Bandarískar bjálfasýningar og týndu forsetaframbjóðendurnir

Aðdáendahirðin í kringum Katrínu Jakobsdóttur hristi 57 milljónir fram úr ermunum til að koma henni á Bessastaði. Þjóðinni hefur greinilega ofboðið skemmdarverk hennar á íslensku samfélagi, því henni var hafnað, þrátt fyrir rándýran áróður.

Skemmtiefnið í framboði Katrínar var þó hjóm eitt í samanburði við bjálfasýningarnar í Bandaríkjunum. Þar hverfa milljaðartugir í skemmtanahítina. Uppgerðarbros og glaðværð Kamala Harris verður þó ekki metin til fjár.

Það er í sjálfu sér enginn eiginlegur munur á flokkunum, enda kallaður Sameiningarflokkur auðkýfinganna. Við hina jörpu Kamölu (sem segist vera svört) styður Eric Schmitt, við bak Donald Trump, Peter Thiel. Báðir eru félagar í auðjöfrafélaginu, Bilderberg.

Kóngarnir við kjötkatlana í Silicon Valley, sem framleiða alls konar tæknibúnað til njósna og hernaðar, iðulega í samvinnu við yfirvöld í Bandaríkjunum og Ísrael, flykkja sér að bak við Dónald.

En þó ekki Vondi-Valdi Putin, sem ber ábyrgð á vondu sumri á Íslandi eins og mörgu öðru. Hann sagði íbygginn um daginn, að hann aðhylltist kjör Kamölu. Því hvernig ætti kona, sem byggi yfir svo „smitandi brosi,“ viljað nokkrum manni illt, sagði hann.

Alríkislögreglan og dómsvaldið eru í þann mund að búa til nýtt „Rússahneyksli.“ RT er sakað um að reyna að hafa áhrif á kosningarnar. Það er engin þurrð á skemmtiefni.

Stærsti kaupandi hollustu kjósenda og þingmanna í Bandaríkjunum er „Ráðið um opinber málefni Ísraels og Bandaríkjanna“ (American Israel Public Affairs Committee – AIPAC), hagsmunasamtök Gyðinga í þágu Ísraels. T.d. hefur hver og einn lýðveldisflokksmaður (Repúblikani) sérstaka „Ísraelsfóstru.“

Talið er að Jósef forseti hafi þegið um tólf milljónir dala á ferli sínum. Ráðið hefur til þessa eytt rúmlega 100 milljónum dala í kosningarnar.

Gyðingarnir hafa þó ekki keypt trúfélaga sinn, frambjóðandann, Jill Stein. Auðkýfingar og aðrir frambjóðendur hafa keppst um að ýta henni til hliðar, ásamt varaforsetaefninu, Butch Ware. Hann er blakkur Múhammeðstrúarmaður. (Og ekki hefur RÚV nefnt þetta par á nafn – svo ég hafi heyrt að minnsta kosti.) Þau ætla sér m.a. að stöðva öll stríð Bandaríkjanna í veröldinni. Skiljanlega eiga þau ekki upp á pallborðið í samfélaginu, sem þrífst á hernaði.

Þetta gerist í landi, þar sem aðalútflutningsvaran er lýðræði og frelsi, flutt með vopnavaldi. Lái enginn breska stjórnarerindrekanum og sagnfræðingnum, Craig Murray. Tálsýn og hugvillu um lýðræði hefur hann bægt úr huganum og viðurkennir með sjálfum sér, að það megi einu gilda, hvað barnið er kallað: Vesturveldi, frjálslynt lýðræði, auðræði, nýfrjálshyggja, nýíhaldshyggja, heimsvaldahyggja eða ný heimsskipan. Í raun er það á illskunnar valdi. Hann nefnir sem dæmi stríðin í Írak og nú þjóðarmorðið á Gaza og stríðið í Úkraínu og Rússlandi.

