"Líkami kvenna er vígvöllurinn.“ Stella Samúelsdóttir, Ava Brighton, Amanda Platell og Bettina Arndt – og nokkur orð um sojastráka

Það hefur líklega ekki farið fram hjá nokkrum manni, að en einn frelsunardagur kvenna er nýliðinn. Si svona í ljósi stríðsumræðunnar á líðandi stundu átti ég von á því, að forsætisráðherra flytti þrumandi ræðu hjá Nató (allavega á Alþingi) um ójafnrétti kynjanna í Úkraínustríðinu; kynferðislegt ofbeldi, kynbundið ofbeldi, kyndónaskap, kynframhleypni, kyngreddu og þar fram eftir götunum. Karlfólin í Úkraínu senda konur og börn úr landi og berjast svo við rússneska kynbræður sína. En Katrín þagði aldrei þessu vant.

En hinn uppáhaldskvenfrelsarinn minn, leiðtogi Kvenfrelsunardeildar Sameinuðu þjóðanna (UN Women), brást ekki, frekar en fyrri daginn. Hún var beðin um að láta ljós sitt skína í RÚV eins og eðlilegt má teljast. En hér er klippa úr viðtali við hana í Fréttablaðinu (sem mér sýnist samhljóma erindi hennar í RÚV):

„Framkvæmdastýra UN Women, Stella Samúelsdóttir, segir að hún hafi þungar áhyggjur af stöðu kvenna innan Úkraínu og þeirra sem eru farnar á flótta. Það sé hætta á því að kynbundið ofbeldi aukist og þau hafa þegar fengið fréttir af því að rússneskir hermenn hafi beitt úkraínskar konur kynferðislegu ofbeldi. …

„Við höfum þungar áhyggjur af ástandi, sérstaklega kvenna og stúlkna, því allar okkar greiningar og rannsóknir sýna að þegar um er að ræða einhvers neyð, sama hvort það eru náttúruhamfarir eða stríð, þá eykst kynbundið ofbeldi. Við vitum það að líkami kvenna er vígvöllur,“ segir Stella í samtali við Fréttablaðið. …

„Konurnar hafa skilið við karlmennina sem eru eftir í Úkraínu til að berjast, vopnaðir, en þær eru einar á ferð, óvopnaðar og geta ekki varið sig. Oft eru þær með börn á ferð og þetta er hættuleg staða að vera í,“ segir Stella.“

Það væri reyndar í frásögur færandi, hefði Stella og hinir kvenfrelsararnir ekki „þungar áhyggjur“ af stöðu kvenna. Þá myndu þeir missa vinnuna. Áróður og áhyggjur er þeirra sýslan í boði skattgreiðenda. Stella slær um sig með tölum, sem við fáum þó ekki að sjá, kjaftasögum og kvenfrelsunarvísindum. Stundum er þetta óneitanlega hálfspaugilegur málflutningur.

Ástmenn og feður eru nauðgara verstir eins og alkunna er. Því mætti ætla, að nauðgunarvarnir felist í því, að konur og börn flýi frá þeim, sbr. starfsemi Kvennaathvarfa. En það er samkvæmt Stellu skammgóður vermir, því aðrir nauðgarar eru í leit að vígvelli og bíða kvenfórnarlamba á flótta og í athvörfum. Neðanmáls er krækja á myndskeið, þar sem einn nauðgaranna kveðjur dótturina til að iðka eitraða karlmennsku sína á stærri vettvangi. Hann er reyndar beittur lýðræðislegu ofbeldi til þess arna, herkvaddur.

Sínum augum lítur hver á silfrið. Í grein í Daily Mail segir Amanda Platell: „Í Úkraínu sýna karlmenn sínar bestu hliðar; karlmannlegir, stoltir og þrungnir föðurlandsást; en líka þrungnir tilfinningum til þeirra, sem eru þeim nánastir og ástkærastir; elskulegir og yfirgefnir, [en] afskiptir. Í nafni jafnréttis hafa konur hérna í Bretlandi um áratuga skeið leitast við að kvengera karla, útrýma stríðsmanninum [í þeim] og krafist kvenleika af þeirra hálfu. En við höfum verið svo, svo áttavilltar.“

En rétt skal vera rétt. Konur verja móðurlandið líka. Samkvæmt Bettina Arndt, er talið að rúmlega þrjátíu þúsund konur hafi skráð sig til herþjónustu af um sautján milljónum úkraínska kvenna. Það hafa meira að segja sést myndir af ungmeyjum og ömmum með vélbyssur frá Vesturlöndum í höndunum. Og fleiri eru á leiðinni frá Þýskalandi, Danmörku, Noregi og víðar. Tja! Ber er hver á bakinu, nema sér bróður eigi.

