Hverjum þykir sinn sögufuglinn fagur. Auschwitz og Sankti Pétursborg

Það er alkunna, að þjóðir eða stríðsaðiljar, skrifa söguna meira eða minna eftir eigin höfði. Það á svo sannarlega við um aðra heimstyrjöldina. „Rétta“ sögu hennar skrifuðu sigurvegararnir. Napoleon Bonaparte (1769-1821) talaði um lygasögu. Fyrri heimstyrjöldin var nú reyndar háð – samkvæmt einni útgáfu sögunnar – til að binda enda á öll stríð. Það fór nú reyndar ekki svo. Alþjóðaauðvaldið er þurftafrekara en sem svo.

Það er líka almælt, að stríðsfylkingarnar stunda áróður eða upplýsingahernað í ríkum mæli til að réttlæta gjörðir sínar, fegra ásjónu eða tryggja hagsmuni. Flestir eru líklega orðnir sjóaðir í þessu efni í sambandi við veiruhernaðinn og stríðin í Palestínu/Ísrael og Úkraínu.

Um þessar mundir eru áttatíu ár, síðan annarri heimstyrjöldinni lauk (eða öllu heldur öðrum kafla stöðugrar styrjaldar). Vestrænir leiðtogar streymdu til Auschwitz til að minnast illvirkja þýskra nasista.

Í fréttum RÚV var leidd fram á völlinn öldruð Gyðingakona eins og svo margar trúsystur og -bræður við réttarhöld sigurvegaranna yfir Þjóðverjum í Nürnberg – sem reyndar voru Hollývúdd-kvikmynd líkust.

Hún sagði með skiljanlegri vanþóknun, að nasistar hefðu kallað Gyðinga rottur og umgengist þá sem slíka. Það hefur vafalítið líka átt sér stað, en rímar þó illa við frásagnir margra þeirra, sem ekki fengu leiðsögn um vitnisburð í Nürnberg eða rétttrúnað.

Aukin heldur er það algengt, að stríðandi fylkingar niðurlægi andstæðinginn. Gyðingar höfðu – eða auðjöfrar, trúfræðingar og fjölmiðlaeigendur meðal þeirra öllu heldur – þá sannfæringu í orði kveðnu, að Þjóðverjar væru andstæðingar þeirra. (Þeir telja sig yfirleitt fórnarlömb annarra.) Þetta gerðist á fjórða áratugi síðustu aldar. Gyðingar lýstu yfir stríði og kröfðust þess, að Þjóðverjum yrði útrýmt.

Sú iðn var mörgum þeirra töm. Það eru nefnilega ófáir fjöldamorðingjar sögunnar meðal Gyðinga. Gyðingurinn, Sever Plocker skrifar í bókinni, „Gyðingum Stalins.“

“Við megum ekki gleyma því, að sumir stærstu fjöldamorðingja fyrr og síðar voru Gyðingar. Genrikh Yagoda (1891-1938) var afkastamesti morðinginn úr röðum Gyðinga á nítjándu öldinni. Hann hefur dráp að minnsta kosti tíu milljóna á samviskunni.”

Annar slíkur var Lazar Moiseyevich Kaganovich (1893-1991), einnig leiðtogi hinnar gyðinglegu leynilögreglu Bolsévikka, Cheka, síðar KGB.

Í miðlinum, „American Hewbrew“ stóð 1920:

“Bylting Bolsévikka í Rússlandi var árangur af snilli Gyðinga (Jewish brains), vansæld Gyðinga og áætlunum Gyðinga um nýja heimsskipan. Það, sem svo vel tókst til í Rússlandi …mun einnig – fyrir tilstuðlan sömu andlegu og áþreifanlegu aflvaka - verða að veruleika um heim allan.”

Gyðingurinn blóðþyrsti, Grigori Yevseyevich Zinoviev eða Hirch Apfelbaum (1883-1936), leiðtogi „Alþjóðasambands byltingarsinna“ (Communist International), skrifar í „Drasnay Gazeta“ 1918:

“Við munum granda óvinum okkar hundruðum saman. Látum það verða þúsundum saman. Látum þá drukkna í eigin blóði … Stuðlum að blóðflóði borgarastéttarinnar – Meira blóð. Eins mikið og unnt er.“

Í „Jewish Daily Bulletin“ stóð 1935: “Það er einungis ein tegund valds, sem skiptir máli. Þrýstingur í stjórnmálum. Við, Gyðingar, erum öflugasta þjóð veraldar, því við búum yfir þessu valdi og kunnum að beita því.“

Manfred Reifer leiðtogi Gyðinga í Bukovina (Austurríki-Rúmeníu):

“Meðan Þjóðverjar upp til hópa reyndu að vernda þjóðerni (race) sitt, þyrptumst við, Gyðingarnir, út á stræti og torg, með háreysti. … Við spottuðum æðstu gildi þýskrar þjóðar og vanhelguðum það, sem þeim var heilagt.”

