Strákaskömm

Um áratuga skeið hefur samfélagið lagt fæð á karlmenn og drengi. Inntak þulunnar hefur varla farið fram hjá ungviðinu. Drengir læra, að þeir sér ofbeldisfullir kúgarar stúlkna, og stúlkurnar, að þær séu ábyrgðarlaus fórnarlömb. Foreldrar, ömmur og afar almennt láta þennan meinlega og óheillavænlega áróður sem vind um eyru þjóta.

Þó ekki allir. Í Ástralíu stofnuðu „Mæður sona“ (Mothers of Sons) með sér félagsskap til að andæfa þeirri fæð, sem samfélagið – skólinn ekki síst – leggur á strákhvolpana. Hjálögð er krækja á innihaldsríka mynd um herferð samtakanna gegn smánun stráka í skólanum. Herferðinni er lýst í samtali hinnar óþreytandi skynsemiskonu og kynfræðings, Bettina Arndt (f. 1949), og talsmanns samtakanna, blaðamanninum Prudence Gai MacSween (f. 1952).

Þær stöllur koma víða við. Þær eiga viðtöl við geðlækninn, Tanveer Ahemed (f. 1975), sem rekinn var frá samtökum kvenfrelsunarkarla, Hvíta borðanum (White Ribbon), vegna skorts á trúmennsku við rétttrúnaðinn; kennarann, Christopher Vogel, sem skrifaði mastersritgerð um kvenréttið í einni af jafnréttisáætlunum stjórnvalda; stjórnmála- og þingmanninn Mark Latham (f. 1961), sem barist hefur gegn strákasmánun og Phillip Bligh, talsmann frumbyggja, sem gert hefur alvarlegar athugasemdir við rangfærslur Hvíta borðans um ofbeldi kynjanna meðal frumbyggja. Auk þess er getið hins merka baráttumanns fyrir heillum barna, félagsráðgjafans Frida Briggs (1930-2016), sem fyrir margt löngu benti á þá ósvinnu, sem ætti sér stað gagnvart piltum. Saga kennara nokkurs um æsku í ranni uppeldisfullrar móður er átakanleg.

Sömuleiðis er stuttlega gerð grein fyrir áhugaverðum rannsóknum á heimilisofbeldi og ofbeldi kynjanna, annars vegar frá Áströlsku afbrotamálastofnununni (Australian Institute of Criminology), sem sálfræðingurinn, David Indermaur, stóð fyrir, og hins vegar „Skýrslu um þekkingu á ofbeldi lífsförunauta“ (The Partner Abuse State of Knowledge Report; sjá: Journal of Partner Abuse 2012 og domesticviolenceresearch.org), sem er stærsti gagnagrunnur veraldar um heimilisofbeldi. Í þessu sambandi bregður kanadíska afbrotasálfræðingnum og geðlækninum, Tonia Nicholls fyrir, en hún hefur gert myndband um niðurstöðurnar (The uncomfortable facts on IPV).

Þróunin í Ástralíu gæti verið eins konar framtíðarspegill fyrir íslenska skólakerfið. Þar eins og hér er kvenfrelsunaráróðurfólki boðið í skólana undir því yfirvarpi, að vilja kenna jafnrétti eða ofbeldisvarnir. Í fræðslumyndbandi einu frá yfirvöldum á Íslandi er t.d. fimm mjúkrödduðum konum úr barnavernd, lögreglu og dómskerfi, falið að leiða fórnarlömb kynferðisofbeldis á barnsaldri (stúlkum) um refilstigu kerfisins. Kvenlögreglumaður kennir börnunum um hættu þá, er af körlum stafar.

Áhugamönnum um ofbeldi karla og feðra er boðið að halda fyrirlestra. Boðskapur, fluttur í einum þeirra, var sá, að banna ætti feðrum að skipta um bleyju á dætrum sínum við þriggja ára aldur, því þá ykist hættan á kynferðislegri misnotkun. Eftir því, sem ég best veit, eru íslenskir skólastrákar þó ekki látnir einstaklingsbundið eða í kór sverja kvenhollustu og fara með þulu um syndaaflausn fyrir það eitt að vera karlkyns. Þetta má sjá á myndbandinu.

Námsefni, bæði í skólakerfinu og í æðri menntastofnunum, er markvisst sniðið að kvenfrelsunarhugmyndafræðinni eins og fram kemur greinilega í orðum Christopher. Þar er lögð áhersla á ofbeldi karla gegn konum annars vegar og sakleysi kvenna og stúlkna hins vegar. Nær öll tiltekin dæmi sýna misþyrmingar á konum. Drengir eru meira að segja ávarpaðir sem „hvítir karlkúgarar.“ Þetta hlýtur að vera gullkista nefndar Lilju Alfreðsdóttur um tilhögun kennslu í kvenfrelsunarjafnréttisfræðum í íslenska skólakerfinu.

Nefndar rannsóknir sýna enn sem fyrr þá meginniðurstöðu, að kynin séu í engu eftirbátar hvors annars í ofbeldislistinni. Þó eru vísbendingar um, að frumbyggjakonur séu meðal alofbeldisfyllstu kvenna og tvöfalt ýgari en frumbyggjakarlar. Í tuttugu ára gamalli rannsókn David voru börn innt eftir (líkamlegu) ofbeldi foreldra. Þar var óverulegur á; 22.1% höfðu orðið vitni að ofbeldi af hálfu móður gegn föður, en 23.4% á hinn veginn.

