Donna Laframboise um kvenfrelsun

Donna Laframboise (f. 1963) er kanadískur blaðamaður, ljósmyndari og rithöfundur, með BA gráðu í kvenna- eða kvenfrelsunarfræðum (women studies). Hún skrifaði árið 1996 bókina, “Konungsdóttirin í ljóranum. Andófssjónarhorn kvenfrelsara á karla, konur og kynjastjórnmál” (The Princess at the Window: A dissident feminist view of men, women and sexual politics). Hér eru kynntir nokkrir úrdrættir úr ritinu (ný útgáfa 2006): (Blaðsíðutölur í sviga.)

„[Hugtakið] kvennavöld hljómar vel. En víkir þú frá Flokksstefnunni munu kvenfrelsunarsysturnar snúast gegn þér eins og úlfahópur væri. Þær munu niðra þig í kynferðislega. Siðferði þitt verður lagt að jöfnu þeirra, sem afneita útrýmingu milljóna manna. Þú verður ásökuð um soraskrif“ (3)

„Allt, sem kvenfrelsararnir eru ósammála, er kynfólska. Það er kvenfæð. Það er hatursorðræða. Það er áróður.“ (14)

„Verulegur hluti kvenfrelsunargreininga hefur fengið bólfestu í refsilöggjöf, reglugerðum um menntun og leiðbeiningum handa lögreglu.“ (51)

„Þegar mál verða flókin, leitast kvenfrelsararnir við að þagga umræðu niður og kæfa andmæli.“ (83)

„Kvennahreyfing, sem krefst þess, að allar frásagnir um kynofbeldi eigi við rök að styðjast, sama, hvað á dynur – og uppnefnir vantrúaða sem „afturkippara“ (backlaher) – stundar kvenfrelsun, sem leggur meiri áherslu á eigin kreddu en líf raunverulegra kvenna.“ (91)

„Um þessar mundir snýst kvenfrelsun um það velja staðreyndir og tölur, sem falla að rökfærslu þeirra, en leiða hugann frá öllu öðru.“ (109)

„Fyrir augu okkar ber hreyfingu [kvenfrelsun – feminism], þrungin öfgum og hroka. Hreyfing, sem þrýstir að faðmi sér öfgagikkjum í stað þess að steyta þeim frá sér. Við erum vitni að hreyfingu, sem hvetur til ofstækis gegn körlum, í stað þess að fordæma það.“ (155-156)

„Ungir karlar í dag lifa í veröld, þar sem fólk hefur fátt eitt gott að segja um karlmennsku og [sýnir] jafnvel enn þá rýrari samúð vegna þjáninga þeirra.“ (186)

Hugsun kvenfrelsara samtímans um kynlíf endurspegla að mörgu leyti gamaldags siði. Bæklingar um stefnumótanauðganir gefa í skyn, að ólíkt því sem á við um karla, stundi konur aldrei ágengt kynlíf og láti ekki stjórnast af þrá sinni.“ (220)

Um kyn- og draumóraskáldsögur: „Kynlífsdugur prýðir karla í öllum þessum skáldsögum. Þeir eru ómótstæðilegir, því þeir hafa lag á því að vekja til lífs og fullnægja dýpstu þrám söguhetjunnar. Yrkisefni bókanna er ofuraflið fólgið í þrám kvenna, sem hrista af sér óttann og hefðarfjötrana.“ (229)

„Það er hafið yfir vafa, að mörgum konum þyki slíkir órar [órar um harkalegt kynlíf] óaðlaðandi. En sú staðreynd, að svo margar sækjast eftir því, grefur undan þeirri staðhæfingu, að órar um drottnun, undirgefni, fjötrun, niðurlægingu og nauðgun, megi rekja til sjúks karlmannshuga.“ (231)

„Áratugum saman hafa kynórasögur verið færðar í letur af kvenhöfundum.“ (232)

Um lofsamleg viðbrögð við Andrea Dworkin (1946-2005) á ráðstefnu í Kanada: Mér stendur stuggur af þeirri „staðreynd, að fólk í valdastöðum, sem tekur ákvarðanir um líf annarra mannvera í starfi sínu sem löggjafar og félagsráðgjafar, klappi lof í lófa þvílíkum brjálæðingi.“ (250)

„Kvennahreyfingunni má þakka margar jákvæðar, sanngjarnar og skynsamlegar breytingar. En ómerkileg kvenfrelsunarhugsun hefur um þessar mundir vond áhrif á líf fólks.

Konur jafnt og karlar hafa verið ásökuð um mannát af dætrum, sem – með liðsinni kvenfrelsunarsállæknanda – hefur verið talin trú um, að þær hafi þegar á bleyjustigi verið misnotaðar við helgiathafnir.

Konur jafnt og karlar mega þola, að mannorð þeirra sé svert af kvenfrelsurum, [sem] í yfirlæti sínu kalla þá, sem ekki fylgja þeim að málum, svikara, athyglissjúklinga, andkvenfrelsara, kynþáttaníðinga, samkynhneigðarfælur og helfararafneitendur.

Konur jafnt sem karlar kenna ugg í brjósti við ógnvænlega sjálfsmorðstíðni ungra karlmanna. Andvana karlmannslíkami var einhverju sinni sonur konu.

Konur jafn sem karlar finna til þess, þegar samfélagið hvetur konur til að líta á sjálfar sig sem fórnarlömb í deiglunni.

Konur jafnt sem karlar tapa, þegar latt er til heilindaumræðu um kynlíf kvenna.

Konur jafnt sem karlar missa fótfestuna í lífinu, þegar einn úr fjölskyldunni er ákærður fyrir kynferðislega árás fyrir þá sök að reka einhverjum koss.

Ríkjandi kvenfrelsun í Norður-Ameríku er komin á alvarlegar villigötur. Kominn er tími til, að heiðarlegt og sanngjarnt fólk láti það í ljósi.“ (266-67)

„Það er tími til kominn, að við horfumst í augu við, að … [nýliðin] öld er … vitnisburður um velvilja karlmanna.“ (269)

„Í ljósi bræði og öfga kvenfrelsara um þessar mundir, er auðvelt að gleyma því, að það voru karlkyns stjórnmálamenn, sem veittu konum kosningarétt.“ (269)

„Hugtökin um jafnrétti, réttlæti, sanngirni og heiðarlega keppni (fair play) urðu öll til í samfélögnum, þar sem karlmenn höfðu tögl og haldir.“ (269)

„Það er ógnþrunginn svipur með ríkjandi kvenfrelsun á okkar tímum og öðrum tilkomumiklum fyrirætlunum, sem í upphafi var ætlað að skapa betri heim, en lyktaði með slátrun milljóna manna og innilokun annarra í tortímingarbúðum, fangelsum og vitfirringahælum.“ (271)

„Látum oss endurheimta skynsemi, samúð og umburðarlyndi í sambúð kynjanna.“ (272)

Donna Laframboise. Hrakfarir kvenna og umhverfis

Donna Laframboise (f. 1963) er kanadískur blaðamaður, ljósmyndari og rithöfundur, með BA gráðu í kvenna- eða kvenfrelsunarfræðum (women studies). Hún hefur þó rekist illa á þeim vígstöðvum eins og fleiri gáfaðar konur, sem kenna sig við kvenfrelsun. Hún auðkennir sig nú sem frjálslyndiskvenfrelsara (libertarian feminist). Eiginlegir kvenfrelsarar úthúða henni sem andkvenfrelsara, helteknum hatursumræðu um konur - eins og þeim er tamt. Donna skrifaði árið 1996 bókina, “Konungsdóttirin í ljóranum. Andófssjónarhorn kvenfrelsara á karla, konur og kynjastjórnmál,” (The Princess at the Window: A dissident feminist view of men, women and sexual politics), þar sem hún vefengir flestar ríkjandi kennisetningar kvenfrelsunar. Bókin var endurútgefin tuttugu árum síðan með ítarlegum inngangi og aðfaraorðum.

Í umræðum um ofbeldi og kynferðislega misnotkun nemenda við skóla fyrir vandræðastúlkur í Ontario (Grandview Training School for Girls) - undir stjórn konu - beindi Donna sjónum að einni þessara kennisetninga, þ.e., að konur séu konum bestar, að konur séu körlum betur til uppeldis fallnar og að konur séu firrtar allri illsku. Það kom illa heim og saman við reynslu þeirra þrjú hundruð kvenna, fyrrum nemenda, sem lifað höfðu af vistina. (Kvenfrelsararnir kalla það “aflifendur” – “survivors,” þegar karlar eru ofbeldismennirnir.)

Donna hefur víða komið við. Hún hefur t.d. beitt sér í umhverfismálum og skoðað spillinguna í kanadísum kvennaathvörfum. Þar uppgötvaði ég, segir hún: „fjárhagslega óreiðu, veikburða ábyrgð, ákærur um afbrot, lögsóknir, fjöldauppsagnir og grimmileg innbyrðis átök. … Umfram allt vakti ég athygli á, að þjónusta, sem væri til þess ætluð að skapa öruggt umhverfi, ylli aftur á móti tjóni.“ (Tilvitnun úr fyrstnefndu bókinni, bls. 2.)

Donna hefur ríka réttlætiskennd til að bera. Hún stóð í fylkingarbrjósti, þegar barist var fyrir endurupptöku dóma Guy Paul Morin (f. 1961), sem sat saklaus í fangelsi í sextán ár, fyrir nauðgun og morð á nágrannastúlku.

Það er tvennt, sem einkum gerir Donnu að sérkennilegum kvenfrelsara; 1) skarpskyggni og hæfileikar til að rökræða staðreyndir; 2) dálæti hennar á frelsi – ekki síst málfrelsi. Hún sat um árabil í stjórn „Kanadísku samtakanna um borgaraleg réttindi“ (Canadian Civil Liberties Asssociation). Því má skilja gagnrýnið viðhorf hennar til allra handa rétttrúnaðar eins og t.d. hamfarahlýnunar og kvenfrelsunar.

Donna hefur einnig skrifað bók um umhverfismál, ”Vandræðaunglingurinn, sem af misgáningi var talinn fremsti sérfræðingur heims um umhverfismál,” (The Delinquent Teenager Who Was Mistaken for the World’s Top Climate Expert). Þar brýtur hún m.a. til mergjar skýrslu Alþjóðlegs sérfræðingaráðs á vegum Sameinuðu þjóðanna (Intergovernmental Panel of Climate Change (IPCC)) um umhverfismál. Það er trúlega vænting flestra, að þar sitji að skrafi og rannsóknum úrvalshópur vísindamanna úr víðri veröld. En samkvæmt rannsóknum hennar er því alls ekki að heilsa. Skýrsluhöfundar eru flestir miðlungar á sínu sviði, hálfskólaðir sérfræðingar og námsmenn – að ógleymdum snotrum aðgerðasinnum. Verulegur hluti undirstöðugagna skýrslunnar er vísindalega vafasamur.

Þetta minnir óneitanlega á aðra stofnun Sameinuðu þjóðanna, kvenfrelsunaráróðursdeild samtakanna, „UN Women.“ Vísindin á þeim bæ eru þó líklega enn þá miklu lakari en hjá IPCC.

Donna hefur í umboði „Stefnumótunarstofnunar um hlýnun hnattarins“ (Globel Warming Policy Foundation) skrifað skýrslu um efnið. Stofnunin hefur aðsetur í Lundúnum. Skýrsla kom út árið 2016. „Þar er útskýrt, að helmingur allra útgefinna vísindagagna [um efnið] gæti verið út í hött, þar með taldar rannsóknir á loftslagi, sem liggja til grundvallar áætlunun stjórnvalda með svimandi háa verðmiða (trillion dollar).“ (Tilvitnun úr fyrstnefndu bókinni, bls. 273)

Hér er áhugaverður fyrirlestur, sem Donna hélt í Melbourne í Ástralíu fyrir níu árum síðan.

https://www.youtube.com/watch?v=pGPqV_Fwo4Q

Deborah Powney og vesalings karlarnir

Deborah er óvenjuleg kona, bresk að þjóðerni. Hún var gift kona og starfaði í viðskiptageiranum. Því miður var hún óheppin í hjónabandinu. Eiginkarlinn beitti hana ofbeldi. Hún ákvað því að binda endi á sambandið. Við tók þrautaganga í réttarkerfinu. Þessi reynsla var Deborah áskorun, sem beindi henni inn á aðrar brautir í lífinu. Hún tók að nema sálfræði og er nú að leggja lokahönd á doktorsritgerð sína við háskólann í Mið-Lancaster á Englandi, sem fjallar um karla sem fórnarlömb heimilisofbeldis. Leiðbeinandi hennar er Nicola Grahm Kevin, þekktur vísindamaður á sviði heimilisofbeldis.

Í fyrirlestrinum gerir Deborah í stuttu máli grein fyrir rannsókninni og helstu bráðabirgða niðurstöðum. Rannsóknin er enn þá opin, vilji menn taka þátt. Hún beinir sem sagt sjónum að karlmönnum, en konur eru líka velkomnar.

Undirtektir farið fram úr hennar björtustu vonum. Deborah hafði vonast eftir þrjú hundruð þátttakendum, en nú eru þeir 1347 víðs vegar að, flestir þó frá Stóra Bretlandi, Bandaríkjum Norður Ameríku, Indlandi og Ástralíu.

