Greindin sem glutraðist niður Vísinda- og menningarkreppan. V: Greind og Flynn lögmálið

Vitanlega vísa kvenfrelsarar þróunarsálfræði, erfðasálfræði og hugfræði (cognitive science/cognitive psychology) á bug. Greind er eins og kyn hugsmíð vondra, hvítra karla, sem ekki kunna vísindi, samkvæmt þeim.

Bandarísk-nýsjálenski heimspekingurinn, James Robert Flynn (1934-2020) er þó ekki öldungis sammála kvenfrelsurunum. Á allra síðustu áratugum gerði hann rannsóknir á þróun greindarinnar á Vesturlöndum og víðar. Við hann er kennt svokallað Flynn lögmál (Flynn effect).

Lögmálið segir í stuttu máli það, að fram eftir tuttugustu öldinni jókst greind manna verulega, greindarvísitalan hækkaði, svo um munaði, m.a. samkvæmt mælingum með ofangreindum prófum. Fyrrnefndur Helmuth, sem áður hefur verið minnst á, telur þó, að það taki einungis til almennrar greindar.

Hverju sem því líður, eru blikur á lofti. Aukningin minnkaði, t.d. í Danmörku og Noregi, frá um miðjan áttunda áratug síðustu aldar. Á tíunda áratugnum og síðar virðist enginn vöxtur hafa verið. Í Noregi eru meira að segja teikn um, að greindarvöxturinn gangi til baka. Sömu þróun hefur verið veitt athygli víða annars staðar, þó ekki í „þriðja heiminum.“

Sálfræðingar og aðrir brjóta að vonum heilann um tildrög þessa og eðli; næring, skólakerfi, kennsluhættir, erfðir, breyting á þýði (þeim, sem rannsókn nær til), t.d. við fólksflutninga frá einni menningu til annarrar, og svo framvegis?

Áðurnefndur Olav Storsve og félagar hans komast að þeirri niðurstöðu, „að greindarvöxturinn, vaxtarstemma greindarinnar (utflatning), sem fylgdi í kjölfarið, og lækkun meðaltals greindarvísitölunnar, megi einvörðungu rekja til umhverfisþátta.

Í Noregi er talið líklegt, að tilurð velferðarríkisins, eftir aðra heimsstyrjöld, hafi haft afgerandi áhrif [með tilliti til greindaraukans]. „[Sú staðreynd], að lægstu þrep greindarvísitölunnar hurfu frá kynslóð til kynslóðar, bendir til, að betri menntun og heilbrigðisþjónusta, sem og aðrir [slíkir] þættir, hafi fyrst og fremst stuðlað að styrkingu þeirra, sem minna máttu sín.“

Finnski kerfisfræðingurinn og heiðursprófessorinn, Kyösti Tarvainen, tekur undir vangaveltur Olav og félaga, en beinir sjónum sértaklega að aðflutningi fólks til Vesturlanda frá ólíkum menningarsvæðum. (Það ber ekki á öðru, en að skrif hans hafi verið þurrkuð út af veraldarvefnum, meira eða minna. T.d. hefur „researchgate.net“ undanskilið greinar hans um greind og aðflutning fólks til Norðurlandanna.)

Kyösti bendir eins og fleiri á, að hömlulítill innflutningur fólks með framandi menningarbakgrunn skapi umtalsverðar áskoranir fyrir gestgjafana. Rannsókn hans leiðir í ljós mun á meðalgreind innfluttra Múhameðstrúarmann og innfæddra, sem nemur 20 greindarvísitölustigum. Í rannsókn Olav Storsve og félaga á greindarmælingum nýliða í hernum, reyndist munurinn 5 stig.

Kyösti segir: „Á grundvelli rannsóknarinnar er því spáð, haldist aðflutningur óbreyttur, að árið 2100 muni sjást rýrnun heildargreindar, sem í Svíþjóð næmi 8 stigum, 6 í Noregi, 4 í Finnlandi og 3 í Danmörku.“ Fyrrgreindum, Richard Lynn, reiknaðist til, að Bretar hefðu glutrað niður 6.9 stigum á 90 ára tímabili, frá 1920 til 2010.

Margumræddur, Helmuth, gerði útreikninga á áhrifum aðflutnings fólks úr framandi menningu á almenna greind. Hann spáði greindarbresti, sem næmi 6 stigum á árabilinu 1979-2072 í Danmörku. (Síðar var aðflutningur reyndar heftur. Það breytir spánni. Greinar Helmuth virðast einnig hafa tilhneigingu til að hverfa af veraldarvefnum.)

Lífsglaðir níðingar og nautnabelgir í Nicaragua

Bandaríski blaðamaðurinn og spaugarinn, Lee Camp, er fáum líkur. Í þætti sínum um Nicaragua fer hann á kostum. Hann ber saman líf Bandaríkjamanna og íbúa Nicaragua á grátbroslegan hátt.

Bandarískir áróðursmeistarar finna íbúum og samfélagi í Nicaragua flest til foráttu. Viðskiptabann á þjóðina er réttlætt með mannréttindabrotum, sem þar eru algeng, og ófrelsið skelfilegt, að sögn bandarískra fjölmiðla. Meintir alræðistilburðir leiðtogans, José Daniel Ortega Saavedra (f. 1945), keyra fram úr hófi, samkvæmt sömu fjölmiðlum.

Það er líka ljóður á ráði þjóðar Nicaragua, að hún ætlar í samstarfi við Kínverja um að grafa nýjan skipaskurð milli Kyrrahafs og Atlantshafs. Og svo segir leyniþjónusta Bandaríkjanna, að sjálfur erkifjandi þeirra með hornin og klaufirnar, Vladimir Putin, stundi þarna skuggalegt ráðabrugg, skipuleggi jafnvel innrás í Bandaríkin.

Þrátt fyrir þetta mælist ánægjan með leiðtoga Nicaragua, Daniel Ortega (sem NBC fréttastofan ruglar saman við lepp Bandaríkjanna í Panama, Manuel Antonio Noriega), rúmlega tvöföld á við vinsældir Jóseps Biden; stjórnvöld í Nicaragua eru margfalt vinsælli en stjórnvöld í Bandaríkjunum.

Íbúar Nicaragua eru sagðir flýja fátækt og ánauð leiðtoga síns í flokkum. En 8.7 milljónir Bandaríkjamanna hafa flúið land hinna frjálsu og hugprúðu, sem státar af öflugu, ofbeldisfullu og stundum banvænu lögregluliði, hneppir milljónir manna í fangelsi, stundar nær linnulausan stríðsrekstur og ákærir fólk fyrir minnstu „yfirsjónir“ eins og „hatursorðræðu“ í gamanmálum. Um 16% Bandaríkjamanna eða rúmar 50 milljónir óska þess, samkvæmt endurteknum skoðanakönnunum, að flytjast búferlum, bara ef þeir gætu.

Og til að bæta gráu ofan á svart eiga íbúar Nicaragua heimsmet í áhyggjuleysi og hugarró, samkvæmt mælingum Gallup. Hvorki meira né minna en 73% þeirra skipa sér í þann flokk (en 67% Íslendinga). Enda þótt 37 milljónir vansælla Bandaríkjamann taki lyftiduft (þunglyndislyf) að staðaldri, komast þeir hvergi nærri íbúum Nicaragua í hamingju og hugarró. Og hvergi taka konur meiri þátt í opinberu lífi en þar. Það er ekki nema von, að gera þurfi árás á samfélag þeirra.

Þjóðin er fámenn, tæpar sjö milljónir. Nicaragua er staðsett í Mið-Ameríku og hefur eins og allflestar þjóða álfunnar þurft að glíma við þrálát afskipti stóra bróður, Bandaríkja Norður-Ameríku. Ríki í Mið-Ameríku og í Karabíska hafinu hafa oft og tíðum verið leppríki þeirra. Auðhringar Bandaríkjamanna hafa valsað um álfuna og arðrænt með stuðningi hersins og leyniþjónustunnar.

En nú vill svo til, að þrátt fyrir tilburði Bandaríkjamanna til litaskrúðsbyltingar árið 2018, þ.e. að beisla óánægju innanlands í þágu stjórnarbyltingar, hefur ekki tekist að velta leiðtoga þeirra af stóli. Þvert á móti nýtur Daníel ámóta vinsæla á heimavelli og dásadjöfullinn, Vladimir Putin, í Rússlandi, sem Bandaríkjamenn eru í þann mund að leggja að velli á vígvöllum Úkraínu.

Samtímasaga í hnotskurn: Daniel Ortega er sem sé leiðtogi Sandinsta þjóðfrelsishreyfingarinnar (Frente Sandinista de Liberación Nactional - Sandinista National Liberation Front – NSLN). Hún hlaut nafn eftir frelsishetju þjóðarinnar í andófinu gegn hernámi Bandaríkjamanna (1927-1933), César Augusto Sandino (1893-1934). Hreyfingin var stofnuð 1962 af kennaranum, Carlos Fonseca Amador (1936-1976), og fleirum.

Frelsishreyfingin gerði uppreisn gegn gerræðislegri stjórn Somoza fjölskyldunnar. Þegar sá síðasti af þeirri ætt, Anastasio Somoza Debayle (1925 – 1980), lýðkjörinn, sagði af sér árið 1979, tók Daniel Ortega við völdum.

Somozaættin ríkti í skjóli Bandaríkja Norður-Ameríku. Þegar henni var velt af stóli árið 1979 hófu Bandaríkjamenn skæruhernað gegn þjóðinni. Ronald Wilson Reagan (1911-2004) setti á stofn sérstakan her til óhæfuverkanna, Contras.

Hernaður Bandaríkjamanna stóð yfir allan níunda áratug síðustu aldar. Alþjóðadómstóllinn (International Court of Justice) felldi dóm þess efnis, að hernaður Bandaríkjamanna bryti gegn alþjóðalögum. Þeir skelltu skollaeyrum við þeim dómi.

(Ég rek ekki minni til, að íslensk yfirvöld hafi fordæmt innrás Bandaríkjamanna eða lagt á þau viðskiptabann. Það myndu Katrín og Þórdís Kolbrún vafalaust gera í dag, enda þótt utanríkisstefna Íslendinga felist í að fylgja vinum sínum og velja sér þeirra lið, að sögn Þórdísar Kolbrúnar.)

