Færsluflokkur: Bloggar
Sarah Margaret Fuller (1810 – 1850) var áberandi í fyrrgreindum hópi kvenfrelsara, byltingarmanna (kommúnista), dul- og guðspekinga. Sjálf var hún hughyggjusinni (transcedentalist, trancedentalism) í anda bandarísku rithöfundanna, Ralph Waldo Emerson (1803-1882) og Henry David Thoreau (1817-1862).
Sannleikann var að finna handan skynseminnar, sögðu þau. Dulspeki var tilvalin aðferð til að leita hans, sagði Sarah Margaret, sem og samfélagslegar endurbætur og dýrkun náttúrunnar, sbr. bók Henry David, Walden. Bókin fjallar um einveru hans í kofa um tveggja ára skeið í tengslum við náttúruna.
Félagarnir, Ralph Waldo og Henry David lögðu ríka áherslu á sjálfsábyrgð og ábyrgð á samfélaginu. Andóf þyrfti að sýna gegn óréttmætu yfirvaldi. T.d. neitaði Henry David að greiða skatta til að fjármagna stríðið gegn Mexíkó. Hann var einnig andstæðingur þrælahalds. Ralph Waldo sendi frægt bréf til forseta Bandaríkjanna, Martin Van Buren (1782-1862), til að mótmæla meðferð yfirvalda á frumbyggjunum.
Sarah Margaret skrifaði fyrsta „Kvenfrelsunarávarpið“ 1845 (Women in the Nineteenenth Century). Í Ávarpinu hugleiddi hún eiginleika kynjanna og komst að því, að þau renni meira eða minna saman.
Sarah Margaret stofnaði einnig til vitundarvakningarhópa kvenna, þar sem stuðst var sígilda dulspeki. Hún átti samvinnu við ungfrú, Elizabeth Palmer Peabody (1804-1894), menntafrömuð og dulspeking. Hún stofnaði fyrsta dagheimili í Bandaríkjunum fyrir börn, eftir fyrirmynd Friedrich Froebel, (1782-1852). Margaret hélt málstofur að evrópskum siðum.
Málstofa (salon), eins konar fræðasetur, menningarstofa, bókmennta- og vísindamálstofa, var þekkt frá síðmiðöldum í Evrópu. Menntastofur voru nokkurs konar „hliðarmenntastofnanir“, þ.e. samtímis klaustrum og háskólum, eftir að þeir komu til sögunnar.
Venjulega veitti kona stofunni forstöðu. Sumar höfðu veruleg áhrif á bæði vísindi og stjórnmál. Í málstofum þessum tók þátt fjöldi menntamanna, þó fyrst og fremst karlmenn. Ágúst Bjarnason (1875-1952) lýsir stofnunum þessum sem „skrafsölum“ tiginborinna karla og kvenna.
Nefndir skrafsalir urðu trúlega fyrst til í Frakklandi á sautjándu öldinni. Etta Palm d‘Aelders (1743-1799), hollenskur baráttumaður fyrir jafnrétti kynjanna, stóð fyrir málstofu um samfélagsmálefni í París, þar sem m.a. þinguðu verðandi leiðtogar frönsku byltingarinnar.
Síðar varð Etta Palm virkur þáttakandi í frönsku byltingunni sem og í félagi, sem stofnað var til að vinna að jafnrétti kynjanna árið 1790 (Société fraternelle de l‘un et l‘autre sexe. Défenseurs de la Constitution/Fraternal). Stofnandi var Claude Dansard, skólastjóri.
Olympe de Gouges/Marie Gouzze (1748-1793), franskur kvenrithöfundur og baráttumaður fyrir mannréttindum og rétti kvenna, þátttakandi í frönsku byltingunni, skrifaði 1791, „Yfirlýsingu um réttindi kvenna og borgara (Déclaration des droits de la femme et de la citoyenne):“ Svo segir Ólafur Jens Pétursson í bók sinni, „Hugmyndasögu“ (M&M, Rvk. 1989, bls. 177):
„Leikkonan og leikritahöfundurinn Ólympía de Gouges ... skrifaði sérstaka „yfirlýsingu“ (1791) um réttindi konum til handa – og raunar einnig blökkumönnum. Yfirlýsingar hennar var í 17 greinum og 10. grein hljóðaði svo: „Konur hafa rétt til að stíga á höggstokkinn. Þær hljóta því einnig að hafa rétt til að stíga í ræðustólinn.“ Gouges gagnrýndi ógnarstjórn byltingarinnar og var hálshöggvin 1793.“
Olympia var reyndar hálshöggvin fyrir morð á félaga sínum. Það fylgir sjaldnast sögunni.
Umrædd yfirlýsing Olympia hljómaði svo: “Konan er frjálsborin og réttur hennar sá sami og karlar njóta ... Hafi hún réttinn til að hanga í gálganum, hlýtur hún einnig að hafa rétt til þingsetu.”
Yfirlýsing de Gouges hafði mikla þýðingu fyrir réttindabaráttu kvenna beggja vegna Atlantsála. Hún hafði horn í síðu hjónabandsins, kallaði það „gröf ástar og trausts.“
Eins og fram hefur komið, lögðu miklu fleiri konur stund á menntun en byltingar. Feður og bræður við háskólanna, t.d. í Göttingin, studdu konurnar sínar dyggilega í þekkingar- og þroskaleitinni. Kunnar er svokallaðar „háskólaungfrúr“ eða „prófessorsdætur“ (Universitätsmamsellen).
Konur létu ekki þar við sitja heldur stofnuðu eins konar bréfaháskóla eða pennavinahring (epistolary network). Meðal merkra kvenna var afburðakonan, Anna Maria van Schurman (1607-1678). Hún var hollenskur málari, menntamaður og skáld, víðkunn fyrir afburðamenntun og einstaka hæfileika, undrabarn.
Anna Maria stofnaði til víðkunns pennavinahrings marga afrekskvenna á hennar méli, t.d. hina dönsku Birgitte Thott (1610-1662), sem Anna María gaf viðurnefnið „tíunda vísdómsgyðja norðursins“; hinni írsk-ensku Dorothea/Dorothy Moore Durie (1612? – 1664?), hina ensku Bathsua Reginald Makin (1600?-1675?), hina frönsku Marie de Gournay (1565-1645), hina fransk-hollensku Marie du Moulin (1622-1699) og hina dönsk-þýsku konungsdóttur Elizabeth Stuart í Bæheimi (Bohemia) (1596-1662).
Elizabeth var reyndar eins konar þungamiðja hringsins, þar sem útlegðarhirð hennar var staðsett í Hag. Kristina Augusta Wasa/Christina Alexandra (Gustavsdotter), Svíadrottning (1632-1654), var sömuleiðis í þessum merka hópi
Afrekskonurnar mynduðu innri hring, en þeim tengdust fræðimenn af báðum kynjum úr fjölskyldu, vinahópi og hópi velgjörðamanna. Þær skrifuðust vitaskuld einnig á við fjölda karlfræðimanna, sem stofnað höfðu menntahring sama eðlis. Raunar voru hringir þessir samþættir. Pennavinahringurinn hefur einnig verið nefndur; „Bréfalýðveldið (Republic of Letters – Anne Goldgar)“ og „Kvennalýðveldið,“ (Carol Pal).
Svo virðist sem hringur Önnu Maríu hafi verið órofinn í um það bil hálfa öld, þ.e. frá 1630-1680. Carole Pal fullyrðir, að hringurinn hafi verið „samþættur og þýðingarmikill hluti menntunarbyltingar,“ sautjándu aldar. Sumir telja, að jafnvel upp undir tvö hundruð kvenna hafi myndað ytri hringinn.
Fyrsta menntastofa (salon) utan Ítalíu, „Blásokkuhreyfingin“ (las bas-bleu), var stofnuð í París 1607 (stundum talin sú fyrsta). Þetta var hreyfing menntakvenna, eins konar kvennaháskóli Upplýsingaraldar. Í Englandi fór málstofanna að gæta á síðari hluta átjándu aldar.
Yfirstéttarkonur í Englandi leituðu ákaft menntunar á síðmiðöldum. Embættismannaháskólarnir voru þeim enn lokaðir. En karlarnir voru konunum engu að síður innan handar í þekkingarleitinni eins og t.d. í þeim bráðmerka félagsskapi, „Blásokkunum“ (Bluestockings).
Blásokkurnar voru félagsskapur eða vettvangur til menntunar og samfélagsumræðu kvenna, stofnaður um miðja átjándu öld í Englandi. Þær buðu til sín karlmenntamönnum til fyrirlestra og umræðna.
Nafnið er sagt hafa orðið til sökum þess, að einn fyrirlesaranna, Benjamin Stillingfleet (1702-1771), grasafræðingur m. m., birtist í bláum ullarsokkum í stað svartra silkisokka, sem var merki um háa samfélagstöðu. Karl ku ekki hafa haft efni á slíkum fótabúnaði.
Í starfi Blásokkanna tóku fleiri þátt, t.d.; Frances Evelyn (Glanville) Boascawen (1719-1805), menntafrömuður og bréfritari; írski stjórnmálafræðingurinn, Edmund Burke (1730-1797); David Garrick (1717-1779), leikritaskáld; Eddward Gibbon (1737-1794), sagnfræðingur og stjórnmálamaður; Samuel Johnson (1709-1784), rithöfundur; Thomas Percy (1729-1811), biskup og rithöfundur; Joshua Reynolds (1723-1792), listmálari; Richard Brinsley Butler Sheridan (1751-1816), skáld; Adam Smith (1723-1790), hagfræðingur, rithöfundur og heimspekingur; Thomas Warton (1728-1790), skáld og sagnfræðingur.
Því mun óhætt að fullyrða, að Blásokkurnar hafi notið kennslu úrvals karlfræðimanna. Beinum nú sjónum aftur vestur um haf, þar sem konur einnig kepptust við að læra og frelsast.
Líklegt má telja, að bæði Marget Fuller og Elizabeth Peabody og Biblíuhópurinn undir foryst Elizabeth Cady Stanton, hafi veitt innblástur til stofnunar kvennaríkja (womyn – women‘s commonweath) á áttunda áratugi nítjándu aldar.
Kvennaríkið, „Helgisysturnar“ (Sisters of Sanctification - Belton Santificationists) var stofnað á þessum árum. Leiðtogi Helgisystranna og hugmyndafræðingur var Martha White McWhirter (1827-1904).
Einu sinni fékk Martha þá himnesku vitrun, að hún og konurnar í bænahópnum sættu kynferðislegri misnotkun af hendi karla sinna. Hún boðaði því, að þær skildu forðast náið samneyti við þá. Sjálf skildi hún við karl sinn, föður tólf barna þeirra, og gerði síðan gangskör að því að stofna kvennaríki eða -samfélög (communes). Athvörfum fyrir eiginkonur vondra karla var einnig komið á koppinn.
Eins og gefur að skilja var ekki rými fyrir karla í kvennaríkjunum, sums staðar heldur ekki sveinbörn. Konurnar leituðu frelsunar í skírlífi. Litið var á kynlíf með karlmanni sem niðurlægingu kvenna. Þetta viðhorf var endurvakið í annarri bylgju kvenfrelsunar. Fúslegt kynlíf með karli var talið kúgun af hans hálfu. Barneignir og uppeldi barna var sömuleiðis talin niðurlæging.
Kvennaríkin voru undanfari sveitahreyfingar lespa (lesbian land movement eða Womyn‘s land), sem víða var stofnað til á áttunda áratugi síðustu aldar, m.a. í Danmörku. (Womyn er notað í mótmælaskyni við woman, sem er föðurveldisorð.) Eitt ríkjanna heitir í höfuðið á sjálfri Susan B. Anthony. Hún var líklega lespa.
Lespu-samkynhneigðar- tvíátta-, kynskipta- og kynleysufólk (LGBTQ) hefur stofnað eigin samfélög.
Kvenfrelsarar nítjándu aldar ráku einnig þrælakistur eða plantekrur. Í glatkistu kvenfrelsunarsögunnar er margt fróðlegt að finna um býsna skrítin tilbrigði við kvenfrelsun eins og útrýmingu negra, stríðsáróður, blóðugar byltingar, hryðjuverk og þrælahald.
Stundum er sagt, að skíni á gull, þótt í skarni liggi. Það á við um þrælahaldarann, Rebecca Ann (Latimer) Felton (1835-1930). Hún var rithöfundur, fyrirlesari og stjórnmálamaður frá Georgíuríki, Bandaríkjunum, og þingmaður í einn dag.
Leiðir kvenfrelsara, mannbóta- eða arfbótasinna (eugenist), guðspekinga og alheimstjórnarsinna lágu saman beggja vegna Atlantsála. T.d. var Margaret (Louise Higgins eða Slee) Sanger (1879-1966), hjúkrunarkona, kvenfrelsari og mannbótasinni, ástkona Herbert George Wells (1866-1946), aðalhugmyndafræðings alheimssinna. Margaret barðist eins og Adolf Hitler, fyrir eyðingu óæskilegs fólks. Yfirvarpið var m.a. stofnunin „Getnaðarvarnarsamtökin“ (Birth Control League – síðar Planned Parenthood).
Umrædd stofnun er grunnurinn að „Fjölskylduáætlanabandalagi Bandaríkjanna“ (Planned Parenthood Federation of America), stofnað 1942. Heiðursforseti þessa bandalags var einmitt Margaret sjálf.