Í skrifum sínum um rannsóknina segir Bettina m.a.: „Ályktunin er sú, að þaggað er niður í öllum litlu börnunum, sem búa við ofbeldi af hálfu mæðra sinna. Hvernig ættu þau að ljóstra upp [um ofbeldið], þegar það er látið í þagnargildi og boðskapurinn segir skýrum stöfum; við viljum ekki vita [af því].“

Að síðustu: Ætli íslenskir foreldrar, afar og ömmur, fari að dæmi þeirra „undir niðri“ (down under)?

https://www.youtube.com/watch?v=GFAu21i91RE

Hver er kominn fram á siðferðisgnípuna? Norræn samtök heimilislækna fordæma skrif heimilislæknis“

Ritstjórar Kjarnans og Stundarinnar hafa um þessar mundir hátt um mikilvægi rannsóknarblaðamennsku fyrir lýðræðið – og fjölmiðla yfirleitt. Þeir tala um faglega blaðamennsku, sem m.a. felst í því að segja sannleikann, fara rétt með staðreyndir og stuðla að lýðræðislega, góðri umræðu.

Hér gefur að líta enn eitt sýnishorn af fagmennsku Stundarinnar,umfjöllun um skoðanir Guðmundar Pálssonar, læknis. Greinin er skrifuð af Ölmu Mjöll Ólafsdóttur. Rannsóknarblaðamennskuhandbragð Stundarinnar er kunnuglegt; neikvæð einhliða og gagnrýnislaus umfjöllun, leyndardómsfull kona, sem er nafnlaus fulltrúi allra kvenna og sérstaklega þeirra, sem nýta sér þjónustu Heilsugæslustöðvarinnar í Grafarholti. Tilgangurinn virðist vera sá að sá fræjum tortryggni í garð læknisins, ekki með skírskotunar til sannaðra misbresta í starfi hans, heldur viðhorfa til baráttu þeirra, sem kvenfrelsarar eru og telja sig berjast fyrir hagsmunum allra kvenna – og siðgæðishugmyndir.

Rannsóknarblaðamanninum, Ölmu Mjöll, kippir í kvenfrelsarakynið. Hún fer með villandi upplýsingar. Hún hefur greinilega átt spjall við Jóhann Ágúst Sigurðsson, formann Samtaka norrænna heimilislækna. Bæði blaðamaður og Jóhann Ágúst láta líta svo út að fjallað hafi verið um kæru á hendur Guðmundi. En það kemur hvergi fram. Því liggur við borð að álykta, að Jóhann Ágúst tali um eigin (for)dóma, en komi ekki fram fyrir hönd fyrrnefndra samtaka. Það er hins vegar grafalvarlegt mál, sem Samtökin ættu að fjalla um. Samtökin ættu einnig að fjalla um það hátterni Jóhanns Ágústs, að benda á skoðanir Guðmundar sem dæmi um auðsýnda vanvirðingu við læknisleg grunngildi. Það er ólíka siðferðilega ósmekklegt og umfjöllun Stundarinnar gervöll.

Þátttaka Stundarinnar í aðför að Guðmundi er ógeðfelld, trúlega fyrsti þáttur réttarhalds götunnar. En miðillinn kann þá kúnst. Það er veruleg hætta á, að maðurinn verði dæmdur í útlegð, þegi menn þunnu hljóði. Enn sem oftar snýst málið um málfrelsi, rétttrúnað og múgsefjun.

Hér má lesa orð Jóhanns Ágústs. En ég hvet fólk til að lesa greinina í heild sinni.

„Jóhann Ágúst Sigurðsson, formaður Samtaka Norrænna heimilislækna eða Nordic Federation of General Practice, segir í samtali við Stundina að „skrif og skoðanir Guðmundar Pálssonar stangast á við grunngildi heimilislækna“.

Í grunngildum heimilislækna segir Jóhann að tekið sé fram að „til þess að varðveita heilsu er mikilvægt að hver og einn njóti réttlætis og virðingar. Þar ber sérstaklega að taka tillit til ójafnvægis eða óréttlætis sem skapast geti vegna kynþáttar/hörundslitar, kyns, kynhegðunar, pólitískra skoðana, atvinnuleysis, trúarbragða, og svo framvegis. Í fyrrnefndum skrifum Guðmundar er vegið að þessum þáttum,“ segir Jóhann.

Þá segir hann að í sömu grein um grunngildin sé bent á að heimilislæknar telji það skyldu sína að tala um eða segja frá ef þeir verði varir við slíkt misrétti í starfi sínu og því telji hann sig vera í þeirri afstöðu [hér á greinarhöfundur vafalaust við aðstöðu] að vekja athygli á þessu vandamáli.

Jóhann segir að Guðmundur hafi tjáningarfrelsi eins og aðrir en það sé alltaf háð þeirri stöðu sem hver og einn sé í. „Þar eð skoðunin tengist oft ekki aðeins persónunni heldur einnig stöðu/fagstétt viðkomandi. Þannig getur til dæmis stjórnmálamaður í valdastöðu ekki tjáð sig um hvað sem er sem persóna, eða hegðað sér hvernig sem er sem persóna, samanber Trump. Læknir er einnig í svipaðri stöðu þar sem fólk getur verið háð honum eða henni vegna heilsu sinnar. Fólk er háð því að læknir sinni vandamálum þeirra óháð þeim þáttum sem ég nefndi hér að ofan. Umræða læknis á Facebook verður þannig bæði tengd persónunni og faginu sem slíku.“

https://stundin.is/grein/13431/norraen-samtok-heimilislaekna-fordaema-skrif-heimilislaeknis/