Rannsóknin er m.a. unnin með skírskotun til laga í Stóra-Bretlandi um þvingunarvaldbeitingu (coercive control - einnig í deiglunni í Ástralíu), sem samþykkt voru árið 2015. Í umræddum lögum er þvingunarvaldbeiting skilgreind sem svo: “Þvingunarvaldbeiting er verknaður eða mynstur verknaða, árásir, ógnanir, niðurlæging og kúgun – eða annars konar misnotkun, í því skyni að meiða, refsa eða hræða fórnarlambið. Valdbeiting felur í sér margs konar tilburði til undirokunar og sjálfstæðissviptingar með því að firra hlutaðeigandi stuðningi, færa sér í nyt atgervi hlutaðeigandi og hæfileika, meina um efni til sjálfstæðis, viðspyrnu og flótta – og stjórna daglegu lífi. (Þetta er eins og talað út úr munni kvenfrelsara.)

Þvingunarofbeldi eiginkvennanna í rannsókninni fól m.a. í sér eftirlit með snjalltækjum og tölvum (51%), andspyrnu gegn samneyti við vini og fjölskyldu (56%) og kynlífsbann (47%).

Gögnin sýna, að almannarómur (almæltar goðsagnir) um heimilisofbeldi eiga ekki við rök að styðjast eins og það t.d., að karlar finni ekki til ótta (75% karla eru lafhræddir við kerlur sínar); að körlum líði skárr en konum, sem verða fyrir ofbeldi heima við (um 50% leið bölvanlega); að karlmenn biðji ekki um hjálp (85% höfðu reynt) og að karlar renni af hólmi, því þeir hafi enga ábyrgðartilfinningu.

Karlagreyin voru beitt alls konar ofbeldi. Fjöldi kvenna beitti tiltækum vopnum. Ein þeirra hellti brennandi heitu vatni yfir karl sinn til að trufla svefn hans (alkunn pyndingaaðferð). Margir undu óglaðir við sitt vegna hræðslu um, að kerla myndi taka illsku sína út á börnunum. Þeir gerðu sér grein fyrir, að þau myndu búa hjá henni, eftir skilnað. Sumir elskuðu kerlur sínar, þrátt fyrir allt, og höfðu ekki í önnur hús að venda. Aðrir óttuðust fjárhagslegar afleiðingar skilnaðar og enn aðrir báru orðspor eiginkonunnar fyrir brjósti.

Fyrirlesari bendir á skilgreiningu Alþjóðahjálparsamtaka kvenna (Women‘s Aid) á “kynbundnu ofbeldi:” “Kynbundið er það ofbeldi, sem beinist að konum, vegna þess, að þær eru konur, eða ofbeldi, sem þær verða hlutfallslega oftar fyrir [en karlmenn].”

Deborah gerir einnig að umtali vísindamennsku kvenfrelsunarfræðingana, sem hafa verið iðnir við áróðursrannsóknir á heimilisofbeldi. Hún bendir t.d. á villuljósaáhrifin:

“Villuljósaáhrifin (woozle effect) – einnig þekkt sem tilvitnunarsönnun (evidence by citation) eða villuljós – er það kallað, þegar tíðar tilvitnanir í fyrri rit og skortur áreiðanlegra gagna leiðir á villigötur einstaklinga, hópa og almenning. Fólk fer að trúa því, að um sönnun sé að ræða, þannig að staðleysur öðlast líf sem almannarómur [eða almæltar goðsagnir (urban myths)] og staðreyndaleysur (factoid).” (Deborah Powney)

Þegar niðurstöður fóru að birtast stóð ekki á ofbeldisviðbrögðum frá konum (sérstaklega), með tilvitnun til kvenfrelsunarvísinda, móðgunum, niðurlægingu, ógnunum og hótunum gegn börnum Deborah og henni sjálfri, líflátshótunum einnig. (Þetta hafa verið dæmigerð viðbrögð kvenfrelsara við fólki, sem andæfir fagnaðarerindi þeirra síðustu 120 árin eða svo.)

Það er með Deborah farið eins og mig. Hún ber ugg í brjósti vegna strákanna sinna (úr fyrra og nýju hjónabandi). Ég óttast afdrif afastrákanna minna – og allra annarra afa- og pabbastráka – í karlfordæmingarsamfélagi voru.

En ætli kvenfrelsurum verði ljós skemmdarverkin, sem þeir vinna? Þegar jafn alræmdur kvenfrelsari og Ellen Pence (hugmyndafræðingur Duluth íhlutunarstefnunar við heimilisofbeldi og fjölmargra afleggjara eins og „austurrísku leiðarinnar,“ sem lá alla leið inn á Alþingi Íslendinga, og notuð er við lögregluembætti landsins undir forystu Sigríðar Bjarkar Guðjónsdóttur, ríkislögreglustjóra) lætur sér eftirfarandi orð um munn fara, leyfi ég mér að ala vonarglætu í brjósti:

„Í árafjöld lokuðum við augunum fyrir ofbeldi margra kvenna, fíkniefnaneyslu þeirra og drykkjusýki, svo og harkalegu viðmóti þeirra gagnvart börnum og ofbeldi í þeirra garð.“

https://www.youtube.com/watch?v=-NqwKlRMgTs

Bregður fjórðungi til fósturs í samskiptum kynjanna?

Það mætti færa rök að því, að kynjastríð ríki á Vesturlöndum. Því er von, að margur spyrji þeirrar spurningar; hvað beri í milli kynjanna. Spurningunni er ekki svarað til fullnustu, en sýnt þykir, að um flókinn samleik arfs og umhverfis sé að ræða.

Fjölmargar yfirlitsrannsóknir á sviði þroskasálfræði og skyldra greina síðustu áratuga, gefa m.a. þessar vísbendingar: 1)Drengir eru almennt virkari í móðurkviði. Það fæðast 105 drengir fyrir hverjar 100 stúlkur, en fleiri drengir deyja í frumbernsku. 2)Drengir eru viðkvæmari fyrir röskun í erfðum og efnaskiptum (metabolic) og drengir úr hópi áhættubarna eru almennt síður lífvænlegir en stúlkur í sömu stöðu. 3)Kornabörn af karlkyni neyta almennt fleiri hitaeininga, draga andann dýpra og hraðar og hjarta þeirra slær hægar. 4)Almennt eru stúlkur fljótari “að taka til fótanna,” að setjast upp og skríða, meðan drengir bíða þess að vöðvar og bein eflist. 5)Stúlkur fá almennt fyrr tennur og ná fyrr kynþroska. 6)Drengir taka út líkamlegan vöxt og þroska u.þ.b. þrem til fjórum árum síðar en stúlkur. Fullvaxta karlmenn eru þeir að meðaltali á.a.g. sex þumlungum hærri heldur en konur, vöðvavefur þeirra er um sextíu af hundraði meiri að vöxtum og sjötíu og fimm af hundraði í efri hluta bolsins. 7)Drengir búa hugsanlega yfir betri hæfileika til að sjá innri sjónum (visualize) og handfjatla í þriðju vídd. 8)Máltengdir örðugleikar af öllu tagi eru tíðari hjá drengjum. 9)Reikni- og stærðfræðigáfa gæti almennt verið meiri hjá drengjum. 10)Fínhreyfingar eru þroskaðri hjá stúlkum og þær eru griffilfærari en drengir. 11)Svo virðist sem munur á skynjun, hreyfi- og greindarþroska þurrkist út að miklu leyti, sé þess vandlega gætt að örva kynin með sama hætti. 12) Drengir sýna tilhneigingu til ýgari framkomu og harkalegri leikja. 13)Áhugi ungabarna eins árs gamalla á annars vegar andliti og hins vegar bifreið, er mjög mismunandi. Áhugi stúlkubarna á andlitum er langtum meiri en drengjanna. Sömuleiðis er áhugi þeirra á andliti móður miklu sterkari en drengjanna, sem heldur völdu sér leikföng að áhugaefni. Áhugaleysi á andlitum hjá báðum kynjum tengjast tölfræðilega magni kynvakans, testesteróns, í blóði.

Fræðigreinar eins og þróunarsálfræði (evolutionary psychology), félagslíffræði (sociobiology), þróunarlíffræði (evolutionary biology) , hátternisvistfræði (behavioural ecology) og þróunarlífeðlisfræði (evolutionary physiology) hafa skoðað hátterni kynjanna undir sjónarhorni þróunarkenningarinnar. Meginskýringarhátturinn er hugtakið um aðlögun, þ.e. sú hugsun, að margt í fari fólks megi skilja sem nytsama kosti eða hæfni, sem aukið hefur líkur á því, að tegundin spjaraði sig í lífi og starfi. Þannig má skilja margs konar hegðun, sem fólk auðsýnir enn þann dag í dag í lífsbaráttunni eins og t.d. baráttuna fyrir maka, vernd sinna nánustu, viðhald erfðanna, félagsfærni og samvinnu. Allir þessir þættir eru að einhverju leyti skráðir í erfðirnar. Rauði þráðurinn í þróun tegundarinnar virðist vera sú viðleitni einstaklinga og hópa að tryggja vöxt og viðgang, dulvitað þó.

Leiðir skildu milli kyns apa og manna fyrir um sex til sjö milljónum ára. Neysla tegundarinnar á kjöti jókst til muna fyrir um hálfri þriðju milljón ára. Karlar og feður urðu veiðimenn. Uppviðið varð þurftameira og framfærsluþörfin jókst að sama skapi. Krafan um fósturelju (parental investment) jókst umtalsvert.Líklega hefur föðurástin tendrast fyrir alvöru í hjarta karlsins, þegar hér var komið sögu. Heili tegundarinnar fór að vaxa og dafna til muna. Eldamennska eða suða kom trúlega til sögunnar fyrir einni milljón ára eða svo. Nútímafólk (homo sapiens sapiens) steig sín fyrstu spor í Afríku, að talið er, fyrir tvö hundruð þúsund árum. Lungann úr þessum tíma hefur mannkynið verið veiðimenn og safnarar. Landbúnaðarbyltingin átti sér fyrst stað fyrir um tíu þúsund árum síðan. Erfðabundin arfleið nútímafólks er því svipuð þeirri, sem fólk bjó yfir á fornsteinöld, þegar það reikaði um í ættmennahópum. Hópurinn taldi um hálft hundrað einstaklinga, þar sem konur, börn og unglingar hafa verið í meirihluta. Erfðabreytingar gerast hægt. Hinn kunni líffræðingur, Edward Osborne Wilson (f. 1919) telur, að um eitt hundraði ættliði þurfi til merkjanlegra breytinga á arfi mannsins. Þannig má væntanlega eitt og annað í hegðun okkar útskýra á þessum grundvelli.

Sitthvað áhugavert hefur komið fram um makaval og kynlíf. Áhugi kvenna á kynlífi virðist glæðast umkring egglos; draumórar um aðra „fola“ (heldur en eiginkarlinn) glæðast. (Árvekni maka og eftirlit með konum sínum, þegar þær eru í mökunarhugleiðingum, þróaðist trúlega sem viðbragð við þessu.) Konur í mökunarstuði leita eftir vígreifum maka til undaneldis, leita góðra erfða. Þær beina sjónum að kynþokkanum eða einkennum karlsins eins og; samræmi í vexti, djúpri röddu, sterkum andlitsdráttum, stæðileika, afli, metnaði og völdum. Konur hafa einnig tilhneigingu til að velja maka, sem svipar til föður eða bróður. Einnig höfðar ákveðinn ilmur (frábrugðinn þeirra eigin) til kvenna í mökunarhugleiðingum. Sama á við um ónæmiserfðir. Konur virðast eiga auðveldara með fullnægingu með öflugum mökum. Í rannsókn á fyrirbærinu kom í ljós, að konur, sem að dómi annarra kvenna áttu kynþokkafullan rekkjunaut, voru líklegri til fullnægingar við síðustu samfarir. Líklegt er talið, að lífeðlislegt viðbragð konunnar við fullnægingu tryggi betur að sæðið komist til skila. Makavalið kann einnig að ráðast af dulvitaðri ósk konunnar um að tryggja erfðum sínum viðgang í kynþokkafullum syni. En synir eru vitaskuld líklegri til að dreifa erfðum hennar víðar, en ef um dætur væri að ræða. Hugsanlega gæti makaval formæðranna hafa þróast í þá veru að velja einn karlmann til frjóvgunar og annan til framfærslu og uppeldis afkvæmanna. Konur eru vandlátari við makaval heldur en karlar.

Ofangreint gæti varpað ljósi á þá hegðun kvenna að berjast um bólfarirnar með þekktum körlum eins og t.d. íþróttahetjum (okkar tíma stríðshetjum), frægum körlum og forustukörlum. Það er ekki ýkja langt síðan, að íslenskar unglingsstúlkur bárust á banaspjótum um aðgengi að bóli söngvastráks frá Kanada. Það var fyrir nokkrum áratugum síðan, þegar frelsun kvenna miðaðist við að ala upp mjúka karla, sem jafnvígir væru á brauðbakstur og bleyjuskipti, að ég átti samtal um kynferðislegt aðdráttarafl við glæsilega vinkonu mína, feikn vel menntaða og gáfaða. Hún var kvenfrelsari eða rauðsokka eins og slíkir frelsarar þá voru nefndir. Þegar talið barst að kynhrifningu og kynþokka, brosti hún kankvíslega og sagði með hlátur í hreimnum; „Meðan mjúku mennirnir standa vaktina heima með svuntu á belgnum í fótsniðnu skónum með fjaðursólunum, vokum við yfir líkamaræktarstöðvunum og finnum okkur fagra fola til fjörtaka.“ Þegar konur gera hosur sínar grænar fyrir áhugaverðum fola, leitast þær við teygja á sér og sýnast grennri. Kynþokki og fegurð kvenna hækkar mökunargildi þeirra verulega.