Nafni fyrirtækisins var síðar breytt í „Fjölskylduáætlunina“ (Planned Parenthood - PP). Fyrirtækið rekur u.þ.b. 400 fóstureyðingasjúkrastofur (clinic) í Bandaríkjunum, sem eyða 350.000 fóstrum árlega.
Í sumum ríkja Bandaríkjanna eru fóstureyðingar leyfðar fram að fæðingu, en það er baráttumál VG á Íslandi. Umrætt fyrirtæki, sem er stærsta fóstureyðingafyrirtæki Bandaríkjanna, stundar líka virka markaðssetningu, bauð t.d. mæðrum ókeypis fóstureyðingu, þegar fellibylurinn, Katrina, reið yfir.
Fyrirtækið er styrkt af yfirvöldum, Gates sjóðnum, Warren Buffett (stundum kallaður „konungur fóstureyðinganna“) sjóðnum, Ford sjóðnum, Turner sjóðnum og fl. Í stjórn þessa merkilega fyrirtækis sat faðir Bill Gates, arfbótasinni (eugenics - eugenecist) mikill. Eplið féll ekki langt frá eikinni.
Margaret var athafnasöm mjög. Hún blés t.d. til alþjóðlegrar ráðstefnu um fólksfækkun í Genfar árið 1927. Hún var einnig forseti „Alþjóðlega fjölskylduáætlanasambandsins“ (International Planned Parenthood Federation), sem var stofnað árið 1953.
Í bók, sem heitir „Kvenfrelsunarlygar. Jafnrétti var aldrei baráttumálið“ (The Feminist Lie. It Was Never About Equality), fjallar höfundur, Bob Lewis, lítillega um Margaret, segir t.d.:
Eins og margir á hennar tímaskeiði hreifst Margaret af hugmyndafræði nasista um hreinleika kynþáttarins og mannkynbætur. Hún skrifaði fjölda rita um hugðarefni sitt.
Á tímabili gaf Margaret út tímaritið „Kvenandófsmanninn“ (The Woman Rebel). Starf hennar þótti fullt róttækt, enda var henni stungið í fangelsi um mánaðartíma.
Margaret var eins og gefur að skilja, mikill talsmaður fjölskylduáætlana og getnaðarvarna, opnaði fyrstu getnaðarvarnarsjúkrastofuna í Bandaríkjunum.
En Margaret var ekki öll, þar sem hún var séð. Hún lét þessi orð einu sinni falla: „Við viljum ekki, að það verði heyrinkunnugt, að fyrir okkur vaki að útrýma svörtu fólki.“
Árið 1923 sagði Margaret á þá leið, að markmið hennar væri að leysa úr læðingi og hlúa að betri eðlisþáttum samfélagsins, en bæla niður, uppræta, og ef svo bæri undir, eyða gölluðu ætterni (stock) – því mannlega sæði, sem ógnar blómgun hinna fegurstu blóma bandarískrar menningar.“
Margaret hafði einnig ráð undir rifi hverju um fólksfækkun: „Líknardráp á nýbura í stórri fjölskyldu er það mannlegasta í stöðunni.“
Margaret fór sum sé hvergi í launkofa með mannkynbóta- og fólksfækkunarviðhorf sín. Hún talaði líka fyrir æxlunarleyfi handa körlum og konum frá hinu opinbera.
Þrátt fyrir auðsýnda mannfyrirlitningu hefur Margaret hér um bil verið tekin í dýrlingatölu meðal alheimsstjórnarsinna, kvenfrelsara, svo og fólksfækkunar- og mannkynbótasinna.
Verðlaun eru t.d. veitt í hennar nafni. Hin góðkunni stríðshaukur og meintur barnaníðingur, Hillary Rodham Clinton, mærir skoðanasystur sína einlæglega, kallaði Margaret bæði „framsýna og hugrakka.“ Enda hlaut Hillary umrædd verðlaun árið 2009 fyrir „óbilandi baráttu fyrir heilbrigði og réttindum kvenna allan sinn starfsferil.“
Hillary þakkaði fyrir sig með þessum orðum: „Þau [verðlaunin] eru hluti hreyfingar, sem starfar að efnahags- og stjórnmálalegum viðgangi kvenna og stúlkna.“ Þetta eru samþykkt markmið Alheimsefnahagsráðsins (World Economic Forum), Sameinuðu þjóðanna og ríkisstjórnar Íslands m.a. Hillary lofar starf samtakanna í þágu „æxlunarfrelsis“ kvenna.
Viðhald Margaret, fyrrnefndur Herbert George Wells, var einn af meginhugmyndafræðingum alheimsstjórnarsinna eins og áður sagði, virkur þáttakandi í Fabianfélaginu (Fabians), sem haft hefur gríðarleg áhrif á þróun heimsmála. Félagsmenn voru auðkýfingar, fræði- og stjórnmálamenn, sem börðust ötullega – og gera enn – fyrir alheimsstjórn.
Það var margan gimsteininn að finna í Fabianfélaginu, auk Herbert George, eins og til að mynda Cecil Rhodes (1953-1902), sem „átti“ sneið úr Afríku (Rodesíu, Zimbawe), og fjárhagslegan bakhjarl hans, Lionel Walter Rothschild (1868-1937).
Ætt Rauðskjöldunga (Rothschild) átti m.a. námafyrirtæki í Suður-Afríku. Land- og arðrán þeirra var stundað i skjóli breska hersins. Það vill svo skemmtilega til, að þennan Rauðskjöldung dreymdi eins og langalangaafann, um að eignast Gyðingaland. Bresk stjórnvöld voru ættinni líka innan handar með það, þegar Balfour yfirlýsingin um land í Palestínu var gefin út 1917.
Stríðshugmyndafræðin gegn almenningi var mótuð gagngert á nítjándu og tuttugustu öldinni í leynifélögum á borð við fyrrgreint Félag. Þar lögðu fleiri af mörkum en Herbert George eins og t.d. Huxley bræðurnir, Aldous Leonard (1894-1963) og Julian Sorell (1887-1975). Sá síðarnefndi er m.a. kunnur fyrir kynbætur á mönnum (eugenist), formaður í bresku félagi, sem hafði þær á stefnuskrá sinni.
Julian Sorell hafði afdrifarík áhrif sem fyrsti yfirmaður Mennta-, menningar- og vísindastofnunar Sameinuðu þjóðanna (UNESCO – United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization).
Síðastnefndur tók, árið 1961, einnig þátt í stofnun „Alþjóðlega náttúruverndarsjóðsins“ (World Wildlife Fund) með fulltingi sömu afla og börðust fyrir mannkynbótum og alheimsstjórn. Eitt af markmiðum Sjóðsins er að hlífa náttúrunni við manninum. Loftslagshamfarabíblía Rómarklúbbsins (Club of Rome), „Takmörk vaxtar“ (Limits to Growth), kom svo út tíu árum síðar.
Það má til fróðleiks geta þess, að umrætt félag hlaut nafn eftir rómverska stríðsherranum og auðjöfrinum, Quintus Fabius Maxims (280-203), sem varð einræðisherra Rómarveldis í seinni styrjöldinni við Púnverja (Karþagómenn, Föníkumenn). Kanadíski sagnfræðingurinn, Matthew Ehret, telur hann upphafsmann sálhernaðar og úttaugunarstríðs. Nafnið var greinilega ekki valið af handahófi.
Matthew bendir á, að nafnvalið sé einnig tengt dýrkun Miklu móður (Magna Mater), sem algeng var í Róm á þessum tíma, t.d dýrkun Gaia (jarðargyðjunnar) eða Cybele-Attis, ISIS og Mítra (Mithra). Fórnir komu þar, eðli málsins samkvæmt, við sögu, svo og blóðugar sjálfsmeiðingar. Karlar fórnuðu jafnvel kynfærum sínum til að öðlast náð gyðjunnar. Gyðjurnar höfðu eins og barnið kært, mörg nöfn í fornmenningunni.
Prestana varð að gelda. Að geldingu lokinni voru þeir færðir í kvenmannsklæði. Þeir báru belti úr hnúum, sem varð fyrirmynd að beltinu, sem munkar í kristnum reglum nota til að hirta sjálfa sig. Hár sitt létu prestarnir vaxa og lituðu. Í andlitið smurðu þeir fegrunarfarða.
Leynifélög og reglur, sem spruttu upp á síðmiðöldum, „Ljósálfarnir“(Illuminati), Hringborðið (Round Table), Frímúrarar, Jesúítar, Benedíktínareglan, Fransiskanareglan, Musterisriddarar og svo framvegis, áttu, samkvæmt kanadíska sagnfræðingnum, Cynthia Chung, rætur sínar í gyðjudýrkun fornrar menningar vorrar.
Vígslusiðir Frímúrara, minna – samkvæmt regluforingjanum, Albert Pike (1809-1891) – á fyrrgreinda fórnarsiði. Matthew segir:
„Það eru fjölmargar heimildir um, að fíkniefni, kynlífssvall, ásamt blöndu af pyndingum og ófullnægðum, líkamlegum hvötum (sem síðar fengu útrás), væru áberandi við þessa vígslu.“
Eins og ýjað er að, hefur djöfladýrkunin aldrei horfið, stundum þó átt sér stað neðanjarðar. „Helvítiseldafélagið“ (Hellfire Club) er eitt dæmi um þetta frá átjándu öldinni í Lundúnum.
Nútíma fulltrúar djöfladýrkunar eru t.d. Lady Gaga og Marina Abramovic. Sú síðastnefnda er í slagtogi með djöfladýrkendaúrvali alþjóðaauðvaldsins, í sérstöku uppáhaldi hjá tilteknum Rauðskjöldungum (Rothschild) og forsætisráðherra Úkraínu, Volodymyr Zelensky, sem hefur gert hana að sendiherra sínum.
Alheimsstjórn var eins og ýjað er að, einnig á þess stefnuskrá Fabianfélagsins. Stefnuskrána má lesa í bók Herbert George frá 1928, „Samsæri fyrir opnum tjöldum: Áætlun um heimsbyltingu“ (The Open Conspiracy: Blueprint for a World Revolution). Þar er t.d. fjallað um að skapa ný alheimstrúarbrögð. Það átti Herbert George sameiginlegt með guðspekingunum, sbr. fræði Helena Blatavsky.
Herbert George segir m.a.: „Uppræta verður kerfi þjóðríkja. … Við lifum á tímum, þar sem þau hverfa. … Ríkisstjórnir samtímans munu hverfa í hinni miklu baráttu til að leysa úr læðingi heimsjafnaðarstefnu (World Socialism) Vesturlanda. … Mýgrútur fólks … mun leggja fæð á hina nýju heimsskipan … og láta lífið í andstöðu við hana.“
Hér er öreigabylting Karl Marx ljóslifandi komin. Þeir Karl og Herbert George lifðu og hrærðust samtímis í Lundúnum. Karl starfaði á framfæri verksmiðjueigandans, vinar og fóstbróður, Friedrich Engels.
Fabianfélagarnir kölluðu sig (kristna) jafnaðarmenn, vini litla mannsins, eins og Adolf Hitler og félagar í Þýskalandi. En alþýðu manna fyrirlitu Fabianfélagar í raun og ólu eins og Hringborðsfélagar og þjóðernisjafnaðarmenn í Þýskalandi, á hugmyndum um rétt hinna bestu til að lifa, samkvæmt eigin skilgreiningum. Það er ekki ólíklegt, að fækkun mannkyns hafi orðið elskendunum, Margaret Sanger og Herbert George Wells, að koddahjali.
Með skírskotun til mannræktar mátti til að mynda gera ófrjósemisaðgerðir á hinum óhæfu og jafnvel eyða þeim. Þetta voru algeng viðhorf á Vesturlöndum. Viðhorfin urðu að áætlunum og komu víða til framkvæmda, eftirminnilegast í Þýskalandi.
Þjóðarmorð á „dýrunum“ í Palestínu stendur nú yfir. Umrædd viðhorf eru enn í fullu gildi t.d. hjá Alheimsefnahagsráðinu. Þess má til fróðleiks geta, að Fabianfélagið stofnaði London School of Economics og Verkamannaflokkinn. Fyrrverandi formaður hans og stríðsherra, Tony Blair, er handbendi alheimssinna og talar ákaft fyrir brotthvarfi þjóðríkjanna.
Leynifélög af öllu tagi voru stofnuð í baráttunni fyrir alheimsríkinu. Frímúrarareglan er að ýmsu leyti fyrirmyndin. Hugmyndafræði og skipulag dregur að verulegu leyti dám af reglu Jesúíta, sem var aftur fyrirmyndin að stofnun Illuminati Rauðskjöldunga (Rothschild auðjöfranna).
Hugmyndafræði Jesúíta var nánar útfærð í „Kommúnistaávarpi“ Gyðinganna, Karl Marx og Friedrich Engels. Ávarpið skrifaði Karl í Lundúnum. Þangað sækir Alheimsefnahagsráðið líka innblástur. (Sbr. bók Gary Allen og Larry Abraham, „Engin vogar sér að kalla það samsæri“ (None Dare Call It Conspiracy)).
Gefum aftur gaum kvenfrelsun í kristinni trú. Andófshreyfingin eða kvenfrelsunarhreyfingin, sótti sterkan innblástur í túlkun John Milton (1608-1674) á gömlu arfsöginni um Adam og Evu, Paradísarmissi. (Ljóðið er þýtt af Jóni Þorlákssyni (1744-1819) frá Bægisá.)
