemmtilegur þvættingur. Ýgir nágrannar ráðast á Íslendinga og sýna þar með fram á, að þeir geti ekki varið sig. Því þurfi að gera varnarsamning við árásarþjóðirnar, svo öryggi Íslendinga og þeirra verði ekki stefnt í hættu.

Og svo er „tvísýnt um alþjóðamál“ rétt eins og nú, þegar Nató – verndari vor sérstaklega – fer með ófriði á hendur hverju ríkinu á fætur öðru.

Ólafi og Bjarna tókst að sannfæra eigin stjórnarliða, en það voru fráleitt allir, sem tóku beituna. Á Austurvelli kröfðust 8 til 10.000 manns þjóðaratkvæðagreiðslu um inngöngu í Nató. Óeirðir brutust út eins og í „potta- og pönnubyltingunni“ síðar. Þór Whitehead, sagnfræðingur, hefur haldið því fram, að þarna hefðu farið „kommúnistar,“ sem ætluðu sér að steypa stjórninni af stóli. Hvítliðar Sjálfstæðisflokksins þustu á vettvang lögreglunni til fulltingis.

Í kjölfar þessara atburða var hert á opinberu og leynilegu eftirliti með „óvinum ríkisins,“ þ.e. rúmlega þrjátíu „kommúnistum.“ Guðni Th. Jóhannesson hefur einmitt skrifað um þetta bók með sama nafni. Í eftirmála bókar sinnar skrifar höfundur:

„Mergurinn málsins er sá að í kalda stríðnu á Íslandi var sæmilegt samhengi milli ógnar og varna, að því er varðar innra öryggi. Hér vofði byltingin aldrei yfir og því síður var hér lögregluríki. Hér var nokkurra manna öryggisþjónusta sem nær enginn vissi af en ekki fullkomin öryggislögregla og leyniþjónusta eins og víða erlendis … Hér var úrskurðað um hlerun í síma rúmlega 30 manns í samtals um þrjá mánuði í stað kerfisbundinna og langvarandi hlustunaraðgerða annars staðar á Norðurlöndum; og hleranirnar skiluðu nánast alltaf þeim árangri einum að yfirmenn lögreglu og dómsmála sáu að þeir höfðu ekkert að óttast.“

Eins og áður sagði, voru það bara Danir, Bretar og Bandaríkjamenn, sem höfðu „teygt hramminn yfir fald fjallkonunnar“ til að hrella hana og hneppa í fjötra. Ólafur víkur hvergi að efnahagslegu samstarfi eða ölmusu (Marshall aðstoðin) og þeim eiginlega tilgangi Nató að halda Rússum úti, Þjóðverjum niðri og hinum í taumi.

Það var m.a. gert með hryðjuverkasveitum - oftlega kenndum við Gladio – sem áttu að sjá til þess að; 1) viðhalda skelfingu íbúa vestrænna ríkja við Ráðstjórnarríkin (Rússa) og; 2) að koma í veg fyrir, að í aðildarlöndunum tækju völdin stjórnir, sem væru Bandaríkjunum ekki að skapi - jafnvel þótt lýðræðislega væru kjörnar.

Sagan hefur sýnt, svo ekki verður um villst, að Nató hefur fyrst og fremst þjónað heimsveldinu, Bandaríkjunum, sbr. útþenslu þess við upplausn Ráðstjórnarríkjanna og Varsjárbandalagsins; árásanna á Júgóslavíu, Írak og Líbíu; undirróður og litskrúðsbyltingar víða í Afríku, Austur-Evrópu og Vestur-Asíu. Þátttakan í valdaráninu í Úkraínu og Sýrlandi mun líklega reynast afdrifaríkast fyrir veröldina og færa út þriðju heimstyrjöldina.

Ólafur og Bjarni hefðu líklega sperrt eyrun hefðu þeir heyrt um kvenfrelsunareðli og kvenfrelsunarstríð Nató, sbr. Jens Stoltenberg og Angelina Jolie. Stríð Nató í Afganistan var t.d. stundum nefnt „Kvenfrelsunarstríðið.“ Íslendingar áttu þar „herdeild“ og „herforingjann,“ Ingibjörgu Sólrúnu Gísladóttur.

En samfarir Nató og Evrópusambandsins, hefðu varla komið þeim á óvart. Nemandi þeirra, Þorsteinn Pálsson, skilur, hvað klukkan sló:

„Þegar Bandaríkin höfðu frumkvæði að varnarsamvinnu Evrópu og Ameríku á sínum tíma beittu þau sér samhliða fyrir innbyrðis efnahagssamstarfi Evrópuríkja. Æ síðan hafa þetta verið tvær hliðar á sama peningi.“

Því má við bæta, að „íslenska stríðsþjóðin,“ undir forystu fyrrverandi og núverandi utanríkismálaráðherra, ætlar þingmönnum að samþykkja svokallaða „Bókun 35,“ sem enn skerðir fullveldi þjóðarinnar gagnvart Nató og Evrópusambandinu.

Brynhildur Ingimarsdóttir, alþjóðastjórnmálafræðingur, lýsir framvindunni í samförum þessara stofnanna ljómandi vel:

„Samningar milli Norður-Atlantshafsbandalagsins (NATO) og Evrópusambandsins (ESB) um samstarf á sviði öryggis- og varnarmála voru gerðir undir lok ársins 2002 og í upphafi 2003. Þeir mynda hinn eiginlega ramma Berlín-Plús-fyrirkomulagsins sem veitir Evrópusambandinu aðgang að tækjum og búnaði bandalagsins þegar NATO er ekki þátttakandi í viðkomandi aðgerð. Á grundvelli þessa fyrirkomulags og reynslu af samstarfi stofnananna tveggja á Balkanskaga var stefnt að því að efla og þróa samstarfið frekar.