Daniel Ortega var lýðkjörinn forseti 1984-1990, tapaði síðar fyrir Violetta Chamorro, en náði aftur kjöri árið 2007. Bandaríkjamenn voru viðriðnir þá kosningu. Forseti þeirra, Jimmy Earl Carter (f. 1924), hét því að virða stjórn Daniel.

https://news.gallup.com/opinion/gallup/467315/feels-personal-peace-earth.aspx https://www.newworldencyclopedia.org/entry/Sandinista_National_Liberation_Front https://www.britannica.com/place/Nicaragua/Ortegas-return-to-power https://www.bbc.com/news/world-latin-america-15544315 https://www.britannica.com/biography/Daniel-Ortega https://www.theguardian.com/world/2018/jul/08/nicaragua-president-daniel-ortega-attacks-coup-mongers-in-speech https://www.britannica.com/topic/Somoza-family https://www.telesurenglish.net/news/Live-from-Nicaragua-An-Uprising-or-a-Coup-book-20190717-0018.html https://www.theguardian.com/world/2006/nov/08/1 https://www.youtube.com/watch?v=2FyEXQoLz0k https://www.cnbc.com/2023/01/07/73percent-of-residents-in-this-country-say-they-are-always-at-peace.html https://www.youtube.com/watch?v=2jkaP5i8FWY

Greindin sem glutraðist niður. Vísinda- og menningarkreppan. IV: Greind og kvenfrelsunarofstæki

Í ljósi ofangreinds munar á atgervi og greind fólks af mismunandi uppruna og kyni, kemur varla á óvart, að jákvæð fylgni mælist milli almennrar greindar og árangurs í skóla og í starfi, viðbragðstíma, stærðar heila, getuviðbragða í heila (brain evoked potentials), sýrustigs í heila (pH level), efnaskipta í heila og hraða taugaboða (conduction velocity).

Gamall kennari minn, erfðasálfræðingurinn, Helmuth Nyborg (f. 1937), er meðal þeirra, sem í áratugi hefur rannsakað lífeðli og erfðir úr sálfræðilegu sjónarhorni (genetic psychology). Hann hefur látið mörg vísindaleg verk frá sér fara, m.a. „Kynvaka, kyn og samfélag. Lífeðlisatferðisfræði (Hormones, Sex, and Society. The Science of Physicology).“ Hún er aðgengileg á vefnum (krækja neðan máls). Þýsk-enski sálfræðingurinn, Hans Eysenck ritar formála. Önnur bók Helmuth: „Taugasálfræði kyntengds munar á heila og sérstakra hæfileika“ (The Neuropsychology of Sex-Related Differences in Brain and Specific Abilities), er einnig aðgengileg á netinu.

Grein, sem Helmuth skrifaði árið 2005, ber titilinn; „Kynjatengdur munur á almennri greind g; stærð heila og félagsstaða (Sex-related differenes in general intelligence G, brain size, and social status),“ og birtist í vísindaritinu, „Manngerð og einstaklingsmunur (Personality and Individual Differences). Tímaritið hefur um fjögurra áratuga langa vísindalega birtingarsögu.

„Almenn niðurstaða: „Þegar réttri aðferð er beitt kemur í ljós stigvaxandi forskot karla í efri þrepum g-greindar. Það tengist umfangi heila, og útskýrir, alla vega að hluta, algilda drottnun karla í samfélaginu.“

Rannsóknarniðurstöður Helmuth ollu miklu fjaðrafoki, sem lyktaði með, að hann rekinn úr starfi 2006. Brottvikningin var þó dregin tilbaka, þar sem vísindamaðurinn var um það bil að fara á eftirlaun. En engu að síður var hann sakaður um „ámælisverða fræðimennsku“ (grov videnskabelig uredelighed). Forstöðumaður sálfræðiskorar lét hafa eftir sér: „Helmuth Nyborg starfar hvorki samkvæmt gildismati skorarinnar, né fellur hann að þeirri mynd, sem við viljum sýna af skorinni.“

Sex árum síðar urðu svipaðar hræringar, þegar Helmuth birti í nefndu tímariti, greinina, „Hnignun vestrænnar menningar: Tvöfalt tilslökunarúrval í anda kenninga Darwins“ (The decay of western civilization: Double relaxed Dawinian selection), þar sem hann komst að þeirri niðurstöðu, að tilflutningar fólks frá Miðausturlöndum gætu haft áhrif til lækkunar á greind landslýðs.

Skemmst er frá því að segja, að smávægilegar villur fundust í gögnum Helmuth, sem hann hafði forgöngu um að leiðrétta, en breyttu ekki niðurstöðum. Fyrir rétti árið 2016 var hann sýknaður af öllum ákærum og honum greiddar bætur.

Umræður, meðan á hremmingunum stóð og í kjölfar þeirra, eru athygliverðar fyrir margra hluta sakir. T.d. fullyrtu kvenfrelsarar, að greindar- eða hæfileikapróf væru hönnuð af körlum (sem í aðalatriðum er rétt) til að réttlæta með vísindalegum hætti kúgun kvenna. Í leiðara í dagblaðinu, „Stjórnmálin“ (Politikken) var talað um hneyksli, árás á konur. Vísinda- og tjáningarfrelsi bar einnig á góma.

Eðlisfræðingurinn, Benny Lautrup, prófessor við Niels Bohr stofnun Kaupmannahafnarháskóla, skrifaði t.d. í Jótlands-Póstinn (Jyllands-Posten): „Hefði Nyborg komist að þeirri niðurstöðu, að greindarmunurinn væri konum í vil, hefði hann trúlega aldrei verið ákærður fyrir fúsk. Það er hið þverstæðukennda [í málinu]. Málið minnir á ofsóknir (processer) í Ráðstjórnarríkjunum, þar sem öllu valdakerfinu var beitt til að berja vísindamann einn á báti til hlýðni við stjórnmálarétttrúnað samtímans.“

Eins og flestir vita nú orðið ríða kvenfrelsunarfræðingar röftum í samfélögum, embættiskerfi og ríkisstjórnum, með þá kenningu sína, að kyn sé – eins og önnur fyrirbæri – einungis hugarfóstur eða hugarfar, þ.e. hugsmíði. Því geti fólk valið sér kyn.

Helmuth hefur þráfaldlega bent á þær ógöngur, sem kvenfrelsunarbaráttan við æðri menntastofnanir hefur stefnt vísindum í. Hann skrifaði til að mynda, ásamt Emil O.W. Kirkegaard, grein í Politikken þann 6. janúar 2021. Þeir segja m.a.:

„Konur og karlar hafa ævinlega valið mismunandi menntun og störf. Kynjafræðimennirnir segjast vilja breyta því. Frá lokum síðustu aldar hefur verið gaukað að þeim ógrynnum fjármuna (millioner) til að stuðla að jafnrétti meðal kynjanna. En í grundvallaratriðum er kynjamunurinn óbreyttur.

Það vekur gagnrýnar spurningar. Gerðu þér t.d. í hugarlund hið óhugsandi: Gæti hrikt í grunnstoðum kynjajafnréttishugmyndafræðinnar eins og hún leggur sig? Grundvallast hún á röngum forsendum? Gæti munur á kynjahlutverkum verið af hinu góða? Sé svo, hafa þá kynjafræðingarnir eytt takmörkuðu rannsóknafjármagni til einskis í áratugi? Hefur einhver, sé þannig í pottinn búið, dug í sér til að taka óhjákvæmilegum afleiðingum og beita á nýjan leik vísindum við rannsóknum á muni kynjanna“? Höfundar segja enn fremur:

„Innleiða skal þvingunarkvóta meðal leiðtoga í atvinnulífinu og víðar. Framleiða skal fleiri skýrslur í anda kvenfrelsunar og kynna enn þá fleiri skjalarannsóknir [arkivforskning – þ.e. andstætt við vísindi, byggð á athugunum, raunvísindi]. Gagnrýnendur framsækinna áætlana skulu tugtaðir af menntunarráðgjöfum, vinstri skakklappaherforingum í háskólunum – eða reknir.

Hættið bólusetningum við covid-19, segir Retsef Levi

Er það ekki tímanna tákn, að sú fræðigrein, sem flestir fjölmiðla í veröldinni hafa sótt sannleik í um veirufárið, sé pantað svindl frá sóttvarnaryfirvöldum Bandaríkjanna? Ritstjóri hennar var meira að segja sjálfur æðsti veiruprestur Bandaríkjanna og Alþjóðaheilbrigðisstofnunarinnar (World Health Organization), Anthony Fauci, og aðalhöfundur hennar, Kristian G. Andersen, starfsmaður sama heiðursmanns.

Hver lygin hefur rekið aðra um rannsóknir á tilurð veirunnar, áhrif hennar, meinviðbrögð hinna bólusettu, þar sem hjarta- og krabbamein eru árberandi, andlát af völdum bólusetninga og viðbrögð yfirvalda – og hagsmunatengsl við framleiðendur.

Það fjölgar stöðugt í hópi marktækra sérfræðinga, sem vara við bólusetningum, bæði við covid-19 bóluefnum og öðrum bólusetningum, sem lyfjaiðnaðurinn þrýstir á um. Það heyrast stöðugt háværari kröfur vammlausra vísindamanna og almennings um afhjúpun leyniskjala, leyniaðgerða stjórnvalda og hagsmunatengsla þeirra.

Krafist er skýringa á sviptingu lýðréttinda og njósnum. Það er víða, sem pottur í brotinn í því efni. Norska leynilögreglan skráir andmælendur bólusetninga, rétt eins og leyniþjónusta Ísraels, Kanada, Bandaríkjanna og víðar. Veirunjósnir voru stundaðar á Íslendingum á tímabili. Hvað varð um þau gögn?

Stjórnvöld auka sífellt eftirlit með þegnunum. Heilbrigðiskerfið býr nú þegar yfir viðkvæmum upplýsingum og yfirvöld dómsmála herða stöðugt róðurinn með tilliti yfir vöktunar og eftirlits með almenningi, sem og heimilda handa lögreglu til notkunar ofbeldisbúnaðar. Hvað skráir íslenska „leynilögreglan“ í raun?

Samtímis auknu eftirliti ríkisvaldsins herðir alþjóðaauðvaldið og Alþjóðaheilbrigðisstofnunn takið á þjóðum heims. Hún er hvergi nærri af baki dottin við þá ráðagerð, að öðlast alræði yfir heilsu manna í veröldinni.

Alþjóðaheilbrigðisstofnunin lætur heldur ekki sitt eftir liggja við að viðhalda blekkingum um faraldurinn, sem hún ýtti úr vör. Hún hefur nú samið handbók um, hvernig megi fela afleiðingar bólusetninga og þeirra viðbragða, sem hún stjórnaði.

Stofnunin óttast, að þegar fólk sjái í gegnum bólusetningalygarnar, muni það rísa öndvert gegn yfirvöldum, sem hafa misst allan trúverðugleika. Þessi merka handbók heitir: „Bólusetningakreppuhandbókin – þrepskiptar leiðbeiningar um þjóðlegar ónæmisáætlanir“ (Vaccine Crisis Communication Manual – a step-by-step guidance for national immunization programmes). Markmiðið með handbókinni er að leiðbeina stjórnvöldum við að endurreisa traust þegnanna á bólusetningum.