„Í Vestrinu er ekki góðu gaurana að finna. Svokölluð „lýðræðiskerfi“ okkar bjóða ekki þann valkost að kjósa nokkurn mann til valda, sem ekki styður þjóðarmorð og heimsvaldastefnu í utanríkismálum.“

Craig víkur einnig að ritskoðun og múlbindingu. Þaggað er niður í andmælaröddum. Hann tekur sjálfan sig sem dæmi. PayPal tekur fyrir greiðslur til hans.

https://steigan.no/2024/09/israel-pavirker-valget-i-usa/?utm_source=substack&utm_medium=email https://www.craigmurray.org.uk/archives/2024/08/we-are-the-bad-guys/ https://chrishedges.substack.com/p/campaigning-against-genocide-w-dr?utm_source=post-email-title&publication_id=778851&post_id=148503426&utm_campaign=email-post-title&isFreemail=true&r=ry8jq&triedRedirect=true&utm_medium=email

Djöfladýrkunarkvenfrelsun, blót, karlfórnir og sitthvað um kostakonur. VIII: Menntun kvenna, málstofur og kvennaríki

Sarah Margaret Fuller (1810 – 1850) var áberandi í fyrrgreindum hópi kvenfrelsara, byltingarmanna (kommúnista), dul- og guðspekinga. Sjálf var hún hughyggjusinni (transcedentalist, trancedentalism) í anda bandarísku rithöfundanna, Ralph Waldo Emerson (1803-1882) og Henry David Thoreau (1817-1862).

Sannleikann var að finna handan skynseminnar, sögðu þau. Dulspeki var tilvalin aðferð til að leita hans, sagði Sarah Margaret, sem og samfélagslegar endurbætur og dýrkun náttúrunnar, sbr. bók Henry David, Walden. Bókin fjallar um einveru hans í kofa um tveggja ára skeið í tengslum við náttúruna.

Félagarnir, Ralph Waldo og Henry David lögðu ríka áherslu á sjálfsábyrgð og ábyrgð á samfélaginu. Andóf þyrfti að sýna gegn óréttmætu yfirvaldi. T.d. neitaði Henry David að greiða skatta til að fjármagna stríðið gegn Mexíkó. Hann var einnig andstæðingur þrælahalds. Ralph Waldo sendi frægt bréf til forseta Bandaríkjanna, Martin Van Buren (1782-1862), til að mótmæla meðferð yfirvalda á frumbyggjunum.

Sarah Margaret skrifaði fyrsta „Kvenfrelsunarávarpið“ 1845 (Women in the Nineteenenth Century). Í Ávarpinu hugleiddi hún eiginleika kynjanna og komst að því, að þau renni meira eða minna saman.

Sarah Margaret stofnaði einnig til vitundarvakningarhópa kvenna, þar sem stuðst var sígilda dulspeki. Hún átti samvinnu við ungfrú, Elizabeth Palmer Peabody (1804-1894), menntafrömuð og dulspeking. Hún stofnaði fyrsta dagheimili í Bandaríkjunum fyrir börn, eftir fyrirmynd Friedrich Froebel, (1782-1852). Margaret hélt málstofur að evrópskum siðum.

Málstofa (salon), eins konar fræðasetur, menningarstofa, bókmennta- og vísindamálstofa, var þekkt frá síðmiðöldum í Evrópu. Menntastofur voru nokkurs konar „hliðarmenntastofnanir“, þ.e. samtímis klaustrum og háskólum, eftir að þeir komu til sögunnar.

Venjulega veitti kona stofunni forstöðu. Sumar höfðu veruleg áhrif á bæði vísindi og stjórnmál. Í málstofum þessum tók þátt fjöldi menntamanna, þó fyrst og fremst karlmenn. Ágúst Bjarnason (1875-1952) lýsir stofnunum þessum sem „skrafsölum“ tiginborinna karla og kvenna.

Nefndir skrafsalir urðu trúlega fyrst til í Frakklandi á sautjándu öldinni. Etta Palm d‘Aelders (1743-1799), hollenskur baráttumaður fyrir jafnrétti kynjanna, stóð fyrir málstofu um samfélagsmálefni í París, þar sem m.a. þinguðu verðandi leiðtogar frönsku byltingarinnar.

Síðar varð Etta Palm virkur þáttakandi í frönsku byltingunni sem og í félagi, sem stofnað var til að vinna að jafnrétti kynjanna árið 1790 (Société fraternelle de l‘un et l‘autre sexe. Défenseurs de la Constitution/Fraternal). Stofnandi var Claude Dansard, skólastjóri.