Síðustu tíu ár hafa samskiptin þó staðið í stað og jafnvel dofnað. Tvær meginástæður eru fyrir því; aðild Kýpur að Evrópusambandinu árið 2004, sem á í deilum við NATO-ríkið Tyrkland, og þróun sameiginlegrar stefnu ESB í öryggis- og varnarmálum og vilji sambandsins til að aðhafast frekar á grundvelli hennar.

Eftir lok kalda stríðsins og þá einkum í kjölfar stríðsátakanna í fyrrum Júgóslavíu jókst áhuginn fyrir því að efla samstarf milli ESB- og NATO-ríkjanna í öryggis- og varnarmálum. Til að byrja með var ákveðið að endurvekja Vestur-Evrópusambandið og efla starfsemi þess sem samráðsvettvang í öryggismálum milli aðildarríkja ESB og NATO.

Á ráðherrafundi NATO-ríkjanna í Berlín árið 1996 var svo samþykkt að veita Vestur-Evrópusambandinu aðgang að hugbúnaði NATO við hættustjórnunaraðgerðir á vegum þess ef til þess kæmi. Þar með voru fyrstu skrefin að samvinnu milli Evrópusambandsins og NATO tekin.

Í kjölfar innri átaka ESB um innrásina í Írak árið 2003 var svo orðið ljóst að sambandið þyrfti að móta skýrari ramma utan um verkefni sín á sviði utanríkismála og var Evrópska öryggismálastefnan (e. European Security Strategy, ESS) samþykkt af leiðtogaráðinu sama ár.

Stefnan var lögð fram af þáverandi talsmanni ESB í utanríkis- og öryggismálum, Javier Solana, en hann hafði áður gegnt embætti framkvæmdastjóra NATO á árunum 1995-1999. Solana lagði mikið upp úr aukinni samvinnu milli ESB og NATO og segja má að helstu samstarfsverkefni stofnananna hafi átt sér stað á hans embættistíð.

Yfirlýsing Evrópusambandsins og NATO um evrópsku stefnuna í öryggis- og varnarmálum (e. European Union-NATO Declaration on the European Security and Defence Policy, ESDP) sem var undirrituð 16. desember 2002 og Berlín-Plús-fyrirkomulagið (e. Berlin Plus agreement) sem var samþykkt 17. mars 2003 áttu að tryggja skipulegt samstarf milli ESB og NATO.

Berlín-Plús-fyrirkomulagið dregur nafn sitt af áðurnefndum ráðherrafundi NATO-ríkjanna í Berlín þegar ákveðið var að veita Vestur-Evrópusambandinu aðgang að tækjum og búnaði NATO við vissar aðstæður. Með Berlín-Plús var Evrópusambandinu nú veittur þessi aðgangur og á grundvelli fyrirkomulagsins tók Evrópusambandið við hlutverki NATO í Makedóníu árið 2003 (sbr. Concordia-aðgerðin) og í Bosníu og Hersegóvínu undir lok árs 2004 (sbr. Althea-aðgerðin).

Sameiginleg æfing ESB- og NATO-teyma í hættustjórnunaraðgerðum var einnig haldin í lok árs 2003. Formlegt samstarf var komið á milli stofnananna. Aðild Kýpur að Evrópusambandinu árið 2004 mundi þó setja strik í reikninginn í samstarfinu.

Var lítil samvinna í reynd milli stofnananna, jafnvel á svæðum þar sem bæði ESB og NATO hafa teymi við störf; í Kósóvó (KFOR-aðgerð NATO og EULEX-aðgerð ESB), í Afganistan (ISAF-aðgerð NATO og EUPOL-aðgerð ESB) og við strendur Sómalíu (Ocean Shield-aðgerð NATO og ATALANTA-aðgerð ESB).

Um nánari útfærslu segir Vilborg Ása Guðjónsdóttir, skilmerkilega:

„Hernaðaraðgerðir á vegum ESB fara fram á vegum Varnarmálastofnunar Evrópu. Aðild að stofnuninni er valfrjáls en sem stendur eiga öll aðildarríki ESB aðild að henni nema Danmörk.

Herflokkarnir samanstanda af tæplega 7.500 hermönnum, þar af eru um 4.500 í borgaralegum verkefnum og tæplega 3.000 í hernaðarlegum verkefnum. Sjá yfirlitsmynd á heimasíðu utanríkisþjónustu ESB.

Þessu til viðbótar hefur Evrópusambandið sett á fót tvær hersveitir (e. battle groups), með 1.500 hermönnum hvor, frá ýmsum aðildarríkjum ESB, og er þeim ætlað að geta brugðist hratt við óvæntum aðstæðum í öryggismálum.

Þessar viðbragðssveitir eru aðgreindar frá herliði Atlantshafsbandalagsins en eru þó þróaðar á þann hátt að lið ESB og NATO geti bætt hvort annað upp og styrkt. Hersveitirnar hafa verið til taks frá upphafi árs 2007 en hafa ekki enn verið sendar á vettvang þegar þetta er skrifað í september 2011.“

Á skrifandi stundu, að áliðnu ári 2024, vígbúast Natóríkin, gömul og ný, þ.e. Svíar og Finnar, sem lengi höfðu nána samvinnu við Nató. Lönd fjarri Atlantshafinu eru nú aðiljar að Atlantshafssáttmálanum. Bandalagið liggur í hálfhring kringum Rússneska ríkjasambandið. Takist aðförin að Georgíu, gæti hún bæst í hópinn. En það virðist útséð um Úkraínu.

Það er þyngra en tárum taki að verða vitni að aðförunum, sem auðvaldsöflin eða djúpríkið beita enn og aftur til að æsa til ófriðar í heiminum í hagnaðarskyni. Það hefur t.d. aldrei verið jafn augljóst, hvernig djúpríkið ráðskast með lýðræðið og yfirvöld. Hinn elliæri Joseph Biden er til að mynda aumkunarverð tuskubrúða í höndum djúpríkisins, sem báðum stjórnmálaflokkum Bandaríkjanna stjórnar í raun.

