Biblían og barnaböðlarnir. Gaza og Deir Yassin

Um þessar mundir er Palestínumönnum veitt rothöggið af Tvíhöfða þursinum, Samrunaheimsveldi Ísraela og Bandaríkjamann. Loftárásir eru linnulausar eins og þegar Bretar og Bandaríkjamenn sprengdu almenning í borgum Þýskalands sundur og saman, síðar í Vietnam og Japan.

Aðferðin er þaulreynd. Engu að síður hafa hersveitir friðarforsetans, Donald John Trump, gengið úr skaftinu í stríðinu gegn öðrum fátæklingum, Jemenum. En hinn helmingur þursans hamast enn.

Hvað getur skýrt svo ógnarlega stríðsgrimmd? Varnarlaust fólk er murkað niður þúsundum saman. Engu eirt.

Dónaldur Jón og Benjamin Netanyahu eru báðir Gyðingar. Í hirð friðarforsetans eru nær eingöngu Síonistar, Kristmenn og Gyðingar – ísraelskir ríkisborgarar þar með taldir. Ætli trúin gefi vísbendingar?

Trúarrit, lögbók og lífsleiðarvísir Gyðinga, er Hebreska biblían (Tanakh) eða Gamla testamentið, þ.e. Þóra (Thorah). Viðbótarhelgrit eru Talmundur (Talmud) og Kabala (cabala). Þau fela í sér útleggingar prestanna (rabbi) á Þóru og reynslu Gyðinga, studdar orði Guðs. Prestarnir segjast vera í stöðugu sambandi við hann.

Í guðspekiritinu Kabala og Gamla testamentinu liggja leiðir Gyðingdóms og kristni saman. Í nefndum helgiritum er margt áhugavert að lesa til aukins skilnings.

„Því að þú ert Drottni Guði þínum helgaður lýður. Þig hefir Drottinn Guð þinn kjörið til að vera eignarlýður hans um fram allar þjóðir, sem eru á yfirborði jarðarinnar.“ (5. Mósebók 7:6)

„Hann segir: Það er of lítið að þú sért þjónn minn til að endurreisa ættkvíslir Jakobs og leiða aftur þá sem varðveittir eru af Ísrael. Ég geri þig einnig að ljósi þjóðanna svo að hjálpræði mitt nái til endimarka jarðarinnar.“ (Jesaja 49:6)

„Og á mánuði hverjum, tunglkomudaginn, og á viku hverri, hvíldardaginn, skal allt hold koma til þess að falla fram fyrir mér — segir Drottinn.“ (Jesaja 66:23)

„Drottinn mun verða konungur yfir allri jörðinni. Á þeim degi mun Drottinn vera einn og nafn hans eitt.“ (Sakaría 14:9)

Boðskapurinn fer vart milli mála. Gyðingar eru Guðs útvalda þjóð, „ljós þjóðanna.“ Þjóðir heims skulu njóta hjálpræðis Guðs og skulu falla honum til fóta, Drottni konungi. Það vofa grimmilegar refsingar yfir hinum óhlýðnu eins og fylgismönnum Mósesar, sem dönsuðu kringum gullkálfinn í Sínæ eyðimörkinni forðum daga.

Útlegging rússnesk-bandaríska Gyðingaprestsins, Harry Waton (1871-1959), á þessum orðum er áhugaverð. Hann segir:

“Gyðingdómur er í senn kommúnismi, alþjóðahyggja og alheimsbræðralag manna, frelsun verkalýðs og mannlegs samfélags. Það er með þessu andans vopni, að Gyðingar munu sigra heiminn og mannkyn. Kynþættir og þjóðir munu í fögnuði gefa sig Gyðingdómi á vald. Allir mun gerast Gyðingar.”

Túlkun Gyðingsins, Kurt Munzer (1879-1944) í bókinni, „Leiðinni til Síon” (Der weg nach Zion) frá 1907, er einnig fróðleg:

“Við höfum spillt blóði allra þjóða Evrópu – við gætum hafa smitað þær. Um þessar mundir er allt gyðingvætt (Jeweified). Hugsun okkar birtist í öllu sem hrærist, andi okkar stjórnar heiminum. Við erum herraþjóðin, því allt, sem öflugt er í veröldinni, er afkvæmi anda vors.”

