Þýska undrið, auðvaldið og Adolf Hitler. 3: Auðmenn og stríðsgróði

Þrátt fyrir viðskiptabann Gyðinga á Þýskaland eða -sniðgöngu, árið 1933, fjárfestu auðmenn í Bandaríkjunum engu að síður grimmt í uppbyggingu landsins. Þeir eygðu hagnaðarvon. Gyðingar voru þar á meðal, enda ráðandi afl í heimi fjármálanna. Nefna má t.d. Rauðskjöldunga (Rothschild ættina) til sögu. Þeir höfðu áður matað krókinn á fjármögnun stríðsrekstrar og fitnað eins og púkar á fjósbita.

Auðjöfrar í félagi við Rauðskjöldunga áttu/eiga t.d. Seðlabanka Bandaríkjanna. Fjárfestingar auðjöfranna er líklega meginskýringin á efnahagskraftaverki og hernaðaruppbyggingu þýska þjóðernisjafnaðarmanna. Bandarískt/alþjóðlegt fjármagn blés samtímis nýju lífi í þýskan iðnað, sem var afar öflugur, áður en fyrri heimstyrjöldin brast á.

Má þar með telja IG Farben, eitt af öflugustu efnafyrirtækjum heims, sem framleiddi eiturgas það, sem notað var í fangabúðum Þjóðverja, sumir segja til að drepa Gyðinga og fleiri „undirmenni,“ eða til aflúsunar, svo koma mætti í veg fyrir útbrotataugaveiki (typhus), sem algeng var í fangabúðum.

En handan Ermasunds voru hins vegar gerðar áætlanir um að drepa Þjóðverja með sinnepsgasi. Winston Churchill lét framleiða þetta eitur á laun, þrátt fyrir bann þar um. Í bréfi til Hasting Lionel Ismay (1887-1965), fyrsta framkvæmdastjóra Nató, undir lok stríðsins, koma þessar áætlanir fram, þ.e. um að varpa eitrinu yfir átján milljónir óbreyttra borgara í Þýskalandi.

Winston taldi siðferðilegar efasemdir um ágæti slíks hernaðar jafngilda vangaveltum um tísku, þ.e. sambærilegar íhugun um stutt og síð pils kvenna. „Ég fer fram á kaldrifjað mat á því, hversu hagkvæmt yrði að nota gas. Þá á ég í grundvallaratriðum við sinnepsgas.“

Viti bornir hershöfðingjar tóku fram fyrir hendurnar á hinum morðóða forsætisráðherra sínum. Það er full ástæða til að ætla, að bandaríska herstjórnin hafi líka ætlað sér að nota sinnepsgas, sbr. gasbirgðir þeirra um borð á stríðsfleyinu, USS John Harvey, í höfninni í Bari á Ítalíu. Gasið drap fjölda sjóliða og almennra borgara.

Þarna var maðkur í mysunni eins og ævinlega í styrjöldum. Í Der Spiegel birtist grein eftir Fritz Hahn um málið, þar sem hulunni er varpað af samsæri Franklin D. Roosevelt og Winston Churchill, þ.e. að drepa almenna borgara á Ítalíu með gasi og kenna Þjóðverjum um (false flag).

Á Ítalíu og í Englandi voru þúsundir flugvéla tilbúnar til fimmtán daga aðgerðar … „reykja“ þrjátíu stórar borgir í Þýskalandi með sinnepsgasi og/eða eitruðu fosgeni (Phosgene).“ Bandaríkjamenn gerðu ráð fyrir 5.600.000 drepnum og 12.000.000, sem yrðu fyrir meináhrifum. Það tókst ekki í Evrópu, en í Austur-Asíu höfðu þeir hins vegar erindi sem erfiði.