Áróðurinn er yfirgengilegur gagnvart öllum þeim, sem bjóða bandarísku/alþjóðlegu auðvaldi byrginn, sbr. Rússa og Sýrlendinga um þessar mundir. Leiðtogar þeirra eru gerðir að skrímslum. Kastað er rýrð á þjóðir þeirra og ríki. Bandaríkjamenn fylgja eign túlkunum á siðferði, reglu og lögum um alþjóðamál, þeim, sem henta yfirgangi þeirra hverju sinni. Það er kallað „regluvædd alþjóðasamskipti“ (rule-based international order).

„Kommúnistar“ fyrri tíðar eru nú orðnir samsæriskenningasmiðir og dreifarar falskra frétta, útskúfaðir, lagðir í einelti og jafnvel látnir sæta nauðungarinnlögn og eignaupptöku.

Hollývúdd, leyniþjónusturnar og fjölmiðlar, taka enn þátt af lífi og sál í því að sníða til andstæðinga, hræða úr okkur líftóruna og búa undir allsherjarstyrjöld einu sinni enn. Kjarnorkustríð þykir meira að segja „rómantískt.“

Leyniþjónustur og Nató-herirnir hrella fólk stöðugt. Áður fyrri voru vestrænir kafbátar látnir sigla inn í landhelgi Svía og sagðir rússneskir. Nú eru það olíuskip í Eystrasalti á mála hjá Rússum og Kínverjum, sem klippa í sundur strengi. Rússar eru sagðir sprengja eigin gasleiðslu og svo framvegis.

Íslensku utanríkismálaóvitarnir sjást ekki fyrir, jafn einfaldir og skyni skroppnir og þeir voru á tímum Ólafs Thors og Bjarna Ben., eldri. Þeir styðja beinlínis brot á alþjóðalögum eða láta hjá líða að mótmæla af alefli. Þetta á m.a. við um þjóðarmorðið á Gaza.

Alþjóðastjórnmálafræðingurinn bandaríski, John J. Maersheimer, segir: „Það er ekki að undra, að Vesturlandabúar, sem annað tveggja hafa stutt þjóðarmorð Ísraels eða þagað þunnu hljóði, reyni að réttlæta hegðun sína og finna svefnfrið á nóttunni. Sagan mun ekki fara um þá mjúkum höndum.“

Var einhvern tímann um að ræða „hollustueið frelsisunnandi þjóða til friðar, jafnrjettis og sjálfsákvörðunarrjettar?“

Blaðamaðurinn, Finnian Cunnigham, skal eiga lokaorðin, að þessu sinni:

„Lýðræðisskrípaleikurinn á Vesturlöndum leiðir sífellt betur í ljós, að svokallaðir leiðtogar og skylduræknir fjölmiðlar [þeirra], eru blygðunarlaust (brazenly) óábyrgir gagnvart alþýðu manna, samtímis því að ganga glæpsamlegra erinda úrvalsfólksins.“

https://www.mbl.is/frettir/innlent/2024/12/21/tok_akvordunina_i_gaer/ https://www.visir.is/k/fd1dad7d-9619-4ace-a0e1-4aeebf17c420-1734875080187/vidtal-vid-thorgerdi-katrinu-eftir-lyklaskiptin https://frettin.is/2024/11/22/vidreisn-kyndir-undir-innanlandsofridi/ https://pallvil.blog.is/blog/pall_vilhjalmsson/entry/2309267/?fb=1&fbclid=IwY2xjawHVWttleHRuA2FlbQIxMQABHb82-a5lt_d2nWzMXPzo7hMIow-WyvV-7SK9OQYErwikiOagxXgEeBLN8Q_aem_AYP8yT1Qab9GygSUr1Vt_g https://www.dv.is/eyjan/2024/12/12/thorsteinn-palsson-skrifar-ymislegt-stort-mun-gerast/?fbclid=IwY2xjawHVXP9leHRuA2FlbQIxMQABHXhvPS1uKK03yqiNOsqhC1sgqpACK9sgz6FqbDliUOqgjjNqNlj0o_-DAQ_aem_-tPhM74P89gA72kVRgwEnA https://www.nutiminn.is/adsendar/gagnryni-til-minna-gagnrynenda/?fbclid=IwY2xjawHUvO5leHRuA2FlbQIxMQABHVu5OHOgLvk-4_wuhRzEw-USzBd4do71D3T1wHRxr9Ky9J0PFwxeMtdNog_aem_pYq5ye2UIUs9eN0UQd7wfg https://www.mbl.is/frettir/innlent/2024/12/21/stefnuyfirlysing_rikisstjornarinnar_i_heild_sinni/ https://www.visindavefur.is/svar.php?id=65203# https://www.evropuvefur.is/svar.php?id=66099 https://www.evropuvefur.is/svar.php?id=60628 https://www.stjornarradid.is/media/utanrikisraduneyti-media/media/varnarmal/atlantshafssattmalinn_nat.pdf https://www.nato.int/nato-welcome/index_is.html https://heimildin.is/grein/21398/ https://skemman.is/bitstream/1946/9029/1/c.2006.2.2.1.pdf https://www.visindavefur.is/svar.php?id=52321 https://glenndiesen.substack.com/p/the-case-for-dismantling-the-rules https://www.globalpolitics.se/den-vasterlandska-demokratins-elitistiska-tyranni-avslojas-och-faller-sonder/?jetpack_skip_subscription_popup https://archive.ph/YzUhl https://archive.ph/hhSUV https://simplicius76.substack.com/p/extraordinary-events-taking-place https://simplicius76.substack.com/p/msm-quietly-acquits-itself-with-hushed https://risingtidefoundation.substack.com/p/kirk-douglas-trumbo-and-jfk-when?utm_source=cross-post&publication_id=352763&post_id=152384516&utm_campaign=309240&isFreemail=true&r=ry8jq&triedRedirect=true&utm_medium=email https://www.rt.com/op-ed/424378-hollywood-russian-evil-propaganda/ https://www.globalpolitics.se/trumps-dollarhot-mot-brics-visar-att-usa-inte-har-lart-sig-nagonting/?jetpack_skip_subscription_popup https://www.stjornarradid.is/efst-a-baugi/frettir/stok-frett/2024/12/22/Thorgerdur-Katrin-Gunnarsdottir-tekin-vid-lyklavoldum-i-utanrikisraduneytinu/

