Sameinuðu þjóðirnar. VI: Fjármögnun styrjalda Rothschild. Heimsstríðin og ráðagerðin um alþjóðlega friðarstofnun

Stríð í Evrópu og Bandaríkjunum höfðu valdið skelfilegum hörmungum fyrir almúgann í hinum stríðshrjáðu ríkjum og hinum, sem ekki tóku beinan þátt í hildarleiknum. En auðjöfrarnir höfðu fitnað eins og púkar á fjósbitana. En og fram hefur komið hafa þeir ráðið miklu um þróun heimsins og framvindu.

Burðarásinn í samvinnu auðmagnsaflanna í Bretlandi og Bandaríkjunum undir lok þar síðustu aldar voru J.P. Morgan og Rothschild fjölskyldan, sem bar bakhjart hinna fyrrnefndu. Hvor tveggju bankaveldanna tóku virkan þátt í fjármögnun heimstyrjaldanna. (Sbr. bók Carroll Quigley. (Tragedy and Hope: A History of the World in Our-Time og The Anglo-American Establishment )

Rothschild veldið skipar í þessu tilliti sérstakan sess. Rætur hinnar þýsku ættar kynnu að liggja um Úkraínu og allar götur aftur til Kasaríu (Khazaria), herskárrar þjóðar, sem á fyrstu öld fyrir Krist lagði undir sig víðfem lönd í kringum Svarta haf og Kaspíahaf. Þau fólu í sér það landsvæði, sem nú er Úkraína. Stórveldið leið undir lok m.a. í stríði við Hólmverja (rússneska ríkið í Hólmgarði (Novgorod) og Væringja í Kænugarði. Þar var einnig stofnað rússnesk ríki af afkomendum norrænna manna, víkinga.

Fáir auðkýfingar hafa betur kunnað þá list að græða peninga í kreppum og stríðum, sem þeir jafnvel ýttu úr vör eða samþykktu. Ættmóðir sjálf tók þannig til orða; „Ef strákarnir mínir [þ.e. synirnir fimm] vildu ekki stríð, þá væru engin stríð.“

Nathan Mayer Rothschild (1777-1836), þýsk-breskur aðals- og bankamaður, ku hafa sagt: „Kaupið, þegar göturnar eru blóði drifnar, jafnvel þótt um eigið blóð sé að ræða.“ Sjálfur fjárfesti hann ótæpilega í stríði Breta og Frakka við Waterloo árið 2015., sem raunar var meira eða minna fjármagnað af fjölskyldunni. Yngri bróðirinn, James (Jakob) Mayer de Rothschild (1792-1868) veitti einvaldi Frakka, Napóleon Bonaparte (1769-1821) lán. Þetta er fyrsta dæmið um fjármögnun beggja aðilja í stríði.

Fjárfestingar Nathan Mayer skiluðu sér tuttugfalt. Þannig varð hann eins konar fármálaeinvaldur í Stóra-Brelandi. Honum varð á orði: „Það varðar mig engu, hvaða strengjabrúða sest í hásæti Englands til að ríkja yfir heimsveldinu, þar sem sólin aldrei sest. Sá, er stjórnar peningaaðföngum Bretlands, stjórnar einnig breska heimsveldinu. Og ég stjórna þessum aðföngum.“

Þess má geta, að Nathan þessi var sonur ættföðurins, Mayer Amschel Rothschild (1744-1812), þýsks bankamanns af Ashkenazi Gyðingaættum, og Guttle Schapper Rothschild (1753-1849). Þau eignuðust ellefu börn. Mayer er m.a. þekktur fyrir þann skilning, að máttur fjármagnsins, sé lögum ofar: „Látið mig stjórna peningaaðföngur þjóðarinnar og þá má einu gilda, hverjir löggjafarnir eru.“ Þessi speki „ávaxtaðist“ firna vel hjá afkomendum hans eins og nefnt er dæmi um. Ættin er rakin aftur til 1577.

Mayer Amchel var gekkst fyrir stofnun Illuminati, leynihreyfingar í ætt við Jesúítahreyfinguna, ásamt lögfræðingnum, Johann Adam Weishaupt (1748-1830). Skoski rithöfundurinn og sagnaritarinn, Walter Scott (1771-1832), hefur haldið því fram, að Illuminati hafi fjármagnað frönsku byltinguna.