Olympe de Gouges/Marie Gouzze (1748-1793), franskur kvenrithöfundur og baráttumaður fyrir mannréttindum og rétti kvenna, þátttakandi í frönsku byltingunni, skrifaði 1791, „Yfirlýsingu um réttindi kvenna og borgara (Déclaration des droits de la femme et de la citoyenne):“ Svo segir Ólafur Jens Pétursson í bók sinni, „Hugmyndasögu“ (M&M, Rvk. 1989, bls. 177):

„Leikkonan og leikritahöfundurinn Ólympía de Gouges ... skrifaði sérstaka „yfirlýsingu“ (1791) um réttindi konum til handa – og raunar einnig blökkumönnum. Yfirlýsingar hennar var í 17 greinum og 10. grein hljóðaði svo: „Konur hafa rétt til að stíga á höggstokkinn. Þær hljóta því einnig að hafa rétt til að stíga í ræðustólinn.“ Gouges gagnrýndi ógnarstjórn byltingarinnar og var hálshöggvin 1793.“

Olympia var reyndar hálshöggvin fyrir morð á félaga sínum. Það fylgir sjaldnast sögunni.

Umrædd yfirlýsing Olympia hljómaði svo: “Konan er frjálsborin og réttur hennar sá sami og karlar njóta ... Hafi hún réttinn til að hanga í gálganum, hlýtur hún einnig að hafa rétt til þingsetu.”

Yfirlýsing de Gouges hafði mikla þýðingu fyrir réttindabaráttu kvenna beggja vegna Atlantsála. Hún hafði horn í síðu hjónabandsins, kallaði það „gröf ástar og trausts.“

Eins og fram hefur komið, lögðu miklu fleiri konur stund á menntun en byltingar. Feður og bræður við háskólanna, t.d. í Göttingin, studdu konurnar sínar dyggilega í þekkingar- og þroskaleitinni. Kunnar er svokallaðar „háskólaungfrúr“ eða „prófessorsdætur“ (Universitätsmamsellen).

Konur létu ekki þar við sitja heldur stofnuðu eins konar bréfaháskóla eða pennavinahring (epistolary network). Meðal merkra kvenna var afburðakonan, Anna Maria van Schurman (1607-1678). Hún var hollenskur málari, menntamaður og skáld, víðkunn fyrir afburðamenntun og einstaka hæfileika, undrabarn.

Anna Maria stofnaði til víðkunns pennavinahrings marga afrekskvenna á hennar méli, t.d. hina dönsku Birgitte Thott (1610-1662), sem Anna María gaf viðurnefnið „tíunda vísdómsgyðja norðursins“; hinni írsk-ensku Dorothea/Dorothy Moore Durie (1612? – 1664?), hina ensku Bathsua Reginald Makin (1600?-1675?), hina frönsku Marie de Gournay (1565-1645), hina fransk-hollensku Marie du Moulin (1622-1699) og hina dönsk-þýsku konungsdóttur Elizabeth Stuart í Bæheimi (Bohemia) (1596-1662).

Elizabeth var reyndar eins konar þungamiðja hringsins, þar sem útlegðarhirð hennar var staðsett í Hag. Kristina Augusta Wasa/Christina Alexandra (Gustavsdotter), Svíadrottning (1632-1654), var sömuleiðis í þessum merka hópi

Afrekskonurnar mynduðu innri hring, en þeim tengdust fræðimenn af báðum kynjum úr fjölskyldu, vinahópi og hópi velgjörðamanna. Þær skrifuðust vitaskuld einnig á við fjölda karlfræðimanna, sem stofnað höfðu menntahring sama eðlis. Raunar voru hringir þessir samþættir. Pennavinahringurinn hefur einnig verið nefndur; „Bréfalýðveldið (Republic of Letters – Anne Goldgar)“ og „Kvennalýðveldið,“ (Carol Pal).

Svo virðist sem hringur Önnu Maríu hafi verið órofinn í um það bil hálfa öld, þ.e. frá 1630-1680. Carole Pal fullyrðir, að hringurinn hafi verið „samþættur og þýðingarmikill hluti menntunarbyltingar,“ sautjándu aldar. Sumir telja, að jafnvel upp undir tvö hundruð kvenna hafi myndað ytri hringinn.

Fyrsta menntastofa (salon) utan Ítalíu, „Blásokkuhreyfingin“ (las bas-bleu), var stofnuð í París 1607 (stundum talin sú fyrsta). Þetta var hreyfing menntakvenna, eins konar kvennaháskóli Upplýsingaraldar. Í Englandi fór málstofanna að gæta á síðari hluta átjándu aldar.

Yfirstéttarkonur í Englandi leituðu ákaft menntunar á síðmiðöldum. Embættismannaháskólarnir voru þeim enn lokaðir. En karlarnir voru konunum engu að síður innan handar í þekkingarleitinni eins og t.d. í þeim bráðmerka félagsskapi, „Blásokkunum“ (Bluestockings).