Heimuglegi hvalurinn, Hvaldimir. Hvalreki í öryggismálum

Íslendingar eru uggandi um öryggi sitt, samkvæmt utanríkisráðherra, Þorgerði Katrínu Gunnardóttur og Jónasi Gunnari Allanssyni hjá Utanríkisráðuneytinu. Bæði benda á Rússa. Rússneska þjóðin, sem ævinlega hefur verið vinveitt Íslendingum, er Íslendingaskelfir mikill – ógn við Vesturlandabúa alla í raun.

Jónas Gunnar segist eiga á öllu von frá ríki, sem háir stríð „í hjarta Evrópu.“ Í ljósi þessa er skiljanlegt, að landsmenn þurfi að vera varir um sig og auka umsvif með Natóvinum sínum á Keflavíkurflugvelli og í Helguvík.

„Fælingarmáttur“ leikur fyrrnefndum á vörum. Það hljóta allir að sjá í hendi sér, að hrollur fari um Rússa við tilhugsunina um skemmur Bandaríkjahers, jafnvel þótt nokkrar úreltar F-35 þotur séu þar í skjóli.

Hermálaráðuneytið og íslenskir hernaðarsérfræðingar þess búast við stríðsátökum á láði og í lofti eins og í annarri heimstyrjöldinni. Þeir virðast ekki gera sér grein fyrir, að Rússum dugi að senda okkur kveðju, ofurhraðaeldflaug loftleiðis frá Moskvu. „With Love from Moscow“ yrði vafalaust skrautletrað á hana.

Radarstöðvar eru á hverju landshorni og menntaðir, íslenskir sérfræðingar á vakt við skjána. Varnarþotur eru umsvifalaust sendar á loft, verði þeir varir við grunsamleg loftför eða fljúgandi furðuhluti.

Íslendingar hafa einnig eignast nether, sem fylgist með netskæruliðum Rússa. Annar armur hans fylgist með sæstrengjum.

Allt er þetta lofsamlegt, vekur mér öryggi og kostar svo sem ekkert að ráði. Öryggið á oddinn segi ég nú barasta. Tveir milljarðar í bili eru smáaurar. Bandarískir og evrópskir skattgreiðendur borga brúsann að mestu leyti. Ein gloppa all alvarleg kynni þó að vera í þessu kerfi, íhugulli samvinnu Landhelgisgæslunnar, Netvarnadeildarinnar, Hermálaráðuneytisins, Eftirlits- og njósnadeildar Nató, CIA, MI6, stríðsvarnadeildar Ríkislögreglustjóra og aðgerðastjóra Víkingasveitarinnar, nefnilega njósnahvalir.

Eins og menn kynnu að muna var einn slíkur gómaður við Noreg. Hvaldimir var hann kallaður, enda sterkur svipur með honum og Vladimir eða Vonda-Valda. Það þótti augljóst, að þarna væri um njósnahval frá Rússum að ræða, því hann hafði myndavélarfestingu um sig, sem á stóð, að hún væri framleidd í Sankti Pétursborg.

Auðsýnd mannelska hans hefði þó átt að vera frábending, þar sem Rússar eru annálaðir tuddar í framkomu við hvali og menn.

Hvaldimir dó á þessu ári, líklega drepinn af rússnesku leyniþjónustunni. Eða lést þessi rússneski ljúflingur af völdum veirusýkingar eins og ýjað var að í krufningarskýrslu. Covid-19 hefði það getað verið, enda óhægt um vik að bera grímu í hafdjúpunum. Svo var hann heldur ekki bólusettur. Blessuð skepnan skildi ekki mikilvægi sitt.

Hvaldimir var krufinn af norskum yfirvöldum. Einkennileg hegðun Hvaldimirs gæti bent til þess, að hann hafi farið offari í vodkadrykkju eins og Boris Yeltsin.

Innrásaruggur minn eykst við þá tilhugsun, að hvalir – eins og allir kafbátarnir – séu að njósna um mig. En ég er ekki vitund smeykur við vini mína í CIA, MI6 eða íslensku leyniþjónustunni. (Nema þeir fari á stjá með rafbyssur.)

Ég beini þeim vinsamlegu tilmælum til Öryggismálastofnunar, að komið verði upp öryggismyndavélum neðansjávar, sem fylgjast með hvalavánni. Ég svæfi betur á nóttunni, væri því við komið.