Hin nýja túlkun var á þá leið, að Eva hefði haft hugrekki til að eta fyrst af skilningstrénu og gert eins konar bandalag við djöfulinn (Satan, Lúsifer), sem birtist skötuhjúunum, henni og Adam, í líki snáks. Því væru konur bæði áræðnari og viturri en karlar og ættu alls ekki að láta þá kúga sig. Og Adam væri alls engin hetja eins og Milton vildi vera láta. Þetta var síðar útlagt sem svo, að karlinn væri ófullkomin kona.
Þetta átti ekki síst við um hreyfinguna í Bandaríkjunum. Elizabeth Cady Stanton fór fyrir hópi kvenfrelsara vestan hafs og austan, sem endursamdi Bíblíuna. Hópurinn lét sig ekki muna um að gefa út Kvennabíblíu. Konurnar sömdu uppreisnarfrásögn um hetjuna Evu og Satan. Hann var nú talinn vera fallinn engill. Djöfullinn varð kvenhollur spekingur og leiðbeinandi kvenna. Þannig umbreyttist djöfullinn í besta vin kvenfrelsaranna. Hann varð líka skilningsengill byltingarmanna eins og Mikhail Bakunin (1814-1876).
Þessi túlkun endurspeglaðist sömuleiðis í andatrú og guðspeki (theosophy) Helena Petrovna (Hahn von Rottenstern) Blavatsky/Elena Petrowna Blavatskaja (1831-1891). Móðir hennar, Ylena Andrejewna von Fadejew Hahn von Rotternstern (1814-1842), var kunnur kvenfrelsari og rithöfundur í Rússlandi.
Helena giftist sautján ára gömul rússneskum herforingja, en leiðir þeirra skildu fáeinum mánuðum síðar. Sumir hafa talið, að um væri að kenna afbrigðileika kynfæra eða kynhneigðar hennar. „Það er ekkert kvenkyns í mér,“ skrifaði hún og kallaði sig Jack. Gyðjur voru Helenu hugleiknar sem uppsprettur visku. Helena skrifaði m.a. um egypsku gyðjuna, ISIS. Helena átti síðustu árin í Lundúnum.
Helena hafði gríðarleg áhrif á kvenfrelsunarhreyfinguna, m.a. í tímariti sínu, „Djöflinum“ (Lucifer). Þar komu m.a. fram hugmyndir um „flotkynið,“ þ.e. sú kenning, að fólk gæti verið ýmist karlar eða konur, „guðlegt tvíkyn“ (divine hermaphrodite). Susan Elizabeth Gay (1845-1918) var t.d. talsmaður slíkra hugmynda.
Árið 1897 var tilgangi ritsins svo lýst: Að „halda að konum, mæðrum og verðandi mæðrum mannkyns, guðspjallinu (gospel) um vansæld. Konur hafa ekki gert sér grein fyrir, að þær séu þrælar - sofandi fyrir eigin niðurlæginu sem mannverur.“
Per Faxeld segir í frábrigðagóðri bók sinni, „Djöfulleg kvenfrelsun“ (Satanic feminism): „Í guðspeki gætti rófs framsækinna (progressive) viðfangsefna eins og kvenfrelsunar, jafnaðarhyggju (socialism), grænkerahyggju (vegetarianism), andheimsveldisstefnu og andófi gegn stríði.“
Helena var í slagtogi við Elizabeth Cady Stanton, sem hélt sína eigin miðilsfundi. Í guðspekifélagi Helenu var fleiri kvenfrelsara að finna eins og Henrietta Müller (1845-1906) og Florence Fenwick Miller (1854-1935), ritstjóra kvenfrelsunartímaritsins, „Kvennakveikjunnar“ (The Women‘s Signal).
Matilda Joslyn Gage (1826-1898), bandarískur guðspekingur, „konan öðrum konum fremri,“ lét einnig að sér kveða. Frelsun konunnar var henni vitskuld hugstæð, en hún barðist einnig fyrir réttindum blakkra og frumbyggja.
Matilda Joslyn kynnti til sögu fornan djöfladýrkunarsöfnuð, sem var sérstaklega uppsigað við föðurveldið og óréttlæti þess í garð kvenna. Matilda studdist í fræðum sínum við franska djöfla- og sagnfræðinginn mikilhæfa, Jules Michelet (1798-1874). Hann gaf 1862 út bókina, „Nornina“ (La Sorciére), sem er skoðun á sögu nornarinnar.
Samkvæmt Per Faxeld var nornin í skrifum Jule dæmigerður jafnaðarmaður (socialist) með glöggt auga fyrir nánu sambandi Herrans á himni og lénsherranna. Í Svörtu messunni var Eva frelsuð og kvenlíkaminn heilagur ger – af konum í þágu kvenna.
Bandaríski kvenfrelsarinn, Charlotte Perkins Gilman (1860-1935) heldur sig við svipað heygarðshorn og Matida Joslyn. Smásaga hennar frá árinu 1910 heitir „Þegar ég var norn“ (When I was a Witch). Nornaseiðurinn veitti afl til góðra verka.
Samlandi hennar, Renée Vivien/Pauline Mary Tarn (1877-1909), tók djöfladýrkun og andóf gegn feðraveldinu skrefi lengra. Djöflinum var einnig beitt gegn gagnkynhneigð. Renée átti í tygjum við Natalie Clifford Barney (1876-1972). René kynnti í sögum sínum Satan eða Djöfulinn sem guð kvenfrelsunar, verndara samkynhneigðar og skapara konunnar.
Mary Chavelita Dunne (Bright)/(George Egerton (1859-1945) var áströlsk-írsk kynsystir, rithöfundur og heimshornaflakkari. Í hennar huga var nornin ásýnd kvennavalds og myndlíking fyrir hina skapandi konu, sem er jafnoki karlsins á öllum sviðum, holdgervingur hinnar framsæknu „Nýju konu.“
Í einu af þrem hjónaböndum rak hana á norskar fjörur. Það tókst vinskapur með Knut Hamsun (1859-1852). Mary Chavelita þýddi bók hans, „Sult,“ og tileinkaði honum fyrstu bók sína. Mary Chavelita skilgreindi sig ekki sem kvenfrelsara. Kvenfrelsunarhreyfingin, sagði hún, „er bækluð (atrophied) skepna, haldin tilhneigingum til úrkynjunar og kynblöndunar.“ Í raun boðaði hún kynlífsfrelsi konum til handa, en ekki borgaraleg réttindi.
Mary segir karla jafnframt „hafa sést yfir hinn eilífa ofsa (wildness), hina óhömdu, villtu skaphöfn, sem býr innra með konunni, jafnvel þeirri mildilegustu. Í djúpi siðvæðingarinnar um aldir ólgar ofsinn. Það má leyna honum, en ofsinn verður aldrei slökktur af menningunni – [ofsinn er] grunntónn kvennornarinnar og styrkur kenna.“
Elizabeth Cady Stanton og sálusystur hennar voru m.a. undir áhrifum Moncure Daniel Conway (1832-1907). Hann skrifaði bókin „Djöflafræði og djöflamunnmæli“ (Demonology and Devil-lore), sem kom út 1879. Þar var Lillít kölluð Madonna, fyrsti kvenfrelsarinn og „dæmigert fórnarlamb ósjálfstæðis.“
Hann segir m.a., að líkt sé á með konum farið og Lillít, „konur verða brúðir djöfulsins, hverju sinni sem þær láta í ljós vansæld með það að sitja yfir börnum og við kvennasýslan.“ …
„Þegar karlinum auðnast að búa sér heimili og garð, sem ekki er fangelsi, og þar sem þekking ekki er forboðin ávöxtur, neyðist Lillít [heldur] ekki til að berjast fyrir frelsi sínu með því að bylta samfélagi hans.“
Hin mergjaða Lillít naut óblandinnar hrifningar Ada Langworthy Collier, sem skrifaði um hana kvæðið, „Lillít: Munnmælasöguna um fyrstu konuna“ (Lilith: The Legend of the First Woman). Ljóðið var gefið út 1885.
Mongólar neituðu að handtaka Vonda-Valda fyrir að bjóða úkraínsk/rússneskum börum frá vígvöllunum dvöl í Rússlandi. Sum þeirra voru ættleidd. Engin óháður aðilji hefur – að því ég best veit – staðfest þvingaðan brottflutning barnanna eða illa meðferð.
Það mætti svei mér þá halda, að Vonda-Valda sé ekki alveg sama um börn, jafnvel þótt úkraínsk séu. Hann hefur gagnrýnt ýmis konar úrkynjun á Vesturlöndum eins og t.d. kynlífsþrælkun barna, blóðtöku og dráp - jafnvel mannakjötsát. Snemma á þessu ári skipaði hann sérsveit hermanna til að reyna að uppræta þennan óþverra, sem er góð tekjulind úkraínskum yfirvöldum og öðrum glæpasamtökum.
Þau drepnu eru bútuð niður og seld í pörtum eins og fóstrin/nýburarnir hjá Planned Parenthood í Bandaríkjunum. Blóðtökubörnin eru gerð skelfingu lostin. Skelfingin veldur framleiðslu örvunarvaka (adrenochrome – örvunarhormón). Þá er blóðinu tappað af börnunum. Það á ekki af aumingjans Úkraínumönnum að ganga.
Rússneskur hermaður lýsir í fréttinni átakanlegri reynslu í „blóðtökustöð“ upp í Karpatíufjöllum. Þar fundu þeir hrjáð, hrædd og blóðlítil börn í búrum. Börnunum var bjargað og stöðinni grandað. Það er einnig frá því skýrt, hvernig barnsöluhringur var upprættur í Frakklandi.
Í frétt „Raddar fólksins“ er nánar útskýrt, hvað örvunarvakinn er. Þar er einnig sagt frá uppgötvun yfirvalda í Suður-Kóreu. Þar fundust torkennileg hylki. Duftið í þeim bjó yfir mannlegum erfðavísum, DNA.
Það vill svo einkennilega til, að fíkillinn, Volodymyr, hefur gert Marina Abrahamovic, serbneskum listamanni og djöfladýrkanda, hátt undir höfði, gert hana að sendiherra Úkraínu. Þar hæfir skel kjapti. Ætli djöfladýrkandinn, Lady Gaga, verði gerð að barnamála- og velferðarráðherra í Úkraínu?
Marína þessi er í sérstöku uppáhaldi hjá djöfladýrkendum meðal auðmanna og samfélagsstjarna á Vesturlöndum. Sumir Rauðskjöldungar hafa sérstakar mætur á djöfladýrkunarlist Marínu.
Eða ætli þetta séu barasta falsfréttir frá Vonda-Valda? Hvað segir RÚV?
P.s. Þegar þetta er skrifað (4. sept. 2024) brestur verulega í innviðum úkraínsku ríkisstjórnarinnar. Samskipti hennar við búktalarana í vestri eru í lamasessi. Bretar þora ekki lengur að senda ákveðin árásarvopn til Úkraínu. (Þau kynnu að fara til Ísraelsmanna í staðinn). Hræddir við Alþjóðaglæpadómstólinn.
Vestrænir fjölmiðlar segja óvænt trúverðuglega frá hruni á austurvígstöðvunum og vonlítilli innrás í Rússland, enda þótt sjálfbirgingslegir Svíar kynnu að ætla sér nýtt stríð við Rússa. Leikurinn frá Poltava 1709 verður vafalaust endurtekinn, fari svo.
Einhvers konar friður kynni að vera í augsýn. Það er bjartur boðskapur. Hugsanlega verður lífum þyrmt, blóðtökubarna og annarra.
https://rumble.com/v5dh9gt-adrenochrome-taskforce-rescues-hundreds-of-kids-trafficked-by-marina-abramo.html
Það alsælufyrirkomulag, sem Karl Heinrich Marx (1818-1883) og Friedrich Engels (1820-1895), sáu í hillingum, og lýst var í Kommúnistaávarpinu, var í sjálfu sér þekkt hugmyndafræði frá síðmiðöldum, sbr. jafnaðardraumórasamfélög auðkýfinganna, Claude-Henri de Rouvroy Comte de Saint-Simon (1760-1825), Robert Owen (1771-1858) og Francois-Marie-Charles Fourier (1772-1837).
En kvenfrelsarinn, Claire Démar (1799?-1833), er sérstaklega eftirtektarverður í þessari sögu. Í hugskoti Claire fæddist hugtakið, „Hin nýja kona.“ Claire var huliðskona að uppruna. Ævi hennar er lítt þekkt. Trúlega var Claire af þýskum ættum, framdi sjálfsmorð ásamt elskhuga sínum.
Claire var virkur þátttakandi í þeirri kvenfrelsunarhreyfingu, sem kölluð var „Hin nýja kona.“ Hreyfingin spratt upp úr samtökum draumórajafnaðarmanna, kenndum við Henri de Saint-Simon (1760-1825). Þar var „frelsun holdsins“ á dagskrá, þ.e. réttur fólks af báðum kynjum til frjálsræðis í kynlífi.
Claire sagði m.a.: „Þegar konan ... frelsast undan því oki, sem yfirráð karla og vernd felur í sér; þegar hún vinnur sjálf fyrir launum sínum og sér sjálfri sér farborða; þegar karlinn hættir að greiða fyrir líkama hennar; þá munu hæfileikar og starf ákvarða tilveru og stöðu.“ Claire endurlífgaði hugmynd forngríska heimspekingsins, Plato, um samfélagslegt uppeldi barna, „félagsmóðurina.“
Claire skrifaði um aldarfjórðungi, áður en Kvenfrelsunaryfirlýsingin var samin í Senca Falls 1848.