Í nýlegri grein, „Hvernig sjúklingar létust fyrir gróða“ (How COVID Patients Died for Profit), segir bandaríski læknirinn, Joseph Mercola, á þessa leið:

Þegar í maí 2020 var ljóst, að sú lækning að stinga sjúklingum í öndunarvél, stappaði nærri dauðadómi í sjálfu sér. Á bilinu 50 til 86% covid-sjúklinga, sem fengu þessa meðferð, létust. Í sama mánuði höfðu læknar komist að því, að súrefnisholpípa í nefi, meðan sjúklingur lág á grúfu (cannulas and proning), var árangursríkari aðgerð en öndunarvél. Það var hugmynd Alþjóðaheilbrigðisstofnunarinnar, að með öndunarvél mætti takmarka loftúðasmit og vernda þannig aðra sjúklinga og starfsmenn. Með öðrum orðum var sjúklingum fórnað til að vernda aðra. Þegar þess er gætt, að margir covid-sjúklingar voru sjúkdómsgreindir á grundvelli ómarktæks, jákvæðs PCR prófs, verður þessi lækning enn þá rangsnúnari fyrir bragið. Sjúkrahúsin (í Bandaríkjunum) fengu auk þess dágóðar tekjur af því að sjúkdómsgreina fólk með covid-19 veiruna og stinga þeim í öndunarvél.

Ísraelskur sérfræðingur um lyfjaöryggi, Retsef Levi, segir:

Bólusetningum „á að hætta, því þær hafa í för með sér fordæmalaust tjón, þar með talin andlát barna og unglinga. … Sannanir eru ríkulegar og órækar, þess efnis, að mRNA bóluefnin hafi í för með sér alvarlegt tjón [ … ], sérstaklega meðal hinna ungu.“

https://steigan.no/2023/02/har-jeg-lost-en-folkehelseinstituttgate/?utm_source=substack&utm_medium=email https://www.nature.com/articles/s41591-020-0820-9 https://brownstone.org/articles/biomedical-security-state-british-edition/ https://steigan.no/2023/02/representantenes-hus-i-usa-vedtok-lov-som-avslutter-to-ar-med-grunnlovsstridig-maktovergrep/?utm_source=substack&utm_medium=email https://steigan.no/2023/02/og-na-er-jeg-ogsa-dette-en-ekstremist/?utm_source=substack&utm_medium=email https://brownstone.org/articles/the-west-must-never-again-go-totalitarian/ https://expose-news.com/2023/02/02/ardern-caused-33x-increase-excess-deaths-with-mandatrory-covid-vaccination/ https://brownstone.org/articles/amendments-who-ihr-annotated-guide/ https://brownstone.org/articles/covid-insider-farrar-and-his-eugenics-agenda/ https://brownstone.org/articles/it-all-began-with-fear/ https://apps.who.int/iris/bitstream/handle/10665/352029/WHO-EURO-2022-3471-43230-60590-eng.pdf https://expose-news.com/2023/02/02/investigation-into-bhf-for-suppression-data/ https://mail.google.com/mail/u/0/#trash/FMfcgzGrcPPGWpNZdNxbCkVMzHfPTSnB https://www.hartgroup.org/joint-open-letter-to-charity-commission/ https://www.hartgroup.org/an-independent-review-of-vaccine-safety-is-urgently-required/ https://www.hartgroup.org/we-rightly-mourn-the-dead-but-mustnt-forget-the-disabled/ https://nyheter.swebbtv.se/professor-israel-morklagger-information-om-vaccinets-biverkningar/ https://twitter.com/DrAseemMalhotra/status/1619943713874259974 https://mail.google.com/mail/u/0/#inbox/FMfcgzGrcPPGFFMzlrZNRsMhNnNwXRXq https://articles.mercola.com/sites/articles/archive/2023/02/02/covid-lab-leak.aspx?ui=50823ccf152775dc8e8154c0ff79da522ef0aa959b384df904857f2fc49c6730&sd=20221129&cid_source=dnl&cid_medium=email&cid_content=art1ReadMore&cid=20230202&cid=DM1338917&bid=1710655680 https://articles.mercola.com/sites/articles/archive/2023/02/01/how-covid-patients-died-for-profit.aspx?ui=50823ccf152775dc8e8154c0ff79da522ef0aa959b384df904857f2fc49c6730&sd=20221129&cid_source=dnl&cid_medium=email&cid_content=art1HL&cid=20230201_HL2&cid=DM1338276&bid=1709638840 https://nyheter.swebbtv.se/professor-vaccinet-det-storsta-fiaskot-nagonsin-maste-stoppas-omedelbart/ https://twitter.com/DrAseemMalhotra/status/1619943713874259974 https://twitter.com/RetsefL/status/1619945525670981632?ref_src=twsrc%5Etfw

Greindin sem glutraðist niður. Vísinda- og menningarkreppan. III: Greind og kynjafrábrigði

Það er eðlislægur munur á greind og þroska karla (karldýra) og kvenna (kvendýra), rétt eins og kynþátta. Bandaríski þróunar- og vitþroska sálfræðingurinn, David Cyrril Geary ( f. 1957) hefur fjallað um þennan mun í bók sinni, „Karlkyn, kvenkyn: þróun kynjamismunar manna“ (Male, female: The Evolution of Human Sex Differences),“ sem kom út á vegum bandaríska sálfræðingafélagsins árið 2010. Hann segir m.a.:

Flæði kynvaka (androgen) á fósturskeiði hefur í för með sér meiri áhuga á því að handfjatla og leika sér að hlutum og virðist auðvelda nám í þá veru. Gagnaugablað (parieteal cortex) er virkt við beitingu verkfæra og við ímyndun - eins og snúnings til dæmis. Það gegnir einnig samhæfingarhlutverki við þá hluta heilans, sem virkjast við að grípa hluti og handfjatla þá. Þegar drengir hafa náð um sex vetra aldri virðist hægra heilahvelið hafa þroskast til sérstakrar rýmisgreindar. Hjá stúlkum býr þessi greind hins vegar í heilahvelunum báðum, að minnsta kosti fram á unglingsaldur.

Strax sem hvítvoðungar sýna drengir meiri virkni heldur en stúlkur. Þessi munur viðhelst fram yfir barnsaldur og lýsir sér í grófari hreyfileikjum. Það eru engin áhöld um það, að vélbúnaður og hreyfingar, tengdar honum, ásamt viðeigandi leikjum, vekja sérstakan áhuga drengja. Stúlkur með kynvakabrenglanir (CAH) leika sér að strákaleikföngum allt að því þrisvar sinnum lengur heldur en eðlilegar stúlkur.

Þykjustubardagar eða leikbardagar tíðkast hjá ungviði margra tegunda fremdardýra (apa). Hún er mest áberandi hjá karldýrum og tíðust, þar sem samkeppni karldýra er heiftúðugust. Sum bragðanna eins og bit, eru ásköpuð. Stimpingar, líkamleg ýgi og drottnun verða áberandi snemma á gelgjuskeiði drengja eins og hjá öðrum karldýrum. Leikir snúast oft og tíðum um afl, drottnunargirni og árás. Drengir/karlar búa yfir meira afli heldur en stúlkur/konur og kasta því lengra, hraðar og af meiri nákvæmni.

Þriggja ára gamlir hneigjast drengir til hópþátttöku fremur en tvímenningssamneytis. Um fimm ára aldur andar köldu gagnvart félögum annarra hópa. Sex ára mynda drengir stærri hópa heldur en stúlkur gera. Þeir keppa fyrir hóp sinn og samhæfa aðgerðir innan hóps samtímis því að rýna í gagnaðgerðir hins hópsins. Drengir eru stoltir yfir því að vera fulltrúar síns hóps og hvort heldur er um að ræða velþóknun eða vanþóknun félaganna, eru þeir hvattir til dáða fyrir hópinn.

Drengir/karlar skapa sér stærra lífsrými en konur, þ.e. hætta sér fyrr lengra að heiman, t.d. í tengslum við veiðar, makaleit eða staðháttakönnun. Rannsókn á ferðum kvenna og karla, sem hvort tveggja náði til samfélaga veiðimanna-safnara og iðnaðarsamfélaga nútímans, bendir til, að karlar ferðist allt að fjórum sinnum lengra, heldur en konur yfirleitt. Rannsóknir benda til, að drengir/karlar eigi auðveldara með að átta sig á umhverfinu, m.a. dýpt þess og afstöðu (þrívídd), rata, leggja staðhætti og staðsetningar á minnið, og smíða verkfæri. Þessi hæfni á sér trúlega samsvörun á sameiginlegum heilasvæðum.

Rannsóknir gefa vísbendingu um, að konur styðjist í meira mæli við tungumálið, þegar þær reyna að átta sig og rata um tiltekið umhverfi. Karlar reiða sig aftur á móti á sjón og rýmisgreind. Á unglingsskeiði og snemma á fullorðinsaldri sýna flestir drengja þá þegar yfirburði við lausn þrívíddarverkefna. Hins vegar skara stúlkur fram úr í ákveðnum þáttum rýmisminnis, t.d. staðsetningu vaxta í umhverfinu og greiningu fínni tilbrigða litrófsins.

Líkt og hjá mörgum fremdardýrum öðrum (öpum) sýna stúlkur aukinn áhuga á ungabörnum og eldri börnum á gelgjuskeiðinu. Þetta gæti verið tengt aukningu kynvaka (estrogen) á þessu tímabili. Leikir þeirra snúast um oftar en ekki um tengsl, fjölskyldu og uppeldi barna.

Munur karla og kvenna endurspeglast einnig beinlínis í greindarprófunum. Greind hefur mælist heldur hærri hjá drengjum að meðaltali, og almennt mælast drengir oftar á endimörkum bjölludreifingarinnar en stúlkur.

Drengir eru almennt næmari fyrir umhverfi sínu eins og minnsta var á. Það gæti stuðlað að þroskun heilans og greind. Áhaldasmíði er einnig miklu algengari hjá körlum og drengjum á fyrri þróunarstigum heldur en konum – svo og leikni í að beita þeim.

Í skóla virðist náttúrufræði, vélfræði og tæknifræði, höfða fremur til drengja heldur en stúlkna. Frammistaða í stærðfræði er breytileg og að litlu leyti betri. Lestur heillar drengi síður en stúlkur. Þeim er einnig hugleiknari tækni, samkeppni (í íþróttum) og stjórnmál.

Nokkur tilbrigði vitsmuna eins og almenn greind og rýmisgreind, ofar meðallagi, stærðfræði og vélfræði, auðvelda nám í raun- og tæknigreinum. Karlmenn búa oftar yfir nefndum vitsmunum. Mælingar sýna yfirburði karla á bilinu frá 2:1 að 5:1.

Fyrir um það vil einni öld síðan birtust fyrstu rannsóknarniðurstöður þess efnis, að stúlkur væru ánægðari í skóla og stæðu sig betur en piltar. Einkum á þetta við um skrift, málfræði, réttritun og lestur – í minna mæli þó. Tíu ára gamlar yfirlitsrannsóknir á sama efni víðsvegar um veröldina, staðfestu þá niðurstöðu. Skipulag skóla virðast henta stúlkum betur.

Karlar mælast auk þess miklu fleiri í námunda við efsta þrep mælistigans á öllum sviðum eðlis- og efnafræði. Greind kvenna, sem nema áðurgreind fög, er jöfn karla. Þær eru einungis færri. Það er ástæða til að ætla, að þennan mun megi að einhverju leyti rekja til kynvals tegundarinnar, þar sem hann tengist rýmisgreind og áttvísi. Sama má segja um meiri áhuga pilta á heimi hluta og tækni. Þó gæti félagslegur eðlismunur kynjanna haft meiri áhrif en sjálfur vitþroskinn.