En þrengingar kvenna eru að sönnu skelfilegar. Hillary Clinton hugsar eins og Stella. Hún orðaði þetta svo: „Konur eru ævinlega helstu fórnarlömb stríða, því þær „glata eiginkörlum sínum, feðrum og sonum í átökum.“ Þess vegna standa þær oft aleinar í veröldinni og alfarið með ábyrgð á uppeldi barnanna. Því miður eiga kynskiptakonur einnig undir högg að sækja í Úkraínu, séu þær skráðar karlar í þjóðskrá. Þá eru þessar elskur nefnilega kallaðar í herinn. Það hlýtur líka að valda Stellu „þungum áhyggjum.“

Það er nú reyndar opinber kvenfrelsunarstefna að fækka körlum og ala þá upp sem konur, sbr. myndband Ava neðanmáls. Ava dregur þar skilmerkilega saman helstu liði í kvenfrelsunarstríðinu gegn körlum, nokkurn veginn á þessa leið með íslenskri staðfæringu:

Meðal framsæknustu ljósmæðra (það fer ekki sögum af ljósfeðrum) er burður karlafkvæmis tilkynntur móður með orðunum: „Því miður hefur þú eignast dreng.“ Sumar verðandi mæður sjá reyndar til þess, að karlfóstur séu fjarlægð úr kviði sínum.

Á Íslandi er lagaheimild fyrir geðþóttafóstureyðingum fram að fertugustu viku meðgöngu. Hafi forsætisráðherra og samherjar hennar erindi sem erfiði, verður heimilt að eyða fóstri fram undir fæðingu innan skamms. Svo hefur hún mælt á Alþingi Íslendinga.

Víða á bæjum eru drengir aldir upp sem stúlkur. Þeim er kennt, að mamma (og stundum pabbi) geti valið kyn þeirra og að eiginlega sé allt hvorugkyns. Strákar eru látnir klæðast stelpufötum. (Enn virðist almennt gerður greinarmunur á stelpu- og strákafötum.) Þegar í skóla kvennanna er komið mætir þeim sama viðhorf.

Ava fjallar um kynsystur sína, hina spænsku Aurelia Vera, sem þekkt er fyrir hugmyndir sínar um beinar og óbeinar geldingar drengja sem og bókstaflega fækkun þeirra.

Framsæknar ljósmæður og hjúkrunarkonur leggja nú að óheppnum mæðrum, að gefa drenghnokkunum ekki brjóst heldur fóðra þá á sojamjólk. Hún býður upp á kvenkynvaka eða örvar framleiðslu þeirra. Sömuleiðis er það nú orðið algengt, að drengjum sé kennt að láta þvagi sitjandi, því það sé svo hollt og hreinlegt. En karlvænar mæður leyfa þeim þó að pissa standandi, að því tilskildu, að þeir fari þeir með þurrku um fyðilinn, að aðgerð lokinni. Minna má það nú ekki vera.

Í ljósi opinbers kvenfrelsunarhernaðar gegn körlum ættu herkonur þeirra eða hermanneskjur að fagna því, að þeim sé fargað í Úkraínu – væru þær sjálfar sér samkvæmar.

Vonandi fer að hilla undir sigur í stríði þeirra. Kvenfrelsunarstríðið er orðið langdregnasta stríð veraldar. Konur lýstu yfir stríði á hendur körlum í frönsku byltingunni.