En það mætti vissulega líka senda Kristján Loftsson og Hval sex í stríð við þá.

https://www.bbc.com/news/articles/cje2p3z8nlyo https://www.bbc.com/news/world-europe-56956365 https://www.rferl.org/a/news-russia-norway-beluga-whale-hvaldimir/33105923.html https://www.cbsnews.com/news/russia-spy-whale-hvaldimir-cause-of-death/ https://oceanographicmagazine.com/news/hvaldimir-post-mortem-confirms-death-by-natural-causes/ https://theconversation.com/the-worlds-most-bizarre-secret-weapons-how-pigeons-cats-whales-and-even-robotic-catfish-have-acted-as-spies-through-the-ages-244227 https://www.youtube.com/watch?v=JoLeUfwkUjY

Utanríkismálastefna Íslendinga og ofurlítið um öryggi, kyn, helvítishlýnun og lýðræði: Annar hluti

Hallur Hallsson, segir (Fésbók 26. des. 2024: „Ísland á válista.“):

„Ný ríkisstjórn er komin til valda og fyrir henni fara feministar; Kristrún, Þorgerður og Inga. Fólk veltir fyrir sér hvort Ísland sé fyrsta feminíska ríki veraldar. Þær kenna sig við valkyrjur úr norrænni goðafræði. Valkyrjur voru í þjónustu Valhallar og réðu örlögum á vígaslóð.

Er þetta ekki svolítið kaldhæðið? Í þjónustu Valhallar. Þær fóru saman á klósett, skelltu í ommelettu og Frostrós mætti á Bessastaði í 144.000 króna kjól eins og hún væri að fara á árshátíð Kvikubanka. Hún er að fara á ball. Þetta er allt svo skemmtilegt. Þær reisa hús á sandi, kjánar í eigin holdi, þjónandi sísoltnum ríkisdreka. Hvorki viska né djúphygli. Bergmálshellir 101 Alþingi.

Hallur, ómyrkur í máli, heldur áfram:

„Konur hafa látið feminista selja sér að frelsi felist í að þræla 9-5 og afhenda börn sín vandalausum í leik- og grunnskólum þar sem börn eru kynvædd, transvædd, klám er kennsluefni. Karlar á salernum kvenna, nýfædd börn á brjósti karla á krabbameinslyfjum, karlar í íþróttum kvenna. Það sé frelsi að taka líf barns í móðurkviði. “Fökk íslensku feðraveldi” er kyrjað meðan flutt er inn feðraveldi múslima.

Atlaga stendur yfir að íslensku lýðveldi; íslenskri þjóð, menningu og íslenskri tungu; afa og amma úthýst úr íslensku. Guðlaus feminismi er kúgunartæki. Þjóðin er sem sauðir leiddir til slátrunar. Íslendingar á fáum áratugum hverfa af spjöldum sögunnar. Ísland undir forystu feminista er á válista.“

Eins og allir líka vita er sannleikurinn kvenlægur, konum í blóð borinn. Svo sögðu Rauðsokkurnar alla vega – sællar minningar. En það virðist misbrestur á. Í ástarvímunni sögðust valkyrjurnar ætla að fækka „ráðuneytum.“ En það virðist hafa verið mikil eftirspurn, því einungis var fækkað um eitt.

Hallur minnir á: „Fátækt fólk kaus Ingu vegna “…ófrávíkjanlegrar kröfu” um 450 þúsund króna skatt- og skerðingalaus lágmarkslaun. Í stjórnarsáttmála er ekki minnst á loforðið þótt Inga hafi sagt að hún eigi ekki erindi í ríkisstjórn nema loforðið verði uppfyllt. Strax á fyrsta degi var skjaldborg slegin um spillingu.“

Rauðsokkurnar héldu því líka fram, að konur væru konum bestar – báðum kynjum reyndar, því þær væru svo saklausar, blíðar, friðsamar, ráðdeildarsamar og skynsamar. En Hallur lítur öðruvísi á málið:

„Alma Möller í heilbrigðisráðuneytinu er hliðvörður lyfjarisanna; Big-Pharma covid- og fósturvísahneyksli liðinna ára. Verðlaunuð er þöggun Ölmu á neyðarópum 2.700 kvenna með aukaverkanir vegna mRNA. Alma viðheldur þöggun Kötu who-litlu og Dísu Reykás. Konur eru konum verstar. Hanna K. Friðriksson viðskiptaráðherra boðaði hjónin Gunnar Árnason & Hlédísi Sveinsdóttur á sinn fund á skrifstofu sína í Alþingi sumarið 2022. Hún krafði hjónin svara um samkynhneigð pör með lífbörn þeirra hjóna! Hún verður krafin skýringa af fréttahaukum framtíðar.“

Eins og fram hefur komið dást Þorgerður Katrín og Þorsteinn Pálsson einlæglega að Þórdís Kolbrúnu. Það hefur nú komið í ljós, að snillingurinn sá hefur greinilega stundað Nató-pukur, tekið þátt í undirbúningi að árásum Sambandsins í austurveg. Og svo sleit hún stjórnmálasambandi við Rússa, því þeir eru svo ólýðræðislegir, orðljótir (hatursorðræða) og vondir.

Þorsteinn: „Forysta utanríkisráðherra um aukna varnarsamvinnu og uppbyggingu aðstöðu á Keflavíkurflugvelli var mikilvæg. Umræðan hefði þó mátt vera meiri, ekki síst um þau gildi, sem að baki búa.

Brýnt er að þessum samstarfsverkefnum verði markvisst fylgt eftir á nýju kjörtímabili. Reyndar þarf að útvíkka þau meðal annars vegna vaxandi ógna gegn innviðum og netöryggi.“

Hallur er á öndverðum meiði: „Feministar eru sammála um hervæðingu Íslands og milljarðatugi til Úkraínu. Herfylki er nú á Nato-Kef vopnað patriot-eldflaugum, B2 váfuglum, F-35 herþotum, herskipa- og kafbátalægi í Helguvík. Ísland í stríði við Rússland, Nato-Kef er skotmark. Nú er verið að reisa sjö risaskemmur samtals 13.000m² “…flugvöll í boxi á Miðnesheiði” til að byggja nýjan flugvöll eftir sprengjuregn á Keflavíkurflugvelli.