Kurt Munzer skrifar í bók sinni, „Leiðinni til Síon” (Der weg nach Zion), frá 1907:

“Við höfum spillt blóði allra þjóða Evrópu – við gætum hafa smitað þær. Um þessar mundir er allt gyðingvætt (Jeweified). Hugsun okkar birtist í öllu, sem hrærist, andi okkar stjórnar heiminum. Við erum herraþjóðin, því allt, sem öflugt er í veröldinni, er afkvæmi anda vors.”

Gyðingurinn, Theodore Newman Kaufman (1910-1986), skrifaði bókina: „Þýskalandi verður að eyða“ (Germany must perish), árið 1940. Í viðtali við „Canadian Jewish Chronicle,“ sagði hann ári síðar:

“Það er trúa mín, að Gyðingar hafi köllun í lífinu. Þeir verða að búa svo um hnútana, að allar þjóðir veraldar sameinist í gríðarmiklu sambandi og verði Gyðingum undirgefnar. En hvernig má það verða og um leið halda friðinn, ef Þjóðverjar lifa. Gerum því gangskör að því að gera ófrjósemisaðgerðir á öllum Þjóðverjum, heyjum gegn þeim stríð, öðrum stríðum hræðilegri.”

Menachem Begin (1913-1982), hryðjuverkasveitarforingi, fjöldamoringi og síðar forsætisráðherra Ísraels, sagði:

“Kynþáttur (race) vor er yfirburðakynþáttur (master race). Við erum heilagir (divine) guðir jarðarinnar. Við erum jafn frábrugðnir öðrum kynþáttum og þeir eru skordýrum … Aðrir kynþættir eru skepnur, dýr, í mesta lagi nautgripir. Það eru forlög vor að ríkja yfir óæðri kynþáttum. Fjöldinn mun sleikja fætur vora og þjóna sem ánauðugir menn.”

Gyðingurinn og kvenfrelsarinn, Andrea Dworkin (1946-2005), sagði:

“… við verðum að ganga af menningunni dauðri í núverandi mynd; list hennar, kirkjum, lögum, kjarnafjölskyldu. Hún [menningin] er grundvölluð á föðurrétti og þjóðríkjum.”

Gyðingurinn, Harold Wallace Rosenthal (1947-1976), sagði:

“Við höfum hrifsað til okkar vald með því að komast yfir [seðla]banka þjóðarinnar [national monetary system – Federal Reserve í BNA] … Það var ásetningur frá upphafi að gera upptækt allt gull og silfur [í eigu fólks] í skiptum fyrir óinnleysanlega pappírsseðla. …

Við, Gyðingar, hreykjumst yfir þeirri staðreynd, að hinir heimsku Ógyðingar (Goy) hafi aldrei áttað sig á, að við séum sníkjudýr, sem gína yfir sífellt stærri hluta framleiðslunnar, meðan framleiðendur bera stöðugt minna úr býtum.”

Það fylgir sögunni, að Harold var myrtur. Það var Franklin Delano Roosevelt (1882-1945), sem fyrirskipaði upptöku nefndra eðalmálma.

Enn er haldið í heiðri sögunni um sex milljónir Gyðinga, sem voru drepnar í eitursturtum og brenndir í gasofnum. Grunnurinn að þessari sögu er rússneskur Gyðingaáróður frá upphafi síðustu aldar, löngu áður en þýskar fangabúðir fyrir andstæðinga Þjóðverja í stríðinu voru reistar. Nóg voru grimmdarverkin samt. Slíkar fangabúir höfðu Bretar áður reist í Suður-Afríku.

Í nýlegri pólskri skýrslu er fjöldi fanga, er týndu lífi í fangabúðunum, metinn um 1.2 milljónir. Rauði krossinn, sem hafði óheft aðgengi að fangabúðunum, taldi 271.000 hafa látist. Herlögregla Bandamanna hótaði málsókn þeim, sem dreifu þeirri staðleysu, að fólk hefði verið tekið af lífi í gasofnum.

Fjöldi manna var þó tekinn af lífi - einkum andspyrnufólk – en flestir létust úr sjúkdómum og vannæringu, þegar hungursneyð varð í Þýskalandi. Þar á meðal var Anna Frank (1929-1945). Hún hlaut heimsfrægð fyrir dagbók, sem var uppdiktuð.