Mayer Amchel var einnig mikill áhugamaður um stofnun Ísraelsríkis (zionism). En það var sonarsonurinn, Edmond (Benjamin) James de Rothschild (1845-1934), sem lét draum afa síns og ættarinnar um eigið ríki, rætast. Hann ferðaðist til Palestínu árið 1895. Í kjölfarið fjármagnaði Edmond James fyrstu Gyðingabyggðirnar þar um slóðir.

Tveim árum síðar stofnaði Edmond James „Gyðingalandsráðið“ (Zionist Congress). Fyrsti fundur hennar var á vegum „Gyðingalandshreyfingarinnar“ (Zionist Organization). Fundarstjóri var ungarsk-austurríki lögfræðingurinn og blaðamaðurinn, Theodor Herzl (1860-1904).

Gyðingalandshreyfingin notar í auðkennismerki sitt rauða skilti Rothschild ættarinnar, sem blasti við vegfarendum á húsi þeirra í Þýskalandi. Rúmri hálfri öld síðar varð það að fána Ísrael. Við friðarsamningana í Versölum árið 1919, þegar endi var bundinn á fyrstu heimstyrjöldina, féll það í skaut Bretlands að hafa umsjón með Palestínu. En það var árið 1948, sem Harry S. Truman (1884-1972), Bandaríkjaforseti, viðurkenndi Ísrael sem sjálfstætt ríki, þegar Rothschild veldið hafði gaukað að honum tveim milljónum dala.

Þegar James Armand Edmond (Jimmy) de Rothschild (f. 1878) lést árið 1958 ánafnaði hann fjármunum til að reisa þinghús Ísraelsríkis, Knesset. Að hans sögn ætti Knesset að vera „tákn um varanleika Ísraels í augum allra manna.“ Jimmy var sonur Edmond James, sem hóf uppkaup lands í Palestínu og fyrr er nefndur.

Fimm synir Mayer Amchel og Guttle stofnuðu viðskipta- og bankaveldi víða um heim, m.a. í Vín, París, Washington, Napólí og Lundúnum. Og eplið féll ekki langt frá eikinni. Þegar Bandaríkjaþing þráaðist við að endurnýja starfsleyfi Rothschild-bankans, „Banka Bandaríkjanna“ (Bank of the United States). Bankinn var stofnaður af Nathan Mayer Rothschild (1777-1836) í samvinnu við Alexander Hamilton (1755-1804). Hann var einn af „stofnfeðrum“ Bandaríkjanna. Bankinn var stofnaður átta árum, eftir að sjálfstæðisstríðinu lauk árið 1783.

Benjamin Disraeli (1894-1881), forsætisráðherra Breta, lýsti Nathan Mayer svo, að hann væri „guð og herra peningamarkaða í veröldinni og að sjálfsögðu guð og herra alls annars. Hann hefur bókstaflega ríkisfjárhirslu Suður-Ítalíu að veði. Einvaldar og ráðherra allra ríkja þiggja ráð hans og fara eftir leiðbeiningum hans.“

Aðalandstæðingur bankans á Bandaríkjaþingi var Andrew Jackson (1767-1845), síðar sjöundi forseti Bandaríkjanna árin 1829-1837. Orðaskipti Andrew og Nathan eru fróðleg: Andrew: „Sé svo, að þingið hafi rétt til að gefa út pappírspeninga, er það til eigin brúks, en ekki til framsals einstaklinga eða fyrirtækja.“ Nathan: „Annað hvort veitir þingið leyfi til framlengingar starfsleysis bankans, eða að Bandaríkin munu ganga á vit hins skelfilegast stríðs.“ Andrew: „Þið eruð höggormahreiður og ásetningur minni er að uppræða það. Almáttugur Guð er vitni mitt, ég ætla að eyða ykkur.“ Nathan: „Kennum þessum óskammfeilnu Bandaríkjamönnum lexíu. Látum þá hverfa aftur til nýlendutímans.“

Bandaríkjamenn lýstu yfir stríði á hendur Stóra-Bretlandi árið 1812 í forsetatíða James Madison (1751-1836), þ.e. ári eftir að bankaleyfi Rothschild bankans rann út. Ásetningurinn var m.a. að leggja Kanada undir Bandaríkin. Þeim varð ekki kápan úr því klæðinu. Aftur á móti brenndi breski herinn bæði Hvítahúsið og þinghúsið (Capitol). Stríðið var m.a. fjármagnað af umræddum Nathan. Skuldir hlóðust upp beggja vegna. Og svo braust borgarastríðið í Bandaríkjunum út árið 1861.