Enn eitt Nato-stríðið og þjóðin ekki spurð. Nato-Kef er raunverulegt skotmark. Sænski herinn og almannavarnir gera ráð fyrir 500.000 föllnum í styrjöld við Rússa. Hvað áætlar Þorgella að margir falli?“

En svo rekur Þorsteinn naglann á höfuðið: „Margir hafa tilhneigingu til þess að líta á alþjóðlega samvinnu í efnahagsmálum annars vegar og varnar- og öryggismálum hins vegar sem tvo aðskilda hluti. Raunveruleikinn er allt annar.

Þegar Bandaríkin höfðu frumkvæði að varnarsamvinnu Evrópu og Ameríku á sínum tíma beittu þau sér samhliða fyrir innbyrðis efnahagssamstarfi Evrópuríkja. Æ síðan hafa þetta verið tvær hliðar á sama peningi.“

Eftir aðra heimstyrjöldina skiptu Franklin Delano Roosevelt (1882-1945), Winston Leonard Spencer Churchill (1874-1965) og Josef Vissarionovich Stalin (1878-1953), veröldinni á milli sín.

Ísland lenti á áhrifasvæði Bandaríkjamanna, sem undu bráðan bug að því að herða tök sín á veröldinni, m.a. með stofnun Norður-Atlantshafsbandalagsins (Nató), stuðningi við sameiningu Evrópuríkja og tóku þátt í stofnun Alþjóðabankans og Alþjóðagjaldeyrisvarasjóðsins. Þessar stofnanir eru grundvöllurinn að ítökum og yfirráðum Bandaríkjanna í veröldinni.

Það liggur í hlutarins eðli í þessu sambandi, að vinaþjóðir ráðast ekki hver á aðra. Þegar stofnun Nató var undirbúin bjuggu Íslendingar við þá reynslu að hafa verið hernumin af Dönum, Bretum og Bandaríkjamönnum. Norðmenn stuðluðu að borgarastríði. Hins vegar höfðu þjóðir í austrinu aldrei stuggað við Íslendingum. Rússar eru frændþjóð frá fornu fari.

Það fylgir líka sögunni, að meðan á samningum um stofnun Sameinuðu þjóðanna og Nató stóð, voru unnar á vegum Breta áætlanir um innrás í Ráðstjórnarríkin (Rússland) og á vegum Bandaríkjamanna áætlanir um kjarnorkuvopnaárás á þau. Tugir borga voru miðaðir út.

Það má undarlegt teljast, að Íslendingar skuli hafa valið sér óvinaþjóðir til bandalags gegn vá, sem Bandaríkjamenn útskýrðu fyrir Íslendingum, eigin landsmönnum og veröldinni allri, að héti „kommúnismi.“

Því gerðust Íslendingar aðilji að Nató 4. apríl 1949, fjórum árum, eftir lok annarrar heimstyrjaldarinnar. Því er ekki upp á landann logið; þangað leitar klárinn, sem hann er kvaldastur. Á þessum tímamótum var utanríkismálaráðherra, Bjarni Benediktsson, eldri (1908-1970).

„Hinn 30. mars 1949 samþykkti Alþingi þingsályktunartillögu ríkisstjórnarinnar um aðild Íslands að NATO með 37 atkvæðum gegn 13. Allir þingmenn Sósíalistaflokksins greiddu atkvæði gegn tillögunni auk Gylfa Þ. Gíslasonar [1917-2004] og Hannibals Valdimarssonar [1903-1991], þingmanna Alþýðuflokksins, og Páls Zóphoníassonar [1886-1964], þingmanns Framsóknarflokksins. Hermann Jónasson [1896-1976] og Skúli Guðmundsson [1900-1969], báðir úr Framsóknarflokki, sátu hjá við atkvæðagreiðsluna.“ (Gustav Pétursson, alþjóðastjórnmálafræðingur.)

Með inngöngu í Nató hurfu Íslendingar frá yfirlýstu hlutleysi frá árinu 1918, þegar þeir öðluðust fullveldi. Fullveldið var þar með skert.

Því er iðulega haldið á lofti, að Nató sé friðar- og varnabandalag frjálslyndra lýðræðisríkja við Norður-Atlantshaf. Austur-Evrópubúum þótti skepnan þó ekki friðvænleg og stofnuðu varnarbandalag gegn varnarbandalagi vestrænna ríkja, Varsjárbandalagið (Warsaw Pact), sex árum síðar eða 1955.

Í stofnsáttmála Nató má finna svipaðan fagurgala og í stofnskrá Þjóðabandalagins og Sameinuðu þjóðanna. Sá félagsskapur var stofnaður 1945 til „að viðhalda friði með því að efla alþjóðlegt samstarf og öryggi í heiminum.“

Íslendingar höfðu fengið aðild að Sameinuðu þjóðunum 1946 einmitt í þeim tilgangi. Hví skyldu þeir þá gerast aðilar að hernaðarbandalagi, Nató, fyrir þrýsting frá Bandaríkjunum? Í inngangsorðum stofnskrár þess segir:

„Aðilar samnings þessa lýsa yfir að nýju tryggð sinni við markmið og meginreglur sáttmála Sameinuðu þjóðanna og ósk sinni um að lifa í friði við allar þjóðir og allar ríkisstjórnir. … Þeir [aðilar] hafa ákveðið að taka höndum saman um sameiginlegar varnir og varðveizlu friðar og öryggis.“

Eftirtaldar greinar eru sérstaklega áhugaverðar:

Fyrsta grein: „Aðilar takast á hendur, svo sem segir í sáttmála hinna Sameinuðu þjóða, að leysa hvers konar milliríkja deilumál, sem þeir kunna að lenda í, á friðsamlegan hátt, þannig að alþjóðafriði, öryggi og réttlæti sé eigi stofnað í hættu, og að beita ekki hótunum né valdi í milliríkjaskiptum á nokkurn þann hátt, sem ósamrýmanlegur er markmiðum Sameinuðu þjóðanna.“