Árið 2014 birtist í tímaritinu, „Psychological Bulletin,“ niðurstaða um fimmtíu yfirlitsrannsókna, sem í meginatriðum studdi ofangreindar hugleiðingar um makaval kvenna. Viðamikil, fjölþjóðleg og vönduð langtímarannsókn undir forystu sálfræðingsins, David Schmitt (f. 1988), sem hleypt var af stokkunum árið 2000 við Brunel háskólann í Lundúnum, virðist enn sem komið er gefa vísbendingar í sömu átt. Óbeinar rannsóknir á fyrirbærinu, gætu einnig gefið vísbendingar: Vönduð bresk yfirlitsrannsókn á faðernisrannsóknum með hjálp DNA greiningar leiðir í ljós gríðarlega sundurgerð í niðurstöðum rannsókna. Rangfeðrun er staðfest í 0.8 af hundraði rannsókna til tæplega þriðjungs þeirra. Rannsakendur draga þá ályktun, að um fjögur af hundraði barna í Bretlandi sé rangfeðraður. Þetta hlutfall er miklu hærra eða drjúgur fjórðungur, þegar um er að ræða rannsóknir vegna gruns feðra um rangfeðrun. Niðurstöður belgískra rannsókna, þar sem beitt var fleiri aðferðum en beinni DNA greiningu erfðaefnis, litu öðruvísi út: „Niðurstaða þessara nýju rannsókna er undrunarefni. Hlutfall skyndikynnafaðernis hefur haldist óbreytt um hundruð ára eða um einn af hundraði í mörgum mannfélögum,“ sagði Maarten Larmuseau, leiðtogi rannsóknarhópsins.

Karlar taka töluvert annan pól í hæðina um makaval, heldur en konur. Það kemur m.a. fram í skemmtilegri rannsókn, sem þróunarsálfræðingurinn, David Buss (f. 1953), gerði í Bandríkjum Norður-Ameríku. Karlar og konur voru beðin um að spyrja einstaklinga af gagnstæðu kyni – valda af handahófi - þriggja spurnina: Viltu eiga með mér stefnumót, viltu líta við í íbúð minni og viltu eiga við mig samfarir. Fimmtíu og sex af hundraði kvennanna var til í stefnumót, sex af hundraði þáði að koma í heimsókn, en engin var tilkippileg til kynmaka. En það voru hins vegar sjötíu og fimm af hundraði karla, fimmtíu af hundraði þeirra þáðu tilboð um stefnumót og sextíu og níu af hundraði vildu gjarnan líta við. Það var reyndar spaugilegt, að nokkrir karlanna, sem ekki vildu þiggja tilboð um bólfarir, afsökuðu sig og báru í bætifláka. Í öðrum rannsóknum ofannefnds hefur einnig komið í ljós, að karlar ruglist fremur í ríminu, hvað túlkun áreita varðar. Þeir eru miklu líklegri, heldur en konur, til að túlka vinsemd (bros, snertingu og því um líkt) sem teikn um kynlífsáhuga. Karlar í leit að rekkjunauti reyna að villa á sér heimildir, gera sig karla í krapinu og lofa stundum ást, sem hvergi er að finna.

Fólk er ekki við eina fjölina fellt í ástamálum. Til að mynda eiga um áttatíu og fimm af hundraði brotin sambönd að baki. Sjálfsagt þykir, að varpa einu sambandi fyrir róða og stofna til annars. (Það var líklega í þessum anda, að leikarinn, Jennifer Love Hewitt, lét sér um munn fara þau fleygu orð, að; „eiginmenn [væru] eins og pönnukökur. Það [væri] engin skömm fólgin í því að losa sig við þá fyrstu.“ Framhjáhald er tiltölulega algengt. Karlar hafa enn sem komið er vinninginn, ef marka má rannsóknir. Uppundir helmingur þeirra á sér frillu til skemmri eða lengri tíma. Rétt tæpur þriðjungur eiginkvenna tekur sér friðil/friðla. (Rannsakendum virðist það hlutfall aukast, annað hvort vegna þess, að konur þori í auknum mæli að gangast við friðlum sínum, eða að þær verði stöðugt frjálslyndari í þessum efnum.) Karlar stofna til skyndikynna eða koma sér upp frillu(m) til að auka fjölbreytni í kynlífi. Fyrir konum vakir aftur á móti að eiga varaskeifu(r), ef til ótíðinda dregur í föstu sambandi/hjónabandi. Annars er það algengt bæði meðal karla og kvenna í föstum samböndum að eiga sér varaskeifur, sem ganga þá oft og einatt undir dulnefninu „baravinur“ eða „baravinkona.“ Konur leita einkum út fyrir samband sitt, séu þær óhamingjusamar. Í tæplega áttatíu af hundraði tilvika verða þær ástfangnar af friðlum sínum. Það á einungis við um karlmenn og frillur þeirra í um þriðjungi tilvika og karlar eru ótrúir maka sínum, hvort heldur þeim líður vel í sambandinu eða ekki. Karlar komast frekar í uppnám við þá tilhugsun, að konur þeirra séu að eðla sig með öðrum körlum, en konur hins vegar, leggi karlar þeirra elsku sína á annan kvenmann. Því má svo við bæta, að svikráð í kynlífi eru algengasta orsök ofbeldis og morða í nánum samböndum.

Því miður fer ekki hjá því, að ofbeldi liti tilhuga- og kynlíf eins og flest svið mannlífsins fyrr og síðar. Viðhorf unglinga eru í þessu sambandi einkar áhugaverð. Rannsóknir á níunda áratugi síðustu aldar á 1700 nemendum í 6. til 9.bekki í BNA, sýndu; að sextíu og fimm af hundraði drengja og fimmtíu og sjö af hundraði stúlkna teldu ásættanlegt, að karlmaður þvingaði konu til samræðis eftir 6 mánaða tilhugalíf; að fimmtíu og eitt af hundraði drengja og fjörtíu og eitt af hundraði stúlkna töldu, að karlmaður mætti þvinga konu til kossa hefði hann eytt miklu fé á hana í tilhugalífinu - eins og tíu til fimmtán dölum. Þá hafði jafnréttisbaráttan ekki náð því stigi, að fólki hugkvæmdist, að stúlkur legðu út „tilhugalífsfé.“

Ofbeldi í ýmsum myndun er jafngamalt tegundinni sjálfri, líka hvað kynlíf snertir. Hugsanlega hefði hún ekki lifað af tilvistarbaráttuna án þess. En vonandi tekst í því illvíga kynjastríði, sem nú geisar, að slíðra sverðin, og taka upp hispurslausa skynsemisrökræðu um eðli kynjanna og þau lögmál, sem um þau gilda í menningu vorri. Það stoðar lítt að berjast með trúarsetningar, óskynsemi og illmælgi að vopni - og grafa skotgrafir. Það reyndist illa í styrjöldum. Því iðulega grafa menn sjálfum sér gröf.

Bettina Mary Arndt og kengúrudómstólarnir

Bettina (f. 1949) er ensk að þjóðerni, en býr í Ástralíu. Hún er sálfræðimenntaður kynfræðingur og starfaði sem slikur um skeið eða þar til fyrir tveim áratugum síðan. Fram að þeim tíma hafði hún verið höll undir kvenfrelsunarfræðin, en sá sig um hönd og berst nú fyrir réttindum karla, sem eru fyrir borð borin í hatrammri og ofstækisfullri baráttu kvenfrelsaranna gegn veikara kyninu. Undanfarið hefur hún beitt kröftum sínum gegn ”kengúrudómstólunum,” sem settir hafa verið á laggirnir til að dæma og ósjaldan ófrægja karlnemendur, sem bornir hafa verið sökum um kynferðisleg ódæði gagnvart skólasystrum sínum. Þulan um svokallaða nauðgunarmenningu er vinsæl meðal vestrænna þjóða. Hugtökin hafa stöðugt bólgnað. Hugtakabólgan er meinsemd hin mesta og skemmir rökhugsun. En eins og öllum ætti að vera ljóst er þess háttar hugsun kvenfrelsurunum venjulega framandi.

Í viðtalinu er vikið að rannsókn á nauðgunarmenningunni í háskólum Ástralíu. Niðurstaðan var býsna niðurdrepandi fyrir kvenfrelsarana. Þegar allur kynferðislegur óskundi af hálfu karla – m.a. að líta konu girndarauga (samkvæmt þolanda eða aflifanda) – var talið, að um það bil 1.5% kvenna hefðu orðið fyrir slíku afbroti. Í BNA virðast rannsóknir benda til þess (afstætt í ljósi mismunandi gagnasafna, aðferða og þýða), að um 0.5% karla nauðgi konum. Það er vissulega 0.5% of mikið, en tæpast faraldur að telja. Konur í nánum samböndum berja jafnvel heldur meira á körlum en öndvert. Í viðtalinu er Bettínu óskað til hamingju með nýfengna orðu sínu frá áströlskum yfirvöldum fyrir afhjúpandi og einarða baráttu fyrir málfrelsi og gildi staðreynda, þ.e. í þessu tilviki andkvenfrelsunarbaráttu. Ætli Katrín eða Guðni eigi slíkar orður í sarpi sínum? Bettína er ein nokkurra afrekskvenna, sem tekið hafa upp hanskann fyrir bleika og blauða karlmenn, sem fæstir bera hönd yfir höfuð sér og gleðjast sumir við, þegar kvenfrelsararnir berja á kynbræðrum þeirra. Þeir eru dæmigerðar undirlægjur. En fen er oft fótum nær en hyggur. Norður-ameríski félagsfræðingurinn, Mikeal Kimmel (f. 1951), sem stýrir rannsóknastofu í karlafræðum á vegum erkikvenfrelsaranna með Jane Fonda (f. 1937) og Gloria Steinem (f. 1934) í broddi fylkingar, hefur nú einnig verið sakaður um kynferðislegt ofbeldi af hálfu kvenkynsnemanda. Það er enginn óhultur, heldur ekki í vígi kvenfrelsaranna.

https://www.youtube.com/watch?v=8_bV2gJFAVE

Athvörf kvennanna og eymd atvinnumennskunnar

(Birtist í Vísi 24. feb. 2020)

"Ofbeldi hefur áhrif á líf milljóna kvenna um allan heim óháð menningu og þjóðfélagshópi og er ein versta birtingarmynd ójafnrar stöðu kynjanna. Talið er að ein af hverjum þremur konum verði fyrir alvarlegu ofbeldi einhvern tímann á lífsleiðinni. ... Kynbundið ofbeldi tekur á sig margvíslegar myndir allt frá heimilisofbeldi og nauðgun til kynfæralimlestinga og nauðungarhjónabanda. Nýleg rannsókn Alþjóðaheilbrigðisstofnunarinnar sýnir þó að heimilisofbeldi er stærsta ógnin við líf og heilsu kvenna og alvarlegt heilbrigðisvandamál um allan heim.... Um helmingur þeirra kvenna sem þolað hafa ofbeldi af hendi maka sinna hafa fengið alvarlega líkamlega áverka og konur sem einhvern tímann hafa orðið fyrir ofbeldi af hendi maka eru tvisvar sinnum líklegri en aðrar konur til að þjást af andlegu og líkamlegu heilsuleysi.“ Svo ritar Guðrún Dögg Guðmundsdóttir árið 2005, þáverandi forstýra Mannréttindaskrifstofu Íslands (nú útsendari sveitarfélaganna í Brussel.) Höfundur er keikur kvenfrelsari.

Alhæfingar, algildingar og staðhæfingar ýmist á grundvelli hugaróra eða vísvitandi skrumstælingar rannsóknaniðurstaða – stundum fölsunar þeirra - eða eigin kvenfrelsunarrannsókna og samantekta úr ársskýrslum kvenfrelsunarstofnanna á borð við Stígamót og Kvennaathvarf, eru undirstaðan að einhliða áróðri fyrir nauðsyn þess, að íslenskir skattgreiðendur pungi út til að bæta eymd kvenna. Karlar eru vitaskuld ævinlega sökudólgarnir. Öðruvísi er sjaldan á þá minnst.

Drífa Snædal, núverandi forsæta ASÍ, áður forstýra Kvennaathvarfsins, og háttskrifaður hugmyndafræðingur Vinstri-Grænna um kvenfrelsun, er líka kynngimagnaður kvenfrelsari. Á sama ári og kvenfrelsunarsystir hennar ofangreind leiddi okkur í sannleikann um karlillskuna um víða veröld, staðhæfði Drífa – jafn áhugasöm um mannréttindi og systirin í trúnni: "Að vera laus við ofbeldi hljóta að vera mannréttindi..." Og það fer varla á milli mála, hverjir séu þrjótarnir: "Það er alveg horft framhjá því að 95% þeirra sem beita heimilisofbeldi eru karlar og 95% sem verða fyrir því eru konur."