Rannsóknir skömmu fyrir síðustu aldamót bentu ákveðið til kynjamunar, hvað starfsval snertir. Ungar konur tóku stefnu á heimilisstörf, listir, ritstörf, félagsþjónustu og skrifstofustörf, en ungir karlar höfðu meiri áhuga á viðskiptum, lögfræði, stjórnmálum, stærðfræði, raunvísindum, landbúnaði, íþróttum og vélfræðum.

Stærðfræðinemendur snemma á þrítugsaldri, sem stefndu á æðra nám, vöktu athygli. Í þessum hópi voru karlmenn áttfalt fleiri heldur en konur. Skýringuna er trúlega að finna í öðruvísi áhuga karla og kvenna. Í því sambandi er áhugavert, að jafnvel þótt konur standi sig með ágætum í náminu og þeim séu boðin vellaunuð störf að námi loknu, heltast þær úr starfsframalestinni á fertugsaldri og kjósa að sinna heimili og börnum.

Hvað stærðfræðinámi viðkemur er almennt óverulegur munur á kynjunum, en þó virðast drengir hafa forskot á sumum sviðum rúmfræði og við úrlausn orðbundinna verkefna – sérstaklega, þar sem gætir nýjabrums eða krafist er skilnings á rými. Mælingar á stærðfræðigáfu endurspegla mælingar á greind. Drengir raðast efst og neðst í stigann.

Félags- og tilfinningaþroski er einnig mismunandi. Stúlkur og konur eru nákvæmari í túlkun tilfinninga eins og þær birtast í svipbrigðum í andliti, líkamsstöðu og raddbrigðum. Þessi munur kynjanna kom í ljós við rannsóknir víða um heim.

Þetta er þó ekki alveg óbrigðult, því körlum lætur betur heldur en konum að greina reiðileg svipbrigði í ásjónu annarra karla. Þetta á sem sé ekki við um ámóta svipbrigði í andliti kvenna. Aftur á móti eru þeir næmari fyrir svipbrigðum í andliti kvenna, sem túlka má sem óbeit, ótta og depurð, heldur en í ásjónu kynbræðra sinna.

Í umfangsmikilli rannsókn Marco Del Gludice og félaga, sem birtist árið 2012, á manngerðarmuni kynjanna á alheimsvísu, kom m.a. þetta í ljós: Greinilegastur mældist munurinn annars vegar á næmi (sensitivity), hlýju (warmth) og kvíða, sem er meiri hjá konum, og hins vegar á skapfestu (emotional stability), drottnunargirni (dominance), regluvitund (rule-consciousness) og árvekni (vigilance), sem er meiri hjá körlum.

Á Vesturlöndum hefur það lengi verið þekkt, að konum hættir fremur til depurðar en körlum. Í rannsókn Rosemary L. Hopcroft og Dana Burr Dradley frá 2007, sem náði til 29 landa vítt og breitt um heiminn varð niðurstaðan þessi: „Niðurstöður sýna, að hvergi sé líklegt, að karlar hneigist fremur til þunglyndis en konur. Enda þótt vísbendingar séu um, að depurð sé alvarlegri þar, sem jafnræði [eða sanngirni, equity] kynjanna er áfátt, sýna niðurstöður stærri þunglyndisgjá milli kynjanna í samfélögum, þar sem gætir meira jafnræðis.“

 

Það hriktir í heimsveldinu í vestri. Hrævareldar og hrægammar í Úkraínu

Það eru eins og margir vita, náin tengsl millum stjórnvalda í Washington og meginstraumsfjölmiðla, þar í landi. Þeim er iðulega beitt á vígvelli stjórnmálanna.

Fyrir skemmstu skrifaði utanríkisráðherra Bandaríkjanna, Anthony Blinken, sem nú er á bólakafi við að stilla til friðar í Miðausturlöndum, Kremlverjum bréf, í líki kjallaragreinar í Washington Post.

Samkvæmt því hriktir greinilega í stoðum heimsveldisins í vestri, sem berst fyrir frelsi og lýðræði í Úkraínu. Það er svo að sjá, að bandarísk yfirvöld hafi takmarkaða trú á vígtólunum, sem þau senda í belg og biðu, enda þótt skriðdrekarnir með þotuhreyflunum verði sendir einhvern tíma til viðbótar þeim þýsku úr öllum áttum. Það virðist reyndar orðið þegnskylda að senda bryndreka til Úkraínumanna. Stríðsdjörf yfirvöld á Íslandi ættu að láta skattgreiðendur kaupa eins og einn og dubba utanríkisráðherra upp til bryndrekastjóra - í lopapeysu auðvitað.

Sem sé! Þrátt fyrir ógrynni fjár úr vösum skattgreiðenda og vígtól af öllu tagi í samræmi við stríðsáætlanir vígahugsuða Atlantshafsráðsins (Atlantic Council), og þrátt fyrir sigurvissuheitstrengingar Volodomyr og aðdáanda hans á Norðurlöndum og víðar, er nú komið ólundarlegt samningshljóð í strokkinn.

Digurbarkalegir Bandaríkjamenn daðra við þá hugsun að semja við Rússa, án þátttöku Volodymyr eins og vera ber. Hann hefur aldrei verið annað en tuskubrúða Nató. Ég gæti sem best trúað því, að hann verði settur í stofufangelsi á höfðingjasetri sínu í Florída í fyllingu tímans, þegar yfirvöld Vesturlanda snúa endanlega við honum baki.

Djúpríkinu, þ.e. alþjóðlegum og bandarískum auðjöfrum, líst greinilega ekki á blikuna lengur. Það liggur við borð, að þegar Rússar kjósa að fara í raunverulegt stríð, mun hitna mjög í kolunum. Auðvaldarnir óttast greinilega að missa spón úr aski sínum; auðævin, sem fólgin eru í jörðu og frjósömu akurlendi. Hrægammarnir hafa þegar læst klóm sínum í þessar auðlindir og mega ekki á heilum sér taka við tilhugsunina að missa höfnina í Ódessa. Því er það líklega, að gælt sé við hugmyndina um, að ekki verði amast við þeim landamærum, sem Rússar í Rússlandi og Úkraínu hafa dregið upp.

En hin yndisfagra Kremlarfrú, Maria Sakharova, snýr bara upp á sig, „vender den kolde skulder til,“ enda hafa Vesturveldin svikið eða sagt upp samningum við Rússneska ríkjasambandið - meira að segja um notkun kjarnorkuvopna - síðustu þrjá áratugina eða svo. Það gildir vissulega líka um Minsksamningana, sællar minningar, sem Frakkar, Þjóðverjar og Sameinuðu þjóðirnar höfðu ábyrgst.

Vesturlönd eru einfaldlega ekki samningshæf, óábyrg. Þrátt fyrir friðardaður í fjölmiðlum gæla stríðsbrjálaðir Bandaríkjamenn enn við þá hugmynd að senda orrustuþotur til viðbótar skriðdrekum og Bretar stæla sig af gervigreindarhermönnum sínum.

Maria segir á þessa leið: Þar sem Úkraínumenn hafa hafnað opinberum friðarsamningum, munu vopnin verða látin tala. Málið er í höndum hernaðarsérfræðinganna. Rússar hafa einnig gefið þýska kanslarann, Olaf Scholtz, upp á bátinn, eins og hverja aðra strengjabrúðu í höndum Bandaríkjamanna og arftaka „Nazi Wehrmacht“ (þriðja stríðsríki Adolf Hitler). Hann anar áfram í blindi á söguna, hefur ekkert lært af fyrri mistökum þjóðar sinnar, sem var margir liðu fyrir.

Okkur er enn í fersku minni, hvernig skriðdrekar líta út og hverju þeir koma til leiðar. Þeir eru orðnir eins konar tákn. Tákn dauða og banvænnar hugmyndafræði og mannhaturs. Þeir eru ógn við jarðarkringluna alla. Hvað sjá Þjóðverjar fyrir sér? Skriðdreka í felulitunum, skreyttum járnkrossum, táknum þýska hersins, sem fá að aka um götur borga vorra og þorpa?

Það er okkur skýrt fyrir hugskotsjónum, hvaða afleiðingar það hafði á sínum tíma. Hverjar eru endurminningarnar í Berlín? Ákvörðun Þjóðverja að senda Leopard skriðdrekana til Úkraínu er söguleg, fyrir þær sakir, að þeir hafa þar með afsalað sér sjálfstæðri utanríkisstefnu. Olaf Scholtz hefur varpað fyrir róða öllu því, sem forverar hans frá lokum síðari heimsstyrjaldar, hafði tekist að byggja upp. Svo mörg eru orð Maríu.

Það ber ekki á öðru, en uppþot og upplausn sé í aðsigi í Nató. Tyrkir leika sér að Svíum og Finnum og eru bandalaginu ótrúir með ýmsum hætti. Stíga í vænginn við Rússa, sem vilja dansa. Tyrkir fnæsa á Bandaríkjamenn og hernámsvini þeirra í Sýrlandi. Þeir gætu sem hægast fundið upp á því að hverfa úr bandalaginu.

Og nú ljúka Ungverjar upp munni og taka afstöðu gegn stríðsæsingasefjun á Vesturlöndum eins og sauðsvartur ámúginn gerir líka í vaxand mæli. En RÚV hefur líklega ekki frétt af því.

http://johnhelmer.org/russian-foreign-ministry-rejects-blinken-and-nuland-proposals-condemns-scholz-for-reviving-hitlers-plan-to-destroy-russia/ https://expose-news.com/2023/01/31/militaries-update-arsenals-and-silicon-valley-capitalises/ http://en.kremlin.ru/events/president/news/70394 https://www.rt.com/news/568643-hungary-west-mistake-ukraine/ https://www.wsws.org/en/articles/2023/01/26/pers-j26.html http://johnhelmer.net/blinken-concedes-war-is-lost-offers-kremlin-ukrainian-demilitarization-crimea-donbass-zaporozhe-and-restriction-of-new-tanks-to-western-ukraine-if-there-is-no-russian-offensive/ https://www.atlanticcouncil.org/in-depth-research-reports/issue-brief/the-stabilization-and-reconstruction-of-ukraine/ https://www.atlanticcouncil.org/content-series/atlantic-council-strategy-paper-series/preparing-for-victory-a-long-haul-strategy-to-help-ukraine-win-the-war-against-russia-and-secure-the-peace/ https://johnhelmer-net.translate.goog/blinken-concedes-war-is-lost-offers-kremlin-ukrainian-demilitarization-crimea-donbass-zaporozhe-and-restriction-of-new-tanks-to-western-ukraine-if-there-is-no-russian-offensive/?_x_tr_sch=http&_x_tr_sl=en&_x_tr_tl=no&_x_tr_hl=en&_x_tr_pto=wapp#more-70567 https://edition.cnn.com/2023/01/26/europe/ukraine-tanks-fighter-jets-intl?cid=external-feeds_iluminar_msn https://www.theamericanconservative.com/viktor-orban-we-are-in-a-war-with-russia/ https://www.washingtonpost.com/opinions/2023/01/24/blinken-ponders-post-ukraine-war-order/ https://thecradle.co/article-view/20878/a-panicked-empire-tries-to-make-russia-an-offer-it-cant-refuse

Greindin sem glutraðist niður. Vísinda- og menningarkreppan. II: Greindarpróf, arfur og umhverfi

Mikill styrr hefur staðið um notkun greindarprófa. T.d. skrifaði norski sálfræðingurinn, Jan Ewald Smedslund (f. 1929) á áttunda áratugi síðustu aldar, grein með nafninu: „Hví ég nota ekki greindarpróf“ (Hvorfor jeg ikke bruker intelligenstester). Hann óttaðist, að greindarpróf hefðu hlutgervingu hins prófaða í för með sér. Fyrrgreindur Carl Liungman gerði létt grín að ýmsum spurningum í greindarprófunum.