Önnur grein: „Aðilar munu stuðla að frekari þróun friðsamlegra og vinsamlegra milliríkjaviðskipta, með því að styrkja frjálsar þjóðfélagsstofnanir sínar, með því að koma á auknum skilningi á meginreglum þeim, sem þær stofnanir eru reistar á, og með því að auka möguleika jafnvægis og velmegunar. Þeir munu gera sér far um að komast hjá árekstrum í efnahagslegum milliríkjaviðskiptum sínum og hvetja til efnahagssamvinnu sín á milli, hvort heldur er við einstaka samningsaðila eða alla.“

Fimmta grein: „Aðilar eru sammála um, að vopnuð árás á einn þeirra eða fleiri í Evrópu eða Norður-Ameríku skuli talin árás á þá alla; fyrir því eru þeir sammála um, ef slík vopnuð árás verður gerð, að þá muni hver þeirra í samræmi við rétt þann til eigin varnar og sameiginlegrar, sem viðurkenndur er í 51. grein sáttmála Sameinuðu þjóðanna, aðstoða aðila þann eða þá, sem á er ráðizt, með því að gera þegar í stað hver um sig og ásamt hinum aðilunum þær ráðstafanir, sem hann telur nauðsynlegar, og er þar með talin beiting vopnavalds, til þess að koma aftur á og varðveita öryggi Norður- Atlantshafssvæðisins.“

https://www.stjornarradid.is/efst-a-baugi/frettir/stok-frett/2024/12/22/Thorgerdur-Katrin-Gunnarsdottir-tekin-vid-lyklavoldum-i-utanrikisraduneytinu/

Utanríkismálastefna Íslendinga og ofurlítið um öryggi, kyn, helvítishlýnun og lýðræði: Fyrsti hluti

(Þetta er fyrsti hluti af þrem. Heimildarlisti fylgir þeim þriðja.)

Íslendingar fengu nýja ríkisstjórn í „jólagjöf.“ Besta jólagjöf, sem þjóðin hefur fengið, sagði Inga Sæland. Hún hefur líka kallað jólagjöfina stjórn hinna „sterku stelpna“ og „valkyrjurnar.“ Hinar valkyrjurnar eru vitaskuld Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir og hin nýja stjarna stjórnmálanna og bjargvættur Íslendinga, Kristrún Frostadóttir. Vonandi verður valkyrjustjórnin farsæl.

Valkyrjurnar segja: „Sér¬stak¬lega verður hugað að ís¬lenskri tungu, menn¬ingu og nátt-úru til að varðveita og styrkja sjálfs¬mynd þjóðar. Mann¬rétt¬indi og virðing fyr¬ir fjöl-breyti¬leika verða leiðar¬stef ...

Með mark¬viss¬um lofts¬lagsaðgerðum svo að Ísland nái kol¬efn¬is¬hlut¬leysi fyr¬ir árið 2040 og verði áfram í fremstu röð í bar¬áttu gegn hnatt¬rænni hlýn¬un.

Með því að leggja áherslu á jafna stöðu og jöfn rétt¬indi allra, standa með jaðar¬sett¬um hóp¬um og upp¬ræta rót¬gróna for¬dóma í sam¬fé¬lag¬inu, m.a. með jafn¬rétt¬is- og hinseg-in¬fræðslu. Áfram verður unnið að því að leiðrétta kerf¬is¬bundið van¬mat á virði kvennastarfa. Rík¬is¬stjórn¬in ein¬set¬ur sér að vinna gegn sundr¬ung og tor¬tryggni og byggja und¬ir traust og sam¬heldni í ís¬lensku sam¬fé¬lagi.

Með ut¬an¬rík¬is¬stefnu sem bygg¬ir á mann¬rétt¬ind¬um, friði, virðingu ¬fyr¬ir alþjóðalög¬um og ná¬inni sam¬vinnu við Evr¬ópu¬sam¬bandið, önn¬ur nor¬ræn ríki og Atlants¬hafs¬banda-lagið.“

„Mann¬rétt¬indi og virðing fyr¬ir fjöl¬breyti¬leika verða leiðar¬stef“ og „upp¬ræta [skal] rót-gróna for¬dóma í sam¬fé¬lag¬inu, m.a. með jafn¬rétt¬is- og hinseg¬in¬fræðslu,“ er dulmál fyrir kven- og kynfrelsun.

Það er óneitanlega skoplegt, að samtímis eigi að berjast fyrir íslenskri tungu, í ljósi þess, að Þorgerður Katrín berst fyrir afbökun hennar, þ.e. að gera hana ókynjaða í þeirri skrítnu trú, að kyn tunglumálsins endurspegli eðliskyn fólks. Kannski valkyrjustjórnin karlgeri ástina, fyrir næstu jól. Hún yrði þá „ásturinn.“

Það liggur beint við að álykta, að leiðarstefið verði sungið í menntastofnunum landsmanna. En nýr menntamálaráðherra, Ásthildur Lóa Þórsdóttir, brosir bara í kampinn og segir breytingar á skólastarfi muni koma í ljós. Þess má geta, að leiðarstefið var það sama hjá síðustu ríkisstjórn. Bjarni Ben, yngri, sagði m.a., að tekið væri mið af kvenfrelsun við allar ákvarðanir.

„Með ut¬an¬rík¬is¬stefnu sem bygg¬ir á mann¬rétt¬ind¬um, friði, virðingu¬ fyr¬ir alþjóðalög¬um og ná¬inni sam¬vinnu við Evr¬ópu¬sam¬bandið, önn¬ur nor¬ræn ríki og Atlants¬hafs¬banda-lagið,“ merkir, að enn skuli styðja við manndráp í Úkraínu og víðar í veröldinni eins og í Miðausturlöndum, t.d. á Gaza og í Sýrlandi.