Flestir aðilja í stríði fremja grimmdarverk, sumir þjóðarmorð (samkvæmt alþjóðlegri skilgreiningu) eins og Ísraelar nú. En Þjóðverjar hafa verið sérstakur skotspónn, frá því að fyrri heimstyrjöldin braust út. Þeim er reyndar kennt um báðar heimsstyrjaldirnar, enda þótt þeir hafi hvergi komið nærri upptökum þeirrar fyrri og var sagt stríð á hendur af Frökkum og Bretum í þeirri síðari.

Sameinað Þýskaland snillingsins, Otto Eduard Leopold von Bismarck (1815-1898), hefur ævinlega verið þyrnir í augum Breta og Frakka. Efnahagsleg samvinna Þjóðverja og Rússa hefur alltaf verið Bandaríkjunum ógn. Nató var m.a. stofnað til að halda Þjóðverjum niðri og Rússum úti (hinum í taumi). Nú hefur Þjóðverjum verið komið á kné, en Rússar standa enn keikir.

Winston Leonard Spencer Churchill (1874-1965), sagði t.d.:

“Þýskaland er að verða of öflugt. Við verðum að ganga frá því … Það verður að vera lýðum ljóst, að þetta stríð [önnur heimstyrjöldin] er hvorki háð gegn Hitler né þjóðernisjafnaðarmönnum, heldur gegn afli hinnar þýsku þjóðar, sem verður að brjóta niður í eitt skipti fyrir öll. Þá má einu gilda, hvort leiðtogi hennar sé Hitler eða Jesúítaprestur.”

Vesturlandaþjóðunum og Sovétmönnum/Rússum er hlíft við ófrægjandi umfjöllun um grimmdarverk og stríðsglæpi. T.d. dauðasvelti Þjóðverja, Bengala og Íra af völdum Breta, morð Sovétmanna á pólskum hermönnum (Þjóðverjum kennt um), kjarnorkuvopnaárás Bandaríkjamanna á Japan, eldsprengjuárásir Bandamanna á þýskar borgir, þjóðarmorð Tyrkja á Armenum, þjóðarmorð Frakka á Alsírbúum, fjöldamorð Pólverja á Þjóðverjum, Úkraínumanna á Pólverjum, og svo mætti lengi telja.

Rússum var ekki boðið til Auschwitz, því þeir eru vondir strákar. En Volodymyr Zelensky, sem heiðrað hefur úkraínska nasista, var boðið. Það var einnig fulltrúum Finnlands, sem – ásamt þýska hernum – sat um Leníngrad (Sankti Pétursborg) og ullu dauða upp undir milljón manna – svipuðum fjölda og Bandaríkjamenn drápu í fangabúðum sínum í Þýskalandi. Það þykir ekki verðugt umræðuefni.

Vladimir Putin, sem missti bróður sinn í þessum skelfilega hildarleiki, stóð fyrir minningarsamkundu og heiðraði nokkra þeirra, sem lifðu af. Stríðið virðist lifa í minningu Rússa í dag. Því er skiljanlegt, að það snuggi í þeim, þegar Donald Trump klappar þeim á kollinn og segir þá hafa aðstoðað Bandaríkjamenn við sigur þeirra í annarri heimstyrjöldinni.

En hins vegar fjármögnuðu bandarísk stjórnvöld stríðsrekstur Rússa (og Þjóðverja einnig] með aðstoð auðjöfra á Wall Street; hergagnasendingar og -framleiðslu, sem skipti sköpum í stríðinu við Þjóðverja.

Vladimir sá ekki ástæðu til að minnast á öll grimmdarverk Rauða hersins í Þýskalandi á ofangreindri minningarhátíð. Ætli Þjóðverjar muni minnast þeirra. Eða er það villutrú?

Hverjum þykir sinn fugl fagur og minnið er átakanlega gloppótt. Vitrir menn hafa sagt, að í stríði sé sannleikurinn fyrsta fórnarlambið.

https://www.amazon.com/dp/1880026082 https://archive.org/details/adolf-hitler-the-greatest-story-never-told https://archive.org/details/TheBadWarTheTruthNEVERTaughtAboutWorldWarII/The%20Bad%20War%20-%20The%20Truth%20NEVER%20Taught%20About%20World%20War%20II/ https://us.europathelastbattle.net/watchnow-beta-test.html https://www.nachdenkseiten.de/?p=127422 https://gilbertdoctorow.com/2025/01/28/27-january-2025-collective-memory-in-russia-and-collective-amnesia-in-the-west/ https://www.youtube.com/watch?v=LMuoUbDfmwA