Tölfræðileg undirstaða greindarprófanna er bjölludreifingin, sem segir, að mælingar á eiginleikum manna (psychometrics) dreifist samkvæmt ákveðnu lögmáli, þannig að langflestir mælast um miðju. Á blaði lítur dreifingin út eins og bjalla. Hana mætti líka kalla eðlisdreifingu (normal distribution). Við greindarmælingar fær kjörmiðlungurinn 100. Það er kallað greindarvísitala 100. Staðalfrávik eru svo ákveðin frá þessari tölu. Getur verið 10 eða 15 eftir atvikum. Vísitalan 115 væri því einu staðafráviki yfir meðalgreind, 85 undir.

Upphaflega voru greindarpróf samin í byrjun síðustu aldar í Evrópu til að greina nemendur, sem ekki ættu erindi í skóla. Svissneski sálfræðingurinn, Jean Piaget, sem áður er nefndur til sögu, og frönsku sálfræðingarnir, Alfred Binet (1857-1911), og Theodore Simon (1873-1961), lögðu fyrstir gjörva hönd á þróun prófanna.

Í Bandaríkjum Norður-Ameríku, við Stanford háskólann, tók Lewis Terman (1877-1956) við boltanum. Útgáfa hans, kölluð Stanford-Binet, var síðar endurbætt í samstarfi við Maud A. Merrill (1888-1978). Sú útgáfa, Terman-Merrill, var víða lögð til grundvallar staðfæringum á upphaflega prófinu, t.d. í Noregi og á Íslandi. Á Íslandi er prófið kennt við Matthías Jónasson (1902-1990), í daglegu tali kallað Matthíasarprófið.

Þróun prófanna hélt áfram. Trúlega er greindarpróf rúmensk-bandaríska sálfræðingsins, David Wechsler (1896-1981), algengasta greindarpróf á Vesturlöndum, Ísland meðtalið. Það nær til allra aldurskeiða. Sögulegur greinarmunur er gerður á greindarprófum og öðrum prófum eins og hæfileikaprófum og taugasálfræðilegum prófum. En öll mæla þau greind í víðasta skilningi.

Þrætunum um eðli greindarinnar er hvergi nærri lokið. En handhæg skilgreining er: Greind er það, sem mælist á greindarprófum. Til hægðarauka styðst ég í framhaldinu við þá skilgreiningu.

Norski sálfræðingurinn, Olav Storsve og félagar, segja: „Það er ítrekuð og þaulrannsökuð staðreynd, að góð fylgni sé á milli greindarprófa, enda þótt inntak þeirra sé afar frábrugðið [frá prófi til prófs]. Þeir, sem standa sig vel á t.d. Raven myndgreiningaprófi (Raven matrices), sýna einnig góða frammistöðu á WAIS [Wechsler greindarprófi fyrir fullorðna]. Prófþættir Wechsler prófanna hafa einnig [tölfræðilega] fylgni við hvern annan. Þáttgreining [factor analysis] mismunandi prófa sýnir oft og tíðum almennan greindarþátt (general intelligence), svo og nokkra sérstaka hæfniþætti.“

Bandaríski sálfræðingurinn, Arthur Jensen, sem fyrr er nefndur til sögu, skrifaði árið 1969 gagnmerka grein í Harvard Educational Review með titlinum; „Hversu mikið getum við aukið greind og frammistöðu i námi“ (How Much Can We Boost IQ and School Achievement). Arthur kynnti niðurstöður greindarmælinga í Bandaríkjunum, sem sýndu fram á talverðan mun á meðalgreindarvísitölu hvítra og svartra manna. Meðaltal blökkumanna reyndist um 15 stigum lægra en hvítra.

Arthur fjallaði í grein sinni einnig um sérstaka örvunarkennsluskrá (Head start) fyrir blökkubörn úr fátækrahverfum. Hún var þáttur í aðgerðaáætlun Lyndon Baines Johnson (1908-1973), forseta, gegn fátækt. Áætlunin var sett á koppinn 1965. Árangurs var beðið með eftirvæntingu. Menn fýsti m.a. að varpa ljósi á þýðingu greindar fyrir nám, svo og áhrif umhverfis og örvunar á greindarþroska og nám. Að þessu leyti er árangurinn umdeildur eins og við mátti búast. Ofstækið keyrði um þverbak, m.a. með hótunum um líflát. Arthur var á tímabili skipuð sveit lífvarða.

En Arthur velkist ekki í vafa um eðli greindarinnar, frekar en formæður og -feður Íslendinga, sem sögðu: „Fjórðungi bregður til fósturs.“ Það er býsna nálægt lagi, samkvæmt áratuga rannsóknum á greind. Arthur telur greind erfast að 80% eða hér um bil.

Umfangsmiklar rannsóknir bandarísku sálfræðinganna, Sandra Wood Scarr (1936-2021) og Richard A. Weinberg (f. 1943), studdu niðurstöður Arthur. Þær benda nefnilega sterklega til, að enda þótt ung börn þeldökkra svari vel örvun í fóstri hjá hvítum fósturfjölskyldum í æsku, hnígi greindarþroski þeirra á unglingárum að meðalgreind kynþáttarins (regression).

(Það má til fróðleiks geta þess, að í anda „Head start“ sendu stjórnendur Kaupmannahafar árið 2017 strákaskussa í sumarbúðir (DrengeAkademiet) við mikla hrifningu þáverandi forsætisráðherra, Lars Lökke Rasmussen. Þar fengu þeir ofurkennslu (turbo-kursus) til að hressa uppá lærdóminn. Allt kom fyrir ekki í því efni, en útsvarsgjaldendur urðu 20 (dönskum) milljónum fátækari.

Rannsóknir Arthur voru gerðir í Bandaríkjunum, en enski sálfræðingurinn, Richard Lynn (1930), hefur manna mest rannsakað greind á síðustu áratugum. Hann hefur í grófum dráttum staðfest niðurstöður Arthur með tilliti til Bandaríkjanna.

Í alþjóðlegu yfirliti túlkar hann niðurstöður greindarmælinga af þróunarsálfræðilegum sjónarhóli. Hann hefur tekið að láni hugtakið „þjóðernisklasa“ (ethnic cluster) frá hinum kunna, ítalska erfðaþróunarfræðingi, Luigi Luca Cavalli-Sforza (1922-2018). Richard skiptir íbúum heimsins í tíu þjóðernis- eða kynhópa (racial groups). Einna athyglisverðastur er klasinn, sem tekur til íbúa Norður-Afríku, Indlands, Miðausturlanda og Pakistans (NIMP).

Umfangsmiklar greindarmælingar hafa verið gerðar um allan heim með greindarprófum, sem samin voru fyrir Evrópubúa. Engu að síður hefur það komið í ljós, að Austur-Asíubúar (Kínverjar, Japanar og Kóreumenn) standa sig best. Meðalgreindarvísitala þeirra er 106, bleikskinna 100, blökkumanna í Bandaríkjunum 85, og 70 hjá blökkumönnum sunnan Sahara i Afríku.

Ofangreindur erfðaklasi, NIMP, hefur verið mældur víða. Meðalgreindarvísitala þessa hóps er á bilinu 84-92, hæst í Bretlandi. Þó er þar að finna athyglisverðan undirklasa, þ.e. Gyðinga, sem fluttu frá Mið- og Norður Evrópu til nútíma Ísrael, Askenasí (Ashhenaim). Meðalgreind í þeim undirklasa er 103. Dreifing (range) mælinga á þessum hópi í Bandaríkjunum og Bretlandi er 107 til 115.

En aðlögun í þróun greindarinnar sést greinilega. T.d. mælist rýmisgreind frumbyggja Ástralíu, að meðaltali 119, enda þótt almenn greind mælist, að meðaltali, um 62. Svipuð afbrigði greindar má sjá hjá skógarnegrum (bushmen) í Afríku. Mæld greind þeirra er 54, að meðaltali – áþekk meðalgreind átta ára gamals barns á Íslandi – en engu að síður stinga þeir fullorðnum Íslendingum ref fyrir rass, þegar meta skal raunstærð hluta í fjarlægð. Sama gera bandarískir blökkumenn með tilliti til skilnings á hrynjandi. Inúítar (Eskimóar) eru okkur langtum fremri í myndminni, mælast 106. Svo það er margt skrítið í greindinni, ekki síður en kýrhausnum.

Almennt sýna mælingar, að Austur-Asíubúar og blökkumenn skipa sér í sitt hvort hornið með tilliti til greindar og fjölda annarra þátta, þar sem mældur er þroski, manngerð, æxlun og félagskipan. Mæld eru 60 atriði.

Greindin sem glutraðist niður Vísinda- og menningarkreppan. I: Hugtakið greind

(Þetta er fyrsti pistill í röð níu um efnið. Heimildalisti fylgir þeim síðasta.)

Endur fyrir löngu sat fjöldi áhugasamra sálfræðinema við Háskólann í Árósum og beið gestakennara frá Björgvin í Noregi, Kjell Raaheim (1930-2017), að nafni. Hann var á sínum tíma sálfræðinga fróðastur á Norðurlöndum um huga, skynbragð, vit og greind (intelligence). Mig minnir, að efni fyrirlestursins hafði verið skilningur á greind.

Um síðir birtist Kjell. Þá höfðum við beðið drykklanga stund. Prófessorinn sagði farir sínar ekki sléttar. Þegar hann settist í farkost sinn við Háskólann í Björgvin til að aka út á flugvöll, lét hann öllum illum látum og drap svo á sér.

Kjell baðaði út öngum, hafði ekki hundsvit á bílum. Þá bar þar að stráksa á hjóli, sem vildi grennslast fyrir um örvæntingu karls. Hjálpsamur var gutti. Bað sálfræðinginn snjalla að taka læsinguna af vélarhlífinni, stakk sér á kaf í vélarrúmið og kallaði að vörmu spori; „settu í gang.“ Og viti menn! Bíllinn rauk í gang.

Þessa sögu sagði Kjell okkur hlægjandi og trúði okkur svo fyrir, að hann hefði mælst með greindarvísitölu 127, sem er dágott.