https://apnews.com/article/russia-ukraine-kyiv-migration-europe-european-union-8a9ca73d25616e1fc59d8c913e056100 https://bettinaarndt.substack.com/p/ukraines-courageous-women-and-disposable?s=r https://www.theguardian.com/world/2022/feb/20/donbas-ukraine-evacuees-face-uncertain-future-in-russia https://www.opindia.com/2022/03/russia-ukraine-conflict-media-lionises-child-soldiers-carrying-assault-weapons/ https://www.youtube.com/watch?v=y3dS0UwvZqw https://www.youtube.com/watch?v=f3Yz73xxDLU https://www.youtube.com/watch?v=kS7RWy5NxnQ https://www.frettabladid.is/frettir/hafa-thungar-ahyggjur-af-stodu-kvenna-likami-kvenna-er-vigvollur/ https://www.latimes.com/world-nation/story/2022-03-03/lgbt-ukrainians-are-terrified-of-a-life-under-russia-where-homophobia

Hræsni, hroki, mannúð og svanasöngur

Það er undursamlegt að sjá samúðina í garð bágstaddra kvenna og barna í Úkraínu. Þau hafa ekkert til saka unnið. Íslenskir látúnsbarkar halda tónleika á tónleika ofan til að lýsa samúð sinni. íslenskir þingmenn bólgna bókstaflega af mannúð og einhenda sér með ráðuneyti Katrínar Jakobsdóttur í refsiaðgerðir gegn meinlega karlinum í Moskvu. Ríkisstjórnir Vesturlanda lýsa efnahagstríði gegn honum (og okkur, sauðsvörtum almúganum) og senda Úkraínumönnum vopn, sem fæstir þeirra kunna að fara með. Skynsamir hermenn skilja þau eftir og stinga af frá herbúðunum.

Efnahagsstríð eru engin nýlunda. Bandaríkjamenn eru sérfræðingar í slíkum stríðsrekstri eins og öðrum. Þeir miðla Evrópuþjóðum af reynslu sinni. Hinn nýi og hugdjarfi utanríkisráðherra vor byrstir sig og strengir þess heit, að nú skuli Rússar sjá, hvar Davíð keypti ölið. Á írska þinginu er þó einn þingmaður, Richard Boyd Barrett, sem ofbýður hræsnin.

Sum okkar, sem fylgst hafa með alþjóðamálum í áratugi, spyrja sig; Hvar voru látúnsbarkarnir og herskáu stjórnmálamennirnir, þegar börn í Serbíu voru sprengd í loft upp af Nató eða þegar Vesturveldin murkuðu lífið úr hálfri milljón barna í Írak – eða á síðustu misserum í Sýrlandi og Jemen, svo dæmi séu tekin. Spyr sá, sem ekki veit. Nú eru börnin myrt, en minningu þeirra má heiðra.

Hvernig er manntjón metið á vogarskál stríðshaukanna? Spyr nú aftur sá, sem ekki veit. En stríðsgikkurinn, kvenfrelsarinn og járnfrúin Malelaine Jana Korbel Albright (f. 1937), fyrrum utanríkisráðherra Bandaríkjanna, kann þessa stærðfræði eða svona hérumbil.

Líf hálfrar milljónar barna þótti ásættanlegt verð fyrir að steypa öðrum vondun karli, Saddam Hussein, af stóli, í nafni mannúðar og frelsis. Enda var öryggi Íslands og annarra Vesturlanda í bráðri hættu samkvæmt upplýsingum leyniþjónustu Bandaríkjamanna og Breta alveg eins og nú.

Það er svo notalegt að vera í varnarbandalagi með vinum sínum (sumir hverra hernámu Frón og hlutuðust til um borgarastyrjöld og trúskipi).

Það er þó huggun harmi gegn í öllum hörmungunum, að fallir Úkraínuhermenn virðast rísa upp frá dauðum.

https://www.bitchute.com/video/fVxGiHParDAC/ https://www.bitchute.com/video/HOvgYFRXtTYB/ https://www.bitchute.com/video/U0nkq5jfIork/ https://www.bitchute.com/video/9Y4aeFTI0Otx/

Andstyggð og ástúð í ljósi sögunnar. Afi, John F. Kennedy og Oliver Stone

Í nóvember árið 1963 var ég í sorg og sárum. Fyrr á árinu hafði ég misst afa minn, sem ég elskaði og dáði. Afi var ástúðlegur, friðsamlegur, orðheldið valmenni og mannsættir. Hann féll í valinn aðeins fimmtíu og átta ára gamall. Mér var sagt frá andláti hans í eldhúsinu heima.