Í hinni „Nýju konu“ raungerðist aðalsöguhetjan, Sithna (Cythna), úr verki Percy Shelly, „Byltingu Múhammeðstrúarmanna“ (Revolt of Islam) frá 1818. Sithna var nú orðin fyrirmynd hinnar frjálsu konu; ógift, barnlaus, djöfulholl og stundaði frjálst kynlíf. Percy er ýmist kallaður faðir eða afi kvenfrelsunar.
Í þessu sambandi og með tilliti til þróunar fasisma, nasisma og tækniauðræðis á líðandi stundu, mætti til skilningsauka nefna verkalýðshyggju Georges Eugéne Sorel (1847-1922). Hann var franskur heimspekingur og verkfræðingur, sem boðaði eignarhald verklýðsfélaga á atvinnutækjunum (syndicalism). Hann var einlægur aðdáandi fasisma Benito Mussolini (1883-1945).
En það var einmitt Benito sem beitti sér fyrir „samvinnuríkisvaldinu“ (corporate state), þ.e. samvinnu fyrirtækja og stjórnmálamanna. Það er grundvallarhugmyndafræði þjóðernisjafnaðarstefnunnar (nationalsozialismus), ríkisauðvaldsstefnunnar (state capitalism) og samstjórnar - eða samrunastefnu auðdrottna og ríkisvalds (private – public partnership), sem Alheimsefnahagsráðið rær nú að öllum árum.
Fyrrgreindir hugsjónamenn reyndu að láta samfélagsdrauma sína rætast, en án árangurs. Karl og Friedrich leituðu skýringa og gripu í því skyni til framvindukenninga um mannsandann, sem runnar voru undan rifjum þýska heimspekingsins, Georg Wilhelm Friedrich Hegel (1770-1831). Sá mikli hugsuður taldi menningu heimsins hafa náð hæstum hæðum, þegar hann barði augum franska keisarann, Napoleon Bonaparte (1769-1821), ríða inn í Jena á glæstum, hvítum stóðhesti.
Karl og Friedrich litu hins vegar svo á, að hreyfiafl sögunnar væri framleiðsluhættirnir og eignarhaldið á framleiðslu- eða atvinnutækjunum. Þeir töldu, að innbyggðar andstæður í auðvaldsskipulaginu (capitalism) myndu sjálfkrafa verða því að fjörtjóni í fyllingu tímans, á æðsta stigi þess. Það hefur enn ekki átt sér stað, því kattgreiðendur koma því endurtekið til bjargar fyrir atbeina lýðræðislegra stjórnvalda. Auður og auðlindir færast sífellt yfir á færri hendur.
Rússneskir byltingarmenn um þarsíðustu aldamót, gerðir út af Alþjóðaauðvaldinu, einkum á Wall Street, sáu vitanlega í hendi sér, að slík skilyrði væru ekki til staðar í Rússlandi. Í ljósi þessa má skilja velvilja gagnvart iðnjöfrum og fjármagnseigendum Vesturlanda og fyrirgreiðslu þeirra, sjálfra byltingareigendanna. Í raun réttri má líta á þetta fyrirkomulag, þ.e. þegar úrval öreiganna stjórnar atvinnulífinu með hjálp fjármagnseigenda, sem nokkurs konar „sameignarfélag“ (corporate socialism).
Fyrrgreint fyrirkomulag hefur eins og drepið var á, gengið í endurnýjun lífdaganna undir heitinu samruna- eða samstjórn hins opinbera og einkageirans (private-public ownership/partnership), sem auðkýfingar Vesturlanda, Sameinuðu þjóðirnar og Alheimsefnahagsráðið (World Economic Forum) hafa tileinkað sér í ríkum mæli.
Það má t.d. sjá við framleiðslu hergagna, lyfja og bóluefna sem og stefnumótunar í kynja-, heilbrigðis- og umhverfismálum, kven- og kynfrelsuninni, veiruvitfirringunni og Grænu geggjuninni.
Sameinuðu þjóðirnar eru að miklu leyti á valdi Alþjóðaauðvaldsins í raun, enda á sér stað náin, samningsbundin samvinna við Alheimsefnahagsráðið, sem er eins konar framkvæmdaráð Alþjóðaauðvaldsins.
Hvað kven- og kynfrelsun varðar boðar Alheimsefnahagsráðið sömu stefnu og Sameinuðu þjóðirnar, frjálst kyn og frjálsar ástir – meira að segja með börnum - í öreigasamfélagi undir stjórn úrvalsins (avant garde), þ.e. auðjöfranna.
Í kenningum rússneska byltingarmannsins Vladimir Lenín (1870-1924) má einnig finna þennan úrvalshóp, en hann átti að koma úr röðum öreiganna sjálfra.
https://fiamengofile.substack.com/p/yes-kamala-harris-slept-with-a-powerful?utm_source=post-email-title&publication_id=846515&post_id=148057402&utm_campaign=email-post-title&isFreemail=true&r=ry8jq&triedRedirect=true&utm_medium=email
Nýlega fór almenningur í Ísrael í fjölmennt verkfall. Hann mótmælti áherslum stjórnar sinnar í stríðinu við Palestínu. Eins og kunnugt er, neitar Bensi-barnamorðingi og ofstækismennirnir í ríkisstjórninni að draga herlið sitt út úr Gaza. En það er skilyrði fyrir því, að gíslar Hamas (og fleiri samtaka) verði látnir lausir. Því miður týna þeir tölunni, saklausir eins og palestínskir fangar í fangelsum Ísraels. Bensi sagði landsmenn sína vera andstæðinga eins og svo marga aðra. Hæstiréttur dæmdi fólk til vinnu aftur.
Þátttakan í verkfallinu var þó fátækleg borin saman við fjölmennið við jarðarför prestsins, Ovadia Yosef (1920 - 2013). Þar mættu 800.000. Spámaðurinn sá staðhæfði fullum fetum, að hlutverk okkar, sem ekki eiga því láni að fagna að hafa vígst til Gyðingdóms, væri að þjóna hinum útvöldu. Og það gera stjórnvöld Vesturlanda og kristið ofstækistrúarfólk, þ.e. þjóna ísraelskum stjórnvöldum. Síonistar hafa ævinlega verið hinum óbreytta Gyðingi böl.
Í leikhúsi þess hryllilega fáránleika, sem Ísrael/Palestína er, býðst Bensi-barnamorðingi til að bólusetja börn við lömunarveiki. Brúnir mínar lyftust upp í hársrætur, þegar ég heyrði þá óvæntu frétt. Hvernig má það vera, að stjórnvöld, sem myrða þúsundir barna og koma í veg fyrir nauðþurftaaðstoð til þeirra, vilji nú bólusetja þau?
Það eru fleiri, sem undrast. Og þegar grannt er skoðað ætla Sameinuðu þjóðirnar að nota dropabóluefni, sem hætt er að nota í Bandaríkjunum. Ónæmisfræðingar vara við notkun þess eins og þeir gerðu, þegar þjóðirnar voru bólusettar við covid-19.
Bóluefnið er nefnilega þeirrar náttúru að geta aukið smit, en ekki drepið það niður. Er þetta ný leið til að fækka Gazabúum, spyr t.d. breski blaðamaðurinn, Vanessa Beeley – eins konar ígildi kjarnorkusprengju. Lagt hefur verið til, að sú leið væri farin til að hreinsa Gaza af „óæðri verum.“
Það er svo sem ekki að undra, að hrikti í stoðum ísraelsks samfélags. Þar er þrátt fyrir allt unnt að finna þroskað og heilbrigt fólk. Nýlega skrifaði Ronen Bar, forstjóri Shin Bet, leyniþjónustu Ísraels, harða ádeilu á stjórn sína. Hann spurði, hvort hryðjuverkasamtök Ísraels, Irgun, væru gengin í endurnýjun lífdaganna.
Landtökumenn segjast eiga land Palestínumanna nú eins og í upphafi. Það boða kennimenn Gyðinga enn. Þeir sækja í sagnaarfinn og bæta um betur; vilja telja Ísraelum trú um, að þeir muni sem Guðs útvalda þjóð lifa af Ragnarök.
Ragnarökin verða reyndar rök stríðshauka meðal manna; kjarnorkustyrjöld. Vitfirringar veraldar virðast hafa undirbúið hana í nokkur ár. Donald Trump sagði t.d. upp samningum við Rússa um meðaldrægar kjarnorkuflaugar. Líkur eru á, að samningurinn um langdrægar flaugar verði látin renna út.
Hróp heyrast beggja vegna Atlantsála um kjarnorkustríð. Aðvörunarstöðvar Rússa í suðri voru eyðilagðar. Kjarnorkuvígbúnaður Bandaríkjamanna eykst suður undan, í Persaflóa og á Miðjarðarhafi. Þeir segjast ætla að verja Ísrael og vinna fullnaðarsigur í Rússlandi. Innrás þeirra (Nató) heldur áfram. Nató á kjarnorkusprengjur á víð og dreif um Evrópu og jafnvel við Persaflóa.
Enn sem komið er senda Ísraelar og andspyrnuhópar tortímingarflaugar, án kjarnaodda, sitt á hvað. En hvenær ætli komi að því, að Ísraelsmenn beiti kjarnorkuvopnum sínum? Hvenær ætli Samson kjarorkustríðsáætlun þeirra verði að veruleika? Eyðileggingin í Ísrael er mikil, enda þótt stjórnin reyni að draga fjöður yfir hana.
Það er bæði sorfið að ísraelskum almenningi eins og palestínskum. Efnahagslega eru Ísrael og Palestína rjúkandi rúst. Hversu lengi ætlar viti borið fólk að láta viðgangast trúarvitfirringu og brjálæðislega græðgi Vesturlanda í völd og auðlindir í Miðausturlöndum (og annars staðar)? Þar til yfir lýkur og spáin um Ragnarök og endurkomu Krists rætist?
https://thesvi.org/deconstructing-israels-samson-option/ https://www.youtube.com/watch?v=uRxQW-Si3QM https://www.youtube.com/watch?v=e28ppv5Z1ro https://www.youtube.com/watch?v=B6oO8yngsjA https://www.globalpolitics.se/usas-jattefarliga-krigspolitik/ https://thecradle.co/articles-id/26203 https://steigan.no/2024/08/pensjonert-general-israel-star-overfor-kollaps-om-mindre-enn-ett-ar/?utm_source=substack&utm_medium=email https://beeley.substack.com/p/israels-nuclear-samson-threat-and?utm_source=post-email-title&publication_id=716517&post_id=147994207&utm_campaign=email-post-title&isFreemail=true&r=ry8jq&triedRedirect=true&utm_medium=email https://www.youtube.com/watch?v=K1RXDNDolO0 https://www.timesofisrael.com/israels-economy-sees-biggest-slowdown-among-oecd-countries-as-war-drags-on/ https://beeley.substack.com/p/the-war-of-the-worlds-a-conversation?utm_source=podcast-email%2Csubstack&publication_id=716517&post_id=148068867&utm_campaign=email-play-on-substack&utm_medium=email&r=ry8jq&triedRedirect=true https://english.wafa.ps/Pages/Details/148589?utm_source=substack&utm_medium=email https://chrishedges.substack.com/p/the-middle-easts-roots-lie-in-the?utm_source=post-email-title&publication_id=778851&post_id=148250262&utm_campaign=email-post-title&isFreemail=true&r=ry8jq&triedRedirect=true&utm_medium=email https://archive.md/Oy3Eu#selection-531.0-535.180 https://www.globalresearch.ca/hezbollah-avenges-assassination-foud-shukr/5866402 https://archive.md/8prmI https://www.middleeasteye.net/news/israel-launches-largest-occupied-west-bank-offensive-second-intifada https://archive.md/IZvcC https://consortiumnews.com/2024/08/28/hiding-an-ugly-truth-about-israel/ https://www.rt.com/russia/603345-lavrov-ukraine-israel-wars/?utm_source=substack&utm_medium=email https://korybko.substack.com/p/lavrovs-comparison-of-israel-and?utm_source=post-email-title&publication_id=835783&post_id=148360644&utm_campaign=email-post-title&isFreemail=true&r=ry8jq&triedRedirect=true&utm_medium=email https://geopolitiq.substack.com/p/limited-fighting-pauses-in-gaza-for?utm_source=post-email-title&publication_id=2232768&post_id=148278081&utm_campaign=email-post-title&isFreemail=true&r=103ae5&triedRedirect=true&utm_medium=email https://archive.vn/yzBuw https://beeley.substack.com/p/the-zionist-polio-vaccine-virtue?utm_source=post-email-title&publication_id=716517&post_id=148445885&utm_campaign=email-post-title&isFreemail=true&r=ry8jq&triedRedirect=true&utm_medium=email https://steigan.no/2024/09/israelsk-arbeidsdomstol-avsluttet-streik-ment-a-presse-netanyahu-til-gisselavtale/?utm_source=substack&utm_medium=email https://steigan.no/2024/09/den-israelske-haeren-setter-opp-en-ny-stilling-for-a-kontrollere-gaza-i-arene-som-kommer/?utm_source=substack&utm_medium=email https://steigan.no/2024/09/generalstreik-og-kjempedemonstrasjoner-i-israel/?utm_source=substack&utm_medium=email https://www.moonofalabama.org/2024/08/dire-warnings-as-israels-fascists-are-taking-the-rein.html#more https://israelpalestinenews.org/understanding-what-motivates-ultra-orthodox-jewish-attacks-on-west-bank-palestinians/ https://www.timesofisrael.com/liveblog_entry/outgoing-envoy-to-un-says-bodys-building-should-be-closed-and-wiped-off-the-face-of-the-earth/ https://www.middleeasteye.net/news/gilan-erdan-un-building-jerusalem-erased-earth https://www.msn.com/en-us/news/world/former-israeli-envoy-the-un-building-should-be-wiped-off-from-the-face-of-the-earth/ar-AA1pcKQv https://chrishedges.substack.com/p/the-rise-and-coming-demise-of-the?utm_source=post-email-title&publication_id=778851&post_id=147968802&utm_campaign=email-post-title&isFreemail=true&r=ry8jq&triedRedirect=true&utm_medium=email Iilan https://www.youtube.com/watch?v=NDQenOoUCRIhttps://www.youtube.com/watch?v=NDQenOoUCRI https://www.timesofisrael.com/far-right-minister-says-nuking-gaza-an-option-pm-suspends-him-from-cabinet-meetings/
Kvenfrelsarar á borð við Marilyn French (1929-2009), Barbara Ehrenreich (f. 1941), Gloria Steinem (f. 1934) og Deidre English (f. 1948), tóku hugmyndunum um gyðjuveldið opnum örmum.