Í þessu ljósi eru orð Benjamin Disraeli (1904-1881), sem kastaði Gyðingtrú sinni, áhugaverð. Forsætisráðherrann sagði í breska þinginu 1852 um byltinguna í Frakklandi fjórum árum áður:

„Áhrifa Gyðinga gætir í tortímingarlögmálinu (destructive principle), sem leiddi af sér síðustu róstur í Evrópu. Uppreisn á sér stað gagnvart hefð og aðli, trú og eignarhaldi. … Lýst er yfir sjálfgefnu jafnræði manna og afnámi eignarréttar af hálfu leynifélaga, sem setja á stofn bráðabirgðastjórnir. Leiðtogar þeirra hverju sinni eru af ætt Gyðinga.“

Forsætisráðherrann benti á, að fyrir þeim vekti að eyðileggja kristnina og sagði í því sambandi:

„Hæfileikaríkustu undirróðursmennirnir (manipulators) taka höndum saman við kommúnistana; hinir sérstöku og útvöldu teygja sig til úrþvætta og síðri stétta Evrópu.“

Gyðingdómur virtist sem sé alltumlykjandi í Evrópu í lok átjándu aldar og í upphafi þeirrar nítjándu. Trúboðið er skýrt; Við, herraþjóðin, munum frelsa mannkyn til Gyðingdóms og stofna eitt allsherjarríki.

Gyðingurinn, James Paul Warburg (1896-1969), af einni öflugustu ætt Gyðingaauðjöfra í veröldinni, boðar:

„Það mun verða stofnað til alheimsstjórnar, hvort okkur líkar betur eða verr. Spurningin er; verður hún stofnuð með samþykki eða sigurvinningi.“ (Rússneska gyðingabyltingin 1917 var vissulega sigurvinningur.)

Gyðingavinurinn, Vladimir Ilyich Ulyanov eða Lenin (1870-1924), sagði sigurviss:

Við „munum sjá, að kommúnisma verður komið á í Rússlandi. Annað stríð mun tryggja stjórn [byltingarstjórnarinnar] yfir Evrópu og þriðja styrjöldin er nauðsynleg til að tryggja hana um gervallan heim.“

Tvær heimstyrjaldir eru að baki og enn hafa Bolsévikkagyðingar ekki náð heimsyfirráðum, þ.e. stofnað konungsríki Guðs síns á jörð.

En þeir vinna ötullega að því. Stofnun Stór-Ísraels er næsti áfangi, eftir að Vesturveldin (einkum Bretar, Frakkar og Bandaríkjamenn), tóku Síonistahreyfinguna – hreyfingu ofstækisfullra Gyðinga í Austur-Evrópu – upp á arma sína og beittu í heimsveldisbrölti sínu. Landtökumennirnir voru einnig vopnaðir af Sovétmönnum.

Fyrir stofnun Ísraelsríkis beittu landtökumennirnir bæði yfirstjórnendur Þjóðabandalagsins, Breta, sem og Palestínumenn, vopnavaldi. Fjöldamorðin í þorpinu, Deir Yassin, níunda apríl 1948, mörkuðu ákveðin þáttaskil í innrás Síonista. Hryðjuverkasveitir þeirra frömdu morð, rán, sundurlimanir og nauðganir. Þegar morðsvallinu lauk, lágu um 120 manns í valnum.

Morðingjarnir fóru að dæmi Sáls (Saul) konungs formæðra þeirra, þegar hann eyddi erkióvinunum, Amalek-ættkvíslinni. Sál hirti allt gull og silfur eins og ritningin bauð. Það heitir reyndar „herem“ að eyða öllu lifandi og dauðu og helga Guði gull og silfur. En Sál var veikgeðja og hlífði Agag konungi Amaleka og nokkrum skjátum. Guð afneitaði honum fyrir bragðið. (Enn segja Ísraelar Amalek hyggja flátt og sækja að þeim.)