Drífa tekur enn djúpt í árinni: „Hér á landi eru þúsundir kvenna og barna sem hræðast hversdaginn. Þau eru ekki örugg heima hjá sér, finna fyrir daglegum ótta, vanmætti og niðurlægingu. ... Ástæðan er kynbundið ofbeldi [þ.e. ofbeldi karla] sem þrífst í skjóli þagnarinnar, ...“

Drífa fer enn á kvenfrelsunarkostum: „Kynbundið ofbeldi er ofbeldi sem karlar beita konur og staðfestir aldagamalt valdamisvægi kynjanna. ... Þannig hefur sameiginlega forsjáin [yfir börnum] gefið ofbeldismönnum enn eitt tæki í hendurnar til að stjórna lífi kvenna og barna, en yfirleitt eru þau stjórntæki sem tiltæk eru, notuð til að halda valdayfirráðum. Kynbundið ofbeldi er svo umfangsmikið vandamál að fullkomlega óábyrgt er að líta fram hjá því við lagasetningu eins og varðandi sameiginlega forsjá. ... Að líta fram hjá ofbeldi karls gegn konu inni á heimilinu er því að líta fram hjá ofbeldi gegn börnum. ... Eins og frumvarpið lítur út í dag er gert ráð fyrir því að foreldrarnir séu tveir einstaklingar sem búa við jafnrétti sín á milli og hafi hag barnsins að leiðarljósi. Algerlega er litið fram hjá félagslegu valdamisræmi milli kynjanna eða því að um ofbeldi geti verið að ræða. ... Ástæða þess að konur samþykkja sameiginlega forsjá þó það sé andstætt hagsmunum barnsins og/eða konunnar getur líka verið undirliggjandi hótun eða ógnun.“

Boðskapur Drífu er í samhljómi við stefnuskrá VG og öfgakvenfrelsara um allan hinn vestræna heim. Samkvæmt hugtaki þeirra um „feðraveldið“ margumrædda felst böl kvenna í ofbeldi karla á öllum sviðum, þó einkum inni á heimilunum, þar sem þeir kúga bæði konur og börn. Faðir er í sjálfum sér skaðvaldur barna sinna.

Það hefur ekki staðið á Alþingi og stjórnvöldum að bregðast við í anda þessa málflutnings. Á þeim vettvangi hafa kvenfrelsarar með VG í broddi fylkingar unnið hvern „stórsigurinn“ á fætur öðrum. T.d. hefur nýlega verið lögleiddur fleirþjóðlegur samningur þess efnis að líta beri á konur sem fórnarlömb karla. Dómarar verða því augljóslega að túlka íslensk lög í því ljósi. Stjórnvöld hafa gripið áróðurinn á lofti og staðfest í umfangsmiklum aðgerðaáætlunum gegn körlum, feðrum.

Undir samstjórn Sjálfstæðisflokks og Framsóknarflokks starfaði á árinu 2003 ein á mörgum svokölluðum „jafnréttisnefndum,“ sem skipaðar hafa verið af íslenskum stjórnvöldum (í tíð Árna Magnússonar, félagsmálaráðherra). Hún hafði þann starfa að úthugsa aðgerðir til að stemma stigu við ofbeldi karla gegn konum eins og hver nefndin á fætur annarri síðan. Tillögur voru t.d. þær að fræða starfsfólk dómstóla, saksóknara og löggæslu um ofbeldi af hálfu karla. Þar að auki skyldi markvisst fjölga konum í starfsstéttum, sem koma að slíkum ofbeldismálum, enda þótt konur væru þar í miklum meirihluta. Það var þó ekki bundið í kvóta eins og tíðkast, þegar auka þarf veg kvenna í þjóðlífinu.

Snemma árs 2009 komst til valda ríkisstjórn VG og Samfylkingarinnar. Í skýrslu velferðarráðuneytis árið 2013 gefur eftirfarandi að lesa: „Markmið áætlunar ríkisstjórnarinnar um aðgerðir gegn ofbeldi karla gegn konum í nánum samböndum miða að því að fyrirbyggja ofbeldi gegn konum, styrkja úrræði fyrir konur sem beittar eru ofbeldi og vinna að verndun barna sem verða vitni að ofbeldi. Þá er þess sérstaklega getið í markmiðum að unnið skuli að úrræðum fyrir karla sem vilja hætta að beita ofbeldi.“ Hvergi er getið um „viðgerðir“ á konum, sem beita slíku ofbeldi u.þ.b. til jafns við karla.

Ríflegir styrkir til Kvennaathvarfs og Stígmóta eru meðal aðgerða stjórnvalda ríkis og Reykjavíkurborgar og í samræmi við stefnuskrá VG, þar sem stendur m.a.: „Standa skal myndarlega við bakið á þeim grasrótarsamtökum sem hafa borið hitann og þungann af ráðgjöf og þjónustu við þolendur [konur]. Sömuleiðis þarf að tryggja meðferðarúrræði fyrir ofbeldismenn [ofbeldiskarla].“ Það þarf varla að taka fram, að rausn VG er sótt í vasa skattgreiðenda.

Ofannefndar áætlanir eru byggðar á kunnáttuleysi og/eða fordómum og/eða vinsældaöflun og/eða ofstæki. Fyrir liggur mýgrútur rannsókna, sem stjórnmálamenn, vilji þeir á annað borð grundvalla stjórnvaldsaðgerðir á upplýsingu og staðreyndum, gætu kynnt sér. Ég læt mér að sinni nægja að nefna eina þeirra frá nágrönnum okkar, Norðmönnum, sem oft vanda til verka. „Það vekur athygli, að þar sem um er að ræða ofbeldi meðal fullorðinna í fjölskyldunni, telja margir viðmælenda [mæðranna] sig [hvort tveggja] aðalofbeldismann og upphafsmann ofbeldisins.“ (Skýrsla 4/2014 um rannsóknir á ofbeldi mæðra gegn börnum frá „Nasjonalt kunnskapssenter for vold og traumatisk stress,“ 4/2014) Þessi niðurstaða endurómar reynsluna frá fyrsta kvennaathvarfi okkar tíma í Lundúnum.

Þrátt fyrir, að staðreyndir tali öðru máli, eru karlar venjulega dregnir til ábyrgðar fyrir heimiliserjur. Til að mynda var í samstarfsyfirlýsingu ríkisstjórnar Samfylkingarinnar og Vinstri grænna frá maí 2009 kveðið á um, að ríkisstjórnin muni grípa til aðgerða til að útrýma ofbeldi karla gegn konum, m.a. með því að lögfesta austurrísku leiðina 10. júní 2011. Þess má geta, Austurríkismenn eru sérlega kappsamir kvenfrelsarar. T.d. átti sér stað árið 2007 fjölmiðlaherferð þar í landi undir herhvötinni „Heittelskuð, heitbundin, höggvin“ (verliebt, verlobt, verprügelt).

Í fyrrnefndu lagaákvæði felst að fangelsa megi ofbeldismann á heimili umsvifalaust, að beiðni konu í sjálfskilgreindri neyð. Lögregluembætti landsins hafa þráfaldlega beitt ákvæðinu til að grípa inn í heimiliserjur. Það kemur ekki á óvart. Það var nefnilega ein aðgerða stjórnvalda, að innræta m.a.lögreglunni og félagsþjónustunni áróður kvenfrelsaranna. Löggjöf og framkvæmd eru, að sögn stjórnvalda, til að stuðla að jafnrétti. Í umdæmi lögreglustjórans á Reykjanesi hefur þessu ákvæði einungis verið beitt gegn körlum á ákveðnu tímabili. VG hefur nú á prjónunum að gera kvenfrelsunaráróðurinn að námsgrein í skólum landsins.

Ósvinna, misrétti og virðingarleysi við hlutaðeigandi börn á sér stað í vitundarbrenglaðri samvinnu lögreglu, félagsmálayfirvalda (barnverndarnefnda, Barnaverndarstofu) og Kvennaathvarfs. Samkvæmt rannsókn Anni G. Haugen (2009) fyrir Rannsóknastofnun í barna- og fjölskylduvernd á viðbrögðum félagsþjónustu og barnaverndar við ofbeldi gegn konum, gegnir Kvennaathvarfið lykilhlutverki, hvað varðar samstarf við stofnanir innan félagsþjónustu, en þær fara með mál kvenna, sem búa við ofbeldi á heimilum sínum og barna þeirra. Fram kemur að mikið traust er borið til starfsemi athvarfsins af hálfu félagsþjónustunnar. (Bergdís Ýr Guðmundsdóttir) Þess má og geta, að Kvennaathvarfið hefur verið verðlaunað af Reykjavíkurborg fyrir jafnréttisstarf.

Beinum sjónum aftur í austur. „Árið 2009 voru birtar niðurstöður norskrar rannsóknar sem náði til allra þarlendra kvennaathvarfa. Rannsóknin skiptist í tvo hluta, megindlegan spurningalista til stjórnenda 50 kvennaathvarfa í landinu (alls eru þau 51) og eigindleg viðtöl við 22 börn á aldrinum 4-17 ára sem höfðu dvalið í slíku athvarfi. [Feður barnanna hafa greinilega ekki verið virtir viðlits.] Helstu niðurstöður rannsóknarinnar voru að börnum fannst staða þeirra oft vera ruglingsleg, þau skorti upplýsingar ... [Á]herslan á að halda staðsetningu athvarfsins leyndri flækti líf sumra, þau þurftu sum hver að ljúga og skipuleggja sögu sína vel til þess að koma ekki upp um staðsetninguna. Í nokkrum tilfellum leiddi það til þess að barnið einangraði sig frá lífinu utan athvarfsins. Þátttakendur kvörtuðu yfir því að hafa ekki fengið mikilvægar upplýsingar um dvöl sína, svo sem hvar þau voru, hver væri ástæða dvalar þeirra og hvað tæki við er dvöl í kvennaathvarfinu lyki.“ ... „Togstreita í tryggð barns við móður er algeng þegar barn sem fylgir móður úr ofbeldisfullu sambandi saknar föður síns eða langar til þess að viðhalda samskiptum við hann.“ (Bergdís Ýr Guðmundsdóttir)

Aðdáun barnaverndaryfirvalda á Kvennaathvarfinu er einskær: „Í einstaka tilvikum hafa konur leitað í Kvennaathvarfið eftir að barnaverndaryfirvöld hafa skikkað þær til að slíta sambúð við ofbeldismann vegna ólíðandi ástands heima fyrir. Þar sem þær hafa ekki haft í önnur hús að venda upplifa þær sig stundum þvingaðar til dvalar í Athvarfinu. Í dagbókarfærslum má finna 26 mál þar sem afskipti Barnaverndar eru skráð, eða 20%.“ (Anni Haugen og Bergdís Ýr Guðmundsdóttir)

Það er víðar en í Noregi að reynt er að skyggnast bak við tjöldin í kvennaathvörfunum. Gerhard Amendt er prófessor við háskólann í Bremen í Þýskalandi. Hann hefur um langt árabil stundað rannsóknir á kynferði og samskiptum kynjanna. Skilnaður og þáttur kvennaathvarfa við úrlausn þeirra hefur komið þar í brennidepil. Honum segist svo frá: „Rannsókn okkar [rannsóknarhópsins] á skilnuðum í Bremen leiddi í ljós, að ofbeldi átti sér stað í [tæpum] þriðjungi tilvika allra skilnaða. Átján hundruð karlar greindu frá líkamlegu eða sálrænu ofbeldi af hálfu maka. Þetta er mun hærra hlutfall, heldur en við venjulegt dagfar, um það bil tíu af hundraði. Í þeim skilnuðum, þar sem um ofbeldi var að ræða, áttu fyrrverandi eiginkonur eða unnustur upptök að ofbeldinu. Rannsóknir sviptu hulunni af ofbeldi kvenna, sem einnig fremja ofbeldi við aðstæður í lífi fullorðinna, þar sem misklíð ríkir. Það er einungis frá sjónarhóli kvennaathvarfa, að karlar eru [einvörðungu] að ofbeldinu valdir. Í stað þess að stuðla að lausn ágreinings við skilnað, hella kvennaathvörfin í raun olíu á eldinn.“

Aukin heldur: „[T]alsmenn kvennaathvarfanna reyna að beita fordómum í því skyni af hafa að engu rétt barns til beggja foreldra.“ ... „Meðan vísindin leitast við að leysa ágreining, hrósa kvennaathvörfin stjórnmálalegum sigri í ljósi fjandskapar gegn körlum.“ ... „Kvennaathvörfin eru heimur án lífsgleði. Og viðleitni til að jafna ágreining í sambandinu hefur verið umsnúið í hugarvíl um tilvistina og jafnvel sjálfshatur. En karlfæð gæti [sem sagt] vísað [umræddum konum] veg.“

„Formælendur kvennaathvarfanna láta sér í léttu rúmi liggja ákúrur þess efnis, að farið sé á skjön við siðferði atvinnumennskunnar, því atvinnumennska er fráleitt þeirra ær og kýr. Þvert á móti nefna þeir sig „skæruliða,“ sjálfsálitinu uppmálaðir. Það endurspeglar viðhorf til kvenna sem fórnarlamba ógnvekjandi karlavalds og almennings, ... Atvinnumennskusiðferðið hefur gagngert vikið fyrir stjórnmálalegum ásetningi. Slíkt gefur þeim [starfsmönnum, formælendum] sjálfsástarstuð og tilfinningu siðferðilegrar upphafningar yfir aðra í veröldinni. Það er góð blanda sjálfsupphafningar og sjálfsfórnar ...“

„Flestir [starfsmanna kvennaathvarfanna] láta sem vind um eyru þjóta [þá staðreynd], að þegar upp er staðið er ekkert gagn í ráðgjöfinni til skjólstæðinganna, sem á náðir þeirra leita, vegna þess, að gagnsleysið er útskýrt sem þvermóðska kvennanna gegn stjórnmálalegu innsæi [ráðgjafanna]. Trúboð (mission) þeirra veitir stærri sjálfsástarfullnægju, heldur en það óárennilega og torsótta verkefni að starfa með ofbeldisfjölskyldum, sem beita líkamstjáningu í stað orða daglegs máls og hafa að öðru leyti ekkert við hvert annað að segja.“