Aðalhugmyndafræðingur Viðreisnar, Þorsteinn Pálsson, lýsir einskærri hrifningu á Þórdísi Kolbrúnu Reykfjörð Gylfadóttur:

„Ein sök er sú að hún reyndist farsæl í utanríkisráðuneytinu og tók ákvarðanir með næmum skilningi á þeim grundvallargildum, sem utanríkis- og öryggishagsmunir landsins byggja á.

Önnur sök er sú að hún hefur rétt fyrir sér með það að á næsta kjörtímabili mun þátttaka í alþjóðlegri efnahags- og varnarsamvinnu hafa afgerandi áhrif á hvort tveggja: Öryggi og lífsafkomu fólksins í landinu.“

Nýr utanríkismálaráðherra, Þorgerður Katrín heldur varla vatni, þegar afrek og snilli Þórdísar Kolbrúnar ber á góma. Þorgerður hleður kynsystur sína lofi:

„Þú ert alveg ótrúlega sterk fyrirmynd fyrir marga, einnig fyrir mig. Það er ekkert auðvelt að fara í þín spor. Þú ert búin að standa þig að mínu mati einstaklega vel sem utanríkisráðherra og staðið vörð um hagsmuni þjóðarinnar á mjög erfiðum tímum.“

Þorgerður segir enn fremur: „Ástæðan fyr¬ir því að ég fór í ut¬an¬rík¬is¬ráðuneytið á end-an¬um eru þess¬ir miklu umróts¬tím¬ar sem eru á alþjóðasviðinu og það að Ísland hafi áfram sterka rödd á því sviði. Við ætl¬um að marka skýra varn¬ar- og ör¬ygg¬is¬mála-stefnu. Sam¬setn¬ing rík¬is¬stjórn¬ar¬inn¬ar kem¬ur ekki leng¬ur í veg fyr¬ir það að við mót¬um hér skýra stefnu í varn¬ar- og ör¬ygg¬is¬mál¬um, við erum al¬veg ófeim¬in að tala um það,“ seg¬ir hún.

„Í stóru mynd¬inni þá deil¬um við sömu sjón¬ar¬miðum. Það er mjög erfitt að koma á eft-ir Þór¬dísi Kol¬brúnu í ut¬an¬rík¬is¬ráðuneytið af því að hún hef¬ur staðið sig með prýði. Við eig¬um ör¬ugg¬lega eft¬ir að taka spjall sam¬an um hvernig við get¬um enn frek¬ar styrkt ásýnd Íslands á alþjóðavett¬vangi en ekki síður stöðu okk¬ar í þess¬um um¬brota¬heimi sem að er núna.“

Í viðtali við Vísi segir Þorgerður Katrín, að um áherslubreytingar verði að ræða. Hún ætli „tala fyrir vestrænum gildum, tala fyrir frelsinu, lýðræði, mannréttindum. Hvar sem við komum. Þar erum við sterk rödd. … Það er kyndill, sem ég tek mjög alvarlega að halda á. … það er verið að höggva nærri frelsinu og lýðræðinu í heiminum. … Það liggur beinast við og er hvað sýnilegast, þegar kemur að Úkraínustríðinu … Mér finnst bara vænt um hana Þórdísi … hún er mikil fyrirmynd … sterk fyrirmynd fyrir ungar sem eldri konur …“

„Ástin“ er gagnkvæm. Þórdís Kolbrún „þakkaði Þorgerði Katrínu fyrir að hafa verið einn helsti bandamaður hennar þegar kemur að öryggis- og varnarmálum. „Það hefur skipt ótrúlega miklu máli fyrir samfélag sem þarf að fullorðnast hratt, samfélag meðal þjóða í álfu og umheimi sem er að breytast rosalega hratt. Þannig ég er mjög glöð að þú sért að taka á móti þessum málaflokkum,“ segir í frétt Morgunblaðsins. (Mér finnst líka heimurinn breytast „rosalega“ hratt.)

Katrín Jakobsdóttir og Þórdís Kolbrún stunduðu „kossa og kjass“ utanríkismálastefnu – einkum, þegar ráðamenn Úkraínu áttu í hlut - með frelsiskyndilinn í hönd. Þorgerður Katrín hefur hins vegar – að svo komu máli – látið duga að hrósa Volodymyr fyrir að „verja lýðræðið.“

Nú er að sjá, hvort Þorgerður Katrín veifi kyndlinum í nafni alþjóðalaga eins og fyrirmyndin og slíti stjórnmálasambandi við innrásarríki á borð við Tyrki, Bandaríkjamenn, Ísrael og Úkraínu. Þórdís Kolbrún refsaði Rússum – heldur hún.

Eins og allir vita er kærleikur kvenna undirstaða alls þess, sem gott er í veröldinni, ekki síst, þegar hann brúar bil stjórnar og stjórnarandstöðu. En því miður er það ærið oft svo, þegar ástarbrími og gagnkvæm fullnæging (jafnvel þótt lesbísk sé) byrgir pörum (eða þrennum) sýn á raunveruleikann, að brestur sambandið með sundrungu og stríði.

„Valkyrjur í syngjandi saumaklúbbi hugsa lítt um pólitískan veruleika, eru of uppteknar að deila út nammi á litlu jólunum. Skjólstæðingar flokkanna þriggja fá gott í skóinn. Jafnvel er hugsað fyrir smælingjunum; …, segir Páll Vilhjálmsson. (Ellilífeyrisþegar fá þó enn ekki óskertan lífeyri.)

https://www.stjornarradid.is/efst-a-baugi/frettir/stok-frett/2024/12/22/Thorgerdur-Katrin-Gunnarsdottir-tekin-vid-lyklavoldum-i-utanrikisraduneytinu/