Það fylgir sögunni, að Andrew Jackson var sýnt banatilræði. Sjálfur var hann sannfærður um, að Nathan Rothschild stæði bak. Honum tókst að vissu marki að efna loforð sitt um að hnekkja veldi fjanda síns eða þar til Nathan stofnaði Seðlabanka Bandaríkjanna, Federal Reserve, árið 1913, sem enn þann dag í dag er einkarekinn. Í erfðaskrá sinni lét hann skrá fyrirmæli um, að á legstein hans skyldi ritað: „Ég gekk af bankanum dauðum.“

Abraham Lincoln leitaði á náðir Rothschild bankans um lán til að fjármagna stríð sitt gegn Suðurríkjunum. Honum ofbauð vaxtakrafan og lét prenta eigin peninga. Abraham sagði: „Við færðum þjóð þessa lýðveldis þá blessunarlegustu gjöf, sem hún nokkurn tíma hefur þegið; eigin pappírspeninga, svo hún megi greiða skuldir sínar.“

Árið 1865 sagði Abraham: „Ég á í höggi við tvo meginfjanda; annar er Suðurríkjaherinn, sem ég horfist í augu við, hinn, að baki mér, er fjármálastofnanir. Þær eru minn vesti andstæðingur.“ Seinna sama ár við Abraham myrtur.

Ágengni Rothschild ættarinnar fór einnig fyrir brjóstið á Rússum. Keisari þeirra, Alexander II (1855-1881) og Abraham Lincoln áttu tal saman árið 1864 og mynduðu andstöðubandalag. Alexander sendi hluta flota síns til Kaliforníu og Nýju Jórvíkur til að liðsinna Norðurríkjunum í borgarastyrjöldinni. Alexander II var myrtur í Sánkti Pétursborg af hryðjuverkahópi, sem kallaði sig „Vilja fólksins.“ En áhlaup Rothschild ættarinnar á atvinnulíf í Bandaríkjunum. Ári áður hafði hún látið lepp sinn, John Davidson Rockfeller (1839-1937) stofna olíufyrirtækið, Standard Oil, sem smám saman öðlaðist einokun á markaðnum.

Kanslari Þýskalands fór ekki í grafgötur með söguskilningi sinni í þessu efni. Árið 1876 sagði hann:

„Löngu áður en til borgarastríðs kom í Bandaríkjunum, hafði fjármálaauðvaldið í Evrópu ákveðið, að Bandaríkjunum þyrfti að skipta í tvennt. Bankahöldarnir óttuðust, að Bandaríkin, sameinuð í einni þjóð, myndi öðlast efnahagslegt og fjármálalegt sjálfstæði, sem myndi hleypa heimsyfirráðum þeirra á fjármálasviðinu í uppnám.

Hæst bar rödd Rothschild ættarinnar. Fjárjöfrarnir sáu fyrir sér grífurlegan ránsfeng, ef þeim tækist að haga málum þannig, að tvö veikluleg, stórskuldug lýðræðissamfélög, mætti setja undir hatt hins öfluga Lýðveldis, sjálfsöruggs og sjálfu sér nægt. Í þeim tilgangi gerðu þeir flugumenn út af örkinni til til að gera sér mat úr deilum um þrælahald og skapa hyldýpisgjá milli aðija á öndverðum meiði í Lýðveldinu.“

Tuttugasti forseti Bandaríkjanna, James Abram Garfield (1831-1881), reyndi líka að andæfa fjármagnsöflunum. Hann sagði:

„Hver sá, sem stjórnar peningamagni í umferð í landi voru, ríkir algjörlega yfir öllum iðnaði og viðskiptum. … Og þegar þú gerir þér ljósa grein fyrir því, hversu auðveldlega fáeinar menn á tindinum stjórna kerfinu, með einum eða öðrum hætti, þarf ekki að leiða þig í sannleikann um, hvar kreppur og verðbólgur eiga uppruna sinn.“ Þetta sagði James viku, áður en hann var ráðinn af dögum. Þar með lauk eitt hundrað daga valdatíma hans.