Boðskapurinn er, að „.. konum séu allar bjargir bannaðar og karlar drottni. Þannig viðhalda kvennaathvörfin slitnu talsambandi makanna. Fyrirætlanin er stjórnmálalegs eðlis.“

Ég tek að lokum heilshugar undir heiðræði Gerhards: „Ráðgjöf og lækning verður að vera ómenguð stjórnmálalegri hugmyndafræði, sem einungis á heima í ólýðræðislegum samfélögum.“

Um alþjóðlega karlgeldingardaginn – og fleira smálegt í þeim dúr úr fræðakistu kvenfrelsaranna (úr öllum flóðbylgjunum fjórum)

„Sett er fram tillaga um frumkvæði til fólksfækkunar á heimsvísu. Hún mun á nokkrum áratugum leiða til þess, að karlmenn verði um það bil eitt til tíu af hundraði [mannkyns], í þeim tilgangi að stuðla að friði og grósku í veröldinni.“ Haldið verður upp á alþjóðlegan geldingardag. (Krista Leighanne)

„Karlinn er þrunginn tortímingu; harðneskjulegur [og] sjálfselskur. Hann unnir stríði, ofbeldi [og] sigurvinningi, miklast af sjálfum sér og leggur að fótum sér. Eins og í hinum veraldlega heimi sáir hann í siðferðið ósætti, glundroða, sjúkdómum og dauða.“ ... „Yfirburðir kynferðis okkar sem kvenna eru óendanlegir.“ (Elizabeth Cady Stanton (1815-1902))

„Þarfnast konur land og hers ..; eða kvenfrelsunarútlagastjórn ... ? Eða er málið einfaldara í sniðum? Rúmið á konan, híbýlin á konan; allt land heyrir konum til. Sýni náinn karlmaður ýgi verður hann fjarlægður úr því rými, sem hún hefur óyggjandi og heilagt kall til. Hann verður handtekinn, honum verður meinuð náðun og sóttur til saka. ...

„Mig dreymir um að sjá karl svo lúbarinn, að hann liggi í blóðbaði með skóhæl á kafi í munni sér sem væri epli í gini svíns.“ (Andrea Dworkin (1946-2005)) Mælir með að konur útrými körlum, sem standa í vegi fyrir þeim.

Aurelia Vera er kennari á Kanaríeyjum. Boðskapur hennar í kynfræðslutíma með unglingsnemendum var á þessa leið. Hún beindi orðum sínum til karlkynsnemenda: Væri þú tilkippilegur til geldingar í því skyni, að tryggja konum völd? Hún svarar piltinum sjálf neitandi og segir því næst: „Við þurfum að láta okkur lynda (dabble) úrval [drengja] til geldingar. Ef þú vanaðir son þinn, væri hann ekki fær um að eignast börn. [Aukin heldur] væri honum hlíft við fjölda kynvakastýrðra breytinga, sem hafa í för með sér [aukna] líkamsburði. Þrótturinn kemur úr kynkirtlunum. Svo verða raddir þeirra áfram barnslegar.“

Úr skotæfingabúðum kvenna. Herhvötin hljómar: „Dauðir karla ljúga ekki. ... Dauðir karlar nauðga ekki. ... Leiðin til hjarta karlsins liggur í gegnum brjósthol hans. ... Skotfæri eru af skorum skammti. Það eru ekki karlar.“

„Annað hvort verða karlar að þróast eða verða útdauðir ella. Konur munu einfaldlega stofna fjölskyldur á eiginkarla eða karlelskuhuga einfaldlega vegna þess, að þær eru þegar færar um að sjá um sig sjálfar. Sæðisbankar eiga nóg sæði, svo sérhver kona í veröldinni gæti eignast tvö börn næst öldina. Karlar eru úreltir.“ (Á Íslandi hafa tæplega tvö hundruð konur farið þessa leið árið 2020.) (Viðbrögð á Twitter við grein um karlaskort.)

„Líklega er öryggisfangelsi einasti staðurinn, þar sem karlar geta talið sig örugga, nema yfir þeim vofi sú hætta að verða leystir úr haldi.“ (Germaine Greer, f. 1939)

„Foreldrar í Bandaríkjum Norður-Ameríku velja nú stúlkur fram yfir drengi í aukandi mæli. Oft og tíðum sjá þeir stúlku fyrir hugskotssjónum, þegar þeir stoltir leiða hugann að [þeirri lífsreynslu] að fylgjast með barni vaxa og dafna og verða að velheppnuðum fullorðnum.“ (Hanna Rosin)

„Karlmaðurinn á gersamlega engan tilverurétt [out of phase with] í náttúrunni. Konan er náttúran. Karlinn er innrásarmaðurinn. Tilverurétt á [einungis] sá karlmaður, sem endurstillir bylgjulengdina eða afmáir karlmennsku sína, [aðrir ættu að] eyða sjálfum sér [...]. (Jill Johnston (1929-2010))

„Líta ber á hatur kvenna á körlum sem kvenfrelsunarviðbragð. Við ættum að vera hreyknar af því.“ (Julie Bindel, f. 1962)

„Réttur kvenna til lífs er rétti karla æðri. ... Þess vegna er útrýming karla góður og réttlætanlegur gjörningur, sem kemur konum vel og líta má á sem líknardráp.“ (Valerie Solanas (1936-1988))

„Hatur mitt til karla er engin hugarfluga (meme). Það er ekki söguburður á veraldarvefnum. [Karlhatur mitt] er trúfesta, ær mínar og kýr.“ (Kristina Agbebiyi) Kristina er félagsráðgjafi, sem vann til verðlauna við norður-amerískan háskóla. Verðlaunin eru veitt með hliðsjón af eftirtöldum atriðum: Verðlaunahafi skal hafa sýnt leiðtogahæfileika; lagt jákvætt af mörkum til félagsþjónustu; sýnt hollustu í stjórnmála- og félagsstarfi; sýnt framúrskarandi námsárangur; sýnt og sannað sig á grundvelli siðalaga samtakanna um atvinnumennsku. Hún lýsir sér svo:„Ég er hugfangin af eigin sjálfsást. Og ég er sallaánægð með þann ásetning að biðjast ekki velvirðingar á henni. Það fellur mér vel í geð, að fólk, sem mér er annt um, finni til hamingju, þegar það verður vitni að sjálfsást minni. Ég nýt blessunar.“ ... „Vinum mínum finnst ég vera stórkostleg. Og það finnst mér líka. Það eru þeir einnig. Það er svo yndislegt.“

„Afeitrun jarðarinnar verður að eiga sér stað, eigi líf að þrífast til framtíðar. Ég hygg, að hún verði samhliða þróun, sem hafi í för með sér verulega fækkun karlmanna.“ (Mary Daly (1928-2010)

„Ég bið fólk að hugleiða ... sviðsmynd, þar sem við [konur] myrðum ákveðinn fjölda karlmanna í viku hverri. Hversu mörgum þyrftum við að koma fyrir, þar til feðraveldið sest niður handan borðsins og segir: „Gott og vel, látum gott heita. Hvað er í okkar valdi til að stansa aflífunina?“ ... „Hversu marga karla þurfum við að drepa svo þeir hætti að nauðga okkur“ (Mona Eltahawy, f. 1967)

„Hlutfall karla verður að skera niður í og haldið í u.þ.b. tíunda hluta mannkyns.“(Sally Miller Gearhart, f. 1931)

„Það er engin þörf fyrir herkvaðningu. Við þurfum geldingar happdrætti fyrir hvíta karla. Mánaðarleg drögum við út afmælisdag, sundurgreinum þá óþörfu og bregðum skærunum á nokkra poka [punga], helst við fjölmenna, opinbera samkomu.“ (Sarah Jeong, f. 1988, í ritstjórn Nýju Jórvíkur Tímans (New York Times)

„Vald mitt til að meiða karlmenn eykst með aukinni frægð og valdeflingu.“ (Sharon Stone, f. 1958)

„Mér svellur móður við þá tilhugsun, að geta ákært sérhvern þann karlmann, sem ég hata eða er í nöp við, fyrir að hafa þuklað á mér fyrir þrjátíu og fimm árum síðan, og rústað lífi hans, án sannanna. Ég þakka þér, kvenfrelsun! ... Ef þú hefur syni þína á brjósti eru [í raun] að þjálfa þá sem nauðgara, þegar þeir komast til vits og ára. Þú ert í raun réttri að kenna þeim, að þeir geti þuklað á konu, þegar þeim sýnist. Sértu andsnúin nauðgunum, skaltu hætta að gefa drengjum brjóst.“ (Shaykha Alia)

Suzanna Danuta Walters, prófessor í félagsfræði og framkvæmdastýra og við Kven- og kynfræðadeild deild „Northeastern University“ í Bandaríkjum Norður-Ameríku:

„[S]tandi hugur ykkar til þess að losna undan hatri okkar [kvenna] sökum misgjörða ykkar um aldir – sem þið hafið [einnig] notið góðs af – notið eftirfarandi affararsælast: Hokið herðum, svo við mættum rétta úr kútnum, án þess að vera barðar niður. Heitið því að kjósa einvörðungu konur. Bjóðið ykkur ekki fram til embætta. Hafið ekki umsjón með nokkrum hlutum. Leggið frá ykkur valdasprotann. ... Og hafið það hugfast, að við munum ekki lengur þerra krókódílatár ykkar. Hatur okkar er réttlátt. Þið hafið gerð á hlut okkar.“

Aftaka karla er þjóðaríþrótt Ástrala Drepum alla karla

Þrátt fyrir að sagan geymi minningar um fjölda stór- og heimsvelda og aragrúa brjálæðinga, sem dreymt hefur um heimsyfirráð, um eitt alheimsríki, er hugsunin fjarstæðukennd. Því hef ég kímt að fólki eins og Klaus Schwab, forystusauði Alheimsefnahagsráðsins (World Economic Forum). Hann hefur nefnilega marglýst því yfir, að alheimsríkið sé í burðarliðnum. Svo hefur auðkýfinga- og stjórnmálamannafélagsskapur hans stofnað til samvinnu við Sameinuðu þjóðirnar. Saman hafa þessi reginsamtök sett heiminum markmið; „sjálfbærnimarkmið.“

Eitt þessara markmiða er að hlífa náttúrinni við mannskepnunni og annað að valdefla konur og dætur (börn) þeirra. Markviss undirbúningur að báðum markmiðum hófst um svipað leyti, fyrir um hálfri öld síðan. Upplausn og áróður eru lykilhugtök.

Þegar ég skoða þessa undirbúningssögu verð ég að ljúka upp einum munni með auðkýfingnum, Bill Gates, sem er afskaplega umhugað um samneyti við barnaníðinga, að sprauta mannkyn með alls konar bóluefnum og bjóða því skordýr í matinn, hvað ættir auðkýfinganna eru stefnufastar og einarðar eins og t.a.m. Rockefeller, Soros og Rothschild.

Meginaðferðin er enn sem fyrr að deila og drottna. Þegar þriðja bylgja kvenfrelsunar reis upp úr síðara heimsstríði, hlóðu auðmannasjóðirnir, þ.e. framfara- og mannréttindasjóðir, sem þeir venjulega eru kallaðir, fé á hreyfinguna.

Grunnstoðin í málflutningi kvenfrelsunarhreyfingarinnar er sú, að skapari himins og jarðar hafi skapað kúgaðar konur og karla til að kúga þær - og gera þeim lífið leitt.

Nýlega komust mannvitsbrekkur sömu hreyfingar að því, að skaparanum hafi einnig orðið á í kynmessunni. Þess vegna þarf að berjast bæði fyrir kven- og kynfrelsun. Helvítis strákunum og körlunum verður því að koma fyrir kattarnef.

Það kveður orðið svo rammt að þessari iðju, að þingmaður „undir niðri,“ Pauline Hanson, hefur lýst því yfir, að aftökur karla séu orðin þjóðaríþrótt Ástrala.

Í Ástralíu býr einn af harðvítugustu kvenfrelsurum heims, Clementine Ford, sem tók upp á því að eignast son. Og kvartar mikið yfir þeirri kúgun. Enda er heróp hennar; „drepum alla karla.“

Þessi mikli frelsari kvenna hefur gefið út bækur. Eins og gefur að skilja á Clementine fjölda aðdáanda, sem biðja hana um áritun á bækurnar. „Hefur þú drepið karlmanna í dag? Hvers vegna, ef svo er ekki? Svo áritar Clementine eina bókanna.

Í nýjustu bókinni má lesa: „Hvernig dirfast karlar á líðandi stundu að bera saman uppreisn kvenna, sem fyrir löngu síðan varð tímabær, [þótt] enn sé hún ekki fullnægjandi, við [gjörninga] níðinga og kvenhatara, sem hafa pyndað okkur um aldir eins og um nornaveiðar væri að ræða. Mættu þeir allir sorðnir verða (f..k them all) til helvítis.“

„Ég-líka-byltingin,“ sem kvenfrelsarar RÚV kalla „me-too-byltingu,“ það er „karlaaftökumúgefjun“ sú, er upphófst í Bandaríkjunum, er enn við lýði, enda þótt sú bylting kynni að narta ofurlítið í börnin sín. Á Íslandi birtist hún nýlega í kvennaverkfalli, þar sem verulegur hluti íslenskra kvenna lýsti yfir kúgun sinni í svipuðum dúr og allar konur á landsfundi Samfylkingarinnar fyrir nokkrum árum síðan. Allar höfðu þær orðið fyrir kynferðislegri áreitni.