Fjöldamorðin í Deir Yassin skelfdu Palestínumenn svo um munaði. Nær 800.000 þeirra flúðu undan morðóðum hryðjuverkasveitum Síonistanna. Það kalla Palestínumenn „Nakba“ (hamfarirnar). Tvíhöfða þursinn fremur nú Nakba öðru sinni.

Menachem Begin (1913-1992), síðar forseti Ísraels var foringi einnar hryðjuverkasveitar Ashkenazi Síonistanna frá Austur-Evrópu, Irgun. Hann hrósaði sér beinlínis af Deir Yassin-ódæðinu:

“Der Yassin var annað framlag Irgun til þess fallið að flæma Arabana úr landinu og skapa rými handa innflytjendum. Hefði Aröbum ekki verið stökkt á flótta í kjölfar Deir Yassin, hefði ríkisstjórninni ekki verið kleift að taka við tíunda hluta innflytjenda.” (Úr æviminningum hans, „Uppreisn“ (Revolt).)

Samkvæmt ísraelska sagnfræðingnum, Ilan Pappé, var þetta ódæði fyrsti áfangi í hreinsun Palestínu. Hann segir:

„Fólkshreinsun Palestínu ber ekki að líta á sem mikilvæga hernaðaraðgerð, heldur var um að ræða vandlega skipulagða stefnu, sem gekk undir nafninu „Plan Dalet,“ sem [leiðtogi Ísraela] Ben-Gurion (1886-1973), lagði blessun sína yfir í mars 1948.“

David Ben-Gurion varð eins og Menachem forsætisráðherra Ísraels, sá fyrsti af þeim. Menachem hlaut síðar friðarverðlaun Nóbels.

Morðæðið leiðir hugann að öðru slíku, öldum áður, í Jeríkó (Jericho). Gyðingagyðjan, Ester (Esther), hafi dregið Persakóng, Ahaseuerus (Xerxes I) á tálar fyrir atbeina uppeldisföður síns og frelsara Gyðinga, Mordecai.

Í ástarbríma seldi konungur feðginunum í hendur sjálfdæmi um hefndir fyrir Gyðinga. Embættismaður konungs, Haman, var nefnilega sagður hafa efnt til samsæris til að útrýma Gyðingum – einn af mörgum í píslarsögu Gyðinga. Biblían segir svo frá:

„Æpið heróp! Drottinn hefur selt ykkur borgina í hendur. Borgin og allt sem í henni er skal helgað banni, það tilheyrir Drottni. Aðeins skækjan Rahab og allir sem eru með henni í húsinu skulu lífi halda því að hún faldi mennina sem við sendum. En forðist hið bannfærða.

Ásælist hvorki né takið neitt af því sem hefur verið helgað banni því þá leiðið þið bann yfir herbúðir Ísraels og steypið þeim í glötun. Allt silfur og gull og gripir úr eir og járni er helgað Drottni og á að fara í fjárhirslu Drottins.

Allt sem í borginni var helguðu þeir banni, karla og konur, unga og gamla, nautgripi, sauðfé og asna, allt helguðu þeir banni með sverðseggjum.

Síðan brenndu þeir borgina og allt sem í henni var. En silfur og gull og gripi úr eir og járni settu þeir í fjárhirslu húss Drottins.

Þá sór Jósúa þennan eið: „Bölvaður sé hver sá frammi fyrir Drottni sem hefst handa um að endurreisa þessa borg, Jeríkó. Það skal kosta elsta son hans lífið að leggja grunn hennar og líf yngsta sonarins að setja hlið fyrir borgina.“ Drottinn var með Jósúa og orðstír hans barst um landið allt.“ (Jósúabók 6. Kafli. Biblía)

Því má svo við bæta, að Haman og synir hans voru festir upp á gálga og Esther varð drottning Persa. En enga eiga Ísraelsmenn verri fjendur í dag, en einmitt Persa (Írana). Frelsun Gyðinga frá samsæri Haman er kölluð „Purim.“ Það þótti við hæfi að hengja Þjóðverja, sem dæmdir voru við skríparéttarhöldin í Nürnberg, einmitt á þeim degi. Þar komu Gyðingar líka eftirminnilega við sögu.