Undir lok nítjándu aldar teygðu krumlur Rothschild ættarinnar sig víða um álfur. Auðlindir þjóða og atvinnuvegir voru í þeirra eigu og ríkissjóðir víða skuldugir henni.

Árið 1891 má lesa í Lundúnadagblaðinu, „Verkamannaleiðtoganum“ (The Labour Leader):

„Þessi blóðsuguáhöfn hefur valdið meini og eymd í Evrópu á þessari öld. Það liggur í þagnargildi. Hún hefur sankað að sér feikilegum auðævum, aðallega við það að etja saman ríkjum, sem aldrei hefðu átt að elda grátt silfur.

Hverju sinni, sem erfiðleika gætir í Evrópu eða orðrómur hefur komist á kreik, og fólk getur ekki á heilum sér tekið vegna ótta um breytingar og hörmungar, er eitt víst; í grenndinni er bjúgnefja (hook-nosed) Rothschild að sýsla.“

Rothschild ættin hélt Bandaríkjamönnum einnig við efnið. Jacob Schiff Rothschild, hélt árið 1906 ræðu í viðskiptaráði (Chamber of Commerce) Nýju Jórvíkur (NY). Hann sagði: „Ef við búum ekki svo um hnútana, að Seðlabankinn hafi fullnægjandi stjórn á lánaveitum (credit resources), mun landið eiga fyrir höndum dýpstu og illvígustu peningakreppu í sögunni.“

Borgarstjóri Nýju Jórvíkur, John Francis Hylan (1868-1936), segir 1911: „Hin raunverulega ógn við lýðveldið, er huldustjórnin, sem teygir slímuga arma sína eins og kolkrabbi yfir borg vora, ríki og þjóð. Heila þess er að finna í fáeinum bönkum. Alþjóðlegir bankamenn eru þeir venjulega kallaðir.“

Tveim árum síðar, þegar lög um Seðlabanka Bandaríkjanna (Federal Reserve) voru samþykkt, kvað þingmaðurinn, Charles Lindbergh, sér hljóðs og sagði:

„Þessi löggjöf stofnar til gríðarlegs trausts, aldrei áður séð á jarðríki. Þegar forsetinn skrifar undir þessi lög, mun huldustjórn peninganna verða leidd í lög . … Með þessari löggjöf um banka og gjaldeyri er drýgður mesti glæpur allra alda.“ (Bankinn hefur í reynd enga varasjóði, birtir enga ársreikninga, en hagnaðar hans er áætlaður um 150 milljarðar (billion) árlega.)

Þýski hag- og félagfræðingurinn, Werner Sombart (1863-1941), heldur því fram í bók sinni „Gyðingarnir og auðhyggja samtímans“ (The Jews and Modern Capitalism), að nítjánda öldin væri öld Rothschild ættarinnar. Hann orðaði það svo: „Það er einungis einn valdhafi í Evrópu og það er Rothschild ættin.“

Fyrrnefndur Jacob Schiff stjórnaði Standard Oil. Hann á samstarf við auðkýfingana, Harriman, Gould og Rockefeller, við lagningu járnbrauta í Bandaríkjunum. (Minnugir lesendur muna, að William Averell Harriman, borgarstjóri Nýju Jórvíkur, var sendifulltrúi Franklin D. Roosvelt í hirð Jósef Stalín.)

Það kom að því, að Rockefeller og Rothschild ættunum, vildu bregðast við gagnrýni og styrkja orðspor sitt. Sú réði almannatengla, sú síðarnefnda stofnaði „Æruverndarbandalag“ (Anti-defamation League). Allir þeir, sem voguðu sér að efast um eða skoruðu Alheimsúrvalið á hólm, voru stimplaðir „andgyðinglegir“ (anti-Semetic). Þar að auki á Rothschild ættin þrjár fréttaveitur í Evrópu, Wolff í Þýskalandi (stofnuð árið 1849), Reuters í Englandi (stofnuð árið 1851) og Havas í Frakklandi (stofnuð árið 1835).