Það sagði líka Brittany nokkur Higgins á fyrrnefndri álfueyju suður í höfum. Kvenvænir dómstólar tóku undir lygar hennar um nauðgun á ríkisstjórnarskrifstofu. Þó upp hafi komist svik um síðir og konan sé verulega elfd að völdum – fékk meira að segja góða stöðu hjá Sameinuðu þjóðunum, muni ég rétt – virðist hún ekki þurfa að axla ábyrgð.

Hin glögga Janice Fiamengo segir „ég-líka-byltingu-RÚV“ hafa verið gagnlega að því leyti, að hún hafi galopnað augu sjáandi fyrir eiginlegum tilgangi og trú hreyfingarinnar. Í siðlegu samfélagi, segir Janice, ætti öllum að vera ljóst, að jafnrétti og mannleg reisn væri ekki á hennar stefnuskrá, svo svívirðilegar eru aftökurnar og samviskuleysið gagnvart þjáningum karla.

Það er svo sem skiljanlegt, að enn velji karlar sjálfsvíg, þegar öll sund lokast. Karlar eru um áttatíu af hundraði þeirra, sem velja þá óyndislegu og harmþrungnu leið. Kannski þeir fari beina leið til helvítis eins og kirkjan kenndi um árabil og Clementine og fleiri kvenfrelsarar boða nú.

Það er varla heldur tilviljun, að karlar séu einnig í meiri hluta fíkniefnasjúklinga, utangarðsmanna, glæpamanna og barnlausra.

Útskúfun er körlum þungbær, en þó er aðskilnaður við börnin vafalítið þyngstur á metunum, þegar óhamingja þeirra er skoðuð. Eins og allir ættu að vita, er það snar þáttur í valdeflingu kvenna að taka börnin af feðrum þeirra með einum eða öðrum hætti. Verstu móðurvargarnir í þessu tilliti verða jafnvel þjóðhetjur meðal kvenhollra Íslendinga, í kvenna- og móðurríkinu við nyrsta baug. Ástandið er líklega svipað og handan áls. Um helmingur breskra barna býr nú á móðurheimili.

Réttsýnar konur og karlar hafa þó veitt mótspyrnu, líka félagsskapnum íslenska, „Lífi án ofbeldis,“ sem leggur ríka áherslu á allra handa ofbeldi feðra gegn börnum sínum. Á Spáni hefur t.d. trisið andófsbylgja, sem m.a. lýsti sér í mikilli kröfugöngu þar um slóðir. Þar sameinuðust mæður og feður gegn sundrungraöflum og auðkýfingafífluðum konum.

Það tókst líka að stöðva „lögleiðingu“ á vettvangi Sameinuðu þjóðanna, í þá veru, að foreldraútilokun (parental alienation), sem aðallega er stunduð af mæðrum til að efla vald sitt, væri í raun ekki til. Gáfumenn meðal sálfræðinga höfðu komist að þessu, eftir þrotlausar umræður og rannsóknir, sem gefa rannsóknum á þriðju (píslarvættis)vaktinni (eða fjórðu) ekkert eftir.

Það er vonandi tímanna tákn, að kvenfrelsunartímaritið Jezebel, þar sem birst hafa „ritrýndar“ greinar kvenfrelsunarvísindamanna, hafi nú lagt upp laupana. Það hefur horfið á vit formóðurinnar, þeirrar skelfilegu fordæðu.

Það er líka uppörvandi, að alþjóðahreyfingu, sem berst fyrir (eiginlegri) vísindalegri viðmiðun í öllu því, sem lýtur að skilningi og úrlausn við heimiliserjur og ofbeldi, vaxi nú fiskur um hrygg. (DAVIA – Domestic Abuse and Violence International Alliance.) Þar hafa bundist samtökum félög frá þrjátíu og fjórum löndum í flestum heimsálfum.

Þessi staðreynd segir þá sögu, að áróðursbábiljan um kven- og barnvonsku karla hefur verið blásin út um víða veröld. Samtök kvenfrelsara, fjölmiðla og heimsyfirráðaauðkýfinga, eru enn að, svo ekki má sofna á verðinum.

Það er sérstaklega sótt að Múhameðstrúarmönnum um þessar mundir, samhliða vopnastórsókn samrunaheimsveldis Bandaríkjamanna og Ísraelsmanna fyrir botni Miðjarðarhafs. Deila og drottna er þar í öndvegi. Meginskotskífurnar eru Íran og Afganistan, þar sem íslenskir erkikvenfrelsarar gerðu garðinn frægan, bæði á stjórnmála- og kvenfrelsunarfræðasviðinu.

En betur má, ef duga skal. Drengir eru í bráðri hættu í þessari karlfjandsamlegu múgsefjun. Þeir eru vanræktir og kvengerðir og heilbrigt hátterni þeirra er sjúkdómsvætt – einkum með ADHD. Það á ekki síst við á uppeldisstofnunum hins opinbera eins og fjöldi rannsókna og reynsla ber vitni um.

Viðmót (kven)kennara er strákum neikvætt og andsnúið. Það leiðir til óvinsælda, vansældar og síðri kennslu. Enda er bágur árangur drengja í skóla varla nýjabrum í fréttum. (Það er engu líkara, en að fjölda Íslendinga – alla vega VG og Svandísi – þyki vænna um hvali en drengi.)

Heilbrigðum konum er þó víðar brugðið en á þjóðþingi Ástralíu. Kanadíski þingmaðurinn, Anne Cools, lét t.d. hafa eftir sér fyrir nokkrum árum:

„… þessi kvenfrelsun hefur sprottið upp [eins og gorkúla] á síðustu árum. Öll manngæska og dygð prýða konur, en illska öll og ofbeldi karla.“

Einu sinni lýsti hin sköruglega járnfrú, forsætisráðherra Breta, Margaret Thatcher (1925-2013), því yfir, að hún legði fæð á kvenfrelsun. Hún væri eitur í hennar beinum.

En íslenska kvenfrelsunarríkisstjórnin situr við sinn keip; vinnur að því að ná sjálfbærnimarkmiðum Sameinuðu þjóðanna og Alheimsefnahagsráðsins og fjármagnar baráttuna gegn körlum og kyni.

Íslensk ríkisstjórn er svo skjálgeygð, dáðlaus og aumkunarverð, að um hana mætti hafa svipuð orð og bandaríski stjórnmálaskýrandinn, William Buckley yngri (1925-2008), um þá bandarísku (þar sem elliærir, siðlausir og stríðsóðir stjórnmálamenn ráða ríkjum) og snillingana við Harvard háskóla (sem nýlega rak kvenrektor sinn fyrir ritstuld:

„Ég hefði betur treyst þeim fjögur hundruð, sem fremst raðast í símaskrána í Boston, fyrir stjórn Bandaríkjanna, heldur en gáfumönnunum (faculty of) við Harvard háskóla.“

Coalition to End Domestic Violence (endtodv.org) https://bettinaarndt.substack.com/p/hateful-clementine-ford?utm_source=post-email-title&publication_id=448263&post_id=140239031&utm_campaign=email-post-title&isFreemail=true&r=ry8jq&utm_medium=email https://fiamengofile.substack.com/p/shty-women-in-feminism?utm_source=post-email-title&publication_id=846515&post_id=140332630&utm_campaign=email-post-title&isFreemail=true&r=ry8jq&utm_medium=email https://menaregood.substack.com/p/the-demonization-of-masculinity?utm_source=post-email-title&publication_id=1350013&post_id=140160829&utm_campaign=email-post-title&isFreemail=true&r=ry8jq&utm_medium=email https://menaregood.substack.com/p/the-fall-of-the-always-believe-women?utm_source=post-email-title&publication_id=1350013&post_id=140183886&utm_campaign=email-post-title&isFreemail=true&r=ry8jq&utm_medium=email https://bettinaarndt.substack.com/p/feminisms-latest-weapon-is-a-fraud?utm_source=post-email-title&publication_id=448263&post_id=139601695&utm_campaign=email-post-title&isFreemail=true&r=ry8jq&utm_medium=email Video #18N Manifestación Derechos de los Niños - YouTube https://www.youtube.com/watch?v=6wA8BmgUylw https://menaregood.substack.com/p/women-say-feminist-hatred-of-men?utm_source=post-email-title&publication_id=1350013&post_id=140013854&utm_campaign=email-post-title&isFreemail=true&r=ry8jq&utm_medium=email https://www.youtube.com/watch?v=ksqgKZfEfNM j F https://menaregood.substack.com/p/the-truth-about-male-suicide?utm_source=substack&utm_medium=email https://menaregood.substack.com/p/jezebel-goes-down-ding-dong-the-witch?utm_source=substack&utm_medium=email&utm_campaign=email-half-post&r=ry8jq#play https://steigan.no/2023/11/hvordan-star-det-til-med-likestillingen-i-verdens-mest-likestilte-land/?utm_source=substack&utm_medium=email https://www.mindingthecampus.org/2023/11/13/the-collegiate-war-on-men/?utm_source=NAS+Email+General&utm_campaign=388c1f1efc-EMAIL_CAMPAIGN_2023_08_31_02_11_COPY_01&utm_medium=email&utm_term=0_-bd36de006c-%5BLIST_EMAIL_ID%5D https://fiamengofile.substack.com/p/are-women-the-biggest-losers-of-the?utm_source=post-email-title&publication_id=846515&post_id=138766630&utm_campaign=email-post-title&isFreemail=true&r=ry8jq&utm_medium=email https://menaregood.substack.com/p/regarding-men-22-mean-girls-too?utm_source=post-email-title&publication_id=1350013&post_id=139285089&utm_campaign=email-post-title&isFreemail=true&r=ry8jq&utm_medium=email https://fiamengofile.substack.com/p/international-day-for-the-elimination?utm_source=post-email-title&publication_id=846515&post_id=139110724&utm_campaign=email-post-title&isFreemail=true&r=ry8jq&utm_medium=email https://bettinaarndt.substack.com/p/narrow-escape-for-lisa-wilkinson?utm_source=post-email-title&publication_id=448263&post_id=139139082&utm_campaign=email-post-title&isFreemail=true&r=ry8jq&utm_medium=email https://menaregood.substack.com/p/feminist-lies-the-old-and-the-new?utm_campaign=846515&utm_source=cross-post&r=ry8jq&utm_medium=email https://menaregood.substack.com/p/anti-semitism-judaism-zionism-white?utm_source=substack&utm_medium=email&utm_campaign=email-half-post&r=ry8jq https://www.youtube.com/watch?v=QeI-olvKwrM https://www.theguardian.com/australia-news/2023/may/23/senior-act-police-officer-was-immediately-suspicious-of-brittany-higginss-allegation-inquiry-told https://bettinaarndt.substack.com/p/lynching-of-men-is-our-national-sport?utm_source=post-email-title&publication_id=448263&post_id=138768495&utm_campaign=email-post-title&isFreemail=true&r=ry8jq&utm_medium=email

Ást og hatur á tíma feðraveldisins

(Birtist í Vísi 25.september 2019)

Tíu ár eru umliðin frá andláti Marilyn French (1929-2009), einum afkastmesta kvenfrelsara og rithöfundi eftirstríðsáranna. Sjálf sótti hún innblástur til kyndilbera baráttunnar, hins merka heimspekings og rithöfundar, Simone de Beauvoir (1908-1986). Simone sagði reyndar aldrei ótvírætt, að hún væri kvenfrelsari. T.d. hafði hún að orði: „Við verðum ... að sýna röksemdum kvenfrelsara tortryggni; oft og tíðum tapa röksemdirnar gildi sínu sökum viðleitni þeirra til að efna til deilu.“

Þessi orð má lesa í merkri bók um hið síðra kyn, þ.e. konuna, sem kom út skömmu eftir lok seinni heimstyrjaldar (Le deuxiéme sexe). Bókin er iðulega kölluð biblía nafntogaðra kvenfrelsara á tuttugustu öldinni - ekki bara Marilyn French, heldur einnig Betty Friedan (1921-2006), sem skrifaði m.a. bókina, Dulúð kvenna (The Feminine Mystique), og Germaine Greer (f. 1939), sem skrifaði m.a. Kvengeldinginn (The Female Eunuch], og margra fleiri kvenfrelsunarhöfunda. Gagnrýni á hjónabandið, eymd og ófullnægjandi kynlíf kvenna er nefndum höfundum afar hugleikið.

Simone var eins konar átrúnaðargoð íslenskra kvenfrelsara: „Hún [Simone de Beauvoir] var fyrirmynd og vegvísir án þess að við værum nokkuð að sökkva okkur í verk hennar eða leita þar að hugmyndafræðilegum lausnum. Hún var konan með kyndilinn ... Sem slík hafði hún bein áhrif á íslenska kvennabaráttu á seinni hluta þessarar [þ.e. síðustu] aldar.“ (Irma Erlingsdóttir.)

Líklega gerðu frelsarar vorir mistök með því að sökkva sér ekki niður í verk Simone? Það er reyndar ekkert áhlaupsverk eins mótsagnakennt og það er, heimspekilegur skáldskapur um kynin, að mestu byggður á skáldverkum og sjúkrasögum sálkönnuða í samtímanum. Þar er æði margt harla véfréttarlegt, t.d.: „Vanmat kvenmennskunnar var nauðsynlegt skref í þróun mannkynsins.“ ... „Konan var beygð í duftið, blekkt í þeirri trú, að hún væri dýrmæt. Í raun réttri er hún stundargaman, nautn karlinum, hlutur án mikilvægis.“ (Afar sérkennilegt fullyrðing m.a. í ljósi þess, að sjálf var Simone tvíkynhneigð, hafði kynnautn af konum.)