Þessir kvenfrelsarar annarrar bylgju telja það sögulega staðreynd, að sjálfstæðar, keikar og klárar konur, hafi verið ofsóttar í gervi norna af evrópsku feðraveldi . En, en! Gyðjuveldið er ævintýri. Sömuleiðis kenningarnar um sérstaka útrýmingu klárra kvenna á miðöldum.
Bandaríski sagnfræðingurinn, Charlotte Allen (f. 1941) hefur rýnt í tilurð ofangreindra kvenfrelsunarkenninga og kvendýrkunartrúarbragða:
„[F]ræðimenn eru almennt einhuga um, að hvorki sé stafkrók að finna né fornleifafundi um fornar þjóðir, sem nokkurn tímann hafa dýrkað eina frumgerðargyðju.“ Niðurstaða rannsókna á nornaveiðum er þessi, segir Charlotte:
„Ákærðar nornir voru langt frá því að vera sjálfstæðar konur með bein í nefinu. Flestar þeirra voru fátækar og óvinsælar. Þær voru dæmigert ákærðar af almennum borgara (oft og tíðum öðrum konum), hvorki veraldlegum né kirkjulegum yfirvöldum. Satt best að segja þótti yfirvöldum nornaréttarhöldin ógeðfelld og sýknuðu rúmlega helming hinna ákærðu.“
Í bók sinni, „Goðsögnum um móðurgjörninginn. Hvernig menningin endurskapar hina góðu móður“ (The myths of motherhood: How culture reinvents the good mother), spinnur Shari L. Thurer, sálfræðingur og sálkönnuður, prófessor við háskólann í Boston, áþekkar gyðjuhugmyndir áfram:
„[F]eðraveldið, altæk [alheims]drottnun karla á konum, hefur verið við lýði allar götur síðan [mæðraveldinu var tortímt].“ Konan varð fórnarlamb:
„[F]eðraveldisvaldaránið átti sér stað, áður en ritmál kom til sögunnar. Því hefur sérhvert rit öðlast merkingu (refract through the prism) í [mál]vitund karldrottnunar. Því sem næst allur ritaður boðskapur fyrr og síðar, hvort heldur gefinn í skyn eða ógreinilegur (subliminal, liminal), er þrunginn skynbragði feðraveldisins. Allir [karlkyns] heimssöguritarar eru vilhallir.
Heimssagan er skrifuð af sjónarhóli sigurvegara kynjastríðsins. Og þar eð feðraveldið er allsráðandi, er tungan og ritmálið gegnsýrt, svo að er erfitt að henda reiður á því.“
Móðirin varð líka fórnarlamb: „[Þ]egar framlag þeirra til æxlunar rann upp fyrir körlum og þeir tók tögl og haldir – og höfðu þannig að mestu leyti hönd í bagga með meginstraumi mannkynssögunnar – var móðirin gerð ómennsk. Það er, annað hvort var hún hafin upp til skýjanna (þannig urðu mæður fangar eigin táknupphafningar) eða gerðar að skynlausum skepnum (degraded) (sem litið var á sem undaneldishryssur). ... Alveg síðan karldrottnunin [brast á] hefur kynferði [konunnar] verið klofið frá móðerni og líkamsstarfsemi. Blæðingar, barnsburður [og] brjóstagjöf hefur þar með verið talin ótilhlýðileg [eða klúr].“
En hvað segir Biblían? Þar er m.a. sögð sagan af ógnargrimmri móður, Söru. Mæður í fornöld voru greinilega engin lömb að leika sér við, þegar hagsmunir þeirra voru í húfi, frekar en í dag. Sara, eiginkona Abrahams, gerði elju sína, Hagar, brottræka sem og soninn Ishmael Abrahamsson.
Hagar var þjónustustúlka Söru, sem var óbyrja. Því gaf Sara Abraham stúlkuna, svo hann mætti auka kyn sitt. Sagan endurspeglar þekkta tegund ýgi mæðra, þ.e. að gera út af við eljur og afkvæmi þeirra. Það er mikilvægt fyrir vöxt og viðgang eigin ættar. Því getur fóstur- og stjúpbörnum verið hætta búin eins og lýsir sér í ævintýrinu um Hans og Grétu til að mynda. Þessa háttar ýgi mæðra er einnig áberandi í fjölkvænissamfélögum.
Í grískri goðafræði birtist móðir í svipuðu ljósi. Medea var „alræmd galdranorn,“ segir Jón Gíslason í bók sinni, „Grískri goðafræði.“ Hún „var viti sínu fjær af ást til Jasons. Tilreiddi hún honum töfrasmyrsl, svo að eldur fékk ekki grandað honum.“ Í viðureign við dreka „[s]væfði Medea þá með göldrum.“ Jason og Medea lögðu á flótta. „Medea hafði og með sér ungan bróður sinn. ... brytjaði hún sveininn í sundur og kastaði líkinu lim fyrir lim í sjóinn.“
Í baráttu um yfirtöku konungsdæmis „[n]eytti Medúsa ... hatrammlegra bragða. Taldi hún dætur hins aldurhnigna konungs á að höggva föður sinn í stykki og sjóða þau í töfralegi nokkrum, er hún hafði bruggað.“
En Jason varð afhuga Medúsu og gekk að eiga Kreúsu. „Í brúðargjöf sendi Medea Kreúsu skikkju og ennishlað. Voru gripir þeir eitraðir og urðu hinni ófarsælu brúði að fjörlesti. Drap Medea síðan börn þau, er hún hafði átt við Jasoni og flýði á gandreið til Aþenuborgar.“
Elizabeth Gould Davis (1910-1974), hafði eins og Shari, ýmislegt til málanna að leggja um gyðjudýrkun í bók sinni, „Úrvalskyninu“ (The First Sex). Hún segir m.a.:
“Konur eru sjálft mannkynið ... hið öfluga úrvalskyn. Karlinn er lífeðlislegur bakþanki.” ... “Fyrstu karlarnir voru stökkbrigði, viðrini, sem urðu til við tjón á erfðavísum. [Þau] orsökuðust hugsanlega vegna sjúkdóms eða heiftarlegrar geislunar frá sólinni.”
Móðirin er Elísabetu einnig hugleikin: “Æxlunarfæri konunnar eru miklu eldri og þróaðri, heldur en [æxlunarfæri] karlsins. ... Sönnun þess, að reðurinn varð til miklu síðar í þróunarsögunni, heldur en sköp kvenna, er rakinn til ummerkja þess efnis, að karlinn sjálfur sé síðkomin stökkbreyting frá hinni upphaflegu kvenveru. Því er karlinn bara ófullkomin kona.”
Karlinn er einnig ófullkominn í þeim skilningi, að börn hans virða hann varla viðlits: “Hugmyndin um kvenvaldið hefur rækilega skotið rótum í mannlegri undirvitund. Þrátt fyrir að hafa um aldir búið við föðurrétt, líta börn sjálfkrafa á móðurina sem hið hæsta yfirvald. Barnið lítur á föður sinn sem jafningja í sömu skör settan og það sjálft. Það verður að kenna börnum að elska föður sinn, heiðra hann og virða. Það verkefni tekur móðirin venjulega að sér.”
En þrátt fyrir það þjáist karlinn af þrálátri afbrýði í garð konunnar, sem brýst út í niðurlægingu hennar:
“Í menningarsamfélögum samtímans ... tekur snípöfund og skautafbrýði á sig óræðar myndir. Óseðjandi þörf karlsins til að til að smána konuna, auðmýkja hana, meina henni um jafnrétti og gera lítið úr afrekum hennar – eru tilbrigði við meðfædda afbrýði og ótta hans [gagnvart konunni].”
En höfundur elur þá von í brjósti, að aftur muni birta til í kvenheimum: „Í nýjum vísindum tuttugustu og fyrstu aldarinnar verður kraftur andans allsráðandi á kostnað hins efnislega. Eftirspurn eftir efnislegum hæfileikum mun réna, en aukast eftir hæfileikum til huga og anda. Skynvit mun víkja fyrir yfirskilviti. Konan mun aftur sýna yfirburði á þessu sviði. Hún, sem einu sinni var dáð og dýrkuð af hinum fyrsta karli fyrir hæfileikann til að rýna í hið óræða, mun aftur verða þungamiðjan – ekki sem kynvera, heldur sem gyðja. Í hinni nýju menningu verður hún miðdepillinn.“ …
“Feðraveldið birtist í skráðri mannkynssögu. Látum framhaldið verða gagnbyltingu mæðraveldisins. Það er einasta vonin um að mannkynið lifi af.”
Geraldine Sharp kynnir í verki sínu frá 2018, „Slóð sæðisins um aldirnar. Týndi hlekkurinn í kenningum um karlinn“ (A Trail of Semen Down Through the Ages. The Missing Link in the Theories of Male), svipaðar hugmyndir um valdarán karlkynsins og kúgun konunnar í kjölfarið:
„Í upphafi skóp hin Mikla móðir heiminn. Síðan útvegaði hún sér fylgdarsvein. Jafnræði var á með þeim. Síðan tókst honum að ríkja án hennar. Lokatakmarki allsherjardrottnunarinnar [yfir konum] var náð, þegar karlinn hrifsaði til sín fæðinguna.
Karlinn áleit sig nú upphaf nýs lífs – skapara, drottnara alheimsins.“ ... „Konur hafa skipað stærsta kynþátt olnbogabarna í veröldinni. Sagan greinir einungis frá helmingi mannkyns, körlum. Gagnrýninn lestur sögunnar dregur fram í dagsljósið grimmd og ofbeldi við sífelldar árásir karla á konur, allt frá barsmíðum á eiginkonum til nornaveiða, frá löskun kynfæra til morða.“
Hin mikla móðir var miðdepill alls, segir áðurnefnd Shari. Hún var móðurgyðjan, allt í öllu, almáttug, breytti um ham, fæddi börn, dó og endurfæddist. Hinir dauðlegu fylgdu fordæmi hennar. Hún var móðir allra guða og gyðja. Hún samdi reglurnar. Þó hafði hún einnig síðri hliðar, gat verið órökrétt, óraunsæ, óskipuleg og tortímandi. Þegar skoðuð er gyðjudýrkunin í Catal Hüyük (Tyrklandi) á nýsteinöld er engu líkara en gjörvallt mannlífið hafi snúist um tilbeiðslu og dýrkun gyðjunnar, sem ýmist var ólétt og frjósöm eða grönn og geislandi af fjöri.
Móðurgyðjan velur sér elskhuga til fylgilags og hefur af þeim kynferðislega nautn. „Skilaboðin eru þau, að kynlíf móður – jafnvel utan hjónabands, í blóðskömm og án æxlunartilgangs – sé gott. Það er einnig athyglisvert, að karlguð ... er [bókstaflega] fórnarlamb, einnota afæta, kynnautnarleikfang konunnar,“ segir Shari.
Hún bætir svo við: „Í augum sumra kvenfrelsara, ... jafnvel margra skynsamra fræðimanna, eru gyðjurnar í senn bæði fyrirmyndir og innblástur til andlegra iðkana og listsköpunar. ... Þeir færa rök fyrir því, að samsvörun gyðjutilbeiðslu, sáttar og samlyndis, sé [síður en svo] tilviljunarkennd, því í móðureðlinu felist friðsæld og jafnvægi, náttúra og munúð [og losti].“
Simone de Beauvoir (1908-1986) segir: „Móðirin er rótin, er greinist djúpt í iðrum alheimsins. [Hún getur] sogað upp safana; hún er uppsprettan. Þaðan gýs hið lifandi vatn, sem einnig er næringarrík mjólk.“
Móðurgyðjurnar beittu kyntöfrum sínum óspart. Svo var t.d. um hina fornu gyðju Súmera, Inanna, sem var gyðja ástar, frjósemi og vígaferla. Í verkum akkadíska (Akkar voru fornþjóð í Miðausturlöndum) skáldsins og hofgyðjunnar Enheduanna (2285-2250) rennur Inanna saman við Ishtar, hernaðargyðju Semíta (fornþjóð fyrir botni Miðjarðarhafs).
Inanna umbreyttist þannig úr alþýðlegri frjósemisgyðju Súmera (Íraka) í himnadrottningu, sem vinsælust varð meðal gyðja í hinni fornu Mesópótamíu. Faðir Enheduönnu blótaði gyðjuna til frama í stjórnmálum og sigurs á vígvöllum. Meginhof Inönnu eða Ístar var að finna í borginni, Úrúk í Mesópótamíu.