Ofangreint á hliðstæðu í rússnesku byltingunni og fyrri heimsstyrjöldinni. The Times of London skrifar árið 1919 um byltingu bolsévikka (meirihluta byltingarflokksins í Rússlandi). Þar er minnst á undarlegt hlutfall útlendinga í leiðtogahópnum. Í miðstjórninni eru þrír fjórðu hlutar Gyðingar.

Það snuggaði hressilega í Rotschild ættinni, þegar Rússakeisari neitaði henni um að stofna seðlabanka í stórveldinu. Því er það, að flugumenn á hennar vegum streymdu til Rússlands til að ybba kíf og æsa til óeirðan. Úr Bandaríkjun kom Leó Trotsky eða Bronstein og úr Sviss Vladimir Lenin, sem Jewish Post International staðhæfði árið 1991, að væri Gyðingur. Hefndarþorsti Rothschild ættarinnar virtist óslökkvandi. Hún fyrirskipaði bolsévikkum að myrða zar Nicholai II Alexandrovich Romanov, eiginkonu og fjögur börn þeirra. Nichoai II var sonarsonur Alexanders II, sem bauð Englendingum, Frökkur og Spánverjum – og Rothschild veldinu – byrginn með því að styðja Abraham Lincoln.

Winston Churchill þótti eitt og annað dularfullt við öreigabyltinguna í Rússlandi. Hann talaði árið 1920: um heimssamæri: „Alveg síðan á dögum leiðtoga Illuminati, Weishaupt, og þar til daga Marx og Trotksy, hefur heimssamsærið vaxið og dafnað. Og nú er svo komið, að þetta síðasta gengi sérstakra manngerða úr undirheimum stórborga Evrópu og Bandaríkjanna, hefur gripið rússnesku þjóðina þjösnataki og útnefnt sjálft sig sem óumdeilanlega höfðingja þessa víðáttumikla heimsveldis.“

Sagnfræðingarnir Gerry Docherty og Jim Macgregor hafa í bókum sínum frá 2013 og 2018, (Hidden History: The Secret Origins of the First World War) og Proloning the Agony: How the Anglo-American Establishment Deliberately Extended WW1 by Three-and-a-Half Years), sýnt fram á, hvernig auðkýfingar og stjórnvöld héldu lífinu í styrjöldinni.

Þeir segja: „Það er fjarri lagi, að veröldin hafi gengið eins og grunlaus svefngengill á vit alþjóðlegs harmleiks. Það var leynifélag stríðsæsingamanna, sem gerðu henni umsátur.“ Þetta leynifélag er í raun hluti þess, sem nú er kallað heriðnaðarfjársamsteypan (military -financial-industrial complex). Heriðnjöfrarnir græddu á tá og fingri. Það þarf varla að taka fram, að nefndir hagsmunaaðiljar „keyptu“ líka ritun sögunnar.

Blekið hafði varla þornað á friðarsamningunum í París 1919, þegar hafist var handa um hernaðaruppbyggingu, svo hildarleiknum mætti halda áfram. Í Þýskalandi hafði verið stofnað Weimar lýðveldið á rústum keisararíkisins. Í nauðungarsamningum þessum var allri skuld skellt á Þjóðverja og þeir neyddir til að greiða ógnarlegar skaðabætur. Þar spratt upp hreyfing þjóðernisjafnaðarmanna eða nasista. Foringi þeirra var Adolf Hitler (1889-1945), sem heldur betur átti eftir að koma við sögu heimsmála.

Líklega var Adolf óskilgetinn krógi Rothschild ættarinnar. Samkvæmt bók Hansjürgen Köhler (Koehler), „Gestapo að innanverðu: Skuggi Adolf Hitler yfir veröldinni“ (Inside the Gestapo: Adolf Hitler‘s shadow over the world), frá árinu 1939-40, segir hann söguna af Maria Anna Schicklgruber (1795-1847), ömmu Adolf. Höfundur skrifaði undur dulnefni. Hið rétta nafn hans var Walter Korode (1902-1983)

Hún var þjónustustúlka á herrasetri Rothschild ættarinnar í Vínarborg. Því má gera því skóna, að afa hans sé þar að finna. Sonurinn, Alois Schicklgruber Hitler (1837-1903), var faðir Adolf Hitler. Faðirinn er því líklega Anselm Salomon von Rothschild (1803-1874).