Svo lýsir Simone samskiptum kynjanna: „Staðreyndin er sú, að um þessar mundir eru kynin vansæl með hvort annað. En spurningin er, hvort um sé að ræða upprunalegt böl, sem knýr þau til að tæta hvort annað í sig, eða hvort ásteytinguna ... beri að skilja sem hjálíðandi skeið í sögu mannskyns.“ (Það ætla ég svo sannarlega að vona.)

Simone hefur glöggt auga fyrir gagnkvæmninni: Ásteyting [kynjanna] mun halda áfram, meðan karlar og konur viðurkenna ekki hvort annað sem jafningja; þ.e. meðan kvenmennskan sem slík er óbreytt. ... Það er fánýtt að útdeila sök og hrósi. Í raun er svo torsótt að rjúfa vítahringinn, þar eð hvort kynið um sig er fórnarlamb sjálfs sín og hins. ... [E]ngum er þetta stríð til góðs.“ Það er afar sjaldan, að lærisveinkur Simone brjóti þessi orð til mergjar.

Það þykir góð latína kvenfrelsara – með skírskotun til Simone – að tala um „undirskipan“ kvenna frá örófi alda. En Simone segir þó: „Það er eins fjarstæðukennt að tala um hina almennu „konu“ og „hinn eilífa karl.“ Það gefur því auga leið, hvers vegna samanburður á þá lund, hvort konur standi skör lægra eða hærra en karlar eða séu jafnokar þeirra, sé út í hött. Kynin búa í grundvallaratriðum við mismunandi aðstæður.“

Simone tvinnar saman eymd kvenna og ást: „Þegar sá dagur rennur upp, að konan verði fær um að veita ást í atorku, en ekki í eymd, hætt flótta sínum og [orðin] sátt við sjálfa sig, styrk í sjálfri sér, en ekki í uppgjöf, mun ást hennar verða uppspretta lífs eins og hjá karlinum, en ekki bjóða tortímandi hættu heim. ... Aragrúi fórnarlamba bera vitni um óréttlæti örlaga, sem býður þeim sótthreinsað helvíti sem einasta kost.“ ... „Sýni elskhugi konunni ónóga ást, takist henni ekki að vekja áhuga hans, skapa honum hamingju eða vera honum fullnægjandi, umhverfist sjálfsást hennar í viðbjóð, niðurlægingu og andúð á sjálfri sér, sem rekur hana til sjálfsrefsingar.“ (Hið „sótthreinsaða helvíti“ er vafalaust heimili konunnar.)

Marilyn tekur annan pól í hæðina, heldur en lærimóðirin. Samkvæmt henni eiga karlar sök á eymd kvenna. Þeir ku hafa tekið sig saman, stofnað feðraveldi fyrir um tíu til tólf þúsund árum síðan og þar með spillt hinu friðsama sæluríki kvennanna. Þeir voru hafðir utangarðs og notaðir til undaneldis, þegar svo bar undir. Þetta var fyrsta byltingin. „Föðurveldið varð afleiðing fyrstu byltingar í veröldinni [og] svo virðist sem megintilgangur hennar hafi verið að öðlast meira vald yfir konum.“ Í sama streng tekur Mary Daly (1928-2010): „Föðurveldið hefur rænt okkur nánast öllu; sköpunarorku og sköpunargleði [og] trú.“ ... „Með þann skilning í huga, að reðurveldið hafi með goðsögum sínum og stofnunum unnið umtalsverð skemmdarverk á vitundinni, munum við halda uppteknum hætti og útnefna föðurveldið sem öfuguggaviðmið [um samfélag] og uppsprettu annarrar félagslegrar illsku.“

Síðan fyrrnefnd bylting átti sér stað, hafa karlar kúgað konur og beitt þær ofbeldi; heimilisofbeldi og/eða kynferðislegu ofbeldi, segir Marilyn: „Allir karlar þurfa ekki að neyta aflsmunar til að koma konum undir. En vitneskjan um að sumir geri það er nógsamleg ógn öllum konum. Hann [karlinn] getur lemstrað eða drepið konuna, sem hann ber yfirlýsta ást til; honum er í lófa lagið að nauðga konum ... hann á hægt um vik að svívirða dætur sínar kynferðislega ... Lungi karlmanna í veröldinni gerir annað hvort eða hvort tveggja.“ ... „Allir karlar eru nauðgarar og ekkert annað. Þeir nauðga okkur í sjónum sínum, lögum og siðareglum.“ (Síðustu setninguna segir lykilpersóna í skáldverki hennar).“

Alhæfingar Marilyn um sögulega þróun karlillskunnar í garð kvenna koma kynlega fyrir sjónir, m.a. í ljósi hinna ýmsu samfélagsvísinda, veraldarsögu, fornsögulegra skáldskaparyfirlita, riddaramennsku og kvenmærðarbókmennta miðalda, sem einkum voru skrifaðar af körlum. Þeir voru margir á mála hjá öflugum kvendrottnurum. Það ætti einnig að vera alkunna, að fegurstu ljóð veraldar eru ort og fegurstu tónar heims samdir af karlskáldum til kvenna. Að þessu sögðu væri óneitanlega fróðlegt að heyra vitnisburð fortíðarskálda um ástir kynjanna, sem karlbölskvenfræðingar samtímans lýsa svo hryllilega. Skoðum nokkur dæmi:

Anyte frá Tegia (þriðju öld fyrir Krist), var grískt ljóðskáld, ástsæl í lifenda lífi. Hennar er m.a. getið í yfirlitsverkum - skrifuðum af körlum - um grísk skáld fornaldar. Antipater frá Þessalóníku (uppi um Krists burð), jafnaði henni við sjálfan Hómer, skáldgoð Grikkja. Hann bætti reyndar um betur og skipaði henni á bekk hinna níu elskuðu söngskálda Grikkja við hlið kynsystur sinnar, hinnar grísku Sappho. Anyte var atvinnuskáld. Konur og börn voru henni hugstætt yrkisefni. Svo hljómaði grafskrift ungrar konu, Antibíu:

Ég syrgi ungmeyna Antíbu,

sem átti svo fjölmörgum biðlum að fagna

í hús föðurins.

Sérhver biðill var gegntekinn fegurð meyjar og visku.

En nú hafa dauðans örlög

feykt vonum þeirra á burt.

Sappho/Psappho (630? - 570?) var eins og fyrr segir forngrískt ljóðskáld. Hún var ástsæl mjög og einkum kunn fyrir söngljóð sín. Því miður hafa nánast eingöngu varðveist brot ljóða þessa skáldmærings. Sappho vegsamaði ástina, en ást, losti og ástarbrími voru uppáhaldsviðfangsefni hennar.

Þegar ég ber þig augum,

jafnvel þótt eitt andartak sé,

vefst mér tunga um tönn.

Það logar, það brímar,

ég er slegin blindu.

Það suðar fyrir eyrum mér,

svitaperlur merla,

ég nötra öll og skelf [....].

Svo virðist sem ég sé stirðnuð, dauðvona.

Konur hafa ort um ást til karla og frygð frá örófi alda eða eins langt og skyggnast má aftur í fortíðina með hjálp varðveittra orða. Um 1300 f.Kr. yrkir egypsk kona um unnusta sinn.

Ég fann unnusta minn við leynisíkið,

fætur busluðu í vatninu.

Í reyrinn hafði hann helgað sér rjóður, að tigna,

að tileinka þennan dag

heilagri upphafningu holdsins.

Hann dregur fram leyndan dóm,

(brjóst og lend berist, berist).

Þrunginn hófmóði yfir altari sínu, risinn, aa ...!

Hávaxinn maður er meira en herðarnar.“ (Þýðandi: Helgi Hálfdánarson.)

Sumum seinni tíma konum er hugsanaháttur Marilyn einnig framandi: „Ó karlar! Það er ekki kóngurinn ..., sem er yfirboðari yðar og ræður ríkjum. Eru það ekki konur? Ykkur hlýtur að vera ljóst, að valdið er kvennanna. Eru það ekki þið, sem starfið og slítið, og færið konunni ávexti erfiðis ykkar? Ó já! Gæti það ekki verið svo, að margir ykkar hafi týnt glórunni í þágu kvenna og orðið þjónar til að gera þeim til geðs? Margir [ykkar] hafa einnig tortímst, ratað af [réttri] leið og syndgað fyrir þær.“ ... „[Karlar] háir sem lágir virðast að jöfnu móta þrár sínar eftir duttlungum kvennanna - og hafa af því ánægju - [enda þótt] fagurri konu með tár á hvarmi sé í lófa lagið að rústa því, sem hinir bestu og vitrustu [meðal þeirra] hafa unnið að árum saman.“ (Elizabeth Poole Sandford (1797-1853).) Í verkum nefndra skálda er ekki að finna hatur til karla, nema síður sé.

En hvað sem öðru líður ratast Marilyn óumdeilanlega rétt orð á munn, þegar hún segir: „Kvenfrelsunarhugsun (feminism) litar allt [í lífinu]; henni verður ekki afklæðst eins og skikkja væri. Í henni felast gildin, sjónarhorn á sögu og atburði líðandi stundar.“ Undir þessu sjónarhorni skoðar hún karlmenn frekar:

„Hvað er karlmaður, þegar upp er staðið? Þegar ég svipast um í dægurmenningunni, skilst mér, að karlmaður sé sá, er ríði og drepi. En lífið sjálft kennir mér, að karlinn sé sá, sem þénar peninga.“

Hvað ætli hafi rekið Marilyn til svo skringilegs og hatursfulls söguskáldskapar? Fátt verður um svör, en ætli karlhatur skipti þar máli? Þegar Marilyn var borið hatur til karla á brýn, svaraði hún: „Þeir sögu mig karlhatara. [É]g bar aldrei höfn yfir höfuð mér, því að ég trúi því, að karlar eigi sök á ástandi kvenna.“

Áróður og auðvaldskvenfrelsun

Einum forkólfa kvenfrelsaranna í annarri bylgju hennar, Betty Friedan (1921-2006), lá „nafnlausi vandi“ kvenna þungt á hjarta á sama hátt og baráttusystrum hennar úr fyrstu bylgju, Elizabeth Cady Stanton (1815-1902). En hverjar voru þessar konur? Skoðum nokkrar lýsingar kynsystra þeirra.

Norður-ameríska fræðimanninum, rithöfundinum og skólameistaranum, Emily James (Smith) Putnam (1865-1944) voru kynsystur sínar hugleiknar. Hún skrifaði m.a. greinasafnið: „Daman: Athugun á mikilvægum skeiðum í sögu hennar.“ (The Lady: Studies of Certain Significant Phases of Her History.) Sjálf var hún alin upp með silfurskeið í munni. Hún krabbar um kynsystur sínar, sem voru sömu tegundar og vinnuveitandi hinnar gáfaðu Mary Wollstonecraft. (1759-1797). Frúin sú varði að sögn fjórum tímum á dag fyrir framan spegil.

„Aðrar konur falla í skugga hennar. Herrar hafa aldrei átt slíka hliðstæðu. Jafnvel á því skeiði og í löndum, þar sem þeir hafa verið miðdepill [atburða], var það að mestu leyti í ljósi dyggða hans og hæfni sem manns.“ ... „Aðrir sjá henni farborða. Það á einnig við um aðrar stéttir samfélagsins. Í hennar tilviki vekur það furðu, að þeir, sem standa henni næst, skuli láta sér það lynda. Daman sjálf sér ekkert athugavert við ... [líferni] sitt. Og henni er framfleytt af eldmóði þeirra, sem hlut eiga að máli. Hún framleiðir ekkert. ... Aftur á móti er neysla hennar gífurleg. Fræðimenn hafa daufheyrst við því, að neysla hennar stuðli að hagsæld samfélagsins.“ Fræðimaðurinn, Barbara J. Berg, lýsti svo hefðarkonunum, dömunum, í bók sinni um uppruna kvenfrelsunar í Bandaríkjum Norður-Ameríku: „[F]jölmenn stétt gjörsamlega iðjulausra hefðarkvenna (ladies).“

Stétt „gjörsamlega iðjulausra kvenna“ hafði um miðbik síðustu aldar aukist mjög að vöxtum. Tækni karlanna og umhyggja fyrir eiginkonunum hafði gert það að verkum, að heimilisstörf voru meira eða minna hjóm orðin í samanburði við þá tíma, þegar vinnsla matvæla og önnur mikilvægt heimilisstörf voru mörgum húsmæðrum þungur baggi. En nú var sem sagt svo komið, að sinnuleysi var þær lifandi að drepa.