Greind hefur löngum vakið áhuga fræðimanna. Gríski læknirinn, Galen (130-201), hélt því fram endur fyrir löngu, að Afríkumenn, blakkir á hörund, sýndu síðri greind en Evrópumenn. Á miðöldum tóku nokkrir persneskir og arabískir höfundar undir sjónarmið Galen eins og t.d. Al Jahiz (d. 868), sem sagði: „Vil teljum engan vafa leika á, að Zanjþjóðin [blökkumenn frá Austur-Afríku] vanti manna mest uppá greind og skarpskyggni, og sé síst í færum til að bera skynbragð á afleiðingar athafna sinna.“

En með bók Francis Galton, „Erfðasnillingnum“ (The Hereditary Genius) frá 1869, hefst kerfisbundin skoðun á sambandi kynþáttar og greindar. Francis reyndi að gera sér grein fyrir hlutfalli afreksmanna meðal þjóða. Hann komst að þeirri niðurstöðu, að Grikkir hafi á blómskeiði sígildrar, grískrar menningar, verið greindastir manna á jarðríki, og Kínverjar í svipuðum flokki. Skota á láglendi taldi Francis heldur greindari en Englendinga. Afríkumenn, sunnan Sahara eyðimerkurinnar, taldi hann, ásamt frumbyggjum Ástralíu, búa yfir minnstri greind.

Aðferð Francis varð innblástur bandaríska stjórnmálafræðingnum, Charles Alan Murray (f. 1943), sem skrifaði bókina: „Afrek mannanna: Leitin að yfirburðum í listum og vísindum á árabilinu 800 f. Kr. til 1950“ (Human Accomplishment: The Pursuit of Excellence in the Arts and Sciences, 800 B.C. to 1950). Bókin kom út árið 2003. (Charles skrifaði líka „Bjölludreifinguna“ (The Bell Curve), ásamt bandaríska sálfræðingnum Richard Julius Herrnstein (1930-1994), sem kom út árið, sem hann lést.)

Charles skoðaði 4.139 manns, sem gert höfðu blómagarð mannkyns frægan. Hann samdi stigatöflu á grunni þeirra heimilda, sem fyrir lágu. Með skírskotun til hennar benti höfundur m.a. á þá staðreynd, að afreksmenn, þ.á.m. Nóbelsverðlaunahafar, hefðu að langmestu leyti verið evrópskir karlar í tengslum við úrvalsstofnanir æðri menntunar. Hann segir: „Stjórnvöld, sem tryggja í raun frelsi til athafna efnilegra fræðimanna og listamanna, stuðla þannig að framrás afrekaflaumsins.“

Þessar konur hlutu hæst stig á afrekaskrá Charles: japanski rithöfundurinn, Murasaki Shikibu (973-1014/1025), enski rithöfundurinn, Adeline Virginia (Stephen) Woolf (1882-1941) og pólsk-franski eðlisfræðingurinn, Maria Salomea Sklodowska/Marie Curie (1867-1934).

Kjarnaboðskapur Charles er sá, að sannfæring fólks um tilgang lífsins, ásamt trú á hugsjónir fegurðar, sannleika og góðmennsku, séu aflvakar afreka í mannlífinu.

Greind er margs konar og mæld á margan hátt. Íslenska samheitaorðabókin segir samheiti vera; „gáfur, skilning, skynsemi, vit, vistmuni.“ Hæfileikum og skynbragði mætti augljóslega bæta þar við og fleiri orð lýsa greind eins og: brjóstvit, hyggindi, speki, spekt, skerpa, minni og viska.

Oft er svo tekið til orða á íslensku; að kunna skil á, vera gæddur skynsemi, leggja skilning í og sýna dómgreind. Greind er trúlega best skilgreind sem hæfni til úrlausnar flókinna verkefna.

Stundum er talað um almennan þátt greindar (general factor), sem fyrst var skilgreindur af enska sálfræðingnum, Charles Edward Spearman (1863-1945). Bandaríski sálfræðingurinn, Arthur Robert Jensen (1923-2012), skilgreindi hugtakið frekar og tengdi við hugtakanám (conceptual learning) eða annars stigs nám (Level II). Fyrra stigið eða stig I, kallaði hann tenginám (associative learning).

Svipuð hugtök koma fyrir hjá rússneska sálfræðingnum, Lev Vygotsky (1896-1934), og svissneska sálfræðingum, Jean William Ritz Piaget (1896-1980), sem kom við sögu greindarprófa, eins og síðar mun verða vikið að.

Sá fyrrnefndi talaði um vísindaleg hugtök og hugsun (rökfærslu og sértækni (abstraction)). Sá síðarnefndi kenndi hugsun og nám á þessu stigi við sértækni (abstraction). Um væri að ræða eins konar „frelsun“ hugsunarinnar frá hinum áþreifanlega veruleika, þ.e. til sértækrar (abstract) hugsunar, kerfibundinnar eftirgrennslanar, athugunar og ígrundunar, um eigin hugsanir og annarra. Hugsunin á þessu stigi yrði þjálli, málið fjölskrúðugra og rökfimin meiri.

Bandaríski sálfræðingurinn, Raymond Cattell (1905-1998) vildi skipta greind í tvö meginsvið, þ.e. annars vegar eðlisgreind (fluid intelligence), þ.e. hugtakaskilning og rökhyggju, og hins vegar reynslugreind (crystallied intelligence), þ.e. hæfileikann til að nýta sér áunna þekkingu, nýta sér reynslusjóðinn.

Það hefur staðið mikill styrr um greindarhugtakið, svo heiftúðugur reyndar, að Bandaríska sálfræðingafélagið heyktist á að veita hinum aldna vísindahöfðingja, Raymond, verðskulduð heiðursverðlaun fyrir rannsóknir hans á greindinni.

Árið 1975 gaf sænski heimspekingurinn, Carl G. Liungman, út bókina: „Goðsögnina um greindina. Bók um greind, arf og umhverfi“ (Myten om intelligensen. En bok om intelligens, arv og miljö). Þar gerði hann m.a. létt grín að greindarprófum.

Augljóst þótti og þykir enn, að greind manna sé óhjákvæmilega háð skilgreiningu, menningu, menntun og jafnvel kyni. Meira um það síðar. Nýrra rit er „Bjölludreifingin: Greind og stéttaskipting í lífi bandarísku þjóðarinnar“ (The Bell Curve: Intelligence and Class Structure in American Life), eftir fyrrgreindan, Charles A. Murray, og landa hans, sálfræðinginn, Richard Herrnstein. Bókin kom út árið 1994.

Hinseginuppeldi og hinseginborg. Reykjavíkurborg, Kennarasambandið og hatrið: II

Nýíslenska hinseginskólakerfis Íslendinga, samkvæmt starfsmönnum Dalheima, lítur svona út:

„BDSM-hneigð að laðast að fólki sem deilir löngunum um samþykkt og meðvituð valda-skipti. Eikynhneigð að laðast lítið eða ekkert kynferðislega að öðru fólki. Fordómar eru fyrirfram gefnar hugmyndir sem ekki byggja á rökum eða reynslu. For-dómar byggja oft á staðalmyndum um hópa. Fordómar og mismunun haldast venjulega í hendur og geta leitt til félagslegrar útskúfunar og undirokunar ákveðinna hópa. Gagnkynhneigð að laðast að fólki af öðru kyni.

Hán er persónufornafn sem sumt kynsegin fólk notar, sbr. hann, hún og hán. Það beygist með eftirfarandi hætti: hán, hán, háni, háns og tekur hvorugkyns endingar. T.d. hán er svangt. - Hinsegin er hugtak sem nær yfir fólk sem tilheyrir minnihlutahópum á grundvelli kyn-hneigðar, kynvitundunar, kyneinkenna og/eða kyntjáningar. Svo sem samkynhneigðir, trans fólk og intersex fólk. - Intersex fólk hefur kyneinkenni sem ekki er auðveldlega hægt að flokka sem annað hvort karl- eða kvenkyns.

Karllæg kyntjáning er í samræmi við vænt-ingar um tjáningu bornar til karlmanna. Kvár er fullorðin kynsegin manneskja, sbr. karl, kona og kvár. - Kvenlæg kyntjáning er í samræmi við vænt-ingar um tjáningu bornar til kvenmanna. - Kyneinkenni eru líffræðilegir þættir sem eru notaðir til að úthluta kyni (ákvarða kyn) og ná t.d. yfir hormónastarfsemi líkamans, litninga, kynfæri og æxlunarfæri. - Kynhneigð segir til um það hverjum fólk verður skotið í, ástfangið af og/eða laðast að.

Kynsegin fólk tengir hvorki við að vera karl eða kona, er blanda af hvoru tveggja eða flakkar á milli. - Kyntjáning segir til um hvernig við tjáum kyn okkar út á við, svo sem hvernig við klæðum okkur, berum okkur, tölum, klippum hárið okkar og hvernig almennt fas okkar er. Almennt mæld á skala á milli karlmannleika og kvenleika. - Kynvitund segir til um okkar innri upplifun af eigin kyni, hvernig við viljum lifa og vera í okkar kyni.

Margkynja fólk fæðist með dæmigerð ky-neinkenni sem er auðveldlega hægt að flokka sem annað hvort karlkyns eða kvenkyns (er ekki intersex). - Óræð eða ódæmigerð kyntjáning er á ein-hvern hátt á skjön við væntingar bornar til fólks út frá kyni. - Pankynhneigð að laðast að fólki óháð kyni.

Samkynhneigð (hommar/lesbíur) að laðast að fólki af sama kyni. - Sís eða sís-kynja er fólk sem býr yfir kyn-vitund sem samræmist kyninu sem því var út-hlutað við fæðingu (er ekki trans).

Stálp er kynsegin barn, sbr. stelpa, strákur og stálp. - Trans karl er karl sem var úthlutað kvenkyni við fæðingu. - Trans kona er kona sem var úthlutað karl-kyni við fæðingu. - Tvíkynhneigð að laðast að tveimur kynjum.“

Í einum leikskóla borgarinnar gefur þessa kynjakennslu að líta:

„Flest telja sig skilja og vita hvað kyn er – en það er aðeins meira en bara strákur/stelpa. Hver er munurinn á líkama fólks og kyni þeirra? Á því hvernig það tjáir sig eða hvern það elskar? Hér eru nokkrar einfaldar skýringar fyrir börn, fjölskyldur og kennara:

Hver ertu? Kynvitund segir til um hver við erum og hvernig við upplifum kyn okkar. Við getum verið stelpa, strákur, hvorugt eða bæði (og þá verið kynsegin). Við getum notað persónufornafnið hún, hann eða hán m.a. Þessi upplifun getur verið í samræmi eða andstöðu við það sem er ætlast til út frá líkama okkar.

Líkaminn. Við giskum á kyn ungabarna út frá líkömum þeirra. Oftast giskum við á stelpa eða strákur út frá kynfærum barnsins. Líkamar geta þó verið alls konar. Í sumum tilfellum giskum við rétt, í öðrum ekki. En það er kynvitund barnsins sem síðan ræður kyni þess.