Bandaríski sálkönnuðurinn, Walter Charles Langer (1899-1981) segir sömu sögu í bók sinni, „Hugur Hilter: Leyniskýrsla úr stríðinu“ (The Mind of Hitler: The Secret Wartime Report), frá árinu 1972. Walter var bróðir William Langer (1896-1977), yfirmanns Rannsókna- og greiningardeildar herleyniþjónustu Bandaríkjanna í annarri heimstyrjöldinni (The Office of Strategic Services (OSS), Research and Analysis Branch). (OSS var undanfari Leyniþjónustu Bandaríkjanna (Central Intelligence Service – CIA). Walter starfaði þar sem sálkönnuður (psychoanalyst). Hann skrifaði leynilega 249 blaðsíðna skýrslu, sem var grundvöllur að ofangreindri bók.

Leynivopn stríðsæsingamanna voru yfirráð yfir bönkum og atvinnulífi. Það átti einnig við um iðnaðaruppbyggingu í Þýsklandi. Alþjóðauðvaldið með Rothschild veldið í broddi fylkingar stofnaði til samvinnu við Adolf, óskilgetinn frænda sinn (að öllum líkindum). Laumuspil var hennar aðall.

Í bók sinni, „Rothschild ættinnni,“ (The Rothschilds), segir höfundur, austurrík-bandaríski rithöfundurinn, Frederic Morton (1924-2015):

„Jafnvel þótt ættin ríki yfir fjölda fyrirtækja í iðnaði, viðskiptum, málmvinnslu og ferðamennsku, kemur nafn Rothschild ekki fyrir. Þar sem þau eru í einkaeigu (private partnership), ber fjölskyldunni ekki að birta opinberlega greiðslujöfnunarbókhald (balance sheet). Og það gerir hún heldur ekki. [Ei heldur þarf hún] að birta annars konar skýrslur um fjárhagslega stöðu sína.“

Það var/er einkum vald til útgáfu peninga, sem hefur úrslitaáhrif. John Fitzgerald Kennedy (1917-1963) bættist nú hóp Bandaríkjaforseta, sem reyndi að stemma stigu við valdi Seðlabanka Bandaríkjanna (Federal Reserve), sem var í eigu auðdrottna eins og Rothschild ættarinnnar. Árið 1963 undirritaði hann tilskipun þess efnis, að vald til peningaútgáfu skyldi á ný fært bandaríska þinginu. Tæpu hálfu ári síðar var hann ráðinn af dögum. Varaforseti hans, Lyndon Baines Johnson (1908-1973), dró tilskipuna til baka samdægurs í háloftunum á leið frá Dallas, þar sem forsetinn var drepinn, til Washington.

Fræðimönnum hefur reynst ærið örðugt að skoða sögu Rothschild veldisins í þaula. Gary Allen skrifaði árið 1973 í bók sinni „Engum áræðir að kall það samsæri“ (None Dare Call It Conspiracy):

„Ein af meginástæðum þess sögulega myrkurs, sem umlykur hlutverk alþjóðlegra bankamanna í stjórnmálasögunni, er gyðinglegur uppruni Rothschild ættarinnar. …

Þátttakendur í þessu samsæri af Gyðingaættum hafa beitt fyrir sig „Æruverndarbandalag“ (The Anti-Defamation League – ADL) sem tæki til að telja alla á eða sannfæra um, að sérhver umræða um Rothschild veldið eða bandamenn þess, sé árás á alla Gyðinga.