Blásokkurnar voru félagsskapur eða vettvangur til menntunar og samfélagsumræðu kvenna, stofnaður um miðja átjándu öld í Englandi. Þær buðu til sín karlmenntamönnum til fyrirlestra og umræðna.

Nafnið er sagt hafa orðið til sökum þess, að einn fyrirlesaranna, Benjamin Stillingfleet (1702-1771), grasafræðingur m. m., birtist í bláum ullarsokkum í stað svartra silkisokka, sem var merki um háa samfélagstöðu. Karl ku ekki hafa haft efni á slíkum fótabúnaði.

Í starfi Blásokkanna tóku fleiri þátt, t.d.; Frances Evelyn (Glanville) Boascawen (1719-1805), menntafrömuður og bréfritari; írski stjórnmálafræðingurinn, Edmund Burke (1730-1797); David Garrick (1717-1779), leikritaskáld; Eddward Gibbon (1737-1794), sagnfræðingur og stjórnmálamaður; Samuel Johnson (1709-1784), rithöfundur; Thomas Percy (1729-1811), biskup og rithöfundur; Joshua Reynolds (1723-1792), listmálari; Richard Brinsley Butler Sheridan (1751-1816), skáld; Adam Smith (1723-1790), hagfræðingur, rithöfundur og heimspekingur; Thomas Warton (1728-1790), skáld og sagnfræðingur.

Því mun óhætt að fullyrða, að Blásokkurnar hafi notið kennslu úrvals karlfræðimanna. Beinum nú sjónum aftur vestur um haf, þar sem konur einnig kepptust við að læra og frelsast.

Líklegt má telja, að bæði Marget Fuller og Elizabeth Peabody og Biblíuhópurinn undir foryst Elizabeth Cady Stanton, hafi veitt innblástur til stofnunar kvennaríkja (womyn – women‘s commonweath) á áttunda áratugi nítjándu aldar.

Kvennaríkið, „Helgisysturnar“ (Sisters of Sanctification - Belton Santificationists) var stofnað á þessum árum. Leiðtogi Helgisystranna og hugmyndafræðingur var Martha White McWhirter (1827-1904).

Einu sinni fékk Martha þá himnesku vitrun, að hún og konurnar í bænahópnum sættu kynferðislegri misnotkun af hendi karla sinna. Hún boðaði því, að þær skildu forðast náið samneyti við þá. Sjálf skildi hún við karl sinn, föður tólf barna þeirra, og gerði síðan gangskör að því að stofna kvennaríki eða -samfélög (communes). Athvörfum fyrir eiginkonur vondra karla var einnig komið á koppinn.

Eins og gefur að skilja var ekki rými fyrir karla í kvennaríkjunum, sums staðar heldur ekki sveinbörn. Konurnar leituðu frelsunar í skírlífi. Litið var á kynlíf með karlmanni sem niðurlægingu kvenna. Þetta viðhorf var endurvakið í annarri bylgju kvenfrelsunar. Fúslegt kynlíf með karli var talið kúgun af hans hálfu. Barneignir og uppeldi barna var sömuleiðis talin niðurlæging.

Kvennaríkin voru undanfari sveitahreyfingar lespa (lesbian land movement eða Womyn‘s land), sem víða var stofnað til á áttunda áratugi síðustu aldar, m.a. í Danmörku. (Womyn er notað í mótmælaskyni við woman, sem er föðurveldisorð.) Eitt ríkjanna heitir í höfuðið á sjálfri Susan B. Anthony. Hún var líklega lespa.

Lespu-samkynhneigðar- tvíátta-, kynskipta- og kynleysufólk (LGBTQ) hefur stofnað eigin samfélög.

Kvenfrelsarar nítjándu aldar ráku einnig þrælakistur eða plantekrur. Í glatkistu kvenfrelsunarsögunnar er margt fróðlegt að finna um býsna skrítin tilbrigði við kvenfrelsun eins og útrýmingu negra, stríðsáróður, blóðugar byltingar, hryðjuverk og þrælahald.

Stundum er sagt, að skíni á gull, þótt í skarni liggi. Það á við um þrælahaldarann, Rebecca Ann (Latimer) Felton (1835-1930). Hún var rithöfundur, fyrirlesari og stjórnmálamaður frá Georgíuríki, Bandaríkjunum, og þingmaður í einn dag.