Betty og baráttuglaðar systur þeirra voru minnugar heilræðis kvenfrelsunargyðjunnar, Simone de Beauvoir (1908-1986): „Engin kona ætti að fá leyfi til að vera heima við og ala upp börnin sín ... Þann valkost eiga konur ekki að hafa, því ... þá myndu alltof margar konur velja þann kost.“ Slík skerðing á valfrelsi hefur varla runnið henni til rifja. Tilgangurinn helgar meðalið. Hún gerði sér nefnilega fulla grein fyrir því, að „[k]onur séu miskunnarlausar í garð kynsystra sinna.“

Norður-amerísku fræðimennirnir, Diana Furchtgott-Roth og Christine Elba, segja um þetta í bók sinni „Kvenfrelsunarkreppunni (The Feminst Dilemma): „Það er bannfæringu líkast fyrir kvenfrelsara að ljá máls á því, að sumar kvenna kjósi meiri viðveru á heimilinu, fremur en krefjandi frama í atvinnulífinu.“

Það þurfti að leiða okkur öllum fyrir sjónir, að við færum villu vegar, boðskapur kvenfrelsaranna væri sannleikurinn og lífið: „Í viðleitni sinni til að kollvarpa algerlega gervallri tilvist menningar vorrar, hafa hinir róttæku kvenfrelsarar orðið lifandi skilgreining stórmennskubrjálæðis. Þeir trúa því, að skylda þeirra sé að uppræta þá fölsku vitund, sem umvefur (suffuse) líf vort.“ (Steven Pinker) (Það hafa nú reyndar margir fleiri reynt, m.a. Adolf Hilter (1889-1945) og Karl Marx (1818-1883), en þá herra kannast líklega margir lesendur við.)

Valfrelsi kvenna hefur ævinlega verið eitur í beinum kvenfrelsara í öllum bylgjum baráttu þeirra. En nú var úr vöndu að ráða. Pyngjan tóm. Það var líkt á komið með þeim og Möggu í ljóði Magnúsar Eiríkssonar. Það vart hart í ári:

Í vetur, betur gekk henni að galdra

til sín glaða og kalda karla sem oft gáfu aur.

En Magga í sagga, situr ein í bragga

á ekki fyrir olíu er alveg staur.

Hvað áttu Betty og baráttuglaðar systur að taka til bragðs? Auðvaldssamfélagið hafði verið þeirra versti óvinur, en samt höfðu karlar af sanngirni orðið við ósk þeirra um „jafnrétti.“ En það var um þær eins og barnabörnin mín smáu,“meira, meira.“ Þær vilja meira, meira, „jafnrétti.“

„[K]venfrelsarar samtímans hafa villst af leið með því að gefa langt nef grundvallarkennisetningum kvenfrelsunarhreyfingarinnar í árdaga hennar; ...“ segja Diana Furchtgott-Roth og Christine Elba. En neyðin kennir nakinni konu að spinna eins og alkunna er.

Kvenfrelsarar annarrar bylgju kvenfrelsunar höfðu nefnilega eins og Magga, ráð undir rifi hverju í öllu, er laut að auramálum, áróðri og hugmyndafræði. Gloria Steinem (f. 1934) fann lausnina: „Við verðum að afnema „fucking“ feðraveldið. Afnám auðvaldsins er hégómi fyrir okkur.“ Þannig áttu samfarir auðvald og kvenfrelsarar. Enda var þeim ríkulega launað - og fjárfesting auðjöfranna – og smám saman allrar iðnríkja Vesturálfu – reyndist arðbær.

Áróður kvenfrelsaranna reið nú yfir eins og flóðbylgja yfir vestræn iðnríki. Í áróðri felst „boðun hugmynda, upplýsinga eða söguburðar í þeim tilgangi að aðstoða eða baka tjón stofnun, málstaði eða einstaklingi. [Um er að ræða] hugmyndir, staðreyndir, [dylgjur] eða ásakanir, boðaðar í þeim [eina] ásetningi að efla eigin málstað ellegar skaða andstæðan slíkan. [Áróður] merkir einnig opinbera aðgerð, sem slík áhrif hefur.“ (Orðabók Merriam-Webster.)

Nú upphófust herfarirnar gegn hinu fólska feðraveldi. Inntak hugmyndafræðinnar var í grófum dráttum, sem hér greinir: 1) Að konur hefðu frá öndverðu verið kúgaðar af körlum. 2) Að einasti munur kynjanna sæist á æxlunarfærunum. 3) Að konur væru minnihlutahópur og því jaðarsettur með öðrum minnihlutahópum. Af þessum sökum ættu þær að njóta sérstakrar verndar og réttinda umfram karla (þrátt fyrir huliðshulu jafnréttis). 4) Að farið væri með konur eins og annars flokks sjúklinga í heilbrigðiskerfinu og annars flokks nemendur í skólakerfinu. 5) Að konur væru annars flokks launþegar í hagkerfinu og rækju höfuðið stöðugt í glerþak. 6) Að farið væri með konur eins og annars flokks borgara í réttarkerfinu. 7) Að dagvistun væri öruggt skjól fyrir börn með tilliti til hreinlætis, að hún væri holl fyrir sálina og þroskandi; að dagvistarstofnanir byðu þroskavænlegri uppeldisaðstæður en heimilin. 7) Að fóstureyðing nyti almenns stuðnings og væri siðferðilega verjandi og heilsufarslega örugg. 8) Að fjórðungi allra kvenna væri nauðgað af körlum. 9) Að drjúgur þriðjungur allra kvenna hefði verið kynferðislega misnotaðar af körlum í bernsku. 10) Að níutíu af hundraði kvenna yrðu fyrir kynferðislegri áreitni á vinnustöðum. 11) Að drjúgur þriðjungur kvenna hefðu orðið fyrir ofbeldi af hálfu karls á heimili og að konur væru einu fórnarlömb heimilisofbeldis. 12) Að á heimilinu væri konum og börnum mest hætta búin. 13) Að feður mættu að meinalausu fara forgörðum. (Sbr. Frank S. Zepenzauer. The Feminist Crusades: making Myths and Building Bureaucracies.)

Það er skemmst frá því að segja, að bornar hafa verið brigður á hverja einustu þessara fullyrðinga, fræðileg einfeldni afhjúpuð sem og vísindalegt klúður og falsanir, eftir atvikum. Vísindalegur heiðarleiki er mörgum þeirra þvert um geð. „Kvenfrelsarar hafa verið óvandaðir að virðingu sinni í því, er lýtur að staðreyndum,“ segja Diana Furchtgott Roth og Christine Elba.

Kanadíski sálfræðingurinn, Steven Pinker, tekur í sama streng: „Kvenfrelsunarbarátta fyrir jafnrétti í stjórnmálalegu og félagslegu tilliti er mikilvæg, en kvenfrelsunarfræðaklíkur á háskólastigi, sem einbeita sér að furðukennisetningum, eru það ekki. ... [því] kynjakvenfrelsun steytir gegn vísindunum. ... [Kvenfrelsararnir] berjast með kjafti og klóm gegn rannsóknum á kynferði og mismuni kynjanna. ... [Það er] meginástæðan fyrir því, að heiftúðlega er spyrnt gegn beitingu vitneskju um þróun, erfðafræði og taugafræði, í umræðu um mannshugann.“

Norður-ameríski félagsfræðingurinn, Steven Goldberg ( f. 1941, sagði þegar árið 1973, þegar áróðurherferð þriðju bylgja kvenfrelsunar, hafði verið ýtt úr vör: „Það er blekking, þegar kvenfrelsarar í nafni fræðilegra rannsókna, eru svo fúsir til að upphugsa staðreyndir, hafna þeim eða taka til sín eftir því, hvernig [staðreyndirnar] höfða til tilfinninga þeirra.“

Fræðilegur heiðarleiki, vísindalegur sannleikur og sanngirni í málflutningi er kvenfrelsunarhreyfingunum fráleitt hugleikinn. Aðrir hagsmunir eru þeim efst í huga. „Kvenfrelsun á voru méli snýst ekki um að binda endi á misrétti gegn konum. Hún er í senn atvinnugrein og stofnanaveldi, sem hefur það ekki síður að markmiði að halda stofnunum [þeirra] á floti, heldur en að tryggja réttindi kvenna.“ ... Kvenfrelsarar „hafa fjármunalegra hagsmuna að gæta með því að hanga eins og hundar á roði á þeirri staðhæfingu, að konur séu annars flokks borgarar og að aldrei verði náð landi í baráttu fyrir kvenréttindum. Geti kvenfrelsarar ekki reist við hún fána fórnarlambsins, munu þeir lenda í fjárþurrð.“( Diana Furchtgott og Roth og Christine Elba)

Norður-ameríski sagnfræðingurinn, Arthur Hermann (f. 1956) lítur um öxl. Kvenfrelsunarhreyfingin fullyrti, segir hann, að konur væru kúgaðar og beittar misrétti rétt eins og blökkumenn (svokallað samfylkingartilbrigði (intersectional feminism] við kvenfrelsun), væri minnihlutahópur mannkyns. Fullyrðingin endurspeglaði „samþættingu tærra lyga og afskræmingu sögunnar. Beitt var verulegu stjórnmálalegu og fjárhagslegu afli [til áróðurs]. Samtímis hafa verið unnin ótrúleg skemmdarverk á lífi þjóðarinnar.“

Þunginn í áróðrinum hefur eftirminnilega verið sá að telja stjórnmálamönnum og landslýði trú um, að konur væru fórnarlömb karla. „Kvenfrelsarar hafa víða komið við með boðskap sinn. Hér um bil allir skólar og vinnustaðir ... kynna kúgunarguðspjall kvenfrelsaranna til þeirra, sem hugljómunar er vant. ... Það stappar nærri guðlasti í margra augum að láta að því liggja, að konur séu ekki kúgaðar. ... Við búum í samfélagi, sem hefur tekið sjálfkunngerð fórnarlömb í dýrðlingatölu.“ (Diana Furchtgott-Roth og Christine Elba)

Þær ítreka : „[K]venfrelsunarhreyfingarnar ... staðhæfa þrálátlega, að konur séu fórnarlömb [karla]. Það eru kaldhæðnisleg skilaboð hreyfingar, sem upphaflega var knúin til dáða á þeirri forsendu, að konur væru jafnokar karla að greind og hæfni og skyldu af þeim sökum bjóðast sömu tækifæri til þátttöku í borgaralegu lífi.“

En samkvæmt áherslum kvenfrelsaranna eru konur umkomulaus, vanhæf fórnarlömb. Þær þurfa nefnilega „meira og meira jafnrétti.“ Það er helst falið í misrétti gegn körlum. Einn hugmyndafræðinga þeirra, sálfræðingurinn, Virginia Valian, segir í bók sinni, „Hví hægagangur? Frami kvenna“ (Why So Slow? The Advancement of Women):“ Flestum kvenna mundi ... leika á tungu sú staðhæfing, að konum væru allir vegir færir sökum eigin verðleika. En tölur tala skýru máli. Eigin verðleikar duga þeim skammt til framdráttar einir og sér. Tilgangurinn með jákvæðri mismunun (affirmative action) er að skapa þeim heim til að svo mætti verða.“

Annar hugmyndafræðingur þeirra, lagaprófessorinn, Mary Ann Becker, sagði í grein sinni (Patriarchy and Inequality: Towards a Substantive Feminism) árið 1999 „Jákvæð mismunun í þágu kvenna ... er einasta ráðið, sem dugar gegn feðraveldishleypidómum, sem hvítir karlar njóta góðs af. [Fordómarnir hafa] tekið sér djúprætta ... bólfestu í menningunni, gildum hennar, [sem stjórna] því, hvernig lagt er mat á verðleika [fólks], hvort heldur af hlutlægum eða huglægum toga.“

Jákvæð mismunun hefur verið töfralausnin í baráttu, sem óskammfeilnir kvenfrelsarar enn kalla jafnréttisbaráttu. Í áratugi hefur verið hlúð og hlynnt, stutt og skorað á, svo konur mættu beita sér á fornum vettvangi karla hvarvetna og í hvívetna. En þær konur, sem lengst hafa náð, komast á áfangastað sökum eigin kosta og hæfileika. En kvenfrelsarar svífast einskis í áróðri sínum fyrir „meira og meira jafnrétti.“ Bábiljan um vonda atvinnurekendur, sem kúga konur með lágum launum, dynur stöðugt í eyrum.

„Barátta nútímakvenfrelsara fyrir jákvæðri mismunun (e. affirmative action), sérstaklega þó venjubundin beiting blekkjandi tölfræði eins og t.d. kynning þeirra á launabili [kvenna og karla] – færir heim sanninn um, að inntak baráttunnar sé ekki að tryggja réttindi kvenna, heldur að efla vald sitt og viðhalda sjálfum sér sem stofnun.“ (Diana Furchtgott-Roth og Christine Elba)

Fórnarlambskonan og jákvæð mismunun henni í vil hefur nú ýmist verið lögleidd eða bundin ákvæðum í alþjóðlegum samningum – einnig á Íslandi. Við ráðningar í stöður, veitingu embætta , við störf lögreglu og dómara, ber að virða þessa firru sem meginreglu.

Ennþá eru þó til konur, sem hafa reisn til að bera: „Það má vel vera, að kvenfrelsunarhreyfingunum takist að særa hluta stjórnkerfisins til fylgilags við sig, ásamt fjölmiðlum og fyrirtækjum. En ennþá hafa þeir ekki náð að leggja snörur sínar fyrir allar norður-amerískar konur .“ (Diana Furchtgott Roth og Christine Elba)

„Það má augljóst vera, að innræting kvenfrelsunarhugmyndafræðinnar hefur átt sér stað í slíkum mæli á Vesturlöndum, að jafnvel stofnendur ungliðasveita Hitlers [Hitler Jugend] yrðu grænleitir af öfund.“ (Adolf Hitler (1889-1945) „einræðisherra“ nasista og forkólfur þeirra.) (Bob Lewis)

Ég gef Diana Furchtgott Roth og Christine Elba síðasta orðið: „[K]venfrelsarar, sem endur fyrir löngu börðust fyrir misrétti gegn konum, eru nú formælendur forréttindaáætlana handa konum – og misrétti gegn körlum.“