Kyntjáning. Við notum klæðnað, föt, leikföng, hlutverk og hegðun til þess að sýna fólki kynið okkar. Þetta er allt tengt menningarbundnum hugmyndum um kyn. Kyntjáning okkar getur verið eins og er ætlast til af okkur eða öðruvísi, hún getur þróast og tekið breytingum.

Ást og skot. Þegar við verðum eldri getum við orðið skotin í annarri manneskju. Þessi manneskja getur verið með kynvitund, líkama og/eða kyntjáningu sem er svipuð, ólík eða eins og okkar eigin. Stundum þróast skot í ást.“

Kennarar hjá Reykjavíkurborg, í samvinnu við Kyn- og mannréttindaskrifstofu Reykjavíkurborgar, hafa ekki einasta skapað nýtt tungumál til að auðvelda kynuppeldi barnanna, heldur hafa hánin samið nýja líf- og kynfræði.

(Ætli kyn- og tungumálasérfræðingur VG og ríkisstjórnar Íslands, Svandís Svavarsdóttir, hafi komið að málinu? Hún er forkólfur íslensku ríkisstjórnarinnar við samningu löggjafar á nýíslensku, tungufiskari hennar, sem úthlutað var kvenkyni á sínum tíma (að ég held).)

Það er kannski ekki kyn, þótt kanadíski mannfræðingurinn, Philip Carl Salzman spyrji: „Hvaða útsmognu öfl eru það, sem hrundu allri þessari menningareyðileggingu af stað. Hver sprautaði þessu tortímandi eitri inn í menntakerfi vort, sem verður sífellt brjálæðislegra?“

Trúlega hefur hann fundið svarið, sem blasir nú við. Stríð gegn feðrum/karlmönnum, eyðilegging stofnana eins og skóla, kyns, fjölskyldu og tungumáls, er undirbúningur þess að „endurbyggja betur“ (build back better), þ.e. „Endurræsingarinnar miklu.“ Ætli Kynjaskrifstofan og KÍ hafi hugleitt það?

Þegar svo er sagt og spurt, skal taka fram, að það er óumdeilanlegt, að hinsegin fólk á öllum aldri skuli njóta sömu mannréttinda og allir aðrir. En skólakerfið og kennarar ættu að hugsa sinn gang. Er það í þeirra valdi að semja nýtt tungumál, nýja líf- og kynfræði, og gerast trúboðar kvenfrelsunar- og kynleysufræða?

Dettur þeim í hug, að allir hinseginnemendur skipist í einsleitan hóp? Hvernig má það vera, að sjálfsagt tillit til hinseginnemenda, sem kveðið er á um í stjórnarskrá lýðveldisins og grunnskólalögum og gott siðferði býður, skuli blásið upp í trústefnur stjórnmálanna.

En hvað er fjölbreytileiki? Nær hann bara til kyns? Hvað með nemendur, sem eiga erfitt með að segja r? Eða þá lestrega drengi, sem finnst mýgrútur af í skólakerfinu; eða manngerðarfatlaðar stúlkur; eða drengi, sem draga sig í hlé, skrópa og hverfa úr skóla; eða stúlkur, sem skera sig í örvæntingu. Það er fjöldi dæma um afbrigði- og fjölbreytileika.

Eiga nefndir nemendahópar líka að fá sérstakan fána, gleðigöngu og nýtt tungumál – svo dæmi séu tekin. Er „óhinseginnemendum“ mismunað? Ætlar borgarstjóri að mála borgina í þeirra litum? Ætlar hinseginskrifstofa Reykjavíkurborgar að skipuleggja gleðigöngu fyrir gagnkynhneigða nemendur?

Hvers vegna eru hinsegin nemendur einangraðir í eigin félagsmiðstöð? Hvaða skilaboð senda stjórnmála- og embættismenn Reykjavíkurborgar til hinseginnemenda? Trúlega, að þeir séu öðrum nemendum mikilvægari. Eru skólayfirvöld að skapa hinsegindýrkun og sértrúarflokk?

Gæti verið, að vangaveltur sem þessar séu hatursorðræða í skilningi Katrínar og afturkippur í baráttu fyrir mannréttindum hinseginfólks, að mati Kennarasambands Íslands? Hafa þau ekki verið tryggð í stjórnarskrá íslenska lýðveldisins í rúma öld?

Svo virðist sem hugmyndir um afturkipp í réttindabaráttu hinseginfólks séu ættaðar frá sex hinseginbörnum á „Hinsegin félagsmiðstöðinni,“ sem Katrín átti fund með. Hún segir:

„Það var ekki gott að hlusta á lýsingar þeirra af hatursfullri framkomu og orðræðu sem þau lenda öll í vikulega, stundum daglega og hefur staðið yfir í marga mánuði. Þau lýsa breytingu á viðhorfum í garð hinsegin fólks sem er umfangsmikil og alvarleg – og ekki síður alvarlegt er að við höfum ekki tekið nægilega fast á móti þessari þróun, ekki staðið nægilega þétt við bak hinsegin barna og ungmenna.

Nú þurfum við öll að taka höndum saman; stjórnvöld munu grípa til aðgerða sem munu m.a. byggjast á tillögum hóps um leiðir til að sporna við hatursorðræðu sem mun skila af sér von bráðar. Það er þörf á fræðslu fyrir okkur öll: börn, foreldra, skólasamfélagið, stjórnvöld og stofnanir. Hinsegin ungmenni eiga að fá að upplifa öryggi, eiga sitt daglega líf og æsku laus við ótta og árásir.“

Það er auðvelt að vera sammála Katrínu um, að hinseginungmenni eigi að fá að upplifa öryggi, eiga sitt daglega líf og æsku laus við ótta og árásir. En eiga það ekki skilið öll önnur börn og ungmenni? Hver skal fræða okkur í haturs- og hinseginakademíu Katrínar og ríkisstjórnarinnar?

Eins og fram hefur komið spinnur Katrín iðulega saman hugmyndir sínar um hatursorðræðu og hinseginleika barna. Þau liggja henni sértaklega á hjarta eins og Ásmundi á kassanum, enda hafa þau boðað aðgerðaáætlun.

T.d. færðu þau framkvæmdastjóra tómatsósuframleiðanda eða „Ketchup Productions“ 5 milljóna króna gjöf frá skattgreiðendum. Hugmyndin er að framleiða sjónvarpsþætti um skaðsemi hatursorðræðu, sem RÚV ætlar að sýna. Þættina skal svo einnig nota í skólum til fræðslu. Áður hafi parið gaukað 9 milljónum að Samtökunum 78 til „átaks vegna hinsegin barna“ eins og RÚV orðar það. Í frétt RÚV stendur:

„Katrín segir það málefni standa stjórnvöldum nærri. Bakslag hafi orðið og unga fólkið, margt hvert, hafi orðið fyrir mjög erfiðri lífsreynslu og því skipti máli að efla fræðslu um þessi mál meðal annars í skólum. Hún segir að bakslagið verði að stoppa og hún hafi nýlega átt góðan fund með hinsegin börnum og ungmennum.

„Það á ekki að gera lítið úr þeirri reynslu sem þau hafa orðið fyrir, mér finnst hún í raun og veru alveg sláandi. Þessi fundur hefur setið í mér frá því að hann var haldinn því það er auðvitað eitthvað að ef við getum ekki bara leyft fólki að vera eins og það er. Þessi börn og ungmenni hafa mátt þola það að það sé gelt á þau, að það sé talað til þeirra með niðrandi hætti, að þau séu elt. Þetta er auðvitað ekkert sem við eigum að líða í okkar samfélagi,“ segir Katrín Jakobsdóttir.““ (Það var oft og tíðum hneggjað á mig, enda þótt giskað hefði verið á, að ég væri karlkyns, en því vil ég nú breyta í kynnsegin.)

Og Katrín gerir svo sannarlega gangskör, dugnaðarforkurinn sá. Lög um hatursorðræðu ætlar hún þinginu að samþykkja og skylda opinbera starfsmenn á námskeið um hatur og hinseginleika í HH-akademíu sinni.

Katrín hlýtur nú að hafa afrekað nógsamlega í íslensku samfélagi til að hljóta viðurnefnið, hin mikla. Hún verður Katrín mikla önnur. Sú fyrri gerði garðinn frægan í Rússlandi.

https://reykjavik.is/frettir/hinsegin-fraedi-varpa-ljosi-normid https://www.stjornarradid.is/efst-a-baugi/frettir/stok-frett/2022/12/29/Sjonvarpsthaettir-um-skadsemi-hatursordraedu/ https://www.dv.is/fokus/2020/10/25/timavelin-lesbisk-fostra-supervinnu-og-hjallastefnan/ https://www.visir.is/g/2012121129492/stigamotaverdlaunin-veitt-i-dag https://www.mannlif.is/frettir/innlent/katrin-jak-tok-a-moti-hinsegin-ungmennum-hinsegin-ungmenni-eiga-ad-fa-ad-upplifa-oryggi/ https://frettin.is/2021/11/03/hildur-lillendahl-verkefnastjori-gaedamala-borgarstjornar-kastar-grjotum-ur-glerhusi/ https://www.visir.is/g/2014140228845 https://www.dv.is/fokus/2023/1/23/hildur-lillendahl-med-skilabod-til-karla-thessi-hegdun-bokstaflega-thaggar-nidur-okkur-og-vidheldur-kugun-kvenna/?fbclid=IwAR0vx1ViYAJM5v3bXPV3ik3gJdVYbEtnoLoHCGa8bg24Y9TXA2Cs2gd9Omk https://www.academia.edu/8016443/Glimmersprengjan_sem_ekki_sprakk https://www.academia.edu/31550012/EJWS_Queering_the_trans_Gender_and_sexuality_binaries_in_Icelandic_trans_queer_and_feminist_communities https://www.ki.is/kennarastarfid/starfid-og-starfsthroun/skolamalathing-ki/?fbclid=IwAR2sXx3m-i-FoAX96kF_u9CEcysnpei5GGxCvP7jyAn0618AvwnlRfHHth0

Hinseginuppeldi og hinseginborg. Reykjavíkurborg, Kennarasambandið og hatrið: I

Flutt voru áhugaverð erindi á Skólamálaþingi Kennarasambands Íslands 2022: „Fögnum fjölbreytileikanum í skólanum.“ (Þingið sjálft fór þó að einhverju leyti út um þúfur sökum rafmagnsleysis.)