Í sama eldhúsi þann tuttugusta og annan nóvember heyrði ég svo um morðið á John Fitzgerald Kenndy (f. 1917), forseta Bandaríkja Norður-Ameríku. Hann lifði skemur en afi. Ég var tólf vetra. Það fór aftur um mig óhugur og einhverra hluta vegna hríslaðist á nýjan leik um mig sorg. Það fór hrollur milli skinns og hörunds, rétt eins og núna, þegar ég hugsa til hryllingsins í Úkraínu og skemmdarverka fávísra og harðvítugra stjórnmálamanna. Þeir eru afar ólíkir afa mínum og John.

Fimm mánuðum áður en John var myrtur, hélt hann merkilega ræðu, friðarræðuna, við Ameríska háskólann í Washington. Hann minntist orða nafna síns, enska skáldsins og stofnanda háskólans, John Edward Masefield (1878-1967), um þá mannbætandi viðleitni, sem iðkuð væri í háskólum, að vinna bug á fáviskunni, leita sannleikans og ljúka upp augum þeirra, sem á hann væru blindir. (Því miður eru háskólar nú oft og tíðum á mála hjá hagsmunaöflun og framleiða falska þekkingu.) Forsetinn sagði:

„Því er það, að ég hef valið þennan stað og stund til að ræða málefni, sem alltof oft er rætt af fávisku og sannleikanum firrt. Og þetta er mikilvægasta málefni á allri jarðarkringlunni. Hvers konar frið á ég við og hvers konar friði sækjumst við eftir? Hvorki Ameríska friðnum (Pax Americana), sem grundvallast á amerísku vopnaskaki, né gröfinni eða þrælslundinni (security of the slave). Ég tala um ósvikinn frið. Þess konar frið, sem stuðlar að vexti þjóða og von um að skapa börnunum betra líf, en ekki einvörðungu frið í heimahögum Norður-Ameríkumanna, heldur frið sem allir karlar og konur megi búa við, nú á voru méli og um alla framtíð.“

Aðalritari byltingarflokks Ráðstjórnarríkjanna, Nikita Khruschchev (1894-1971), grét, þegar hann vottaði Bandaríkjamönnum samúð sína. Þetta er sami maður, sem í kjölfar innanflokksátaka „skóp“ þá Úkraínu, sem lýsti yfir sjálfstæði frá Ráðstjórnarríkjunum þann 24. ágúst 1991. Saman sýndu þeir skynsemi og afstýrðu kjarnorkustyrjöld. Það var svo um tveim áratugum síðar, að Mikhail Gorbachev (f. 1931) tók upp þráð Nikita.

Því miður hefur draumur John um heimsfrið ekki ræst. Stríðshaukar og „samsteypa“ vopnaframleiðenda í Bandaríkjunum hefur haft undirtökin í utanríkisstefnu Bandaríkjanna æ síðan. Deila og drottna eru kjörorð í utanríkismálastefnu þeirra (og sérhvers stórveldis meira eða minna). Arnarhreiðrið er Leyniþjónustan (Central Intelligence Agency - CIA), sem hleypt hafur upp samfélögum og ríkisstjórnum víða um heim. (Hún hefur nú verið aukin opinni áróðursdeild.)

Kollsteypa lýðræðiskjörinnar ríkisstjórnar í Úkraínu árið 2015 er eitt afreka Leyniþjónustunnar undir verkstjórn forsetanna, Barrack Obama (f. 1961), sem hlaut friðarverðlaun Nóbels, og núverandi forseta, Joseph Biden (f. 1942), þáverandi varaforseta.

Neðanmáls er krækja á fróðlegt viðtal við einn snillinga nútíma kvikmynda- og heimildamyndagerðar, William Oliver Stone (f. 1946), þar sem hann rekur þessa þróun í grófum dráttum. Handa þeim, sem hafa hug á því að taka upplýsta afstöðu til hinna hörmulegu atburða í Úkraínu, mæli ég einnig með heimildarmyndum hans um samskipti Úkraínumanna og Rússa, aðdraganda að hinu skelfilega stríði, sem er háð þar um slóðir.

https://www.lewrockwell.com/2022/03/ginny-garner/oliver-stones-fascinating-interview-with-abby-martin/ https://www.imdb.com/title/tt5724358/ https://www.imdb.com/title/tt10498588/ https://www.youtube.com/watch?v=0fkKnfk4k40