Rússneska Gyðingabyltingin 1917 og stríð í Evrópu. I: Alþjóðlegt auðvald og byltingargrimmd

(Þetta er fyrsti þáttur af fjórum um efnið. Heimildaskrá fylgir þeim síðasta.)

Byltingin í Sankti Pétursborg 1917, þegar Nikolai Alexandrovich Romanov (1868 –1918) eða Nicholas II, keisara, var steypt af stóli, var árum saman í undirbúningi af hálfu alþjóðlegs Gyðingaauðvalds.

Þýsk-bandaríski bankajöfurinn, Jacob Henry (Heinrich) Schiff (1847-1920), „Heiðursgyðingurinn“ svokallaði á Wall Street, fór þar fremstur í flokki. Markmiðið var að komast yfir auðævi Rússlands.

Auk þess áttu auðjöfrarnir harma að hefna, því Aleksándr II Nikoláyevich (1818-1881) eða Alexander II, Rússakeisari, greip í taumana, þegar beita átti breska og franska flotanum gegn Norðurríkjunum, Abraham Lincoln (1809-1865). Það borgarastríð tapaðist, en í því rússneska, þ.e. byltingunni, var sigur unninn og keisarinn myrtur.

Jacob og félagar gerðust bandamenn Japana, treystu efnahag þeirra og veittu fjármagni til flotauppbyggingar. Það skipti sköpum. Japanir sigruðu Rússa í Rússnesk-japanska stríðinu 1904-1905. Það var þungt högg Rússum og keisaranum unga.

Japanir tóku tugþúsundir rússneskra hermanna til fanga. Á meðan á fangavistinni stóð hvolfdu erindrekar Jakobs byltingaráróðri yfir fanganna. Því var svo fylgt eftir í aðdraganda byltingarinnar með peningagjöfum eða mútum frá samherja Jakobs í Lundúnum, Alfred Milner (1854-1925). Sendiherra Breta, George William Buchanan (1854-1924) hafði veg og vanda af framkvæmdinni.

Áróðursstríðið var reyndar einnig háð á meginlandi Evrópu, sérstaklega í Þýskalandi og Austurríki. Það er ástæða til að ætla, að áróður og stuðningur hafi hrundið af stað hinni misheppnuðu Spartakus (Spartacus) byltingu (Spartacist uprising/revolt) í Þýskalandi 1918, þar sem tókust á kommúnistar og Jafnaðarmenn. Gyðingurinn, Rosa Luxemburg (1871-1919) eða „Rauða Rósa) og Karl Paul August Friedrich Liebknecht,(1871-1919) fóru fyrir kommúnistum. Þau voru bæði líflátin.

Í Sankti Pétursborg störfuðu aukin heldur á laun fjöldi bankamanna og viðskiptajöfra frá Bandaríkjunum, dulbúnir sem sendinefnd Rauða krossins. Yfirlýst starfsemi var manngæskugjörningur. Flestir þeirra voru félagar í auðmannafélaginu, Hringborðinu (Round Table). Verkfræðingurinn, William Boyce Thompson (1869-1930), var foringi hópsins. Hann hlaut viðurnefnin, hinn „Bandaríski zar“ og „Wall Street Bolsévikkinn.“

Í kjölfar þess, að keisarinn var handtekinn (og síðar myrtur, ásamt fölskyldu sinni) var skipuð borgaralega stjórn hins nýja rússneska lýðveldis. Henni veitti Alexander Fyodorovich Kerensky (1881-1970) forstöðu. Auðmennirnir báru líka fé á hann sem og hina eldrauðu bolsévikka. Hinir gjöfulu stuðningsmenn eru oft og tíðum kenndir við svonefndan Morgan hóp, sem kenndur var við bankajöfurinn John Pierpoint Morgan (1837-1913). Stjórninni var bolað frá völdum af enn „rauðari“ byltingarmönnum.