Jónína Hauksdóttir, varaformaður KÍ, setti þingið. Hún útskýrði, að mannréttindi varði okkur öll hvarvetna. „Að undanförnu hefur blásið á móti í réttindabaráttunni [hinseginfólks],“ segir Jónína. Því á KÍ að gera sitt besta til að andæfa. Varaformaðurinn vitnar til Nelson Mandela í þessu sambandi. Kennarar eiga að taka ábyrgð á uppeldi barnanna, þótt foreldrar séu þar í aðalhlutverki, t.d. með að breyta „orðræðunni, … taka afstöðu gegn hatursorðræðunni og kúgun og hafna fordómum í garð hinsegin fólks … taka þátt í baráttunni. … Kennarasamband Íslands styður við bakið á baráttu hinsegin fólks. Öll eiga jafnan rétt á því að njóta mannréttinda.“

Svandís Anna Sigurðardóttir (notar fornafnið „hún,“ segir hún), hinseginsérfræðingur, kynjafræðingur úr kvenfrelsunarsmiðju Háskóla Íslands, starfandi á Kynja- og mannréttindaskrifstofu Reykjavíkurborgar, flutti erindi með heitinu, „Regnbogavottun Reykjavíkurborgar.“ Höfundur velkist ekki í vafa um, að ”hinseginvænn skóli sé góður skóli fyrir öll börn.” Níu leikskólar hafa þegar fengið vottun. Starfsmenn þurfa að sækja hinseginnámskeið. M.a. læra þeir hinsegin fornöfnin. Meirihluti starfsmanna er jákvæður, en vantar fræðslu, segir Svandís Anna.

En þó telur hún sig sjá bakslag eins og kvenfyrirlitningu og hinseginfyrirlitningu. Nefnir til sögu einhverja, sem eru að berjast gegn „transbörnum.“ Þeir sækja í skólanna og því þurfum við að standa „mjög þétt“ saman, segir Svandís. Hún telur verkefnið vellukkað, en það vanti meira fjármagn. Hún tilfærir engar rannsóknir fyrir þeirri staðhæfingu.

Svandís Anna hefur m.a. skrifað, ásamt Írisi Ellensberger, greinina: „Glimmersprengjan sem ekki sprakk. Um jafnréttisbaráttu, gagnkynhneigt forræði og hinsegin fólk.“

Svo er fyrirlesarinn kynntur af Reykjavíkurborg: „Svandís Anna Sigurðardóttir er sérfræðingur um málefni hinsegin fólks á mannréttinda- og lýðræðisskrifstofu. Svandís geislar af orku og gleði og ekki annað hægt en að smitast af áhuga hennar og þekkingu. Svandís Anna er ein af fólkinu okkar í borginni.

Svandís hefur brennandi áhuga á málefnum hinsegin fólks enda sjálf hinsegin. Hún nam sagnfræði við Háskóla Íslands en langaði að fá meiri fjölbreytni í námið og valdi fyrir forvitnissakir kynjafræðina. Þar naut hún þess að kynnast nýrri hugsun og fjölbreyttari sýn á kyn og kynverund. Frá kynjafræði spratt áhuginn á hinsegin málefnum.

Hún er núna fyrsti starfsmaður hins opinbera sem starfar að hinsegin málefnum. Reykjavíkurborg vinnur að því að gera starfsstaði sína hinseginvænni og býður upp á sérstaka Regnbogavottun sem inniheldur fræðslu og efni sem vinnustaðir geta sóst eftir. Tveir vinnustaðir hafa þegar hlotið regnbogavottun Reykjavíkurborgar en það eru Vesturbæjarlaug og Ylströndin.“

Kynja- og mannréttindaskrifstofan er undir gæðaeftirliti verkefnisstjóra gæðamála, Hildar Lilliendahl Viggósdóttur. Ég hef ekki fundið menntunar- og persónulýsingu á henni frá Reykjavíkurborg, en hún kynnir sig kannski best sjálf:

„Kæru karlar, nennið þið plís að hugsa ykkur um næst þegar þið finnið hjá ykkur óstjórnlega þörf fyrir að leiðrétta eða (hr)útskýra fyrir konu að hún hafi nú smá rangt fyrir sér um minnsta smáatriði sem enga sérstaka þýðingu hefur fyrir umræðuefnið. Og jafnvel þótt það sé stærra atriði sem þið teljið hafa þýðingu, bara ekki gera það. Vegna þess að þessi hegðun bókstaflega þaggar niður í okkur og viðheldur kúgun kvenna.“

Á árinu 2014 sagði Hildur: Ég hef „aldrei haldið því fram að ég sé engill.“ En hún gæti hafa verið tekin í englatölu síðan.

Blaðamenn Vísis, Jóhannes Stefánsson og Stefán Árni Pálsson, leitast við að lýsa gæðastjóranum hjá Reykjavíkurborg, í grein með titlinum: „Myndirðu nauðga Hafdísi Huld með tjaldhæl?“ Þar segir m.a.: „Hildur hefur í gegnum tíðina verið róttækur femínisti og barist ötullega fyrir réttindum kvenna. Hún hefur hlotið viðurkenningar frá Stígamótum fyrir baráttu sína.“

Hugmyndina um tjaldhælsnauðgunina segir hún koma frá eiginmanninum. Hildur baðst velvirðingar á ummælunum.

Greinarhöfundar segja enn fremur: „Þá hafi hún einnig deilt skilaboðunum „Hver vill koma út að drepa?““ Síðar var Hildur dæmd fyrir svipuð ummæli í garð tveggja karla.

Annars eru fremur algengar hugmyndir kvenfrelsara um dráp – yfirleitt á karlmönnum – og nauðgun með hælum er síður en svo óþekkt viðfangsefni meðal kvenfrelsara.

T.d. sagði Andrea Dworkin (1946-2005), meiri háttar kvenfrelsunarfræðimaður: „Mig dreymir um að sjá karl svo lúbarinn, að hann liggi í blóðbaði með skóhæl á kafi í munni sér sem væri epli í gini svíns.“

Beinum nú sjónum að hinum erindunum. Sólrún Óskarsdóttir, skólastjóri í Brákarborg, sem fyrstur leikskóla hlaut regnbogavottun Reykjavíkurborgar, flutti erindið: „Fyrirmyndir fjölbreytileikans hjá fyrsta skólastiginu.“ Sjálf er ég fyrirmynd eins og „þið öll,“ segir Sólrún. Allir vita, að ég á eiginkonu. Sólrún notar kynhneigð sína til að brydda upp á hinseginumræðum í leikskólunum og til fagna fjölbreytileikanum. „Kennarar eru ofurhetjur hversdagsins,“ fullyrðir Sólrún, og leggur áherslu á virðingu og athygli gagnvart hinseginbörnum, m.a. með því að flagga regnbogafánanum.

Harpa Birna Jóhannsdóttir, kennari í Tónlistarskóla Reykjanesbæjar, og Mara Birna Jóhannsdóttir, tónlistarnemi, fluttu erindi með heitinu: „Hinseginleikinn í tónlistarskólanum, er hann til?“

Harpa Birna kynnir sig sem lespu. Hún leggur áherslu á, að hinseginleiki sé pólitík. Því vill hún mega ræða sína persónulegu hagi við nemendur. „Bakslag í baráttu hinseginfólks er staðreynd,“ segir fyrirlesari „og stöðugt er vegið að tilverurétti okkar. … Hatrið er orðið áþreifanlegt,“ heldur hann áfram, og hvetur til fræðslu, eftirtektar og aðgerða í þágu hinseginfólks. Annars er hætt við, að það nái ekki að blómstra.

Mara Birna, sem sjálf er hinsegin (skiljast má, að hún sé kynskiptingur) ber sig barasta nokkuð vel, hefur sjálf ekki orðið fyrir aðkasti og á marga vini í eigin skóla. Hún hefur þó athugasemdir í sambandi við skiptingu í karla og kvenraddir í kórum, „sem er rosalega úrelt kerfi, … rosalega fráhrindandi fyrir fólk, sem er með raddsvið, sem ekki passar við þessa kynvitund í rauninni,“ og ætti að endurskoða. T.d. transkonur, sem eru með dýpri raddir en „sískonur.“ Þó eru nokkrir kórstjórar, sem tala kynhlutlaust um raddir.

Ræðumenn, að frátaldri Möru Birnu, taka fram, að barátta fyrir réttindum hinsegin fólks sé á hverfanda hveli. Enginn þeirra lætur þó í ljósi, í hverju það felst. Fræðsla er ofarlega á baugi hjá öllum fyrirlesurum, en enginn gerir nákvæmlega grein fyrir henni.

Í erindum tveggja kemur fram að breyta eigi hugtökum, annars vegar fornöfum og hins vegar raddskilgreiningum í kórstarfi, til að auðvelda hinseginfólki, þ.e. lesbíum, hommum, beggjakynungum, kynskiptingum, kinsegin fólki (lesbian-bisexual-gay-transgender-queer) og öðrum þeim, sem kynnu að lýsa yfir öðrum, tiltölulega fátíðum afbrigðum kynskilnings, kynlífs eða kynferðis. (Hinn skynsami uppeldisfræðingur, Margrét Pála Ólafsdóttir giskaði einu sinni á, að kynafbrigðilegir nemendur væru um 5% allra nemenda.)

Sólrún og Svandís Anna fræða okkur ekki frekar um atlæti og þroska fjögurra ára tvíkynja barns til dæmis. Ei heldur um atlæti og uppeldisaðstæður barns um tíu ára aldur, sem telur sig af röngu kyni. Það er ekki minnst á samstarf við foreldra hinseginbarna.

En höfundum er afar tíðrætt um mannréttindi. Í þeirri umræðu er fátt fast í hendi, en trúlega er skilgreining Kynja- og mannréttindaskrifstofu Reykjavíkurborgar, lögð til grundvallar:

„Hún byggir á jafnræðisreglunni og miðar að því að allar manneskjur fái notið mann-réttinda án tillits til uppruna, þjóðernis, stéttar, tungumáls, litarháttar, trúarbragða, lífs- og stjórnmálaskoðana, trúleysis, kyns, kynhneigðar, kynvitundar, kyntjáningar, kyneinkenna, aldurs, fötlunar, holdafars, líkamsgerðar, heilsufars, atgervis eða annarrar stöðu.“

Höfundar erindanna bjóða ekki kynfræðilega útlistun á fullyrðingum sínum og útlistunum. En flest ber að sama brunni í erindum þeirra, þ.e. kunnuglegum kvenfrelsunarfræðum um kyn og kynleysu. Hluti þeirra fræða er, að tungumálið hafi verið samið af vondum körlum til að kúga konur. Því ber brýna nauðsyn til að breyta því eins og gert er á Dalheimum, hinseginvottuðu frístundaheimili Reykjavíkurborgar. Í þeim ranni er þetta skrifað:

„Það er ýmislegt sem hægt er að gera til að vera hinseginvænt frístundaheimili. T.a.m. eru salernin okkar ekki skilgreind eftir kyni. Við pössum upp á orðræðuna, stríðni og tökum samtalið þegar upp kemur misskilningur. Við notum hinsegin hugtök í daglegu tali, hægt að sjá ítarlegan lista fyrir neðan. [Sjá framhald.]

Við setjum okkur markmið að vera með hinsegin efni sýnilegt og reglulegt. Við setjum okkur markmið að bæta hinsegin málefnum við núverandi verkefni og skipulag. Við verðum með sýnileika hinseginleikans, með plakati og fána (þegar við fáum það) og ætlum að finna meira efni sem sýnir hinseginleikann í alls konar mynd.“ Framhald með heimildalista.