Í fornaldarkviðunni um hetjuna, Gilgames, sem „er afrendur að afli, ...“ eru móðurgyðjur í mikilvægu hlutverki. „Hin mikla móðurgyðja Arúrú mótaði líkamsmynd hans, hún réð hverju hann líktist, fegurstur allra manna, fullkominn.“ Gilgames þekkti gjörla tælingarmátt kvenna. Þegar fyrir veiðimanni nokkrum lá að ná tökum á „manni máttarins,“ Enkídú,“ ráðlagði Gilgames svo:
„Tak þú yndiskonuna Sjamat með úr musterinu. Hún mun sigra manninn með eðli sínu, jafnstyrku afli hans. Fylgstu með því hvenær dýrin drekka úr vatnsbólinu og láttu hana kasta skikkjunni og afhjúpa kyn sitt.“ ... „Sjamat losaði um barminn, afhjúpaði kyn sitt og hann hreif til sín munúðsemi hennar líkt og stormur. Hún hélt ekki aftur af sér, tók honum af fullu afli.
Hún breiddi út skikkjuna og hann lagðist ofan á hana, hún sýndi frummanninum hvers kona er megnug. Hann þrumaði af losta yfir henni; sex daga og sjö nætur hélt Enkídú risi og átti mök við yndiskonuna.“ Þegar samförum þeirra var lokið, leiddi Sjamat ástmann sinn til hofsins „þar sem helgar yndiskonur stilla sér upp prýðilega og úthella munúðsemi sinni hláturmildar en lökin eru breidd á beðinn þegar kvöldar.“ Um Ístar segir m.a.: „Gakktu nærri Eannahofi, þar býr Ístar, aldrei varð nokkur maður né konungur jafningi hennar.“ (Þýðing: Stefán Steinsson.)
Móður- eða frjósemisgyðjur sambærilegar Ístar ástunduðu „helgar“ samfarir. Það sama gerðu hofgyðjurnar og konur almennt. Forngríski sagnfræðingurinn, Herodotus (484?-420?) lýsir samfélaginu á Kýpur svo: Allar konur skulu einu sinni á ævinni mæta í musteri Venusar og hafa samræði við ókunnugan karl. Konan býður sig þeim, er fyrstur greiðir.
Fornaldargyðjur eins og hin hebreska Lillít (Lilith), drottning djöflanna, var af mörgum kvenfrelsunarhugmyndafræðingum talin fyrsti kvenfrelsarinn. Hún varð fyrirmynd að áþekkum gyðjum til forna.
Lillít var líka lega ættuð frá Súmer. Þar var hún kölluð Lilaka. Í súmersku arfsögninni um Gilgamesh er hún sögð fögur og óspjölluð mey. En tæki hún upp á því að taka sér ástmann, sá hún til þess, að sá losnaði aldrei úr greipum hennar og yrði aldrei fullnægt. Lilít varð uppistaðan í djöfladýrkun Gyðinga, þegar á seinna Musteristímabilinu (530-70).
Í Akkadíu (Akkadia) varð Lillít að Ardat Lillith og í Grikklandi að Lamia. Sums staðar er hún gædd þeirri náttúru að ræna börnum og stela sæði karla – eins og sumar konur ástunda reyndar um þessar mundir. Hún var djöfullinn, sem misþyrmdi börnum, sem dró karla á tálar og falbauð blíðu sína. Enda var körlum bannað að sofa aleinir að nóttu, samkvæmt Talmud, trúarriti Gyðinga. Annars staðar var litið á Lillít sem frumgerð hinnar sönnu konu; leiðbeindi og verndari. Hún sýndi sérstaka greiðvikni, þegar drengstaula var fórnað henni til dýrðar.
Líllit hafð gríðarlega skírskotun og öðlaðist vinsældir víða; í Persíu, Asíu, á Englandi og í Rómarveldi, þekkt í Kristni, Múhammeðstrú og Gyðingdómi. Sumar arfsagnir segja hana fyrstu eiginkonu Adams í Paradís.
Kvenfrelsarar samtímans líta á Lillít sem tákn frjálsræðis kvenna og valds, sem veitir innblástur til hugmyndafræðilegra landvinninga. Túlkunin er m.a. sett fram í grein „nöfnu“ hennar, Lilly Rivlin, í Ms Magazine árið 1972. Árið 1998 kom út bók eftir Lilly, „Hvaða Lillít“ (What Lilith). Þar segir hún m.a.:
„Konur, sem nógar eru sjálfum sér við innblástur frá kvenfrelsunarhreyfingunni, hafa tekið Lillít að hjarta sér og gert að sinni eigin. Þær hafa umsnúið henni til tákns um sjálfstæði, valkosta í kynlífi og stjórnar yfir eigin örlögum.“
Þessari fornu gyðju, sem hefur gengið í endurnýjun lífdaganna hjá kvenfrelsurum, er sýndur margvíslegur sómi. T.d. ber gyðinglegt kvenfrelsunartímarit nafn hennar.
Í tímarit þetta skrifar Aviva Cantor Zuckkoff: „Hún [Lillít) geislar styrkleika, ákveðni; hún neitar að taka þátt í eigin kúgun (victimation).“
Í foröld má finna fjölda gyðja, sem gæddar voru svipuðum eiginleikum og Líllít. Aðrar voru frjósemis- og hernaðargyðjur eða gyðlur (nymph). Dæmi: ISIS í Egyptalandi, karlatortímandinn, Kali í Indlandi, Istar (Ishtar) í Mesópótamíu og hin ógleymanlega, gríska Calypso á eyjunni, Ogygia, sem hélt Odysseifi (Odyssey) í kynlífsþrælkun árum saman. Dýrkun þeirra átti að styrkja konur og efla.
Gyðju- og guðadýrkun átti sér stað í fornum blótum. Eins og minnst var á, þótti árangursríkt að fórna strákhvolpi, ef afla skyldi vinsælda hjá Lillít. Kali má jafnvel líta á sem gyðju karlafórna. Blót af þessu tagi áttu sér t.d. stað í Grikklandi hinu forna og í landnámi Föníkumanna í Karþagó. Fræg eru t.d. blót til heiðurs Díonýsos (Dionysus) – öðru nafni Bakkus (Bacchus).
Frjósemisguðirnir voru fylgjugoð í þjónustu frumjarðargyðjunnar, Miklu móður. Blótin, þeim til dýrðar, voru algeng um allan hinn forna heim og fram undir okkar daga. Dionýsos (Dionysus) var guð jarðargróða, víns, nauta, glaðværðar, brjálæðis og taumleysis. Hann er sýndur umvafinn blótkonum, aðdáendum, villimeyjum, ýmist í gervi eldri skeggjaðs karls eða kvenlegs, síðhærðs unglings. Samkvæmt arf- og goðsögnum átti hann sér hliðstæðu í Egyptalandi (Osiris) og Ítalíu (Liber). Á rómverskri styttu er hann tilhöggvinn sem tvíkynjungur.
Víða voru haldin frjósemisblót og teiti, þar sem konur voru við stjórnvölinn. Dísablót eru þekkt úr norrænni menningu. Völsinn kemur þar mjög við sögu. Í gríska „haloa“ frjósemisgildinu dönsuðu konur t.d. kringum völsatákn. Það var svallað í víni og kynlífi og hold fórnardýrsins etið. Það eru til frásagnir af hliðstæðum blótum til dýrðar guðinum, Dionysos, þar sem konurnar fórnuðu karlmönnum. En um það ber heimildum ekki saman, en hliðstæðu er að finna í afrískum kvenveldum, þar sem elskhugum drottningar var fargað, að kynsvalli loknu.
Percy Bysshe Shelley var eitt af stóru skáldum draumóraskeiðsins (romantic) í bókmenntum, lífslistamaður og stjórnleysingi, eins og tengdafaðirinn, William, og mikill kvenfrelsari eins og tengdamóðirin, sem hann þó aldrei þekkti. Mary Wollstonecraft lést af sýkingu, tengdum barnsförum, þegar verðandi eiginkona Percy kom í heiminn.
Percy átti í útstöðum við yfirvöld háskólans í Öxnafurðu (Oxford). Hann afneitaði guði, ástundaði frjálslegt kynlíf og aðhylltist grænkerastefnu (vegetarianism). Hann sameinaði þannig uppreisn gegn kirkjunni, Bíblíutúlkun hennar og hjónabandi, grænkerastefnu og kvenfrelsun. Þetta eru enn mikilvægir drættir í samfélagi draumóramanna.
Hugmyndafræðin hefur endurómað gegnum allar bylgjur kvenfrelsunar. Enda var Percy í uppáhaldi hjá kvenfrelsurum. Mathilde Bline (1841-1896) kallaði aðalsöguhetju hans, Cythna, „nýja kvengerð.“ Cythna átti innilegt samband við Satan. Percy boðaði einnig, að „andstyggilegur kynjamunur“ yrði þurrkaður út.
Draumórasamfélag kvenfrelsaranna (Utopia) spratt af hliðstæðri hugmyndafræði. Percy fylgdi nefnilega í fótspor enska skáldsins Thomas More (1478-1535), sem birti bók með þeim titli 1516. Í Útópíu ríkti algert trúfrelsi. Í þessu fyrirmyndarríki lögðu menn af mörkum eftir getu, en neyttu eins og þurfa þótti. Einkaeign var óþörf. Laga var varla þörf, því íbúar bjuggu að öflugum siðgæðisþroska.
Thomas byggði að nokkru leyti á kenningum forngríska heimspekingsins, Plató (428/423-348/347), um jafnrétti kynjanna. Það fjallar spekingurinn um í „Lýðveldinu“ (Republic).
Nokkrir auðjöfra iðnbyltingarinnar fengu líka innblástur frá Thomas More og aðhylltust ýmsar kenningar um draumórasamfélagið, þar sem allir lifðu við jafnræði, í sátt og samlyndi. Þeir stofnuðu jafnréttisnýlendur, bæði í Evrópu og Bandaríkjunum.
Karl Marx (1818 – 1883) og Friedrich Engels (1820 – 1895) þáðu sömuleiðis innblástur frá Thomas. Þeir boðuðu hugsjónina um afnám fjölskyldunnar, opinbert uppeldi, frjálsar ástir og alræði öreiganna.
Í Rússlandi eða Ráðstjórnarríkjunum varð frjálst kynlíf kvenna ein af undirstöðum byltingarinnar. Þar fóru í fararbroddi Rosa Luxemburg (1871-1919) og Alexandra Mikhaliovna Kollontai (1872-1952).
Kynsystur sinni, Rósu, lýsir svo kvenfrelsarinn, Shari L. Thurer, sálfræðingur við háskólann í Boston, í bókinni: „Goðsögnum um móðurgjörninginn. Hvernig menningin endurskapar hina góðu móður“ (The myths of motherhood: How culture reinvents the good mother):
„[H]ún var frenja, konan með vindling í annarri hendinni og karlmann í hinni, sjálfstæð, sköruleg, nautnasjúk og lífsglöð, ung kona. Hún geislaði sjálfstæði, sem fól í sér ógn við hefðbundin kynhlutverk Viktoríutímans.“
Sagnfræðingurinn, Ólafur Jens Pétursson, lýsir viðhorfum Alexöndru svo: „Meginatriðið væri að konan öðlaðist frelsi sem kona. Samfarir karls og konu taldi hún ekki meira mál en að svala þorsta sínum og þannig vildi hún að konur litu á kynlíf.“
Byltingarmenn töldu, í samræmi við vangaveltur þýska heimspekingsins, Friedrich Engels (1820-1895), um móðurveldið, þ.e. hamingjusamlegt samneyti kynjanna og kynlíf í samfélagi án einkaeignar, að fólk gæti leyst girnd að eigin geðþótta. Kæmi barn undir mætti eyða fóstri eða ala afkvæmið upp af ríkisvaldinu.
Það skipti engum togum, að í hinu nýja ríki kvenfrelsis og jafnaðarmennsku var fjölskyldan leyst upp með hinn rétta boðskap að leiðarljósi. En almenningur var tregur í taumi.
Milljónir kvenna í Ráðstjórnarríkjunum gáfu byltingarforkólfunum á baukinn fyrir upplausn fjölskyldunnar og þá eymd, sem í kjölfarið fór. Foringinn mikli, Joseph V. Stalín (1878-1953), sneri við blaðinu og gerði fjölskylduna að sæmdarstofnun í alræði öreiganna og efndi til samkeppni meðal mæðra um barneignir. Það varð konum metnaður að verða „byltingarmæður.“
Róttækir byltingarforingjar eða úrvalssveit öreiganna (hópur byltingarsinna, sem hafði vit fyrir öreigunum) hafði einnig talið konum trú um, að til viðbótar afnámi einkaeignarinnar og geðþóttakynlífs, væri í launavinnu frelsi þeirra fólgið. Þannig yrðu þær fjárhagslega sjálfstæðar og óháðar karlmönnum um framfærslu.