Jacob Schiff kættist að vonum og skrifaði til New York Times: „Mætti ég á síðum blaðsins lýsa gleði minni vegna frelsunar rússnesku þjóðarinnar um síðir, góðs fólks og mikils, frá einræðiskúgun, við byltingu án blóðsúthellinga eða því sem næst. [Fólkið] eignar sér nú byltinguna. Lof sé Drottni í hæstum hæðum.“

Rithöfundurinn, George Herbert Wells (1866-1946), félagsmaður í Fabian-félaginu, byltingarfélagi auðmanna og menntamanna í Lundúnum, heimsótti Rússland 1920. Hann sagði:

„Viðskiptajöfrar (big business) eru alls ekki andsnúnir kommúnisma. Þeim mun umsvifameiri sem viðskiptaveldið verður, þeim mun líkara verður það sameignarsamfélagi (collectivism). Það er auðveld leið (upper road) fárra í stað erfiðar leiðar fjöldans til sameignarsamfélags.“

Tveim árum síðar stofnaði sænsk-rússneski Gyðingurinn, Olof Aschberg (1877-1960), fyrsta alþjóðlega bankann í Rússlandi, Ruskomabank. Hann var kallaður „Bolsévikka- bankastjórinn.“

Vladimir (Ilyich Ulyanov) Lenin (1870-1924), var leiðtogi byltingar Bolsévikka. Hann sagði:

”Við verðum að ala á hatri. Hatur er uppspretta kommúnisma. Við verðum að kenna börnum að leggja hatur á foreldra sína, séu þeir ekki kommúnistar.”

Lungi byltingarmanna í Rússlandi voru Gyðingar. Svokallaður „bolsévismi“ Vladimir eða Valdimars Lenin, höfðaði sérstaklega til þeirra. Hann beitti sér fyrir „haturslöggjöf,“ sem bannaði Gyðingaandúð og -ofsóknir.

Gyðingapresturinn, Stephen Samuel Wise (1874 – 1949) í Nýju Jórvík, sagði: „Sumir kalla þetta kommúnisma, en ég nefni það Gyðingdóm.“

Rússnesk-bandaríski Gyðingapresturinn, Harry Watson (1871-1959), sem taldi Gyðinga búa yfir aðli greindarinnar (intellect) sagði:

“Sál kommúnismans er sál Gyðingdómsins. … Ef við rýnum dýpra í eðli kommúnismans kemur í ljós, að í eðli sínu er hann ekkert annað en Gyðingdómur. Þar sem Gyðingar eru háleitasta þjóð veraldar og sú menningarlegasta, er það réttur Gyðinga að gera mannkyn að undirlægjum sínum og gerast herrar heimsins alls. …

Gyðingdómur er kommúnismi, alþjóðahyggja, altækt bræðralag manna og frelsun verkalýðs og samfélags. Með þessi andlegu sannindi að vopni munu Gyðingar sigra heiminn og mannkynið. … Aríunum verður tortímt og Marxismi mun ganga með sigur af hólmi.“

Í „Gyðingannálum“ (The Jewish Cronicle) 1918 mátti lesa á þessa leið: Það er samhljómur milli göfugustu hugsjóna Gyðingdóms og bolsévisma, enda aðhyllist hann fjöldi Gyðinga.

Í „Bandaríska Gyðingnum“ (American Jew) gaf að lesa 1920:

“Bylting Bolsévikka í Rússlandi var árangur af snilli Gyðinga (Jewish brains), vansæld Gyðinga og áætlunum Gyðinga um nýja heimsskipan. Það, sem svo vel tókst til í Rússlandi …mun einnig – fyrir tilstuðlan sömu andlegu og áþreifanlegu aflvaka - verða að veruleika um heim allan.”

Gyðingar og aðrir leiðtogar rússnesku byltingarinnar virtust herskáir og harðbrjósta. Gyðingurinn, Grigori Yevseyevich Zionie/Hirch Apfelbaum (1883-1936), leiðtogi Alþjóðahreyfingar kommúnista (Communist International), skrifaði í Drasnay Gazeta 1918:

„Við munum herða hjartað, svo það hrærist ekki. [Þá verður] engin samúð sýnd og hafsjór af óvinablóði mun ekki láta það bresta. Firrtir samúð og án miskunnar munum við granda óvinum okkar hundruðum saman. Látum það verða þúsundum saman. Látum þá drukkna í eigin blóði … Stuðlum að blóðflóði borgarastéttarinnar – Meira blóð. Eins mikið og unnt er.“

Árið 1918 sagði yfirmaður Alríkisleyniþjónustunnar, Martin Ivanovich Latsis/Jänis Sudrabs (1888-1938), í fyrsta hefti málgagns þjónustunnar, „Rauðu ógninni“ (Red Terror):