Einn hluthafa í eiturframleiðslufyrirtækinu, IG Farben, var t.d. Bernhard von Lippe-Biesterfeld (1911-2004), fyrrum SS-maður (Schutzstaffel) og ríkiserfingjamaki í Hollandi. Hann tók síðar þátt í stofnun Bilderberg-hóps auðmanna og áhrifamanna í stjórnmálum, sem sett hafa mark sitt á efnahag heimsins með „kreppustjórnun“ og stríðsbrölti, m.a. Yom Kippur stríðinu í Ísrael. Það var til þess fallið að leysa úr læðingi „nauðsynlega“ olíukreppu til auðgunar fárra og styrkingar bandaríska dalsins.

Samvinna auðjöfra og bankamanna stóð í blóma, meðan á stríðinu stóð. „Alheimsseðlabankinn“ (Bank of International Settlements) var mikilvægur í því tilliti. Englandsbanki (banki Rothschild ættarinnar) var líka á bólakafi í bankamálum Þýskalands, svo og hollenskir bankar (t.d. Bank voor Handel en Scheepvaardt).

Prescott Sheldon Bush (1895-1972), forsetafaðir og -afi, einn af sjö bankastjórum Union Banking Group, sem var í eigu Fritz Thyssen (1873-1951), banka- og iðnjöfurs í Þýskalandi, var meira að segja dæmdur fyrir að versla með vopn á óvinagrundu. Fritz og bróðir hans, Heinrich (1875-1947), voru synir auðjöfursins, August Thyssen (1842-1926), sem auðgaðist í fyrstu heimstyrjöldinni. Feðgarnir stofnuðu til umsvifamikillar bankastarfsemi í Bandaríkjunum.

Prescott forsetafaðir var í félagi áhrifamikilla auðmanna í „Hauskúpum og beinum“ (Skull and Bones), sem hlutuðust til um gang heimsmála, ásamt nokkrum fleiri slíkum (Fabian Society, Bilderberg group, Þriggja hundraða ráðinu, Frímúrarareglunni, Round Table og fleirum).

Prescott var eins og lenska var síðla á nítjándu öldinni og framan af þeirri tuttugustu, mikill áhugamaður um mannrækt. Það voru líka Adolf Hitler og Henry Ford (1863-1947). Honum flökraði ekki við því að nota Gyðinga úr Auswitz fangabúðunum við námugröft í einu fyrirtækja sinna.

Viðskiptafélagi Prescott var Edward Roland Noel Harriman (1895-1978), bróðir borgarstjórans, athafnamannsins og sendiherra Bandaríkjanna í Moskvu, William Averell Harriman (1891-1986). Þeir voru eigendur bankans, Brown Brothers Harriman. Avarell var aftur á móti aldavinur forseta Bandaríkjanna, Franklin Delano Roosevelt.

Vinur forsetans (og Averell) var sjálfur Joseph Vissarionovich Stalin (1878-1953), aðalritari Byltingarflokks (Kommúnistaflokks) Ráðstjórnarríkjanna. Roland og Averell voru synir Edward Henry Harriman (1848-1909), járnbrauta- og bankajöfurs.

Meðmælabréf Franklins til Jóseps er fróðleg og skemmtileg lesning. Upphafsorðin eru: „Kæri Stalin.“ Averell hafði mikil iðnaðarumsvif í Rússlandi eins og fleiri bandarískir iðnjöfrar. Þeir voru aðalsprauturnar í iðnvæðingu Rússlands, rétt eins og Þýskalands.

Forsvarsmenn Englandsbanka sáu til þess, að Hermann Josef Abs (1901-1994), sem hjálpaði þjóðernisjafnaðarmönnum að sölsa undir sig banka Gyðinga í Þýskalandi, með ódýrum hætti, og eftirlýstur stríðsglæpamaður, yrði undanþeginn stríðsréttarhöldunum í Nürnberg (eins og margir fleiri). Hann var líka fenginn til að endurskipuleggja þýska bankakerfið undir handleiðslu fjármálaspekinga Englandsbanka. Hermann tók síðar þátt í stofnun Evrópusambandsins. (Sjá bók Zina Cohen: „Hneykslunarsögu Evrópusambandsins“ (The Shocking History of the EU.)

https://rarehistoricalphotos.com/hitler-reacts-kiss-woman-1936/