Eftir annað heimsstríð gerðu kvenfrelsarar á Vesturlöndum einnig harða atlögu að móðurgjörningnum og hjónabandinu, sem voru tvö meginkúgunartól karlanna, að þeirra sögn. Innblásturinn var einkum sóttur til verka Friedrich Engels. Í bók sinni, „Þrætubók um kynin. Málatilbúnaður kvenfrelsunarbyltingarinnar“ (The Dialectic of Sex: The Case for Feminist Revolution), segir Shulamith Firestone (1945-2012), m.a.:
„Það verður ekki gengið milli bols og höfuðs á bandormi þrælkunarinnar, nema byltingin uppræti grundvallarstofnunina, hina náttúrulegu (biological) fjölskyldu, [því] hún getur [auðveldlega] orðið gróðrarstía andlegs valds.“ En þegar þetta er ritað, hafði fjölskyldan reyndar verið endurreist í Ráðstjórnarríkjunum.
Shulamith segir enn fremur: „Lokatakmark kvenfrelsunarbyltingarinnar er ekki einvörðungu uppræting karlforréttinda eins og fyrsta kvenfrelsunarhreyfingin [fyrsta bylgja kvenfrelsunar] barðist fyrir, heldur að þurrka út kynjamun í sjálfum sér. Mismunandi kynfæri fólks ættu ekki lengur að skipta máli í menningarlegu samhengi.“
Gervöll menningin var undir í kvenfrelsunarbyltingunni: „[K]venfrelsarar verða ekki einasta að brjóta til mergjar vestræna menningu eins og leggur sig, heldur einnig innri skipan hennar og ... jafnvel skipan náttúrunnar [sjálfrar].“
Meðgöngu kallaði Shulamith „ófágaða“ og barnsburði líkti hún við að „hægja graskeri.“ Því lá beint við að mæla með æxlun utan móðurlífs. Þar sem hjónaband eða uppeldi í umsjá tveggja gagnkynhneigðra foreldra fæli í sér innrætingu og kúgun á svipaðan hátt og konur mættu þola, þyrfti að frelsa börnin undan því oki og ala þau upp á þar til gerðum stofnunum í kynhlutlausu umhverfi. Shulamith segir t.d.:
„[B]ernskan er martröð undir handleiðslu.„ ... [U]mgjörð fjölskyldunnar er uppspretta kúgunar í sálarlegum, efnahagslegum og stjórnmálalegum skilningi.“
Friedrich Engels studdist líka við kenningar svissneska mannfræðingsins, Johan Jakob Bachofen (1815-1887) um kvennaveldið, þ.e. hvernig samfélög hefðu áður fyrri lotið stjórn kvenna. Nefnd verk urðu síðar grundvöllurinn að kenningum kvenfrelsaranna um gyðju-, móður- og feðraveldi. Móður- og gyðjuveldið boða þeir enn í dag. En það var Marija Gimbutas (Marija Biruté Alseikaité (1821-1994)) hinn víðkunni og mikilhæfi fornleifa- og mannfræðingur, fæddur í Vilnius í Lithaugalandi (Litháen), sem gaf gyðjuhugmyndasmiðunum byr undir báða vængi.
María var kunnur vísindamaður, m.a.fyrir gyðjurannsóknir sínar, samanteknar í bókinni „Gyðjumenningunni“ (The Civilization of the Goddess), sem út kom 1991. Fornleifar og niðurstöður tungumálarannsókna túlkaði hún á þann veg, að í Evrópu hefði ríkt gyðju-, móður- og kvenmiðuð (gynocentric, matristic) steinaldarmenning, sem einkenndist af jafnræði, jöfnuði, kvenvirðingu og friðsemd. Þessi menning var, samkvæmt túlkunum hennar, upprætt af herskáum föðurveldis- eða karlveldisþjóðflokkum (androcratic, patrhiarchal) frá steppunum austan Svartahafs eða hinni fornu Evrópu, sem hún kallar svo.
Kenningar Maríu hafa aukið andagift smiðum gyðju- og nornatrúarbragða, þar sem dýrkaður er frjósemismáttur samlyndis- og jafnréttiskvenna í nánu sambandi við hrynjandi náttúrunnar, firrtar tortímandi og kúgandi körlum, sbr. bók Starhawk (Miriam Simos), „Vafningsdansinn: upprisa hinna fornu gyðjutrúarbragða“ (The Spiral Dance. A Rebirth of the Ancient Religion of the Great Goddess). (Starhawk þessi hefur staðið að gerð heimildarmyndar um Maríu, „Tímanna tákn“ (Signs Out of time)).
Fyrstu hugleiðingar Maríu um gyðjumenninguna komu út um það leyti, sem önnur bylgja kvenfrelsunar reið yfir (á sjöunda og áttunda áratugi síðustu aldar). Kvenfrelsarar gripu hugmyndir hennar á lofti, enda hentuðu þær vel spuna þeirra um kúgun karla.
Bandaríski fornleifafræðingurinn og umsjónarmaður safns Maríu, Ernestine Elster, segir: „Það voru kvenfrelsarar, sem í hugmyndum Maríu fundu þá fræðimennsku, sem þeir vonuðu að styðja myndu hugmyndir þeirra sjálfra um, að Guð væri kona. Maríu var lyft til hæstu hæða af hópi áhugasamra kvenna og karla. Sjálf leit hún aldrei um öxl.“
Kvenyndissamfélaginu var sem sé rústað af morðóðum þjóðflokkum að austan og enn var höggvið í sama knérunn, þegar kristni var lögtekin í Rómarveldinu. En, en! Hin forna trú lifði í leynum. Því var það, að kirkjan réðst til atlögu gegn hinni fornu gyðjutrú á fjórtándu öldinni. Uppræta skyldi hana endanlega, segja kvenfrelsararnir. En það tókst kirkjunni þó ekki. Ýmis konar djöfladýrkun, blót og fórnir, lifa enn góðu lífi.
Úr hópi frumherja fyrstu bylgju kvenfrelsunar hafði Matilda Joslyn Gage (1826-1898) hreyft hugmyndum þess efnis, að kirkjan hefði dulbúið útrýmingu stoltra, sjálfráðra og státinna kvenna sem nornaveiðar á miðöldum. En „karlnornirnar“ fengu ekki sömu athygli.
Norðmaðurinn, framkvæmdastjóri Nató, Jens Stoltenberg, er kunnur að friðarspeki sinni. Vegurinn til friðar er vopnum stráður, segir hann. Mette minnkabani, sem einnig er spakur leiðtogi, segir það friðvænlegan gjörning að rýja Danmörku inn að vopnaskinninu og senda vígtólin til Úkraínu, svo berjast megi til síðasta Úkraínukarls – og drepa marga Rússa í leiðinni.
Í áróðursmynd um viðhorf og aðstoð Svía er haft eftir eistneskum herfræðingum, að takist Úkraínumönnum að drepa eitt hundrað þúsund rússneska hermenn á ári, sé sigurinn vís í frelsisstríðinu við Rússa. Að sögn eru þeir langt komnir með þessa slátrun fyrir 2024, svo þess vegna vinna Úkraínumenn og Nató stríðið á næsta ári.
Stríðsstjórnin í Stokkhólmi hefur sent ógrynni vígtóla til Úkraínu. Í fyrrgreindri áróðursmynd, sem er býsna kjánaleg á köflum, er ýjað að því, að Gripen herþoturnar kynnu að rata til Úkraínu eins og F15 hafa þegar gert. Það er líklega rík þörf á. Ein þeirra hefur þegar verið skotinn niður með reyndasta orrustuflugmanni Úkraínumanna. Hvílík óvirðing fyrir mannslífinu og sóun fjármuna!
Eins og kunnugt er hafa Norðmenn líka sent alls konar drápsleikföng suður eftir. Þeir gerðu eins og Svíar, sendu forna herbíla, sem ryðguðu í geymslum. Vopnaiðnaður Norðurlandanna er hrokkinn í gang svo um munar. Allir græða í kauphöllunum. Útgjöld til varnamála hækka og skattgreiðendur verða fátækari. Norðmenn hafa lagt inn vopnapöntun fyrir himinháar upphæðir. Það má vart á milli sjá, hvor múgsefjunin er öflugri, ógnin af Rússum eða veirunum.
Pólverjar liggja heldur ekki á liði sínu. Þeir hafa bruðlað 3.3% af þjóðarframleiðslunni til stríðsins í Úkraínu – og fjárstuðnings við spillta úrvalsdeild stjórnmálamanna. Þar er m.a. til milljarðamæringinn, Volodymyr Zelensky, að finna.
Reyndar hafa Úkraínumenn sjálfir hafið framleiðslu á langdrægum flugskeytum, „Palianytsia.“ Og til viðbótar þeim úkraínsku koma sænsk, ef trúa má upplýsingum úr fyrrgreindri áróðursmynd. Það eru engar hömlur á notkun þeirra. Svíar vilja tryggja frið í höfn.
Þórdís Kolbrún Reykfjörð Gylfadóttir, hefur sent Volodymyr vota kossa (þó ekki franska), teppi, prjónles og skó, ásamt nokkrum milljörðum (minnir mig) og þotu til að ferja hunda og ketti til Íslands. Þar er skortur á slíkum kvikvendum. Því eins og Þórdís Kolbrún segir hátt og snjallt; Úkraínumenn eru að verja frelsi Íslendinga. Það er ekki nema von, að hún hafi slitið stjórnmálasambandi við rússnesku ruddana.
Sergei Lavrov, sem Bogi Ágústsson segir bulla, bullaði enn og aftur um daginn. Þá minnti hann óvitana í Washington á það, að hættulegt sé að leika sér með eldspýtur. Það gæti kviknað í. Óvitarnir virðast ekki hafa áttað sig á því, að nú eigi þeir í höggi við kjarnorkuherveldi – eitt og jafnvel tvö – og stórveldi eins og Íran, sem er í stakk búið til verja sig og greiða óvinunum þung högg.
Bandaríkin (Nató) komast ekki lengur upp með að ráðast á fólk, þar sem litlar varnir eru fyrir. Nú svara „gæsirnar“ árásunum og jafnvel með fullkomnari vopnum en „veiðimennirnir“ ráða yfir. Sýnd veiði en ekki gefin.
Vopn streyma bæði til Úkraínu, til að glæða innrás Nató í Rússland auknu lífi, og til Miðausturlanda. Þar ætla Bandaríkjamenn og Bretar sér að verja Ísrael. Ráðamenn þar á bæ eiga þann draum (bókstaflega) heitastan að tæla Vesturlandaþjóðir inn í opið stríð við Íran og hinar andspyrnuþjóðirnar.
Barnamorðinginn, Brjálaði-Bensi, og viðundrið Volodymyr, reyna báðir að tæla Vesturlönd til stríðs. Volodymyr, sem er Gyðingur, á foreldra sína í Ísrael. Honum rennur því blóðið til skyldunnar að styðja Ísraelsstjórn.
Flugvélamóðurskip Bandaríkjamanna eru búin kjarnorkuvopnum og Ísraelsmenn hafa sín til reiðu. Rússneskir herforingjar velta því nú fyrir sér, hvort tilgangurinn með eyðileggingu radarstöðva þeirra í suðri hafi verið liður í undirbúningi að kjarnorkuvopnaárás úr Miðjarðarðhafi og Persaflóa. Af því tilefni urðu ummæli Sergei til.
Harmleikurinn á jörðu niðri í Úkraínu heldur áfram. Sigurvíman er runnin af stjórnmálamönnum og fjölmiðlum í Villta-vestrinu – nema þeim sænsku. Nató/úkraínsk yfirvöld sendu öflugustu sveitir sínar til innrásar í Kursk hérað til að ná valdi yfir kjarnorkuveri þar um slóðir. Þeim varð ekki kápan úr því klæðinu. Nú berjast aðallega óreyndir og ófúsir stráklingar á austurvígstöðvunum, sem fórna skal á altari illsku, heimsku og hagsmuna.
Vonandi rís úkraínska þjóðin gegn kvölurum sínum, áður en síðasti Úkraínumaðurinn fellur. Vonandi rennur það líka upp fyrir Úkraínumönnum, að þeir séuð peð á taflborði Alþjóðaauðvaldsins og málaliða þess í stjórnum Vesturlanda.
Robert Kennedy hefur útskýrt þetta með einföldum hætti. Fjárfestingasjóðurinn, „Svartiklettur,“ (Black Rock) á bæði vopnaframleiðslufyrirtækin og landbúnaðarfyrirtækin, sem eru að kaupa upp „svörtu moldina“ Úkraínumanna. Ófétin stunda það sama víða um heim.