„Við erum í óða önn að útrýma borgarastéttinni. [Þess vegna] er ekki nauðsynlegt, meðan á rannsókn stendur, að svipast um eftir sönnunargögnum þess efnis, að hlutaðeigandi hafi í orði eða æði andæft valdi sovéska ríkisins. Fyrsta spurning, sem leika skal á vörum er: Hvaða stétt tilheyrir viðkomandi? Hverjar eru rætur hans? Hvernig er hann menntaður og hvaða starf hefur hann með höndum? Það eru svör við þessum spurningum, sem ráða ættu örlögum hins ákærða. Þar er fólginn kjarni og þýðing Rauðu ógnarinnar.“

Gyðingurinn, Lev Davidovich Bronstein/Leon Trotsky (1879-1940):

„Við munum umbreyta Rússlandi í eyðimörk fyrir hvíta negra. Við munum setja þá undir harðstjórn svo skelfilega, að hræðilegustu harðstjóra í austri hefur varla dreymt um annað eins. Eini munurinn er sá, að um verður að ræða vinstrivængsharðstjórn. Það mun verða rauð harðstjórn, en ekki hvít.

Hér er átt við bókstaflega rautt, því við munum úthella hofskeflu blóðs. Mannfórnir í stríðum auðjöfranna munu blikna í samanburði. Stærstu bankamenn vestan hafs munu eiga við okkur eins náið samstarf og kostur er.

Ef við förum með sigur af hólmi í byltingunni munum við treysta afl Síonistanna … og við verðum stórveldi, sem fær heiminn allan til að kikna í hnjánum. Við munum sýna fram á eiginlegt vald.

Við munum í grimmdarverkum og blóðbaði færa rússneska menntamenn niður á stig sljóleika og heimsku, dýrslegrar tilveru.“

Vladimir Lenin: „Ef nauðsyn ber til mættu þrír fjórðu hlutar mannkyns fara forgörðum, svo fjórðungur megi lifa. … [Hungursneyð, sem] leggur fjárhag bænda í rúst, flæmir bændur úr sveitinni til borgarinnar, skapar öreiga. …

Það er nú og bara nú, þegar fólk sveltur heilu hungri í sveitum landsins (regions) og leggur sér mannakjöt til munns, þar sem hundruð, jafnvel þúsundir líka liggja sem hráviði á götum úti, að við getum (og ættum þess vegna að láta til skarar skríða) rænt verðmætum kirkna á miskunnarlausan og villimannslegan hátt, og … barið niður alla mótstöðu. Þeim mun fleiri fulltrúa afturhaldssamra presta og afturhaldssamra borgara við nánum að drepa, því mun betra.“

„Gyðingur Jósefs Stalin/ Joseph Vissarionovich Stalin (1878-1953) (Stalin‘s Jew) og mágur, Lazar Moiseyevich Kaganovic (1893-1991), „Úkraínuböðullinn,“ var framarlega meðal jafningja, þegar ofbeldi og morð voru annars vegar, bæði innan lands og utan. Hann eggjaði m.a. hermenn Rauða hersins til að myrða, drepa, nauðga og pynda almenna borgara í Þýskalandi í annarri heimstyrjöldinni.

Annar fjöldamorðingi var pólski Gyðingurinn, Felix Edmundovich Dzerzhinsky/ Dzerjinsky (1877-1926), eða „Stál Felix" eða „Verndari Gyðinganna,“ leiðtogi Leynilögreglunnar, Cheka, sem stofnuð var 1917. Um áttatíu af hundraði starfsmanna hennar voru Gyðingar, konur og karlar.

Barndómsvinur Felix, Gyðingurinn, Leiba Leyzerovich Feldbin/Lev Lazarevich Nikolsky/Igor Konstantinovich Berg/Alexander Orlov (1895 – 1973), starfaði náið með Gyðingnum, Genrikh Yagoda (1891-1938), leiðtoga innanríkisráðuneytisins. Hann hefur eins og hinir fjöldamorð á samviskunni og tók virkan þátt í að koma Jósef Stalin til valda og hreinsunum hans. Leiba strauk síðar úr vistinni.

Gyðingurinn, Sever Plocker, sagði nýlega um fyrrgreinda varga og aðra af því sauðahúsi:

“Við megum ekki gleyma því, að sumir verstu fjöldamorðingjar fyrr og síðar voru Gyðingar. Genrikh Grigoryevich Yagoda [1891-1938] var afkastamesti morðinginn úr röðum Gyðinga á nítjándu öldinni. Hann hefur dráp að minnsta kosti tíu milljóna á samviskunni.”

https://paulcudenec.substack.com/p/the-false-red-flag-a-despotic-dead