Nú er að sjá, hvort sama bölvun Guðs hvíli á Dónaldi Jóni og Bensa-barnamorðingja eins og Sál. Þeir ætla sér að endurreisa Gaza og gera þar ferðamannaparadís.

Það er mikilvægt að muna, að Gyðingar túlka ritningu sína með mismunandi hætti. Fjöldi Gyðinga mótmælir t.d. um þessar mundir ofstopa og ofbeldi trúsystra sinna í Ísrael. Það er ekki í fyrsta sinn. Fyrir um áttatíu árum síðan sagði Judah Leon Magnes (1877-1948), rektor Hebreska háskólans í Tel Aviv:

“Flóttamönnum skal aldrei beita sem trompum í höndum stjórnmálamanna. Það er hörmulegt, jafnvel ótrúlegt, að í kjölfar þjáninga Gyðinga í Evrópu, skuli Aröbum skapaður vergangsvandi í Landinu Helga.” …

“Sannleikurinn mun koma í ljós, þegar allt kemur til alls: Við höfum í grundvallaratriðum engan rétt til að koma í veg fyrir, að Arabar snúi heim til landa sinna … Hverju ætti “Sameiningarflokkurinn” [Ihud – vildi sameina Gyðinga og Araba í einu ríki í Palestínu] að stefna að? Umbreyta eldfimu (perennial) púðurtunnunni (sem er Ísraelsríki, samkvæmt Pinhas Lavon, ráðherra [(1904-1976) fæddur í Galisíu, varnarmálaráðherra Ísraels] í friðsamlega vistarveru?

Hvaða vopnum á Sameiningarflokkurinn að beita? Vopnum sannleikans? … Við höfðum engan rétt til að taka herfangi hús Araba, án þess að borga fyrir þau fyrst; og það sama gildir um trjálundi og tún, verslanir og verksmiðjur.

Við höfðum alls engan rétt til að láta Síonisma (heimlandshyggjuna) rætast á annarra kostnað. Þetta er rán; þetta er glæpastarfsemi …

Öðru sinni teljum við okkur meðal hinna afar ríku þjóða, en þrátt fyrir það finnum við ekki til skammar við að ræna eigum landbúnaðarverkamannanna (fellaheen).”

Látum breska blaðamanninn og sagnfræðinginn, Douglas Reed (1895-1976), fá síðasta orðið:

“… hið nýja “ríki,” sem sett var á fót í Palestínu 1948 var aldrei og verður aldrei “ríki” í nokkurri þekktri merkingu hugtaksins úr skráðri sögu. Það var útvörður heimshreyfingar með sérstakt aðgengi að sérhverri ríkisstjórn, þingi og utanríkisráðuneyti Vesturveldanna (einkum að ríkisstjórn, þingi og utanríkisráðuneyti Bandaríkjanna, sem á sjötta áratugi síðustu aldar var öflugasta ríki jarðar).

Megintilgangur þess var að hafa taumhald á bandaríska lýðveldinu, en ekki að skapa Gyðingum heimsins „heimili.“

Þessi tilhögun mála var til þess fallin að auka íhlutun Bandaríkjanna í eldfimar aðstæður í Levantíu (Miðausturlöndum), gerviaðstæður, þrungnar hættunni á heimsstyrjöld.“

Þessi orð skrifaði Douglas í bók sinni, „Deilurnar um Síon“ (The Controversy of Zion), 1956. Bókin kom þó ekki fyrir almennings sjónir, fyrr en árið 1978. Þöggun og útskúfun er ekki nýlunda. Fleiri hafa komist að þessari niðurstöðu. T.d. bandaríski stjórnmálafræðingurinn, John Maersheimer.

https://www.aljazeera.com/news/2023/4/9/the-deir-yassin-massacre-why-it-still-matters-75-years-later https://www.haaretz.com/israel-news/2017-07-16/ty-article-magazine/testimonies-from-the-censored-massacre-at-deir-yassin/0000017f-e364-d38f-a57f-e77689930000