Áður en að því kæmi, kynni þó spilaborgin að falla um sjálfa sig, efnahagslega og hernaðarlega. Úkraína er á hausnum, lánin falla og lánveitendur gjalla. Það sverfur að fjárhagi Breta t.d. Sama á við um Frakka og Þjóðverja.
https://www.globalpolitics.se/robert-kennedy-junior-forklarar-kriget-i-ukraina-pa-3-minuter/ https://www.urmedium.net/c/presstv/130630 https://www.rt.com/russia/603345-lavrov-ukraine-israel-wars/?utm_source=substack&utm_medium=email https://korybko.substack.com/p/lavrovs-comparison-of-israel-and?utm_source=post-email-title&publication_id=835783&post_id=148360644&utm_campaign=email-post-title&isFreemail=true&r=ry8jq&triedRedirect=true&utm_medium=email https://gilbertdoctorow.com/2024/08/27/for-russia-recovering-kursk-is-no-walk-in-the-rose-garden/ https://mearsheimer.substack.com/p/the-nonsensical-kursk-offensive?utm_source=post-email-title&publication_id=1753552&post_id=148122454&utm_campaign=email-post-title&isFreemail=true&r=ry8jq&triedRedirect=true&utm_medium=email https://korybko.substack.com/p/10-reflections-on-ukraine-after-its?utm_source=post-email-title&publication_id=835783&post_id=148102626&utm_campaign=email-post-title&isFreemail=true&r=ry8jq&triedRedirect=true&utm_medium=email https://steigan.no/2024/08/sorgelig-uavhengighetsdag-for-ukraina-store-tap-i-kursk-og-donbass/?utm_source=substack&utm_medium=email https://korybko.substack.com/p/five-ways-that-ukraines-invasion?utm_source=post-email-title&publication_id=835783&post_id=148098699&utm_campaign=email-post-title&isFreemail=true&r=ry8jq&triedRedirect=true&utm_medium=email https://gilbertdoctorow.com/2024/08/24/pressure-from-russians-on-vladimir-putin-to-escalate/ https://maratkhairullin.substack.com/p/specific-authors-of-the-ukrainian?utm_source=multiple-personal-recommendations-email&utm_medium=email&triedRedirect=true https://korybko.substack.com/p/russias-capture-of-pokrovsk-could?utm_source=post-email-title&publication_id=835783&post_id=148033114&utm_campaign=email-post-title&isFreemail=true&r=ry8jq&triedRedirect=true&utm_medium=email https://korybko.substack.com/p/ukraine-might-be-gearing-up-to-attack?utm_source=post-email-title&publication_id=835783&post_id=148135940&utm_campaign=email-post-title&isFreemail=true&r=ry8jq&triedRedirect=true&utm_medium=email https://steigan.no/2024/08/hvorfor-jeg-er-realist/?utm_source=substack&utm_medium=email https://www.youtube.com/watch?v=FmYeIMmyU3U https://www.youtube.com/watch?v=ViglslS-7gk https://korybko.substack.com/p/the-czech-president-shared-some-interesting?utm_source=post-email-title&publication_id=835783&post_id=148133296&utm_campaign=email-post-title&isFreemail=true&r=ry8jq&triedRedirect=true&utm_medium=email https://steigan.no/2024/08/kollapsen-pa-donbass-fronten/?utm_source=substack&utm_medium=email https://www.youtube.com/watch?v=K1RXDNDolO0 https://steigan.no/2024/08/pengene-fosser-inn-til-vapenprodusentene-midt-i-de-globale-spenningene/?utm_source=substack&utm_medium=email https://jackrasmus.com/2024/08/26/a-tale-of-two-offensives-endgames-in-the-ukraine-war/ https://korybko.substack.com/p/poland-finally-maxed-out-its-military?utm_source=post-email-title&publication_id=835783&post_id=148293308&utm_campaign=email-post-title&isFreemail=true&r=ry8jq&triedRedirect=true&utm_medium=email https://www.youtube.com/watch?v=B8igxfGfvqE https://steigan.no/2024/08/kiev-var-front-i-donbass-har-kollapset/?utm_source=substack&utm_medium=email https://gilbertdoctorow.com/2024/08/30/zelenskys-silence-on-f-16-crash-raises-eyebrows-wion-fineprint/ https://www.youtube.com/watch?v=bVfnRDF9vIc https://www.youtube.com/watch?v=dNBgzOZ0fkA https://steigan.no/2024/08/de-hemmelige-vapenkjopene-til-30-milliarder-kroner/?utm_source=substack&utm_medium=email https://www.globalpolitics.se/hur-sverige-gar-med-i-kriget-i-ukraina-mot-ryssland/
Færa mætti rök að því, að rætur kvenfrelsunar liggi í fyrstu „litaskrúðsbyltingu“ (color revolution) sögunnar, þ.e. frönsku byltingunni árið 1789. Þar tókust í meginatriðum á borgarastétt, sem óðum óx fiskur um hrygg, og svo konungs og aðalsveldi.
Bankamenn, sem höfðu gert sig heimakomna í Frímúrarareglunni og stofnað höfðu ”Ljósálfaregluna” (Illuminati) í Þýskalandi, voru í þann mund að taka fyrstu skrefin til heimsyfirráða.
Illuminati stofnuðu Gyðingarnir, Johann Adam Weishaupt (1748-1830) og Meyer Amschel Rothschild (1744-1812), á síðari hluta 18. aldar. Meyer Amschel var stofnfaðir alþjóðlegs bankaættarveldis, sem enn er við lýði. Félagsskapurinn tók að einhverju leyti yfir reglu Frímúrara. Þetta „sambrædda“ leynifélag hinna ríku og áhrifamiklu hafði heimsbyltingu á stefnuskránni - með öllum tiltækum ráðum.
Stríð hafa verið mikilvæg féþúfa ættar Rauðskjöldunga. Meyer Amchel blandaði sér í sjálfstæðisbaráttu Bandaríkjanna eins og borgarastríðið síðar. Hann veitti konungi Breta, George William Frederick III (1738-1820), lán til að greiða fyrir leigu á víðfrægum málaliðum Hessen, sem börðu á uppreisnargjörnum landnemum í breskum nýlendum vestan hafs í sjálfstæðisstríðinu (1775-1783).
Lánveitingar til stríðsrekstrar voru einnig kunnar í ítalska bankaveldinu. Napóleonsstríðin á árabilinu 1792-1815 voru sömuleiðis fjármögnuð af bankaveldinu.
Jafnframt var sótt í digra sjóði Rauðskjöldunga til að fjármagna stóra drauma þeirra um þróun veraldar og eigið ríki. Það ríki varð Ísrael. Áætlunin var vægast sagt stórkostleg. Hún var/er þessi:
Afnema allar ríkisstjórnir, afnema einkaeign og arf, uppræta þjóðerniskennd, kristni og fjölskylduna, skapa eina alheimsstjórn og koma á nýrri heimsskipan.
Ungur „kvenfrelsari“ frá Englandi, Mary Wollstonecraft (1759-1797), sótti París heim á þessum ógnarárum, þar sem svokallaðir Jakobínar (kenndir við klaustur Jakobína) kyntu undir réttmætri óánægju með konung og aðal. Þeir voru á mála hjá bankaauðvaldinu. Ætt Rauðskjöldunga (Rothschild) kom við sögu eins og hún hefur gert æ síðan.
Mary lagði drög að annars konar byltingu í Englandi, þ.e. byltingu gegn fjölskyldunni og hefðbundnum tengslum kynjanna, einkum í kynlífi. Frjálst kynlíf var mál málanna eins og í hippahreyfingunni á síðustu öld.
Í Frakklandi var Mary „ástrík“ mjög, var m.a. ástkona hina litríka stjórnmálamanns með ásjónurnar sex, Charles Maurice Duc de Talleyrand-Périgord (1754-1838). Hann tók m.a. þátt í að semja frelsisyfirlýsingu frönsku byltingarinnar og gerðist ráðgjafi Napoleons Bonaparte (1769-1821). Það var þó ekki Talleyrand, sem bjargaði henni frá frú Gilljóntínu (fallöxinni, Guillotine), heldur bandarískur barnsfaðir hennar. Talleyrand var um tíma sendiherra Frakka í Lundúnum.
Mary var í senn lífslistamaður, aðgerðasinni og rithöfundur. “Árið 1792 kom út bók hennar, „Til varnar réttindum kvenna [Málsvörn kvenna],“ þar sem hún rís gegn kenningum [Jean-Jacques] Rousseaus [1712-1778] um stöðu kvenna. Hún gerir kröfu um jafnan rétt karla og kvenna til menntunar, vinnu og þátttöku í stjórnmálum. Sömu siðgæðiskröfur séu gerðar til beggja [kynja]. Allir séu jafnir fyrir lögum og fái sömu laun fyrir sömu vinnu. Konum beri að efla andlegan þroska sinn og hætta aða vera leikföng í höndum karla.“ (Ólafur Jens Pétursson. Hugmyndasaga. M&M, Rvk. 1989, bls. 177.)
Svo ritaði Mary í „Málsvörn kvenna“ (Vindication of the Rights of Women)1792, þrem árum, eftir upphaf frönsku byltingarinnar. Hefur hún reynst sannspá?:
„Svo fremi, að karlmenn myndu af veglyndi sínu losa okkur, konur, úr læðingi, og gera sér að góðu samneyti í skynsemi í stað þrælslundaðrar undirgefni af okkar hálfu, værum við athugulli dætur, alúðlegri systur, tryggari eiginkonur og skyni gæddari mæður – í einu orði sagt, betri borgarar. Við myndum þá unna körlum í sannleika, vegna þess, að við myndum læra að meta okkur sjálfar að verðleikum.“ …
„Ég hef lengi litið svo á, að sjálfstæði væri hin æðsta blessun lífsins, rót sérhverrar dyggðar. Og sjálfstæði mitt skal ég tryggja um aldur og ævi með því að stilla þörfum mínum í hóf, jafnvel þó ég þurfi að herða sultarólina (live on barren heath).“
„Það væri að æra óstöðugan að gera skil öllum tilbrigðum eymdar, ósanngirni, forsjár og sorga kvenna, sem stafar af því almenningsáliti, að þær séu fremur fæddar tilfinningaverur, heldur en skynsemisverur, og að öll völd, sem þeim falli í skaut, helgist af töfrum og vanmætti.“
Tveim árum fyrr, þ.e. 1790, gaf Mary út hefti með titlinum: „Málsvörn karla“ (A Vindication of the Rights of Men), ádeilu á írsk-breska spekinginn, rithöfundinn og stjórnmálamanninn, Edmund Burke (1730-1797). Í ádeilu hennar fólst krafa um frelsi allra manna og lýðréttindi óháð stöðu. María tók afstöðu með frönsku byltingunni.
Eftir heimkomuna frá París með barn upp á arminn, giftist Mary Wollstonecraft enska heimspekingnum og blaðamanninum, William Godwin (1756-1836), þrátt fyrir hrifningu sína af sjálfstæði. Það var þraut að vera einstæð móðir.
William er talinn faðir heimspekilegrar stjórnleysishyggju (anarchism). Ríkisstjórn taldi hann uppsprettu spillingar, sem stuðlaði að ósjálfstæði og fákænsku. Hann ól þá von í brjósti, að aukin þekking, siðgæðisþroski og innsæi, yrði til þess, að fyrirbærinu yrði kastað fyrir róða, sem og öðrum stofnunum eins og hjónabandinu. William var einnig liðtækur rithöfundur og áberandi í menningu frjálslyndra listamanna í Lundúnum um aldamótin 1800.
William og Mary áttu dótturina, Mary Godwin Wollstonecraft Shelley (1797-1851). (Svo hörmulega vildi til, að móðir hennar lést skömmu eftir fæðinguna.) Nítján ára gömul skrifaði Mary yngri dulhyggju- og hryllingssöguna, Frankenstein, árið 1818. Frankenstein er að sumu leyti fyrirmynd að mannslíkjunum eða vélmennunum, sem nú eru framleidd.
Innblástur sótti Mary m.a. til afleiðinga eldgossins í Indónesíu, Tambora, sem myrkvaði stóran hluta Evrópu, Asíu og Ameríku. Þannig var ástandið, þegar Mary fór í leyfi að Genfarvatni 1816. Í för með henni var unnustinn, skáldið Percy Bysshe Shelley (1792-1822), ungabarn þeirra og stjúpsystir Mary. Claire. Sú var ólétt eftir skáldið Lord George Gordon Byron (1788-1824).
Þau voru öll innilokuð, ásamt öðrum í draugalegri höll, þar sem misklíð óx. Þarna fæddist sem sé „Frankenstein eða nútíma Prometheus“ (Frankenstein, or the Modern Prometheus). „Hvað gerist, þegar menn þykjast vera guðir“ er aðalsöguþráður bókarinnar. Prometheus var guð eldsins í fornri, grískri goðafræði, Títan. Ein goðsagnanna segir, að hann hafi fært mannkindinni tækni og þekkingu.
Alheimsefnahagsráðið (World Economic Forum) og spákonur kvenfrelsunarhreyfingarinnar ætla líka að spreyta sig á svarinu. Þar gerast menn nefnilega guðir. Hinn ungi snillingur, Mary yngri, lagði grundvöll að nýrri bókmenntagrein, þar sem dulúð og tæknihryllingur var í fyrirrúmi.
Enda þótt eldgosið hafi skapað höfundi drungalegt umhverfi, er ekki ólíklegt, að sú menning upplausnar, dulúðar og dulspeki, sem hafði tekið bólfestu í henni og félögunum, hafi haft sín áhrif. Lundúnir voru á þessu méli miðstöð guð- og dulspeki. Skáldskaparfélaganna í draugahöllinni biðu heldur dapurleg örlög.
RSS
Eldri færslur
- Nóvember 2024
- Október 2024
- September 2024
- Ágúst 2024
- Júlí 2024
- Júní 2024
- Maí 2024
- Apríl 2024
- Mars 2024
- Febrúar 2024
- Janúar 2024
- Desember 2023
- Nóvember 2023
- Október 2023
- September 2023
- Ágúst 2023
- Júlí 2023
- Júní 2023
- Maí 2023
- Apríl 2023
- Mars 2023
- Febrúar 2023
- Janúar 2023
- Desember 2022
- Nóvember 2022
- Október 2022
- September 2022
- Ágúst 2022
- Júlí 2022
- Júní 2022
- Maí 2022
- Apríl 2022
- Mars 2022
- Febrúar 2022
- Janúar 2022
- Desember 2021
- Nóvember 2021
- Október 2021
- September 2021
- Ágúst 2021
- Júlí 2021
- Júní 2021
- Maí 2021
- Apríl 2021
- Mars 2021
contact
gudjonelias
ingolfursigurdsson