Með þessum hætti hefur veldið komið í veg fyrir hér um bil alla heiðarlega fræðimennsku um alþjóðlega bankamenn og gert hana bannhelga við háskólanna. Sérhver einstaklingur eða bókarhöfundur, sem fjallar um efnið, verður umsvifalaust látinn sæta árásum á hálfu æruverndarsamtaka um land allt. Rökvísi eða sannleikur hefur aldrei þvælt fyrir þeim við atvinnumannslegan rógburð. …

Reyndar er það svo, að engin hefur ríkara tilefni til reiði í garð Rotschild veldisins en aðrir Gyðingar. … Rothschild veldið tók þátt í fjármögnum Adolf Hitler.“

En það fór skiljanlega ekki hjá því, að harmleikur annarrar heimsstyrjaldarinnar blési lífi í fornar hugmyndir um frið í Evrópu, þrátt fyrir reynsluna af máttlausu Þjóðabandalagi. Skynsamir menn höfðu séð í hendi sér nauðsyn þess að samþætta hagsmundi ríkja í þeirri von, að þannig mætti koma í veg fyrir stríð.

Stjórnmálamenn lögðust undir feld eins og Þorgeir Ljósvetningagoði forðum. Hugmyndinni um Evrópusambandið fæddist fótur, sem hafði slíka samþættingu að yfirlýstu markmiði. En græðgi og valdabarátta verður seint sefuð. Blekið á friðarsamningunum í Jalta árið 1945, sem markaði lok annars heimsstríðs, voru vart þornaðir, þegar Bandaríkjamenn, á valdi hamslausrar heimvaldastefnu, sem grafið hafði um sig í bandarískum stjórnmálum í rúma öld, tóku að bollaleggja aðgerðir gegn fyrrum bandamanni sínum, Ráðstjórnarríkjunum. Norður-Atlantshafsbandalagið komst á koppinn, kallað varnarbandalag, enda þótt allir gætu séð, að Ráðstjórnarríkin væru fjarri því að vera í færum til sóknar út yfir áhrifasvæði það, sem ákvarðað var í Jalta.

Hugmyndin um að reisa Þjóðabandlagið úr öskustónni í mynd Sameinuðu þjóðanna, fékk einnig hljómgrunn.

https://www.loc.gov/item/today-in-history/june-18/ https://www.nytimes.com/2015/04/22/books/frederic-morton-author-and-essayist-dies-at-90.html https://geopolitics.co/2015/03/11/hidden-history-of-the-incredibly-evil-khazarian-mafia/?fbclid=IwAR3Wk2Zy4k9kV1MlpTAgyo5HDcIxqX2w0bsjyEvtyjwZKXM7E2JNgYenfk8 https://www.youtube.com/watch?v=kiY2XiRETPo https://stateofthenation.co/?p=17952 http://www.elliswashingtonreport.com/2021/03/07/a-brief-history-of-the-rothschild-khazarian-mafia-part-i-100-1200-ad/ https://www.cia.gov/legacy/museum/artifact/a-psychological-analysis-of-adolph-hitler-by-walter-langer/ https://www.forbes.com/2009/02/23/contrarian-markets-boeing-personal-finance_investopedia.html?sh=25e63911b59a https://www.history.com/this-day-in-history/czar-alexander-ii-assassinated#:~:text=Czar%20Alexander%20II%2C%20the%20ruler,to%20overthrow%20Russia's%20czarist%20autocracy. https://en.wikipedia.org/wiki/Mayer_Amschel_Rothschild https://en.wikipedia.org/wiki/Nathan_Rothschild,_1st_Baron_Rothschild https://firstworldwarhiddenhistory.wordpress.com/ https://firstworldwarhiddenhistory.wordpress.com/2018/03/06/prolonging-the-agony-2-the-full-hidden-history-exposed/ https://firstworldwarhiddenhistory.wordpress.com/2018/02/27/prolonging-the-agony-1/ https://firstworldwarhiddenhistory.wordpress.com/2017/05/16/first-world-war-hidden-history-blogs-an-update/ https://archive.org/details/wwi_20210205 https://www.evropuvefur.is/svar.php?id=60347 https://www.evropuvefur.is/svar.php?id=60348 https://www.evropuvefur.is/svar.php?id=60000 https://www.evropuvefur.is/svar.php?id=60347 https://www.evropuvefur.is/svar.php?id=60348 https://www.evropuvefur.is/svar.php?id=60000 https://www.evropuvefur.is/svar.php?id=62052 https://en.wikipedia.org/wiki/Khazars https://dailyexpose.uk/2022/04/04/khazaria-rothschilds-ukraine-and-nephilim-agenda/